R
DE ZANGERS.
No. 488.
Zaterdag 12 Mei 1900.
9e jaargang.
Buitenland.
FEUILLETON.
letUjl
pot
ET NIEUWSBLAD
voor Zeeuwsch-Vlaandeim
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.625 en voor Amerika ƒ0.825.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Breskens.
Advertentieprijs:
Van 1 tot en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
De plechtigheid van de meerder-
ligrerklaring van den Duitschen
roonprins, wordt als volgt be
treven
Prins Wilhelm is Zondag 6 Mei
Sjaar geworden en dien dag had
rooi vader uitgekozen om hem meer-
e rjarig te verklaren.
Bic eedsaflegging had plaats in
toepelkapel van het oude grijze
mingsslot te Berlijn, die kapel,
n arin de gewichtigste gebeurtenis-
m i der Hohenzollcrns zich plegen
le spelen.
Daar kwamen Zundag tegen den
iddag het schitterend vorstelijk
Mti welschap en al degenen samen, die
aii'i I de plechtige meerderjarigverkla-
N ig van den Duitschen kroonprins
aren uitgeuoodigd, aan hun hoofd
Keizer van Oostenrijk.
De achthoekige kapel, waarin
il geregeld de opening der par-
P'S" mentszitling wordt ingezegend, was
b™'' tt kostbare bladplanten versierd,
Erl'i urachter de muren van gekleurd
WO armer in het kaarsgeftonker glins-
rdeir. Tal van gewijde schilderijen,
be «telen en evangelisten voorstel
en heilige vrouwen, en een
toot schilderij van het avondmaal
oren het altaar, sieren de kerk.
Thans stonden langs de muren,
vroo-
Mijn lieve juffrouw Sturm,
irak onze jonge studiosus met een
tldere, welluidende stem, ik moet
ffenis vragen voor onze te
üoege komstintusschen is hel niet
Me schuld, maar die der dames
hberg; zij verlangden een halfuur
l&ir de andere gasten hier te zijn
daarom zijn King, llarald en ik
ook hier.
Is dat niet lief van ons vroeg
«oma, die de kamer binnenzweefde,
j'ist toer, Selma Gunnar Sandstedt
d toestak, wij wilden nog
"t met u praten, \66r de overige
juten kwamen. Kom Selma, naar
Wtcn om Elin, llarald en mijnheer
"ing te verwelkomen.
Selma's hoofd was geheel in de
Zij voelde het gloeien harer
""gen, toen zij de zaal uitvloog,
tusschen de geschilderde heiligen en
apostelen, als een levende decoratie,
de reusachtige gestalten der lijf
compagnie van het eerste garde
regiment in hunne ouderwetsclie
paradekleed ij van de vorige eeuw,
met de mutsen van plaatgoud en de
uniformen met zilveren tressen, het
geweer presenteerend, terwij! dicht
bij het altaar, links, de vaandel
drager met het regimentsvaandel,
door twee officieren geflankeerd,
plaats genomen had.
Op de eerste stoelenrij tusschen
zijn beide ouders zat de jonge
kroonprins, eveneens in de ouder—
wetsche garde uniform, met het
breedc oranje lint der orde van den
Zwarten Adelaar over de borst.
Achter en links ter zijde van het
keizerlijke paar met den kroonprins
zag men als 't ware een schitteren
de wolk van vorstelijke personen,
buitengewone gezanten en diploma
ten in gala uniform.
In de kerkbanken verderaf zaten
o. a. ook de leeraren en opvoeders
van den kroonprins, achter de
hooge waardigheidsbekleeders op
staatkundig, geestelijk en militair
gebied, aan wier hoofd de Rijks
kanselier zich bevond.
Maar ondanks vele prachtige da
mes toiletten en de zwarte rokken
van vertegenwoordigers van het
parlement, was toch het militaire
om Elin en de studenten te ont
vangen. De heinel weet, wat zij
zeide, maar het was niet naar de
regelen der convenance. Zjj verzocht
hen in het salon te gaan, maar
Sandstedt was achtergebleven.
Na verloop van eenige minuten
wist zij zich te herstellen, zoodat
zij geheel ongedwongen kon pralen
en schertsen.
Toen de oude mevrouw Sturin
op den bepaalden tijd, met eene
splinternieuwe muts op en een dito
zijden kleedje aan in liet salon trad,
vond zij daar de drie meisjes in
vroolijk gesprek met de drie leden
van het dubbelkwartet.
De wellevendheid, welke de laat-
sten in hun groeten en spreken aan
den dag legden, stemde de oude
dame geheel in hun voordeel, zoo
dat zij hij zich zelve dacht, dat
het leelijk van haar geweest zou
zijn, wanneer zij niet nu het bal
voor Selma gegeven had.
De gast, die het laatst aankwam,
was Selma's aanslaande bruidegom.
element overwegend, gelijk ook het
hoogtepunt van deze kerkelijke
meerderjarigheidsviering ten slotte,
gelegen was in de eedsaflegging van
den kroonprins op het regiments
vaandel.
Met een prachtig gezang van het
Domkoor begon de plechtigheid,
daarop volgde een korte preek van
den hofprediker üryander. Deze,
een voortreffelijk kanselredenaar,
sprak over den bijbcl'ekst uit het
Oude Testament „Zoo zijt gij
sterk en wees een man en neem
waar de macht des Heeren, uws
Gods" in zijn rede bijzonder den
nadruk leggend op de uitdrukking:
Wees een mail. Nadat de gemeente
hierop nog een psalm had gezon
gen, trad de bevelvoerende officier
van het eerste garderegiment, die
den beroemden historischen naain
droeg van Ereiherr'von Plettenberg,
op het altaar toe, nam uit de hand
van den vaandrig hel oude regi-
mentsvaandel over en liet het doek
tot op het altaar neerzinken. Vier
generaals, onder wie een graaf
Moltke, plaatsten zich naast en om
het vaandel voor het altaar.
Nu verhiel zich de kroonprins
van zijn plaats, dekte zich evenals
alle generaals het hootd met den
helm en nam. zijn plaats bij het
vaandel in, terwijl de Keizer naast
hem ging staan.
Zij groette hem zoo kortaf mo
gelijk.
Zij was reeds voor alle dansen
gevraagd en had nog slechts eene
enkele franpaise, om aan haar teer
beminde te scheuken.
Toen hij haar daaromtrent ver
wijtingen deed, ging Selma van
hem weg, verklarende, dat zij niet
kon weten, dat hij zoude komen,
naardien hij eenmaal gezegd had,
dat hij niet voornemens was, het
bal bij te wonen, enz.
De promenade-polonaise was ge
ëindigd en er werd eene wals ge
speeld.
Het eerste paar, dat voordanste,
was Selma en Sandstedt.
Nooit in haar leven had Selma
zich zoo gelukkig gevoeld.
Zi) meende, dat niemand ter we
reld zoo danste als Sandstedt en
Selma wenschte uit den grond haars
harten, dat zij zoo mocht blijven
dansen totja, tot aan haar laat-
sten snik.
Vergeten was Anton, verloving,
Dc voor hot vaandel staande ge
neraal von Plessen, chef van den
genenden staf sprak loen langzaam
de eedsformule uit, die de kroon
prins zin voor zin even langzaam
met luider stem herhaalde.
De eed bereikte zijn hoogtepunt
in het zweren van trouw op leven
en dood aan den oppersten krijgs
heer.
Met ingehouden adem volgde lut
eenige honderden personen tellende
publiek de beëediging. Toen het
laatste woord uit den mond van den
kroonprins had geklonken, reikte de
Keizer hem bewogen de hand en
kuste hein.
Onder fanfares en een jubelinarsch
begaf zich vervolgens het vorstelijke
gezelschap naar dc Witte Zaal: waar
cour gehouden werd.
De kroonprins stond daar tus
schen zijn ouders voor den troon
en nam de gelukwenscben in ont
vangst.
In Bulgarije zijn in eén paar
districten ernstige onlusten uitge
broken. De bevolking is in opstand
gekomen tegen de nieuwe belastin
gen, die zij uit armoede niet kan
opbrengen.
In een strijd te Prestnik zijn niet
minder dan 42 mannen gedood,
waaronder 12 soldaten, de burge
meester der plaais, 4 politieke
agenten en 25 boeren.
huwelijk, ja, de geheele wereld was
door het jonge meisje vergeten.
Voor haar bestond slechts dit
oogenblik en deze wals.
Wij vreezen, dat ook Gnnnarniet
minder zwijmeldronken was dan
Selmawant ook zijn schoon en
vrijmoedig gelaat had een warmere
en levendigere uitdrukking dan an
ders.
Eene wals, hoe wegslepend en
bedwelmend ook, heeft een einde.
De hemel, waarin de dansenden
verplaatst waren, houdt op te be
staan, wanneer de muziek zwijgt en
men bevindt zich eensklaps tot de
werkelijkheid teruggebracht. Zoo ook
met Selma.
De muziek zweeg de wals en de
begoocheling waren geëindigd en
Gunnar geleidde haar uit de dans
zaal.
Wat is die wals kort geweest I
sprak hij.
Ja, dat scheen wel, meende
Selma en slaakte een zucht.
Zoo is hel met alle aardsche
