voor ZiTiiwscli-VliUiiiih'Ni. DE ZANGERS. No. 484. Zaterdag 28 April 1900. 9e jaargang FEUILLETON. HET NIEUWSBLAD Abonnementsprijs: Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents. Voor België ƒ0.625 en voor Amerika ƒ0.825. Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten, alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de Administratie te Bresken s. Advertentieprijs: Van 1 Urt en met 4 regels 20 centselke gewone regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief. Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte. Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskem. De Koninginnen in Amsterdam. Een kijkspelletje, dat de niet geringe verdienste heeft niets te kosten, is voor Amsterdammers altijd de militaire audiëntie, die H. M. Haar bezoek aan de hoofdstad geeft. Het weer was, evenals het vorige jaar, niet gunstig, maar toch hadden zich ook Woensdagmorgen tal van nieuwsgierigen op den N. Z. Voor burgwal verzameld voor perceel 147, meer bekend als het Koninklijke Paleis. Den geheelen morgen was het een af- en aanloopen van militairen in schitterende uniformen schut terij-officieren, die er nu heel anders uitzagen als wanneer je ze zoo in burgerkleeden over straat ziet loo- pen, infanterie-officieren, wier witte pluimen zenuwachtig trilden in den wind, artillerie-officieren, deftiger in hun donkere uniform met wapperen de haneveeren, marine-officieren, kranig met gouden epauletten en steken, waarmee de wind tevergeefs trachtte een loopje te nemen. Bewondering, die niet onder stoelen of banken gestoken werd, (daar was ook trouwens geen ge legenheid voor) ging op uit de menigte als een officier van marine of van de mariniers verscheen, wiens borst door tal van kruisen bedekt Terwijl tante dit alles overdacht, verhaalde Selraa, dat er een dubbel- kwartet van studenten in de stad was aaugekomendat dit nieuws kaar zeer blijde gemaakt bad maar kat het haar nu iu het geheel niet scheelde, of de zangers in X. waren cf niet. Zij wist wel, dat zij toeh niet op de concerten zou komen. Alle andere meisjes kwamen er welzij alleen niet, enz. Mevrouw Stnrm haastte'zich, haar le verzekeren, dat zij ze alleen zou bijwonen, en dat zij zich kon ver maken, zoo veel haar lustte, mits !>j maar niet zoo vreeselijk bang voor tante was. Be vrede werd gesloten en Selma kad, zooals bij al dergelijke gele genheden, de overwinning behaald hare wenschen vervuld gezien. werd, en als er soms een erg „hoo- ge" langs ging, dan wist het pu bliek daar ook al raad op en pro clameerde den officier onmiddellijk lot „generaal". Een enkele, die er tneer van wist, zag zich al gauw het middel punt van een troep nieuwsgierigen, en niet weinig trotsch op zijn ge leerdheid, noemde de man de ver schillende rangen op van de officie ren, die aan zijn oog voorbijgingen en dan, heel gek, ineens om den hoek van het Paleis verdwenen. Als een vreemde eend in de bijt, het dofzwart afstekend tegen de schittering der uniformen, kwam zoo nu en dan een burger uit het Paleis te voorschijn, naar men ver moedt, was zelfs onder die weinigen een inet bruine schoenen, maar het overgroote deel waren toch militai ren, wier uniformen aan tal van Amsterdamsche oogenparen weer genot verschaft hebben. Om kwart voor tieneu kwamen de rijtuigen des morgens voor H..V1. de Koningin-Moeder voor. Het gold thans een bezoek aan de Vrouwenkliniek van prol. Trcub, sedert Juni 1898 geopend op hel terrein van het Wilhelmiua-Gasi- huis. H. M. werd na ontvangst aan den ingang, door de met keurige tapijten belegde vestibule geleid Zij had verlof gekregen, de con certen te bezoeken, voor een bal te zorgen en bij hare nichten te zijn, zoo dikwijls zij zulks verkoos. Dit laatste was het juist, wat haar voor het oogenblik het meest behaagde. Boveudien had tante ge zegd, dat zij een nieuw kleedje en een mooieu hoed zou hebben. Sel ma, recht tevreden over bare over winning, was jegens de oude vrouw de hartelijkheid zelve. Zij zong als een vogeltje in zijne vrijheid en dartelde om de oude strenge dame gelijk een bekoorlijke vlinder oin de bloem fladdert. Daags na het boven verhaalde gaf het dubbelkwartet te X. het eerste concert. De jonge dames ltoberg en Selma hadden in weerwil van allerlei kunstgrepen niet één van de zeven, haar onbekende jongelingen véél' hun optreden in de concertzaal te zien gekregen. Het eerste coucert was voorbij eu naar een ontvangkamer, die door de firma {Koelman, eenvoudig, doch smaakvol met planten was versierd. In die ontvangsalon waren met prof. Tl'eub aanwezig zijn assisten ten dr. P. C. T. van der Hoeven, dr. Barendrecht en mejuffrouw dr. Yan Kesleren, de commissie voor verspreiding van bloemen in de gasthuizen, presidente mejuffrouw Van Hoorn, de dames van het we ke, lijksch bezoek, mevrouw |Kol, mevrouw Crommelin, mevrouw Han- nema Jen mevrouw Saloinonson- Wertheim, juffrouw Koeuders, hoofd der huishouding, de adjunct-direc teur van het Buiten-Gasthuis de heer Soutendain, het hoofd der zus ters, mej. Jurrjens, de hoofdver pleegster, zuster Wolf, enz. Nadat de jongejuffrouw Clara Scholten, een kleindochter van dr. Juda, den voorzitter der commissie van toezicht, een fraaien bloemrui ker aan H. M. had aangeboden en daarvoor een „dank je wel, snoesje" had iugeuogst, sprak dr. Juda een kort woord van welkom en noodig- de de Koningin-Moeder uit de iu- richting te gaan bezichtigen. H. M. ging per lift naar de eer ste verdieping en trad, gevolgd door een hofdame met eeu groote mand bloemen, verschillende zalen binnen en reikte den patieiiten eemge bloemen over, hetgeen bij de meisjes hadden met het muziek- lievend publiek 'van de stad harer inwoning het genot gehad, het zin gen der studenten aan te hooreu en daarenboven, terwijl zij verrukt werden door het gezang, waar te nemen, hoe de zangers er uitzagen. Na afloop van het concert werd het achttal bij Koberg genoodigd. Zang en dans tot twee uur 111 den nacht en daarna eene serenade aan de dochter des huizes. Men kon onmogelijk gelukkiger zijn dan de drie nichlen. Selma was om de serenade dien nacht bij Elin en Emma gebleven. Op dezen ongemeen vroolijken dag volgde een morgen en nu zou men elkander de indrukken mede- deelen, die men ontvangen had. Nu, Seluia, sprak Emma, terwijl zij met bijzonder welbehageu haar fraaie, brume haar opmaakte, hoe vondt gij lting ik moet zeg gen, dat hij mi) het best beviel hij heeft zulke fijne trekken en zulk eeu mooi haar j bovendieu was hij velen een lichte blos op de meestal zoo bleeke gezichten wekte. In een der zalen werd een klein kindje, dat in de kliniek algemeen bekend is onder den naam van Napje, voor H. M. opgetild uit zijn bed. Het kereltje was met oranje ge tooid, evenals het geheele personeel. Tot zelts een kindje, dat lekker warm nog in een couveuse sliep, had een oranjestrikje aan. De ziekenzalen waren keurig in orde gemaakt, hier een met oranje versierd portretje van de Koningin, daar eenige toepasselijke photogra- fieëu, en op alle tafels bloemen. De regenwolken, die in den och tend 't zoo somber gemaakt hadden, waren tegen haif elf weggetrokken en 't zonlicht scheen vroolijk door de ramen, terwijl de hooge bezoek ster de zieken en herstellenden langs ging en velen hunner toesprak. Na nog eenige oogenblikken in de ontvangsalon vertoeld te hebben, vertrok H. M. naar „Arti", voor een bezoek aan de schilderijen-tentoon- stelling. Hierbij werd H. M. Koningin- Moeder ontvaugen en rondgeleid door den tweeden voorzitter, den beer Geo Poggenbeek. Het veertienjarig dochtertje van den secretaris, den heer Jolin. E. Hulk, bood der koninklijke bezoek- uiterst beleefd en prettig in zijn spreken. Hij heeft driemaal inet unj gewalsthebt gij het opgemerkt Wat zegt gij nep öelma, spreekt gij van King? Zag die er zoo goed uitook als hij naast Sandstedt stond Hebt gij ooit zulk een beelderig gezicht gezien als het zijne ik beken eerlijk, dat ik niet weet, hoe de anderen er uitzagen zoo levendig was Jde indruk, dien Sandstedt op mij maakte. Beelderig gezicht 1 viel Elin in en streek eene plooi in haar kraagje glad, het is bij Selma altijd gradatio. Ik beken, dat hij ar goed uitzietmaar ik geloof, dat hij het weet. Ik stel altijd Harald boven al de andereu. Overigens moet ik zeggen, dat het allen knappe jon gens zijn en ik kan niet begrijpen, hoe Selina in extase kan geraKen over de schoonheid van Sandstedt eu Emma verrukt is over de be minnelijkheid van King. MisseUieu waren zij allen even mooi viel Selma in.

Krantenbank Zeeland

Nieuwsblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1900 | | pagina 1