voor ZiTiiwscli-VliUiiiih'Ni.
DE ZANGERS.
No. 484.
Zaterdag 28 April 1900.
9e jaargang
FEUILLETON.
HET NIEUWSBLAD
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België ƒ0.625 en voor Amerika ƒ0.825.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Bresken s.
Advertentieprijs:
Van 1 Urt en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskem.
De Koninginnen in Amsterdam.
Een kijkspelletje, dat de niet
geringe verdienste heeft niets te
kosten, is voor Amsterdammers altijd
de militaire audiëntie, die H. M.
Haar bezoek aan de hoofdstad
geeft.
Het weer was, evenals het vorige
jaar, niet gunstig, maar toch hadden
zich ook Woensdagmorgen tal van
nieuwsgierigen op den N. Z. Voor
burgwal verzameld voor perceel 147,
meer bekend als het Koninklijke
Paleis.
Den geheelen morgen was het
een af- en aanloopen van militairen
in schitterende uniformen schut
terij-officieren, die er nu heel anders
uitzagen als wanneer je ze zoo in
burgerkleeden over straat ziet loo-
pen, infanterie-officieren, wier witte
pluimen zenuwachtig trilden in den
wind, artillerie-officieren, deftiger in
hun donkere uniform met wapperen
de haneveeren, marine-officieren,
kranig met gouden epauletten en
steken, waarmee de wind tevergeefs
trachtte een loopje te nemen.
Bewondering, die niet onder
stoelen of banken gestoken werd,
(daar was ook trouwens geen ge
legenheid voor) ging op uit de
menigte als een officier van marine
of van de mariniers verscheen, wiens
borst door tal van kruisen bedekt
Terwijl tante dit alles overdacht,
verhaalde Selraa, dat er een dubbel-
kwartet van studenten in de stad
was aaugekomendat dit nieuws
kaar zeer blijde gemaakt bad maar
kat het haar nu iu het geheel niet
scheelde, of de zangers in X. waren
cf niet. Zij wist wel, dat zij toeh
niet op de concerten zou komen.
Alle andere meisjes kwamen er
welzij alleen niet, enz.
Mevrouw Stnrm haastte'zich, haar
le verzekeren, dat zij ze alleen zou
bijwonen, en dat zij zich kon ver
maken, zoo veel haar lustte, mits
!>j maar niet zoo vreeselijk bang
voor tante was.
Be vrede werd gesloten en Selma
kad, zooals bij al dergelijke gele
genheden, de overwinning behaald
hare wenschen vervuld gezien.
werd, en als er soms een erg „hoo-
ge" langs ging, dan wist het pu
bliek daar ook al raad op en pro
clameerde den officier onmiddellijk
lot „generaal".
Een enkele, die er tneer van
wist, zag zich al gauw het middel
punt van een troep nieuwsgierigen,
en niet weinig trotsch op zijn ge
leerdheid, noemde de man de ver
schillende rangen op van de officie
ren, die aan zijn oog voorbijgingen
en dan, heel gek, ineens om den
hoek van het Paleis verdwenen.
Als een vreemde eend in de bijt,
het dofzwart afstekend tegen de
schittering der uniformen, kwam
zoo nu en dan een burger uit het
Paleis te voorschijn, naar men ver
moedt, was zelfs onder die weinigen
een inet bruine schoenen, maar het
overgroote deel waren toch militai
ren, wier uniformen aan tal van
Amsterdamsche oogenparen weer
genot verschaft hebben.
Om kwart voor tieneu kwamen
de rijtuigen des morgens voor H..V1.
de Koningin-Moeder voor.
Het gold thans een bezoek aan
de Vrouwenkliniek van prol. Trcub,
sedert Juni 1898 geopend op hel
terrein van het Wilhelmiua-Gasi-
huis.
H. M. werd na ontvangst aan
den ingang, door de met keurige
tapijten belegde vestibule geleid
Zij had verlof gekregen, de con
certen te bezoeken, voor een bal te
zorgen en bij hare nichten te zijn,
zoo dikwijls zij zulks verkoos.
Dit laatste was het juist, wat
haar voor het oogenblik het meest
behaagde. Boveudien had tante ge
zegd, dat zij een nieuw kleedje en
een mooieu hoed zou hebben. Sel
ma, recht tevreden over bare over
winning, was jegens de oude vrouw
de hartelijkheid zelve. Zij zong als
een vogeltje in zijne vrijheid en
dartelde om de oude strenge dame
gelijk een bekoorlijke vlinder oin de
bloem fladdert.
Daags na het boven verhaalde
gaf het dubbelkwartet te X. het
eerste concert.
De jonge dames ltoberg en Selma
hadden in weerwil van allerlei
kunstgrepen niet één van de zeven,
haar onbekende jongelingen véél'
hun optreden in de concertzaal te
zien gekregen.
Het eerste coucert was voorbij eu
naar een ontvangkamer, die door de
firma {Koelman, eenvoudig, doch
smaakvol met planten was versierd.
In die ontvangsalon waren met
prof. Tl'eub aanwezig zijn assisten
ten dr. P. C. T. van der Hoeven,
dr. Barendrecht en mejuffrouw dr.
Yan Kesleren, de commissie voor
verspreiding van bloemen in de
gasthuizen, presidente mejuffrouw
Van Hoorn, de dames van het we
ke, lijksch bezoek, mevrouw |Kol,
mevrouw Crommelin, mevrouw Han-
nema Jen mevrouw Saloinonson-
Wertheim, juffrouw Koeuders, hoofd
der huishouding, de adjunct-direc
teur van het Buiten-Gasthuis de
heer Soutendain, het hoofd der zus
ters, mej. Jurrjens, de hoofdver
pleegster, zuster Wolf, enz.
Nadat de jongejuffrouw Clara
Scholten, een kleindochter van dr.
Juda, den voorzitter der commissie
van toezicht, een fraaien bloemrui
ker aan H. M. had aangeboden en
daarvoor een „dank je wel, snoesje"
had iugeuogst, sprak dr. Juda een
kort woord van welkom en noodig-
de de Koningin-Moeder uit de iu-
richting te gaan bezichtigen.
H. M. ging per lift naar de eer
ste verdieping en trad, gevolgd
door een hofdame met eeu groote
mand bloemen, verschillende zalen
binnen en reikte den patieiiten
eemge bloemen over, hetgeen bij
de meisjes hadden met het muziek-
lievend publiek 'van de stad harer
inwoning het genot gehad, het zin
gen der studenten aan te hooreu en
daarenboven, terwijl zij verrukt
werden door het gezang, waar te
nemen, hoe de zangers er uitzagen.
Na afloop van het concert werd
het achttal bij Koberg genoodigd.
Zang en dans tot twee uur 111 den
nacht en daarna eene serenade aan
de dochter des huizes.
Men kon onmogelijk gelukkiger
zijn dan de drie nichlen.
Selma was om de serenade dien
nacht bij Elin en Emma gebleven.
Op dezen ongemeen vroolijken
dag volgde een morgen en nu zou
men elkander de indrukken mede-
deelen, die men ontvangen had.
Nu, Seluia, sprak Emma,
terwijl zij met bijzonder welbehageu
haar fraaie, brume haar opmaakte,
hoe vondt gij lting ik moet zeg
gen, dat hij mi) het best beviel
hij heeft zulke fijne trekken en zulk
eeu mooi haar j bovendieu was hij
velen een lichte blos op de meestal
zoo bleeke gezichten wekte.
In een der zalen werd een klein
kindje, dat in de kliniek algemeen
bekend is onder den naam van
Napje, voor H. M. opgetild uit
zijn bed.
Het kereltje was met oranje ge
tooid, evenals het geheele personeel.
Tot zelts een kindje, dat lekker
warm nog in een couveuse sliep,
had een oranjestrikje aan.
De ziekenzalen waren keurig in
orde gemaakt, hier een met oranje
versierd portretje van de Koningin,
daar eenige toepasselijke photogra-
fieëu, en op alle tafels bloemen.
De regenwolken, die in den och
tend 't zoo somber gemaakt hadden,
waren tegen haif elf weggetrokken
en 't zonlicht scheen vroolijk door
de ramen, terwijl de hooge bezoek
ster de zieken en herstellenden
langs ging en velen hunner toesprak.
Na nog eenige oogenblikken in
de ontvangsalon vertoeld te hebben,
vertrok H. M. naar „Arti", voor een
bezoek aan de schilderijen-tentoon-
stelling.
Hierbij werd H. M. Koningin-
Moeder ontvaugen en rondgeleid
door den tweeden voorzitter, den
beer Geo Poggenbeek.
Het veertienjarig dochtertje van
den secretaris, den heer Jolin. E.
Hulk, bood der koninklijke bezoek-
uiterst beleefd en prettig in zijn
spreken. Hij heeft driemaal inet unj
gewalsthebt gij het opgemerkt
Wat zegt gij nep öelma,
spreekt gij van King? Zag die er
zoo goed uitook als hij naast
Sandstedt stond Hebt gij ooit zulk
een beelderig gezicht gezien als het
zijne ik beken eerlijk, dat ik niet
weet, hoe de anderen er uitzagen
zoo levendig was Jde indruk, dien
Sandstedt op mij maakte.
Beelderig gezicht 1 viel Elin
in en streek eene plooi in haar
kraagje glad, het is bij Selma altijd
gradatio. Ik beken, dat hij ar goed
uitzietmaar ik geloof, dat hij het
weet. Ik stel altijd Harald boven al
de andereu. Overigens moet ik
zeggen, dat het allen knappe jon
gens zijn en ik kan niet begrijpen,
hoe Selina in extase kan geraKen
over de schoonheid van Sandstedt
eu Emma verrukt is over de be
minnelijkheid van King.
MisseUieu waren zij allen even
mooi viel Selma in.