voor ZeeuwscIi-VIaanderen.
tavin Ilario.
Ko. 477. Zaterdag 31 Maart 1900. 9e jaargang.
^oorschotten.
FEUILLETON.
ET NIEUWSBLAD
A o ii ii e in e n t s p r i j s
Per 3 maanden 50 centsfranco per post 55 cents.
Voor België f 2.50 en voor Amerika f 3.30.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te B r e s k e n s.
Advertentieprijs:
Van 1 tot en met 4 regels 20 centselke gewone
regel meer 4 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
jals algemeen bekend wordt
dagen weer een felle strijd
'den door de boeren niet
de Transvaalsche tegen
Suikerlabrikantenbond.
|De oorzaak is gelegen in de min
gunstige bepalingen van het
[(contract van beetwortelen,
foor een paar jaren was even—
5 een groote stilstand te wach-
V in dit bedrijf, doch door de
iging van enkele artikelen in
tontract, welke ten voordeele
[den boer kwamen, werd weer
[Toorheen een groote massa bie
gezaaid.
[hans zijn de omstandigheden
prs. Het lange dralen van de
Jerfabrikanten deed vermoeden
lit! den prijs en in de andere
pardon eeue belangrijke wijzi-
zou komen, terwijl de tijd tot
Bsipg nabij is.
iderdaad was het zoo.
Biuiddellijk is tegen de voor
wen met kracht geagiteerd, en
acht door samenwerking het
peen te leiden, dat zooveel
wijk land aan de bietencultuur
worden onttrokken.
[dor 2, 3 jaar, deed de toeken-
I van de voorschotten als grief
fit het Italiaansch vertaald
DOOR
H. O.
12.—
12 25a;
m 155
152
a 32»
345
in 3 36
naar
an 6 10
m 6 50.
rs niet
mp viel de gravin in
Ik heb iets buitenshuis te
i zeirle zij op ernstigen toon.
Ik vraag u, dokter, of ik
■At ben den wensch van mijn
feiioot te voldoen en te blijven,
a dat ik de persoon die wer-
behoefte aan mijne hulp heeft
I gaan bijstaan.
Indien mevrouw mij vraagt
i zich zonder gevaar van hier
.verwijderen, antwoord ik toe-
(fnd. Mijnheer de graaf heeft
|h rast en volkomen stilte
P's, maar ik weet niet of hij
luist buiten uwe tegenwoordig-
k'n genieten.
lk wensch dat Iunocenza niet
l)it stelsel werd alleszins afge -
keurd, hoofdzakelijk omdat dit den
boer aan den fabrikant bond, en
eerstgenoemde moreel en financieel
ten onder moest gaan.
Nu zullen we bij dezen dubbelen
ondergang niet lang vertoeven, om
dat ieder weet, welke waarde aan
zoo'n uitspraak is te hechten, en
welke resultaten de praktijk van 't
leven oplevert in verband met het
voorschotsteltel.
Indien de landbouwers werkelijk
de voorschotten niet konden missen,
dan zouden ze nu, ondanks de min
der gnnstige voorwaarden, wel con
tracteeren.
Er wordt niet gecontracteerd en
de boeren derven mitsdien nolens
volens, de voorschotten, die zelfs
door de grootste hunner gaarne
worden aanvaard, op wie ze nu
juist niet zoo'n demoraliseerenden
invloed schijnen uitgeoefend te heb
ben.
Om kort te gaan, het voorschot
ten-stelsel is in den grond veroor
deeld.
In den huidigen strijd hebben we
nog met geen enkel woord melding
zien gemaakt van de haat tegen de
voorschotten.
Integendeel, alsof men overtuigd
is, dat de voorschotten ill dezen
tijd onmisbaar zijn, voor ieder, die
het bóeren-bedrijf uitoefent, wil men
uifgaat, zeide de graaf.
De geneesheer trok de schouders
op en de gravin zette zich neder,
zonder een enkel woord te zeggen.
Tegen den avond bracht het
dienstmeisje van freule Yeber eene
boodschap, die een der bedienden
der familie Ilario fluisterend aan de
gravin overbracht.
Wat is er? vroeg de zieke.
De gravin boog zich over naar
de legerstede en zeide kortweg
Amalia Yeber laat mij roe
pen. Haar echtgenoot antwoordde
niet en zij hernam eenigszins aan
gedaan .-
Amalia Veber roept mij, en
gij zoudt zeer wreed zijn indien gij
mij niet tot haar liet gaan.
De graaf kon het hoofd niet be-
w^-n, maar hij strekte de hand
uit en sloeg dien om het middel
zijner vrouw.
Ga niet uit Iunocenza 1 Uw
post is hier, dat weet gij.
Ik kom terstond lerug;denk
dat Amalia nog slechts weinige
het verder strekken, en een for-
ïneele voorschotbank in ons district
oprichten.
Zonder vooruit te willen loopen
op de verdere ontwikkeling van het
reeds gedeeltelijk gepubliceerde plan,
willen we de hoofdstrekking nader
ouder de oogen zien.
We lezen dan dat een zoodanige
bank o. a. ten doel heeft aan so-
liede en credietwaardige leden der
vereeniging gelden voor te schieten,
die ze in hun bedrijf mochten noo-
dig hebben.
Dat aan die bank nog eene Han
delsvereniging wordt vastgeknoopt
tot aankoop van meststoffen, voe
dingsmiddelen, zaaigranen enz., kun
nen we bijna stilzwijgend voorbijgaan.
Alleen meenen we daarover te kun
nen opmerken, dat dc toetreding tot
de Voorschotbank smakelijker wordt
gemaakt en de oplossing in deze
van de reeds bestaande maatschappij
van meststoffen enz. kan tengevolge
hebben.
De naam die wordt voorgesteld
is in zooverre met het doel in strijd
dat de handelsvereniging laatst
wordt genoemd, doch hare lijnen
eerst worden aangegeven, en de
eigenlijke strekking daarop volgt.
Dit echter van ondergeschikten
aard achtende, komen we terug op
het doel, zijnde het geven van
voorschotten.
uren te leven heeft.
Ik verlang het niet te weten.
Ik wil niet alleen blijven.
De bediende blijft bij u. Zijt
gij bevreesd? en hare woorden gin
gen van een kouden glimlach ver
gezeld.
.Ja, fluisterde de graaf, de
oogen sluitende. Ik vrees u nimmer
te zullen wederzien.
Weest gerust, gij weet dat ik
mijne belofte nakom, en juist daar
om wil ik die arme vrouw geen
verdriet doen, aan wie geen andere
troost dan van mij overblijft.
Laat mij gaan, zeide zij met
vaste stem, zich zachtjes losmakende
uit den arm die haar omvatte. De
graaf had de kracht niet om haar
te weerhouden, maar zijn blik ver
kreeg zulk eene neerslachtige uit
drukking, dat de gravin er door
getroffen werd zij herinnerde zich
plotseling den langen, liefdevollen
blik van haren echtgenoot in den
nacht toen hij vertrok om zijn zie
ken vriend in Toscane te gaan be
Hebben we er op gewezen, dat
in tegenstelling met voorheen de
grief tegen het voorschot-systeem
hoegenaamd niet te berde is ge
bracht, het verklaart zich thans
eenigszins om welke reden dat
bezwaar is verzwegen.
Als men voorschotten eenerzijds
sterk aikeurt, en anderzijds krach
tige pogingen in het werk stelt om
een permanente voorschotbank in
het leven te roepen, dan springt
het inconsequente van de redenee.-
ring terstond in het oog.
De voorschotten van de suikerfa
brikanten worden aanvaard zonder
blikken of blozengeen enkele
boer weigert ze, of behoeft zich
tegenover zijn buurman te schamen,
wijl ze gewoonweg beschouwd wor
den als een handelsvoorwaarde.
Gemak brengen ze mee, en veel
ook, dat ondervindt niet alleen de
pachtboer, maar ook de rijke eigen-
geërfde. Geld, niet waar, is altijd
en voor ieder gemakkelijk.
Hoe nu zal een voorschotbank
werken.
De bank moetende bestaan uit
soliede en credietwaardige leden, zal
uit den aard der zaak minder toe
gankelijk zijn voor den kleinen
pachtboer. We zeggen niet, geheel
en al onbereikbaar, maar wel tot op
zekere hoogte, met het oog op de
te storten aandeelen.
zoeken. Toen was zij het die hein
wilde terughouden, zonder te weten
dat juist Amalia Yeber hem wacht
te. O, ook ditmaal wachtte Amalia
iemand, maar thans verwachtte zij
haar om in hare armen te ster
ven.
Ik zal mijne belofte niet ver
breken, evenmin als gij de uwe
hebt verzaakt, riep de gravin vast
beraden uit.
Herinner u den nacht toen
gij naar Toscane zijt vertrokken.
Heden roept Amalia niet u
zij roept mij om in vrede te ster
ven. Ik ga.
En zij ging.
Graaf Ilario begon dien nacht
eene ware liefde voor zijne vrouw
te gevoelen, zoozeer dat de koorts
weder toenam en de pijn zijner
wonde weder smartelijker werd.
Den volgenden morgen verkeerde
de graaf in een minder gunstigen
toestand, en de geneesheer verbaasde
zich er over, hoe de gravin haren
post van ziekenverpleegster had
