voor Zeeinvscli-VliiiiiKleri'ii.
Gravin Ilario.
No. 419. Woensdag 6 September 1899. 8e jaargang.
II. c.
HET NIEUWSBLAD
Abonnementsprijs:
Per 3 maanden 50 cents franco per post 55 cents.
Voor België f 2.50 en voor Amerika f 3.30.
Abonnementen worden aangenomen bij de Agenten,
alle Boekhandelaren, Brievengaarders en bij de
Administratie te Bresken s.
Advertentieprijs:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke gewone
regel meer 5 cents. Bij abonnement lager tarief.
Groote letters en vignetten naar hunne plaatsruimte.
Advertentiën worden franco ingewacht uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag één ure.
I)it blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens
Hoewel dit thema herhaaldelijk, ook door
uitnemende mannen behandeld is, zoo wil ik
toch schrijft ons de groote musicus Richard Hol
uog eenmaal op 't zelfde aanbeeld slaan, ge
dachtig aan de spreuk „een aanhouder wint/'
En aanhouden wil ik, al ware het slechts in
<kn strijd tegen het beweren, dat het Ned.
volk //onmuzikaal is/'
Als bewijs daarvoor wijst men op het volks
gezang langs Heeren straten, maar vergeet daar
bij, dat liet zangonderwijs op de scholen wel
verplichtend is, maar op velen of niet, of on
voldoende gegeven wordt.
Zelfs bij de akte-examens worden niet zelden
eenige theoretische vraagstukken boven het
praktische, het werkelijke zingen gesteld.
Wie van deze zaak beter op de hoogte wil
komen, leze daarover de opstellen van den heer
J. Godetroi uit Steenwijk, in de laatste num
mers van het Maandblad //liet orgel".
In plaatsen waar het zangonderwijs goed en
met liefde gegeven wordt en men lionderde en
duizcnde kinderen daar hoort zingen, zal de
dooddoener „liet Ned volk is onmuzikaal" wel
niet meer gehoord worden Men zal toch niet
den kinderen in rekening willen brengen, wat
het oudere volkje misdrijft wanneer het bij zijn
feesten te veel aan Bachus, Cambrinus oftewel
Schiedam geofferd heeft.
In den regel wijst men op onze Duitsche
naburen, maar is daar niet sinds onheugelijke
tijden voor de toonkunst veel gedaan, wat hei
volk ten goede kwaui
FEUILLETON.
Uit het Italiaansch vertaald
45. DOOR
Doe open fluisterde Amalia Veber.
Rosa, die evenmin aan spoken als aan geest
verschijningen geloofde, deed zachtjes de knip
"van het raam.
Freule Feber
Rosa! bij al wat u heilig is, bij de na
gedachtenis uwer dierbare afgestorvenen bid ik
laat mij in.
Freule Veber herhaalde de vrouw bui
ten zichzelve van verbazing.
Ja, ik ben freule Veber. Ik besterf het.
Laat mij binnen, Rosa. Zal ik door de ro
tonde koinen f Geen meusch mag mij zien.
Kom maar door de rotonde, niemand zal
u zien.
Zij sloot het raam, giug door een paar ka
mers naar de zaal en alvorens de deur te ope-
>h
-i L
Het spreekwoord „iedere vogel zingt zooals
hij gebekt is," kan kwalijk op de mensch toe
gepast worden, want dan zouden alle onbe
schaafde volkeren, de nieuw-Zeelanders zoowel
als de Eskimos moeten zingen gelijk wij.
In de laatste dagen zien we veel, door niet
genoeg te prijzen bijzondere vereenigingen en
personen verrichten, wat eigenlijk door ne vroe
de mannen van stad en land moest geschie
den ik heb hier de volks-concerten op 't oog,
welke in Amsterdam, Rotterdam, Utrecht en
andere plaatsen gegeven worden, maar of deze
wel in breeden zin door het volk genoten wor
den
De uitvoeringen op pleinen en plantsoenen,
als waartoe vele stedelijke regeeringeu zich nog
gedrongen voelen en waartoe dan de gesubsidi
eerde schutterij in den regel wordt gecomman
deerd, is het eenige wat dan ook rechtstreeks
voor het volk gedaan wordt, of dit nu altijd
doel treft Van uit de groote steden heb
ik wel eens klachten gelezen over de baldadig
heid der jeugd die niet slechts velen hun genot
bederven, maar de fraaie plantsoenen niet beter
maken, tenzij eene groote politiemacht zulks
belet. In zuidelijker streken in Tilburg b. v.
worden des Zondags in verschillende tuinen con
certen gegeven, welke voor 5 centen door vier
A vijfduizend menschen worden bezocht.
'k Geloof dat dit de voorkeur verdient. Om
voor het laatst op het beweerde cwmuzikale van
ons volk terug te komen, zij 't mij vergund,
de namen tc noemen van Blankenburg, Nanning,
Obrecht, Reincken, Schuit en Sweelinck, die in
de muziekgeschiedenis van het beroemde Neder-
landsche tijdperk een gewichtige plaats bekleeden.
luider stem, opdat de keukenmeid in de naast-
bijgelegen kamer haar hooren zou.
Ik gooi den hond een stuk brood toe.
Freulo Veber was binnengekomen. Zij liet
haar mantel afzakken en liep naar de kachel
om hare verstijfde handen te warmen.
Rosa sloot ae deur, zag haar verwonderd aan,
doch durfde haar niets te vragen. De welda
dige warmte die haar omringde verkwikte Je
ongelukkige, wier oogen op de deur der ande
re kamer gericht waren als konden zij er door
heen zien.
Rosa, gij zult mij dat knaapje daar in
die kamer laten zien en omhelzen, niet waar
Gij hebt gezegd dat hij niet wei isWat
scheelt hem Ik wil het weten.
De goede vrouw veegda zich met de punt
van haar voorschoot de oogen at en eer zij
freule Veber antwoordde, sprak zij radeloos in
zichzelvo Ach, ik heb het wel geradeu
Niets, was daarop haar antwoord en zij
sloeg de oogen nederhet is zijn eerste tandje
dat doorkomt.
Geheel opgaande in hare alles overweldigen
de moederliefde, bracht treule Veber dien nacht
wakende bij haar kind door... Heilige liefde,
•n'rlnr zij b'j God vergeving hoopte te ver
Uit deze eeuw zou ik op mannen als Bertel-
raan, Van Bree, Boers, Verhulst en Nicolaï
kunnen wijzen, die met zoovelëri thans nog le
venden, ook in den vreemden den goeden naam
van ons volk hoog houden.
Behalve andere bewijzen, uit sociale en gods
dienstige toestanden, zweefde mij voor den geest,
hetgeen ik voor ongeveer vijf jaar schreef en
wat de meeste Redactiën onzer Ned. bladen
geheel of gedeeltelijk eene plaats in hunne ko
lommen gunden.
Het was een betoog, dat wat in Noord-Bra-
band en Limburg voor de volksbeschaving ge
daan werd, ook in het Noorden voor verwezen
lijking vatbaar en trouwens in Noord-Holland
reeds begonnen was. Dat mijn woord niet op
een dorreu zandgrond viel, bewijzen de veel na
dien tijd opgerichte fanfare- en harmonie-corp -
sen.
Indien het zangonderwijs op de scholen beter
was, dan zou dit ongetwijfeld ook dezen tak
der kunst ten goede komen.
'k Heb reeds vroeger te kennen gegeven dat
het blazen mij in het algemeen wel zoo toelacht
als het zingen, niet omdat Hét meer leven
maaict, maar wijl het individu'meer ontwikkeld
wordtol zouden zelf de spelers der slaginstru
menten niet ver boven de mééste zangers staan?
Denk slechts aan den grooten factor in de
muziek, aan de rhytmiek - den aanvang
werd toch de rhytmus geschapen", gelijk Hans
yon Bulow zegt. Wat in een zangkoor door
inpompen soins kan verkregen worden, grenst
vaak aan 't ongeloofelijke wee echter den di
recteur wanneer toevallig aan eene partij de
hoofdmannen of de aanvooders ontbreken, dan
krijgen voor het kwaad, door haar misdreven.
Gretig stak de voedster de met goud gevul
de beurs in haar zak, waarmede de vurige kus
sen op het hoofdje van den zuijjeling betaald
werden, maar Rosa weigerde elke gift.
Zult gij zwijgen vroeg vdë freule.
Ik zal zwijgen
De dageraad van den grauwen December
morgen verdreef de duisternis, toen freule Ve
ber de villa van graat en gravin Ilario verliet
en zich naar het station begaf, dat zij weinige
minuten vóór de aankomst van den trein be
reikte. Het was de trein van Toscane naar
Bologna. Zij nam plaats in de coupé, wegge
doken in haar kap en sluier gelijk eene non,
en wie haar zag zitten dachtdit is eene on
gelukkige vrouw.
Dien dag ontving graaf Ilario twee brieven
in den cénen stond
„Mijnheer de graaf! De dame, aan mijne
zorgen toevertrouwd, wier gezondheid reeds veel
verbeterd was, is heden verdwenen.
Naar alle waarschijnlijkheid heeft zy haar
oogmerk volvoerd, dat ik hoopte haar uit het
hoofd gepraat te hebb;n. Wees overtuigd,
mijnheer de graaf, dat de wil van sommige
vrouwen o buigzaam is en dat men ..het ver—
