weg opgesteld om zich in beweging te stellen,
zoodra de tram was gepasseerd. In de juiste
volgorde van het programma opgesteld, werd de
stoet geopend door de Hoofdcommissie met de
subcommissiën, waurvan enkele leden als com
missarissen van orde het opdringen van liet pu
bliek cn voorul van de kinderen trachtten te
gen te gaan. Overbodig was deze maatregel niet,
want de menigte, die de stoet vergrzelde, was
ééne dichte massa.
Daarna volgde het eerste gedeelte eerewacllt
te paard, onder commando van P. van Dijke,
voorafgegaan door A. Janssens en J. Moens als
ordonnanceii eii J. Leenhuuts als vaandrig. Nu
volgde een tweetal praalwagens, eenvoudig doch
niet onaardig in een feestkleed gestoken, met
de vertegenwoordiging van de verschillende be
roepen en takken van nijverheid uit deze ge
meente. Zoo troffen we aan het smids-, schil
der-, metselaars-, timmermans-, wagenmakers-,
schoenmakors-, kleermakers-, slagers- en bak
kersvak en de boekdrukkerij. Al deze bedrijven
zag uien uitoefenen; zij trokken niet weinig de
aandacht. Uit den aard der zaak waren veler
oogen gevestigd op de boekdrukpers van den
heer Dieleinan, die een daartoe speciaal vervaar
digd gelegenheidsgedicht drukte en onder de
joelende menigte verspreidde. Het vers, dat op
den stoet en het feest betrekking had, was van
den volgenden inhoud:
Op hol. Kronin^feeet.
(WtJZK fTien Neerlandtch Blued".)
<5S>©<54-
Waar wij hier samen op deez' dag,
Aan U ons ambacht toonen,
En ieder zich beroemen mag
Ons arbeid te beloonen,
Daar danken w' u voor uwe gunst.
Weer houden w' ons aan 't woord
Bevolen aan ons vak der kunst,
En voeren 't uit, zoo 't hoort, (bis.)
Jan Leenhouts smeedt bet ijzer heet,
Jan Curelt kleurt en teekent,
Tan de hun de maakt het welf gereed,
Colijn zaagt 't hout en rekent.
Be Vlieger maakt de stoel goed rond,
Tan Kampen werkt aan 't leder,
Lt Bleu knipt goed en there slacht pront,
HuijsAecre is een goed kneder. (bis.)
Van Teen die altijd drukt in stilt'
Slaat nu publiek zijn slag,
De vrouwen hebben 't ook gewild
Dat ieder hen eens zag,
De visschers van deez' havenplaats
Zjjn heden in den stoet,
Zjj gaan van daag niet buitengaats
Maar houden feest met moed. (bis.)
Zoo vieren w' al 't Oranjefeest,
Ter eer der Koningin
Zeer opgewekt en wel het meest
Te zamen één van zin.
Daar waar 't oranje zich vertoont
Stemt ieder gaarne iu,
Voor Haar, die heden is gekroond,
Met 't >Leef' de Koningin (bis.)
Een woord van dank aan 't comité,
Voor 't slagen van dit feest,
En ook aan allen in privé
Die hielpen om 't meest,
Aan al wat strekt' tot steun van hen
Wier taak niet mak'lijk was
Om 't feest te richten naar elks zin
En na elks offer was. (bis.)
Daarachter kwam het muziekgezelschap «Ho-
sanna" met zijl! bestuur aan het hoofd, waarna
twee wagens in schuiten vervormd, volgden, en
eene algeheele voorstelling gaven van het vis-
schersbedrijf, zoo door visschers als door ma
trozen.
Het was een zeer prettig gezicht de zeelui
in huil werk bezig te zien, zuoals zij de gar-
nalen-visscherij uitoefenen.
De beide schuiten waren behoorlijk opgetuigd.
De inutrozen heschen af en toe het respectabele
zeil hunner schuit, wat een zeer aardig gezicht
verschafte.
Hierna volgde de zar.gvereenigiug «Excelsior",
waarachter een praalwagen met voorstellingen
yan vrouwenarbeid, waarbij de eigeuaardige
kleedij en de komische zijde van den uitge-
voerden arbeid herhaaldelijk de lachspieren 111
beweging bracht.
Achter dezen praalwagen was het muziekge
zelschap «Veronica" geplaatst.
Daar nog enkele sjouwerlui den wensch had
den te kennen gegeven om ook aan den stoet
deel te mogen nemen, waaraan door hel Bestuur
was voldaan, was nog een wagen ingelascht
waarop een heiloestel was geplaatst en eenige
werklieden, onder het zingen van daarbij be-
hoorende luelodiën de heiblok geregeld op en
nêcr lieten gaan. Het idee om ook deze voor
stelling in den stoet op te nemen, was volko
men gerechtvaardigd, daar aan een havenplaats
als de onze het heien een belangrijke werk
zaamheid uitmaakt. Het was werkelijk ecu leuk
gezicht en bracht nog meer afwisseling aan den
overigens levendigen stoet.
Het tweede gedeelte eerewacht te paard, on
der commando van Jac. Risseeuw besloot den
stoet.
Onafzienbaar was de mensclienmenigte, die
aan weerszijden en achter den optocht mede
liep of geposteerd was. Het was één stroom
volks, die stelselmatig door den stoet werd mo
degetrokken. De breeds Dorpsstraat was let
terlijk van het begin tot het eind bezaaid als
met menschen.
Nu willen we wel gelooveu, dat verschillen
de omstandigheden daartoe medewerkten. Zoo
was eerstens het weder als uitgelezen, zoo schoou,
daarbij gevoegd de belangstelling die in onze
vooruitgaande gemeente gesteld wordt, zal velen,
vooral bij zulk een zonnigeu dag als Dinsdag
tot een uitstapje hebben uitgelokt.
Ook was het programma zoo rijk iu afwisse
ling, dat onwillekeurig elkeen en velen van
buiten de gemeente tot nieuwsgierigheid ge
prikkeld werden.
De optocht is dan ook in alle opzichten ge
slaagd en ongetwijfeld was ieder tevreden, zoo
wel de feestcommissie, en de deelnemers aan
den optocht, als het publiek, althans de her
haaldelijk opstijgende jubelkreten konden vrije
lijk a'is bijvalsbetuigingen beschouwd worden.
Do optocht ging voorbeeldig ordelijk en het
woord van dank dat door de commissie bij de
ontbinding, aan elke afdeeling vau den stoet
werd gebracht, was wèl verdiend, en we zijn
er vast van overtuigd dat de taak der commis
sie heel wat werd verlicht toen haar de organi
satie van dien optocht werd aangeboden ter
complementeering van het teest. Ook wij voe
gen aan den dank der commissie de onze voor
de regelmaat en de totstandkoming van dezen
stoet, waar den talrijke vreemden bezoekers een
blik kon worden geschonken iu de takken van
nijverheid die in onze gemeente worden uitge
oefend en uit den aard der zaak in landelijke
gemeenten niet bestaat.
NI de ontbinding verspreidden zich de feest
gangers en velen achtten het noodzakelijk hun
nen dorst te lesschen aan het schuimende ger
stenat.
De korte pauze die daardoor in beslag was
genomen, werd weder spoedig opgevolgd door
het uitvoereu van de volksspelen.
Zoo werd te half vijf aangevangen vóór het
Hotel van Alphen", inet koordknippen, voor
meisjes van 13 tot 16 jaar, waaraan door elf
mededingsters werd deelgenomen.
De belangstelling in dezen kiiipkamp was
buitengewoon groot. Honderden menschen wil
den getuige zijn van dit in onze omgeving on
bekende volksspel. Telkens als één der ge
blinddoekte strijdsters de draad, waaraan ren
kaartje was gehangen had doorgeknipt ging er
een oorverdoovend hoera geroep op. Toen om
streeks half zes deze kamp beëindigd was, haastte
ieder zich om op de haven een plaatsje te be
machtigen in de onmiddellijke nabijheid van
het strijdperk van den wedloop met hindernis
sen, voor jongens van 14 tot 18 jaar, waartoe
zich 8 deelnemers hadden aangemeld. O, o,
wat is er toch gelaclieu toen die rappe knapen
niet alleen spartelden om 't eerst door de bo-
demlooze ton te kruipen, maar ook angstige
pogingen aanwendden om onder het op den
grond uitgestrekte zeil door te komen. De
toeschouwers hadden ongekend veel schik.
Na afloop begaven velen zich terug naar liet
dorp, en anderen bleven op het haventerrein
tot dat de boot van ruim 7 uur was vertrokken.
Tegen dien tijd was de menigte wéér verba-
zeud aangegroeid en bewoog zij zich in bonte
mengeling en in de meest opgewekte en geest
driftige stemming op de ruime kade. Zingende
en hossende troepjes waren zonder onderscheid
bijeen, en van alle zijden hoorde men het leve
de Koningin, ja zelfs aan alle onderdeeleu van
den optocht werd een hoera gewijd.
Langzamerhand begon de schemering te val
len en werd hier en daar aangevangen met de
verlichting.
De veelkleurigheid van de lichten zoo door
glazen als lampions, was een ongekend prachtig
gezicht. Door niets belemmerd kwam de il
luminatie volkomen tot haar recht en bracht
deze een traai effect teweeg. Op de verlichte
muziektempel klonk het er nog lustig op los,
uit de koperen keeleu van «Veronica."
Niet zoodra bracht de Potpourri populaire
eenige bekende aria's te voorschijn of velen
die over het marktplein krioelden begonnen
mêe te zingen, waardoor de vroolijkheid ten top
steeg.
Tegen acht uur stelde «Veronica" zich op
en lokte door zijne opwekkende tonen de men
schen mêe naar de haven, waar voor de Gon-
deltocht alles in gereedheid was gebracht.
Toen scheen het dorp als uitgestorven want
letterlijk alles pakte zich samen op de kade.
Nadut alle vaartuigen behoorlijk bemand wa
ren en «Veronica" aan boord van de «Johan
na" had post gevat, gaven drie slooten uit de
stoomfluit het sein dat de lange file van schui
ten zich in beweging ging stellen. Langzaam,
statig en onder het eindeloos gejubel der me
nigte, stoomde de vaartuigenrj de haven uit.
Het was een aangrijpend schouwspel toen die
lange lichtenmassa zich in zijne volle lengte
voor ons vertoonde. Daar was nu niemand
uitgesproken over het eenig-mooie van die gon-
deltoeht, en niemand zal die fantastische aan
blik vergeten, die de talloozen lichten op de
duistere en door niets onderbroken achtergrond
tooverde. We gelooveu dat niet één feestgan
ger zich de reis naar Breskens zal beklagen, al
was het uiaar enkel dat deze verlichte water
tocht hem voor alles tevreden stelde.
Af en toe liet «Veronica" hare tonen over
het water hooren en het klonk iteusch schoon.
Neen, zoo iets hadden nog weiuigen der toe
schouwers gezien. Dat deze tocht volkomen
slaagde was in de eerste plaats aan de bijzon
der gunstige weersgesteldheid te danken.
Toen de maan begon te lichten kon de tocht
als afgeloopen beschouwd worden.
Dat de medewerkers den dank van het tal—
looze publiek inoogstteu, behoeft wel nauwelijks
gezegd te worden. De luide bijvalsbetuigingen
waren daarvan het meest doorslaande bewijs.
Het is ons niet te doen om te vlijen noch
dezen of genen pluimpjes te geven die niets
zeggen bf niet gemeend bf niet oprecht ge
meend zouden zijn, maar toch ineenen we hier
een afzonderlijk woord van dank aan den heer
J. van den Ende voor de diensten der feest
commissie en hel publiek bewezen, niet te mo
gen onthouden, waar het hoofdnummer vau het
programma, de goiideltocht, door zijn welwillen
de medewerking tot stand is gekonen en bekos
tigd is geworden op een wijze, die onzen lof
te boven gaat.
Het was er op aangelegd om de feestgangers
bezig te houden en de commissie had dat goed
ingezien, want niet zoodra hadden de vaartui
gen aangelegd en was de sleepboot «Johanna"
vastgemeerd, of «Veronica" begaf zich met fak
kelverlichting naar de woning van den Burge
meester, om dezen een serenade te brengen.
Onvermoeid klonk her er op los. En weer
dezelfde harmonie kwnm in de toespraken uit,
toen het gezelschap ten huize van den eere
voorzitter werd genoodigd. Zingende en dan
sende trok men weer saineu naar het haventer
rein, alwaar het vuurwerk zou worden ontsto
ken. Verscheidene vuurpijlen gingen opperbest,
terwijl een tweetal vurige slangen zoo
lang bleTen kronkelen, tot de laat
ste sprank van levensvuur was uitgedoofd. Er
mislukte wel niet zooveel, als we elders zagen,
maar toch maakte dit laatste nummer van het
programma geen schitterend effect.
Wel werd nu en dan eene vluchtige opmer
king gemaakt over het vuurwerk, maar die ging
het eene oor ill en het andere uit. Wie had
nu ook tijd om bij een zoo uitnemend geslaagd
feest, zich te storen aan een koppige vuurpijl,
die niet hoog genoeg ging, of wiens gekleurde
ballen te vroeg uiteenspatten?
Die meening scheen men algemeen te zijn
toegedaan, want de feestviering was nu zoo al
gemeen, dat men schier aan geen scheiden kon
denken, ondanks het sein van de exfra-lram
het vertrek voor vele vreemdelingen aankondigde.
Op dc meest eensgezinde wijze werd de feest
viering tot in de kleine uurtjes voortgezet, ja
zelfs toen deze begonnen te zwellen, dacht men
eerst aan naar huis gaan.
Breskens had dan feest gevierd, en wel op
de meest ongedwongen wijze. Dat daaraan de
groote eenstemmigheid is toe te schrijven, is
buiten kijf. Breskens heeft getoond een natio
naal feest te kunnen vieren zonder aanzien des
persoons, zonder nevenbedoelingen en zonder te
letten op punten van verschil, die de samen
leving niet zich brengt, Dat alleen is gelet op
de punten van aanraking, is een machtige factor
geweest voor den goeden gang van het feest.
Zoo eindigde het Breskensche inhuldigings-
leest op een wijze, die hare geschiedenis met
eene gulden bladzijde heeft vermeerderd.
Maar nog ziju we niet aan het einde van
onze taak. Want Woensdag vierde de school
jeugd feest. Des namiddags ten 1 ure verza
melden de kinderen zich in de openbare school
waarbij zich die van de Nieuwe Sluis, aange
bracht met een achttal wagens, voegden.
De muren van het gebouw weergalmden van
de oranje-liederen der schooljeugd. Door eenige
jonge dames werden den kinderen rijkelijk cho
colade-melk en koeken toebediend. Ook de
kinderen van de Bewaarschool werden op de
zelfde wijze onthaald.
Omstreeks twee uur werd de kinderstoet op
gesteld, die geopend werd door het muziekge
zelschap «Hosanna", gevolgd door de zangver-
eenigiug «Excelsior" en door de leden der
Eeestcoinmissie. Daarachter namen de school
kinderen, begeleid door hunne onderwijzers en
onderwijzeressen hunne plaatsen in, terwijl dc
kinderen der Bewaarschool, gezeten in de 8
rijtuigen voornoemd, de achterhoede vormden.
Deze optocht leverde waarlijk een aardig ge
zicht op. Tal van kinderen waren voorzien van
oranje-mutsen of -barrelten, sommigen niet oranje-
kroontjes, menigeen had een oranje-sjerp om
terwijl velen een vlaggetje iu de hand hadden.
Zoo ging het onder het spelen van een op
gewekt marschje naar de woning des burge
meesters, alwaar Hosanna ZEd. een serenade
bracht, Excelsior hem een lied wijdde eu zelfs
de schoolkinderen niet achterbleven om een
oranje-liedje aan te heften.
De kinderen ontvingen hier een gedenkpen
ning aan een nationaal gekleurd lint, terwijl de
de overige deelnemers in den stoet door den
Burgemeester een verversching werd aangeboden.
Na verder eene omwandeling gemaakt te
hebben, werden de kinderen in de school an
dermaal onthaald en ontvingen elk een door de
firma Bredée uit Rotterdam geleverde gedenk
plaat.
In den vooravond hebben allen die den vo-
rigen dag aan den stoet hadden deelgenomen
eene gezamenlijke omwandeling gemaakt, voor
afgegaan door Hosanna en Excelsior.
Deze optocht bracht weer heel wat leven en
beweging te weeg.
Bij de bcstuurs- en enkele andere leden van
de feestcommissie werd halt gehouden en het
«Wien Neerlandsch Bloed" gezongen bij wijze
van eene serenade.
Op liet marktplein teruggekeerd ontbond de
stoet zich en kon nog wat worden genoten van
het concert dat door de muziek- eu de zang-
vereeniging werd gegeven.
De uitvoering der cantate «Neerland en O-
ranje" door Excelsior liep flink van stapel.
Vele nummers echter, hoe goed ook uitge
voerd, smolten weg in het lawaai, dat om de
kiosk gemaakt werd.
De koperen monden van «Hosanna" die na
tuurlijk krachtiger zijn, overstemden het gezang
van troepjes feestvierende jongens en meisjes.
Na afloop van het concert, als slotnummer
van het feestprogramma, werd door de beide
gezelschappen nog eene serenade gebracht bij
den voorzitter der commissie, de lieer A. du
Burck, alwaar zij werden onthaald.
Maar nog gaf Breskens het niet op, en werd
de feestviering geestdriftig tot laat voortgezet.
Aan het einde onzer taak gekomen is het
wel niet direct aan ons om eeve-blijken, in den
