voor Zeeuwsdi-Vl
en.
PETRA, M fcCtaSlM.
No. 328.
Zaterdag 8 Januari 1898.
7" jaargang
P
I,-; - :f
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
ABÜNNE M ENTS P R IJ S
Per 3 maanden 40 cents franco per post 45 cents.
Voor Amerika /2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken ZnU<b l I n Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
De Panama-processen hebben een veel -nel-
Ier verloop gehad dan men kon vermoeden, in
aanmerking genomen de omvangrijke cijfers, die
zijn uitgegeven en waarover de kwestie liep.
Na enkele korte heen- en w eer-beraadslagin
gen, heeft de jury van het Assisenhof der Seine
11. Donderdag alle beklaagdendus ook de
hoofdpersoon Arton, vrijgesproken.
Deze beslissing werd door het publiek, met
levendige toejuichingen begroet.
Het maakte den indruk alsof de gezworenen
met bun uitspraak de stemming van het pu
bliek hebben weergegevenhet moet nu maar
eens uit zijn met Panama en door vrijspraak
van alle beklaagden wordt deze meening het
best weergegeven. Zij schijnt werkelijk de ver
standigste, daar men immers toch alle schuldi
gen, en de voornaamsten misschien, niet treffen
wil of kan en het vonnis dus toch ook hier
weer neergekomen ware op enkele zondebokken.
De vrijspraak was overigens mogelijk, daar de
bewijzen voor de schuld zeer onvolledig waren.
Nadat het arrest was uitgesproken, eischten
verschillende aandeel- en obligat.ie-hondrrs van
van Panama, de veroordeeling van Arton tot
teruggave der sommen die hij zelf beweert to
hebben uitgedeeld. Maar ingevolge de conclu
sion van den verdediger, wees het hof deze
vordering af en veroordeelde de eischers in do
kosten.
Alle beklaagden werden dadelijk op vrije
voeten gesteld en buiten door eene talrijke me-
DOOR
B. BJÖRNSON.
Ook Petra was opgesprongen zij wierp zich
aan zijn voeten, haar handen omklemden zijn
knieën, haar blik kluisterde de zijnezij wist,
dat ze voor haar leven streed.
Een oogenblik werd zijn oude liefde hem te
sterk en hij omvatte haar hoofd met beide zijn
handen. Het schreide en klaagde in zijn borst
als in een orgel, bij het wegsterven der laatste
tonen. Hij maakte hare handen los, en zij ge
voelde, wat hij hierbij dacht.
Het was het verscheuren van een band, oen
verbreken voor 'eeuwig.
Neen, neen, gij kunt u geven, maar lief
hebben kunt gij niet, riep hij overweldigd door
bitterheid en smart. Ongelukkig kind, uw toe
komst kan ik niet raden. God vergeve u, dat
gij de mijne hebt verwoest.
Hij ging haar voorbij, zij bewoog zich niet.
nigtc toegejuicht. Arton alleen bleef in h
tenis om zijne straf verder te ondergaan, waar
toe hij veroordeeld is wegens zijn oplichterij in
de Dynamiet-Maatschappij
Bij gelegenheid v„u do jaarswi» ling heeft
di president van frankrijk een telegram van
den Tsaar ontvangen van den navolgenden in
houd
Bij don aanvang van het nieuwe jaar stel ik
er prijs op in mijn naam zoowel als in dien
van de Keizerin, u dc oprechte wenschen ken
baar te maken welke, wij voor u persoonlijk en
voor het bevriende Frankrijk koesteren.
Gij kent dc gevoelens welke ons bezielen en
zult niet twijfelen aan de onuitwischbare herin
nering welke nw bezoek aan Rusland ons herjt
gelaten.
Faure antwoordde
De wenschen welke Uwe Keizerlijke Majes
teit en H. M. de Keizerin heden voor mijn
land kenbaar maken, zullen bet hart van alle
Franscheu ontroeren.
In hun naam zeg ik Uwe Majesteit levendig
dank en ben ik haar dankbaar voor de herin
nering en de wenschen, welke zij tot mij per
soonlijk richt. Ik hernieuw baar de verzekering
van mijne oprechte genegenheid.
De Lqndensche correspondent der N. R.
Crt. heeft vernomen, dat de belangwekkende
proefneming om aldaar Can&deesche kalkoenen
aan te voeren tegen den Kersttijd, met een
volslagen fiasco geëindigd is. Duizenden van
die vogels, in Noord-Amerika beroemd wegens
hun malschheid en fijnen smaak, bet gevolg,
Hij opende de deur zij hoorde hem op de trap,
zij hoorde zijne schreden op straat, Met een
wilden schreeuw vloog ze op en stortte toen
bewusteloos op den grond.
Toen Petra weer tot zich zelve kwam, lag
ze ontkleed, en wel verzorgd, te bed. Gunlaug
zat aan haar legerstede, met de armen op de
knieën, het hootd in de handen en de vurige
oogen op Petra gericht.
Hebt gij nu genoeg met hem gestudeerd?
vraagde zij. Hebt gij nu genoeg geleerd
Wat zal er nu van je worden
Petra antwoordde door in schreien los te
barsten.
Haar moeder zat langen tijd zonder iets te
zeggen, maar eindelijk sprak ze op eigenaardi-
geu, plechtigen toon
Dat God hem verdoeme 1
Moeder, moeder, hem niet, hem niet,
maar mij. O, ik ken hem. Moeder, hij is
bedrogen, bedrogen door mij ik hen het,
die bedroog 1
Zij begon nu aarzelend onder snikken, alles
te vertellen wal er was voorgevallen hij mocht
geen oogenblik worden verdacht. Zij sprak
over Gunnar, over Yngve Bold en diens onge-
lukkigen ketting, en hoe zo alles en allen had
ivisr deskundigen verzekeren, van het eigenaar
dige voedsel dat zij te eten krijgen, zijn hier
bij aankomst veroordeeld, als niet geschikt voor
menschelijk voedsel.
Deze in beslag genomen kalkoenen zijn deels
ernield, deels aan tuinii-'s en boeren verstrekt
om als mest dienst te. doen liet verlies der
janJ.ii> moet zeer groot wezen: nog nooit is de
aanvoer van Canadeesche kalkoenen hier op die
schaal geschied.
De Canadasche regeering zelve lijdt, naar ik
hoor, schade bij deze operatie. Zij had uitvoe
rige aanwijzingen laten drukken, hoe de kal
koenen te bereiden en te verpakken waren.
Ik weet niet, in hoeverre eene veronachtza
ming dier aanwijzingen tol het droevige nood
lot der Amerikaansche vogels kan hebben bij
gedragen, maar ongunstige (wanne) weersgesteld
heid heeft ook deel eraan gehad.
Het is bekend, dat Engelsche kalkoenen reeds
bij hun leven te worstelen hebben met de te-
genheden van ons klimaat. Met vocht en kou
de sterven cr honderden Dit maakt het fokken
hier te lande zoo moeilijk en kostbaar. Doch
hetzelfde noodlot vervolgt de kalkoenen en hun
eigenaars ook na den dood der eersten. Zij
moeten met meer zorg worden behandeld dan
bijna elk ander gevogelte, want zij bederven om
een haverklap en kunnen eenmaal aangetast en
funny", niet meer gered worden.
Aangaande het gala-bal ten Hovc op Maan-
vergetea hij het wederzien van Oedegaard. Zij
wiet zelve niet, hoe alles zoo gekomen was,
maar zij wist nu, dat zij op onvergefelijke wij
ze tegen hen allen had misdreven, inzonderheid
tegen hom, die zich barer zoo liefderijk had
aangetrokken, die haar alles, alles had gegeven.
Nadat Gunlaug zwijgend Petra's verhaal had
aangehoord, sprak ze Tegen mij hebt ge ze
ker niets misdreven? Waar ben ik al dien tijd
geweest, dat gij geen enkel woord hebt gerept
tegen mij
O, moeder, help mij, wees niet hard te
gen mij, ik gevoel, dat ik er voor zal boeten
zoolang ik leef, en daarom zal ik God bidden,
dat hij mij spoedig laat sterven 1 Lieve, lieve
God, begon ze, hare handen vouwende, lieve,
lieve God, hoor mijik heb mijn leven ver
speeld, ik kan niet meer leven, ik begrijp het
leven niet, lieve God, laat mij sterven.
Zij bad zoo innig, dat Gunlaug de harde
woorden, die haar op de tong brandden, terug
hield. Zachtkens maakte zij Petra's gevouwen
handen los. Kind, kind houd op, gij tnoogt
God niet verzoeken wij moeten blijven leven,
al biedt het leven ons niets dan bittere smart.
Zij stond op en ging heen.
Oedegaard was ziek, en het ^scheen, of zijn
dagavond ter yel-genheid van het Nieuwjaars
feest gehouden, leest men he.t volgende
Het gewoon verkeer voor rijtuigen tusschen
de Molenstraat en de Oranjestraat fe 's Gra-
venhage was dien avond van 7 uur afgestremd.
'u het Noordeinde van af de Hoogstraat tot
aan het Koninklijk Palcis werd vooral tusschen
8 en ft ureu een buitengewone bedrijvigheid
waargenomen. Dc trottoirs en stoepen waren
bezet met nieuwsgierige kijkers naar een lang#
reeks van een- en twecspannige rijtuigen, die
zich uil alle richtingen naar het paleis bewogen,
nu een stapje vooruitgaande dan weder geroi-
men tjjd stilstaande, al naar mate de koetsen
die aan het hoofd van do file kwamen te stasn
de genoodigden voor he.t gala-hal ten Hove tot
onder het velum, buiten de peristyle van het
paleis gespannen, hadden gebracht.
De vestibule van de Vorstelijke woning, die
des avonds gastvrijheid schonk aan lm. 1000
genoodigden uit de kringen van de 'iplomatie,
de hofhouding, de vertegenwoordigende staats-,
gewestelijke en gemeentelijke lichamen, de ma
gistratuur, leger en vloot, laatstgenoemde mach
ten vertegenwoordigd door de vlag- en oppcr-
offieieren uit de residentie en een groot aantal
subalterne officieren, ook van het Indische leger,
die hoofdingang was feestelijk verlicht waar
toe een groot getal moderateur lampen, die hoe
ook uit den tijd nog een zacht inaar inscutief
licht verspreidden, het haro bijdroegen.
Het groot aantal binnentredenden deed dui
delijk zien dat de Nieuwjaars-partij bijzonder
druk bezocht werd. Trouwens in de salons,
waarvan de innerlijke pracht eiken uiterlijken
sier overbodig maakte zoodat hier en daar slechts
ziekte gevaarlijk zou worden. Zijn oude vader
verliet zijn studeerkamer en verzorgde zijn zoon,
dag eu nacht. Als men hem bad, zich toch
een weinig te ontzien antwoordde hijdat
kkn ik niethet is mijn plicht bij mijn zoon
te waken.
Zoo stonden de zaken, toen Gunnar geheel
onverwacht en tot grooten schrik van zijne moe
der, thuiskwam, want het schip waarmee hij
was uitgevaren, was nog niet binncngeloopen.
Hij gaf aan allen ontwijkende antwoorden.
Maar de algemeene nieuwsgierigheid zou spoe
dig worden gestildnog dienzelfden dag werd
hij door Gunlaug uit haar huis gejaagd. Op
de trap schreeuwde ze hein na Als ge 't hart
hebt hier terugtekomen, zal ik een ongeluk aan
je begaan
Hij had zich nog niet ver verwijderd, toen
een meisje met twee pukjes in de hand, hem
achterhaalde Een er van gaf zij aan Gunnar,
die er bij opening een gouden ketting iu vond;
hij zag van het meisje op den ketting, van den
ketting op het meisje. Van Gunlaug's razernij
had hij niets begrepen, nog minder begreep hy,
waarom zij hem een gouden ketting zond.
(Wordt varvslgd.)
