voor Zeeuwsch-Vlaanderen,
So. 320.
Zaterdag 13 November 1897.
Z
7e jaargang.
Zondagsrust.
FEUILLETON.
PETBA, liet fissctersieisie.
Buitenland.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 cents franco per post 45 cents.
Voor Amerika /2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
A D V E R T E N T I E P R IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Zaterdag bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Bres/eens.
Onder de vraagstukken, die, ter tegemoet-
oming aan sommige grieven van den kleinen
eene oplossing eischen, kunnen we,
mast dat van den onnoodigen nachtarbeid,
norzeker ook dat van Zondagsrust wel rang-
thikken.
Zondagsrust, is op verre na niet een schrik-
teld der »geloovigen" zooals dat genoemd
rordt. 't Is geen overdreven, noch ziekelijk
«loofs-ideaal.
Neen 't is wel ter dege een algemeen punt
so overweging.
Dat totale Zondagsrust in het raderwerk
sr samenleving eene onmogelijkheid is,
zal dat ontkennen Immers niemand,
eenigszins op de hoogte mag geacht wor-
van dit punt.
Wat er dan mêe bedoeld wordt
Niets anders, dan den werkman, die een
msche week werkt, een vrjje dag gunnen.
Is dat nu zoo onbillyk
Het ljjkt er niet naar.
Integendeel, het is een eisch, waarop hij
olkomen recht heeft.
Dat begrjjpt ook de groote Vereeniging tot
«ordering van Zondagsrust, die zich aan het
oofd dezer beweging heeft gesteld.
B. BJORNSON.
Spanje was altijd het land harer droomen
pveestdroomen, gewekt door de zwarte spaan
de schepen, die eiken zomer de haven aan-
tóen, door de schoone Spanjaarden, die 's
Honds zingend door de straten liepen, maar
tooral ook door de photographiën van Spanje,
lie Oedegaard's kamer versierden. Oedegaard!
•hsschien vertoefde hij op dit oogenblik in dat
•eerlijke landen zij was bij hem.
Zij werd tot de werkelijkheid teruggeroepen;
"b achter een appelboom schoot iemand te
voorschijn, zij liep hem onstuimig tegemoet
"unnar niet maar de pas uit Spanje terug-
fleerde .lichte hoed".
Ha, ha, hariep hij lachende, dacht ge, dat
oen ander was
Zij ontkende dit op vurige wijs, en liep hem
!°o hard zij kon voorbij, maar hij was in een
Die vereeniging, staande onder het bescherm
vrouwschap van H. M. de Koningin-Regentes,
telt onder hare vele leden mannen van naam,
en van de meest uiteenloopende richting op
maatschappelijk en godsdienstig gebied.
Het doel dier mannen is niet den werkman
de benuttiging van zijnen vrijen dag aan te
wijzen, maar zij stellen zich enkel voor oogen
om hem dien te verschaffen, 'opdat hij naar
eigen willekeur daarover kan beschikken.
Dat het ijveren voor dien vrijen dag de
Zondag bedoelt, och, dat is immers als van
zelf de aangewezen weg, waar die dag nu
eenmaal als rustdag is erkend.
Waar die vereeniging in haar pogen zoo'n
veelzijdigen steun ondervindt, zoo van de re
geering als van andere lichamen en inrichtingen
behoeft niemand op dat streven laag neder te
zien, alsof het een gevolg van verfijnde chris
telijkheid is, en vooral zij niet, die ;er zelve
hartelijk voor zouden bedanken om hun Zon
dagsrust op te offeren, al is het vaak ten al-
gemeene nutte.
Er zijn menscheu, die nu eenmaal even
goed in de week als des Zondags aan hun
arbeid verbonden zijn, althans op sommige
Zondagen.
Maar van boven af is immer er op gewerkt
om dat zooveel mogelijk te beperken.
Van boven af zeggen we. Zijn de poste-
sprong aan haar zij, en babbelde nu, terwijl ze
naast elkander voortliepen, onophoudelijk door,
met een vrceui 1 accent, zooals menschen meestal
hebben die veel vreemde talen spreken.
Ja, ik kan u best bijhouden, ik ben een
uitstekend looper het baat u nietik moet
u spreken, ik wacht u hier reeds den tweeden
avond. Den tweeden avond den tweeden
avond, ha, ha, ha, ik zou gaarn acht avonden
willen wachten, want wij passen bij elkander,
niet waar Het baat u niet, ik laat u niet
ontkomen gij zijt nu moe, ik zie het
Dat ben ik niet.
Dat zijt ge wèl.
Ik ben 't niet.
Gij zijt het wèl. Spreek dan, als gij niet
moe zijt, ha, ha, ha.
Ha, ha, ha.
Ja, dat is geen praten.
Ze bleven beide staan en wisselden cenigc
woorden, half in ernst, half in soherts. Nu
begon hij Spanje te prijzenhet eene beeld
verdrong het andereten slotte vloekte hij de
kleine stad aan hunne voeten; Petra volgde
zijne vertellingen met schitterende oogenwat
hij haar van de kleine stad vertelde, kwam niet
geheel tot haar, want hare gedachten werden
rijen niet om dat te bewijzen, en is de dienst
in den militairen stand op Zondag niet tot
het allernoodzakelijkste verminderd
Zijn niet de groote dagbladen als de N. R
Crt. e. a. begonnen om de Zondags-editie's
af te schaffen om daardoor aan hun personeel
een vrijen wekelijkschen rustdag te verschaf
fen
Is de openbare arbeid op Zondag niet wet
telijk verboden
Voegt men daarbij dat de besturen van
groote gemeenten bij vacautiën van hun on-
derhebbend personeel, dezelve zo.o bepaald
hebben, dat zij des Zondags niet Ithoeem te
reizen, om heen te gaan of terug te keeren,
en dat sommige stoomboot- of andere onder
nemingen de dienst op Zondag beperkten, zon
der grove tekortdoening aan de belangen van
een reislustig publiek, dan vragen we of dat
niet beschouwd kan worden als eene huldi
ging van dit beginsel.
Wordt door sommigen die vrjje dag of vrije
Zondag minder noodzakelijk geaebt, dan zou
den we moeten veronderstellen dat zulk eene
meening werd geuit door iemand, die voor
zich zelf al bijzonder groote waarde hecht,
aan het genot van zoo'n vrije dag.
Anders zou hij gelijk staan met hen, die
de gezondheid in volle mate genietend», zich
moeilijk een ziekte kunnen inbeelden.
afgeleid, door, en haar oog bleef als geboeid
door een gouden ketting, dien hij tweemaal om
den bals geslagen droeg.
Ja, deze ketting, sprak hij zie, ik
nam hem van avond mee naar de zangveree-
niging, om hem eens te laten zien hij is
uit Spanje. Laat mij u de geschiedenis ver
tellen. Ik heb hem in Spanje gewonnen als
prijs bij een schuttersfeest. Men overhandigde
hem mij met de volgende toespraak Neem
hem mee naar Noorwegen, en schenk hein als
een eerbiedige hulde, uit naam der Spaansche
cabbalero's, aan de schoonste vrouw in uwe
woonplaats. Hierop volgden hoera's fantares 1
de vaandels wuifden, de eabbaleros klapten in
de handen en ik nam de ketting aan 1
O, hoe heerlijk, barstte Petra los, want in
hare verbeelding woonde zij het Spaansche feest
bijzij zag de schitterende Spaansche kleuren
en hoorde de vurige zangenonder goudgele
oranges stonden de gebruinde Spanjaarden, en
zonden hunne groeten aan de schoonste vrouw
in het land der sneeuw. Hoe meer hij ver
haalde, hoe sterker haar verlangen werd. In
den geest geheel verplaatst in dat wondervolle
land, begon zij het Spaansche lied te neuriën,
dat zij zoo even had gehoord, en onwillekeurig
Doch zooals we reeds boven zeiden, is een
totale Zondagsrust eenvoudig onmogeljjk, ja
zelfs, ondenkbaar.
Het zou daarom eerder de vraag zjjn, of
zij, die van het nut dezer kwestie niet door
drongen zijnde, het streven gewoonweg bela
chelijk vinden, zelf niet door hunne onbe
krompenheid aan een ziekeljjke manie van
ongeoorloofde bestrijding ljjden.
Niettegenstaande dat, wint het streven on
der alle rangen en standen hoe langer zoo
meer veld, en zjjn de resultaten van deze be
weging zoo bemoedigend, dat het schrikbeeld,
niets meer dan een hersenschim bljjk te zjjn.
De zaak van den ex-Kapitein Drevfus is iu
Frankrijk het voorwerp der publieke opinie ga-
worden.
Wat dat zeggen wil in Frankrijk, is dat sen-
satiewekkende zaken in den regel geen afloop
hebben als een storm in een glas water.
De aankondiging van den senator Scheurer-
Kestnoi bracht inzonderheid onder de Parijze-
naars een gespannen zenuwachtigheid, en deze
kan gevaarlijk worden.
Zooals we reeds meldden kan bovengenoemde
senator nog geene nadere onthullingen doen.
Waarom niet? ook dat inoet worden afge
wacht.
De heer Scheurer bovengenoemd heeft een
bewoog zij zich op de maat van het lied.
Wat, ge kent de spaansche dansen riep
hij.
Ja, ja, was haar neuriënd in dansmaat
gegeven antwoord, terwijl zij met hare vingers
knippend, het geluid der castagnetten nabootste.
Zij had dikwijls spaansche zeelieden zien dansen.
Gij, gij alleen verdient hot geschenk der
spaansche eabbeleros riep hij in vervoering
gij zijt de schoonste vrouw die ik ooit heb
ontmoetBij deze woorden maakte hjj den
ketting los, en wond hein verscheidene malen
om Petra's hals, voor dat zij begreep, wat er
gebeurde. Maar, toen ze het begreep, overtoog
een doukeren blos van schaamte haar gelaat,
de tranen sprongen haar iu de oogen, hij
zag het en schaamde zich eveneens over wat
hij gedaan hadhij voelde dat hij nu moest
gaan en hij ging.
Het middernachtelijk uur had reeds geslagen,
maar Petra was nog niet ter ruste gegaan. Zij
stond voor het geopende raam van naar kamertje,
en wond, in gedachten verdiept, den gouden
ketting om hare vingers. Het was een heer
lijke zomernacht.
(Wordt vervolgd.)
