voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
PETRA, het nrnisji
No. 310.
Zaterdag 4 September 1897.
6e jaargang
FEUILLETON.
Binnenland.
HET NIET]
BLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 ceutsfranco per post 45 cents
Voor Amerika ƒ2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
A D V E R T E N TI E P RIJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Zaterdag bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
Het verbond tusschen Frankrijk
en Rusland.
—O
Het bezoek van President Paure van Rus
land, heeft ten gevolge gehad, dat het groot
woord gesproken is. Eigenlijk gezegd, was het
wel te denken, dat de reis van Frankrjjks pre
sident iets meer bedoelde dan eene gewone be
leefdheidsbetuiging. Was het te verwonderen,
dal de Franschen zoo opgewondeu waren over
het eerste officiëele bezoek buitenlands, sinds
hnn staat een Republiek is? Was hun geest
drift over de opheffing van het isolement van
hun Hoofd en daarmede van hun Rijk sinds zij
geen gekroonden monarch meer hebben, dan
misplaatst
Wel neen immers. Men dacht toch wel, dat
eindelijk het lang gefluisterde woord hardop
zou worden gosproken.
En nu het hardop uitgesproken is, kan men
de omgang van de betcekenis van dat groote
woord „Verbond" gadeslaan.
Het verbond zooals dat door Tsaar van Rus
land is opgevat en nauwkeurig bepaald, is het
streven naar gemeenschappelijk ideaal van be
schaving en handhaving van den wereldvrede,
maar in den zin van recht en billijkheid.
Wat nu eigenlijk een verbond is. Een ver
bond is eene vereeniging van hoofden of be
sturen. Bestaat een verbond alzoo uit weinig
personen, hel vertegenwoordigt nogthans eene
uitgestrekte macht in de elementen achter de
hooiden of achter de besturen.
Een verbond tussehen Frankrijk en Rusland
wordt vertegenwoordigd door den President en
DOOR
B. B J O R N S O N.
Pedro Oblsen, riep de moeder. Het kind
begon te schreien en wilde vluchten, maar Gun-
laug sprong op haar toede witte tanden sche
nen van rooflust te schitteren, zij greep haar
dochtertje bij den arin en riep Hebt ge hem
gezegd, wie ge waart
Ja, ja, ja Petra hief sraeekend haar hand
jes op.
Gunlaug richtte zich in haar volle lengte op.
Zoo, dan weet hij het nu. Wat zeide hij
Hij liep hard weg, om zijn geweer te
kalen hij wil op mij schieten.
II ij, jou schieten I zij lachte ver
achtelijk.
Petra had zich vorschrikt in een hoek te
ruggetrokken; zij weende luid, toen hare moe
der eenige oogenblikkên later bij haar kwam.
Als ge ooit weêr naar hem toegaat, ot met
den Tsaar, namens de beide landen. Beide
bondgeuooten hebben dus hunne volken achter
zich en daardoor verkrijgt zulk een verbond
eerst macht.
Zoo wordt de letterlijke betcekenis van het
woord „verbond" uitgelegd.
Maar daarinêe is het begrip, het doel van
een verbond uog niet aangetoond.
We gelooven dit door middel 7an een voor
beeld het best te kunnen doen.
Stel in eene gemeente is de verhouding van
twee notabele ingezetenen geen vriendschappe
lijke. Er bestaat om zoo te zeggen een kwes
tie. In den regel zijn die kwesties die schier
in elke gemeente bestaan, het gevolg van klei
nigheden, waaraan de eene ot andere zelfs al
wordt het ongelijk ook aangetoond, niet wil
toegeven.
De klove wordt al wijder en wijder en de
overbrugging hoe langer zoo meer onmogeljjk.
Op elk gebied tracht de een den ander afbreuk
te doen. Elke zaak, waarin de een betrokken
is wordt door den ander afgekeurd, ja, zoo mo
gelijk afgebroken.
Komt het geval voor, dat beiden in een of
ander regecringscollege, in welke hoedanigheid
ook, zitting hebben, dan worden spitsvondighe
den in het krijt gebracht, geen enkele hatelijk
heid gespaard, de critiek zoo ver mogelijk uit
gestrekt geen enkele gelegenheid onaangetast
gelaten om hinderpalen in den weg te leggen,
alles onder den vorm van het behartigen der
algemeene belangen. Het schijnt dan, als of
men langs een verschillenden weg hetzelfde doel
wil bereiken.
Als nu echter alle pijlen des cenen afstuiten
hem spreekt, sprak ze, Petra bij de schouders
schuddend, dan helpe God u beideu. Zeg hem
dat van mij, voegde zij er bij, toen het kind
niet antwoordde, zult ge
Ja, ja, ja.
Zeg hem dat van mij, herhaalde ze nog
een», bij elk woord op forsche wjjs met het
hoofd knikkend.
Het meisje wiesch zich, trok haar Zondags
kleedje aan en zette zich op dc stoep.
Bij de herinnering aan wat ze had doorleefd,
schoten haar oogen nog telkens vol tranen.
Waarom schreit ge, kind vroeg haar ie
mand, op een toon zdo vriendelijk als ze nog
zelden had gehoord.
Voor haar stond een fijn gebouwd man met
een ernstig gelaat, de oogen door een bril be
schermd.
Het kind stond op, want het was Hans O—
degaard.
Waarom schreit ge, mijn kind herhaal
de hjj.
Zij zag hom aan, en' vertelde hem dat zij
met eenige jongens en meisjes, appelen had
willen plukken bij Pedro Ohlsen. Maar Pedro
had het ontdekt en was met een politie-agent
gekomen, en toen zij aarzelde, zij wist niet
op onwil, op onverbiddelijkheid des anderen,
och dan gebeurt het zoo vaak, dat wordt om
gezien naar een steun. Een steun, die men
soms duut koopteen steun, die men niet zel
den onder schcevc voorstellingen tracht te win
nen, die men beloften moet doen om toch maar
gezamelijk tegen den „vijand" op te gaan ot
door een soort van machtsvertoon den „vijand"
tracht te bedwingen.
En dan gaat het er op losdan worden alle
mogelijke dwarsdrijverijen verdubbeld, onder el-
ken vorm worden klemmen gelegd, bf om het
leven te verzuren, öf om ontzag in te boeze
men.
Het gebeurt dat men zich niet ontziet eene
halve gemeente in beroering te brengen.
Zie daar hoe een verbond in een kleine ge
meente tot stand kan komen beschouwt deze
schets als een afspiegeling van twee machtige
staten in Europa, en wc vormen ons èen beeld
van het verbond dat tusschen Frankrijk en Rus
land is tot stand gekomen.
Sedert de vorming van het Duitsche Keizer
rijk, sedert de woeste krijg tusschen Frankrijk
en Duitschland blijft een wrok bestaan die nim
mer totaal kan wijken. De overbrugging van
de klove, die beide landen gescheiden houdt
stuit immer op allerlei bezwaren en moeilijkhe
den.
Schijnt cenerzijds eene nadering op te dagen,
anderzijds ontvlamt weer het vuur der oude
hartstochten en breeder dan ooit wordt de schei
dingsstreep.
In de dagen nu, dat men uit den mond van
elk staatsman hoort spreken van vrede en nog
eens vrede, zoekt ieder zoo zich wat te bergen.
of haar moeder het goed zou vinden, zoo zij
kern vertelde, dat deze op haar had willen
schieten. Zij zuchtte diep.
Hoe is het mogelijk sptak Oedogard, dat
een kind van uwen leeftijd, zulk een groote
zonde wilde begaan.
Petra zag hem vragend aan.
Hoe jammer, dat gij niet naar school
gaat, waar gij Gods geboden zoudt leercn, en
het onderscheid tusschen goed en kwaad.
Zij streek verlegen over haar kleedje en ant
woordde dat haar moeder niet wilde hebben
dat ze naar school ging.
Gij kunt misschien niet eens lezen, vraagde
Oedegaard.
Ja, lezen kon ze.
Hij haalde een boekje uit zijn zak, en reikte
het haar over.
Zij zag het even in en hernam zulke fijne
letters kan ik niet lezen.
Zij moest het toch beproeven, meende Oe
degaard. En zij beproefde het.
Goddellcer, God de Heer,
»-pra:k t6—t God de Heer sprak tot
de m—m—m-
Lieve Hemel, bewaar ons, zij kan nog
niet lezen, en dat een kind van tien-twaalf jaar.
Duitschland, Oostenrijk en Italië vormen reeds
lang het Drievoudig verbond, en Frankrijk
meende, dat niets natuurlijker was dan zich aan
te sluiten bij Rusland.
Dat sluiten van die verbonden noemt men
de bolwerken des vredes, liet# temperen van oor
logszuchtige bedoelingen.
Immer maar wordt voortgeborduurd op dat
oude thema, dat vrede heet, maar jaarlijks stij'-
gen dc sommen benoodigd voor leger en vloot.
Men zegt, dat zulks noodig is voor machtsver
toon om een andere staat eenig ontzag te doen
inboezemen opdat men niet zoo licht er toe zou
overgaan vijandelijke bedoelingen ten uitvoer te
leggen.
Dat ondertusscbcn maar steeds meer en meer
gecischt wordt om den vrede te bewaren, is
een minder aangenaam verschijnsel. Niet alleen
geldelijke, maar ook menschelijkc offers moe
ten worden opgebracht ter wille van de hooger
opgevoerd wordende eischon van het militairisme.
We vinden later nog wel eens gelegenheid
om daar nader op terug te komen.
Van jaar tot jaar krijgt de 31ste Augustus
een meer algemeen feestelijk karakter.
Geen enkele der groote plaatsen of er wordt
dapper feest gevierd, door de schooljeugd en
ook door de grootereu.
Zelfs kleinere plaatsen tooien zich in het
feestgewaad en ieder wil inèedoen in de alge
meene vreugde.
Zoudt ge gaarne willen leercn lozen
•Stamelend bekende Petra, dat ze 't wel graag
zon willen.
Kom dan met me mee. Wij moeten hoe
eer hoe liever beginnen.
Zij zag door de deur in huis.
Ja, zeg het uwe moeder, «prak hij.
Gunlaug ging juist door de gang, en het
kind met iemand hoorende spreken, kwam ze
naar buiten.
Hij wil me lezen leercn, sprak Petra, ha
re mooder vragend aanziende.
Gunlaug antwoordde niet, zette de handen
in de zij, en zag Oedegaard aan.
Uw kind is zeer onwetend, sprak deze;
gij kunt het voor God noch menschen verant
woorden, dat gij haar zoo laat opgroeien.
Wie zijt ge? vraagde Gunlaug scherp.
Ilans Oedegaard, de zoon van uwen pre
dikant.
Haar gelaat werd oen weinig vriendelijker.
Zij had niets dan goeds van hein gehoord.
Hij hernam toen ik voor eenigen tijd thuis
Was, heeft uw dochtertje reeds mijn opmerk
zaamheid getrokkeu. Zij moest zich niet langer
alleen toeleggen op hetgeen slecht is.
(Wordt vervolgd.)
