voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
uefde en trots.
De Volkskiesvereeniging.
No. 302
Zaterdag 10 Juli 1897.
6e jaargang.
FEUILLETON.
NIEUWSBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents
Voor Amerika /2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Zaterdag bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
in.
(S 1 o t.)
Men heeft zich vergist, aan alle zijden.
I«Jereen «ras van meening, dat de partij des
rails schade zou lijden bij de kieswet van
Tin Houten. Er waren nog slechts zoo wei
nig ware vulksmannen in de Kamvr, men
etende, dat er van die weinigen nog zou
den verdwijnen. Ue vrienden des volks za
gen den dag der verkiezing met schroom te
jemoetde andere partijen juichten bij voor-
tut. Zij verkochten de huid van den beer,
terwijl het beest nog in 'het bosch liep.
De uitslag is be'.end. Er zijn verschei
den lieden gekozen, die vooruit willendie
matschappelijke hervormingen eischen die
ii nooden van 't volk kennen en alle mid-
Uen willen aannemen, om ze te lenigen.
Ik Volkspartij daor 't geheele Vaderland
set dat verrast, maar met blijdschap. Wel
leeft ze de meerderheid niet gekregen, nog
kn( niet, maar ze is sterk vooruitgegaan.
De tijd zal 't overige wel doen en de
tjjd gaat snel. Wat wij wenschen de maat-
■cbappelijke rechtvaardigheid, wij zullen 't
terwerkelijken.
Maar dan moet er wat gedaan worden.
Laten wij nu niet zeggen »'t is altijd bui-
Uu het Vierde omgegaan". Wij hooren er
sok bij. Wij azullen ook toonen, wat wij
villea en dat wij met velen zijn. Met ve-
len, in elk dorp.
Weest niet ontmoedigd er is niets dan
NAAR HET ITALIAANSCH
DOOK
TtlliSUI GUIDI.
Fabris maakte een teeken van onderwer
kt
Laat het dan neen zijn, geduld 1 Ik
ul wel een uitvlucht bedenken, ik zal zeg-
fea, dat gij niet heel wel zijt
Hij maakte aanstalte om heen te gaan.
Evenwel, als men M/art had knnnen
temden stellenhernam hij, terugkee-
rende. M/art zeide mg gisteren, dat Rita
goed geprofiteerd heelt van het onder-
wijs en zulk een beschaafd voorkomen heeft
gekregen, dat zij niet meer de vrouw lijkt
die wij kenden
Martina's grlaat' betrok hoe langer hoe
sieer.
Wij zullen er niet verder over spre-
sin. M/art zal er ons geen verwijt van
reden tot hoop. Wij zijn hier niets geweest;
al wat wij worden is winst. Nu werdeu we
tegengewerkt door de vrees, dat Glinderman
zou worden gekozen zoo waren er velen die
Hennequin stemden. Nn werden we dood
gezwegen door de Middelburgsehe Courant.
Maar dat geeft niets. Laten wij ons, nude
hartstochten|weer zijn gaan liggen, nu er weer
een nuchtere tijd gekomen is, allen afvragen,
waar wij behooren te staanmet en voor
het volk of er tegen. Zijn wij groole hec-
ren, die belang hebben bij het oude Of
zijn wij boeren en kleine burgers, hier in 't
district Oostburg Dan is immers het ant
woord op de vraag «waar moeten wij staan?"
niet moeilijk. Wij vervullen onze eigen plich
ten wij eischen onze eigen rechtenwij
verdedigen onze eigen belangen.
Daarom sluit u aan bij de Voikskiesver-
eeniging; alle standen, alle bedrijven, alle
ambachten moeten daarin vertegenwoordigd
zijn. De naam Volkskiesvereeniging is gee-
ne leuzeis geen bedrog. Daarin kunnen
wij samen behandelen, wat in het belang van
geheel het volk gedaan en gelaten moet wor
den. Wij hebben reeds afdeelingen er moe
ten er zijn in iedere gemeente. En er zul
len er komen. Wie, op de plaatsen, waar
ze nog niet zijn, wil 't begin maken De
plaatselijke vereenigingen van 't geheele di
striet, ook van dat deel, 't welk aan den
anderen kant van de Braakman is, zenden
afgevaardigden naar 't districlsbestuur en zoo
worden wij, wat wij zijn willen eene volks-
vereenigiug, die macht heeft, die zich kan
doen gelden, die invloed uitoefent.
maken, alhoewelmaar goed, daar is
geduld bij noodig.
Hij ging been zonder eenigen schijn van
misnoegdheid. Maar nog geen twintig pas
sen was hij verwijderd of hij werd terugge
roepen.
Martina kwam hem tegemoet, langzaam,
ernstig afgetrokken.
Wat zijt gij toch goed, Eabris I
Waarlijk, Martina
Denkt gij niet, dat gij mij eindelijk
en ten laatste zult gaan vervelen met uwe
onuitputtelijke goedheid
Dat is een beleediging 1
Maar oprecht, hernam Martina, aan
stonds gereed tot glimlachen en een air van
ondeugende en aardige sluwheid aannemende,
waardoor zij, zooals zij wist, onwederstaan-
baar werd. Uwe goedheid, Fabris, brengt
mij soms tot een zekere luiheid, een zekere
traagheid van wil die ik zou kunnen betreu
ren Zoo is het geval I Gij komt mij
vooratellen een voornaam aandeel te nemen
iu het huwelijk van een boerenvrouw die,
welk belang ik ook in haar stel, niettemin
een boerenvrouw is, en natuurlijk maakt
het voorstel mij kregel en antwoord ik neen.
Velen laten zich terughouden, die ook bij
ons behooren te staan. Dat zijn de lauwen
en onverschilligen, die zich nergens om be
kommeren. Die zich niet storen aan die
«zaken van tweede Kamer en kiezerij". Dat
komt, omdat zij hun belang niet kennen.
Wie eenmaal weet, hoe grooten invloed hij
zelf mee uitoefent op het bestuur in de ge
meente, iu de provincie en in het land, zal
voor altijd zijne traagheid en lusteloosheid
afleggen. Er zijn er velen, die maar geen
kiezer geworden zijn, omdat het hun niet da
moeite waard was. Laten ze 't volgende
jaar beter oppassen. Velen zullen het wel
doen dat heeft de Volkskiesvereeniging nü
al uitgewerkt. En dan, denkt om de groo
te belangen, die we willen bevorderen kos
teloos en goed onderwijs voor alle kind ren;
verzekering van den werkman bij ziekte en
ouderdom(werkman is hier zooveel als ie
dere burger, die bij ongevallen, of bij on
gelukken en op zijn' ouden dag zich zelf
niet behoorlijk verzorgen kan)regeling van
de pacbtcontracten ten voordeele van dru
pachterwerkverschaffing, zóó dat er van de
werkloosheid geen sprake meer kan zijn
zooveel mogelijk inkrimping van de uitgaven
voor leger en vloot, die ontzettend hoog gc-
stegeu zijn. (Ge weet niet, dat Nederland
zoo ongeveer het duurste leger der geheele
aarde heeft, gerekend per man persoon
lijke dienstplicht, zoodat althans die schrei
ende onrechtvaardigheid ophoudt, dat de rij
ke zich vrijkoopt, waar de arme tegen zijnen
wil moet gaanbetere regeling der belas
ting, zoodat de sterkste beenen het meest te
Wal zegt gij nu geduld. Deze ongeloofe-
lijke bescheidenheid, deze zeldzame goedhar
tigheid gaat mij ter harte, daar zij mij dwin
gen te denken Heb ik wel gelijk oin Ri
ta niet ter zijde te willen staan Zou het
een valsehe trots wezen die mij zulks aan
raadt Zal Rita, omdat zij eene arme vrouw
geweest is, mijn bijstand minder waard zijn?
En daaruit volgt, dat ik hierovrr ga pein
zen, dat ik niet meer weet hoe ik het met
mij zelve heb, en dan roep ik eensklaps uit:
Ja, Fabris, ja antwoord den heer M/art,
dat ik heel gaarne bij het huwelyk van Ri
ta wil wezen.
Vindt gij dat onaangenaam vroeg de
ingenieur, haar aan zijn borst drukkende.
Zeer. Ik beu geen meesteres meer
over mij zelve 111 En op haar twintigste
jaar moet een getrouwde vrouw eigenmach
tig over hare daden kunnen besehikken.
Welnu, ik laat u vrij. Ik begin met
dadelijk aan M/art te zeggen, dat een zware
verkoudheid u te bed houdt en dat gij over
drie dagen nog niet kunt uitgaan. Deze
verontschuldiging is buiten weerspraak. Ik ga.
Martina hield hem tegen.
Zult gjj mij later beknorren fluisterde
dragen krijgen toezicht op woningen, waar
door het onmogelijk wordt, den arbeider in
krotten weg te stoppenregeling van lo,ui
en arbeidsduurenz. enz.
Niemand kan zeggen, dat hij bij dit alles
geen belang heeft. Wel kan men zeggen,
dat het er toch nooit komt. En dat is ook
zoo, als inen zelf niet mee aangrijpt. Als
ieder zijn' plicht niet doet, als men maar
steeds ill afwachting leeft, dat eindelijk 't
Luilekkerland van zelf komt, ja dan zal het
nog wel lar.g zoo blijvendan zullen wij
het wel niet meer beleven.
Maar, als wy allen opstaan, inziende, dat
al deze dingen rechtvaardigheid zijn, dat al
le deze dingen gerechtigheid zijn, als wij al
len begrijpen wij zijn het volk, het is om
ons zelf en onze dierbaarste belangen te
doenhet is voor ons en voor onze kinde
ren als wij dat inzien en meedoen ieder
naar zijne krachten, maar allen wat dan
zullen wij wel spoedig vorderen.
Zooveel dingen van nu waren er vroeger
niet. En toen ook waren er velen, die zei
den, dat het eene oumogelijkheid was. Toen
men nog in de karretjes reed, of liever,
toen men nog altijd te voet ging door de
beslijkte wegen kon men niet gcloovrn,
dat er een tram zou komen. Maar die is er
daarom wel. Echter niet zonder werk, zoo
als de strijders daarvan kunnen getuigen.
Zonder arbeid geen loon. Zoo ook hier.
Wij loopen nog in het slijk; wij gaan niet
vooruitwij gaan den slakkengang in
't goede Koninkrijk der Nederlanden
laat dat uit zijn.
zij bedrukt.
Neen.
Antwoord dan aan M/art, dat ik het
aanneem.
En als ik u beknorde wanneer gij het
niet wildet aannemen
Dan zou ik die verontschuldiging te
baat nemen, omdat gij my amuseeren zoudt.
De ingenieur liet duidelijk blijken, dat hij
haar niet begreep.
Zoo waar is het, vervolgde Martina,
dat de inschikkelijkheid verzacht, en dat de
hardheid prikkelt. Indien gij koel waart,
streng, onverzettelijk van wil zou ik in vol
le strijdlustigheid een schitterend oogenblik
doorbrengen, want gij weet wel ik houd
van kibbelen 1en te moeten toegeven
uit zuivere teerhartigheid, staat my tegen 1
Zoudt gij een boozen meester verkie
zen boven een goed vriend riep Fabris uit,
de wenkbrauwen fronsende.
Ach neen haastte Martina zich inct
een smeekend gebaar te antwoorden.
Fabris nam hare handen iu de zijnen.
(Wordt vervolgd.)
