EUWSBLAD voor Zeeuwsch - Vlaanderen. LIEFDE EN TROTS. No. 287. Zaterdag 27 Maart 1897. 6° jaargang. FEUILLETON. ABONNE M ENTS P KIJS: Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents Voor Amerika ƒ2.00 per jaar bij vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer 5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. I ure. Deze Courant verschijnt eiken Zaterdag bij den Uitgever C. D1ELEMAN, te Bres/eens. Ilct is alzoo op grond van het in ons vo rig no. aangevoerde een eerste eiscll van Staatsbemoeiing, dat door de regeering ver plichte verzekering worde ingevoerd, welke op allen gelijkelijk drukt. Men kan wel zeg gen de staat mag zich niet met den arbeid inlaten, want waar zal dan het einde zijn dc arbeid moet vrij blijven dat alles is heel mooi en ook wij zouden het verkieslij ker achten, zoo de staat zich met deze din gen niet behoefde in te laten; maar waar ht t maatschappelijk raderwerk in dn war is, waar tengevolge van gebreken, welke onze samenleving aankleven, de arbeid onbeschermd is overgeleverd aan het kapitaal, daar dient de staat handelend op te treden in het be lang der zwakken en door eene goede wet- gi ving hun een behoorlijk bestaan te waar borgen. Wie moet verplicht worden Voor dezen dwang komen in aanmerking: (lr arbeiders zelf, de werkgevers en de staat. Het zou natuurlijk veel voor hebben, wan- uoer de staat niet anders behoefde te doen dan de «aak te regelen en de kosten gedra gen werden door de betrokken persoon zelf, :loor werkgevers en werknemers; zonder staatshulp echter zou, vooral in den eersten tijd, van een pensioen voor alle ouden van dagen geen sprake kunnen zijn. Neemt de Katner de zaak ter hand, dan zal zij uit 's Rijks kas ook geiden er voor disponibel moeten stellen. Kr is wel eens gezegd, dat dit eene nieuw soort bedeeling zou zijn, een aalmoes, waar voor de onafhankelijke werkman zich scha men moest. Ook heeft men deze bedenking aangevoerd, dat onrechtmatig de belastingbe talende burgers aldus godwongen worden an- derer pensioen te betalen. Dat hierin on recht schuilt, zien wij niet in integendeel, wij achten het niet meer dan het herstellen van een aan den werkman geploegd verzuim, wanneer de maatschappij, in wier dienst hij zijn3 krachten heelt besteed, hem in den vorm van pensioen vergoeding geeft voor de te lage loonen, door hem ontvangon. Wan neer de loonen niet tnelatcn zooveel daarvan weg te leggen voor den ouden dag, dat men dien behoorlijk doorkomt, hebben wij allen daar voordeel van, daar do voortgeurachte artikelen dientengevolge goedkooper kunnen geleverd worden. Had de werkman een be hoorlijk loon, dat hem voor gebruik vrij waarde in den tijd, dat zijne krachten ver sleten zijn in ons aller dienst, wij zouden onze levensbenoodigdheden zooveel duurder moeten betalen. Waar dit niet het geval is, is er niets tegen Ie Zcgguu, dal geheel de maatschappij in de belasting mêe bijdraagt tot de pcusionueeriiig van hen, wier krach ten verbruikt zijn. fin voor den werkman schuilt er niets vernederends in, wanneer uit de landskas tot zijn pensioen wordt bijgedra gecu niet als aalmoes heeft hij het te be- schuuwen, gelijk één onzer staatslieden heelt gezegd dit is geen aalmoes, maar nabetaling 01 NAAR HET ITALIAANSCH DOOI! TOM WAS .4 NI C U I 1> I. Martina intusschen bedacht met een be rouwvol hart wat er thans van haar vader geworden zou zijn zoo niet de schrandere uitvlucht van moeder Assunta den geweusch- ten uitslag had verkregen 1En de onbe zonnenheid barer daden stond haar thans helder voor den geest, en in eeno opwelling vau veriangst naar vredo nam zij zich plech tig voor haar heftig karakter, haar eigen- ïinnigen trots te bedwingen. Zij volgde haar vader, terwijl zij vol ont roering de voorwerpen om haar heen beschouw de, als had zij haar huis in langen tijd niet gezien. Begeerig snoof zij dc geuren op van de rozen die prijkten in de groote porcolci- nen vazen en dacht daarbij hoe in de kloos tercel geen bloemen zijn te vinden, geen porcelein, geen fraaiigheden noch voor het oog, noch voor de zinnen Nadat de heer Martignaui zorgvuldig de deur zijner kamer had afgesloten, begon hij terstond met zijne wel overwogen, vertrou welijke redeneering, die hem ontzaggelijk zwaar op het hart woog. Ja, ja, het ts maar al te waar Marti na die arme Eabris, wicn wij heiden zéé lieihadden en dien wij tot metgezel van ons leven hebben uitgekozen, ligt ziekIk ben hem gaan opzoeken met den dokter. Ik zei dag Eabris, hoe gaat het met de gezond heid? Hij antwoordde mij: /.Gezond heid en vrede zijn eensluidend, derhalve is de oene verloren, dan kwijnt de andore. Hervind ik dun vrede dan herkrijg ik ook mijne gezondheid. Weet gij, Martina, zéé heelt Eabris tot mij gesproken." Martina ontdeed zich van haar hoed, haar manteltje en handschoenen hare oogen dwaal den in het ronde, en haar teedcre gestalte ging eenigszins gebogen onder den last der angsten van dien dag doorstaan. Weet gij wat, Martina?" herhaalde de heer Martignani op klagelijkcn toon, «Eabris verdient grootelijks uw medelijden en het van loon. Moet de Staat alleen in het petisioon voor zien Ja, zeggen de socialisten en wie tot hun ne opvatting van do taak van den staat over hellen. Op eene vergadering van een werk lieden-comité in zake peiisionneering, unlangs te Utrecht gehouden, stonden deze eischeu op den voorgrond 1. De Staat is verplicht ieder arbeider (ster) te pensioitneeren. 2. Dit pensioen worde uitsluitend uit du Staatskas bekostigd. Tegen dit stelsel zijn gegronde bezwaren in te brengen, en wel lo. dat de kosten voor dun Staat zéé hoog zouden koincn, dat de zaak vooreerst wel practise!) onuitvoerbaar zou wezen 2o. dat daardoor het beginsel geheel zou de zoek raken, dat ullerourst uit den arbeid zelf (werkgevers en werknemers) hut pensioen moet komen en de Staat alleen moet bij springen, waar eigen kracht tekort schiet. En arbeiders èn patroons èn de Slaat moe ten gezamenlijk de pensionnecring mogelijk maken. De bijdrage rail den Staat kan hoo- ger of lager genomen worden naar gelang van de draagkracht der arbeiders; maar wen- schelijk blijft het den arbeider tets zelf te laten betalen, daar hij dan voortdurend be seft, meer dan wanneer alles buiten Item om zuu gaan ik draag zelt bij tul mijn pensi oen. Het meest lacht ons daarom aan du regeling, welke door de vooruitstrevende par tijen voorgeslagen is t/3 voor rekening van den werkman, t/3 voer rekening van den mijnt. Wat ter wereld heeft onze artue vriend toch voor kwaads gedaan Berust niet al mijn hoop, al uw liefde op hem Wie anders dan Eabris moest in ons een zaam leven ons tot steun en troost verstrek ken Hij is door eene belofte, aan een ie der reeds bekend, aan mijn persoon verbon den, aan u gehecht, en nil vraag ik of het mogelijk is eene belofte die heilig is te ver breken zonder eene ronde en duidelijke ver klaring, bij den hemel Hjj ging niet verder, want meer dan deze éénc verwensohing durfde hij niet uitspre ken. Hij bleef stil zitten met de handen in de broekzakken, oict opgetrokken schouders, en de oogen onbewegelijk op de punten zijner laarzen gericht. Martina's hart overvloeiende van teeder- heid wachtte slechts op een enkel woord om zich te uiten. Wanneer haar vader tot haar gezegd had Eabris smeekt u om een verzoening, Ea bris bemint u steeds dan zo t /.ij geant woord hebben de verzoening is gesloten! Ik heb Eabris gezien, wat kon ik meer doen' Maar dc heer Martignaui, onbekend met patroon, 1 /a voor rekening van den Staat, Eene tweede vraag iswie moeten van de peusionneering kunnen profiteeren Haar te doen strekken ten bate van alle burgers gelijk bijv. in Denemarken geschiedt, komt ons minder aanbevelenswaardig voor; onnoodig zou daardoor du last, die den staat wordt opgelegd, aanmerkelijk verzwaard wor den. Wie vermogend is, heeft geon pensio'-n noodig; lieden met hooge traktementen kun nen zelf verzekeringen sluiten, zonder dat hun zulks Ie zeer bezwaart, terwijl er ver schillende categorieën van personen zijn van middelmatige inkomens, in dienst van rijk ot particuliere instellingen, die nu alreeds van een pensioen verzekerd zijn, Deze allen kotnon buiten de wet vallen. Er tnoet derhalve een grens genomen wor den, een maximum-inkomen voor degenen, die recht hebben op pensioen. Deze grens wordt nog al verschillend genomen terwijl in werkliedenkringen men wilde gaan tot in komens van ƒ1000, zijn er anderen, die niet hooger willen klimmen dan ƒ600. Ons dunkt, dat het eerste cijfer wat hoog en het andere wat laag is genomen, vooral wanneer deze cijfers voor geheel het land zouden gelden. ƒ600 in Rotterdam en in Breskens is niet hetzelfde; omgekeerd, met ƒ1500 inkomen kan men in Biervliet wel uit eigen zak zich verzekeren, maar in Den Haag of Amsterdam niet. Wil men naar een billijken maatstaf te werk gaan, zéé zou men rekening moeten houden mot plaatselijke omstandigheden, en voor het platteland een ander bedrag als het voorgevallene, bepleitte de zaak van den geliefden jongeling zonder juist in bijzonder heden te treden, in aldoende verklaringen betreffende de gevoelens van Eabrishij had gezinspeeld op vrede er buiten latende de liefde. Martina sidderde en zweeg. Zulk zwij gen was niet bemoedigend, en Martignani hief langzaam het hoofd op en kreeg moed om Martina scherp aan te kijken. Martientjemijn kind 1 niet boos blijven het geldt hier het leven. He laas ik-ben oud on verdrietelijkheden kun nen mij den dood aandoenEabris is nog jong en kan dus in het leven blijven, maar sukkelend.mijn God 1 wat er ook tus- schen u beiden zij voorgevallen, iets van be lang kan het niet geweest zijn 1 Alles wel overdacht, als men elkaar eens heeft liefge had, dan heeft men elkaar altijd lief, niet Zeker is het, dat Eabris u met al de kracht zijner ziel aanbidt Ha! riep Martina, en haar annen onj den hals haar» vaders slaande, barstte zij los in een atgobroken, zenuwachtig lachen, dat eindigde in een half schreiend snikken. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Nieuwsblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1897 | | pagina 1