voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
LIEFDE EN TROTS.
Een zeldzaam feest
tfo. 234.
Zaterdag 21 Maart 1896.
5' jaargang.
FEUILLETON.
I
U
SBLAD
ABONNKMENTSPR1J S
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
BoekhandelarenBrievengaarders en den Uitgever.
A D V E 11T E N T I E P 111J S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Bres/eens
Eindelijk was de lane verbeide dag aan
gebroken. Reeds maanden te voren was de
naam van «Fransje de Reu" op veler lip
pen, en ieder wilde hem op den dag dat hij
100 jaar zoude worden, zien.
Photografiën werden van hem genomen,
die heinde en ver ver.-preid werden en tal
vjn liefhebbers vonden.
Doch dit heugelijk feit mocht desniette
min onopgemerkt voorbijgaan en op iniatiuf
van den Burgemeester, de heer J. G. Ger
ritsen, vormde zich enne commissie, bestaan
de uit de heeren Z. C. Risseeuw, M Lnci-
err, Iz. du Bois, A. de Bruijne, J. Catsrnan,
Joh. Cappon, A. J. de Hullu, C. de Klerck,
I). Lnteijn, P. de Meijer, P. Naaije, P. J.
Salomé, Iz Schijve en C. Kole, die de lei
ding van de feestelijkheden op zich nam.
Onmiddellijk stelden zich daarop een zes
tigtal meisjes en jongens beschikbaar 0111 het
dorp Nieuwvliet iu een feestelijk kleed te
steken.
Aan het hoofd van die krooncoinmissie
stonden de heeren C. de Smid1-, A. van Rou
te, A. Schijve, C. de Klerck, P. Provo, J.
liookus en P. Naaije.
Aan den ingang van het dorp van de
richting Groade was een lraaie ecreboog ge
plaatst, die eenerzijds tot opschrift droeg
.1796 Welkom 1890" en aan de
andere zijde
NAAR HET ITALIAANSCH
DOOIt
TONJHAS1IA G U I I) I.
Wat verlangt gij en wie zijt gij
vroeg Martina, haar nauwlettend gade
slaande, getroffen door de eenvoudige, edele
schoonheid van die twee elkander sprekend
gelijkende kopjes, bedekt met een licht blauw
doekje,
Ik ben de vrouw van Bortolo.
Bortolo Kunt u mij uok zeggen, miss
Ada, wie Bortolo is
Miss Ada antwoordde ontkennend.
Bortolo is de metselaarzeide de
vrouw beleefd.
Ik begrijp het 1 de man die verschei
dene avonden op l'abris wacht om gezame.
'ijk huiswaarts te keeren. Die metselaar,
dien Fabris een braven man noemt.
Ja, Juffrouw j zij loopen denzelfden weg
Heel Nieuwvliet feest op dezen dag,
Van elke woning waait de vlag,
Want 'l is een heuglijk feest voorwaar,
Een dorpgenoot wordt honderd jaar.
E11 aan 't einde van de dorpsstraat in de
lichting Zuidzande bevatte eene eveneens
nette en gelijkvormige boog hetzelfde «Wel
kom'' met de jaartallen «enerzijds, en ander
zijds de welgemeende ontboezeming
Vroolijk wordt hier feest gevierd,
Met groen en bloemen 't dor]) versierd,
Ter eer van hem, dien 't is gegeven
Zijn jaardag honderd maal te beleven.
Het raadhuis tounde een met groen en
kunstbloemen versierde poort tot ingang, met
bet opschrift, «Ter eere van den houJerd-
jarige".
Ook de woning van den jubilaris was door
de kroonsters bedacht en waren daar eer.ige
versieringen aangebracht, terwijl in een ge
kroonde lijst de woorden «1796 Hulde
aan F. de Reu. 1896" sierlijk prijkten.
Bovendien ontbrak aan geen enkele wo
ning de nationale driekleur, zuudat inet recht
inag gezegd worden, dat elke Nieuwvliete-
naar deelde in het voorrecht dat het hon
derdjarige «Fransje de Reu" mocht smaken.
In den voormiddag was van het Gemeen
tebestuur van Schoondijkc. het navolgende
telegram ontvangst)
«De Gemeenteraad van Sehoondijke wcnsclit
U van harte geluk met Uw eeuwfeest.
P. VAN HOUTE, Burgemeester.
J. NEETESON, Secretaris."
Bij de feestelijke aanblik dien het dorp
en mogen elk gaarne lijden.
En wat verlangt gij van mij
Mijnheer de ingenieur heeft inij ge
zonden oin u te zeggenof u aan mij
wilde geven en dan moest ik het hein
geven, een
Een herhaalde Martina.
Ja, Juffrouw, een ding
Lieve Hemel lachte het jonge meisje,
Een ding, dat hij verloren heeft
dat dient om te schrijven, en dat hij noo-
dig heelt oin teekeuingeu te maken,
- Ee:i potlood
Ja, Juffrouw.
Best, ik zal het u dadelijk geven,
Maar waar hebt gij den ingenieur gezieu
Hij is bij de metselaars, en toen ik
het eten bracht aan mijn man, heeft mijn
heer de ingenieur mij gezegd Doe mij het
pleizier en loop in het voorbij gaan op Cas-
tr.l Magno aan, om de juffrouw te vragen
naar een
Hier is het potlood. Waeht, laat ik
even je kleine meid bewonderen. Wat een
pracht van een kindhet is voor het eerst
dat ik hier buiten zoo'n engelachtig gezichtje
zie, Hoe oud is zij
opleverde heerschte reeds van den vroegen
morgen af een prettige stemming onder de
eensgezinde burgerij en waren zelfs de don
kere regenwolken niet bij machte om af-
brtuk te doen aan den prettigen toon en de
aangename geestdrift, die op aller gelaat te
lezen was. Immers liet feit, dat een inwo
ner van het district honderd jaar werd, was
eenig in zijne historiebladen.
Inmiddels kwamen tegen en even over
den middag de bezoekers uit de omliggen
de gemeenten om hot zeldzame feest bij te
wonen. Steeds groeide het getal dergenen
aan, totdat reeds een opeengepakte menigte
zich voor het Gemeentehuis verzamelde, waar
de sloet zich opstelde oin den hondordjarige
van zijne woning af te halen.
Aan het hoofd van den optocht plaatste
zich het bestuur der kroningseommissie, waar
na het muziekgezelschap «Ons Genoegen"
van Nieuwvliet volgde, hierachter kwam het
rijtuig, daarop het Bestuur van de feestcom
missie, de schoolmeisjes, een drietal leden
van de feestcommissie, de kroonsters, de
schooljongens, een tweede drietal feestcom
missie-leden, en tot sluiting van den stoet
de jongens-kroners, gevolgd door eene tal.
looze menigte, elkander verdringend om eerst
aan de woning van den jubilaris te wezen.
De stoet nam zijn route dour den Groed-
sohen weg.
Genaderd aan het «weeghuisje" een hi
storische naam uit den tijd dat dc belasting
op het gemaal was, werd halt gehouden en
plaatste de muziek zich op het pleintje voor
hel huis, oin zoodra De Reu zich in de ge-
Vijf jaar.
Gij ziet er nog heel jong uit, hoe komt
het dat uw man oud is
Bortolo is niet oud.
Niet P Hij lijkt een oud mannetje
Het zijn de vermoeienissen die lienj
zoo oud doen uitzien.
Woont gij ver hier van daan
Twee uur.
Ik had u nog niet in deze buurt ge
zien.
Mijn schoonmoeder kwam het eten
brengen aan Bortolo, maar zij is ziek ge
worden, en daarom kom ik nu,
Martina wendde zich tot de kleine met
het blonde haar, de zachte roode kleur en
de uiterst regelmatige gelaatstrekken, en lief
koosde haar, terwijl zij ongemerkt een blik
sloeg op de moeder, wier minder teedere
doch voor een arbeidersvrouw even bewon
derenswaardige schoonheid haar herinnerde
aan sommige portretten van boerinnen in de
museums ten toongesteld, vrouwen dis een
voetje uit haar korte rokken te voorschijn
staken, nog niet misvormd door de langdu
rige gewoonte van ongeschoeid te loopen
onder wier groye klederdracht ziel» de iraai-
opende deur vertoonde, een lustig nummer
tje ten beste te geven.
Geleid door zijn zoon, do heer A. de Ren
van Rotterdam en de heer C. Kole, werden
zijne bewegingen door alle aanwezigen in
adomlooze spanning gevolgd en was menig
een onder den indruk van het oogeublik en
onwillekeurig bracht elk door eene eerbiedi
ge stilte, den hoogen ouderdom, eene waar
dige huido.
Nadat de jarige zich zacht en gensakke-
lijk had neergevleid, en de orerige familie
leden, zijne bezorgde dochter ALiria en ha
ren bejaarden echtgonoot Joe»s' Wemelsfel-
der, zijn zoon Anthonie voornoemd en de 8- ;j
jarige achterkleindochter Geertruida Scher-
penhuijzen ran Rotterdam in het rijtuig had
den plaats genomen, ging het in de boven
omschreven volgorde en langs den zelfden
weg naar het dorp.
Zoo reed men langzaam de dorpstraat door,
om teruggekeerd aan hot raadhuis stil to
houden.
Oin het rijt tig en voor het raadhuis had
zieli een dichte haag van menschen verza
meld uit belangstelling 0111 den honderdjarige
te zien, doch velen werden daarin teleurge
steld, daar dc een het gezicht voor den an
der benam.
Bij het uitstappen zongen de schoolkinde
ren ter cure van den jubilaris het volgende
FEESTLIED,
Gegroet, gegroot, gelukkig man
Wees hartelijk gegroet
Een zeldzaam feit is 't, dat men kan,
ste vormen afteekenden, waard om gebeeld
houwd te worden. Lieftallige vrouwen met
sneeuwwitte tanden, blinkend tnsschen dc
half geopende lippen; met hemelsblauwe, ai
gelooze, oprechte oogen, waarin de onschuld
der onwetendheid te lezen staat cn de kalm
te eener onderworpen ziel die, besloten in
het omhulsel eener arme naar de wereld, on
bewust is van hare eigene waarde.
Bij de vrouwen op het land is het voor
recht van schoonheid een zód zeldzaam voor.
komend geval, dat het daarom te meer in
druk maakt en grooter bewondering verwek!
waar het zich yoordeet, Martina, zooals w^
zeiden, werd er door getroffep,
Hebt gij gelet op de kleur van dai
haar, miss Ada Hebt gij ooit friascher mond
je gezien, schitterender oogen, en flnwetl-
achtiger wimpers Wel iets zeer bijzonder
in deze streek die ik bestempelde met dei
naam van het land van leel'jke menschen
En andere kinderen hebt gij niet vroej
zij vriendelijk aan de boerin,
Neen, Juffrouw.
Hoe oud waart gij toen gij trouwdet
Zeventien jaar. Nu hep jk drje M
twintig.
