voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
HET PORTRET.
tfo. 188.
Zaterdag 4 Mei 1895
4e jaargang
Binnenland.
FEUILLETON.
i
S B I A D
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
A D V E R T E N T I E P 1! IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
I)eze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
24
41
il
45
00
Omtrent de aankomst der gravinnen van
luren te Londen wordt aan liet „Hndbl."
,emeldHet was een naargeestige dag.
lier goot het des ochtends water maar toen
iet uur der aankomst nabij was, werd de
letrokken hemel eenigszins helderder, en er
raren duizenden te been te Victoria-station,
in Hare Majesteiten te begroeten.
Op liet perron ontwaarde ik den prins van
iVales, den hertog van Ediuburg, zijn zoon
irins Alfred, den Ncderlaudschen gezant ba-
•on Van Goltstein en zijne gemalin, en, als
eitegenwoordiger der Koningin, lord Car-
ington.
Op een eerbiedigen afstand stonden de
lollandsche journalisten met hot boekje in
le hand om hunne impressies vlug te 110-
eeren. Verder waren de notabelen derNt-
lerlaudsche kolonie tegenwoordig en was er
ien drom van jongelui der Nederl. Vereeni-
jiug.
Om kwart voor twaalf stoomde de trein
linnen en kregen wij onze twee Vorstinnen
;oeil te zien koningin Emma blijkbaar on-
rermoeid, maar de jonge Koningin zag er
«mgszins afgemat uit eu eenige omstanders
ouden dat het een lief teer poppetje was.
Lanstouds ging de prins van Wales naar de
onbekende" Majesteiten toe en begroette
e met een hartelijk, stralend gezichtdaar-
la kwam de hertog van Edinburg naai vo-
en en stelde zijn zoon Alfred voor, die ec-
igszins schuchter een paar woorden wissel-
Ie met de jeugdige koningin.
Een oogcnblik nog bleven li.LI. M.M. in
20
45
05
NOVISLLK VA»
O TT O GIR1VD T.
Asrnus sprong op „Ik ben al op weg.
Vaar vind ik u, wanneer ik de dames ge-
preken heb
„In mijne wouing
De schilder veroorfoofde zieh nu bij zijne
ïiddeleu de weelde van een rijtuig. liet
aat met geluks-als met ongeluksdagen t den
euen dag gelukt elke onderneming, den an-
30 eren mislukt alles. Asmus trof de dames
eliuis, werd naar Robert's voorspelling ,ont-
'angen en ontmoette vier oogen, welke»" ge-
pannca blikken niet te ontkennen waren en
iven onmiskenbaar bevredigd werden door do
lenschelijke verschijning van den kunstenaar,
'ooral Luitgard, welker verbeelding door
teinwald's mededeeling meer opgewekt was
m, ;ewordoci, dan zij zichzelve had willen beken
ten, zag den schilder, in uien zij toch ou
de speciale wachtkamer van het continentale
station der London, Chattam Dover Rail
way, namen toen plaats in bare rijtuigen en
reden vlug naar Brown's Hotel, in Dover-
street, Piccadilly. Enkele Hollanders be
groetten de Vorstinnen met hoera-geroep,
maar over het algemeen eerbiedigde de me
nigte het incognito en betuigde haar eerbied
voor de doorluchtige gasten enkel door het
afnemen der hoeden. Dit vormde wel eeniga-
zins een contrast met het luid gejuich dat
den prins van Wales begroette, toen hij een
korte poos daarna naar zijn paleis terug
keerde.
Jl. Vrijdag verzocht de socialistische af
gevaardigde Anseele dat de Belgische Ka
mer op 1 Mei gcene vergadering zou hou
den en dien dag zoodoende van regeerings-
wege tot een feestdag te verklaren. De
Kamer weigerde echter zich aldus uit te
spreken door op het zoet gefluit van den vo
gelaar niet in te gaan. Hoe weinig de geest
der socialistische werklieden in overeenstem
ming is met de dreinende toon van hunnen
aanvoerder, bleek alras na het uiteengaan
der kamer, toen op Brussels muren eene
proclamatie werd geplakt, waarin wordt ge
zegd, dat sedert fsÖO niets ter verbcterfng
van den toestand des werkmans is gedaan,
vandaar dat niets den gang der Roode In
ternationale niet meer kan stuiten. Op die
toon gaat het voort, als om der burgerij te
toonen dat de le Mei zal dienen als mon
stering van de socialistische troepen die be
stemd zijn oin de burchten van du bour
geoisie te bestormen.
getwijfeld den onbekenden dweeper moest
vermoeden, met spanning en welgevallen
aan. Als een afgerichte spreeuw hield hij
zijne aanspraak woordelijk, zooals Rein wal d
hem die ingescherpt had.
Elvira glimlachte „Ge hebt gelijk, papa
zal zulk eene vergissing moeilijk erkennen,
en ik weet niet, hoe wij liet moeten aanleg
gen, om hem de zaak duidelijk te ma
ken,"
„O, dnt zal ik wel op me nemen," ver
klaarde Luitgard inet zelfvertrouwen. „Wordt
papa onhandelbaar, dan stel ik hem voor het
geld den armen te geven."
„Daar vindt uw weldadig hart den schoon-
sten uitweg, mejuffrouw veroorloofde Paul
zich te zeggen, en toen hij bij het overge
ven van het geld hare vingertoppen aanraak
te, was het alsof, niettegenstaande den hand
schoen, een clectrisehe stroom door zijn li
chaam ging, want de groote blauwe oogen
van Luitgard zagen hem aan, als wilden zij
tot in zijn ziel doordringen nu echter daal
den de oogleden snel, als verschrikt over
hunnen koenen olik. Reeds op weg naar
haar toe had de schilder, toen hij nog een
maal over Rejnwald's onthulling nadacht, in
Bij het vertrek der Koninginnen als gra
vinnen van Buren naar Engeland, waren
velen Vrijdagavoud in de nabijheid van hel
station te Middelburg in afwachting van den
koninklijken trein, die de Koninginnen naar
Vlissingen zou voeren. Omstreeks halt acht
reed de trein zachtkcns voorbij en de toe -
schouwers zagen koningin Wilhelmina heel
vriendelijk met haar zakdoek wuiven.
Ook te Goes waren velen, vooral kinderen
aan het station oin de koninginnen te zien
passeeren. Toen een luid hoera werd aan
geheven, verscheen ook daar II.M. voor het
raam van de coupé en wuifde de menigte
met haar zakdoek toe.
Te Vlissingen was het bij het station en
de afvaartplaats zeer vol met belangstellen
den.
Bij haar komst werden 1IH. MM. begroet
door de heeren jhr. mr. W. M. de Brauw,
commissaris der koningin, niet in ambtsge
waad gekleed natuurlijk jhr. mr. A. van Rei
gersberg Versluijs, kamerheer in buitenge
wonen dienst en H. P. J. Tutijn Nolthenius,
burgemeester van Vlissingen.
Loopers waren gelegd van het salonrijtuig
tot aan de Valk, die aan de Zuidelijke pon-
tog gemeerd lag.
In de koninklijke wachtkamer vertoefden
IIH. MM. eenige oogenblikkcn. Dooi de
hal begaven zij zich naar de Valk. De me
nigte hief luide hoera's aan. Vriendelijk
buigende naar alle zijden beantwoordden da
de koninginnen deze begroeting.
Aan boord inspecteerde de jeugdige Ko
zichzelf' gefluisterd „De meisjes denkdn
ten slotte nog dat ik de bewuste schilder
ben Hoe kon Robert, als hij zulks ook
niet meende, zoo beslist zeggen„Wees
verzekerd dat, als ze thuis zijn, ge ontvan
gen wordt." Nu werd hem dat vermoeden
tot zekerheid. Zijne opdracht was vervuld,
hij nam afscheid en spoedde zieh naar de wo
ning van den dokter.
Ademloos stormde hij de kamer binnen
„Robert een stuk papier Hij ontdek
te intusschen reeds de schrijfportefeuille van
deu dokter op diens schrijftafel, plaatste zich
op den stoel die er voor stond, haalde uit
zijn zakboekje een potlood en zette eenige
lijnen op een wit vel papier, alles sneller
dan Reinwald vragen kon, wat die geweldi
ge haast toch beteekende. De dokter trad
achter den stoel om te zien, wat Asmus uit
voerde, daar hield deze reeds het blad in de
hoogte en vraagde: „rierkent ge ze?"
„Luitgard 1" riep Robert, „Waarachtig,
het gelijkt sprekend
„Hoera riep de kunstenaar zegevierend,
„in olie zal ze nog anders uitvallen
Morgen ga ik terstond aan het werk
Ze is verrukkelijk, dat wil zeggen, Luitgard!
ningin de manschappen van de Valk. Beide
vorstinnen bleven tot het vertrek te 8 uur
aan het dek en koningin Wilhelmina wuifde
de aan den kant staanden vriendelijk toe.
De Valk kwam met de Koninginnen van
Nederland aan boord 9.40 te Queensbou-
rough aan.
Even na tienen verkondigde tromgeroffel
aan boord van de Valk de landing der Ko
ninginnen. Precies half elf stoomde de ko
ninklijke trein weg en kwam kwart voor 12
in Victoria station te Londen aan.
Toen Vrijdagmiddag HH. MM. de Ko
ninginnen te Amsterdam naar het Centraal
station reden, viel uit de bouquet, die de
jonge Koningin in de hand had, een bloem
op het Damrak bij het Stationsplein. Een
jongen raapte haar op en een in zijn nabij-
hei l staande Duilschc heer en dame, die de
bloem hadden zien vallen en haar gaarne
wilden bezitten, kochten haar van deu knaap
voor een rijksdaalder.
Men schrijft uit Utrecht
De nieuwe gouden tientjes met de beelte
nis der Koningiu die voor eenige weken de
Munt verlaten hebben, doen hier „opgeld".
Zij werden reeds in den aanvang verkocht
voor vijftien gulden en dezer dagen hoorden
wij zelfs voor een exemplaar te vergeefs twju.
tig gulden bieden.
De voorraad, die dit jaar is aangemunt,
is dan ook zeer klein ruim een honderd-
tal en afgaande op de fabelachtige prij
zen, die naar men zegt betaald worden voor
een exemplaar van het voor eenige jaren
aangemunte zestigtal, waarop voor de eerste
maal de beeltenis van Koningin Wilhelmina
Ze gelooft aan uw sprookje en ik ben de
prins uit dat sprookje
„Wat? Ge lijkt wel dol!"
„Ik heb het aan haar gezien, ze heeft
vuur gevat! Broer hij sprong op en
omhelsde den dokter.
Reinwald had moeite zich vrij te maken
„Weeg zoo goed "n kom tot uzclven, Paul
Wat babbelt ge uzelven en mij voor?"
Met een deftig gelaat [antwoordde Asmus
„Ik ken mezeiven toe eene bedachtzaamheid
als van de zeven Grieksche wijzen tezamen
genomen Gij hebt de kleine op uw ge
weten, gij hebt haar hart voor me ontsto
ken, voor ze me kende, en nu ze me kent,
staat het in volle vlam J"
De dokter ging zitten „Paul, het schijnt
me toe, dat ge uw verstand meer of minder
verloren hebt
„Pardon, lieve schoolmeester" gaf de tc-
rechtgewczene ten antwoord„wanneer gij
de oudste huwt, waarom zou ik dan niet de
jongste krijgen?"
„Het spijt me", antwoordde Reinwald,
„dat ik mijn hartsgeheim niet voor me ge-
honden heb. Ik ben echter nog niet over
tuigd, of mijne neiging ook maar in het
