voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
IE
To. 169.
Zaterdag 22 December 1894.
4e jaargang
)p een valsch spoor.
BERICHT.
FEUILLETON.
Stoo
te Br
'rogrei
J. UK
Bruss
95.
0 4.
0
4J
0 4.1
:i.i
o 4.
en Y
t.ran
ek y
NIEUWSBLAD
iede
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
BoekhandelarenBrievengaarders en den Uitgever.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
'NAJ
Op 1 Januaii a. s. zal van dit blad een
tra Nieuwjaars-nummer worden uitgegeven,
larin tegen vergoeding van 25 cents
innen worden opgenomen, mits een plaats-
liinte van 7 regels niet te boven gaande,
die tot uiterlijk Maandag 31 Dec. des
raiddag» 1 ure worden ingewicht.
DE UITGEVER.
Eeltige punten uit de geschiedenis
van liet Socialisme.
Slot.
1
9,
Verder haalde hij eenige citaten aan uit
oude geschiedenis, met name de strijd te
rane tusschen de Patriciërs en Plebejers over
thten, waar tegen de eersten zich hals-
srrig verzet'ten oin aan de anderen toe te
aan. Beiden werden door den Staat in het
slijk gesteld, maar daarmede was de strijd
tch nog niet uit, want daarna is eene be-
eging ontstaan, die met gouden letteren in
geschiedenis is ingeschreven.
De socialistische geschiedenis wordt ge-
8 ekend door den strijd tusschen Plato en
Grachen, waarvan do vrede, ondar.ks de
ilijkstelling van de Staatkundige rechten
Dg niet gewaarborgd was.
Rome, voorheen een gehucht, een dorpje,
erd later een groote reusachtige stad en ten
te de wereldstad, die over alle staten in
8,
Het gerecht had zulks verklaard als eene
ieuwe mislukte poging van Osten's geheim-
innige medeplichtigen, om hem te bcvrij-
en. Hierop waren de acht dagen verloo-
an op den morgen van den negenden
ag had Carlsen over de post weer een brief
au dezelfde hand ontvangen. Daarin schreef
e onbekende, dat hij gehoord had, dat Os-
tn nog steeds niet vrij was. Hij zou nu
et duidelijkst bewijs geven voor Osten's on-
etiuld. Carlsen moest inaar eens op den
looizolder gaan; daar zou hij zien, dat de
fare dief door het venster alle munten en
oudstukken, die hem ontstolen waren, ge
worpen had, benevens de valsche sleutels,
faarvan hij zich bediend had. Hij had zulks
Jedaan, om eindelijk ook „de blinde justitie"
bewijzen, dat de ware dader vrij was, en
Isten voor de schuld van een ander veroor-
o ioeld was geworden. Hierop had Carlsen
2 »ee getuigen uit het dorp meegenomen en
de Middellandsche zee uitkomende, gebied
ster was. Rome beheerschte de geheele we
reld. Onder hen, die goed en leven feil
hebben gehad om Rome tot die grootheid
op te voeren, behoorde ook de familie der
Scipiërs, waarvan Tiberius en diens broeder
de bevolking in Spanje dwongen gehoorzaam
heid op te leggen in de heerschappij van
Rome. Bij hunnen terugkeer in Rome, ont
waarden ze dat onder de vele vaderlanders
en standgenooten, tal van inwoners van Ita
lië gebrek leden. Zij vroegen zich af waar
om het vele dat zij gedaan en opgeofferd
hadden zoo slecht beloond werd.
Bij het onderzoeken naar de oorzaak van
die ellende bemerkten ze, dat de heffing der
tienden aan Rome groote sommen opbracht.
De gruoteu der aarde, die over groote
sommen te beschikken hadden, werden in
zekere kringen meer gewaardeerd naar ge
lang ze meer vertoon naar buiten aan den
dag legden, en zonnen daarom op geldspecu
latie.
Groote uitgestrekte gronden werden van
den Staat gehuurd en de voortgebrachte pro
ducten werden aan de Romeinsche markt
gebracht Daardoor werd het aanbod groo-
ter en de prijs verminderde en daalde zoo
sterk, dat de gewone boer niet meer kon
concureeren door deze groote aanvoer. De
wijze waarop en de voorwaarden waaronder
de gronden waren verhuurd, waren niet ge
lukkig voor de volkswelvaart en de verdee
ling, welks invloed alleen werd uitgeoefend
ten bate van een kleinen kring.
Wat gedaan Tiberius wilde verandering
aanbrengen door wijziging in de voorwaar-
was op den hooizolder geklommen. Hij vond
hier alles zoo, als in den brief stond, en al
les wat hem ontstolen was geworden, benevens
de valsche sleutels. Hij had alles ten aan
schouw? der getuigen verzegeld en was toen
met het pak en de getuigen naar den rech
ter gegaan, om bij dezen van deze gewichtige
gebeurtenis aangifte te doen. De rechter had
zeer lang met den president van het gerechts
hof en met de raadsheeren gesproken. Ten
slotte waren zij het allen eens om Osten niet
vrij te laten. Nu was het recht duidelijk,
dat Osten schuldig was. Hij zou anders den
roof wel voor zijne veroordeeling teruggezon
den hebben. Nu, nu alle hoop verdwenen
was, om eenmaal van de vruchten zijner mis
daad te genieten, dacht hij er eerst aan er
zich van te scheiden. „Dan moeten de hee-
ren me toch toegeven, dat deze zoogenaam
de medeplichtige van Osten dezelfde groot
te en vlugheid bezit, die Osten zoo noodlot
tig geworden is, zoodat men hem voor den
dader zelf zou kunnen houden", had Carlsen
bij deze onverwachte verklaring den rechter
toegeroepen. Daarop haalde de rechter glim
lachend zijne schouders op, zoodat het Carl
sen toescheen, dat het gerecht eigenlijk van
den van verpachting en verhuring. Het
laat zich begrijpen, dat vele der grooten hun
neus optrokken, en hem trachtten te mijden
omdat zij in dezen een gevaarlijken aanleg
zagen.
Een godsdicnstleeraar schroef„de wilde
dieren hebben holeu om zich neder te leg
gen, maar de bevolking van Italië kan zich
nergens neêrvleijende veldheeren paaien
hun soldaten met leugens om voor het va
derland te strijden."
Dat was een wilde krijgszang waaraan de
mannen van het Kapitool, die uit dien kring
gekozen waren, een eind wilden maken, door
Tiberius voor goed onschadelijk te maken,
omdat hij staatsgevaarlijk was, althans voor
die groep, en hun aanleg is dan ook gelukt.
Toen de beweging wa» voorbij gegaan en
de gemoederen waren getemperd, bemerkte
Tiberius' broeder dat het volk voor hunne
granen een veel te geringe som ontvingen.
Ook hierin wilde hij verandering brengen
door die partij in twee declen te splitsen.
Hij deelde aan bijzondere personen titels uit
en ziende dat do bevolking overcompleet was,
stichtte hij koloniën waarheen een deel der
bevolking emigreerde.
Hoe goed zijne bedoelingen ook waren, zij
leden schipbreuk op de klippen, waarop die
van menig hervormer terecht komen, die d«
veranderingen niet langs den geleidelijken
weg trachten aan te brengen, en door meer
te belooven, dan volbracht kan worden.
Daarna kwam spr. tot de beweging in En
geland in de 14e eeuw, toen in 1381 de
regeering genoodzaakt was, eene bijzondere
belasting te heffen om de kosten van den
zijn gevoelen was, dat wil zeggen, daarvan
overtuigd, dat inderdaad de ware dief dezen
nacht geld, munten en valsche sleutels door
het venster van den hooizolder had gewor
pen. Maar men kon Osten niet vrijlaten,
voor men den dief zelf in handen had. Carl
sen moest zulks zelf erkennen. „Maar ach 1"
zoo eindigde de lango brief van juffrouw Os
ten, „de ware dader zal zich niet vrijwillig
in handen van het gerecht stellenzijn roof
en de werktuigen tot zijne misdaad geeft hij
terug. Maar zijn persoon en zijne vrijheid
zal hij nooit wagen, om mijn armen, braven,
dierbaren Gustaaf uit de gevangenis te ver
lossen en zich in zijne plaats te stellen. Drie
weken zijn er nu reeds sedert dien tijd ver-
loopen. Moge God ons nabij zijn Bid voor
ons eerwaarde heer, en groet mijn man dui
zendmaal van zijne trouwe
Hktty Ostbn"'
Met dezen brief begaf de predikant zich
terstond naar den directeur der gevangenis.
„Eliuk wijf!" zeide deze zacht tot zichzel-
ven, toen hij den brief las. „Die zou ons
oude jongens met haar geschrijf nog het hoofd
op hol kunnen brengen. Ge denkt er toch
niet aan, mijnheer, mijn gevangene al dien
oorlog waarin zij met Erankrijk gewikkeld
was, te bestrijden.
Aan alle ingezetenen van Engeland bovea
15-jarigen leeitijd, werd een hoofdgeld ge
heven, een voorschrift, dat niet aangenaam
ontvangen werd.
De Engelsche bevolking genoot eene ze
kere welvaart. Door het heerschen van de
pest in 1349, waren duizenden personen ge
sleept. Naar de arbeiderstand, die hierin het
leeuwendeel had, was thans meerder vraag
gekomen. Onder deze omstandigheden waren
de loonen gestegen, dat voor dezen stand
aangenaam, voor een ander daarentegen on
aangenaam was.
De nieuwe belasting, die opeens werd ge
heven, drukte zoo zwaar dat onder de ar
beidende klasse eene verbittering was ont
staan.
Eens werd een 15-jarig meisje tot betaling
der belasting door een belastinghouier aan
gemaand. Haar vader, AVouter de Leidek -
ker, vertoornde hierover zoozeer, dat hij den
ambtenaar dood sloeg.
Hierdoor ontstond eene beweging aan welks
hoofd zich Wouter plaatste en een zekere
Jaap Stroo zich bij hem voegde.
De priester John Movl zag ook dat het
in Engeland niet goed ging, zoolang niet
alle krachten vereenigd en niet alle goede
ren gemeen waren. Hij verkondigde dat de
groote heeren van den arbeid dier klasse
leefde. Deze stellingen werden met open
armen ontvangen door het grauw van Lon
den. Men vereenigde zich doch nam als
parool aan de eerlijkheid, ieder het zijne.
Wie zich aan diefstal schuldig maakt werd
zwaar gestrafthij die bijv. een zilveren be
ker stal werd met den beker in het water
geworpen.
De toenmalige Koning Izaiik II vergader
de met zijne raadsmannen om over den toe
stand te spreken. Hij stelde voor dat alle
onderdanen met hunne nooden persoonlijk
bij hem zouden komen. Terwijl hij zich
onder het volk begaf, ondanks het gevaar
lijke daarvan waarop zijne raadsmannen had
den gewezen, werd door de aanvoerders af-
onzin mede te deelen Hij mag van al die
bluf niets vernemen, anders moogt gij in
het vervolg directeur worden en dan zal ik
wel voor die lui preeken. Ge zegt hem niets,
dan dat zijn jongen twaalf tanden heeft, en
's nachts alleen nog maar sehoone luiers
aankrijgt, hoort ge En dat dat flinke wijf,
zijne vrouw die voor dien kerel veel te
goed is nog zoo zielsvergenoegd is, als
eene vrouw maar zijn kan, die haar man
voor zes jaar in het tuchthuis weetDus
alleen maar wat gebabbel over de familie,
lieve mijnheer, van al het overig'1 1 'ets. Ik
laat Osten krom sluiten, als hij een enkel
woord verneemt".
H ordt vervolgd.)
