voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
'11
Zaterdag 3 November 1894.
4e jaargang
FEUILLETON.
Op een valscli spoor.
Binnenland.
-So. 102.
nge
u
10.
9,1
3.1
10,]
10,1
4.2
U
u
B L
D
'O 6,
'7 7j
2 9.
7,
S.i
lO.i
0t
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
De geheele hedendaagsehe wereld houdt
ran verrasngen en zelfs de deftige politiek
n hare beoefenaars bieden af en toe den
olkc staatkundige surprises aan.
Zoo dringt thans weder één feit ten zeerste
laar voren, dat des te meer opzien gebaard
leeft naar mate het minder verwacht werd,
imdat er zelfs niet over gedacht werd.
Het is het ontslag van den heer Von Ca-
irifi als rijkskanselier en graaf Eulenburg
ils minister-president.
Naar aanleiding van dit ontslag is het
olgeude aan den dag gekomen.
Daar Caprivi in den Pmisisehcn ministcr-
ttaad over het algemeen een sterken tegen
stand vond tegen de gematigde opvattingen
daarvan hij bij de behandeling van de ver-
icherping der bestaande wetgeving blijk gaf,
lichtte hij reeds Dinsdag een eerste verzoek
om ontslag aan den Keizer. Daarop bezocht
de Keizer hem en had een onderhoud van
ecu uur met hem, waarin hij Caprivi's stand
punt goedkeurde, zoodat deze zijn verzoek
om ontslag introk. Intussehen had de rijks-
j kanselier tot ondersteuning van zijn positie
de leidende ministers der Duitsehe bondsta
ten tot een conferentie te Berlijn uitgenoo—
,4| digd, welke conferentie Vrijdag plaats had.
,01
In deze conferentie verklaarde de meerder
heid van deze ministers dat zij het met Ca
privi eens waren, aihoowel enkele wenschen
naar een scherper optreden van het rijk
door middel van wijziging der wetgeving.
Iu elk geval bleef Caprivi met zijn plan van
IV.
Branie, die reeds in zijne jeugd zijne ou
ders verloren had, was vroeg de wereld in
gegaan om zijn geluk te zoeken, of wat hij
voor geluk hield genot en geld. Door zijn
verstand en zijne kracht verdiende hij geld
genoeg om een eigen haard te kunnen heb
ben. Doch daartoe ontbrak liet hem aan
volharding en aan diep gevoel. Zonder te
huis had hij het vasteland doorreisd, overal
had hij dagen en weken gewerkt om dan
enkele uren in den zwijmel der hartstocht te
kunnen doorbrengen, overal hetzelfde woeste,
teugellooze leven geleid.
Hij had er zich aan gewend van de men
sehen steeds het slechtste te denken, ook
van zich zelf, en hij had zich r.ooit ver
gist, zooals hij meende. Slechts een toeval
of een gril had hem weder in ziju vaderland
i en naar Wunnershausen geleid, en daar hij
een gematigd handelen door eene overeen
komstige verandering binnen de perken van
het algemeene recht, overwinnaar.
Daarop bood de Pruisische minister-presi
dent Eulenburg zijn ontslag aan.
Maar nu gebeurde het dat de tegenwoor
dig zijnde leidende ministers der Duitsehe
bondstaten tegelijk nog eene voor Caprivi
onaangenaam verrassende andere zaak ter
sprake brachten, daar zij opnieuw van de
delinitieve regeling der financieele verhou
dingen tussehen het rijk en de verschillende
staten begonnen te reppen, een eisch die Daar
men weet in de vorige zitting door den Prui-
sischen minister van financiën met groote
energie is verdedigd, maar welke door Ca
privi op gronden van parlementair beleid niet
voldoende werd onderschreven, en mitsdien
met behulp van den Rijksdag op de lange
baan is geschoven.
Tegen den onverwachten aanval voelde
Caprivi zich blijkbaar niet genoeg gewapend
en opnieuw diende hij zijn ontslag in.
Den Keizei schijnt nn deze wending on
verwachts gekomen te zijn en, tot ras be
slissen geneigd, nam hij de twee demissies
aan, die van Eulenburg en die van Caprivi,
daarmee te kennen gevend dat hij Eulen-
burg's standpunt in de bestlijding der revo-
lutionnairen niet deelt en ten aanzien van
de regeling der rijksfinanciënquaestie niet ge
heel meer met Caprivi overeenstemt.
In de crisis is thans voorzien door de be
noeming van prins Ilohenlohe tot rijkskan
selier en Pruisisch minister-president en van
den heer Von Küller tot Pruisisch minister
van binnenlandsche zaken.
er tamelijk onafhankelijk leefde, had hij het
er langer uitgehouden, dan hij voornemens
was geweest. Maar toen de smederij door
Osten overgenomen werd, nam hij hot besluit
verder te trekken, en het oude lichtzinnige
leven weer op te vatten, waartoe hem hier
de gelegenheid ontbrak.
Daar hield hem echter, eerst zonder dat
hij er zichzelf van bewust was, toen steeds
helderder en onweerstaanbaarder, een gevoel
terug, dat hij nog nooit gekend, maar steeds
bespot en in het stof getreden had, de lief
de. Zij begon te ontkiemen in dit hart, dat
Brame zelf ongeschikt geloofde voor elk ern
stig gevoel. Zij wies echter niet op als de
reine geurige plant en bloesem geworteld in
zuiveren grond, maar als een giftig kruit
uit moerassigen bodem. Hij had zijne onbe
schaamde blikken en wenschen gericht op
de vrouw van een ander, op de vrouw van
zijn meester, op Hettv Osten.
Zooveel bewustzijn had echter ook dit licht
zinnige jougmensch van de reine deugd co
per vrouw, wier schoonheid die strafbare
hartstocht in zijne borst ontstokpn had, dat
hij nooit op beantwoording zijner liefde'waag-
de tc liopehj zoo lang Osten leefde, liet
Aanvankelijk bestond hot voornemen om
beide afzonderlijke betrekkingen in één per
soon te vereenigen, doch de pogingen, daar
toe bij den aangewezen persoon aangewend,
mislukten, en wel 0111 de volgende redenen
Hij is een openhartig vereerder van prins
Bismarck en wilde ten stelligste elke gele
genheid ontwijken, waardoor hij met hem in
eene onvriendschappelijke positie zou kunnen
geraken. Van Bismarck kan men wegens
zijne wakkerheid en temperament toch niet
verwachten, dat hij zich het zwijgen zou la
ten opleggen wanneer hij meende de eene
of andere handeling der regeering te moeten
eritisecren. De mogelijkheid eener vijand
schap bestond derhalve, en daaraan wilde
de bedoelde persoon zich niet blootstellen.
Zijns inziens zouden er, zoolang Bismarck
leelt, steeds twee rijkskanseliers zijn en hij,
de man op wien de Keizer hel oog had, wil
de niet „de tweede" zijn. De Keizer zag
welwillend het rechtmatige dezer bezwaren in
en gaf den gevraagde de verzekering zijner
voo rdurende gunst, zonder hem te bevelen,
de opvolging van Caprivi te aanvaarden. De
Keizer heeft zich daarmede misschien deze
politieke persoonlijkheid voor de toekomst
be spaard.
De Algeineenc Rekenkamer heeft ontdekt
dat de prijzen der ten behoeve van het de
partement van justitie geleverde brandstoffen
in vergelijking met prijzen voor andere depar
tementen besteed, in 1893 zeer hoogwaren.
was daarom voorloopig zijn eenig streven
zich bij de echtgenooten onontbeerlijk te ma
ken. En dat was hem gelukt. Daarnaast
kiemde echter in zijn boos hart steeds drin
gender en krachtiger het sombere besluit,
den stap te doen, waardoor hij alleen hopen
kon eenmaal de echtgenoot van Hetty Os
ten te worden, nl. haren tegenwoordigen inan
uit den weg te ruimen.
Brame verstond het Engelsch zoo goed,
als deze taal in eene der talrijke Eransche
smederijen, die liever Engelsche en Duitsehe
dan Eransche werklieden aannemen, geleerd
kan worden. Hij had dit voor Osten en
zijne vrouw zorgvuldig weten te verbergen,
en nooit had hij een spier van zijn gelaat
vertrokken, al vond hij, hetgeen Osten en
zijne vrouw elkaar in 't Engelsch in het ge
heim meenden mede te deelen, nou zoo be
langwekkend. Hij had zoodoende langza
merhand over Osten's verleden meer verno
men, dan tot nu toe iemand in het dorp of
in do stad.
Hij wist, dat Osten afstamde uit de Paltz,
in 1849 deel had genomen aan een opstand,
naar Amerika was gevloden en nu nog niet
naar zijne geboorteplaats durfde terugkeeren*
„Zoo was voor een levering van Engelsch'
scliaalkolcn aan het departement van justitie
ƒ23 de 1000 K.G. in rekening gebracht;
de aannemingsprijs van New-Castle haardko-
len ten behoeve, van do Algemeene Lands
drukkerij bedroeg daarentegen slechts f9.99;
en die van de levering aan het departement
van binnenlandsche zaken en de daaronder
ressorteerende instellingen slechts ƒ10.90 per
IOOO kg. Voor de aan het departement
van justitie geleverde Engelsche kachelkolen
was 1.10 per HL betaald; terwijl de le
vering van Engelsche schopkolen (waaronder
waarschijnlijk insgelijks kachelkolen moeten
worden verstaan) was aangenomen die aan
het departement van binnenlandsche zaken
voor ƒ0.83, en die. aan de prov. griffie van
Zuid-Holland voor ƒ1.07 per IIL."
Nu geschiedt de aanschaffing van brand
stoffen door het dep. van justitie onderhands,
daar dispensatie van openbare aanbesteding
verleend is hij een kon. besluit van 1847 1
De leveringen ten behoeve van het dep. van
biunenlandsche zaken, ook aan de Algemee
ne Landsdrukkerij, geschieden hij openbare
aanbesteding. Daarom vroeg men in de af
dwalingen der Kamer of niet ook de minis
ter van justitie de levering in het openbaar
kon doen aanbesteden. De minister had zich
beroepen op verschil in qualiteit. klaar is
dan bij liet departement van justitie zooveel
betere qualiteit noodig dan bij andere depar
tementen, of ziju die andere met slechte qua
liteit tevreden!'' werd gevraagd.,
In de millioenenredc van dit jaar is o. a.
do verrassende mededeeling gedaan, dat voor
Tot welke straf hij bij verstek was veroor
deeld gewor len, had hij niet kunnen verne
men. De kennis dezer feiten was hem veel
waard, al kon hij ze nog niet gebruiken.
Dan hadden hem de gebeurtenissen in den
nacht van het oogstfeest en van den vol
genden dag in de grootste spanning gebracht,
llij was in dien nacht om één uur met een
paar jonge boeren uit Süderode, dat van uit
Wuunershausen gerekend aavi gene zijde der
stad lag, uit de danszaal gegaan, de laan
langs, 0111 beu een eind wegs te vergezellen.
Zij hadden nu, na eene scherpe kromming
van den weg, juist de weiden met vrucht-
boomen van Wuunershausen aan hunne lin
kerzijde, toen een lange krachtige man, die
in den vollen maneschijn midden in de laan
stond, terwijl zij den hoek omsloegen, plot
seling over de sloot aan de rechterzijde van
den weg sprong, hut op een loopen zette en
in een bosch verdween. De jonge lieden
luidden elkaar vreemd aangezien en Til Mun
ster had tegen Jozef Brame gezegd: „Hoor
eens, die heeft dan drommels veel weg van
uw meester." Brame had zulks beslist te
gengesproken, ofschoon hem de gelijkenis
toch ook niet ontgaan was. Frits Marxeu,
