voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
No. 151.
Zaterdag 18 Augustus 1894.
3e jaargang
- fill
Dp een valscli spoor.
FEUILLETON.
,iiiiifi w i
HIEUWSBLAD
A B O N N E M E N T S P R IJ S
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERT ENTIEPRÏJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
Men kan bijna geen courant in handen
emen of artikelen naar aanleiding van bo-
enstaandc veeziekte en de in verband (laar-
ede sluiting der grenzen, komen daarin
ior, als jobstijdingen over de schade, die
ïardoor aan den veehandel wordt berokkend.
De algeineene aandacht die dit onderwerp
it zich trekt, verraadt een hooggaande bo-
igstelling voor den gedrukten landbouw.
Het zou bepaald vermakelijk zijn als het
iet zoo treurig was, te zien, hoe de Ne-
erlandsche veefokker de dupe der historie
Zoo lezen we. in de N. li. Ct.
„AVegens het licerschen van het mond-en
lauwzeer in Nederland is de in- en door-
oer van Nederlatidsch rundvee in en door
'rankrijk verboden. Het verbod van den
ivoer van schapen, geiten en varkens blijft
an kracht"
Om dezelfde reden werd, zooals men weet,
e invoer reeds verboden eerst door Duitsch-
,nd, en daarna door België, die echter het
ansitverkeer vrij lieten.
Duitschcrs en Belgen waren er zeker ten
oste van zwaro geldotfers eindelij.; in ge-
aagd, bedoelde ziekte binnen hunne gren-
m finaal uit te roeien en zouden begrijpe-
jkerwijze hun veestapel nu ongaarne bloot
ellen aan besmetting, uit ons land biniieii-
esmokk.ld
AVel neen Van Duitschland is het be-
end dat kort geleden nog niet minder dan
00 plaatsen niet meer dan 1500 gevallen
Op openbare plaatsen bemoeiden Ostcn en
Irame zich weinig met elkaar. AA'ie hen
adesloeg en dat deden bijna zonder on-
erscheid alle aanwezigen kwam tot de
ivertuigiug, dat Osten zijn knecht bchan-
elde evenals andere bazen hunne knechts,
5 0 |oed inaar niet vertrouwelijk. Daarentegen
jq prak Osten gaarne met de boeren van het
55 orp. Hij maakte er volstrekt geen geheim
25 an, dat hij in Amerika geweest was, en
diilderde oud en jong zijne tochten en lot-
evallen, de vreemde menschen, planten en
ieren en het wildvreemde leven daar ginds
iet zooveel vuur en grappigeu ernst, dat de
orpsschoonen, begonnen te. klagen, dat de
ij der dansers voortdurend dunde. Zelfs
nkelen der gelukkige moeders der dansende
heisjes gaven er de voorkeur aan den damp-
iring der danszaal te verwisselen met de
lorspronkelijke wouden van Amerika. Alleen
fchout Carlsen stond niet in den dichten
besmet waren, terwijl in België van den lOen
tot den 2Uen Juli jt. 231 gevallen geconsta
teerd waren, enkel in de provincie Luik.
In Frankrijk zullen lijders denkelijk ook
niet ver te zoeken wezen, en zoo hebben wij,
en onze buteu scherp toezicht te houden,
ieder van ons, op al de anderen.
AVat te denken van dit middel van ver
weer, wederkeerig toegepast door landen, die
elkander op dat stuk mets te verwijten heb
ben Is er uitzicht dal in een niet te verre
toekomst een dezer landen van deze ot an
dere besmettelijke veeziekte absoluut vrij zal
wezen en mocht dit, dat dan niet over een,
3 of 6 maanden onverhoeds een geval gesi
gnaleerd wordt r.
Daar zal wel nooit een eind aan komen,
en liet Dauiocles-zwaard der prohibitie, heel
iets anders dan invoerrechten, zal onzen vee
houders eeuwig boven het hoofd hangen.
Dan wordt diplomatendienst gevorderd oin
het gestremde verkeer weer voor eenigen tijd
los te krijgen. Ik zou er de heereu diplo
maten hoogst dankbaar voor wezen indien ze
het eens tot een ratioueeler en blijvende re-
gleineutatie kouden brengen („diplomatie"
zoude er trouwens bij te pas te komen, oiu
de „nevenbedoelingen" die, al worden ze
niet geformuleerd, toeli doorgaans aan die
barre voorschriften inede ten grondslag lig
gen.)
Kon niet, tusscheu ons laud en genoemde
naburige landeu, bij internationale overeen
komst worden vastgesteld, hoe ieder van hen
zich zal te gedragen hebben om deze en an
dere besmettelijke veeziekten in engeren kring
te bestrijden, uit te roeien en plaatselijk te
kring der toehoorders. Hij stond in de deur
tusschen de danszaal en de gelagkamer en
mat den „vreemdeling" niet zijne groote
blauwe doordringende oogen doch ook
deze keek voortdurend naar den schout. AVan-
neer Osten zoo verhaalde, had zijn blik alle
verlegenheid verloren. Zijn gelaat straalde
van genot, als hij meedeelde, hoe veel be
roepen hij ginds had uitgeoefend, tot hij na
eeue goede school in het slotenmakersvak
doorloopen te hebben het besluit genomen
had, naar Duitschland terug te keeren. Maar
wanneer men dan talrijke vragen tot hem
richtte naar zijne afkomst, naar de oorzaak
van zijn vertrek en zijne terugkomst, dan
trachtte hij ze met terneergeslagen oog steeds
te ontwijken, door behendig een nieuw lot
geval te vertellen. Plotseling, tegen midder
nacht, had hij zijn glas uitgedronken, ver
klaarde, dat hij nu naar huis moest om te
zien, hoe het met zijn kind ging, dat aan
de tandjes leed, en was beleefd en vriende
lijk naar alle zijden groetend heengegaan.
Aan de deur der danszaal hadden de boeren
hem met Brame zien praten en op zijn hor
loge zien hijsen, Brame had geknikt en was
gebleven. Osten had zich spoedig verwijderd.
beperken, en het internationaal verkeer dan
maar steeds vrij te laten En toezicht op
liet in en uit te voeren vee kon eveneens
uitgeoefend worden volgens een door allen
aangenomen procédé.
Zooals het nu gaat lijkt liet eene eomedie,
waarvan vooral ons kleine vee-exportcerend
land ieder oogenblik de dupe is."
Ken landbouwer, die de gevoelens van
velen vertolkt, schrijft in de Ax. Crt.
Vier kooplieden van Eeeloo zijn naar Chi
cago, Noord Amerika, vertrokken om er de
groote veemarkten te bezoeken. Men is be
gonnen met 134 vette ossen te koopen op
de markt te Chicago. De dieren zijn naar
de markt te Parijs (la Valette) verzonden.
Het schijnt, dat de proef goed geslaagd
is, want een tweede transport, bestaande uit
800 vette ossen, is wederom op weg, be
stemd voor de markten van Parijs en Brus
sel. Het consortium wordt door een bankiers
huis gesteund. Geen goede troost alzoo voor
hen die meenen dat Belgie ons vee niet mis
sen kan en dat men weldra de grenzen zal
openen, omdat Belgie zooveel inkomende
rechten van ons vee trekt.
Het vee uit Amerika, waar allerlei be
smettelijke ziekten hcerschlen en waar het
veeartsenijkundig staatstoezicht nog alles te
wenschen overlaat, mag in Belgie worden
ingevoerdmaar het vee uit Zeeland, dat
geheel vrij is van besmettelijke ziekte, en
waarmede hel Belgische veeartsenijkundig
staatstoezicht goed op de hoogte is, wordt
in Belgie niet toegelaten. Men ziet, dat de
sluiting der grenzen anders niet is dan een
represaille-maatregel en een groote cómedie.
Nog nooit had een slotenmaker in AA'un-
nershausen zooveel werk en bestellingen ge
kregen als dpn morgen, die op dezen nacht
volgde. Het scheen, als kwamen nu op
eenmaal alle gebreken, die door een sloten
maker konden geheeld worden, voor den dag.
En toch was menig gebarsten sleutel en
hoefijzer het opknappen nauwelijks waard,
AVat echter nog meer Osten's gelaat verhel
derde en tot een spotachtig lachje dwong,
was de in Wunncrshausen buitengewone ver
schijning, dat menig rijke boer zelf verscheen
en zijne wenschen voordroeg en ieder een
woordje over had over de aangename herin
nering aan den vorigen avond. „Jammer
dat ge reeds zoo spoedig weg moest, Osten,
drommels mooije geschiedenissen die ge gis
teren verteldetJJden volgenden AVoensdag
komt ge in ons gezelschap," zoo klonken af
wisselend de afscheidswoorden der boeren,
nadat zij hunne bestellingen gedaan hadden.
Op dit oogenblik had hij even rust, hij
had Brame het dringendste werk te doen
gegeven en begaf zich nu naar de woonka
mer om eens naar zijn kind te zien. AVel
was na middernacht de koorts geweken, maar
hoe licht kjn den vader Qnd.or het hameren
Het standpunt dat onze regeering ten op
zichte van den invoer van vee uit Belgie
't zij voor de beweiding, 't zij voor invoer
voor de slachtbank heeft aangenomen,
dient verlaten te worden, nu het haar wel
duidelijk zal zijn, dat zij evenmin als ande
re landen het mond- en klauwzeer en de
varkensziekte kan weren immers, onze re
geering heeft reeds alle maatregelen, waar
onder zeer bezwarende voor den landbouwer,
genomen. Het middel om de ziekte te we
ren, is alzoo gebleken erger te zijn dan de
kwaal, 't Is te hopen, dal onze regeering
ditrnaai zich niet door de schoone voorspie
gelingen van het veeartsenijkundig staatstoe
zicht zal laten verleiden tot het geloof, dat
zij door militairen, sluiting der grenzen, vee-
opzichters, op.stalldu van vee, carbol, enz.
enz. het mond- en klauwzeer uit ons land
zal kunnen verwijderd houden, maar dat zij
spoedig met Belgie eene internationale over
eenkomst zal trachten te sluiten, zooals tus
schen Duitschland, Oostenrijk eu Zwitserland
bestaan."
Niet alleen in het Zuiden, maar ook in
het Noorden van ons land gevoelt men de
onwillekeurige handelingen van het buiten
land.
Jen einde tot een afdoende oplossing te
geraken, hebben Ged. .Staten van Drenthe
zich in betrekking gesteld met die van Fries
land en Groningen, teneinde gemeenschappe
lijk bij de regeering pogingen aan te wen
den om voor de drie noordelijke provinciën
opheffing te verkrijgen van het verbod van
invoer »an vee en varkens.
Ongetwijfeld zal de grenskwestie in de
en vijlen een kreet van smarte van zijn kind
ontgaan zijn. Hij keek toevallig in de uit
gestrekte met boometi begroeide ruimte in
de richting van het dorp, eer hij de woon
kamer binnentrad. Hij hield de hand voor
zijne oogen, als ora den herfst nevel te ban
nen van het voorwerp, waaraan zijn oog hing.
Maar hoe hij ook tuurde en gluurde, dat
bleef zeker, dat schout Carlsen met diens
hond op zijn huis toekwam. Znodra Osten
den man goed erkend had, ging hij in huis.
AVus het de wenseh om op dezen drukken
morgen toch nog een enkel oogenblik zijn
huisgezin toe te behooren was liet bet ge
voel van eigenwaarde, dat hem deed verlan
gen door den man, die hem steeds als „vreem
deling" behandeld had, geroepen en gebeden
te wordenof was het dn ontroering van
een met schuld beladen gevoel dn dat hem in
huis dreef?
Cnilsen had het huis van den slotenma
ker bereikthij beval den hond zich bedaard
te houden en ging in hut voorhuis, waar
zooeven Carlsen gestaan had. Hij aarzelde
een oogenblik of hij verder zou gaan.
„Ik verwed er mijn hoofd omler, dat hij
daar aanstonds nog hier was," zeide hij in
