voor Zeeuwscli- Vlaanderen.
ïo. 145.
Zaterdag 7 Juli 1894.
3e jaargang
FEUILLETON.
)p een valsch spoor.
NIEUWSBLAD
ABONNE M ENTSPR IJ S
Per 3 maanden 40 cents franco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERTEN T I E P II IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnain. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
^uitqlanrisdit JjronRV
Nog eenige woorden belmoren we te wij-
ii aan het overlijden van den heer Carnot
arvan de plechtige uitvaart op jl. Zondag
t slot was, een uitvaart, zoo grootseh, als
zelden is aanschouwd. Houder Iduizen-
n waren samengestroomd en hadden zich
gesteld in de straten, waar langs de stoet
n weg nam, om getuigen te zijn van de
itsre eer, die men den overleden president
ndead. De houding van die klomp mtn-
heu was in één woord eerbiedig, de indruk
en de menschenmassa van de uitvaart ont-
ng, onvergetelijk.
Te kwart over tienen kwam een detache-
cut kavalerie de rue Saint Honoré oprij-
in, de trompetten schetterden, de groote
iddendenren van het Paleis werden open-
igooid en in gesloten rijtuig met drie hoofd-
ieieren van zijn militair huis reed de nieu-
3 president het geheel met rouwkleederen
:hangen binnenplein op. Hij slapte uit
cht tegenover de prachtige katafalk, aan
eerszijden waarvan de kransen der gekroon-
booiden waren geplaatst, stak blootshoofd
tt plein over en na den groet te hebben
itvangen van den minister-president, bleef
eenige oogenblikken stilstaan voor de ka-
t'alk, maakte een diepe buiging en ging
naar de salons. Eenvoudig en zeer
aardig was bier de houding van Casimir
srier.
Onmiddellijk werd daarop het sein tot het
rtrek gegeven. De lange stoet stelde zich
beweging. De lijkwagen was bespannen
In het voormalige H. sche dorp TV unners-
ausen ging de rijke bo°r Carlson in den
roegen morgen van den marktdag naar zij-
e geldkast. De markt werd gehouden in
t naburige stad, een eeuwenouden neder-
uitschen bisschopszetel, waar de bisschopstaf
og regeerde, toen boer Carlsen het levens-
cht zag. Het. land was beroemd wegens zijne
raohtige paarden, en is het heden nog. De
rcugde en de trots in het bezit van schoo-
e paarden te zijn had zich aan den gehee-
en vrijen boerenstand ineegedeelfl. Ook 011-
boer was een liefhebber van schoone paar-
en. Zoowel ihet groote werkpaard, als het
jne koetspaard waren in de reine edele soor-
cn, die in het land gefokt werden, in zijn
6. 'al vertegenwoordigd. Maar voor den yol-
4. mden winter wilde hij nog iets bijzonders
5, lebben. Voor zijn dochtertje naderde de
ijd, dat zij voor het eerst het bal zou be
oeken En boer Carlsen wilde zich zien la-
6.
met zes paarden.
Achter de koets, die voorafgegaan werd
door het muziekcorps der garde civique, volg
den de drie zoons van Carnot en de overige
familieleden, hierop president Casimir Perier,
die blootshoofds den geheelen tocht meemaakte
en daarop verschillende autoriteiten, (lp alle
plaatsen waar de stoet voorbijtrok, werd door
het outblootcn van het hoofd een stille doeli
eerbiedige hulde gebracht aan wijlen Frank-
rijks eersten magistraat.
Toen de stoet de kerk bereikte, werd Car-
not's stoffelijk overschot ontvangen door den
aartsbisschop van Parijs Richard, die zich in
het voorportaal bevond.
In de kerk werden de eerste rijen der
zitplaatsen ingenomen door de zonen, den
broeder en den schoonzoon van den overleden
president. Op de tweedu rij namen de mi
nisters plaats en op de derde rij de gezanten
en vertegenwoordigers der andere staten.
oor president Périer was een afzonderlijke
fauteuil bestemd. Achter den president na
men plaats generaal Piorius en de overige le
den van het militaire en civiele Huis van
den president. De aartsbisschop nam plaats
op den bisschoppelijke!) zetel, omgeven door
den aartsbisschop van Reims en den bisschop
van Reauvais.
Nadat de koren eenige stukken ten ge-
lioore hadden gebracht, welke een diepen in
druk maakten, besteeg de aartsbisschop het
spreekgestoelte en hield ecne lange, hoogst
indrukwekkende toespraak. De aartsbisschop
wees op de eenstemmige bewijzen yan sym
pathie, waartoe Carnot's dood van alle zijden
aanleiding heeft gegeyen.
teil Zijn span moest elke vergelijking kun
nen uithouden. Op de laatste markten had
hij al eens goed naar paarden omgezien en
was nu eindelijk met ecu paardeufokker in
onderhandeling getreden. Heden zou de man
zijne beste paarden op de markt brengen.
Carlsen bad de vermoedelijke koopprijs in zij
ne geldkast klaargelegd, in klinkende munt
en in wissels op de naburige stadin lief
geheel ongeveer vijftien honderd gulden,
liet geld bedroeg ongeveer de helft; het
bestond uit goud gouden Frederiken en in-
beemscbe gouden munten, die bij groote her
talingen bij voorkeur gebruikt werden. Het
hof zag de. inlieemscbe goudstukken veel lie
ver dan de Pruisische. De boerenstand maak
te dit onderscheid nietliet vond den klank
van beide munten even aangenaam, ten min
ste, wanneer ze in dezelfde hand klonken.
Dat was ook de meening yan boer Carlsen.
Echter had hij een klein zwak voor vreemde
oude geldstukken, en bewaarde dan ook eene
kleine verzameling in zijne geldkast, waaron
der eenige zeldzame Rouieinsehe munten. Hij
was er trotseh qp en bracht ze dan ook van
tijd tot tijd, wanneer hij in de kast moest
wezen, een bezoek. Dit kon beden slechts
1 n het bijzonder wees de lieer Richard op
de algemeene sympathie-betuigingen, welke
het Eransche volk beeft betoond. De een
stemmigheid, welke daarbij bleek, heeft doen
zien, dat alle harten van het groote Fraiische
volk eendrachtig kloppen, wanneer er ernsti
ge gebeurtenissen in liet nationale leven voor
komen. In dergelijke oogenblikken worden
alle geschillen vergeten. Met dt kracht en
het gezonde verstand, bevestigd door een
christelijk bestaan van 14 eeuwen, erkent
Frankrijk in liet Hoofd van den Staat, hoe
de staatsregeling ook moge wezen, liet ver
heven karakter van liet burgerlijk gezag.
De aartsbisschop eindigde zijne redevoe
ring met eene lofrede op president Carnot.
Te drie ure kwam de lijkstoet bij heL^ man is.
Panthéon aan, terwijl de kanonnen bulder-^ *In den loop der geschiedenis"
de;, en de tamboers den rouwmarseh sloegen.
tengevolge waarvan hij in de eerste plaats
de algemeene sympathie van Europa genoot.
Vervolgens bracht de heer Dupuy hulde aan
de weldadigheid, welke Carnot steeds ken
merkte, aan zijne algemeen eikende verdraag
zaamheid eu aan zijn constitutioneel optre
den, zoolang hij liet bewind voerde.
Daarna sprak de or.dcr-voorzitter der Ka
mer, De Mahy, ten einde hulde te brengen
aan Carnot namens de Kamer.
De heer De Mahy begon zijne rede ins
gelijks met eene herinnering aan de voor
treffelijke wijze, waarop president Carnot zijn
ambt had vervuld. Daaina veroordeelde hij
in krachtige bewoordingen de misdaad van
len moordenaar, die. gelukkig geen Franseh-
De muziek-corpsen van alle regimenten speel
den rouwmarsehen. President Casimir Périer
werd ontvangen met algemeene toejuichingen.
De president ontblootte liet hoofd, toen de
kreten: //vive la république I" weerklonken.
Na eenig oponthoud werd de lijkkist van
den lijkwagen genomen en binnen het ge
bouw gedragen.
Nadat de stoet het Panthéon had bereikt,
werden daar verscheidene redevoeringen ge
houden.
De heer Dupuv begon zijne rede met hul
de te brengen aan de verdiensten vau den
vermoorden president en deed vervolgens uit
komen, dat de mogendheden door onderlinge
samenwerking de anarchisten in bedwang
zouden houden. President Carnot betoonde
zicli steeds een voorstander vau den vrede.
zeer kort zijn, want buiten wachtte reeds het
lichte niaudewageutjp met de vurig trappe
lende paarden.
Carlsen zelf was gereed heen te gaan reeds
had hij zijne muls op, den mantel om de
schouders geslagen, den geldriem 0111 zijn lijf
gegespt. Hij nam nu een Hinken sleutel
met een buitengewoon kunstig bewerkten
baard en draaide hem 0111 in het slot van
de mooi bewerkte eiken kast, waarin hij
zijn geld bewaarde. Hierdoor kreeg men toe
gang tot een tweede slot, dat eerst zichtbaar
werd 11a het verwijderen eener dikke zijplank.
Een sleutel, even kunstvol als de eerste,
opende ook dit slot. De deur inet de zwa
re ijzeren banden draaide zuchtend in hare
duimen. Eene sterke ijzeren deur verborg
het inwendige van het bovengedeelte der
kast; in de beneden open vakken bewaarde
Carlsen de papieren betreffende zijne familie
en bezittingendeze lagen deels glad, deels
opgerold sedert tientallen van jaren in ongc-
stoorden vrede. Achter de ijzeren deur was
de klinkende munt geborgen. Nu nam Carl
sen twee andere kleine sleutels, van den sleu
telring en draaide met beide tegelijk. Zelfs
den sterken man moest het omdraaien moei-
eer De Mahy „is geen staatsman
aan te wijzen, wiens dood dieper werd be
treurd, niet alleen in Frankrijk, maar ook
door de keizers, koningen en de presidenten
der verschillende andere staten. Des te groo-
ter inoet de rouw zijn over den dood van
den Franschman, die ook buiten zijn land
eene zoo algemeene sympathie genoot."
Ten slotte gewaagde de heor De Mahy
ook van het Fransch-Turkse.he verbond. „Pre
sident Carnot" zeide hij „beeft de
krachten van ons vaderland versterkt, ten
einde den algemeenen vrede te verzekeren
en te zorgen, dat Frankrijk niet alleen staat,
voor het geval het door andere staten mocht
worden aangevallen.
De onder-voorzitter der Kamer besloot zij
ne rede met een opwekking tot liet uitvoe
ren van sociale hervormingen en lot het ne-
1 ijk vallen. Hij beet op zijne tanden en
spanden alle krachten in
Verwenschtc oude sloten!" mompelde hij
in ziclizelven, „dat tuig is in den laatste»
voebtigen zomer zoo verroest, dat ik 1111 toch
wozenlijk den slotenmaker moet laten halen.
De oude moest ook juist sterven, voor hij
deze geschiedenis in orde bracht, en een fat
soenlijke boer laat toch ook niet gaarne dat
nieuwe heerschap in zijne kaarten kijken.
Kom, voorwaartsriep hij ziclizelven toe.
Hij spande zich weer in, drukte en draai
de met alle kracht tevergeefs. „Als ik
den ondersten maar kon omdraaien, dan zou
ik met den bovensten wel gauw klaar zijn,"
zeide hij kwalijk geluimd. En als om In t
laatste gedeelte zijner woorden waar te ma
ken, draaide hij nu den bovensten alleen 0111.
De deur sprong open.
„Wat is dat?" riep hij verwonderd, „'t Is
juist, alsof het beneden in 't geheel niet ge
sloten is geweest, en toch weet ik beslist,
dat ik alles goed gesloten heb, vour ik gis
teren met Anna naar de Vermis
g">g-
Nu,
het was ook wel wat haastig, men kan zich
vergissen zoo kon ik lang drukken."
Gedurende deze alleenspraak had hij de