voor Zeeuwscli- Vlaanderen. ïo. 145. Zaterdag 7 Juli 1894. 3e jaargang FEUILLETON. )p een valsch spoor. NIEUWSBLAD ABONNE M ENTSPR IJ S Per 3 maanden 40 cents franco per post 45 cents. Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. ADVERTEN T I E P II IJ S Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer 5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnain. 1 ure. Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens. ^uitqlanrisdit JjronRV Nog eenige woorden belmoren we te wij- ii aan het overlijden van den heer Carnot arvan de plechtige uitvaart op jl. Zondag t slot was, een uitvaart, zoo grootseh, als zelden is aanschouwd. Houder Iduizen- n waren samengestroomd en hadden zich gesteld in de straten, waar langs de stoet n weg nam, om getuigen te zijn van de itsre eer, die men den overleden president ndead. De houding van die klomp mtn- heu was in één woord eerbiedig, de indruk en de menschenmassa van de uitvaart ont- ng, onvergetelijk. Te kwart over tienen kwam een detache- cut kavalerie de rue Saint Honoré oprij- in, de trompetten schetterden, de groote iddendenren van het Paleis werden open- igooid en in gesloten rijtuig met drie hoofd- ieieren van zijn militair huis reed de nieu- 3 president het geheel met rouwkleederen :hangen binnenplein op. Hij slapte uit cht tegenover de prachtige katafalk, aan eerszijden waarvan de kransen der gekroon- booiden waren geplaatst, stak blootshoofd tt plein over en na den groet te hebben itvangen van den minister-president, bleef eenige oogenblikken stilstaan voor de ka- t'alk, maakte een diepe buiging en ging naar de salons. Eenvoudig en zeer aardig was bier de houding van Casimir srier. Onmiddellijk werd daarop het sein tot het rtrek gegeven. De lange stoet stelde zich beweging. De lijkwagen was bespannen In het voormalige H. sche dorp TV unners- ausen ging de rijke bo°r Carlson in den roegen morgen van den marktdag naar zij- e geldkast. De markt werd gehouden in t naburige stad, een eeuwenouden neder- uitschen bisschopszetel, waar de bisschopstaf og regeerde, toen boer Carlsen het levens- cht zag. Het. land was beroemd wegens zijne raohtige paarden, en is het heden nog. De rcugde en de trots in het bezit van schoo- e paarden te zijn had zich aan den gehee- en vrijen boerenstand ineegedeelfl. Ook 011- boer was een liefhebber van schoone paar- en. Zoowel ihet groote werkpaard, als het jne koetspaard waren in de reine edele soor- cn, die in het land gefokt werden, in zijn 6. 'al vertegenwoordigd. Maar voor den yol- 4. mden winter wilde hij nog iets bijzonders 5, lebben. Voor zijn dochtertje naderde de ijd, dat zij voor het eerst het bal zou be oeken En boer Carlsen wilde zich zien la- 6. met zes paarden. Achter de koets, die voorafgegaan werd door het muziekcorps der garde civique, volg den de drie zoons van Carnot en de overige familieleden, hierop president Casimir Perier, die blootshoofds den geheelen tocht meemaakte en daarop verschillende autoriteiten, (lp alle plaatsen waar de stoet voorbijtrok, werd door het outblootcn van het hoofd een stille doeli eerbiedige hulde gebracht aan wijlen Frank- rijks eersten magistraat. Toen de stoet de kerk bereikte, werd Car- not's stoffelijk overschot ontvangen door den aartsbisschop van Parijs Richard, die zich in het voorportaal bevond. In de kerk werden de eerste rijen der zitplaatsen ingenomen door de zonen, den broeder en den schoonzoon van den overleden president. Op de tweedu rij namen de mi nisters plaats en op de derde rij de gezanten en vertegenwoordigers der andere staten. oor president Périer was een afzonderlijke fauteuil bestemd. Achter den president na men plaats generaal Piorius en de overige le den van het militaire en civiele Huis van den president. De aartsbisschop nam plaats op den bisschoppelijke!) zetel, omgeven door den aartsbisschop van Reims en den bisschop van Reauvais. Nadat de koren eenige stukken ten ge- lioore hadden gebracht, welke een diepen in druk maakten, besteeg de aartsbisschop het spreekgestoelte en hield ecne lange, hoogst indrukwekkende toespraak. De aartsbisschop wees op de eenstemmige bewijzen yan sym pathie, waartoe Carnot's dood van alle zijden aanleiding heeft gegeyen. teil Zijn span moest elke vergelijking kun nen uithouden. Op de laatste markten had hij al eens goed naar paarden omgezien en was nu eindelijk met ecu paardeufokker in onderhandeling getreden. Heden zou de man zijne beste paarden op de markt brengen. Carlsen bad de vermoedelijke koopprijs in zij ne geldkast klaargelegd, in klinkende munt en in wissels op de naburige stadin lief geheel ongeveer vijftien honderd gulden, liet geld bedroeg ongeveer de helft; het bestond uit goud gouden Frederiken en in- beemscbe gouden munten, die bij groote her talingen bij voorkeur gebruikt werden. Het hof zag de. inlieemscbe goudstukken veel lie ver dan de Pruisische. De boerenstand maak te dit onderscheid nietliet vond den klank van beide munten even aangenaam, ten min ste, wanneer ze in dezelfde hand klonken. Dat was ook de meening yan boer Carlsen. Echter had hij een klein zwak voor vreemde oude geldstukken, en bewaarde dan ook eene kleine verzameling in zijne geldkast, waaron der eenige zeldzame Rouieinsehe munten. Hij was er trotseh qp en bracht ze dan ook van tijd tot tijd, wanneer hij in de kast moest wezen, een bezoek. Dit kon beden slechts 1 n het bijzonder wees de lieer Richard op de algemeene sympathie-betuigingen, welke het Eransche volk beeft betoond. De een stemmigheid, welke daarbij bleek, heeft doen zien, dat alle harten van het groote Fraiische volk eendrachtig kloppen, wanneer er ernsti ge gebeurtenissen in liet nationale leven voor komen. In dergelijke oogenblikken worden alle geschillen vergeten. Met dt kracht en het gezonde verstand, bevestigd door een christelijk bestaan van 14 eeuwen, erkent Frankrijk in liet Hoofd van den Staat, hoe de staatsregeling ook moge wezen, liet ver heven karakter van liet burgerlijk gezag. De aartsbisschop eindigde zijne redevoe ring met eene lofrede op president Carnot. Te drie ure kwam de lijkstoet bij heL^ man is. Panthéon aan, terwijl de kanonnen bulder-^ *In den loop der geschiedenis" de;, en de tamboers den rouwmarseh sloegen. tengevolge waarvan hij in de eerste plaats de algemeene sympathie van Europa genoot. Vervolgens bracht de heer Dupuy hulde aan de weldadigheid, welke Carnot steeds ken merkte, aan zijne algemeen eikende verdraag zaamheid eu aan zijn constitutioneel optre den, zoolang hij liet bewind voerde. Daarna sprak de or.dcr-voorzitter der Ka mer, De Mahy, ten einde hulde te brengen aan Carnot namens de Kamer. De heer De Mahy begon zijne rede ins gelijks met eene herinnering aan de voor treffelijke wijze, waarop president Carnot zijn ambt had vervuld. Daaina veroordeelde hij in krachtige bewoordingen de misdaad van len moordenaar, die. gelukkig geen Franseh- De muziek-corpsen van alle regimenten speel den rouwmarsehen. President Casimir Périer werd ontvangen met algemeene toejuichingen. De president ontblootte liet hoofd, toen de kreten: //vive la république I" weerklonken. Na eenig oponthoud werd de lijkkist van den lijkwagen genomen en binnen het ge bouw gedragen. Nadat de stoet het Panthéon had bereikt, werden daar verscheidene redevoeringen ge houden. De heer Dupuv begon zijne rede met hul de te brengen aan de verdiensten vau den vermoorden president en deed vervolgens uit komen, dat de mogendheden door onderlinge samenwerking de anarchisten in bedwang zouden houden. President Carnot betoonde zicli steeds een voorstander vau den vrede. zeer kort zijn, want buiten wachtte reeds het lichte niaudewageutjp met de vurig trappe lende paarden. Carlsen zelf was gereed heen te gaan reeds had hij zijne muls op, den mantel om de schouders geslagen, den geldriem 0111 zijn lijf gegespt. Hij nam nu een Hinken sleutel met een buitengewoon kunstig bewerkten baard en draaide hem 0111 in het slot van de mooi bewerkte eiken kast, waarin hij zijn geld bewaarde. Hierdoor kreeg men toe gang tot een tweede slot, dat eerst zichtbaar werd 11a het verwijderen eener dikke zijplank. Een sleutel, even kunstvol als de eerste, opende ook dit slot. De deur inet de zwa re ijzeren banden draaide zuchtend in hare duimen. Eene sterke ijzeren deur verborg het inwendige van het bovengedeelte der kast; in de beneden open vakken bewaarde Carlsen de papieren betreffende zijne familie en bezittingendeze lagen deels glad, deels opgerold sedert tientallen van jaren in ongc- stoorden vrede. Achter de ijzeren deur was de klinkende munt geborgen. Nu nam Carl sen twee andere kleine sleutels, van den sleu telring en draaide met beide tegelijk. Zelfs den sterken man moest het omdraaien moei- eer De Mahy „is geen staatsman aan te wijzen, wiens dood dieper werd be treurd, niet alleen in Frankrijk, maar ook door de keizers, koningen en de presidenten der verschillende andere staten. Des te groo- ter inoet de rouw zijn over den dood van den Franschman, die ook buiten zijn land eene zoo algemeene sympathie genoot." Ten slotte gewaagde de heor De Mahy ook van het Fransch-Turkse.he verbond. „Pre sident Carnot" zeide hij „beeft de krachten van ons vaderland versterkt, ten einde den algemeenen vrede te verzekeren en te zorgen, dat Frankrijk niet alleen staat, voor het geval het door andere staten mocht worden aangevallen. De onder-voorzitter der Kamer besloot zij ne rede met een opwekking tot liet uitvoe ren van sociale hervormingen en lot het ne- 1 ijk vallen. Hij beet op zijne tanden en spanden alle krachten in Verwenschtc oude sloten!" mompelde hij in ziclizelven, „dat tuig is in den laatste» voebtigen zomer zoo verroest, dat ik 1111 toch wozenlijk den slotenmaker moet laten halen. De oude moest ook juist sterven, voor hij deze geschiedenis in orde bracht, en een fat soenlijke boer laat toch ook niet gaarne dat nieuwe heerschap in zijne kaarten kijken. Kom, voorwaartsriep hij ziclizelven toe. Hij spande zich weer in, drukte en draai de met alle kracht tevergeefs. „Als ik den ondersten maar kon omdraaien, dan zou ik met den bovensten wel gauw klaar zijn," zeide hij kwalijk geluimd. En als om In t laatste gedeelte zijner woorden waar te ma ken, draaide hij nu den bovensten alleen 0111. De deur sprong open. „Wat is dat?" riep hij verwonderd, „'t Is juist, alsof het beneden in 't geheel niet ge sloten is geweest, en toch weet ik beslist, dat ik alles goed gesloten heb, vour ik gis teren met Anna naar de Vermis g">g- Nu, het was ook wel wat haastig, men kan zich vergissen zoo kon ik lang drukken." Gedurende deze alleenspraak had hij de

Krantenbank Zeeland

Nieuwsblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1894 | | pagina 1