voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
Voorwaarts
No. 118.
Maandag 1 Januari 1894.
3e jaargang.
VOORWAARTS
NIEUWSBLAD
ABONNEMENT S P It IJ S
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVER T E N T I E P 11 IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel moer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Iiresken.s.
li. .aitmncr -
Nauwelijks zijn de laatste tonen van het
heilig Kerstfeest weggestorven, of een plech
tige stonde nadert, die, al is het slechts voor
korten tijd, ons de aardsche, zorgen doet ver
geten en onze gedachten den vrijen loop
geeft. Ver dwalen wij inet hen uiede, zoo
ver als ons geheugen reikt, en zien ons dan
verplaatst in een toestand van onbezorgdheid,
die des te scherper lijnen heeft aangenomen
naar mate de maatschappelijke positie, die
wij hebben ingenomen, des te meer zorg van
ons eischt. Ook eennfaal behoorden wij tot
die zorgelooze jeugd, zonder te kunnen be
seffen, dat het leven, waarvoor een gordijn
geweven was, ons meer teleurstellingen zou
baren, dan we konden vermoeden, konden
gclooveu. Naar mate onze jaren klommen,
openbaarde zich de strijd des levens. Reeds
in de schoolbank wordt geklaagd en zoo gaat
het voort, immer voort. Met elke schrede,
die wij in het leven doen, ontvangen we in
drukken, die ons nu eens aangenaam aandoen,
dan weder aan onze verwachtingen den bodem
inslaan. Nu eens ontmoetingen, die onze
vaart stuiten, dan weder ervaringen, die als
lichtende starren de, vaak moeielijke weg
vergemakkelijken. Hier duiken rotspunten
op waarop niet zelden onze plannen schip
breuk lijden, daar beschijnt een enkel straal
tje ons en doet moed en hoop herleven. Zoo
gaat ons leven voortal ondervindt de een
meer tegenspoed dan de ander, al dobbert
het scheepje van dezen op de onstuimige
baren der levenszee, terwijl dat des genen
zich statiger voortbeweegt op een kalmer
waterspiegel, al leidt ook het pad van menig
een over een hobbelige weg, waar anderen
een effene baan voor zich zien uitgestrekt,
strompelt de arme, verkleumd en hongerig,
over een wereld, wier bejegening wreed is,
de rijkere huppelt vroolijk en blij te moe,
en al schijnt hij daardoor het gelukkigste
wezen der aarde, toch wordt hij meegevoerd
in den strijd des levens, toch geldt het al
oude spreekwoord „elk huis heeft zijn kruis"
voor ieder individueel, toch voert hij het
„Vita lis" als devies in zijn vaandel.
Onwillekeurig komen den ernstigen denker
dergelijke gedachten voor den geest bij het
verscheiden des jaars. Dan komen soms tal
van gebeurtenissen uit het verleden te. voor
schijn, die een glimlach u om den mond
teekenen, waar de h3rinnering u meetroont
naar de zalige tijd der jeugd. O, onuitspre
kelijk veel hebt ge genoten, uw pad was als
met rozen bezaaid, geen kommer of zorg
deerde u, alleen op lateren leeftijd kwaamt
ge tot de ontdekking, dat het juist de wel
riekende en schoone rozen ziju geweest, die
uw oog bekoorden, uw zinnen streelden, waar
aan de doornen zaten, die u menigwerf pijn
lijk aandeden, wanneer ge te veel met hen
in aanraking wildet koinen, eu u vaak te
veel op hun levensterrein begaaft. Deze er
varingen zijn het, die uwe herinnering het
meest levendig houden, en, gelukkig hij, die
de tcgenheden des levens en de steken der
doornen bij de af te leggen levensbaan heeft
aangenomen als een baken waarlangs hij zijn
koers zal richten.
Oudejaarsavond Bron van veelzijdige op
wellingen, wederom zijt ge ons verschenen en
als immer boodt ge den vermoeiden reiziger
eene korte rust aan om even een blik ach
terwaarts te werpen. Verschrikt ziet ge op
dien langen weg terug en ge staat als het
ware verwonderd over de afstand, die daar
is gelegen tusschen het oogenblik waarop ge
het eerste levenslicht aanschouwdct, en dat
waarop ge u ter overpeinzing nederzet. O,
w.at ligt daar opgesloten in die lange tijd,
hoevele wonden zijn daar niet geslagen, die
bij elke gedachte daaraan bloeden, mist ge
niet telken jare dierbare panden, bij wier
gemis een traan van weemoed uw oog ont
springt stemt die ledige plaats u niet tot
droefheid, waar die plaats tot slechts voor
korten tijd door een uwer naastbestaanden
werd ingenomen; bloedt uw hart niet bij de
gedachte aan vervlogen geluk, aan genoten
vreugd, wordt ge niet moedeloos, gij die
sedert geruimen tijd aan het ziekbed ge
kluisterd ligt, och waartoe verder te gaan,
waarom deze lijst nog vermeerderd met droef
geestige voorbeelden van een pessimistisch
leven. De reis is immers voor velen al
moeilijk genoeg, gezwegen nog van de on
derscheidene bezwaren, waarmede menigeen
te kampen hoeft, die voor een praatzieke we
reld zijn zielelced en een inwendige strijd ge
heim tracht te houden.
De koopman heeft met het einde des jaars
zijn balans opgemaakt en met een van ver
genoeging stralend gelaat wrijft hij zijne
handen en treedt vroolijk zijne vrouw te
gemoet, wanneer de balans van het debet
naar het credit is overgeslagen, maar slaat
daarentegen een raeewarigen blik in zijne
boeken zoo daar de staat der uitgaven die
der inkomsten overtreft. En hoe zal hij de
evenaar in loodrechten stand krijgen, hoe 't
dreigend gevaar voor zijne zaak en zijn ge
zin afwenden. Is niet de groote concurrentie
zijn vijand, omdat zij langzaam zijn onder
gang bewerkt Is de gansche handel en met
haar de geheele maatschappij niet de dupe
van den grooten vooruitgang op het gebied
van stoom en machinerie in het laatst dezer
eeuw De tijden zijn immers ernstig en de
ondervinding sprekend genoeg om de alge-
ineene en allerwege heerschende malaise daar
aan te kunnen toeschrijven-
Doch verlaten we voor een oogenblik het
veld dezer beschouwingen, en leggen ons oor
te luisteren naar het gelijkmatig en onafge
broken getik dat de klok laat hooren en de
doodsche stilte met haar eentonig geluid ver
breekt. Alles is stil en in overeenstemming
met het plechtige van het oogenblik
Twaalf doffe slagen dreunen door de lucht
en hunnen klank weergalmt in 't ronde. Zij
kondigen het nachtelijk uur aan, de over
gang van den eenen dag op den anderen,
de wisseling van het oude jaar voor het
nieuwe.
Zoo zonk dan de oude jaarkring met al
zijn wel en wee in het eindelooze niet, in de
onmetelijke oceaan van het verleden. Wat
1893 ons schonk, kan niet alles met gulden
letteren worden geboekstaafd in de analen
van landen en volken. Neen, ondorseheidene
gebeurtenissen zijn doortrokken met kriit-
damp en menschen bloed, vergrijpen van ern
stigen aard dragen de sporen van geweld, en
zulke feiten nu moeten de geschiedboeken
onzer dagen vullen. Treurig is het die blad
zijden te moeten opslaan, eu de teekening
van den grooten strijd in onzen tijd vormt
een scherp contrast met en werpteen donkere
schaduw op de helden onzer voorvaderen.
En wat zal 1894 ons bezorgen? We we
ten het niet. Een dikke sluier onttrekt de
toekomst aan ons oog. En daarom kunnen
we weinig goeds voorspellen, met schroom
valligheid turen we in het verschiet, omdat
wij geen vertrouwen stellen op onze hoop.
Vorsten en regeeringen kondigen luide den
vrede aan, doch middelerwijl wapent men
zich tot de tanden en wijzen de oorlogsbud
getten een verhoogd eindcijfer aan. Ook dat
geeft reden tot nadenken.
Maar wat er ook gebeuren moge, voor
waarts, immer voorwaarts, leidt onze weg.
Het nieuwe jaar geve nieuwen moed, hopend
dit tijdperk begonnen, strijdend voor waar
heid en recht opdat wij zelve medewerken
tot opheffing van menige klacht, die vaak
over onze lippen komt en waarvan wij de
oorzaak op andereu schuiven, doch waarbij
niet zelden eigen fout in 't spel is.
Voorwaarts! gij moedelooze, die geen hoop
hebt voor de toekomst, heft het hoofd fier
op, wie weet of nog dit jaar voor u nog
alles ten beste keert. Moed gevat dus eu
alle heil verwacht van de u toegebeden wen-
schen op tien eersten dag des jaars.
Voorwaarts gij koopman, wiens boeken bij
het afsluiten des ouden jaars een nadeeüg
saldo aanwezen. Geen moed verloren, door
eerlijkheid en nauwgezetheid het verloren ter
rein herwonnen. Waar getrouwe plichtsbe
trachting op den voorgrond staat, zijt ge een
flinke schrede op den goeden weg gevorderd
eu breekt wellicht een straal van hoop door
het voor u benevelde wolkenfloers heen.
Voorwaartsgij treurende om verloren
betrekkingen, beurt u op, maak u krachtig en
sterk, opdat ge met meer gelatenheid uw
lot kunt dragen.
\oorwaarts! gij allen, die ons in den af-
gelegden jaarkring met uw gunst op ver
schillende wijzen vereerdet. U wenscheu wij
een in in alle deelen gelukkig jaar toe. Ga
moedig voort op het vernieuwde pad, dat
al de wensehen op dezen dag voor u in ver
vulling komen. We hopen dat gij ons uw
vertrouwen weder schenkt, opdat het ook
ons weder mogelijk zij op den ingeslagen weg
voort te gaan.
Voorwaarts! is het wachtwoord in den te-
genwoordigen tijd, voorwaarts op elk gebied,
in elke tak van nijverheid, in elke maat
schappelijke positie, bij elke onderneming,
alles moet met den stroom des tijds mede,
kortom het parool waardoor alles in den hui-
digen toestand beheerscht wordt, is