voor Zeeuwsch- Vlaanderen. Voorwaarts No. 118. Maandag 1 Januari 1894. 3e jaargang. VOORWAARTS NIEUWSBLAD ABONNEMENT S P It IJ S Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents. Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. ADVER T E N T I E P 11 IJ S Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel moer 5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure. Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Iiresken.s. li. .aitmncr - Nauwelijks zijn de laatste tonen van het heilig Kerstfeest weggestorven, of een plech tige stonde nadert, die, al is het slechts voor korten tijd, ons de aardsche, zorgen doet ver geten en onze gedachten den vrijen loop geeft. Ver dwalen wij inet hen uiede, zoo ver als ons geheugen reikt, en zien ons dan verplaatst in een toestand van onbezorgdheid, die des te scherper lijnen heeft aangenomen naar mate de maatschappelijke positie, die wij hebben ingenomen, des te meer zorg van ons eischt. Ook eennfaal behoorden wij tot die zorgelooze jeugd, zonder te kunnen be seffen, dat het leven, waarvoor een gordijn geweven was, ons meer teleurstellingen zou baren, dan we konden vermoeden, konden gclooveu. Naar mate onze jaren klommen, openbaarde zich de strijd des levens. Reeds in de schoolbank wordt geklaagd en zoo gaat het voort, immer voort. Met elke schrede, die wij in het leven doen, ontvangen we in drukken, die ons nu eens aangenaam aandoen, dan weder aan onze verwachtingen den bodem inslaan. Nu eens ontmoetingen, die onze vaart stuiten, dan weder ervaringen, die als lichtende starren de, vaak moeielijke weg vergemakkelijken. Hier duiken rotspunten op waarop niet zelden onze plannen schip breuk lijden, daar beschijnt een enkel straal tje ons en doet moed en hoop herleven. Zoo gaat ons leven voortal ondervindt de een meer tegenspoed dan de ander, al dobbert het scheepje van dezen op de onstuimige baren der levenszee, terwijl dat des genen zich statiger voortbeweegt op een kalmer waterspiegel, al leidt ook het pad van menig een over een hobbelige weg, waar anderen een effene baan voor zich zien uitgestrekt, strompelt de arme, verkleumd en hongerig, over een wereld, wier bejegening wreed is, de rijkere huppelt vroolijk en blij te moe, en al schijnt hij daardoor het gelukkigste wezen der aarde, toch wordt hij meegevoerd in den strijd des levens, toch geldt het al oude spreekwoord „elk huis heeft zijn kruis" voor ieder individueel, toch voert hij het „Vita lis" als devies in zijn vaandel. Onwillekeurig komen den ernstigen denker dergelijke gedachten voor den geest bij het verscheiden des jaars. Dan komen soms tal van gebeurtenissen uit het verleden te. voor schijn, die een glimlach u om den mond teekenen, waar de h3rinnering u meetroont naar de zalige tijd der jeugd. O, onuitspre kelijk veel hebt ge genoten, uw pad was als met rozen bezaaid, geen kommer of zorg deerde u, alleen op lateren leeftijd kwaamt ge tot de ontdekking, dat het juist de wel riekende en schoone rozen ziju geweest, die uw oog bekoorden, uw zinnen streelden, waar aan de doornen zaten, die u menigwerf pijn lijk aandeden, wanneer ge te veel met hen in aanraking wildet koinen, eu u vaak te veel op hun levensterrein begaaft. Deze er varingen zijn het, die uwe herinnering het meest levendig houden, en, gelukkig hij, die de tcgenheden des levens en de steken der doornen bij de af te leggen levensbaan heeft aangenomen als een baken waarlangs hij zijn koers zal richten. Oudejaarsavond Bron van veelzijdige op wellingen, wederom zijt ge ons verschenen en als immer boodt ge den vermoeiden reiziger eene korte rust aan om even een blik ach terwaarts te werpen. Verschrikt ziet ge op dien langen weg terug en ge staat als het ware verwonderd over de afstand, die daar is gelegen tusschen het oogenblik waarop ge het eerste levenslicht aanschouwdct, en dat waarop ge u ter overpeinzing nederzet. O, w.at ligt daar opgesloten in die lange tijd, hoevele wonden zijn daar niet geslagen, die bij elke gedachte daaraan bloeden, mist ge niet telken jare dierbare panden, bij wier gemis een traan van weemoed uw oog ont springt stemt die ledige plaats u niet tot droefheid, waar die plaats tot slechts voor korten tijd door een uwer naastbestaanden werd ingenomen; bloedt uw hart niet bij de gedachte aan vervlogen geluk, aan genoten vreugd, wordt ge niet moedeloos, gij die sedert geruimen tijd aan het ziekbed ge kluisterd ligt, och waartoe verder te gaan, waarom deze lijst nog vermeerderd met droef geestige voorbeelden van een pessimistisch leven. De reis is immers voor velen al moeilijk genoeg, gezwegen nog van de on derscheidene bezwaren, waarmede menigeen te kampen hoeft, die voor een praatzieke we reld zijn zielelced en een inwendige strijd ge heim tracht te houden. De koopman heeft met het einde des jaars zijn balans opgemaakt en met een van ver genoeging stralend gelaat wrijft hij zijne handen en treedt vroolijk zijne vrouw te gemoet, wanneer de balans van het debet naar het credit is overgeslagen, maar slaat daarentegen een raeewarigen blik in zijne boeken zoo daar de staat der uitgaven die der inkomsten overtreft. En hoe zal hij de evenaar in loodrechten stand krijgen, hoe 't dreigend gevaar voor zijne zaak en zijn ge zin afwenden. Is niet de groote concurrentie zijn vijand, omdat zij langzaam zijn onder gang bewerkt Is de gansche handel en met haar de geheele maatschappij niet de dupe van den grooten vooruitgang op het gebied van stoom en machinerie in het laatst dezer eeuw De tijden zijn immers ernstig en de ondervinding sprekend genoeg om de alge- ineene en allerwege heerschende malaise daar aan te kunnen toeschrijven- Doch verlaten we voor een oogenblik het veld dezer beschouwingen, en leggen ons oor te luisteren naar het gelijkmatig en onafge broken getik dat de klok laat hooren en de doodsche stilte met haar eentonig geluid ver breekt. Alles is stil en in overeenstemming met het plechtige van het oogenblik Twaalf doffe slagen dreunen door de lucht en hunnen klank weergalmt in 't ronde. Zij kondigen het nachtelijk uur aan, de over gang van den eenen dag op den anderen, de wisseling van het oude jaar voor het nieuwe. Zoo zonk dan de oude jaarkring met al zijn wel en wee in het eindelooze niet, in de onmetelijke oceaan van het verleden. Wat 1893 ons schonk, kan niet alles met gulden letteren worden geboekstaafd in de analen van landen en volken. Neen, ondorseheidene gebeurtenissen zijn doortrokken met kriit- damp en menschen bloed, vergrijpen van ern stigen aard dragen de sporen van geweld, en zulke feiten nu moeten de geschiedboeken onzer dagen vullen. Treurig is het die blad zijden te moeten opslaan, eu de teekening van den grooten strijd in onzen tijd vormt een scherp contrast met en werpteen donkere schaduw op de helden onzer voorvaderen. En wat zal 1894 ons bezorgen? We we ten het niet. Een dikke sluier onttrekt de toekomst aan ons oog. En daarom kunnen we weinig goeds voorspellen, met schroom valligheid turen we in het verschiet, omdat wij geen vertrouwen stellen op onze hoop. Vorsten en regeeringen kondigen luide den vrede aan, doch middelerwijl wapent men zich tot de tanden en wijzen de oorlogsbud getten een verhoogd eindcijfer aan. Ook dat geeft reden tot nadenken. Maar wat er ook gebeuren moge, voor waarts, immer voorwaarts, leidt onze weg. Het nieuwe jaar geve nieuwen moed, hopend dit tijdperk begonnen, strijdend voor waar heid en recht opdat wij zelve medewerken tot opheffing van menige klacht, die vaak over onze lippen komt en waarvan wij de oorzaak op andereu schuiven, doch waarbij niet zelden eigen fout in 't spel is. Voorwaarts! gij moedelooze, die geen hoop hebt voor de toekomst, heft het hoofd fier op, wie weet of nog dit jaar voor u nog alles ten beste keert. Moed gevat dus eu alle heil verwacht van de u toegebeden wen- schen op tien eersten dag des jaars. Voorwaarts gij koopman, wiens boeken bij het afsluiten des ouden jaars een nadeeüg saldo aanwezen. Geen moed verloren, door eerlijkheid en nauwgezetheid het verloren ter rein herwonnen. Waar getrouwe plichtsbe trachting op den voorgrond staat, zijt ge een flinke schrede op den goeden weg gevorderd eu breekt wellicht een straal van hoop door het voor u benevelde wolkenfloers heen. Voorwaartsgij treurende om verloren betrekkingen, beurt u op, maak u krachtig en sterk, opdat ge met meer gelatenheid uw lot kunt dragen. \oorwaarts! gij allen, die ons in den af- gelegden jaarkring met uw gunst op ver schillende wijzen vereerdet. U wenscheu wij een in in alle deelen gelukkig jaar toe. Ga moedig voort op het vernieuwde pad, dat al de wensehen op dezen dag voor u in ver vulling komen. We hopen dat gij ons uw vertrouwen weder schenkt, opdat het ook ons weder mogelijk zij op den ingeslagen weg voort te gaan. Voorwaarts! is het wachtwoord in den te- genwoordigen tijd, voorwaarts op elk gebied, in elke tak van nijverheid, in elke maat schappelijke positie, bij elke onderneming, alles moet met den stroom des tijds mede, kortom het parool waardoor alles in den hui- digen toestand beheerscht wordt, is

Krantenbank Zeeland

Nieuwsblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1894 | | pagina 1