voor Zeeuwsch-Vlaaiideren.
Eene schrede nader.
Sc Houtvester van liklust
Jjfo. 92.
Zaterdag 1 Juli 1893.
2° jaargang.
-oft
a
,25
FEUILLETON.
lailleej
pryw
SCUU
VOtiï
Blikkcj
etroleu
Jzer
\ttr.
fiM
gesch
Nieu
oedt.
Y
A B O N X E M E N T SI' R IJ S
Per 3 maanden 40 centsfranco' per post 45 cents.
Voor Amerika '2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
A D V E R T E N TI E P R IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnain. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
ïiein
51
Wederom is de grenskwestie in de Twee-
Kamer der Staten-Generaal ter sprake
[tomen, en wel naar aanleiding van eene
iterpellatie van den lieer Tvdens ovei den
litvoer van paarden naar Duitscliland. Gro-
lingen en een deel van Oost-Friesland lijden
daardoor groote schade. Tevens wees hij op
iet verbod van invoer van rund- en hoorn
dat volstrekt niet gemotiveerd wordt
loor de sanitaire maatregelen ten op/.iolite
ran den invoer van niest. De ministei ant-
voordde hierop dat van een verbod niets he
iend is, noch bij onze, noch bij de Duitsche
regeering, doch een Pruisische verordening
aarbij de keuring van herkouwende dieren
ij den invoer werd gelast, is misschien door
de mindere beambten te veel naar den letter
toegepast. Binnen een paar dagen zal het
onhoudbaar verbod van Duitsche zijde 1 zijn
opgeheven.
Daarna heelt de heer Goeman BorgesiuS
er op gewezen, hoe de noordelijke provinciën
veel hinder oudervinden van de belemmeren
de bepalingen van Belgio en Duitscliland
omtrent den uitvoer van vee. En waarom
worden die maatregelen van wege Duitsch-
laud genomen? Alleen als maatregelvan
represaille. De zaak betreft dan ook meer
buitenlandsche dan hinnenlandschie zaken. Wij
moeten zorgen die represaille-maatregelen niet
uit te lokken. Dat ware heter. Men zou
ISdan preventief handelen. Sedert 1S71
M
N
NOVELLE VAX
Fr. ZIMMERMAN.
„Gaarne, buurmanhebt ge ze voor een
dak noodig? Daar ginder staan ze," hij wees
met het potlood over zijn schoude, „mijn
Trans zal zc u wel geveu, ik kan op dit
oogenblik onmogelijk meegaan.
Tijs, is mijn zoon cr?"
„Neen, baas."
„Drommels! Slaapt bij nog, de luiaard?
Ga eens kijken, Tijs. Een oogcnblikje, buur
man. Iloe gaat het met uwe vrouw alles
goed, niet? Nuuimcr een en tachtig. Doe
uw mond open, George, ge piept als een
sprinkhaan; is oen en tachtig goed? Ja,
I best, ik heb liet gehoord. Nu, licht ge
mijn zoon gevonden, Tijs?"
„Hij is in de kamer, en zit zijno boterham
te eten. Hij zal aanstonds komen."
hier to lande de regel verbod van veeinvoer,
met tijdelijke vergunningen nu en dan; met
uitzondering van fokvee is de invoer van
ander vee geregeld verbodeq. Du vergun
ningen zelven zijn dikwijls zoo bezwarend,
dat do grensbewoners er toch den grootstcu
last van hebben. Voor öelgie geldt de voor
waarde dat de dieren 10 dagen in quaran
taine mneteu blijven, hetgem de kosten doet
stijgen Qu de prijzen van het vee bij den
invoer drukt.
Willen wij sterk zijn tegenover het bui
tenland, dan moeten wij onzerzijds zoo wei
nig mogelijk bezwaren aan anderen in den
'weg leggen. Door die maatregelen krijgen
wij tocli geen faciliteiten, zooals nog onlangs
ten opzichte van Engeland gebleken is.
Het beste ware een algeineene internatio
nale regeling te treffen, waarbij door België,
Duitschland en Nederland een zeker rayon
van besmetting werd aangewezen, zoodat dan
geen verbodsmaatrcgelen zouden behoeven
genomen te worden, wanneer in een of an
deren uithoek van het land veeziekte ont
staat zelfs ver van dc grens.
In dezen tweelcdigen zin wensehte spreker
door dc regeerig gehandeld te zien.
De heer Heniieqnln lichtte nog nader toe
de oorzaken, die tot de onaangename stem
ming van onze roemde buren hebben geleid.
Iltf wees daarbij o. a. op de willekeurige
lp'-fling van keuringskosten, op de aanwijzing
van dc afstanden, binnen welke bet vee
moest blijven. De Zeeuwsebe Landbouw-
maatschappij is in overleg getredou met de
Belgische Eaiidbouwniaatscliappijen. Spreker
„Hier, Tijs, pak liet boek eens aan," zei-
de Holzegger, „en schrijf goed op. Als ge
me (1e rekoning bederft, keer ik u liet bin
nenste buiten, net als een loeren handschoen.
Buurman, ga maar vast eens naar de lat
ten zienik kom aanstonds, of mijn zoon.
Ik moet toch eens zelf gaan zien, wat er
weer met den jongen'—"hij spïhhg van'zijn
lioogon post af en haastte zich naar het
woonhuis.
In de kamer vond hij zijn zoon, die met
het hoofd in de hand aan tafel zat en sla
perig nit het venster keek. Het gezonde ge
laat van den ongeveer twintigjarigen jonge
ling zag er uitgeput en afgetobd uit Om
den linkerarm had hij een doek geslagen.
Vóór hein stond nog zijn ontbijt, waaraan
hij zoo juist begonnen was
„Dag, Frans," zeido Holzegger, „waarom
komt go niet buiten?"
„Goeden morgen, vader," zcide Frans ach
teloos, zonder op de vraag te letten.
„Is liet bij u nog morgen? Mijn horloge
staat op tieu. Ik heb al een half dagwerk
;edaan. Wilt gc er niet eens uitgaan, Frans
Ir zijn koopers en ik moet bij de stammen
blijven."
hoopte, dat de minister van Binnenlandscne
zaken aan die zaak zijn ernstige aandacht
zal wijden.
Dc minister van buitenlandsche zaken zal
zijn ambtgenoot van binui-iibindsche zaken
aandachtig maken op de minder goede st na
ming die sommige maatregelen bij onze na
buren tvekkeu. Wij hebben ons reeds be
reid verklaard om het voorloopig arrange
ment met de Belgische re geering aangegaan
omtrent het grensverkeer voor het vee in
eene overeenkomst te veranderen. Daarna
zal er aanleiding bestaan om te trachten door
pene internationale overeenkomst tot die on
derlinge schikking te geraken; en hij ge
loofde inmiddels, dat zoodra liet mond- en
klauwzeer hier zal hebben opgehouden te
liccKsekcn, de Duitsche ngccring den invoer
van ons fokvee weder zal toelaten.
De Ax. t rt. voegt daaraan toe:
„liet doet ons genoegen uit den mond
dezer heide geachte mannen iets dergelijks
te hooren.
Het zijn louter represaille-maatregelen te
gen de onzinnige bepalingen die niets knu
llen bijdragen tot wering van besmettelijke
ziekten, maar die de regeeringen en de land
bouwers tegen ons ontstemmen en waarvan
de Nederlandsche grensboeren vooral de du
pe zijn.
Die bepalingen getuigen verder, dat ons
veeartscnijkundig staatstoezicht voor do haar
opgedragen taak aan de grenzen niet berekend
is. Waarom, zoo vragen wij nogmaals, aan
Duitschland en België al die moeilijkheden
ir. don weg gelegd; kunnen dc strenge en
„Ik ben moe. Laat Tijs maar bij de stam
men blijven, die kan het evenzoo goed als
gij."
„Moe en ge hebt den lialven dag ge
slapen? Zijt ge soms weer den gcheelen
nacht in de herberg geweest? Dan is men
natuurlijk moe en ongeschikt tot cenig werk.
M.iak nu maar geen praatjes, Frans, en ga
ei uit."
„Ik heb er geen zin in," zeide Frans
terwijl hij geeuwde.
„Wat?" riep Holzegger, die tegenover zijn
zoon do toegevendheid zelve was, maar bel
toch vaak niet kon nalaten, aanvallen van
geestkracht te huichelen, die, zooals te be
grijpen is, zonder indruk hieven. „Wat, ge
hebt gecu zin? Wat denkt ge wel? Ge
zult o ogenblikkelijk gaan 1"
„Maak toch niet zoo'n drukte, vader,"
hornam Frans doodbedaard, „go hoort toch,
dat ik moe ben."
Wat is cr met den jongen? vraagde eene
kleine levendige vrouw, die juist de kamer
binnenkwam, kijft gc weer met hem W at
is er, Frans?"
„Niets, moeder. Ik moet voor knecht
spelen, meent vader."
onzinnige bepalingen op den invoer van niest
en weiding van vee er wel iets toe bijdragen
om liet mond- en klauwzeer le Weren
De meeste deskundigen zijn h. t er over
eens, dat mond— en klauwzeer evenmin uit
ons land te houden is als de influenza bij de
paarden, al worden de grenzen ook met een
dubbel cordon van militairen en veeopzichters
afgezet.
Gaarne hadden wij van onzen koenen af
gevaardigde Hennequin nog' gezien, dat hij
den minister inlichtingen had gevraagd om
trent het koninklijk besluit, waarbij opstallen
en almaking van vee lijdende aan mond- en
klauwzeer kan bevolen worden. De Gelder-
sche maatschappij van landbouw heeft tegen
dit besluit reeds geprotesteerd; ook de land
bouw maatschappij te Nijmegen was tegen het
atmaken van vee, lijdende aan mond— en
klauwzeer.
W at de heer Hennequin bedoelde met wil
lekeurige heffing van keuringskosten is ons
niet recht duidelijk, daar toch de keuring
kosteloos is, tenzij de landbouwer bij zich
óp stal laat keuren.
Indien het vee wordt afgemaakt wegens
mond— en klauwzeer, krijgt de eigenaar voor
(le zieke en verdachte diereu maar de helft
der waarde, voor liet opstallen krijgt hij gee-
ne vergoeding. Het spreekt dus Vanzelf, dat
de boer de gevallen van inoml- en klauw
zeer zooveel mogelijk zal trachten geheim te
houden. Hut afmaken van vee lijdend aan
mond- en klauwzeer, met liet doel daardoor
de ziekte te weren, is óiizm! Het opstallen
van vee kan in vele gevallen nuttig werken
„Neen, dat zult ge met, daar zijt ge te
goed voor," riep de kleine dikke vrouw met
vuur.
„Maar, lieve Marianne," viel Holzegger
haar in de rede, „ik doe ook mijn deel. Frans
kan liet zoo goed aanpakken als zijn vader,
zoo hoort liet."
„Ach, wat! Iedereen is niet zoo sterk
als gij, en onze Frans is erg zwak, hij moot
zich ontzien."
„Ja," geeuwde Frans en rekte zijne sterk
gespierde gestalte nit, welke bijna zoo lang
was als die zijns vaders, „ik gevoel me in
liet geheel niet goed, moeder."
„Hoort ge nu, Holzegger, hij gevoelt zich
niet goed. Wat scheelt er aan, mijn jon-
gen f"
„Ik ik heb gisteren mijn arm verrekt,"
antwoordde Frans aarzelend, terwijl hijop
den doek wees, dien hij om zijn linkerarm
geslagen luid.
„Och liet is toch niet erg? Is het wel,
mijn lieve jongen Moaten we den dokter
uit dc stad laten halen?
„Neen, in geen goval," riep Frans haas
tig. „Het heeft niets te beteekenen, moe
der."
