voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
r
Een goed Motief.
JSe iouiYesicr van Eiklust.
90.
Zaterdag 17 Juni 1893.
2e jaargang.
FEUILLETOX.
T-.
t i
t i
Nieuwsblad
A B O N N E M E X T S P R IJ 8
Per .1 maanden 40 centsfranco per j)ost. 45 cents.
Voor Amerika 2.90 per jaar bi j vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
A1) V E lï TENTIEPR IJ S
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 nre.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
N
U
»,2;
0
>,2i
1.4!
- Bij de behandeling van het wetsontwerp
er belasting op bedrijI's— en andere inkom-
ten, werd door de regeering, in dezen ver-
rgenwoordigd door den minister van finan-
itin, voorgesteld het laudbouwersbedrijt' vrij
t stellen van het heffen van belasting op
ie inkomsten derzelve.
De heer Poelman had op dit voorstel een
imendeinent ingediend, waarbij de landbouw
Svenzeer als alle andere bedrijven door deze
belasting zoude worden getroffen.
De heer mr. P. C. J. Hennequin onze af
gevaardigde in het Lagerhuis, had zijn stem
gemotiveerd door de mededeeling, dat hij
laders stemmen zou, dan zij, met wie hij
miers voor de belangen van den landbouw
ipkomt, niet omdat hij minder hart had voor
ilien landbouw, dan wien ook, maar omdat
bij die belangen op andere wijze wilde be-
Buirtigen dan door aanneming der vrijstelling,
<lie z. i. een inbreuk maakt op het beginsel
der wet. Hij verlangde dit geschenk niet;
het kwam den landbouw niet toe; het zou
den landbouw het recht ontnemen om op te
loinen tegen de enorme, dikwerf nuttelooze
uitgaven voor de groote steden. ZEd. wil
geen bevoorrechting voor den landbouw, om
des te sterker diens recht te kunneu hand
haven.
Ziedaar het motief van den heer Henne
quin, waarmede hij zich verklaarde »oor liet
voorstel van den heer Poelman en bijgevolg
tegeu dat der rugeering waartegen zich twin-
VB to.
NOVELLE VAN
Fr. ZIMMEIIMAX.
«Vader riep Karei, bleek van toorn op
springend, «ik duld liet niet, dat ge zoo ver-
achtelijk van me spreekt, ik zeg u, dat ik
liet niet duld, want ik verdien liet niet."
Op dat oogenblik kwam tante Tine binnen.
«Mijn hemel, kind!" riep zij, «blijfliggen,
ge maakt uwe wond erger en verliest ten
slotte nog uw been. De enkel is ceno go—
ranrüjke plaats."
Ge zijt, gewond riep de oude plotseling
op een toon, door welks ruwheid toch be
zorgdheid klonk.
«Niet de moeite waard door een steen."
Toorn en spot spiegelden zich weer af in
de trekken van den oude. «llalia, dat zijn
de wapens voor jagers hebt zeker elkan
der met steenen gegooid, niet
tig leden verklaarden.
Oogenschijnlijk is het eeue zeer verrassen
de surprise der regeering waar zij den land
bouw van heffing in de bedrijfsbelasting vrij
stelt. Doet zij zulks omdat de landbouw in
een gedrukte toestand verkeert, dan vragen
wij, of ook ni;t audere bedrijven den nadee-
ligen invloed van de algcmeenc malaise ou
dervinden.
O. i. beeft daarom de lieer Hennequin te
recht gezegd, dat de vrijstelling van den
landbouw in strijd is met het beginsel der
bedrijfsbelasting.
Wil men de landbouw tegemoet komen,
zonder bevoorrechting boven andere bedrijven,
dan meunen we dat eerder heffing van in
voerrechten op vreemde granen meer succes
zouden uitwerken; daarop heeft de binnen-
landscbe landbouw bovendien meer recht.
Het zou ons niet verwonderen of er zullen
onder de kiezers van den heer Hennequin
personen gevonden worden, die hem zijdelings
zullen beschuldigen van tegenwerking van
den landbouw, omdat hij zich verklaard heeft
tegen het voorstel der regeering, dat volgens
veler oordeel eene tegemoetkoming is aan
deii gedrulten toestand van den landbouw.
Te meer gelooven we dit, omdat, ten vorigen
jare toen te Oosbnrg eene groote vergade
ring werd gehouden van belangstellenden in
grenskwestie, ook daar de heer Hennequin
tegenwoordig was om van zijne belang
stelling in eene kwestie, die zoo na in ver
band stond met landbouw en veeteelt, blijk
te geven. Ja zelfs, betuigde hij zijne in
stemming met het adres dat ter teekening
werd aangeboden om den leden der Tweede
«Wilt ge me aanhooreu of niet, vader, zeg
het maarIk ben bet nu zat, mij als een
schooljongen te laten bespotten," zeide Ka
rri en zijne stern klonk bijna zoo ruw als
die van den hotvester. Deze trad eene schre
de achteruit, en mat hem van het hoofd tol
de voeten.
Ge waagt het, zoo tot mij te spreken,
knaap
«Ja, vader, ik ben geen kind, geen knaap
meer onthoud dat. En dat ik mij door
u niet als zoodanig laat behandelden, moge
het u bewijzen."
De oude sprong op hem toe. Elke spier
in zijn gelaat, dat bleek van woede was, trok
te z&meubuiten ziehzclvcn hief hij zijne
vuist op, als wilde hij die in het volgend
oogenblik op het hoofd zijns zoons laten
neerkomen. Recht als eene kaars stond Ka-
rel tegenover hem.
«Sla toe, vader, voor uwe rekening!" zeide
hij. Het was verwonderlijk, hoe op dit oogen
blik de gelaatstrekken der beide mannen op
elkaar geleken. De slag zou zeker gevallen
zijn, indien niet tante Tine, die met sprake-
looze verbazing het gansche tooneel had ga
degeslagen, zich tusschen de beide mannen
Kamer toe te zenden en een vergelijk te
treffen met de Belgische Regeering ten einde
een toestand als de toenmalige, niet meer te
bestendigen. We hooren den heer Henne
quin nog zeggen, dat hij de belangen van
den landbouwer zoude bepleiten, doch zich ont
hield zijne handteekening te plaatsen onder
het adres, omdat hij zich niet binden wilde
aan bepalingen, die wellicht door de regee
ring op andere, doch even doelmatige wijze
tot eene bevredigende oplossing zouden lei
den.
De houding van den heer Hennequin heb
ben we toen door enkelen hooren afkeuren,
omdat huns inziens het adres door de ont
houding van den heer H. niet zoo van kracht
en omdat ze meenden de belangen van den
landbouw niet genoeg ter harte waren geno
men door den afgevaardigde van Oostburg.
Het tegendeel is gebleken. De heer Hen
nequin heeft alle pogingen in het werk ge
steld, om de grenzen, van welks sluiting onze
landbouwers den nadeeligen invloed hebben
ondervonden, heropend tc krijgen. Herhaal
delijk is daarover de loftrompet geblazen.
We hopen thar.s, om der rechtvaardigheids-
wille, dat de houding van den heer Henne-
qnin, die o. i. is gemotiveerd op het begin
sel der wet, gedeeld zal worden door hen,
die aanvankelijk in hun voordcel dc billijk
heid van de stern des hceren Hennequin
hebben voorbijgezien.
Uiiilciilamlsclic Bïronïck.
Om nog eens terug te komen op da rede
van graaf Kalnoky, elke «ij dc. vorige week
geplaatst had.
«Foei, het is schande? riep zij. «Vader
legen zoon! Wilt ge mooi 11 en doodslag iu
huis brengen Schaam u, Hendrik, hebt ge
een strooper voor u, of uw eigen kind, dat
ge u gedraagt als een geiden?"
«Zwijg!" zeide de houtvestestcr met don
derende stem en trad, terwijl hij zijne vuist
liet zinken, eene schrede terug.
Ach wat, mij maakt ge niet bang. We
kennen elkaar al te lang. Foei, Ileiu, seha-
mtn moest ge u, zeg ik u nog eens. Grij
ze haren en warm bloed als een jonge
driftkop en waarom? Omdat eeu stroo
per aan Karei ontsnapt is. Dat is u wel
nooit overkomen niet? Ge hebt ze. allen
omgebracht, gij, snoever. Zondt ge liever
gehad hebben, dat Karei met bloedige han
den en een moord op de ziel thuis gekomen
was, alleen om een vllendigen reebok?"
Als machteloos zonk de oude iueeu en wierp
een schuwen blik op zijne zuster.
«Een moord op de ziel, om een ellendigen
reebok herhaalde hij zacht. «Neen, neen,"
riep hij toen met geweld uit, «geen moord
Rechtmatig gebruik der wapenen in de uit
voering zijner plicht. Zoo heet het in het
slechts even aanstipten, kunnen we ons be
palen tot de mededeeling dat die rede in
Duitschland alles behalve aangenaam is ont
vangen. De vredelievende betrekkingen tot.
Rusland van de zijde van Oostenrijk, waar
van de minister genaagde, wasvoorde Duit-
sche pers genoeg om hare jaloersehheid op
te wekken. Zij wordt beschouwd a's eene
verkoeling tusschen Oostenrijk en Duitsch
land.
Is het niet kleingeestig van Duitsehe zij
de te agiteeren over een feit, dat, eer tot vreug
de dan tot weemoed zoude moetens temmen 5
Immers de verwijdering die tot nog toe be
stond, en welke vroeger nog dreigender af
metingen had, is steeds een gevaar ge
weest voor den vrede, vooral wat betreft, de
kwestie in bet Oosten. Deze gespannen ver
houding heeft hoofdzakelijk den stunt geneven,
aan het tot stand komen der triple alliantie.
Bismarck die de stichter is, van dit verbond,
heeft steeds verklaard dat goede betrekkin
gen tot Rusland de beste waarborg waren
voor het behoud des vredes. Dat de ver
houding lusschen de hoven van Berlijn en St.
Petersburg, zoo al niet bij uitstek, toch vrij
hartelijk was, is meermalen gebleken, maar
waarom nu wordt graaf Kalnoky ten laste
gelegd, zich schuldig te makeu aan zwenking
in de politiek wanneer hij de betrekkingen met
Rusland vriendschappelijk noemt., een feit,
dat juist te waardeuren is. Het is ontcgen-
zcggulijk dat op alle vrienden des vredes
deze mededeeling een aangenainen indruk
heeft gemaakt.
Maar er is eene andere oorzaak, voor het
misgenoegen der Duitsehe pers, en wel de
dienstreglement en zoo is het! Ja, zoo
is het
Met gebogen hoofd ging hij ecnige malen
de kamer op en neer, terwijl tante 'fine hem
hoofdschuddend nazag. Toen nam zij Karei
voorzichtig hij den arm en bracht hem naar
de sofa terug.
«Daar gaat nu eens liggen, mijn jongen,"
zeide zij, «heel bedaard, anders ontsteekt liet
been. Speel met den hond, lees, verdrijf den
tijd zooals het u lief is, maar blijf kalm lig
gen, zooals ik het hebben wil. Zoo, neem
nu een nieuwen omslag; gc moet niet kreu
pel rondloopen, al beet er soms een zijn ei
gen hoofd van nijd af."
«Genoeg," zeide. Krantz met een doffe stem
en viel uitgeput in den leuningstoel neer,
«genoeg; vertel maar Karei, hoe het gebeurd,
is."
Tine knikte haar pleegkind toe, als wilde
zij zeggen«Ziet ge kind, hij komt al tot
al rede, als tante Tine er maar bij is." Toen
verliet zij de kamer.
Karei zat nog eenige oogenblikken zwij
gend, om zijn onstuimig bloed tijd te beda
ren te geven, waarna hij het. gebeurde begon
te verhalen. Dc oude hoorde geduldig tor,