voor Zeeuwsch-Vlaanderen. r Een goed Motief. JSe iouiYesicr van Eiklust. 90. Zaterdag 17 Juni 1893. 2e jaargang. FEUILLETOX. T-. t i t i Nieuwsblad A B O N N E M E X T S P R IJ 8 Per .1 maanden 40 centsfranco per j)ost. 45 cents. Voor Amerika 2.90 per jaar bi j vooruitbetaling. Abonnementen worden aangenomen bij alle Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever. A1) V E lï TENTIEPR IJ S Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer 5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 nre. Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens. N U »,2; 0 >,2i 1.4! - Bij de behandeling van het wetsontwerp er belasting op bedrijI's— en andere inkom- ten, werd door de regeering, in dezen ver- rgenwoordigd door den minister van finan- itin, voorgesteld het laudbouwersbedrijt' vrij t stellen van het heffen van belasting op ie inkomsten derzelve. De heer Poelman had op dit voorstel een imendeinent ingediend, waarbij de landbouw Svenzeer als alle andere bedrijven door deze belasting zoude worden getroffen. De heer mr. P. C. J. Hennequin onze af gevaardigde in het Lagerhuis, had zijn stem gemotiveerd door de mededeeling, dat hij laders stemmen zou, dan zij, met wie hij miers voor de belangen van den landbouw ipkomt, niet omdat hij minder hart had voor ilien landbouw, dan wien ook, maar omdat bij die belangen op andere wijze wilde be- Buirtigen dan door aanneming der vrijstelling, <lie z. i. een inbreuk maakt op het beginsel der wet. Hij verlangde dit geschenk niet; het kwam den landbouw niet toe; het zou den landbouw het recht ontnemen om op te loinen tegen de enorme, dikwerf nuttelooze uitgaven voor de groote steden. ZEd. wil geen bevoorrechting voor den landbouw, om des te sterker diens recht te kunneu hand haven. Ziedaar het motief van den heer Henne quin, waarmede hij zich verklaarde »oor liet voorstel van den heer Poelman en bijgevolg tegeu dat der rugeering waartegen zich twin- VB to. NOVELLE VAN Fr. ZIMMEIIMAX. «Vader riep Karei, bleek van toorn op springend, «ik duld liet niet, dat ge zoo ver- achtelijk van me spreekt, ik zeg u, dat ik liet niet duld, want ik verdien liet niet." Op dat oogenblik kwam tante Tine binnen. «Mijn hemel, kind!" riep zij, «blijfliggen, ge maakt uwe wond erger en verliest ten slotte nog uw been. De enkel is ceno go— ranrüjke plaats." Ge zijt, gewond riep de oude plotseling op een toon, door welks ruwheid toch be zorgdheid klonk. «Niet de moeite waard door een steen." Toorn en spot spiegelden zich weer af in de trekken van den oude. «llalia, dat zijn de wapens voor jagers hebt zeker elkan der met steenen gegooid, niet tig leden verklaarden. Oogenschijnlijk is het eeue zeer verrassen de surprise der regeering waar zij den land bouw van heffing in de bedrijfsbelasting vrij stelt. Doet zij zulks omdat de landbouw in een gedrukte toestand verkeert, dan vragen wij, of ook ni;t audere bedrijven den nadee- ligen invloed van de algcmeenc malaise ou dervinden. O. i. beeft daarom de lieer Hennequin te recht gezegd, dat de vrijstelling van den landbouw in strijd is met het beginsel der bedrijfsbelasting. Wil men de landbouw tegemoet komen, zonder bevoorrechting boven andere bedrijven, dan meunen we dat eerder heffing van in voerrechten op vreemde granen meer succes zouden uitwerken; daarop heeft de binnen- landscbe landbouw bovendien meer recht. Het zou ons niet verwonderen of er zullen onder de kiezers van den heer Hennequin personen gevonden worden, die hem zijdelings zullen beschuldigen van tegenwerking van den landbouw, omdat hij zich verklaard heeft tegen het voorstel der regeering, dat volgens veler oordeel eene tegemoetkoming is aan deii gedrulten toestand van den landbouw. Te meer gelooven we dit, omdat, ten vorigen jare toen te Oosbnrg eene groote vergade ring werd gehouden van belangstellenden in grenskwestie, ook daar de heer Hennequin tegenwoordig was om van zijne belang stelling in eene kwestie, die zoo na in ver band stond met landbouw en veeteelt, blijk te geven. Ja zelfs, betuigde hij zijne in stemming met het adres dat ter teekening werd aangeboden om den leden der Tweede «Wilt ge me aanhooreu of niet, vader, zeg het maarIk ben bet nu zat, mij als een schooljongen te laten bespotten," zeide Ka rri en zijne stern klonk bijna zoo ruw als die van den hotvester. Deze trad eene schre de achteruit, en mat hem van het hoofd tol de voeten. Ge waagt het, zoo tot mij te spreken, knaap «Ja, vader, ik ben geen kind, geen knaap meer onthoud dat. En dat ik mij door u niet als zoodanig laat behandelden, moge het u bewijzen." De oude sprong op hem toe. Elke spier in zijn gelaat, dat bleek van woede was, trok te z&meubuiten ziehzclvcn hief hij zijne vuist op, als wilde hij die in het volgend oogenblik op het hoofd zijns zoons laten neerkomen. Recht als eene kaars stond Ka- rel tegenover hem. «Sla toe, vader, voor uwe rekening!" zeide hij. Het was verwonderlijk, hoe op dit oogen blik de gelaatstrekken der beide mannen op elkaar geleken. De slag zou zeker gevallen zijn, indien niet tante Tine, die met sprake- looze verbazing het gansche tooneel had ga degeslagen, zich tusschen de beide mannen Kamer toe te zenden en een vergelijk te treffen met de Belgische Regeering ten einde een toestand als de toenmalige, niet meer te bestendigen. We hooren den heer Henne quin nog zeggen, dat hij de belangen van den landbouwer zoude bepleiten, doch zich ont hield zijne handteekening te plaatsen onder het adres, omdat hij zich niet binden wilde aan bepalingen, die wellicht door de regee ring op andere, doch even doelmatige wijze tot eene bevredigende oplossing zouden lei den. De houding van den heer Hennequin heb ben we toen door enkelen hooren afkeuren, omdat huns inziens het adres door de ont houding van den heer H. niet zoo van kracht en omdat ze meenden de belangen van den landbouw niet genoeg ter harte waren geno men door den afgevaardigde van Oostburg. Het tegendeel is gebleken. De heer Hen nequin heeft alle pogingen in het werk ge steld, om de grenzen, van welks sluiting onze landbouwers den nadeeligen invloed hebben ondervonden, heropend tc krijgen. Herhaal delijk is daarover de loftrompet geblazen. We hopen thar.s, om der rechtvaardigheids- wille, dat de houding van den heer Henne- qnin, die o. i. is gemotiveerd op het begin sel der wet, gedeeld zal worden door hen, die aanvankelijk in hun voordcel dc billijk heid van de stern des hceren Hennequin hebben voorbijgezien. Uiiilciilamlsclic Bïronïck. Om nog eens terug te komen op da rede van graaf Kalnoky, elke «ij dc. vorige week geplaatst had. «Foei, het is schande? riep zij. «Vader legen zoon! Wilt ge mooi 11 en doodslag iu huis brengen Schaam u, Hendrik, hebt ge een strooper voor u, of uw eigen kind, dat ge u gedraagt als een geiden?" «Zwijg!" zeide de houtvestestcr met don derende stem en trad, terwijl hij zijne vuist liet zinken, eene schrede terug. Ach wat, mij maakt ge niet bang. We kennen elkaar al te lang. Foei, Ileiu, seha- mtn moest ge u, zeg ik u nog eens. Grij ze haren en warm bloed als een jonge driftkop en waarom? Omdat eeu stroo per aan Karei ontsnapt is. Dat is u wel nooit overkomen niet? Ge hebt ze. allen omgebracht, gij, snoever. Zondt ge liever gehad hebben, dat Karei met bloedige han den en een moord op de ziel thuis gekomen was, alleen om een vllendigen reebok?" Als machteloos zonk de oude iueeu en wierp een schuwen blik op zijne zuster. «Een moord op de ziel, om een ellendigen reebok herhaalde hij zacht. «Neen, neen," riep hij toen met geweld uit, «geen moord Rechtmatig gebruik der wapenen in de uit voering zijner plicht. Zoo heet het in het slechts even aanstipten, kunnen we ons be palen tot de mededeeling dat die rede in Duitschland alles behalve aangenaam is ont vangen. De vredelievende betrekkingen tot. Rusland van de zijde van Oostenrijk, waar van de minister genaagde, wasvoorde Duit- sche pers genoeg om hare jaloersehheid op te wekken. Zij wordt beschouwd a's eene verkoeling tusschen Oostenrijk en Duitsch land. Is het niet kleingeestig van Duitsehe zij de te agiteeren over een feit, dat, eer tot vreug de dan tot weemoed zoude moetens temmen 5 Immers de verwijdering die tot nog toe be stond, en welke vroeger nog dreigender af metingen had, is steeds een gevaar ge weest voor den vrede, vooral wat betreft, de kwestie in bet Oosten. Deze gespannen ver houding heeft hoofdzakelijk den stunt geneven, aan het tot stand komen der triple alliantie. Bismarck die de stichter is, van dit verbond, heeft steeds verklaard dat goede betrekkin gen tot Rusland de beste waarborg waren voor het behoud des vredes. Dat de ver houding lusschen de hoven van Berlijn en St. Petersburg, zoo al niet bij uitstek, toch vrij hartelijk was, is meermalen gebleken, maar waarom nu wordt graaf Kalnoky ten laste gelegd, zich schuldig te makeu aan zwenking in de politiek wanneer hij de betrekkingen met Rusland vriendschappelijk noemt., een feit, dat juist te waardeuren is. Het is ontcgen- zcggulijk dat op alle vrienden des vredes deze mededeeling een aangenainen indruk heeft gemaakt. Maar er is eene andere oorzaak, voor het misgenoegen der Duitsehe pers, en wel de dienstreglement en zoo is het! Ja, zoo is het Met gebogen hoofd ging hij ecnige malen de kamer op en neer, terwijl tante 'fine hem hoofdschuddend nazag. Toen nam zij Karei voorzichtig hij den arm en bracht hem naar de sofa terug. «Daar gaat nu eens liggen, mijn jongen," zeide zij, «heel bedaard, anders ontsteekt liet been. Speel met den hond, lees, verdrijf den tijd zooals het u lief is, maar blijf kalm lig gen, zooals ik het hebben wil. Zoo, neem nu een nieuwen omslag; gc moet niet kreu pel rondloopen, al beet er soms een zijn ei gen hoofd van nijd af." «Genoeg," zeide. Krantz met een doffe stem en viel uitgeput in den leuningstoel neer, «genoeg; vertel maar Karei, hoe het gebeurd, is." Tine knikte haar pleegkind toe, als wilde zij zeggen«Ziet ge kind, hij komt al tot al rede, als tante Tine er maar bij is." Toen verliet zij de kamer. Karei zat nog eenige oogenblikken zwij gend, om zijn onstuimig bloed tijd te beda ren te geven, waarna hij het. gebeurde begon te verhalen. Dc oude hoorde geduldig tor,

Krantenbank Zeeland

Nieuwsblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1893 | | pagina 1