voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
Se Houtvester Yan iiklust.
No. 84.
Zaterdag 6 Mei 1893.
2e jaargang.
1 Mei.
FEUILLETON.
Nieuwsblad
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 40 centsfranco per post 45 cents.
N oor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbetaling.
Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekhandelaren, Brievengaarders en den Uitgever.
ADVERTENTIEPRIJS:
Van 1 tot en met 4 regels 25 cents; elke regel meer
5 cents. Bij abonnement aanmerkelijk vermin
derd tarief. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Vrijdagnam. 1 ure.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens
l'ot Je jongste geschiedenis behooron ne
der Je betoogingeu en meetingen op 1 Mei
jl., tot het maken van propaganda voor den
achtuur-werkdag.
Deze gelegenheden worden aangegrepen,
om den volke kenhaar te maken, dat een
werkdag van 8 uur voldoende, ja zeer nut
tig is.
Zooals wij in ons vorig nummer meldden,
zonde op verschillende plaatsen eene meeting
gehouden worden. Lezen we de verslagen
dier vergaderingen, dan komen we tot de
conclusie, dat hier meer, daar minder belang
stelling was waar te nemen.
Over het algemeen waren de manifestan
ten kalm, zoodat de politie, die voorzichtig-
heidsh»'"» op de meetingplaatsen was ge
posteerd, weinig werk had.
Gaan we de onderscheidene redevoeringen,
die gehouden zijn, na, dan komen we eerder
tot de slotsom,dat de meetingen worden
gehouden om te propageeren voor de sociaal
democratische beginselen, dan wel voor een
werkdag van 8 uur.
Verschillende leiders toch gaven als hunne
meening te kennen, dat niet de bedoeling
was oui een achtuur-werkdag te verkrijgen,
uiaar tot afschaffing van het privaat bezit.
De achtuur-werkdag is slechts een middel
om meerdere aanhangers te winnen.
Eerstelijk wordt hun dooi minder arbeid
meer gelegenheid aangeboden om ouderling
te werken voor de partij, en wordt het ka
pitaal nog ineer in enkele handen gebracht,
NOVELI.S VAN
Fr. ZIMMERMAN.
Twee prachtige bruine haarvlechten, om
het hoofd geslingerd, rustten daarop als een
kroonhet scheen bijna, dat het meisje daarom
haar hoofd een weinig neigde, omdat zij de
zwaarte van het schoone haar niet vermocht
te dragen.
„Hebt ge op me gewacht, Karei?" De
stem klonk diep en welluidend.
„Ja." Hij beproefde op te slaan, doch
werd terstond herinnerd aan zijne verwon
ding, die hij op dit oogenblik vergeten had.
„Ge ziet er bleek uit, Karei zijt ge
ziek
„Neen, Anna, Ik heb mijn voet aan een
steen gekwetst. Het betoekent nietskom
een beetje hij me zitten."
„Dat gaat niet. Het volk op het veld zou
waardoor meer ontevredenheid ontstaat en
wederkeerig meer aanhangers kunnen worden
aangeworven. Daardoor wordt het getal der
strijders grooler en dat der bestrijders klei
ner. Ziedaar de hoofdinhoud van een te
Nijmegen gehouden meeting.
Anderen daarentegen ijverden in hunne
toespraak ten zeerste op de instelling van
een w erkdag van acht uur.
Slechts even werd de orda verstoord en
wel te Zutphen, waar de betoogers, na af
loop |der meeting verplicht werden hunne
ontrolde vaandels neer te halen. Hieraan
geen gevolg gevende, noodzaakt e de politie
hen er toe. Noch ongelukken of verwon
dingen kwamen voor. Te Groningen werden
de meeting-gangers gesommeerd niet te zin
gen, waaraan echter geen gevolg werd ge
geven.
Daarop maakte de politie een charge en
dreef de menigte met den sabel uiteen.
Een der socialisten ontving een sabelhouw
aan het hoofd, terwijl enkele andere lichte,
kwetsuren bekwamen. Ook te Winschoten
werd op een verbod om de vaandels niet
te ontplooien geen acht gegeven en ook daar
ontstond hierdoor eene botsing tusschen de
betoogers en de politie, welke laatste hen
een vaandel ontrukte.
In het gedrang, dat weldra ontstond, werd
een vrouw gewond, terwijl Luitjens, een der
sptekers, een trap van een paard kreeg.
Spoedig was de rust hersteld.
Te Middelburg werd het woord gevoerd
door Van der Acer en Wibuut en te Goes
door Jan Slop van Amsterdam.
Ook deze beide Zeeuwsche meetingen had-
het zien en dan zou er over ons gepraat
worden. Men zegt zoo gaarne wat van me.
Ge weet, dat de afgunstige hoeren het moe
der niet kunnen vergeven, dat zij ondersteu
ning uit de stad krijgt en niet liever in de
gemeente gaat bedelen. Wat zegt men al
niet van mijne arme moeder en van mij,
zonder dat men er grond voor heeft? Ik wil
daarom de menschen geene aanleiding geven
om nog ineer kwaad van ons te spreken."
„Zeker het zou een groote schande zijn,
als men u als mijn meisje nawees," zeide
Karei met bitteren spot.
„Spreek zoo niet, Karei," hernam zij be
daard. Mijne moeder heeft genoeg te dra
gen iedereen meent, dat uien een weduwe
ongestraft kan belccdigen, en ik ben haro
eenige vreugde. Deed ik haar nog schande
aan, dan was zulks haar dood. Ik voor mij
sloor mij niets aan de. praatjes van de men
schen ik weet, dat ik goed handel. Tegen
mij zegt niemand eene lasteringde jongens
weten wel, hoe ze het met ine hebben.,'
Ecu verachtelijk lachje gleed snel over haar
gelaat, maar verdween terstond weder.
De jager vatte haar hand.
„Ge zijt een brave, heerlijke schat-, Anna.
den een kalm verloop.
Een eigenaardige tegenstelling merkten wc
bij de betooging te Drachten op.
We lezen daarvan dat ongeveer 1100 men
sehen op het feestterrein, op een stuk land,
waarop waren opgericht een consumprietent,
directie-tent, groote tribune en spreekplaats,
aanwezig waren. Ia zijn inleidingswoord
sprak de voorzitter over de viering van het
verbroederingsfeest der arbeiders.
Toen daarop Dr. Vitus Rriintsitia het woord
nam, begon hij er op te wijzen, dat het drie
jaar geleden is, dat deze arbeidersdag werd
ingesteld en dat nog geene overw inning was
behaald. Nog is de eerste Mei een rouwdag,
in plaats van een feestdag!
Mogen de sociaal-democraten één zijn van
beginsel, de tegenstelling hierboven, getuigt,
dat ze niet één zrjn ii. de beschouwing van
voor hun zoo gewichtige toestanden.
Huitciilaiidsclie Kroniek.
Het feit, dat tusschen den leider van de
Centrum partij in den Dnitschen Rijksdag,
Jen heer Von Huene en den Rijkskanselier
on C'aprivi omtrent de legerwet een verge
lijk is tot stand gekomen, heeft in Europa's
politiek voor 't oogenblik allee op den ach
tergrond is gedwongen.
In een langdurig onderhoud verklaarde da
heer Vou Iluene, dat hij kans zag om een
belangrijk aantal medeleden over te halen
om hunne goedkeuring aan de voorgestelde
legerherrorining te verkrijgen, wanneer de
rijkskanselier zich verbond, oiu de volledige
invoering der wetten over drie jaren te ver
Ik zou liern ook wel eens willen zien, die u
ecnig leed aan deed. De lomperd zou onder
mijne handen sterver.. Wees daarom niet
stijfhoofdig kom naast ine zitten. Wilt
ge?" Mij beproefde haar tot zich te trekken,
„Neen, Karei, al spijt het me nog zoo,"
antwoordde zij. „Met de vuisten of met een
mes maakt men wel een vijand, maar geeu
kwaden naam dood. Daartegen helpt niets
anders, dan de menschen geen aanstoot te
geven en bedaard zijn weg t« gaan."
„Dns bemint ge me niet?
kit hare heldere oogeu schoot een lich
tende straal.
„U of niemand, Karei maar uw schat
moet een eerbaar, onbesproken meisje zijn.
Ge zijt een Hinken man cn moet ook eene
vrouw hebben die iedereen onder de oogen
kan treden. Als uw vader zijne toestemming
geeft en wij verloofd zijn dan uil ik trolsch
aan mie zijde gaan eerder niet."
„En uwe moeder?
„Zij wil slechts mijn geluk en is inet iede-
ren schoonzoon te vreden, dien ik haar breng
hoeveel te meer met zulk ecu als gij zijt,
Karei
„Wees dan maar gerust, lieve. Vandaag
deelon. Bij berekening van het st»minen-
aantal, dat zich met den leider van het cen
trum moet vereenigen om voor de le eer wet
eene meerderheid te vormen, blijkt, daf
een gedeelte van het aantal stemmen van
de centrumpartij voldoende i», om het leger-
ontwerp tot wet te verheffen, met dien vrr-
stande, dat bijkomende omstandigheden zulk»
niet verhinderen.
Evenals in ons land, is ook inhetbuit n-
land de aibeidersbetooging kalm afgeloopen.
aar over het algemeen kalm verloop der
meeting is toe te schrijven aan toelating voor
liet verkondigen hntiner ideën, kan liet niet
anders, of we moeten de bedaardheid der
manifestanten onderschrijven.
Alleen voor België vreesde men wat, om
dat de acht—iiur-wcrkdag-betoogingen ge
koppeld werden aan die tot het verkrijgen
van amnestie voor de veroordeelden der jongste
ongeregeldheden. Toch bepaalde de l« Mei
zie.h ook enkel tot het houden van rustige
vergaderingen.
Zelfs in linden als frankrijk en Spanje,
waar voorheen die dag zich kenmerkte, door
onlurten, en botsingen, kwamen geene feiten
van onrust barenden of dreigenden aard voor.
Dinsdag is het Duitsche keizerpaar van
Rome vertrokken en op hunne terugreis te
Luzern aangekomen. Zij werden op Zwitser-
lauds bodem welkom gehreteu door den Pre
sident van den Bondsraad.
In hartelijke bewoordingen werd op de
onderlinge goede Terstandhouding dei beide
landen gezinspeeld en door den Keizer een
dronk gewijd op het welzijn van Zwitserland
Op een interpellatie welke gedragslijn de
nog breng ik het met mijn vader in orde."
Twijfelend schuilde zij het hoofd.
„Het zal niets geven, Karei. Uw vader
haat me, ik weet niet waarom. Hij heeft me
zelfs verboden in het bosch te sprokkelen,
zooals alle anderen mogen doen. Maar nu
gij er zijt, vertrouw ik me er weer in.
I w vader geeft nooit zijn toestemming."
„Hij zal want ik wil hetriep da
jager opspringend. De pijn zijner wonde
ontlokte hein daarbij een kreet van toorn.
Hij klemde zijne tanden op elkander.
„Hij moet, Anna. Wat zou hij tegen u
kunnen hebben? Geloof ine, ik krijg zijne
toestemming."
Zij haalde de schouders op.
„(ie twijfelt," riep hij niet vuur, „vertrouwd
ge me den moed niet toe, mijne liefde tegen
iedereen te verdedigen
„Maak u niet boos, Karei," zeide zij, „ge
zijt goed en moedig en zelfstandig. Ge zult
voor uw recht strijden zoo goed als er maar
een is, maar uw vader is nog grooter stijf—
hoofd dan gij. Ook wil ik niet met geweld
in uwe familie komen. T.aat het maar zoo
blijven, Karei, we worden toch nooit een
paar,"
