voor ZEEUW SCH-VLA ANDEREN.
No. 46.
Zaterdag1 13 Augustus 1892.
le jaargang.
Belastingen.
FEUILLETON.
lajaarsstormcn,
NIEUWSBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 8 maanden 40 ets; franco per post 45 ets.
Voor Amerika 2.90 per jaar bij vooruitbeta
ling. Abonnementen worden aangenomen bij alle
Boekh., Brieveng. en J. Tak Jr. te Schoondijke.
ADVERTENTIEPRIJS
Van 1 tot en met 4 regels 25 ets.; elke regel
meer 5 ets. Groote letters worden naar plaats
ruimte berekend. Advcrtentiëu worden ingewacht
tot Vrijdagnamiddag 1 uur bij den Uitgever.
Deze Courant verschijnt eiken Vrijdagavond bij den Uitgever C. DIELEMAN, te Breskens.
II.
Onder directe verstaan we die belasting, welke door
de schatkist rechtstreeks en onmiddellijk gevorderd
wordt van den belastingschuldige, 't zij dan van zijn
persoon, 't zij van zijn vermogen of van een deel daar
van.
In directe belasting wordt geheven van een bepaal
de zaak, zonder aanmerking van den persoon, die haar
betaalt, zoodat zij doorgaans voorgeschoten wordt door
een persoon, die haar in den regel van een anderen
als den waren belastingschuldige terug ontvangt.
Niet de diensten, die ieder burger van den staat
geniet, moeten de maatstaf zijn, waarnaar een ieder
moet betalen, maar wel de middelen, waarover ieder
burger te beschikken heeft. Indien dit beginsel een
maal bij allen vast stond, en het cijfer van ieders
vermogen was bekend, of althans te berekenen, dan
zou er geen bezwaar wezen om als eenige belasting
een belasting op het vermogen in te voeren.
Maar juist dat berekenen en vaststellen van ieders
vermogen is een hoogst moeilijke zaak. Op kleiue
schaal, tot bestrijding van gemeentelijke huishoudings-
kosteu, is zij min of meer zuiver onder de belastin
gen opgenomen, maar velen keuren haar voor de be
hoeften van Staathuishouding, af. Daarbij komt nog
de vraag *1$ zij een proportioneele of een progres
sieve In 't eerste geval betaalt ieder in evenre
digheid van zijn bezittingen, niet meerin het twee
de wordt de arme en geringe burger geheel vrijgela
ten, en de vermogende en aanzienlijke met steeds klim
mende druk belast.
Hoe grooter het vermogen, des te grooter het deel
dat de bezitter ten behoeve van den Staat moet afstaan,
liet laatste stelsel verdient volgens sommigen afkeu
ring, omdat er in belastingzaken geen voorrecht mag
bestaangeen startd toch mag zwaarder gedrukt wor
den ten voordeele van een ander, die dan geheel of
door
II. «RAUV.
Weder legde zij haar voorhoofd tegen do ruiten.
Niets was te herkennen in de dichte duisternis dan
de zware takken der linden, die als schaduwen in den
storm zich heen en weer bewogen. Al verder en ver
der ging de wijzer van de klokmaar zoo langzaam,
ach, zoo eindeloos langzaam.
Daar werd opeens zóó hard aan do bel getrokken,
dat de schrille klank door het geheide huis weerklonk.
Emma sprong op. Wie kon het zijn Ferdinand
in geen gevalhij kwam niet te voet en vooral niet,
als hij uit de stad kwam. Misschien een bode Maar
vanwaar En als het een bode was, wat kon dan zijn
haastig komen op dit uur anders beteekenen dan een
ongeluk Bij die gedachte kromp haar hart ineen.
In den gang klonken luide stemmen, alsof de be
diende aan iemand den toegang weigerde. Emma leg
de den knaap in den stoel en ijlde, over geheel haar
lichaam bevend, naar de deur.
gedeeltelijk van dien druk ontheven wordt. Heelt
ook de geringere geen genot van de diensten, die tic
Staat aan de maatschappij bewijst, en kan dan ook
van hem niet met recht zijn deel in de vergoeding
voor dat genot gevraagd worden Op die w ijze zou
er een premie worden gesteld op niet sparen de ver
kwisting zou er door aangemoedigd worden. Maar
toch is er aan den anderen kant veel te zeggen voor
den maatregel, dat hij, die een zeer beperkt inkomen
heeft, die juist genoeg heeft tot de voldoening der
meest noodzakelijke levensbehoeften, ontheven wor
de van de betaling van belastingen, omdat de ontne
ming van een deel van dat vermogen zijn bestaan
zou aantasten.
Wij zeiden straks, dat liet bedrag der belasting
nimmer hooger gesteld worde dan voldoende is voor
de bevrediging van de behoeften van den Staat. De
maatstaf voor die berekening zij vast, duidelijk en juist,
't Bedrag moet in den regel zoo hoog gesteld wezen,
dat de belasting kan gerekend worden zonder bezwaar
het meeste op te brengen. Daarvoor toch voorkomt
men al te groote verscheidenheid van belasting, wel
ke oui de omslachtigheid in het beheeren, groote kos
ten van inning noodzakelijk maakt. Een belasting
moet daarbij nooit den voortbrengenden arbeid der
menschen belemmeren en hunne voortbrengende kracht
aantasten.
Dit bezwaar kan gelegen zijn zoowel in het wezen,
als in den vorm der heffing van de belastiDg. I11-
tusschen is dit een bezwaar, dat min of meer aan
alle belastingen gemeen is. Immers een belasting op
de levensmiddelen bijvoorbeeld, kan de menigte er toe
brengen, om, in plaats van deugdelijk voedsel te ge
bruiken, zieli met minder kostbare, maar ook minder
deugdelijke surrogaten te behelpen. Daardoor wordt
de arbeidskracht verzwakt, de voortbrenging achter
uitgezet en een gevolg is dat de producten minder
en daardoor duurder zullen worden.
Belemmeringen in 't bedrijf of in 't maatschappe
lijk verkeer tot helling der belasting, kunnen allen
„Wie is daar, Frans p"
„Een meisje, mevrouw. Zij wil u spreken, maar
ik weet niet, of
„Laat haar binnen, gauw
Emma ging verschrikt eeue schrede achteruit, toen
een jong, haar geheel onbekend meisje zonder hoed
en mantel, haastig de kamer binnentrad. De storm
had hare haren in de war gebracht en de regen hare
kleederen doorweekt. Zij was doodsbleek en door den
snellen loop ging haar boezem stormachtig op en ne
der.
„Uw man ze willen hem vermoorden uitte
zij, maar adem hijgend.
Emma stond een oogenblik als versteend, maar met
bewonderenswaardige kracht was zij zich zelve woder
spoedig meester geworden. Thans, nu het gevaar na
derde, nu het gold het in de oogen te zien, kwam
er ecne rust en vastheid over haar, waarnaar zij den
geheelen dag tevergeefs gestreefd had.
„Wat zegt ge, meisje, verklaar u, spreek duidelij
ker," zeide zij, „ga zitten, ge zijt uitgeput."
Dc aangesprokene zonk krachteloos in een stoel ne
der. Eenige seconden hoorde men in de kamer niets
dan hevig ademhalen en het tikken der klok.
Toen sprong de vreemde op.
„Oin 's hemels wil er is geen oogenblik te ver
liezen, ze zijn reeds -onderweg
vooruitgang en ontwikkeling tot stilstand doemen-^
De kosten en formiliteiten van in- en uitvoer—belast
tingen kunnen oorzaak zijn dat een belangrijke takA-
vau den groothandel van de eene plaats naar de an ft9
dere wordt overgebracht, wanneer door die belemim■-C*
ringen het snel en gemakkelijk verplaatsen der prot'6
ducten verhinderd wordt.
Het eenig doel van elke belasting moet zijn onjl0
bijdragen te bezorgen aan de schatkist ter voorzie-»'1
ning in de behoeften van den algcinecnen dienst.19
Bijoogmerken van anderen aard, als het verbeteren lo
der zedelijkheid of andere, moeten bij eene beoordee®1
ling harer waarde niet in aanmerking komen. Op»
eeu andere wijze behoort dus de belasting niet in te
grijpen in de bijzondere belangen der burgers, en het®
valt niet te ontkennen, dat bij de heffing van dcu"
personeele belasting daartegen wel eens gezondigd
wordt. Om de betaling der belasting te voorkomen?-
veranderen velen hun manier van leven, en ontzeggende
zich al te vaak het genot van de onmisbaarste bron-111-
nen van levenskracht en genot zooals lucht, licht, bo-lr
hoorlijke warmte en zoo meer. rs
-en
ts-
De vraag is niet onbelangrijk welke belastingen de r~
bc ste zijn, de directe of de indirectewant een eeui
ge belasting, waarvan wij hoven spraken, (waarvoor11
dan natuurlijk de allerbeste b. v. een inkomstenbelas*n~
ting zou genomen worden) is tot dusver nog een ide1
aal gebleven. ,n"
Die vraag is dan ook op verschillende wijzen beE°
antwoord. 1:11
De voor- en tegenstanders van directe belasting heb 'e~
ben op dit punt zeer uiteenloopcnde meenjngen. Prijs
de een de directe belastingen ten zeerste, aan, de an
der verwerpt haar geheel om de indirecte als dc beste
voor te stellen. J®
't Ligt niet op onzen weg en ons bestek gedoog !m
liet ook niet die grondeu uitvoerig te bespreken ro~
We willen liever een en ander noemen met betrek-1
ink
„Wie is onderweg spreek, verklaar n, meisje m
nog weet ik niet, wat ik doen kan, om het gevaar
waarvan ge spreekt, af te wenden." ;ar"
„lk ben dc dochter van den herbergier uit den „Roo'
den Haan" in de benedenstad," begon Anna, en n c
sprak zij zoo snel mogelijk. „De "arbeiders uit d
fabriek kwamen daar straks bij ons, om met elkande f11
te beraden, wat zo zouden doen. Ze waren woedenc ff
omdat het hun niet gelukt was, de fabriek te doe
stilstaan. De ergstcn van allen zaten in de kamet,
van mijn vaderze wilden niets iueer van onderhal
nd
de
tel-
cel
delingen weten en raasden en schreeuwden, dat me
t en voorbeeld moest stellen otn de andere fabrikante len
te waarschuwen en de zaak met geweld ten einde t'an
brengen. Hoe meer ze dronken, des te wilder e"
toorniger werden ze,- er waren er onder die voortdi 'r
rend tic anderen opstookten. Mijn vader zij b< 'en
dekte het gelaat met hare handen en een krampael r-a
tig snikken deed hare borst zwoegen. J.lu
„Vorder verder drong Emma bij haar aan me'1
bestorven lippen. 1 e
„Ik was in mijne kamer zo ligt naast de acl'6"'
terkainer „en kon ieder van de luid gesproken
woorden lioorcn. Eenigeu meenden, dat men die
Rcimann een pak slaag moest geven, dat hem zij
leven Lang heugen zou. Als hij door liet werken
was dc gcheele onderneming bedorven. Doodslaa f
