zoo van harte modejubelen als andere Christenen? Het was, omdat zij jn het Christendom van die anderen hun Christus, hun troost niet vonden. Het was onder de'Christenen altijd klagen over het dorre, het matte van den toestand hunner ziel. Dat kon toch het Christendom van Jezus niet zijn; want Jezus moet kracht' uitstorten, die - de wereld overwint, en deze werd getuist. Er was wel belijdenis; er was wel. een uitsteken van de hand, een slaan aan de ploeg, maar dat dit vuur het echte was, bleek nog niet. Op kracht alleen kwatn het aan en deze gevoelde men niet. Laat mij dit door eenige voorbeelden duidelijk maken. ...Het was in den laatsten oorlog tusschen ÏYank- HjVen Ouitscbland en wel bij de bestorming van Spiofaeren, dat een bataillon van de Fruissiscbe infanterie in last kreeg, een berg 'omtetrekken, ten einde den vijand'in den rug aan te vallen. Eensklaps ziet men zieb van de overzijde gl-~ scheiden door eene brug» waarvoor een mitrailleuse geplaatst is. De officier, die aanvoerde zag diw* eh wist, dat wie op de brug kwam,, een uian des doods zou zijn. En toch, zijn pügt gebood botn het bevel te geven.- Na eenige aarzeling. beveelt hij voorwaarts en 13 lijken liggen op de brug Wat te doen? Zullen zij teruggaan? 'Neen, op nieuw klinkt, het voorwaarts, on op nieuw zijn 13 ge- sneuveld- - Nogmaals beveelt hij, on weder vallen er 13 zijner manschappen. Maar zonder aarzeling werd télkéns. het bevel volhr'agt. Welnu, dat is de'-kracht; der gehoorzaamheideen leger, dat zulk eene kracht beeft, kan wonderen doen. Eeti tweede voorbeeld, en nog wol van eene teedeïü vrouw- 'H* Engeland was eene kindermeid, die met drie kinderen eene naauwe steeg was inge wandeld. Toen zij zoo wat half weg waren, ziet zij aan het eind een dollen hond aankomen. Men roept haar toe: maak u weg! maar zij kan niet, regts noch links Er waren- geene zijstegen en bet eind terug wandelen, kon evonmiru Wat doet zij. Zij plaats de kinderen tegen eénen muur, gaat in het midden der steeg op de kniétën liggen en wacht zoo den hond af, die zij in hare armen pakt en buiten de. steeg brengt. Dat i» de kracht der trouw, en een volk, waar eene eenvoudige kindex'- meid zulk eene kracht ten toon spreidt, kan wonderen doen. Een derde voorbeeld. Hat was- in den Krim- oorlog. Een officier waö gewond aan het boen dit moest worden afgezet eü met grooten— angst ziet hij tegen deze kunstbewerking op; doch stelt, zich gerust, daar hij zich met het gebruik van Chloroforme zal .bedwelmen en alzöo niets van de pijn gevoelen. De chirurgijn zal gaan beginnen en z®gt: Officier! ik heb nog Chloroforme, maar slechts een enkelen drupPeV en ginds ligt een soldaat, die de kaak moet worden uitgezaagd,'dat veel pijnlijker operatie is; wat denkt Gij Zonder'aarzelen zegt. de officier: Jezus 1 help mggeef de Chlorofox'me aan dien soldaat!" Dat is zedelijke kracht en een geslacht dat die kracht bezit, kan wonderen doen! Dat dan zulk eene kracht zich in O openbare! Denkt terug aan de eerste tijden der Christenheid. Is hot Christendom altijd' zoo in eerë geweest als thans? Verre van dat. Eenige eenvoudige landlieden, r vrouwen en dienstbaren hebben zich vereenigd in de 'navolging van Jezus Christus als hunnen Heére, en-die weinegen .Jieb ben geheel de maatschappij doortrokkèn als de zuurdesem het brood. Bijge loof 'en ongeloof -hebben zij bestreden, tempelen opgebouwd: zij hebben overwonnen.' Meent Ge, dat'zij gewerkt hebban als;wg? 'Neen! het is dat de zedelijke kracht uit God" hun geheele wezen be zielde ett hun aanvuurde.- En in de dagen der Hervorming was het niet anders. Denkt gij,-dat wij zouden doen, wat de vaderen gedaan hebbenZie hunne portrettenuit hunne oogen spreekt de geheiligde goddelijke kracht van Jezus, en die heeft hen geholpen in den strijd, on was han een krachtig wapen. En daarom hebben ze. gezëgd, als. er sprake was van overwin ning: aan 's Heeren .kracht hebben wij ze todan ken. En -daarom hebben zé gaarne erkend* «lat alleeii do kracht dés H. G.. de overwinning bereidde. En zo6 'is hot gebleven. Er zijn ook in Zeeland velen ten grave gedaald, die hooit die kracht van. dien Geest gevoeld hebben, die alleen aan het uitwendige bleven h&ngen.— Doch hu, de verhooring der gebeden van die geslachten is komende. Hij zal opstaan, ons beschermen en hunne klagt ver hoor en,, - Wat ik daar zeg, i& iets groots, maar toch waar. En zoo er hier zijn", din °oit geweten bebbon, wat het zegt, dat hun 'bidden verhoord wordt, die moet het harte opengaan van vreugde; die zullen zeggenneen het 'ia te veelen zij^ zullen het niet kuunen aannemen. Zoo bun ik ook geweest. Ook ik heb uitgeroepen: wij hebben te veel gezondigd Waarom kon ik hot niet gelooven Omdat onze. zonden te groot Waren, dan dat wij kondon ver- j wachten, zulk oen heil te mogen ontvangen.-^Maar hot is ook geen aanspraak van onze zijde. Het is vrijmagtige genade Gods, absolute, souvéreine genade. En vraagt go, waar dan nu die verhooring in ligt wat er gaandeis, en wat er is geschied In Amerika zijn honderden belijders van Jezus zaamgekomen, ongetroost, - dor en mat. vol van klagten; en zijn .heengegaan jubelend en juichend, omdat zij de kracht Gods gevoeld .hebben, en zijn dé wereld ingegaan, om te verkondigen, wat groote dingen de Hecre gewrocht beeft. Een enkele is naar Engeland vertrokken en heeftdaar, eene zamenkomst gehadmet de gc'oovigen in het vorig jaar. En ook daar heeft zich de kracht Gods geopen baard. Tien dagen lang' zijn zij bijeen geweest, otn niets anders te doen- dan God den Heere te "zoeken. Zij begonnen met de belijdenis, datzij den Heere niet kenden'en zijn zoo lang gebleven, dat zij gevoelden, dat hij zich in hun, had geopen baard. En* bet oinde is, dat nu "in Engeland duizenden bij duizeuden belgden, dat zij de tegen woordigheid Gods kennen, waar vroeger geen ge voel daarvan was. In Engeland waren, ook eenige broeders uit Frankrijk, en dezezijn teruggekeerd cn hebben in Frankrijk de Christenen zaamgeroepen en het resultaat was,'dat daar ook dagen achter een- velen bijeenbleven. en eveneens de kracht Gods mogten ervaren. Uit Engeland is de beweging overgeslagen naar Duitschland, naar Zwitserland en naar bijna alle landen van Europa. En thans juichen Honderden en duizenden over de openbaring des Heeren, zooals zij wel eens in oude boeken gelezen en vatv de vaderen gehoord, maar nimmer ondervonden hadden. En wij, wij hebben tot dusverre buiten gestaan. In de stille hoeken zijn èr wel, die vertrouwen op en gelooven aan die openbaring Gods, maar die van die wondervolle verbooring der gebeden nog niets weten, alsof het nog de oude toon der klagt was. Het wonder van den lof is nog niet geboord. In Brighton is in deze maand eene tweede ver gadering gehouden, en 40 Hollanders hébben aan die zamenkomst deel genomen. De Heere heeft ook mij vergund, deelgenoot van die vergadering te zijn en ik aarzel niet, te verklaren, dat alles nog verre mijne verwachting ovei'troffen heeft; dat, sints ik onder de beademing ben gekomen van de beweging, die de Heere is verwekkende, ik in mijn ziel iets gevoeld heb van wat ik vroeger niet kende. "Vroeger beleed ik wel den Heore, maar ik bleef klagen over den "dorren toestand, waarin de Christenen zich bevonden; maar daar is ook aan mijne ziel en aah mijn leven de overtuiging geschonken, ja in do volle werkelijkheid geopenbaard, dat Jezus in mijne ziel'leeft. Wat is geschied in Brighton, is geschied door Gods woord, door gebed en door gezang. Het was een heerlijk' schouwspel om duizenden bij duizenden tien dagen lang zich bezig te. zien hou den met Gods woord.. Er is gebeden in stilheid: ieder boog. zich stil neder, soms tot een kwartier toe. Het was eene opneming der ziel; het gebed was een gebed van tien dagen, waarvan mefi ge voelde, dat de Heilige Geest do drgfveer was. Er' ig gezongen Vrij en onbelemuu'rd; zoo, dat men het aan do oogen zag, dat men in bet grootste genot leefde. En hebben wij dat alles^ nu ook niet? O ja, wij hebben ook geboden en gezongen, maar bet helpt niet, als Gódde middelen niet aangrijpt. Een openlijk aanzeggen -van de bekéering, dat er yen nieuwe openbaring aan de'ziel moet geschioden, is noodig en dat zij dan eerst openlijk konden strijden. Het moet zijnen woi'den, wat do Engel- scben zoo kort on juist uitdrukken met het woord consecratie, overgave aan den Heere, bet leggen, "van zich zelf op het altaar, met onze lieve vrouwen en lieve kinderen en ons geld en goed; want dat alles is niet., van ons, maar van Jezus en het tefugnemén zou' diefstal zijn. - Wij Hollanders zijn koel en leuk. Wij kwamen daar, om de zaak maar eons op te nemen. -Wij haddenniéts dan aanmerkingen. En zie, door er te zijn en te blijven is do stroom over ons gekomen en het einde is gowoost, dat wij tot het laatste bloven en elkander aanzagen en hot be treurden dat wij moesten heengaan. Breng eens elders, in bijzondere bijeenkomsten, -de menscbon elkori' dag 2 uren bij alkander. Dan wordt er geredekaveld en getwist; maar ..daar', het was eene versmelting des harten dé broeders lief' te hebben. Ik heb. bot daar geleerd. En vraagt go: Wat. er de uitwerking van is? - Hier verveelt, het al spoedig, om driemaal des Zondagster kerke te gaan, ón als de predikant wat, ling spreekt, blijkt, do verveling door een godnrig kijken'op het horo- logie. En mot Kersmis, wanneer de kerkdagen wat voel en kort .op elkander komen, zegt menigeen: nu bon ik uitgepreekt als of het te veel was, om drie dagen ter kerke te gaan. En daar, te Brighton V Tienduizenden zijn er tien dagen lang van des morgens half 7 tot des avonds half 10 ure bijoen geweest; niet zoo als in do kerk, dat men haakt naar het einde, maar in klimmende mate van be langstelling.Des morgens kwartier over zessen zag men reeds onderscheidene personen, m<?est stedelingen, die in Engeland gewoonlijk niet vóór ten 8 of 9 ure opstaan, zich naar de vergadering begeven. Ik heb beeren en dames zien worstelen om e<me plek.. En dan werd er gebeden zonder eenige stijfheid van vormen maar vrij", geheel naar eigen begeerte. En als men 's morgens halfslapend kwam,— geen kwartier was men aanwezig of de oogen tintelden van gloed. En er werd gesproken. Ik weet, hoe vermoeijend het spreken is. Als ik driemaal in de week preekte, was het 'mij genoeg en meer was mg vrijwel on mogelijk. Daar heb ik eene reeks van mannen ge zien, die soms 4 of 5 maal daags spraken; zelfs een sprak in de 10.dagen 53 maal, en toen ik hem Sprak, betuigde hij, .dat hij zich nog frisscber gevoelde als toen. het begon. Hoe geheel anders als hier. Als hot kersmis is en dé Zondag met de nieuwjaarsdag volgt, dan is de predikant moede en mat, dan is hij- af" en moet er eens uit, om wat te bekomen; maar daar, hoe meer men sprak, des té'opgewekter werd men. Wat de uitwerking der bijeenkomsten was? Roerend. Er waren Duitschersen Franschen, dat is na den laatsten oorlóg, vuur en stroo. En het is gebeurd, dat er een opstond, een Franscbman, nog al uit den Elzas, de landstreek die van Frank rijk afgenomen en aan Duitschland gegeven is, en hij sprak: »Ik.heb:en velen met mij haat gekoes terd tegen de Duitschers, .en ik dacht dat dit inogt, omdat zij ons zooveel leed-berokkend hadden, maar ik gevoel thans, dat ik kwaad heb gedaan en ik roep al mijne Franscbe broeders op, om de hand der verzoening uittestekea en allo haat to ver bannen!" En toen kwamen de Duitschers en be tuigden hetzelfde en het werd een verbond van liefde en van verbroedering, zooals men zich niet kan voorstellen. Zoo werkte-de kracht des Geestes. En Zondags daarojp werd or avondmaal gehouden voor de Franschen en de Duitschers en dé Hollan ders en onderling werd dé hand gedrukt en bij de teekenen van -brood en wijn werd do verzoening bezegeld. De laatste dag van ons zamenzijn verhaalde den oud man, dat hij gevraagd had, ora ook deel te mogen nemen en dat hem was geantwoordJezus vraagt niet naar oud of jong! waaróp hij had uitgeroepen »dan bon ik gelukkig met mijn Jezus.» Een jong meisje van 16 of 17-jaur/fiep daarop oveiluid in de vergadering: «VaderVader! is dat waar?" O dan heb ik het hoogst geluk gevondenEn zij om helsde den ouden man,-terwijl hij betuigde, dat het alles waar was. Het was of een electrieke schok door de geheele -vergadering ging. Ieder gevoelde: Jezus is in ons midden. Dat is niet voor menschen en door menschon, maar dat is de Almagtige God, die deze dingen doet voor zondaars, die reeds door hem getrokken zijn. En vréagt ge: Of een menseh, als hij bekeerd is, nog iets ondervinden moot? Dan antwoord ik: Ja. Dat wisten en erkenden allo vromen van vroeger en later tijd.De opvolger van den hoogleeraar Voetsiu8 te Utrecht zegt: er is nog een tweede levendmaking, waarin de kracht Gods den.menseh bekwaam maakt tot daden. Dat is de inplanting in Christus, 'dé verzegeling der .bekeering, zooals .onze vromen 'het noemen. Dat is het werk van don vrijmagtigep God en mjjne bedo is, dat die heerlijkheid over uwe ziel moge komen. Of dat dan niet met de leer van onzekex-k in strijd is?"Neen, geenszins: onze kerk beeft'geleerd, dat niemand in de zonde mag blijven liggen, maai* dat wij zijn geroepen tot bekoeling en heiligmaking. Wat leert Calvijn Dat er vier vruchten zijn waaraan de bekeering kan gekend worden hartgrondig be rouw, regtvaardigheid, Chx*istelijlc leven en gebed. Het léven van den Christen moet een en al zelf verloochening zijn, en die zolverloochoning is bet, die men te Brighton .uitdrukte mot dat woord consecratie. ,En Calvijn 'zegt ook, dat een verloste ziel aan God behoort, en dat, wie er nog iets van wil hebben, diefstal pleegt. Wie herinnert zich niet de schoono woorden uit óns doopsformulier »Als wij somtijds hit zwakhoid in zonden yallen, zoo moeton wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonde blijven liggen, overmits do doop een zegel en ongetwijfelde getuigenis is, dut wij eoh eeuwig verbond der' genade met God hebben." En zoo'dikwijls, wij aan het Avondmaal gaan, wat doch wij dan anders, dan pleiten op Gods belof ten, opdatv wij door don Geest niet- liem waarach tige gemeenschap hebben zouden en van al zijixo goederen deelachtig worden. - De fout is alleen, dat wij te veel van ons zolvon.

Krantenbank Zeeland

Nieuwe Goessche Courant | 1875 | | pagina 2