NOÖRQ-REVEIANQ
Grote voorjaarsshow
van ondernemers in Kamperland
TAFELTENNIS:
Een oud-eilandbewoner
weet te vertellen
(7)
A m'n tehenwoordug erhens nae toe wille, beste vrienden,
dan is dat de heweunste zaek van de wereld. Je stapt in
d n auto of in de bus en de trein en m'n vinde ut oal normaal
en dat is't ök. Vroeher was dat toch un bitje anders; ök vo
Ko toen a tun vo't éést van z'n leven op reis hieng.
Un retoertje Hoes.
Ko van Soare most op reis,
vo 't éést van z'n leven.
Ie was wè us nae Hoes hewist,
mè di was 't bie hebleve.
Noe mos'tun hlad nae Krabbendieke toe,
want di weunde nog un nichte.
Zö vee oa ze a hevrohe: Ko. je mö us komme;
tot da'tun eindelienge zwichte.
Mè mee de trein was'tun nog nooit hewist.
en ie hieng hlad alléénug.
Soare oa't oal hoed uutheleid,
je neem un retoertje vo heen en trug.
Di stieng dan Jekobus vo't loket
en die man vroeg wat of'tun wouw.
Jekobus krauwde us onder z'n pette,
want ie snap'tunt nie zö hauw.
Toen doch'tun wee an Soare,
wat of die oa hezeid.
Un retoertje, zei Kobus.
Kiek ier, z'n ei was heleid.
De man achtur ut loket keek us nae Ko,
ie docht, die is nie snuhher.
Dirom zei tun: wi nae toe?
Dan hiengt meschien wat vluhher.
Di most Ko wee even over dienke
en ie docht, wat is dat un klier.
Toen zei tun, dat ka-je toch behriepe,
netuurluk wee nae ier.
Zaterdagmiddag 19 april stijgen twee heteluchtballons op.
Het zal de komende dagen (17, 18 en
19 april) gezellig druk zijn in Kamper- i
land. De Kamperlandse Ondernemers- j
vereniging houdt dan een grote lente-
show. In de bedrijfshallen van Leen-
poel b.v. aan de Ruiterplaatweg 2 te
Kamperland. Daar zullen gedurende 3
dagen een 15-tal Kamperlandse onder
nemers een indruk geven van wat zij
hebben te bieden. Tegelijkertijd geeft
het Landbouwmechanisatiebedrijf Leen-
poel b.v. een show van traktoren en
land- en tuinbouwmachines.
De Kamperlandse Ondernemersvere
niging houdt om de twee jaar een der-
gelijke voorjaarsshow. Dit naast andere
regelmatig terugkerende aktiviteiten.
Men denke aan de traditionele St. Ni-
colaas-alctie, de aktie rond Moederdag j
en de feestelijke Kamperlandse Bra- 1
deriè.
De Voorjaarsshow zal officieel geopend
worden door burgemeester Wisse van
Wissenkerke op donderdag 17 april,
's middags om 3 uur. Op donderdag
avond zal er een optreden zijn van een
zanger en muzikale begeleiding van
een hammondorgel.
Op vrijdagavond is er een modeshow
van dames- en kinderkleding van „Tier-
lantijntje" uit Goes en de kapsels zul
len verzorgd worden door Coiffure 2000
uit Kamperland. De modeshow is van
19.00 tot 21.00 uur.
Op zaterdagmiddag is er om ongeveer
15.00 uur een opstijging te zien van twee
heteluchtballonnen. Een en ander is een
groot spektakel. Voor de kinderen is er
de gehele middag een muzikale clown
aanwezig.
De openingstijden zien er als volgt uit:
donderdag 17 april van 15.00 tot 21.00
uur; vrijdag 18 april van 15.00 tot 21.00
uur en zaterdag 19 april van 13.00 tot
18.00 uur.
Zoals gezegd, zal de duizend vier
kante meter expo-ruimte worden in
genomen door een 15-tal ondernemers,
die zijn aangesloten bij de Kamper
landse Ondernemersvereniging. De di
verse ondernemers zullen met de vol
gende artikelen op de show aanwezig
zijn: o.a. een grote tuinmeubelshow;
fietsen; elektrische huishoudelijke ap
paraten; radio-t.v.-video; meubelen;
woningtextielhaarverzorgingsartikelen
knippen; wijn; fruit; oliebollen; kaas;
bonbons; bloemen en planten; auto's,
div. merken; snacks; ijs; vis; reinigings
middelen en zeepprodukten; sanitair en
c.v.; en toffe zomermode voor knal-
prijzen. Tenslotte is er een lekkere kop
koffie of een koud pilsje voor dorstige
mensen te koop.
ZEEUWSE VOLKSZANGER
PvdA EN VVD VORMEN
PETER DIELEMAN ZATERDAG
IN KAMPERLAND
„Ons stoke zelf jenever" en „Mee de
bejaerdesoos nae de Betuwe", dat zijn
twee bekende liedjes op de LP „De
Schompen". Een duo waar Peter Die-
leman enige jaren geleden deel van uit
maakte. Zaterdag a.s. is hij solo te
beluisteren in bar-restaurant ,,'t Helm
hout" aan de A. van Heestraat te Kam
perland.
Peter Dieleman zingt zijn eigenge
maakte liedjes in het Zeeuws en de
naam Zeeuwse volkszanger, die hij al
enige tijd heeft meegekregen, zal daar
niet vreemd aan zijn. De liedjes, die
Peter ook zelf begeleid op zijn gitaar,
zijn wat satirisch en gaan veelal over
dagelijkse gebeurtenissen om ons heen.
Tijdens zijn optreden weet hij ook altijd
zijn publiek aan zich te binden door
op een humoristische manier zijn liedjes
aan elkaar te praten.
Wilt u Peter Dieleman eens mee
maken en van onvervalste „Zeeuwse
kleinkunst'' genieten, kom dan zaterdag
a s. naar bar-restaurant ,,'t Helmhout"
te Kamperland. U bent van harte wel
kom.
COLLEGE IN KORTGENE
Voor het eerst na 40 jaar zal in het
te vormen college van b. en w. van
Kortgene geen wethouder van een pro
testants christelijke partij zitting ne
men. De CDA-fraktie, die bij de ge
meenteraadsverkiezingen één zetel heeft
verloren en van 4 op 3 is gekomen,
zal in het nieuwe college ontbreken.
Voor wethouder L. M. van der Weele,
die zich niet meer verkiesbaar heeft
gesteld, is door de nieuwe CDA-fraktie
geen opvolger aanbevolen.
Na enige besprekingen, op uitnodi
ging van de PvdA-fraktie, is besloten
om een college van b. en w. te vormen,
bestaande uit dhr. J. J. van Noort, de
huidige wethouder van de PvdA en
dhr. C. J. van Damme, raadslid voor
de VVD.
OPHALEN OUD PAPIER
TE KAMPERLAND
A s. zaterdagmorgen vanaf 9.00 uur
wordt er te Kamperland weer oud pa
pier opgehaald. Dit ten behoeve van de
Brassband „Ons Genoegen".
Slagvast sluit seizoen 19851986 rede
ly k goed af. Ook tweede jeugdteam
kampioen.
Evenals het tweede seniorenteam is
ook het tweede jeugdteam erin geslaagd
kampioen te worden. Op schitterende
wijze werd afgelopen zaterdag mede
kandidaat 't Zand uit Middelburg met
3—7 aan de kant gezet. Deze px-estatie
werd bex*eikt door het viertal Ewald
Begthel, Wim de Bruine, Arnold Keizer
en Bert Sandee, samen met hun coach
Andx-é Geluk. Vanaf deze plaats profi
ciat en veel succes in de derde klas.
Dat niet alles goud is wat er blinkt,
heeft Slagvast ondertussen ook bemerkt.
Het eerste jeugdteam heeft het name-
liik niet gered om zich in de tweede
klas te handhaven. Hun laatste wed
strijd, waaxmit minstens één punt moest
worden gehaald, werd met 82 ver
loren van Effect uit Terneuzen.
Het derde jeugdteam en het pup./
welpen team moesten hun laatste kom
petitiewedstrijd tegen Scaldina uit Zie-
rikzee afwerken. Beide teams hadden
geen schijn van kans en kregen aldus
een 91 nederlaag te slikken. Erwin
v/d Maas en Jos Meester waren het, die
voor Slagvast de eer wisten te redden.
Het eerste seniorenteam heeft de laat
ste kans die zij hadden om degradatie
te voorkomen met beide handen aan
gegrepen. Onverwachts werd titelkan
didaat Kapelle, in eigen omgeving nog
wel, een gevoelige 28 nederlaag be
zorgd. 't Zand dat hierdoor, zonder zelf
te spelen, kampioen was geworden, had
het kompetitieverloop voor Slagvast nog
nadelig kunnen beinvloeden. Zij deden
echter hun sportieve plicht door MZ
in hun laatste wedstrijd naar een dui
delijke 37 nederlaag te spelen, waar
door Slagvast in de derde klas blijft.
Aanstaande zaterdag 19 april wordt
door de afd. tafeltennis van Slagvast
de klubkampioenschappen georgani
seerd. Belangstellenden kunnen van 10-
17 uur in de sporthal een kijkje komen
nemen om deze prachtige sport van
Nu moeten wij ons even realiseren,
mijne heren, dat de rookwaar nog aan
distributie onderhevig was, dus schaars
en op de bon. Tussen twee proestbuien
door, hangend met het hoofd nog boven
de wasbak, keek Henk even naar Kees
en zei: „Zeg, heb jij vannacht nu ook
zo belabberd geslapen
Kees liet toen een niet zo zachte term
los, daarbij met zijn armen zwaaiend,
tenminste zo dacht hij, in de ruimte.
Maarhet shagdoosje werd geraakt,
dat door het geopende venster ver
dween, dalend naar Lemsterdiepten. Dit
was een straatje dat achterlangs „Het
Centrum" liep.
Juist, o toeval, voor de voeten van
een huiswaarts kerende nog jeugdige
vissex-. Die het doosje, zag Kees vanuit
het venster, opraapte, opende en toen
zeker blij verrast heeft gekeken. Riep
naar de man daax'boven in het ver
lichte venster: „Bedankt hoor, je stopt
zeker met rokenEn verdween.
Kees heeft toen een nummertje Rot
terdams bootwerkersgeluid laten horen.
Zei later Henk tijdens het ontbijt bij
ons aan boord: „Mensen, ik durf nog
niet te lachen, dan vermoordt hij me
nog. Maar zodra ik thuis kom, ga ik
daar eerst eens rustig voor zitten!"
Zei Kees: „Piet, dat was nog jouw
doosje, weet je wel?"
Nu, Henk kon toen vlug naar huis,
want bij het verwijderen van de roet-
laag op een zuigerkop bleek deze zui
ger gescheurd te zijn. Inpakken en weg
wezen, was toen de reaktie van Kees.
Wij sturen vanaf Rotterdam de „Tini"
(eigen motorsleepboot) wel om jullie op
te halen. Wij moeten voor verdere re
paratie naar de machinefabriek.
Mag ik, mijne heren, tot besluit nog
een noot inlassen? De hongerwinter
was door ons overleefd, dankzij fami
liehulp. Bevrijding was daar. Het mooi
ste moment was toen voor ons de voed-
seldropping door de geallieerde vlieg
tuigen. Het in het openbaar, op straat,
kaalknippen van de met de vijand ge
heuld hebbende vrouwen en meisjes,
om die daarna met gemeniede hoofden,
ter opluistering van het bevrijdings
feest, rond te leiden op een kar. Neen,
dat heeft ons bedroefd.
Om redenen dat het juist „de goeden"
waren, de soliede vaderlanders, die zich
hiertoe nu verlaagden. Maar ook velen
hielden zich veire van dit straatbeeld.
Wij zijn nu de tweede bevrijdingsdag
met nog slappe benen op een geleend
rijwiel gestapt, waaraan die blokjes
banden zaten. Deze fiets had de vijand
nimmer kunnen roven. Peddelden op
de vroege morgen, met als enige dag
voeding enkele gedropte kaakjes op
zak, die door distributie de huiskamers
hadden bereikt, eerst van Delft naar
Rotterdam. Kwamen die dag ook nog
aan de Spijkenissebrug, waar wij door
een marechaussee werden teruggewe
zen, want het achtex-land daar was nog
niet door de geallieerden bezet. Dit
had vier dagen na de bevrijding pas
plaats.
Wij waren op zoek naar het tankschip
„Viking", want dit schip was tevens
onze woning. Een ons bereikte tip ver
meldde dat dit schip juist voor de be
vrijding te Hellevoetsluis was gezien,
vandaar. De Maastunnel te Rotterdam
was afgesloten. Heen-en-Weer bootjes
(stadsveerdienst) waren vanzelfsprekend
nog niet op hun basis terug.
nabij te zien. Vrijwel alle tafeltennis-
leden zijn present om hun krachten
met elkaar te meten.
De strijd zal gaan in de volgende
groepen: pu./welp. van 8 t/m 12 jaar;
asp./jun. van 13 t/m 17 jaar en senioren
vanaf 18 jaax\
Eindstanden voorjaarskompetitie.
3e
klas senioren.
1.
Zand 4
10
15
2.
Scaldina 1
10
12
3.
Kapelle 2
10
12
4.
Kerkwerve 1
10
8
5.
Slagvast 1
10
7
6.
MZ 11
10
6
5e
klas senioren.
1.
Slagvast 2
8
12
2.
Big Smash 5
8
10
3.
Kapelle 5
8
9
4.
MZ 17
8
6
5.
Laurens 5
8
3
2e
klas jeugd.
1.
Arnemuiden 2
10
17
2.
Effect 2
10
13
3.
MZ 4
10
13
4.
Laurens 1
10
6
5.
Sar. 1
10
6
6.
Slagvast 1
10
5
4e
klas jeugd.
1.
Slagvast 2
10
15
2.
Zand 5
10
14
3.
Kapelle 1
10
12
4.
Oudelande 1
10
10
5.
Reyn. 4
10
6
6.
MZ 9
10
1
5e
klas jeugd.
1.
Kapelle 2
10
18
2.
MZ 11
10
14
3.
Scaldina 4
10
14
4.
Big Smash 3
10
10
5.
Slagvast 3
10
3
6.
Big Smash 2
10
1
2e
klas pup./welp.
1.
Scaldina 5
8
13
2.
Oudelande 3
8
12
3.
Big Smash 5
8
9
4.
Slagvast 4
8
5
5.
MZ 12
8
0
Wij moesten dus een grote bocht ma
ken over de Maasbruggen. Kwamen,
met prachtig weer, bij de 2e Katen-
drechtse haven aan (le en 2e K.-haven
zijn nu gedempt). Waar het terrein van
de V.K.M. (Verenigde Kolen Maat
schappij), zuster-onderneming van de
Oliehandels-vereniging (later Gulf) was,
waar wij in dienst waren. Hier kon ik
misschien een oude bekende vinden,
die iets naders van onze tankschepen
afwist.
Daar meerde juist het eerste Engelse
kolentransport zeeschip, diep afgeladen.
De wederopbouw werd al realiteit!
Wij duwden in de terreinafrastering
de stalen deur open en zie, daar op
een stoel voor het kantoortje, lekker in
het zonnetje, zat nu als portier dienst
doende, een door vermagering niet op
het eerste gezicht te herkennen man.
Het was Kees Nolten!
Hij herkende mij het eerst met: „God
Piet, leef jij ook nog?" Kwam moei
zaam van zijn stoeltje overeind en
bleef een poosje op mijn schouder klop
pen. Ja, hij was met een beetje geluk
ook razzia en „ander gedonder" te slim
afgeweest. De meeste jongens van het
terrein zaten nog in Duitsland natuur
lijk, ergens anders, ofwaren dood.
Doch hij had Rotterdam niet verlaten.
Was bij zijn zus hier in Zuid onder
gedoken. Haar man hadden „ze" met
stoffer en blik, gaande 's morgens naar
zijn werk, van straat geveegd en in
een lichter (sleepschip) naar „boven"
(Duitsland) vervoerd, met vele anderen.
Daarna niets meer van hem gehoord.
Hopelijk komt hij terug, wie weet?
In die tijd had Kees, met anderen,
„een putje gespit" in de bodem van de
werkplaats achter het kantoortje. Hier
in was, lekker ingevet, zijn draaibank
en andere dingen verdwenen. Zodra er
hulp kwam, werd dat zaakje weer „op
gevist". Wat waren wij beiden mager,
vonden we.
„Maar," zei Kees, „dat een mens nu
niets te roken heeft. Piet, heb jij soms
een draadje tabak of zo bij je?" Nu,
dat draadje hadden wij wel en wel in
de vorm van een doosje gevuld met
goud-geel eigen teelt. Vloeitjes, netjes
op maat gesneden, kwamen van een
Haags krantenbureau. Relatie is maar
allesHet papier was wel een beetje
dik.
„Mag ik er eentje draaien?" veerde
Kees nu van zijn stoeltje.
„Nee," was m'n antwoord, „je krijgt
het gehele doosje met inhoud!"
Terwijl Kees zijn shagje van deze
middelen probeerde te draaien, kwam
de Nederlandse loods, tas op de rug,
vanaf het Engelse schip aan de poort.
Zag Kees staan rollen met de vinger-s
en schudde zijn hoofd. „Dat is nu over
met die rommel, hier!" zei hij. Trok
een doos Player uit zijn rugzak en gaf
met royaal gebaar ons elk vijf echte
sigaretten, de eerste na de bevrijding.
Meegebracht door één der eerste ge
allieerde schepen die het gehavend Rot
terdam weer ongestoord binnenkwamen.
Toen Kees wat later van mij vernam
waarvoor ik van Delft op weg was en
hoe, terwijl ik naast hem op de stoep
voor de deur van het kantoortje zittend
de meegebrachte kaakjes op at, kwam
uit zijn zak het papiertje met twee nog
oorlogsgrduwe boterhammetjes tevoor
schijn. Deelde die met mij. „Pak vast,
Piet. Ik ga zo dadelijk wel even bij
de kok op die Engelsman kijken!"
Zo was nu Kees. Dit vond ik den
kelijk zo aardig van hem, dat ik vier
van mijn vijf Engelse sigaretten in nu
zijn shagdoosje heb gestopt. De vijfde
sigaret, 's avonds weer te Delft zijnde,
hebben wij met z'n drieën opgerookt.
Hoe? Onder zwaar protest der an
deren knipten wij de sigaret in drieën.
Elk deel werd op een stopnaald geprikt.
Om zo weinig mogelijk peuk over te
houden. Zo ging die bevrijdingssigaret
in rook op.
Te Lemmer is toen mijn shagdoosje,
dat Kees als „aandenken" nog steeds
gebx'uikte, bij een visser terechtgeko
men
Onverbiddelijk klopte hofmeester Da
me, als sein voor opstaan, de andere
morgen op tijd met de stok, voor op-
i'olling van hettafelzeil, op de lange
tafel beneden in de midscheeps. Dit
was een langscheeps aangebrachte vaste
tafel. „Het blad" kon in vier gedeelten
opgeklapt worden, dan werd het een
wastafel. Onder het blad bevonden zich
de waskuipjes met elk een kraan voor
stromend, enkel koud, water.
Met een schip kan men ook „inwen
dig" vele kanten op. Zo was de „Prins
Hendrik", onder de naam „Argo", eens
gebouwd als Noox-dzee zeiljacht. Voor
een Twentse textielfabrikant. In „Goes
in oude ansichten", deel 2, afb. 49,
treffen wij het schip nog onder de oude
naam op de foto aan.
In 1921 had mijnheer De Jong de
„Ax-go", verwaarloosd, in de haven van
IJmuiden gevonden. Vond het geschikt
voor zijn opzet: opleiding voor varens
lieden. Zij vermeld, dat voor de inge
bruikstelling van het voor het K.O.F.
als eerste nieuwgebouwde vaartuig, de
„Prinses Juliana" (1931), de „Argo",
maar nu onder de naam „Prins Hen
drik", nog gevaren heeft met leerlingen
van de Nederlandse zeevaartscholen.
Aan het schip werd in de loop der
tijden veel concessie gedaan naar alle
kanten. Het moest zeil-, maar ook
motorschip zijn. Een schip voor diep
water, maar ook voor kanalen en ri
vieren, die veelal lage waterstanden
hadden. De zij-zwaax-den vervielen en
hiervoor kwam een staafkiel in de
plaats. Om de slingering van het schip
te beperken werden kimkielen aange
bracht. De machinekamer bevond zich,
ongebruikelijk, op het voorschip. Waar
door het achterschip, om gelijklastig te
liggen, werd geballast met broodjes
(ijzer, gegoten in de vorm van een
broodje) en ponsdoppen, terwijl de keex--
koppeling (voor schroefbediening) zich
op het achterschip bevond. Over haast
de gehele scheepslengte was dus de
schroefas aangebracht. Op het voorschip
werden twee motoruitlaten gemonteerd.
Belangstellenden aan de wal vroegen
ons altijd of het schip soms twee voort-
stuwingsmotox-en had. De ware reden
was, dat zo er gezeild werd met behulp
van motorkracht, de uitlaat aan lij
dienst deed en aan loef werd uitge
schakeld door een beweegbare klep. Om
de witte zeilen voor het zwartroken
zoveel als mogelijk was te sparen.
Met kanaal- en(of) riviervaart hing,
in gestx-eken stand van de masten voor
vaste brug-passage, de bezaansmast met
meer dan de helft, langscheeps, over-
boox-d. Was bij achteruit varen, rond
gaan of schutten, altijd een zorg kpart.
Zo was ook met de x-uimte beneden-
deks, berekënd voor vier vaste beman
ningsleden en zestien leerlingen gewoe
kerd. Van het voorschip af gerekend,
volgde na de machinekamer met een
waterdicht schot, over bakboord de
kombuis en over stuux-boord één hut,
bewoond door de hofmeester en de
matroos-motordrijver, samen dus, wat
wel eens problemen gaf. Dan volgde de
midscheeps. Dit was les-, eet-, slaap-
en waslokaal. Met zestien kooien, twee
hoog, verdeeld over de scheepszijden.
Toch is de „Prins Hendrik" altijd voor
ons het intiemste K.O.F.-schip geweest.
Dit niveau heerste nimmer aan boord
van de ruimere „Prinses Juliana". Daar
had men steeds twee werelden, helaas.
De koopvaai-dij (leei'lingen van de zee-
vaatrscholen), de Rijn- en binnenvaart
(leerlingen van de dagnijverheidsscho
len). Die altijd samen aan boord waren.
De dagnijverheidsscholen bevolkten het
voor-schip. De zeevaartscholen de luxere
midscheeps. Het oefenjaar dat wij daar
aan boord gezagvoerder moesten zijn,
is ook voor mij erg leex-zaam geweest.
Daar is misschien nog wel eens een
story over te schrijven!
Het was aan boord van onze schepen
met leerlingen dagelijks om 6.30 uur
„overal" (opstaan). Hier werd niet van
afgeweken met de journalisten, slape-
rig of niet. Om 8.00 uur zou er gevaren
worden. Nog lagen de zeilen en toebe
horen bij De Vries op de vliering. Over
enige tijd zouden wij zeilen op het IJs-
selmeei\ Maar ook dit werd geklaard.
Personeel van De Vries, om 7.00 uur
aanwezig, lieten de zeilspullen voor ons
op de zeilmakers vloer zakkem Wij
sjouwden de zaak aan boord en vingen
gelijk aan met aanslaan. Onderwijl werd
ontmeerd, voeren naar de Lemstex'sluis
en schutten vlot naar buiten. Waar
mogelijk, werden wij door de journa
listen geholpen. Zo waren die mensen
ook! Wij hadden een noordwestelijke
wind, kracht 3, zonnetje daarbij, dus
ideaal zeilweer, richting Amsterdam.
Een gezellig deininkje kompleteerde het
geheel.
Later kon men in de pers over deze
zeildag lezen. Dat men door het kraken
van het lopend tuig, het rekken en klap
peren van de zeilen, speling van de
golfslag, reutelen van het water aan
de boeg, het dak van witte meeuwen
boven het kielzog, waarvan gedoken
werd door de vogels naar boven ko-
mexxde visjes en wat aan romantiek
zich hiervoor nu leende, geïnspireerd
werd. Heimwee naar het grootse mari
tiem verleden van de voormalige Zui
derzee beving het hartDe paling
vaart op Londen van de Workumers,
de Slag op de Zuiderzee en daarbij
Jan Haaring.
(Wordt vervolgd).
P. C. Noordhoek, Zierikzee.
