DE DERDE WERELD VERDIENT BETER, -
ALS U DE NOVIB CATALOGUS AANVRAAGT.
Tstuur mij
de gratis
novib
j catalogus
S
Een oud-eilandbewoner
weet te vertellen
(2)
gmawMMi!
BINGO SPELEN
GOED VOOR VELEN
LEZERS VAN
Noord-Bevelands
Nieuws- en Advertentieblad
SPELEN 1 OF 2 WEKEN GRATIS MEE.
Toen begingen wij, door menslievend
heid hieraan in het geheel niet den
kend, een groot risico. Voor allen was
het beter eerst uit de stromende regen
te stappen. Wij stelden haar voor bij
ons in de messroom een kop warme
koffie te drinken. Daarna zouden wij
verder zien.
Met een hoofdknik stemde zij toe.
Doch bij het aan boord komen sprong
zij haast weer in dat ellendige water.
Was dit haar gelukt, zeer zeker was
hierop de verdrinkingsdood gevolgd.
Juridisch gezien, merkte later terecht
de politie op, werd zij dan bij ons van
boord af vermist. Toch hebben wij
hierover maar niet wakker gelegen.
In de messroom stond deze jonge
vrouw al gauw in een plas water, zo
nat was zij. De hofmeester bracht haar
een kop dampende koffie. Dit werd
door haar niet aangeraakt. Wat was
dit mens in de war. Wij hadden haar
al een stoel gegeven. Mij vroeg zij om
een sigaret en of ik die voor haar
aan wilde steken. Haar handen beefden i
zo en waren te vochtig. Toch was bij I
haar van alkohol geen sprake. Drugs?
Op haar verzoek kreeg zij een grote
witte handdoek om haar hoofd wat af
te drogen. Zich zeker bewust wordend
enkel in een mannengemeenschap te
zijn gekomen, vroeg zij spiegel en kam
om haar haren wat te ordenen. Dit
vonden wij een positief teken. Naast
de messroom bevond zich de kapiteins
hut, in onze argeloosheid lieten wij
haar hiervan gebruik maken. Met de
aangrenzende toilet-doucheruimte, waar
ook een spiegel te vinden was.
Inmiddels moesten wij met deze da
me maatregelen nemen, want daar zou
nog gevaren worden ook. Opperde de
machinist: „Kap, heeft u bij uw was
bak ook losse scheermesjes op de pak?"
Dit hadden wij.
Vlug liepen wij buitenom naar de
half geopende patrijspoort in de bui
tenwand van de toiletruimte en keken,
zelf ongezien, voorzichtig naar binnen.
Zij stond schuin achter dit ronde ven
ster nog te roken. Staarde naar buiten,
naar dat steeds maar voorbijstromende
water. Had de scheermesjes niet op
gemerkt.
Hier moet zij weg, besloten wij, wij
zer wordend met deze dame. Eerst
zorgden wij voor blokkade door be
manning van de twee uitgangen naar
het dek. Spraken met de stuurman af,
dat deze politiehulp zou halen aan de
wal. Wij wisten dat er een post van
de Wasserschutzpolizei in de buurt was.
Gelukkig had zij de deur van de
toiletruimte niet afgesloten. Wij open
den deze en verzochten haar hier uit
te komen. Weer begon zij te huilen,
op een kreunende ellendige manier.
Aan de linkerhand droeg zij een trouw
ring, aan de rechterhand een soort ze
gelring, voorzien van steentjes. Aan
haar oren hingen gouden ringetjes, niet
opzichtig.
Wij vroegen haar bewogen waarom
zij zichzelf met alle geweld wilde do
den. Zij was nog zo jong. Getrouwd,
dachten wij. Dit enkel beaamde zij.
Maar wilde niet haar naam noemen of
een adres. Voor haar was geen terug,
fluisterde zij.
En toen, voor onze verbijsterde ogen,
met enkele routine-gebaren, ontsloot zij
hier en daar een ritssluiting. Haar
avondjurk, met niets hieronder aan,
viel op de vloer. Zij ging liggen op
de rustbanken als wij nu maar bij haar
kwamen, zou zij lief zijn. Dan bleef
zij voorgoed bij ons.
In een flits zagen wij over borsten
en schouders rode striemen. Alsof zij
gegeseld was. Een glimp van een leer
ling verscheen voor het venster. Wij
werden een beetje woedend door deze,
ons zo opgedrongen, situatie. Geboden
haar dat kleed weer aan te trekken.
Op een wenk kwamen hofmeester en
bootsman hierbij helpen. Wat een toe
stand!
Maar zie, als een hinde ontschoot
deze dame onze vingers. Gelukkig ving
de bewaking aan de door haar verko
zen uitgang haar op. Even worstelde
zij als een getergde tijgerin. Beet waar
ze bijten kon. Tot wij haar weer plaat
sten op de stoel in de messroom. Met
de belofte dat bij de geringste aanlei
ding hiertoe zij zou worden vastge
bonden. Toen vroeg zij om een zakdoek
voor haar tranen, die wij haar gaven.
Jongens, jongens, wat een morgen!
Daar stopte een politie-overvalwagen
voor het schip. En meerde zowat ge
lijktijdig aan bakboord een Wasser
schutzpolizei vaartuig langszij. Een re
chercheur met meerdere politiemensen
stapte aan boord. Namen het initiatief.
De stuurman had hen al van het een
en ander op de hoogte gebracht. De
eerste politiepost stroomafwaarts, ge
rekend van hier, was al gewaarschuwd
om uit te kijken naar dat tasje.
Zodra de voor ons naamloos gebleven
jonge vrouw begreep nu met politie
van doen te hebben, verstarde zij op
haar stoel. Bij welk drama was zij
toch betrokken? Dit is voor ons altijd
een vraag gebleven. Ook tijdens latere
door ons gemaakte Rijnreizen wilde
de politie hier nooit op ingaan. Spio
nage?
Ook nu negeerde zij het verzoek haar
naam en adres te noemen. Voor verdere
vragen, bars gesteld nu, ontsloot zij
haar mond niet. Die vol onberispelijk
gave tanden was, hadden wij al gezien.
Nooit hield dat frommelen van die
fraaie vingers met de zakdoek op.
Toen viel het politioneel besluit: mee
aan de wal! Gedwongen wegens de
breedte van het gangboord liep men in
ganzepas, achter elkander, van het
schip naar het ponton. De radeloze
vrouw in hun midden. Haast zou zij
toch weer ook de politie ontglipt zijn.
Zo de rechercheur, die achter haar aan
kwam, een minder goed vakman was
geweest. Haar toen niet zachtjes korri-
geerde. Uit nijd, wij zien dit nu nog
met pijn voor ons, smeet zij toen onze
zakdoek in de Rijn. Die als een stom
protest wegkolkte met de stroom.
Ons werd gevraagd nog niet te ver
trekken. Voor het verdere procesver
baal ging de stuurman mee naar het
politiebureau. Na nog wat nakaarten
vertrok ook de Wasserschutzpolizeiboot.
Een uurtje later werd de stuurman
per politie-auto teruggebracht. De re
chercheur was persoonlijk meegekomen
om de kapitein te zeggen, dat wij kon
den vertrekken. Indien van node, dan
kon men ons altijd nog bereiken per
marifoon.
De dame in kwestie had van een
politiedokter „eine spritze bekommen"
(injectie gekregen) en hierdoor zou zij
eerst een etmaal slapen. Men kon met
haar niets anders beginnen. Hij ver
moedde wel dat er méér dan bijv. hu
welijksperikelen aan de hand was. Bonn
was eenmaal regeringscentrum, met
ook alle schaduwzijden hieraan ver
bonden.
Doch wij kregen een pluim van deze
politieman. Het betrof hier een „Duitse"
vrouw en wij waren „Hollanders". En
daar was nu eenmaal die tweede „Welt-
krieg" geweestWas die dame in
de Rijn terecht gekomen, en dan met
deze stroom, was zij zeker verdronken.
Had zijn dienst dagenlang, veelal dan
vruchteloos, moeten gaan dreggen. Men
was daarom voor onze „humaniteit"
zeer erkentelijk. Die avond haalden wij
Koblenz niet. Bogen ons toen over het
rapport om de verloren vaartijd te
verantwoorden.
Later moesten wij meermalen op de
Wasserschutzpolizei, voor uiteenlopen
de niet ernstige zaken, in de omgeving
van Bonn, een beroep doen. Werden
dan altijd welwillend en efficiënt door
deze dienst behandeld. Is voor de toe
komst deze opstelling tussen volkeren
nu niet beter?
Door omstandigheden waren wij een
andere Rijnreis verlaat uit Nederland
vertrokken. Haalden voor het weekend
het bergland niet. Dit was anders voor
leerlingen zowel als voor bemanning
wel zo prettig. Op de vrije weekend
uren werden dan de bergtochtjes on
dernomen. Nu kwamen wij met de za
terdag niet verder dan onder de rook
van Keulen.
Des zondags werd er niet gevaren.
Ankerden en meerden af aan de muur
te Mülheim am Rhein (R.K.M. 692,3).
Wij hadden als gasten de direkteur en
zijn vrouw van de eigen dagnijverheids
school te Amsterdam aan boord. Hij
was herstellende van een hartinfarct.
Zou binnen afzienbare tijd zijn werk
zaamheden mogen hervatten. Ter on
derbreking van de ziek-zijn-sleur had
de specialist hem aangeraden „er eens
helemaal uit te gaan". Dit was toch
niet mooier dan op deze wijze te rea
liseren?
Samen met zijn vrouw waren beiden
op de zondagmorgen juist terug aan
boord gekomen van het bijwonen van
een evangelische kerkdients. Met de
machinist, van huis-uit een Vlissinger,
en ondergetekende, dronken zij de mor
genkoffie in de messroom.
Kwam daar een Duitser aan boord
gehold met de kreet: „Snel, snel, daar
bevindt zich een vrouw te water, zij
hangt nu aan de ankerketting!"
Voor onze voeten strompelde even
later de machinist door het gangboord,
beiden onderweg naar het voorschip.
Wij mogen strompelen zeggen, want
deze man had als koopvaardijmachinist
tijdens 19401945 „konvooi" gevaren in
geallieerd verband tussen Engeland en
Amerika. Zonder dat dit werd gerea
liseerd was hij tijdens een heenreis
overvallen door kinderverlamming. Niet
te ernstig van aard.
Had, gezien de gevaren onderweg,
maar „paraat doorgewandeld" over de
plaat in de machinekamer. Om einde
lijk, na terugkomst in Engeland, eens
naar zijn bekomen handicap „te laten
kijken". Lag zo in het ziekenhuis. Waar
men hem snel weer oplapte, want ook
zoveel zeelieden moesten toen vervan
gen worden
Doch met het stijgen der jaren kreeg
hij steeds meer last van zijn onwillig
rechterbeen, waardoor hij later in onze
dienst ook is afgekeurd. Maar nu liep
hij ons „in de weg".
Door de stroom had de drenkeling
zich niet kunnen vasthouden aan de
ankerketting. Die was ook ingesmeerd
met olie tegen roest. Daar kwam al een
wit gezicht boven water aandrijven.
Armen graaiden naar enig houvast, dat
er niet was. Later hebben we ons af
gevraagd hoe het toch mogelijk is dat
een mens, in uiterste tijdnood, zo juist
kan handelen.. Een volgboot van het
dek af strijken zou te lang duren, flit
ste het door ons heen. Toch moest die
vrouw, die zichtbaar niet in staat was
te zwemmen, het water uit. Op het ver-
hogingsdek, naast het gangboord, lag
een dik wrijfhout. Hieraan was een
nog al lange nylon drijf lijn gesplitst.
Wij grepen deze lijn in een reflex en
gooiden het vrije eind die vrouw toe.
Zij greep niet mis, gelukkig. Wij gin
gen op het wrijfhout zitten „voor de
schok", zo de lijn strak zou komen. Het
geluk bleef met ons. Wel klapte de dren
keling tegen de scheepswand op de wa
terlijn, doch hield stevig vast.
Vlug hing men achter haar de ook
aan het dek liggende statietrap neer.
Reddingsgordels, haar toegeworpen
door andere opvarenden van schepen,
dreven verder.
Het was een milde voorjaarsdag, vol
lente-belofte. Het gras aan de Rijn-
oever ging weer opnieuw groenen. Blad
aan struik en boom kwam weerom. Al
tegenstelling van de narigheid met deze
vrouw. Vele mensen wandelden langs
de paden aan de rivier en genoten zo
van de zondagse vrijetijd. Dromden
ook samen bij ons schip.
Wij kregen een aangereikte werplijn
onder haar armen door. Voorzichtig
vierden wij haar tot aan de trap. Zij
luisterde wel goed naar onze aanwij
zing. Zo stond zij gauw weer veilig aan
dek.
Kom, stelden wij voor, gaat u maar
even mee naar binnen. Weg van de wal-
belangstelling. De man, die ons ge
waarschuwd had, was ijverig in de buurt
gebleven. Eerst dachten wij dat het
soms haar man kon zijn. Dat zij wan
delend, door te struikelen bijvoorbeeld,
in de rivier was gevallen. Bij nadere
informatie bleek dit niet het geval te
zijn. Hij was toevallig passant geweest.
Door ervaring wijs geworden, verzoch
ten wij hem wal-assistentie te verzoe
ken aan een in de buurt zijnde politie
post. Ook nu hadden wij geen droge
dameskleding voorhanden. De nieuwe
gast maakte in deze richting ook geen
aanstalte. In de messroom trachtten
wij haar wat op haar gemak te stellen.
Gaven haar een kop warme koffie. Toen
begon die vrouw, op een stoel zittend,
over haar gehele lichaam vreselijk te
beven. Reaktie op het gebeurde? De
kop koffie viel uit haar hand klette
rend op de vloer. Zij plofte met haar
hoofd op tafel en snikte: „Waarom,
waarom heb ik dit kunnen doen? Ik
heb toch een lieve man en kinderen.
De politie, in burger, diende zich aan.
Zijn specialiteit, begrepen wij, was in
dit geval de betrokkene eerst zijn ver
trouwen te schenken. Hem vertelde zij,
zo haar naam en adres. Waar zij tijde
lijk verpleegd werdDat zij op deze
mooie dag tot de avond naar huis had
gemogen. Hiermede zou zij man en kin
deren verrassen. Aan de eerste halte
over de brug was zij uit de tram ge
stapt. Aan de overzijde, bij een rivier-
krib (Mülheimer Ort, R.K.M. 692-695)
lagen haar kousen, schoenen, mantel en
tas. Doch het was daar te ondiep
Terug wandelend over de Mülheimer
Brücke was zij van de brug in de Rijn
gesprongen. Ruim tien meter naar be
neden, wisten wij. Deze val had nu ook
die Duitser gezien. Om ons later te
waarschuwen.
Het verdere verloop van dit mense
lijke drama hoorde toen de rechercheur
van ons. Mild zei hij tegen deze vrouw:
„Gaat u maar met mij mee. Dan bellen
wij op mijn kantoor eerst uw man!"
Gelukkig had de vrouw van haar val
geen lichamelijke narigheid overgehou
den. Gewillig stond zij op, gaf ons de
hand en bedankte voor onze hulp. Aan
de wal gekomen kreeg zij een arm van
die politieman. Daar liep hij dan met
haar, die barrevoets was en nat van
kleren. Tot aan zijn auto.
Een vakman, dachten wij zo, met het
hart op de goede plaats.
Zierikzee.
P. C. Noordhoek.
CONCERT VAN DISCIPEL TE GOES
Op zaterdag 15 februari geeft Discipel
weer een concert in de Bethelkerk in
Goes.
Discipel is één van Nederlands beste
gospelkoren. Het heeft ieder jaar een
frisse ploeg van 30 man en een nieuw
programma veelzijdig en puur Ne
derlands. Het programma van Discipel
is een kombinatie van moderne zang,
muziek en gesproken tekst.
Ook in andere landen blijkt Discipel
het aardig te doen. Diverse keren was
de formatie in België en waren er
concerttoernees in Duitsland, Oosten
rijk, Joegoslavië, Frankrijk, Spanje en
Hongarije.
Het concert in Goes begint om 20.00
uur, toegang is gratis. Het is zeker een
bezoekje waard!
Ook verlenen zij zondag 16 februari
om 10 uur medewerking aan de jeugd
dienst in de hierbovengenoemde kerk,
o.l.v. ds. Van Veen, met als thema „Sa
men leven?"
Voor meer informatie kunt u bellen:
01100- 11276 of 01106- 1670.
Mensen uit de Derde Wereld ge
bruiken hun handen lieverdanzeop
te houden. Door produkten uit Derde
Wereld landen te kopen geven we
de mensen daar de kans om beter voor
zichzelf te zorgen. Hun kans op
een menswaardigerleven. Eenbestaan
zonder afhankelijk te zijn van, vaak
incidentele, hulp.
Door hun produkten te kopen
steunt u hen. U vindt ze in de Novib-
catalogus. Een catalogus boordevol
interessante, leuke en mooie produk
ten. Sieraden, kleding, gebruiksartikelen enz.
Leuk om te hebben, maar ook om cadeau te geven.
Over deze produkten, hun makers en hun levens
omstandigheden vindt u in de catalogus meer informatie.
Voor wie daar wat meer van wil weten geeft de
catalogus ook een overzicht van uitgaven die de Novib
zelf verzorgt. Laat de Derde Wereld ook deel uitmaken
van uw wereld en bestel
de catalogus.
Wij bieden hem
gratis aan.
.Mensen uit üe
Derde Wereld zijn
niet met z n allen
alleen maar arm.
Ze maken beel
den. wandkleden
en prachtige ro
mans. Wat een rijk
dom!"
De Derde Wereld
I verdient beter,
j Endaar wil ik graag een
bijdrage aan leveren.
I
NS
Naam
I I I I I I I 1 1 I I I I I I I I 11
Adres
I I I I I I I I I
I I I I I I I I I
Postcode
I I I I I l 1 I I I I I I I I I I 1
Woonplaats
I I I I I I I I I I 1 I I I I I 1
Deze bon uitknippen en in een envelop zenden aan:
NOVIB, Antwoordnummer 1304,2500 WB Den Haag.
Postzegel mag wel, hoeft niet. 5Co%oo
prijs. Elke vrijdag trekt de Notaris de
winnende BINGO-getallen plus het winnende LOTERIJ-
getal! Week-in, week-uit! Vul nu de bon in en speel mee.
Binnen 10 werkdagen krijgt u het kant-en-klare BINGO
THUIS deelnamebewijs en het spelreglement thuis ge
stuurd. U kunt op 3 manieren meespelen.
[7] ABONNEMENT f20.-
Elke week meespelen Per 8 speelweken steeds 1
gratis speelweek Nog eens 1 gratis speelweek voorde
eerste 8 speelweken Extra kans op abonneeprijzen
Zorgeloos meespelen Automatische incasso 1 x per 8
speelweken
S ÉÉNMALIG VOOR
8 SPEELWEKEN f20.-
Met 2 gratis speelweken extra!
0 ÉÉNMALIG VOOR
4 SPEELWEKEN f 10.-
Met 1 gratis speelweek extra!
INFORMATIECENTRUM BINGO THUIS,
POSTBUS 28500, 2502 KM Den Haag, Tel. 070-049414.
Ik speel mee met BINGO THUIS en geef toestemming I
automatisch van mijn bank/girorekening i
I I I I I I I I af te schrijven:
Het BINGO THUIS ABONNEMENT (1 x per 8 weken f 20.- tot
wederopzegging) Éénmalig voor 8 speelweken f20-
Éénmalig voor 4 speelweken f 10.-
Ik ga accoord met de volgende "Regeling Mocht u het niet eens zijn met het afgeschreven bedrag dan
kunt u dit: Als bankrekeninghouder per briel/kaart berichten aan het Informatiecentrum Bingo Thuis.
Als postgirorekeninghouder binnen 14 dagen na datum van boeking per brief/kaart berichten aan het
administratiekantoor waar uw rekening wordt geadministreerd.
Ik wil geen automatische incasso. Stuur mij dus(aantal) accept
girokaarten voor deelname.
1985 Handtekening
Naam: Mevr./Hr.:
Postcode en plaats:
Tel. no.:
Vergunning voor BINGO THUIS werd verleend door de Staaissecr v Justitie o o. 5-3-1984 I
onder nr t_0 840'002/034 Vergunninghoudster is verphent het prijzenpakket in evenredig
heid met de opbrengst aan ie passen
S.V.P. ZEER DUIDELIJK IN BLOKLETTERS INVULLEN EN ZONDER
POSTZEGEL IN OPEN ENVELOP STUREN AAN:
BINGO THUIS, ANTWOORDNUMMER 21.000,2500 VN DEN HAAG J
