Geef, V
geld.
Geef lucht.
KRONIEK
NOORD-REVELANQ
Met Delta Tours;
7 dagen Sauerland
U KUNT NIET
ALLES WETEN
Steun het Astma fbnds.
Postgiro55055.
Een oud-eilandbewoner
weet te vertellen (deel 2)
-
De zeumer zit ter an te kommen, beste vrienden, en di mee
oalerlei uutstapjes. A-je ut treft dan kan dat best leuk weze,
mè soms bin d'r van die daehen, dan oa-je beter tuus kunne
bluuve.
Un dagje nae 't strand.
Ons hae un dagje nae 't strand,
zei de buurman van d'overkant.
Drie kleine huus hienge mee;
ök d'n ond, broodjes en kouwe thee.
's Ochens wier oalus in d'auto hepropt;
recht nae 't zand, d'r wier nie hestopt.
Mè dat bleek wat te vroeg hezeid,
want a vlug behon de rottugheid.
Un file van vele kilometers lang,
toen hieng ók ut spul an de hang.
Op d'achterbanke zaete ze wat nauwe,
ze dee-je mekoare slae en krauwe.
Pa schoot netuurluk uut z'n sloffe
en ie oa direkt ök doel hetroffe.
Want mee't omdroaien nae achterom,
wouw z'n nikke nie mi vrom.
Afijn, nae wat vrieven van z'n vrouwe,
kon um't net nog ouwe.
Nae uren waere ze dan an de duunen,
om te zwemmen en te bruunen.
Ut portier was nog nie open hedae,
of di was d'n ond d'r van deu hehae.
Die vloog en rende overal op en onder,
nae un oalf ure oa z'n te pakken en dat was nog un wonder.
Ie oa un klodder mee ijs op z'n kop hekrehe,
di was'tun zö van heschrokke, da'tun nie mi dee bewehe.
Toen un hoed plekje hezocht,
mè dat oa-je zeker hedocht.
Oalus zat op mekoare hepakt;
Pa was deur ut zeulen aest deur z'n knieën hezakt.
Eindelienge waere ze dan hestreke,
mè toen was't nog nie bekeke.
Moeder trok 't elustiek van d'r bekini kepot;
d'n ond zag un vriendje en wier wee hlad zot.
Ut zand vloog nae oale kanten rond
en d'n kleinsten was weghelööpe, zö in d'r blööte kont.
Nae vee zoeken oa ze dat dienk wee hevonde;
ze zat bie d'ijsboer, onheschonde.
Toen was't wee tied om nae ruus te haen,
Pa wier bie d'auto aest onbekwaem.
Ie docht: dat dagje strand m'n hehad;
mè toen bleek, z'n voorband stieng plat.
Eindelienge om zeven ure waere ze tuus;
't was un prachtug dagje vonde de huus.
Pa is in z'n stoel neerheploft,
onder 't zand en hlad bestoft.
Z'n kleren oa tun nie uut hehad,
mè zelf was'tun behoorluk plat.
Ie hae nie mi nae't strand,
ie zit noe mee mooi weer achter 't uus in un oap zand.
VOORLICHTINGSMIDDAG VOOR
OUDEREN IN KAMPERLAND
De Stichting Welzijn voor Ouderen in
Goes en Noord-Beveland organiseert
woensdag 29 mei de laatste voorlich
tingsmiddag van dit seizoen, in het
Dorpshuis te Kamperland.
Dokter Zwartelee, huisarts te 's-Hee-
renhoek, zal het één en ander vertellen
over „Acupunctuur" en over zijn erva
ringen hiermee in zijn praktijk. Ook zal
er gelegenheid zijn om vragen hierover
aan hem te stellen.
De bijeenkomst begint om 15.00 uur
en iedereen is welkom.
TENTOONSTELLING
KINDERATELIER TE KORTGENE
Goes. De deelnemers van het kinder
atelier Kunstzinnige Vorming laten
werkstukken zien op hun eigen tentoon
stelling in „De Pompweie" in Kortgene
op dinsdag 4 juni 's avonds van 19.00
20.00 uur.
In januari van dit jaar heeft het Re
gionaal Educatief Centrum „De Beve-
landen-Tholen" afdeling Kunstzinnige
Vorming in „De Pompweie" in Kortgene
een kinderatelier gevestigd. Veertien
weken lang is er door de kinderen ge
werkt in allerlei technieken zoals: te
kenen, schilderen, lino- en stempeldruk
ken, boetseren en werken in hout. Dit
werken heeft allerlei leuke en beziens
waardige resultaten opgeleverd, die de
kinderen nu aan iedereen die dat wil,
laten zien.
Dit is een tentoonstelling waar niet
alleen de mooiste resultaten, maar alle
werkstukken die de afgelopen periode
gemaakt zijn, worden getoond. U krijgt
zo een indruk op welke wijze er ge
werkt is en hoe er ingespeeld werd op
de verschillende leeftijden van de deel
nemers.
Ook het komend seizoen in september
start er weer een kinderatelier in Kort
gene. Deze expositie is voor u de ge
legenheid eens kennis te maken met
deze kursus. U kunt tevens van de ge
legenheid gebruik maken uw kind al
vast in te schrijven.
Ook in Wissenkerke en Goes start
volgend kursusjaar een werkplaats voor
kinderen van 9 13 jaar. Op deze
tentoonstelling kunt u meer informatie
krijgen over deze ateliers en de overige
kursussen van het Regionaal Educatief
Centrum.
Er zijn voor deze reis nog een be
perkt aantal plaatsen vrij, zo liet Delta
Tours uit Colijnsplaat weten.
De vertrekdatum is op 18 juni. De
eerste dag gaat via Breda, Eindhoven,
Weert, waar koffie wordt gedronken,
naar Keulen, waar een bezoek aan de
Dom wordt gebracht. De eindbestem
ming is Olphe-Willingen.
De tweede dag heeft 's morgens ieder
de tijd voor zichzelf, 's Middags wordt
er een bezoek gebracht aan de stad
Brilon. Dag drie wordt besteed voor
een bezoek aan de beroemde druip
steengrotten van Atterdorn en een
prachtige vaart over de Biggesee. De
vierde dag wordt er een prachtige tocht
gemaakt door het Sauerland. De vijfde
dag gaat het naar de plaats Soest en de
bekende Möhnethalsperre. Dag zes is
geheel ter vrije beschikking. Op de ze
vende dag gaat het weer huiswaarts.
In Zevenbergen zal het afscheidsdiner
plaatsvinden.
Het bekende „Der Sauerland Stern"
hotel is de plaats waar wordt verble
ven. Dit hotel is voorzien van alle denk
bare comfort, zoals douche en toilet,
tv en een huisbar op alle kamers. Te
vens beschikt het hotel over een groot
zwembad, sauna, bowlingbanen enz.
,De kosten voor deze geheel verzorg
de reis bedragen f 735.per persoon.
Dus inclusief volledige verzorging en
inclusief reis- en ongevallenverzeke
ring.
Mocht u interesse hebben om deze
prachtige reis mee te maken, neem dan
even contact op met Delta Tours, tel.
01199 - 281 of 651.
Eiwit dat niet stijf wil worden, wordt
gemengd met een beetje zout of citroen
sap en dan gaat het wel.
Indien een kerrieschotel of kerriesoep
te sterk smaakt, voegt men er een
scheutje melk of room bij en het leed
is geleden.
Laten de volwassenen geen voorkeur
tonen voor al dan niet graag iets te
eten. Het kind kijkt dit af en poogt
daardoor ook graag zijn lievelingskostje
te verkrijgen.
VERGADERING WELZIJNS-
KOMMISSIE IN KORTGENE
Tijdens een vergadering van de wel
zij nskommissie van de gemeente Kort
gene in het gemeentehuis van die plaats
werd uitvoerig gediscussieerd over een
aanvraag om een startsubsidie van
1000,door de jeugdsoos uit Colijns
plaat. Men stond wel positief tegen het
geven van een startsubsidie nadat on
derzocht is hoe de jeugdsoos gaat funk-
tioneren. Maar niet voor het vergoeden
van 2 pick-ups, die tijdens de verbou
wing van het gebouw waar de soos de
aktiviteiten ontplooid, zijn vernield.
Een verzoek van de WV om een ex
tra bijdrage voor het aanschaffen van
showmeubilair, ontmoette nogal wat be
zwaren. De WV wil er 2 plaatsen, één
op Colijnsplaat en één op Kortgene. De
kosten zijn 2 maal 600,—.
Vele leden vroegen zich af of zo'n
meubel nodig is. Op alle plaatsen kan
men gratis voorlichting krijgen over
recreatie-aangelegenheden. Bovendien
moeten zij, die van de recreatie profi
teren, ook bereid zijn om daar wat
tegenover te stellen, b.v. door zelf iets
dergelijks aan te schaffen.
Vervolgens werden de taken en in
formatiebeleid algemeen maatschappe
lijk werk, verlenging eerste 4-jarenplan
19821985 met één jaar en evaluatie
n.a.v. het eerste 4-jarenplan besproken.
Men was hierbij van mening dat het
geen eenvoudige zaak is om deze boek
werken, waar deskundigen enkele jaren
aan hebben gewerkt, door leken in een
paar uur tijd op aanvaardbare wijze
van kommentaar te voorzien. Er is nog
zoveel onduidelijkheid over de nieuwe
sektor-wetgeving, dat het onmogelijk is
om duidelijkheid te scheppen. Na na
dere toelichting op enkele vragen, werd
goed gevonden om hier nader op terug
te komen.
Bij de behandeling van een aanvraag
om subsidie door de plattelandsvrou
wen afd. Noord-Beveland, voor het ge
ven van een computerkursus, vond men
het onvoorstelbaar dat de plattelands
vrouwen voor dit kleine bedrag aan de
gemeente om subsidie vragen.
In die kringen gaat men er veelal van
uit, dat de overheid zich niet overal
mee moet bemoeien. De overheid is er
wel goed voor als met subsidie van
de gemeenschap over de brug wordt
gekomen. Met grote meerderheid werd
dit verzoek dan ook afgewezen.
Van 16 t/m 19 mei:
WINDSURF-SPEKTAKEL
IN VROUWENPOLDER
Het hele prof-circuit van de Holland
Surf Pool zal vanaf donderdag (Hemel
vaartsdag) t/m zondag in Vrouwenpol
der aanwezig zijn voor surf wedstrijden
op zee. In het kader van enkele grote
surf-evenementen langs de Nederlandse
kust, bijt Vrouwenpolder hiermee de
spits af. Alle bekende Nederlandse na
men, maar ook veel buitenlandse profs,
staan voor dit surfgebeuren op de lijst
van deelnemers. Het hele programma
van dit windsurf-evenement zal zich
afspelen nabij het strand, direkt achter
de dijk bij Resto-Vrouwenpolder.
Vrouwenpolderse Dagen.
Onder dit motto gaat men, rond dit
waterspektakel in Vrouwenpolder, een
aantal evenementen organiseren die de
moeite waard zijn. Zo is er een drie
daagse Braderie, die donderdag al begint
Op Hemelvaartsdag is er een ring-
rijderswedstrijd verzorgd door ringrij-
ders van de vereniging uit Gapinge.
Zij zullen met 22 rijders aanwezig zijn.
Dit ringrijden begint om 16.00 uur.
Op vrijdag 17 mei is er vanaf 15.00
uur een demonstratie met afgerichte
honden.
Zaterdag 18 mei vindt er een optreden
plaats van de Volksdansgroep „Wala-
cra". Dit optreden begint om 16.00 uur.
Tent.
Gedurende alle dagen staat er op het
parkeerterrein bij de Fort den Haakweg
een grote evenemententent waar tal van
fantastische optredens zullen plaats
vinden, verspreid over alle dagen.
Op Hemelvaartsdag treedt daar vanaf
20.00 uur de bekende formatie „Maho
gany" op, met een swingend repertoire,
o.a. country- en Zuid-Amerikaanse mu
ziek. De groep is vooral bekend als
begeleiding van Oscar Harris en Lee
Towers. Deze avond zullen zij zangeres
Rinia Helder begeleiden.
Vrijdagavond wordt er vanaf 20.00
uur een Beierse avond gehouden, met
als muzikale begeleiding de „Alpenja
ger", een uit 17 man bestaande groep
afkomstig uit Klaaswaal.
Zaterdag worden de Vrouwenpolderse
Dagen besloten met een steelband, de
„Sound of Steel". Zij bespelen de olie
vaten waar ook het publiek van harte
lust aan kan deelnemen. Ook deze a-
vond begint om 20.00 uur in de feest
tent.
In dezelfde tent is er elke dag vanaf
14.00 uur een knallende disco voor de
jeugd.
Op een keer kwam de douaneboot
langszijde. De kapitein liet op voorhand
al enkele rookpluimpjes zien en hoorden
wij de stoomfluit. Een waarschuwing?
Een Belgische douanebeambte, al een
oude bekende, stapte zowaar over. Pas
seerde mij zonder groet. Zo gewichtig
vond hij zijn missie. Ging rechtstreeks
„noar d'n kaptain neven 't stuurke".
Wij volgden hem op de voet om e.v.t.
het roer tijdelijk over te nemen. Hoor
den, dat aan de kapitein de vraag werd
gesteld of er een radio aan boord was.
Het antwoord luidde kort en bondig
neen!
„Dan goa'k sefkens benee 'n keer zien
zulle, oan d'n dis!", klonk het weerom.
Wij wisselden even een blik van ver
standhouding, onthutst. Op een wenk
van de kapitein volgde ik de douane
beambte naar beneden. In de roef aan
gekomen liep deze regelrecht naar de
tafel, lichtte het kleed op en daar stond
het apparaat. Niet weg te kijken! Ook
begrepen wijverraden
Onze beambte klom weer langs de
trap naar de stuurhut. Op de voet ge
volgd door mijn persoontje. Achter de
geüniformeerde rug kon ik seinen: ver
loren boel.
Het al gereed gehouden twintigfrank
geldstuk verdween zo in de hand van
de „douanier". Die draaide zich met
een hoofdknik naar de deur en mom
pelde, toch goed verstaanbaar: „Kap
tain, en ikke em het gezien, g'et ginne
raddio oan böörd. Moar ziet uit, d'n
college van u hed geklapt zulle!"
Door zijn te geringe salaris moest ook
deze Rijksambtenaar het van de fooi
hebben. Door de tip bleef voortaan, bij
onze vaart op België, één radio meer
achter in Nederland.
Tist van de „Bob''.
Hij was maar een schraal manneke.
Had nog te Leuven gestudeerd. Sprak
vlot vier talen. Was helaas aan de zelf
kant van het leven verzeild. Een water
val aan bier had zijn keelgat al door
stroomd. Hoe hij als varensman aan
boord van de „Bob" was terecht
komen, daar kon men maar naar gissen.
Er werd wel gefluisterd dat dit was
gekomen door de relatie van zijn ouders
met topfiguren in de oliewereld van de
„Esso" te Anvers.
De „Bob" was een sleeptankschip,
kempenaarmaat, eigendom van de „Es
so". Verrichte enkel bunkerwerk „in
d'n dok en oan d'n koai." Voorzag de
zeeschepen, tijdelijk vertoevend in de
Antwerpse haven, van stookolie. Steeds
ladend aan de Petroleumpier, aan de
rechter Schelde-oever, tegenover Burcht
Als dit schip weer ledig uit het dok
komend bij „de Pier" afmeerde en an
kerde, langszijde andere wachtende
tankschepen om lading in te nemen,
dacht men dat daar op het voordek
een niet-volgroeide neger met meer-
draad en wrijfhout aan het werk was.
Dit was Tist.
Hij is weer in een stookolietank ge
vallen, zei men dan. De enkele keren
dat Tist zijn werkbroek eens uittrok,
bleef deze broek een poosje recht over
eind staan door het vet hieraan. Om
dan langzaamaan in elkander te zakken.
Toon, zijn schipper, nog van Neder
landse komaf, met zijn gezin aan de wal
wonend ergens onder de rook van Ant
werpen, hield Tist zoveel hem mogelijk
was, de hand boven het hoofd. Door
„den buro gevroagd, witte wel?"
Zo kreeg Tist van de vele nachtelijke
o ver werkuren, in het dok tijdens bun
kering en sluispassage gemaakt, ook
van zijn vast loon, maar een klein ge
deelte uitbetaald. Want als het schip
lag afgemeerd, het dek was geklaard,
de schipper „noar 'uis was gegoan op
zijnen trapmachien (fiets)", dan waste
Tist zich weer eens, trok zijn beste
„kostumeke" aan na het scheren en toog
ïer kroegtocht. Om na geleden ontbe
ring zijn dorst te lessen.
Dan viel veel humaniteit van hem af.
Zo zijn frankskens op waren, en dit
gebeurde „rap", begon zijn poffen aan
de adressen in het havenkwartier. Geen
staminee" of Tist had daar in't krijt
gestaan. Liep dit uit de touwen, dan
„verwittigde" een kroegbaas „d'n buro".
Deze verzocht dan schipper Toon uit
,,'t spoarpotteke" de schulden van Tist
te gaan vereffenen. Toon schrok dan
wel eens van de vele pinten bier, die
onbetaald waren gebleven.
Het bleef dus met Tist een tobben.
Tot verbetering leek er geen kruid ge
wassen. In een vertrouwelijk gesprek
over hem vertelde zijn schipper mij
eens dat een niet beantwoordde jeugd
liefde „bij dezen mens" de oorzaak was
der afgang. Tist werd vaak een kroeg
uitgekeild. Zo de staat van delirium
werd bereikt, bleek hij wel eens on
handelbaar. Sliep dan zijn roes uit op
wat straatstenen in een hoek. Om dan
bij zijn weer ontwaken eerst heel wat
„wees gegroetj es" te bidden. Om de
niin in zijn botten wat te verzachten.
Wat zelden hielp. „Want Pèrke", zei
hij mij eens, „dan zijn ik serieus zulle!"
Voor het mijden van overbodig werk
had hij een zesde zintuig. Zo zag men
op het voordek van de „Bob" nooit een
stalen meerdraad of sleeptros liggen.
Nieuwsgierig van aard zijn wij eens
gaan neuzen, waar die toch altijd ble
ven. Ik geef u te raden!
Het vooronder van dit schip was de
woning van Tist. Daar kwam nooit ie
mand anders beneden dan hij zelf. Zelfs
Toon, zijn schipper, had dit opgegeven.
Onvoorstelbaar, wat een troep was het
daar. Aan zijn beddegoed was niets
wits over. Etensresten, bierflesjes, alles
slingerde er rond. Tot Toon hem weer
een reprimande gaf en hij tijdelijk daar
wat ging „kussen" (schoonmaken).
Doch die meerdraden! Tist had „ge
streden" om aan dek boven zijn voor
onder twee luchtkokers geplaatst te
krijgen. Eén aan stuurboord, één aan
bakboord. „Awel, d'n mens meug toch
oêk an d'n schoêne lucht geroaken,
allei!"
De slimmerik, want wat was de be
doeling geweest? In die luchtkokers
had hij bovenaan, in een cirkel, ijzeren
haakjes laten monteren. Draad en tros
vierde hij nu door die luchtkokers vanaf
het dek naar beneden. Tot op de vloer
van het vooronder. Waar een normaal
mens loopt en niet wil klauteren.
„Da emme ik die almedeens geriêd,"
zei hij hierover. Hij hoefde deze dus
niet geregeld netjes op te schieten, met
zon, zo het hoorde. De lus (strop) aan
het eind van een draad hing hij nu
aan een haakje „op de pak".
Zo was Tist, bij herhaling, in de nacht
met zijn dronken hoofd naar boord on
derweg zijnde, van „de Pier" in het soms
fel stromende Scheldewater gevallen.
Hij kon niet zwemmen. Maar steeds
had hij een, door „loos" in het water
hangende, meerdraad van een schip in
de buurt te pakken gekregen. Hulp
vaardige handen van verschrikt wakker
geworden varenslieden hadden de wild-
schreeuwende en spartelende drenkeling
steeds weer uit het Scheldewater „ge
vist". „Ons Liev' 'Eerke zij mee d'n zat
en 't kindeke," zei Tist daarna, weer
helder van geest. Zo die strubbeling in
het leven als vanzelfsprekend aanvaar
dend.
Na zo'n onvrijwillig bad had Tist zich
weer eens degelijk gewassen. Toog naar
het stadhuis „ter schepen van d'n koai".
Om met hem eens „serieus te klappen"
(spreken). Daar moest op de Petroleum
pier bij nacht betere verlichting komen.
Ook op het bijbehorend wachtsteiger.
Of moest soms eerst iemand doodvallen
in „het Scheld"?
Hij was daar al vele keren door de
duisternis misleid, wist dus wat dit zijn
konVoor het vrouwvolk van de
tankschepen was het daar helemaal geen
doen om „in d'n duster" van en aan
boord te gaan. „Of hed Gij doar gien
offères mee?" Had hij „de schepen"
nijdig toegevoegd.
En zie, daar kwam ter plaatse betere
verlichting. Waardoor Tist, tegen alle
bevroeden in, bij de tankschippersvrou
wen in achting steeg. Het bezorgde hem
velen malen méér ,,'n tas kaffee met
'n botter'ammeke", wel aan de roefdeur.
Op een keer meerden wij 's avonds
laat met de „Sleipnir" langszijde van
de „Bob" te Antwerpen af. Waren linea
recta van Deventer gekomen. De an
dere morgen zouden wij weer al vroeg
laden. Daar wij de voorgaande nachten
„op de benen hadden gestaan", bleef
nog maar één wens over: slapen! Dit
mocht niet lang duren. Door gestommel
en geklop aan de ingang van mijn ver
blijf werd ik wakker.
Toendertijd moest men voorzichtig
zijn om direkt dan een deur te openen.
Men stond dan op een vaste trap naar
het dek, beneden het zich aandienende
bezoek. Had zo weinig verweer om een
„klap op de test" te ontwijken. Elk soort
gespuis bezocht toen in de nacht de
slapenden op de schepen. Voor roof,
nachtverblijf, eten of anderszins. Het
gebeurde wel dat een bemanningslid,
laat terugkerend „van te stappen aan
de wal", zijn kooi bezet vond door een
vreemdeling. Hij had dan zijn boord-
verblijf niet goed afgesloten, of door
zomerse temperatuur, of door slordig
heid. Mondvoorraad was dan al in een
vreemde maag verdwenen. Soms ook
het potje bier of het borreltje, zo dit
op de pak gereed stond. Enmen
had de indringer soms zomaar niet
verdreven.
Dit werd steeds erger. Tot een stel
schippersvrouwen, van internationale
samenstelling (België en alle Rijnoever-
staten), met Tist voorop, want die wist
de weg", hun nood hierover gingen
klagen ten stadhuize. Dit resulteerde in
omheining van het gehele tankopslag-
gebied, waaronder ook de Petroleum
pier en het tankschepen-wachtsteiger
vielen. Beducht voor brandgevaar had
hier de doorslag gegeven. Die omheining
werd onderbroken met poorten, voor
zien van dag en nacht doorlopend be
zette politieposten. De opvarenden der
tankschepen ontvingen via hun olie
maatschappij een doorgangspasje, per
manent geldig met pasfoto. Maar Tist
had ook hier weer zijn steentje bij
gedragen!
Ik riep, toen die nacht door het her
haald niet zachtjes kloppen en met de
voeten trappelen op het dek boven mijn
hoofd, wat die herrie inhield?
Ja hoor, het was Tist. Hij kwam
vertellen „dat hij serieus" was gewor
den. ,,'n Schoê maske (schoon meisje)
had liêre kenne. An d'n Ouwe Dok.
't Dochterke uit 'n stamineeMoar
'k emme zoên goesting noar da meske,
Pèrke. Awel, m'n frankskens zen d'r nie
zulle. Toon iets noar z'n wefke. Z'iest
zó schöön, Pèrke, m'n maske, gij moet
d'r zien zulle. Moar twèntig frankskens
Pèr. Veur d'n tram hin en weerom. En
vor 'n pint, want allei, ge kunt wel
serieus zijn manneke, moar bei da lief
bekomt ge deurst (dorst) en da iest iêne
pint goe!"
Door ondervinding wijs geworden met
Tist, want ergens wist hij toch altijd
weer medelijden te verkrijgen, bleef ik
maar ter kooi en riep naar boven: „Tist,
jongen, je verhaaltje klopt niet, want
daar is geen schoon meisje. Wanneer
breng je de franken eens terug, die ik
je voorheen al eens leende? Het zijn
er veertig! Toen lag er een tante van je
in het ziekenhuis, weet je nog? Ik wil
nu weer gaan slapen. Dus het moest
uit zijn met die nachtelijke herrie."
(Wordt vervolgd).
P. C. Noordhoek, Zierikzee.