Geef, V geld. Geef lucht. KRONIEK NOORD-REVELANQ Met Delta Tours; 7 dagen Sauerland U KUNT NIET ALLES WETEN Steun het Astma fbnds. Postgiro55055. Een oud-eilandbewoner weet te vertellen (deel 2) - De zeumer zit ter an te kommen, beste vrienden, en di mee oalerlei uutstapjes. A-je ut treft dan kan dat best leuk weze, mè soms bin d'r van die daehen, dan oa-je beter tuus kunne bluuve. Un dagje nae 't strand. Ons hae un dagje nae 't strand, zei de buurman van d'overkant. Drie kleine huus hienge mee; ök d'n ond, broodjes en kouwe thee. 's Ochens wier oalus in d'auto hepropt; recht nae 't zand, d'r wier nie hestopt. Mè dat bleek wat te vroeg hezeid, want a vlug behon de rottugheid. Un file van vele kilometers lang, toen hieng ók ut spul an de hang. Op d'achterbanke zaete ze wat nauwe, ze dee-je mekoare slae en krauwe. Pa schoot netuurluk uut z'n sloffe en ie oa direkt ök doel hetroffe. Want mee't omdroaien nae achterom, wouw z'n nikke nie mi vrom. Afijn, nae wat vrieven van z'n vrouwe, kon um't net nog ouwe. Nae uren waere ze dan an de duunen, om te zwemmen en te bruunen. Ut portier was nog nie open hedae, of di was d'n ond d'r van deu hehae. Die vloog en rende overal op en onder, nae un oalf ure oa z'n te pakken en dat was nog un wonder. Ie oa un klodder mee ijs op z'n kop hekrehe, di was'tun zö van heschrokke, da'tun nie mi dee bewehe. Toen un hoed plekje hezocht, mè dat oa-je zeker hedocht. Oalus zat op mekoare hepakt; Pa was deur ut zeulen aest deur z'n knieën hezakt. Eindelienge waere ze dan hestreke, mè toen was't nog nie bekeke. Moeder trok 't elustiek van d'r bekini kepot; d'n ond zag un vriendje en wier wee hlad zot. Ut zand vloog nae oale kanten rond en d'n kleinsten was weghelööpe, zö in d'r blööte kont. Nae vee zoeken oa ze dat dienk wee hevonde; ze zat bie d'ijsboer, onheschonde. Toen was't wee tied om nae ruus te haen, Pa wier bie d'auto aest onbekwaem. Ie docht: dat dagje strand m'n hehad; mè toen bleek, z'n voorband stieng plat. Eindelienge om zeven ure waere ze tuus; 't was un prachtug dagje vonde de huus. Pa is in z'n stoel neerheploft, onder 't zand en hlad bestoft. Z'n kleren oa tun nie uut hehad, mè zelf was'tun behoorluk plat. Ie hae nie mi nae't strand, ie zit noe mee mooi weer achter 't uus in un oap zand. VOORLICHTINGSMIDDAG VOOR OUDEREN IN KAMPERLAND De Stichting Welzijn voor Ouderen in Goes en Noord-Beveland organiseert woensdag 29 mei de laatste voorlich tingsmiddag van dit seizoen, in het Dorpshuis te Kamperland. Dokter Zwartelee, huisarts te 's-Hee- renhoek, zal het één en ander vertellen over „Acupunctuur" en over zijn erva ringen hiermee in zijn praktijk. Ook zal er gelegenheid zijn om vragen hierover aan hem te stellen. De bijeenkomst begint om 15.00 uur en iedereen is welkom. TENTOONSTELLING KINDERATELIER TE KORTGENE Goes. De deelnemers van het kinder atelier Kunstzinnige Vorming laten werkstukken zien op hun eigen tentoon stelling in „De Pompweie" in Kortgene op dinsdag 4 juni 's avonds van 19.00 20.00 uur. In januari van dit jaar heeft het Re gionaal Educatief Centrum „De Beve- landen-Tholen" afdeling Kunstzinnige Vorming in „De Pompweie" in Kortgene een kinderatelier gevestigd. Veertien weken lang is er door de kinderen ge werkt in allerlei technieken zoals: te kenen, schilderen, lino- en stempeldruk ken, boetseren en werken in hout. Dit werken heeft allerlei leuke en beziens waardige resultaten opgeleverd, die de kinderen nu aan iedereen die dat wil, laten zien. Dit is een tentoonstelling waar niet alleen de mooiste resultaten, maar alle werkstukken die de afgelopen periode gemaakt zijn, worden getoond. U krijgt zo een indruk op welke wijze er ge werkt is en hoe er ingespeeld werd op de verschillende leeftijden van de deel nemers. Ook het komend seizoen in september start er weer een kinderatelier in Kort gene. Deze expositie is voor u de ge legenheid eens kennis te maken met deze kursus. U kunt tevens van de ge legenheid gebruik maken uw kind al vast in te schrijven. Ook in Wissenkerke en Goes start volgend kursusjaar een werkplaats voor kinderen van 9 13 jaar. Op deze tentoonstelling kunt u meer informatie krijgen over deze ateliers en de overige kursussen van het Regionaal Educatief Centrum. Er zijn voor deze reis nog een be perkt aantal plaatsen vrij, zo liet Delta Tours uit Colijnsplaat weten. De vertrekdatum is op 18 juni. De eerste dag gaat via Breda, Eindhoven, Weert, waar koffie wordt gedronken, naar Keulen, waar een bezoek aan de Dom wordt gebracht. De eindbestem ming is Olphe-Willingen. De tweede dag heeft 's morgens ieder de tijd voor zichzelf, 's Middags wordt er een bezoek gebracht aan de stad Brilon. Dag drie wordt besteed voor een bezoek aan de beroemde druip steengrotten van Atterdorn en een prachtige vaart over de Biggesee. De vierde dag wordt er een prachtige tocht gemaakt door het Sauerland. De vijfde dag gaat het naar de plaats Soest en de bekende Möhnethalsperre. Dag zes is geheel ter vrije beschikking. Op de ze vende dag gaat het weer huiswaarts. In Zevenbergen zal het afscheidsdiner plaatsvinden. Het bekende „Der Sauerland Stern" hotel is de plaats waar wordt verble ven. Dit hotel is voorzien van alle denk bare comfort, zoals douche en toilet, tv en een huisbar op alle kamers. Te vens beschikt het hotel over een groot zwembad, sauna, bowlingbanen enz. ,De kosten voor deze geheel verzorg de reis bedragen f 735.per persoon. Dus inclusief volledige verzorging en inclusief reis- en ongevallenverzeke ring. Mocht u interesse hebben om deze prachtige reis mee te maken, neem dan even contact op met Delta Tours, tel. 01199 - 281 of 651. Eiwit dat niet stijf wil worden, wordt gemengd met een beetje zout of citroen sap en dan gaat het wel. Indien een kerrieschotel of kerriesoep te sterk smaakt, voegt men er een scheutje melk of room bij en het leed is geleden. Laten de volwassenen geen voorkeur tonen voor al dan niet graag iets te eten. Het kind kijkt dit af en poogt daardoor ook graag zijn lievelingskostje te verkrijgen. VERGADERING WELZIJNS- KOMMISSIE IN KORTGENE Tijdens een vergadering van de wel zij nskommissie van de gemeente Kort gene in het gemeentehuis van die plaats werd uitvoerig gediscussieerd over een aanvraag om een startsubsidie van 1000,door de jeugdsoos uit Colijns plaat. Men stond wel positief tegen het geven van een startsubsidie nadat on derzocht is hoe de jeugdsoos gaat funk- tioneren. Maar niet voor het vergoeden van 2 pick-ups, die tijdens de verbou wing van het gebouw waar de soos de aktiviteiten ontplooid, zijn vernield. Een verzoek van de WV om een ex tra bijdrage voor het aanschaffen van showmeubilair, ontmoette nogal wat be zwaren. De WV wil er 2 plaatsen, één op Colijnsplaat en één op Kortgene. De kosten zijn 2 maal 600,—. Vele leden vroegen zich af of zo'n meubel nodig is. Op alle plaatsen kan men gratis voorlichting krijgen over recreatie-aangelegenheden. Bovendien moeten zij, die van de recreatie profi teren, ook bereid zijn om daar wat tegenover te stellen, b.v. door zelf iets dergelijks aan te schaffen. Vervolgens werden de taken en in formatiebeleid algemeen maatschappe lijk werk, verlenging eerste 4-jarenplan 19821985 met één jaar en evaluatie n.a.v. het eerste 4-jarenplan besproken. Men was hierbij van mening dat het geen eenvoudige zaak is om deze boek werken, waar deskundigen enkele jaren aan hebben gewerkt, door leken in een paar uur tijd op aanvaardbare wijze van kommentaar te voorzien. Er is nog zoveel onduidelijkheid over de nieuwe sektor-wetgeving, dat het onmogelijk is om duidelijkheid te scheppen. Na na dere toelichting op enkele vragen, werd goed gevonden om hier nader op terug te komen. Bij de behandeling van een aanvraag om subsidie door de plattelandsvrou wen afd. Noord-Beveland, voor het ge ven van een computerkursus, vond men het onvoorstelbaar dat de plattelands vrouwen voor dit kleine bedrag aan de gemeente om subsidie vragen. In die kringen gaat men er veelal van uit, dat de overheid zich niet overal mee moet bemoeien. De overheid is er wel goed voor als met subsidie van de gemeenschap over de brug wordt gekomen. Met grote meerderheid werd dit verzoek dan ook afgewezen. Van 16 t/m 19 mei: WINDSURF-SPEKTAKEL IN VROUWENPOLDER Het hele prof-circuit van de Holland Surf Pool zal vanaf donderdag (Hemel vaartsdag) t/m zondag in Vrouwenpol der aanwezig zijn voor surf wedstrijden op zee. In het kader van enkele grote surf-evenementen langs de Nederlandse kust, bijt Vrouwenpolder hiermee de spits af. Alle bekende Nederlandse na men, maar ook veel buitenlandse profs, staan voor dit surfgebeuren op de lijst van deelnemers. Het hele programma van dit windsurf-evenement zal zich afspelen nabij het strand, direkt achter de dijk bij Resto-Vrouwenpolder. Vrouwenpolderse Dagen. Onder dit motto gaat men, rond dit waterspektakel in Vrouwenpolder, een aantal evenementen organiseren die de moeite waard zijn. Zo is er een drie daagse Braderie, die donderdag al begint Op Hemelvaartsdag is er een ring- rijderswedstrijd verzorgd door ringrij- ders van de vereniging uit Gapinge. Zij zullen met 22 rijders aanwezig zijn. Dit ringrijden begint om 16.00 uur. Op vrijdag 17 mei is er vanaf 15.00 uur een demonstratie met afgerichte honden. Zaterdag 18 mei vindt er een optreden plaats van de Volksdansgroep „Wala- cra". Dit optreden begint om 16.00 uur. Tent. Gedurende alle dagen staat er op het parkeerterrein bij de Fort den Haakweg een grote evenemententent waar tal van fantastische optredens zullen plaats vinden, verspreid over alle dagen. Op Hemelvaartsdag treedt daar vanaf 20.00 uur de bekende formatie „Maho gany" op, met een swingend repertoire, o.a. country- en Zuid-Amerikaanse mu ziek. De groep is vooral bekend als begeleiding van Oscar Harris en Lee Towers. Deze avond zullen zij zangeres Rinia Helder begeleiden. Vrijdagavond wordt er vanaf 20.00 uur een Beierse avond gehouden, met als muzikale begeleiding de „Alpenja ger", een uit 17 man bestaande groep afkomstig uit Klaaswaal. Zaterdag worden de Vrouwenpolderse Dagen besloten met een steelband, de „Sound of Steel". Zij bespelen de olie vaten waar ook het publiek van harte lust aan kan deelnemen. Ook deze a- vond begint om 20.00 uur in de feest tent. In dezelfde tent is er elke dag vanaf 14.00 uur een knallende disco voor de jeugd. Op een keer kwam de douaneboot langszijde. De kapitein liet op voorhand al enkele rookpluimpjes zien en hoorden wij de stoomfluit. Een waarschuwing? Een Belgische douanebeambte, al een oude bekende, stapte zowaar over. Pas seerde mij zonder groet. Zo gewichtig vond hij zijn missie. Ging rechtstreeks „noar d'n kaptain neven 't stuurke". Wij volgden hem op de voet om e.v.t. het roer tijdelijk over te nemen. Hoor den, dat aan de kapitein de vraag werd gesteld of er een radio aan boord was. Het antwoord luidde kort en bondig neen! „Dan goa'k sefkens benee 'n keer zien zulle, oan d'n dis!", klonk het weerom. Wij wisselden even een blik van ver standhouding, onthutst. Op een wenk van de kapitein volgde ik de douane beambte naar beneden. In de roef aan gekomen liep deze regelrecht naar de tafel, lichtte het kleed op en daar stond het apparaat. Niet weg te kijken! Ook begrepen wijverraden Onze beambte klom weer langs de trap naar de stuurhut. Op de voet ge volgd door mijn persoontje. Achter de geüniformeerde rug kon ik seinen: ver loren boel. Het al gereed gehouden twintigfrank geldstuk verdween zo in de hand van de „douanier". Die draaide zich met een hoofdknik naar de deur en mom pelde, toch goed verstaanbaar: „Kap tain, en ikke em het gezien, g'et ginne raddio oan böörd. Moar ziet uit, d'n college van u hed geklapt zulle!" Door zijn te geringe salaris moest ook deze Rijksambtenaar het van de fooi hebben. Door de tip bleef voortaan, bij onze vaart op België, één radio meer achter in Nederland. Tist van de „Bob''. Hij was maar een schraal manneke. Had nog te Leuven gestudeerd. Sprak vlot vier talen. Was helaas aan de zelf kant van het leven verzeild. Een water val aan bier had zijn keelgat al door stroomd. Hoe hij als varensman aan boord van de „Bob" was terecht komen, daar kon men maar naar gissen. Er werd wel gefluisterd dat dit was gekomen door de relatie van zijn ouders met topfiguren in de oliewereld van de „Esso" te Anvers. De „Bob" was een sleeptankschip, kempenaarmaat, eigendom van de „Es so". Verrichte enkel bunkerwerk „in d'n dok en oan d'n koai." Voorzag de zeeschepen, tijdelijk vertoevend in de Antwerpse haven, van stookolie. Steeds ladend aan de Petroleumpier, aan de rechter Schelde-oever, tegenover Burcht Als dit schip weer ledig uit het dok komend bij „de Pier" afmeerde en an kerde, langszijde andere wachtende tankschepen om lading in te nemen, dacht men dat daar op het voordek een niet-volgroeide neger met meer- draad en wrijfhout aan het werk was. Dit was Tist. Hij is weer in een stookolietank ge vallen, zei men dan. De enkele keren dat Tist zijn werkbroek eens uittrok, bleef deze broek een poosje recht over eind staan door het vet hieraan. Om dan langzaamaan in elkander te zakken. Toon, zijn schipper, nog van Neder landse komaf, met zijn gezin aan de wal wonend ergens onder de rook van Ant werpen, hield Tist zoveel hem mogelijk was, de hand boven het hoofd. Door „den buro gevroagd, witte wel?" Zo kreeg Tist van de vele nachtelijke o ver werkuren, in het dok tijdens bun kering en sluispassage gemaakt, ook van zijn vast loon, maar een klein ge deelte uitbetaald. Want als het schip lag afgemeerd, het dek was geklaard, de schipper „noar 'uis was gegoan op zijnen trapmachien (fiets)", dan waste Tist zich weer eens, trok zijn beste „kostumeke" aan na het scheren en toog ïer kroegtocht. Om na geleden ontbe ring zijn dorst te lessen. Dan viel veel humaniteit van hem af. Zo zijn frankskens op waren, en dit gebeurde „rap", begon zijn poffen aan de adressen in het havenkwartier. Geen staminee" of Tist had daar in't krijt gestaan. Liep dit uit de touwen, dan „verwittigde" een kroegbaas „d'n buro". Deze verzocht dan schipper Toon uit ,,'t spoarpotteke" de schulden van Tist te gaan vereffenen. Toon schrok dan wel eens van de vele pinten bier, die onbetaald waren gebleven. Het bleef dus met Tist een tobben. Tot verbetering leek er geen kruid ge wassen. In een vertrouwelijk gesprek over hem vertelde zijn schipper mij eens dat een niet beantwoordde jeugd liefde „bij dezen mens" de oorzaak was der afgang. Tist werd vaak een kroeg uitgekeild. Zo de staat van delirium werd bereikt, bleek hij wel eens on handelbaar. Sliep dan zijn roes uit op wat straatstenen in een hoek. Om dan bij zijn weer ontwaken eerst heel wat „wees gegroetj es" te bidden. Om de niin in zijn botten wat te verzachten. Wat zelden hielp. „Want Pèrke", zei hij mij eens, „dan zijn ik serieus zulle!" Voor het mijden van overbodig werk had hij een zesde zintuig. Zo zag men op het voordek van de „Bob" nooit een stalen meerdraad of sleeptros liggen. Nieuwsgierig van aard zijn wij eens gaan neuzen, waar die toch altijd ble ven. Ik geef u te raden! Het vooronder van dit schip was de woning van Tist. Daar kwam nooit ie mand anders beneden dan hij zelf. Zelfs Toon, zijn schipper, had dit opgegeven. Onvoorstelbaar, wat een troep was het daar. Aan zijn beddegoed was niets wits over. Etensresten, bierflesjes, alles slingerde er rond. Tot Toon hem weer een reprimande gaf en hij tijdelijk daar wat ging „kussen" (schoonmaken). Doch die meerdraden! Tist had „ge streden" om aan dek boven zijn voor onder twee luchtkokers geplaatst te krijgen. Eén aan stuurboord, één aan bakboord. „Awel, d'n mens meug toch oêk an d'n schoêne lucht geroaken, allei!" De slimmerik, want wat was de be doeling geweest? In die luchtkokers had hij bovenaan, in een cirkel, ijzeren haakjes laten monteren. Draad en tros vierde hij nu door die luchtkokers vanaf het dek naar beneden. Tot op de vloer van het vooronder. Waar een normaal mens loopt en niet wil klauteren. „Da emme ik die almedeens geriêd," zei hij hierover. Hij hoefde deze dus niet geregeld netjes op te schieten, met zon, zo het hoorde. De lus (strop) aan het eind van een draad hing hij nu aan een haakje „op de pak". Zo was Tist, bij herhaling, in de nacht met zijn dronken hoofd naar boord on derweg zijnde, van „de Pier" in het soms fel stromende Scheldewater gevallen. Hij kon niet zwemmen. Maar steeds had hij een, door „loos" in het water hangende, meerdraad van een schip in de buurt te pakken gekregen. Hulp vaardige handen van verschrikt wakker geworden varenslieden hadden de wild- schreeuwende en spartelende drenkeling steeds weer uit het Scheldewater „ge vist". „Ons Liev' 'Eerke zij mee d'n zat en 't kindeke," zei Tist daarna, weer helder van geest. Zo die strubbeling in het leven als vanzelfsprekend aanvaar dend. Na zo'n onvrijwillig bad had Tist zich weer eens degelijk gewassen. Toog naar het stadhuis „ter schepen van d'n koai". Om met hem eens „serieus te klappen" (spreken). Daar moest op de Petroleum pier bij nacht betere verlichting komen. Ook op het bijbehorend wachtsteiger. Of moest soms eerst iemand doodvallen in „het Scheld"? Hij was daar al vele keren door de duisternis misleid, wist dus wat dit zijn konVoor het vrouwvolk van de tankschepen was het daar helemaal geen doen om „in d'n duster" van en aan boord te gaan. „Of hed Gij doar gien offères mee?" Had hij „de schepen" nijdig toegevoegd. En zie, daar kwam ter plaatse betere verlichting. Waardoor Tist, tegen alle bevroeden in, bij de tankschippersvrou wen in achting steeg. Het bezorgde hem velen malen méér ,,'n tas kaffee met 'n botter'ammeke", wel aan de roefdeur. Op een keer meerden wij 's avonds laat met de „Sleipnir" langszijde van de „Bob" te Antwerpen af. Waren linea recta van Deventer gekomen. De an dere morgen zouden wij weer al vroeg laden. Daar wij de voorgaande nachten „op de benen hadden gestaan", bleef nog maar één wens over: slapen! Dit mocht niet lang duren. Door gestommel en geklop aan de ingang van mijn ver blijf werd ik wakker. Toendertijd moest men voorzichtig zijn om direkt dan een deur te openen. Men stond dan op een vaste trap naar het dek, beneden het zich aandienende bezoek. Had zo weinig verweer om een „klap op de test" te ontwijken. Elk soort gespuis bezocht toen in de nacht de slapenden op de schepen. Voor roof, nachtverblijf, eten of anderszins. Het gebeurde wel dat een bemanningslid, laat terugkerend „van te stappen aan de wal", zijn kooi bezet vond door een vreemdeling. Hij had dan zijn boord- verblijf niet goed afgesloten, of door zomerse temperatuur, of door slordig heid. Mondvoorraad was dan al in een vreemde maag verdwenen. Soms ook het potje bier of het borreltje, zo dit op de pak gereed stond. Enmen had de indringer soms zomaar niet verdreven. Dit werd steeds erger. Tot een stel schippersvrouwen, van internationale samenstelling (België en alle Rijnoever- staten), met Tist voorop, want die wist de weg", hun nood hierover gingen klagen ten stadhuize. Dit resulteerde in omheining van het gehele tankopslag- gebied, waaronder ook de Petroleum pier en het tankschepen-wachtsteiger vielen. Beducht voor brandgevaar had hier de doorslag gegeven. Die omheining werd onderbroken met poorten, voor zien van dag en nacht doorlopend be zette politieposten. De opvarenden der tankschepen ontvingen via hun olie maatschappij een doorgangspasje, per manent geldig met pasfoto. Maar Tist had ook hier weer zijn steentje bij gedragen! Ik riep, toen die nacht door het her haald niet zachtjes kloppen en met de voeten trappelen op het dek boven mijn hoofd, wat die herrie inhield? Ja hoor, het was Tist. Hij kwam vertellen „dat hij serieus" was gewor den. ,,'n Schoê maske (schoon meisje) had liêre kenne. An d'n Ouwe Dok. 't Dochterke uit 'n stamineeMoar 'k emme zoên goesting noar da meske, Pèrke. Awel, m'n frankskens zen d'r nie zulle. Toon iets noar z'n wefke. Z'iest zó schöön, Pèrke, m'n maske, gij moet d'r zien zulle. Moar twèntig frankskens Pèr. Veur d'n tram hin en weerom. En vor 'n pint, want allei, ge kunt wel serieus zijn manneke, moar bei da lief bekomt ge deurst (dorst) en da iest iêne pint goe!" Door ondervinding wijs geworden met Tist, want ergens wist hij toch altijd weer medelijden te verkrijgen, bleef ik maar ter kooi en riep naar boven: „Tist, jongen, je verhaaltje klopt niet, want daar is geen schoon meisje. Wanneer breng je de franken eens terug, die ik je voorheen al eens leende? Het zijn er veertig! Toen lag er een tante van je in het ziekenhuis, weet je nog? Ik wil nu weer gaan slapen. Dus het moest uit zijn met die nachtelijke herrie." (Wordt vervolgd). P. C. Noordhoek, Zierikzee.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1985 | | pagina 2