NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD „Een vreemde H Eend" Rodelko bv 0 houdt nu het meest gelezen blad op Noord-Beveland in handen Zeeland Magazine? Prins Claus 55 jaar No. 3880 Donderdag 3 september 1981 85e jaargang DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882 Abonnementsprijs 24,— per jaar. Franko per post 40,— per jaar. Advertenties 35 ct. per mm., excl. BTW. Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen. FEUILLETON „En ik vind er niets aan om stro weduwnaar te zijn," schertste Erik Sonde- rius. „Maar nu Iris viel in haar stoel terug. Ze begreep dat er nog méér zou komen. En haar in- tuïte vertelde het haar. Nu ging het om haar zelf. „Kijk es," vervolgde Erik Sonderius, „jij logeert hier nu bij de familie Kerkman. Dat was nodig, omdat moeder op reis ging. Als we straks weer beiden thuis zijn, is dat niet langer nodig." Iris gezicht verried niets van wat er in haar omging. Ze zat daar als een stenen beeld. „Nu wilden wij je in volle vrijheid de keus laten. Iris. Als je zegt: ik ga met jullie mee, dan vinden we dat fijn. Dan zullen we ook zorgen, dat ons huis voor jou een thuis is. Maar, er is één maar. Je hebt nu de vierde klas zowat gehad, je moet alleen nog de vijfde. En dan zou je naar een andere HBS moeten. Dat is niet zo'n geweldig bezwaar, maar ik wil het toch doen gelden. Nu heb ik met meneer en mevrouw Kerk man gepraat. Die zouden er helemaal geen bezwaar tegen hebben, als je nog zolang bij hen bleef en dan zo vaak als dat kon, naar ons kwam, bijvoorbeeld af en toe een weekeinde. Of nee, ik zeg het verkeerd. Het is nietr zo, dat ze er alleen maar geen bezwaar tegen hebben. Vooral mevrouw Kerkman ziet er bepaald tegen op, dat je weer weg gaat. Ze zegt, dat je hier nu juist zo thuis raakt. Je bent volkomen lid van het gezin. Ennede tweeling, die durft ze het niet vertellen." Hij zag opeens Iris' gezicht veranderen. Ze knipperde met haar oogleden. „Nu staat de zaak zo, meisje, dat we de hele beslissing alleen en uitsluitend aan jou overlaten. We denken nu niet aan wat makkelijk is of wat prettig zou zijn voor ons. We willen jou in volle vrijheid laten beslissen. Ga je met ons mee, dan zeggen we hoera! Zeg je: Ik wou zo nog wel een tijdje doorgaan, dan gaan we volkomen akkoord. En de familie Kerkman is daar al bij voorbaat mee akkoord gegaan. Ik geloof wel, dat ik zeggen mag: Daar hou den ze je liever nog een tijdje, dan dat je gaat." Nu kwamen bij Iris de waterlanders. Hel der stond haar voor de geest haar liefde loos, hooghartig oordeel over die „burger mensen". Haar verzet tegen de geest in dit gezin, tegen het gezag, haar egoïstisch zich terugtrekken. En zijzij hadden zoveel van haar verdragen en altijd maar weer takt gebruikt en geduld. En dan dit... Ze willen liever dat je blijft, dan dat je weggaat! „Moet je daar nu om huilen?" probeerde haar moeder te glimlachen, maar het ging haar maar moeilijk af. „Ik weet niet," zei ze, driftig haar tranen wegvegend, „ik hou zoveel van jullie alle bei en ik ben zo blij, dat jullie nu weer samen bent. Maar... vindt u het niet gek?" „Wij vinden niks gek," zei Erik Sonderius en knikte haar toe met de vertrouwelijk heid, die hij altijd had met zijn dochter. „Ik wou zo graag m'n tijd hier uitdienen. Ik druk me raar uit, maar u begrijpt me misschien. Ik ben hier niet altijd leuk ge weest. Ze hebben veel moeite met me gehad. Nu merk ik eigenlijk pas goed, hoe lief ze allemaal voor me zijn geweest, van meneer af tot de tweeling toe. En ik ben toch maar een vreemde." „Ze beschouwen je blijkbaar niet als Bent u reeds geabonneerd op een 2-maandelijks. tijdschrift met actualiteiten, cultuur, evenementen, historie en recreatie. Het geheel in 4-kleuren om slag en alle artikelen voor zien van nog nimmer gepu bliceerde foto's. Slechts 25,per jaar. Vraag gratis proefnummer: POSTBUS 1 - 4490 AA WISSENKERKE zodanig," merkte Erik Sonderius op. „Als ik dat zo hoor, ben je hier volledig inge burgerd." „Ja maar, toch zijn jullie het alleen maar. Echt m'n vader en moeder!" riep ze. „O, het is zo moeilijk... ik ben zo bang, dat jullie denkt „Wij denken niets, wij weten," antwoord de haar vader. „We kennen mekaar, niet waar Iris? Je hoeft ons niets te vertellen. Wij drietjes horen ondanks alles bij mekaar en daar komt niemand tussen. Maar ik ben blij, ik ben erg blij, te horen hoe je er over denkt. En ik geloof, dat mevrouw Kerkman ontzaglijk in haar schik zou zijn, als ze je kon horen zeggen, wat je ons nu hebt verteld. Dus je zoudt liever... Nee, ik zeg het verkeerd: Je gelooft dat het het beste is, wanneer je nog niet meteen bij ons komt wonen, maar hier nog een jaartje blijft en gewoon afstudeert?" „Denk je dat je het volhoudt?" vroeg haar moeder. „Ja," zei ze vast. „Het moet en het zal en het kan. En dan, schatten, ik ken jullie zo goed. Ik ben bang dat als ik bij jullie woon, ik lang niet zo goed zal kunnen studeren als hier. Hoe gaat dat? Iris mee hierheen en Iris mee daarheen „Kind," schrok haar moeder, „wat klink je plichtsgetrouw." Ze lachten opeens alle drie en dat lachen brak de spanning. Mevrouw Kerkman kwam even de kamer in met thee voor Iris, wilde zich snel weer terugtrekken. „Gaat u eventjes zitten," verzocht Erik Sonderius. „Dat malle wicht hier... We hebben haar voor de keus gesteld, met ons mee te gaan of nog een jaartje hier te blijven, zoals we met u besproken hadden. Wat denkt u dat ze gezegd heeft?" Lies Kerkman keek langs de gezichten. Jeanne Sonderius was ontroerd, dat zag ze wel, haar man probeerde een nietszeggend gezicht te zetten, wat hem moeilijk lukte, toen zag ze naar Iris. Langzaam kwam er een glimlach op haar gezicht en haar ogen begonnen te stralen. „Je wilt toch niet zeggenbegon ze. „Ja," knikte Iris. „Als het mag... tante Lies." Lies Kerkman kneep haar handen samen. Haar ogen ieten het gezicht van het meisje tegenover haar niet los. „Zou je werkelijk... nog wat bij ons...?" „Ja," knikte Iris lachend, maar haar mond beefde, „als het mag?" „Als het mag? Lieve kind, dit maakt me zo blij. Weet jé*Iris, toen je bij ons kwam. Toen ging het niet altijd zo makkelijk, j dat weet je ook wel. Maar wij wilden zo graag, dat je je hier thuis zou voelen. Wij houden geen pension. Je hoort bij ons, of je hoort hier niet. Dat laatste, daar heb ik nooit aan gewild. En nu wist ik wel, dat je bij ons begon te wennen. Maar nu je dit zegt, nu hoor je er bij. O, wat zullen de anderen zeggen... en de tweeling! Gunst, daar heb je ze!" De tweeling, door de achterdeur binnen gekomen, deed zich in de keuken luidkeels horen. Ze kwamen binnen. Els en Miep, plotseling geremd in hun luidruchtigheid door het gezelschap in de voorkamer, de ernstige gezichten. Els, de kleine slimmerd, had het 't eerst door. „Komen je vader en moeder je ha len?" vroeg ze rechtstreeks aan Iris. Met een frons in de richting van het echtpaar Sonderius. „Ja," zei Iris en sloeg haar arm om het tengere figuurtje. „Da's gemeen," vond Miep, „en je had ons beloofd, je zou ons helpen met de poppen kast." „O, maar dat kan ik nog wel doen. Dan ga ik niet meteen." Elsje's lip begon te trillen. „Iris moet niet weggaan," zei ze opeens en sloeg haar armen om het meisje heen. „Iris moet bij ons blijven!" „Hoor es," zei Erik Sonderius gestreng. Op 6 september wordt Z.K.H. prins Claus 55 jaar. „nu moeten jullie meisjes eens even luis teren. Wij wilden graag dat Iris met ons meeging, je moeder wou haar hier houden. Toen heb ik gezegd: alles goed en wel, maar de tweeling vindt het vast niet,goed, dus ze gaat." „Bah, wat sloom," zei Miep afkerig, „u bent niks leuk hoor!" „Ga je nou of ga je niet?" wou Els weten. „Jij mag het zeggen," lachte Iris. „Ze blijft!" juichte Miep opeens en danste door de kamer. „Is het waar?" wou Els nog zeker weten. Iris knikte. „Hoera!" riep Els en de twee jongedames maakten zo'n lawaai, dat hun moeder ze met spoed de kamer uitdreef. „U hebt het gehoord," zei ze tot Erik Sonderius, „als het aan de tweeling ligt..." „Nu is er nog iets," begon Jeanne Son derius. En toen vertelde ze Iris van het plan van de grote reis. „We hebben je daar niets van verteld, kind, omdat je in volle vrijheid beslissen moest. Maar nu jij hier uit eigen vrije wil wilt blijven, nu kunnen je vader en ik dat plan uitvoeren. We gaan dan maanden achtereen samen op stap. Ik heb er ontzettend veel zin in." „Mams, enig," vond Iris. „Als je me nou gevraagd had of ik mee ging!" „Jou beurt komt ook, als je geslaagd bent." „Nou ja, ik zei het voor de grap. O, nu ben ik helemaal blij, dat ik zo beslist heb. Heel handig, paps, om het zo in te kleden. Want als ik dit geweten had, had ik na tuurlijk gevraagd nog hier te mogen blij ven en dan zou jullie, en mevrouw Kerk man ook, gedacht hebben dat ik het alleen daarom deed." Mevrouw Kerkman stond op en liep naar de deur. In het voorbijgaan streek haar hand met een moederlijk gebaar door het zwarte haar van Iris. „Doe me nu dat ple zier," zei ze, „en blijft u allebei eten. Het is vandaag een feestelijke dagl" En toen ze aan tafel zaten, was de sfeer feestelijk. „Jammer, dat Bert er niet bij is," vond Iris. En Loes glimlachte, want Iris had haar, voor ze met Bert naar Schiphol ging, toevertrouwd, dat ze hem „gewoon weg een engerd" vond. De tweeling, die Iris' beslissing als een eigen heldenfeit be schouwde, voerde het hoogste woord. En er was een machtspreuk van vader Kerkman nodig om ze althans voor een ogenblik het zwijgen op te leggen. De enige, die bijna niets zei, was Iris. Ze keek de tafel langs. Ze zag haar moe der. Hoe jong was haar gezicht, wanneer ze zo gelukkig keek als thans. Ze keek naar haar vader die een geanimeerd ge sprek voerde met zijn gastheer. Die twee verstonden mekaar wel. Loes ving haar blik op en knipoogde kameraadschappelijk. Els en Miep lepelden verheerlijkt in een grote dot slagroom en Miep stak haar tong uit om te laten zien hoeveel er op zat. En toen gingen haar ogen naar een ander, die eveneens zweeg... tante Lies. Die zat stille- kens te genieten wist ze, van de gezellig heid, van de gasten, van de kinderen, van alles. Hun ogen vonden mekaar en mevrouw Kerkman knikte maar eens. Ze was zo dankbaar. Dit wildvreemde meisje, dat als een steen in de kalme vijver van het Kerk- man-gezin was geplonsd, zat daar nu, als was ze haar eigen dochter. En niet langer gedwongen en met tegenzin, maar uit eigen vrije wil. Iris gedachten doorliepen pijlsnel haar ganse leventje in Breeveld. De school, Kruyt, de ruzie met Leo, haar weglopen, Elsjes ziekte en nu: dit. „Och, Iris," zei meneer Kerkman opeens achteloos. „Nou liggen m'n sigaren nog in de voorkamer." Ze stond al op om ze te halen. Ja, ze was hier thuis. Ze ging gelijk-op met al Horizontaal: 1. onaardig - 4. schrede - 7. kledingstuk - 13. Bijbelse naam - 14. be- dorvene - 16. planeet - 17. grondsoort 19. sport - 21. uitroep - 22. water in Fries land - 23. draaiend deel in een motor 25. geografische mijl (afk.) - 26. nieuw (Lat.) - 28. drank - 30. wintervoertuig - 32. herkauwer - 33. Europeaan - 36. de oudere (afk.) - 37. betaalplaats - 39. verdriet - 40. verharde huid - 42. bergplaats - 43. klaar 45. delfstof - 46. toeneming in volume 48. reinigingsmiddel - 50. deel van het been 51. Zuidamerikaan - 52. onmeetbaar getal 54. zangnoot - 55. persbureau - 57. opening 60. karaat (afk.) - 62. deel van een schip 64. assistent resident (afk.) - 65. Bijbelse naam - 67. instrument om cirkels te trekken 69. naarling - 71. gladde - 73. immer - 74. gordijnrail - 75. muziekstuk - 76. schip 77. slank. Horizontaal: 1. stoot - 5. PSV - 7. knaak 11. Omaha - 13. odeur - 15. lei - 17. aardige - 19. ets - 21. enten - 23. eel 24. pinas - 26. pg - 27. kleed - 29. la 30. em - 32. do - 33. au - 34. ko - 35. klok 37. rp - 39. er - 40. hond - 42. krent 43. stoom - 44. Theo - 46. ut - 47. te 48. Emma - 50. or - 51. pi - 53. lw - 54. Aa 55. ge - 57. tante - 61. lg - 63. islam 66. TEE - 67. paria - 69. nto - 70. illusie 73. oer - 74. opera - 76. snert - 78. sedan 79. sie - 80. losse. de anderen. En als vader Kerkman z'n si garen liet liggen, dan was het de doodge woonste zaak van de wereld, dat Iris die even ging pakken. Ze reikte hem de doos en hij knikte naar haar. Maar dan werden zijn ogen afwezig- vriendelijk, opeens attent. Hij zag de glans in haar ogen en het gebaar, waarmee ze hem de sigarendoos reikte, kreeg een gans bijzondere betekenis. Eén ogenblik zagen die twee, die zo fel gebotst hadden, elkaar aan. En ze wisten dat alles goed was. Niet langer was Iris Sonderius een vreemde eend in de bijt. EINDE. Verticaal: 1. niet vreemd zijnde - 2. laan met bomen - 3. meisjesnaam - 4. land in Europa - 5. kleinst deelbare deeltje - 6. hemellichaam - 8. voorzetsel - 9. voorzetsel 10. muziekinstrument - 11. plaats op de Veluwe - 12. honderiem - 15. vogelprodukt 18. titel (afk.) - 20. maanstand (afk.) - 24. goud (Fr.) - 25. gezichtsbeschildering - 27. gewapende strijd - 29. rijk, volksgemeen schap - 30. indien - 31. politieke groepering 33. bestaat - 34. lief, aangenaam - 35. Ned. Televisie Stichting (afk.) - 36. glazen ver anda - 38. soort stof - 40. edelgrootacht- baar (afk.) - 41. kweek - 44. land in Europa 47. meisjesnaam - 49. voegwoord - 53. bepaalde gebied - 55. persbureau - 56. per expresse (afk.) - 58. Bijbelse naam - 59. glazen verpakking - 60. uitgebakken stukje spek - 61. bevestiging - 62. deel van de kachel - 63. zangnoot - 66. ik (Lat.) - 67. hoofddeksel - 68. N.V. (Franse afk.) - 70. open plek in het bos - 72. bergplaats. Verticaal: 1. salep - 2. ooit - 3. om - 4. taan - 5. parel - 6. voile - 7. keep - 8. nu 9. aren - 10. kassa - 12. ha - 14. dg 16. engel - 18. Deen - 20. talon - 22. es •25. is - 27. kornuit - 28. dartele - 31. moker - 34. komma - 35. kat - 36. Kro 38. PTT - 39. Est - 40. hoe - 41. dia 45. hoest - 49. malie - 52. sneu - 55. ginds 56. ja - 58. atlas - 59. tesse - 60. ga 62. garde - 64. lood - 65. Mien - 67. Peel 68. rots - 71. Ir - 72. in - 75. pa - 77. r.o. KADE 23 VEERE TEL. 01181-555 BEMIDDELING AAN- EN VERKOOP HYPOTHEKEN TAXATIE VAN AL UW ONROEREND GOED Vertegenwoordiger voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01186- 1578. VOOR Oplossing kruiswoordpuzzel no 740 Kruiswoordpuzzel no. 741

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1981 | | pagina 1