NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
„Een vreemde
H
Eend"
Rodelko bv
0 houdt nu
het meest gelezen blad
op Noord-Beveland
in handen
Zeeland
Magazine?
Prins Claus
55 jaar
No. 3880
Donderdag 3 september 1981
85e jaargang
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs 24,— per jaar. Franko per post 40,— per jaar. Advertenties 35 ct. per mm., excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
„En ik vind er niets aan om stro
weduwnaar te zijn," schertste Erik Sonde-
rius. „Maar nu
Iris viel in haar stoel terug. Ze begreep
dat er nog méér zou komen. En haar in-
tuïte vertelde het haar. Nu ging het om
haar zelf.
„Kijk es," vervolgde Erik Sonderius, „jij
logeert hier nu bij de familie Kerkman.
Dat was nodig, omdat moeder op reis ging.
Als we straks weer beiden thuis zijn, is dat
niet langer nodig."
Iris gezicht verried niets van wat er in
haar omging. Ze zat daar als een stenen
beeld.
„Nu wilden wij je in volle vrijheid de
keus laten. Iris. Als je zegt: ik ga met jullie
mee, dan vinden we dat fijn. Dan zullen
we ook zorgen, dat ons huis voor jou een
thuis is. Maar, er is één maar. Je hebt
nu de vierde klas zowat gehad, je moet
alleen nog de vijfde. En dan zou je naar
een andere HBS moeten. Dat is niet zo'n
geweldig bezwaar, maar ik wil het toch
doen gelden.
Nu heb ik met meneer en mevrouw Kerk
man gepraat. Die zouden er helemaal geen
bezwaar tegen hebben, als je nog zolang
bij hen bleef en dan zo vaak als dat kon,
naar ons kwam, bijvoorbeeld af en toe een
weekeinde. Of nee, ik zeg het verkeerd. Het
is nietr zo, dat ze er alleen maar geen
bezwaar tegen hebben. Vooral mevrouw
Kerkman ziet er bepaald tegen op, dat je
weer weg gaat. Ze zegt, dat je hier nu juist
zo thuis raakt. Je bent volkomen lid van
het gezin. Ennede tweeling, die durft
ze het niet vertellen."
Hij zag opeens Iris' gezicht veranderen.
Ze knipperde met haar oogleden.
„Nu staat de zaak zo, meisje, dat we de
hele beslissing alleen en uitsluitend aan jou
overlaten. We denken nu niet aan wat
makkelijk is of wat prettig zou zijn voor
ons. We willen jou in volle vrijheid laten
beslissen. Ga je met ons mee, dan zeggen
we hoera! Zeg je: Ik wou zo nog wel een
tijdje doorgaan, dan gaan we volkomen
akkoord. En de familie Kerkman is daar
al bij voorbaat mee akkoord gegaan. Ik
geloof wel, dat ik zeggen mag: Daar hou
den ze je liever nog een tijdje, dan dat
je gaat."
Nu kwamen bij Iris de waterlanders. Hel
der stond haar voor de geest haar liefde
loos, hooghartig oordeel over die „burger
mensen". Haar verzet tegen de geest in
dit gezin, tegen het gezag, haar egoïstisch
zich terugtrekken. En zijzij hadden
zoveel van haar verdragen en altijd maar
weer takt gebruikt en geduld. En dan dit...
Ze willen liever dat je blijft, dan dat je
weggaat!
„Moet je daar nu om huilen?" probeerde
haar moeder te glimlachen, maar het ging
haar maar moeilijk af.
„Ik weet niet," zei ze, driftig haar tranen
wegvegend, „ik hou zoveel van jullie alle
bei en ik ben zo blij, dat jullie nu weer
samen bent. Maar... vindt u het niet gek?"
„Wij vinden niks gek," zei Erik Sonderius
en knikte haar toe met de vertrouwelijk
heid, die hij altijd had met zijn dochter.
„Ik wou zo graag m'n tijd hier uitdienen.
Ik druk me raar uit, maar u begrijpt me
misschien. Ik ben hier niet altijd leuk ge
weest. Ze hebben veel moeite met me
gehad. Nu merk ik eigenlijk pas goed, hoe
lief ze allemaal voor me zijn geweest,
van meneer af tot de tweeling toe. En
ik ben toch maar een vreemde."
„Ze beschouwen je blijkbaar niet als
Bent u reeds geabonneerd op
een 2-maandelijks. tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kleuren om
slag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 25,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
4490 AA WISSENKERKE
zodanig," merkte Erik Sonderius op. „Als
ik dat zo hoor, ben je hier volledig inge
burgerd."
„Ja maar, toch zijn jullie het alleen maar.
Echt m'n vader en moeder!" riep ze. „O,
het is zo moeilijk... ik ben zo bang, dat
jullie denkt
„Wij denken niets, wij weten," antwoord
de haar vader. „We kennen mekaar, niet
waar Iris? Je hoeft ons niets te vertellen.
Wij drietjes horen ondanks alles bij mekaar
en daar komt niemand tussen. Maar ik ben
blij, ik ben erg blij, te horen hoe je er
over denkt. En ik geloof, dat mevrouw
Kerkman ontzaglijk in haar schik zou zijn,
als ze je kon horen zeggen, wat je ons nu
hebt verteld. Dus je zoudt liever... Nee, ik
zeg het verkeerd: Je gelooft dat het het
beste is, wanneer je nog niet meteen bij
ons komt wonen, maar hier nog een jaartje
blijft en gewoon afstudeert?"
„Denk je dat je het volhoudt?" vroeg
haar moeder.
„Ja," zei ze vast. „Het moet en het zal
en het kan. En dan, schatten, ik ken jullie
zo goed. Ik ben bang dat als ik bij jullie
woon, ik lang niet zo goed zal kunnen
studeren als hier. Hoe gaat dat? Iris mee
hierheen en Iris mee daarheen
„Kind," schrok haar moeder, „wat klink
je plichtsgetrouw." Ze lachten opeens alle
drie en dat lachen brak de spanning.
Mevrouw Kerkman kwam even de kamer
in met thee voor Iris, wilde zich snel weer
terugtrekken.
„Gaat u eventjes zitten," verzocht Erik
Sonderius. „Dat malle wicht hier... We
hebben haar voor de keus gesteld, met ons
mee te gaan of nog een jaartje hier te
blijven, zoals we met u besproken hadden.
Wat denkt u dat ze gezegd heeft?"
Lies Kerkman keek langs de gezichten.
Jeanne Sonderius was ontroerd, dat zag ze
wel, haar man probeerde een nietszeggend
gezicht te zetten, wat hem moeilijk lukte,
toen zag ze naar Iris. Langzaam kwam er
een glimlach op haar gezicht en haar ogen
begonnen te stralen. „Je wilt toch niet
zeggenbegon ze.
„Ja," knikte Iris. „Als het mag... tante
Lies."
Lies Kerkman kneep haar handen samen.
Haar ogen ieten het gezicht van het meisje
tegenover haar niet los. „Zou je werkelijk...
nog wat bij ons...?"
„Ja," knikte Iris lachend, maar haar mond
beefde, „als het mag?"
„Als het mag? Lieve kind, dit maakt me
zo blij. Weet jé*Iris, toen je bij ons kwam.
Toen ging het niet altijd zo makkelijk, j
dat weet je ook wel. Maar wij wilden zo
graag, dat je je hier thuis zou voelen. Wij
houden geen pension. Je hoort bij ons, of je
hoort hier niet. Dat laatste, daar heb ik
nooit aan gewild. En nu wist ik wel, dat
je bij ons begon te wennen. Maar nu je
dit zegt, nu hoor je er bij. O, wat zullen
de anderen zeggen... en de tweeling! Gunst,
daar heb je ze!"
De tweeling, door de achterdeur binnen
gekomen, deed zich in de keuken luidkeels
horen. Ze kwamen binnen. Els en Miep,
plotseling geremd in hun luidruchtigheid
door het gezelschap in de voorkamer, de
ernstige gezichten.
Els, de kleine slimmerd, had het 't eerst
door. „Komen je vader en moeder je ha
len?" vroeg ze rechtstreeks aan Iris. Met
een frons in de richting van het echtpaar
Sonderius.
„Ja," zei Iris en sloeg haar arm om het
tengere figuurtje.
„Da's gemeen," vond Miep, „en je had ons
beloofd, je zou ons helpen met de poppen
kast."
„O, maar dat kan ik nog wel doen. Dan
ga ik niet meteen."
Elsje's lip begon te trillen. „Iris moet
niet weggaan," zei ze opeens en sloeg
haar armen om het meisje heen. „Iris moet
bij ons blijven!"
„Hoor es," zei Erik Sonderius gestreng.
Op 6 september wordt Z.K.H. prins
Claus 55 jaar.
„nu moeten jullie meisjes eens even luis
teren. Wij wilden graag dat Iris met ons
meeging, je moeder wou haar hier houden.
Toen heb ik gezegd: alles goed en wel,
maar de tweeling vindt het vast niet,goed,
dus ze gaat."
„Bah, wat sloom," zei Miep afkerig, „u
bent niks leuk hoor!"
„Ga je nou of ga je niet?" wou Els weten.
„Jij mag het zeggen," lachte Iris.
„Ze blijft!" juichte Miep opeens en danste
door de kamer.
„Is het waar?" wou Els nog zeker weten.
Iris knikte.
„Hoera!" riep Els en de twee jongedames
maakten zo'n lawaai, dat hun moeder ze
met spoed de kamer uitdreef.
„U hebt het gehoord," zei ze tot Erik
Sonderius, „als het aan de tweeling ligt..."
„Nu is er nog iets," begon Jeanne Son
derius. En toen vertelde ze Iris van het
plan van de grote reis. „We hebben je daar
niets van verteld, kind, omdat je in volle
vrijheid beslissen moest. Maar nu jij hier
uit eigen vrije wil wilt blijven, nu kunnen
je vader en ik dat plan uitvoeren. We
gaan dan maanden achtereen samen op
stap. Ik heb er ontzettend veel zin in."
„Mams, enig," vond Iris. „Als je me nou
gevraagd had of ik mee ging!"
„Jou beurt komt ook, als je geslaagd
bent."
„Nou ja, ik zei het voor de grap. O, nu
ben ik helemaal blij, dat ik zo beslist heb.
Heel handig, paps, om het zo in te kleden.
Want als ik dit geweten had, had ik na
tuurlijk gevraagd nog hier te mogen blij
ven en dan zou jullie, en mevrouw Kerk
man ook, gedacht hebben dat ik het alleen
daarom deed."
Mevrouw Kerkman stond op en liep naar
de deur. In het voorbijgaan streek haar
hand met een moederlijk gebaar door het
zwarte haar van Iris. „Doe me nu dat ple
zier," zei ze, „en blijft u allebei eten. Het
is vandaag een feestelijke dagl"
En toen ze aan tafel zaten, was de sfeer
feestelijk. „Jammer, dat Bert er niet bij is,"
vond Iris. En Loes glimlachte, want Iris
had haar, voor ze met Bert naar Schiphol
ging, toevertrouwd, dat ze hem „gewoon
weg een engerd" vond. De tweeling, die
Iris' beslissing als een eigen heldenfeit be
schouwde, voerde het hoogste woord. En
er was een machtspreuk van vader Kerkman
nodig om ze althans voor een ogenblik
het zwijgen op te leggen.
De enige, die bijna niets zei, was Iris.
Ze keek de tafel langs. Ze zag haar moe
der. Hoe jong was haar gezicht, wanneer
ze zo gelukkig keek als thans. Ze keek
naar haar vader die een geanimeerd ge
sprek voerde met zijn gastheer. Die twee
verstonden mekaar wel. Loes ving haar blik
op en knipoogde kameraadschappelijk. Els
en Miep lepelden verheerlijkt in een grote
dot slagroom en Miep stak haar tong uit
om te laten zien hoeveel er op zat. En
toen gingen haar ogen naar een ander, die
eveneens zweeg... tante Lies. Die zat stille-
kens te genieten wist ze, van de gezellig
heid, van de gasten, van de kinderen, van
alles. Hun ogen vonden mekaar en mevrouw
Kerkman knikte maar eens. Ze was zo
dankbaar. Dit wildvreemde meisje, dat als
een steen in de kalme vijver van het Kerk-
man-gezin was geplonsd, zat daar nu, als
was ze haar eigen dochter. En niet langer
gedwongen en met tegenzin, maar uit
eigen vrije wil.
Iris gedachten doorliepen pijlsnel haar
ganse leventje in Breeveld. De school, Kruyt,
de ruzie met Leo, haar weglopen, Elsjes
ziekte en nu: dit.
„Och, Iris," zei meneer Kerkman opeens
achteloos. „Nou liggen m'n sigaren nog in
de voorkamer."
Ze stond al op om ze te halen. Ja, ze
was hier thuis. Ze ging gelijk-op met al
Horizontaal: 1. onaardig - 4. schrede - 7.
kledingstuk - 13. Bijbelse naam - 14. be-
dorvene - 16. planeet - 17. grondsoort
19. sport - 21. uitroep - 22. water in Fries
land - 23. draaiend deel in een motor
25. geografische mijl (afk.) - 26. nieuw
(Lat.) - 28. drank - 30. wintervoertuig - 32.
herkauwer - 33. Europeaan - 36. de oudere
(afk.) - 37. betaalplaats - 39. verdriet - 40.
verharde huid - 42. bergplaats - 43. klaar
45. delfstof - 46. toeneming in volume
48. reinigingsmiddel - 50. deel van het been
51. Zuidamerikaan - 52. onmeetbaar getal
54. zangnoot - 55. persbureau - 57. opening
60. karaat (afk.) - 62. deel van een schip
64. assistent resident (afk.) - 65. Bijbelse
naam - 67. instrument om cirkels te trekken
69. naarling - 71. gladde - 73. immer - 74.
gordijnrail - 75. muziekstuk - 76. schip
77. slank.
Horizontaal: 1. stoot - 5. PSV - 7. knaak
11. Omaha - 13. odeur - 15. lei - 17.
aardige - 19. ets - 21. enten - 23. eel
24. pinas - 26. pg - 27. kleed - 29. la
30. em - 32. do - 33. au - 34. ko - 35. klok
37. rp - 39. er - 40. hond - 42. krent
43. stoom - 44. Theo - 46. ut - 47. te
48. Emma - 50. or - 51. pi - 53. lw - 54. Aa
55. ge - 57. tante - 61. lg - 63. islam
66. TEE - 67. paria - 69. nto - 70. illusie
73. oer - 74. opera - 76. snert - 78. sedan
79. sie - 80. losse.
de anderen. En als vader Kerkman z'n si
garen liet liggen, dan was het de doodge
woonste zaak van de wereld, dat Iris die
even ging pakken.
Ze reikte hem de doos en hij knikte naar
haar. Maar dan werden zijn ogen afwezig-
vriendelijk, opeens attent. Hij zag de glans
in haar ogen en het gebaar, waarmee ze
hem de sigarendoos reikte, kreeg een gans
bijzondere betekenis. Eén ogenblik zagen
die twee, die zo fel gebotst hadden, elkaar
aan. En ze wisten dat alles goed was.
Niet langer was Iris Sonderius een
vreemde eend in de bijt.
EINDE.
Verticaal: 1. niet vreemd zijnde - 2. laan
met bomen - 3. meisjesnaam - 4. land in
Europa - 5. kleinst deelbare deeltje - 6.
hemellichaam - 8. voorzetsel - 9. voorzetsel
10. muziekinstrument - 11. plaats op de
Veluwe - 12. honderiem - 15. vogelprodukt
18. titel (afk.) - 20. maanstand (afk.) - 24.
goud (Fr.) - 25. gezichtsbeschildering - 27.
gewapende strijd - 29. rijk, volksgemeen
schap - 30. indien - 31. politieke groepering
33. bestaat - 34. lief, aangenaam - 35. Ned.
Televisie Stichting (afk.) - 36. glazen ver
anda - 38. soort stof - 40. edelgrootacht-
baar (afk.) - 41. kweek - 44. land in Europa
47. meisjesnaam - 49. voegwoord - 53.
bepaalde gebied - 55. persbureau - 56. per
expresse (afk.) - 58. Bijbelse naam - 59.
glazen verpakking - 60. uitgebakken stukje
spek - 61. bevestiging - 62. deel van de
kachel - 63. zangnoot - 66. ik (Lat.) - 67.
hoofddeksel - 68. N.V. (Franse afk.) - 70.
open plek in het bos - 72. bergplaats.
Verticaal: 1. salep - 2. ooit - 3. om - 4.
taan - 5. parel - 6. voile - 7. keep - 8. nu
9. aren - 10. kassa - 12. ha - 14. dg
16. engel - 18. Deen - 20. talon - 22. es
•25. is - 27. kornuit - 28. dartele - 31.
moker - 34. komma - 35. kat - 36. Kro
38. PTT - 39. Est - 40. hoe - 41. dia
45. hoest - 49. malie - 52. sneu - 55. ginds
56. ja - 58. atlas - 59. tesse - 60. ga
62. garde - 64. lood - 65. Mien - 67. Peel
68. rots - 71. Ir - 72. in - 75. pa - 77. r.o.
KADE 23 VEERE TEL. 01181-555
BEMIDDELING
AAN- EN VERKOOP
HYPOTHEKEN
TAXATIE VAN AL UW ONROEREND GOED
Vertegenwoordiger voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01186- 1578.
VOOR
Oplossing kruiswoordpuzzel no 740
Kruiswoordpuzzel no. 741