Een vreemde Eend"
Raadsvergadering Wissenkerke
Ingebroikname gerestaureerde kerk te Kortgene
FEUILLETON
99
„Nou, hij lachte helemaal niet," verze
kerde Kerkman. „Hij was vanmiddag bij
me, ik behandel een paar zaakjes voor hem.
Zijn vrouw is al jaren ziek, zoals je weet."
Hij knikte met het hoofd naar zijn vrouw.
„En die wordt niet meer beter. Nu moet
ze in een inrichting worden opgenomen.
Hij blijft helemaal alleen achter. Het ziet
er niet naar uit, dat ze er ooit weer uit
zal komenMaar het kan nog wel een
paar jaar duren voor het einde daar is."
Iris boog haar hoofd over haar bord,
om de blik van Loes te ontwijken.
„Die man," vertelde Karei Kerkman,
„heeft nou in zijn leven alleen maar pech
gehad. Zelf is hij niet zo sterk. Zijn vrouw
kreeg één kindje... dood. Daarna werd ze
ziek, zo'n ziekte die je langzamerhand he
lemaal sloopt. Nu blijken ook de hersens
aangetast. Ze kan niet langer thuis ver
pleegd worden. Tja..." Hij speelde verstrooid
met een stukje brood. „Kijk es, ik heb óók
m'n zorgen, maar allereerst hou ik van
m'n werk en dan, als je thuis komt, loopt
alles gesmeerd. Gezelligheid, hartelijkheid,
vrolijkheid en gezondheid... En je aanvaardt
het allemaal als vanzelfsprekend. Maar denk
je nou in, dat je van je werk thuis komt
en je weet alweer wat je wacht, elke dag
opnieuw. Ziekte, narigheid, zorg, een ge
drukte stemming in huis. Daar ga je ten
slotte onder door."
Zijn ogen gingen naar Iris, die nog steeds
met gebogen hoofd moeizaam op haar brood
zat te kauwen. Wat had die? Hij keek naar
Loes, die in gedachten voor zich zat te
staren.
Loes dacht aan de vele malen, dat „Pop-
pesnor" in de klas was geplaagd. Ze had
er zelf maar weinig aan meegedaan. Het
wat laf en kinderachtig gevonden, met je
allen tegen één man die nu eenmaal geen
orde kon houden. Nu begreep ze het wel...
Kruyt zat tot aan z'n nek in de zorgen
en bij alle narigheid thuis voegde zich ook
nog de ellende op school. Een ogenblik
dacht ze aan Iris, die haantje de voorste
was geweest bij al die incidenten, maar
tegelijk begreep ze: Iris had dit óók niet
geweten. Het had op haar lippen gelegen
om te zeggen: „En dan wordt hij op school
nog getreiterd ook..." 'Maar ze begreep,
dat ze daarmee Iris in een moeilijk parket
zou brengen. En ze zweeg.
Direct na het eten verdween Iris naar
haar kamertje onder het voorwendsel van
huiswerk. En gebogen over haar Franse
thema, het ze haar gedachten gaan.
Ze kreeg in deze dagen wel de éne klap
na de andere, bedacht ze. Want haar ge
drag tegenover de geplaagde leraar kwam
door de mededeling van meneer Kerkman
ook in een gans ander licht te staan. Ze
had het niet geweten... Maar wat kon je,
zonder het te weten, een ander mens het
leven moeilijk maken! In de korte tijd,
dat ze in Breeveld was, had ze een kleine
revolutie teweeggebracht in het gezin Kerk
man. En een man die heus al genoeg ellende
had, het leven nog zuurder gemaakt.
Er waren al diverse mensen in Breeveld,
bedacht ze bitter, die helemaal niet blij
waren met de komst van Iris Sonderius.
Het hoofd op de handen gestut, staarde
ze door het raam naar de in de wind be
wegende toppen van de bomen. Het was
gemakkelijk peinsde ze, als je alleen maar
aan jezelf en aan je eigen plezier dacht.
Als je met andere mensen rekening ging
houden, werd het veel moeilijker
Energiek schudde ze haar zwarte haren.
Kom, ze moest nu maar niet piekeren. Er
lag nog een berg werk op haar te wachten.
En met ijver wierp ze zich op haar ver
taling. Voor de problemen wist ze nog
geen oplossing. Maar, zo dacht ze met het
optimisme van de jeugd, het zou vanzelf
wel terecht komen!
HOOFDSTUK V.
Partij gekozen.
Toen Iris de grote, betegelde speelplaats
opliep en automatisch de hoek zocht waar
de vierde klas samenschoolde (iedere klas
had haar eigen domein, waar geen buiten
staanders werden toegelaten) bemerkte ze
al meteen, dat er iets bijzonders aan de
hand was.
Leo Voorberg, een grote jongen met een
bleek gezicht en erg volwassen manieren,
voerde het hoogste woord.
Er werd tussendoor geschreeuwd en ge
lachen en Iris begreep meteen, dat er een
plan werd uitgebroed. Vroeger zou ze haar
schreden hebben versneld, om zo gauw mo
gelijk in het centrum van de groep te ko
men en méé de leiding te nemen. Nu schoot
haar opeens door de gedachten, dat ze het
plan had gemaakt, niet meer aan de pla
gerijen van „Poppesnor" mee te doen.
Daarom slenterde ze langzaam in de rich
ting van het opgewonden groepje, maar
ze hadden haar al gezien en er werd
driftig gewenkt.
Een ogenblik aarzelde Iris. Zou ze bij
het andere clubje gaan staan, waar Loes
bijhoorde. De club, die zelden of nooit mee
deed en derhalve voor stijve pruiken en
dooie dienders werd uitgescholden? Ze
durfde het niet. Ze had zelf altijd op die
groep neergekeken, ze hoorde er niet bij.
Zou ze met een smoesje Loes aanspreken?
Maar Loes was niet bijster toeschietelijker
geworden na de schoolavond. Ze nam een
•houding aan van beleefde neutraliteit. En
Iris wist eigenlijk met haar figuur geen
raad.
Mies Sondorp rende al op Iris af. „Kom,"
zei ze, „Leo heeft een reuzeplan, jó. Moet
je horen!"
Onwillig liet Iris zich meevoeren en keek
naar de opgewonden gezichten van de an
deren, die al grinnikten van voorpret. Leo,
die met de rug naar haar toestond, keek
opeens om en Iris kon het niet helpen,
maar ze schoot plots in de lach. Want onder
Leo's neus prijkte een gek, stekelig snorretje
„Poppesnor," gierde Mies Sondorp.
„Wou je daarmee in de klas gaan zitten?"
informeerde Iris nuchter.
„O nee, kind," wees Leo haar terecht,
„dat is maar een deel van de mop. Ik begin
en dan speelt Poppesnor natuurlijk op en
dan moet ik het ding afdoen. Maar dan
doet een ander hem op. Hier," hij graaide
in zijn zak, „ik heb wel een dozijn. Nau
welijks is hij op mij uitgekeken of hij ont
dekt weer een ander met een snor. Hij kan
mij er uitgooien en hij kan er nog één
uitgooien, maar als er een dozijn tegelijk
bij de Dirk arriveren... Dat wordt te gek,
niet? Dus ik krijg op m'n kop en ik doe
het ding heel gehoorzaam weg. Vijf minuten
later kijkt hij, la-we-zeggen naar Mies en
die heeft ook 'n snor! Doe 'm es op, Mies!"
De blonde Mies zag er idioot uit met
het zwarte snorretje onder haar neus en
de lachbuien gierden over het schoolplein.
In de andere hoeken werd men belang
stellend. Zelfs Loes en haar vriendinnen
keken op, zagen Mies met de snor en scho
ten in de lach.
De schoolbel luidde en ze drongen alle
maal haastig naar binnen.
Iris was in heftige tweestrijd. Ze vond het
werkelijk een reuze idee en ze konden er
een hele tijd plezier mee beleven. Maaf...
ze wist hoe het stond met Kruyt. Ze wist
van de ellende in het leven van die zo
geplaagde leraar. Ze had zich voorgenomen
niet meer mee te doen. Enfin, besloot ze,
ze zou het eerst maar eens aankijken.
„Hier, Iris." Leo stopte haar snel een
snorretje in de hand. „Jij bent nummer
drie."
Ze durfde niet weigeren, stopte het ding
gauw in een zak van haar vest. Vol ver
wachting zaten ze in hun banken, toen
Kruyt binnenkwam. Iris zag de schichtige
blik, waarmee de grijze leraar de opvallend
rustige klas monsterde. Zag hoe hij gebogen,
als reeds beschutting zoekend voor een te'
verwachten slag, zich haastte naar zijn les
senaar. Ja, besloot ze, hij zag er wel slecht
uit, zijn handen beefden. Iris hart bonsde...
Ze wist dat het er nu om ging, haar hou
ding te bepalen!
En ze was al helemaal verkeerd begonnen.
Allen wisten haar een haantje de voorste,
allen verwachtten van haar dat ze leiding
zou geven, meedoen in ieder geval. Ze had
vanmorgen meteen moeten zeggen, dat ze
ervoor bedankte, maar ze hadden haar geen
tijd gelaten. En ze had ook werkelijk haar
lachen.niet kunnen houden, die Leo zag er
zo mal uit met dat snorretje! Maar ja, nu
zat ze in de boot. Ze had zelfs het snor
retje aangepakt. Wanneer ze nu overslag
ging, zou ze het straks van de anderen
op haar brood krijgen.
Enfin, besloot ze met haar gewoon op
timisme. We zullen wel zien hoe het rolt.
Kruyt tikte met zijn potlood op de tafel.
Het gewone sein, dat de geschiedenisles
begon. Ze zaten allemaal recht. Kortzichtig
gluurde de leraar door zijn brilleglazen,
wantrouwend de aandacht in de klas. Zijn
nerveuze stem begon.
„We hebben gezien hoe Bismarck steeds
nauwer het net toehaalde om de Franse
keizer. Napoleon III. Napoleon, die binnen
lands allerlei moeilijkheden had, voelde er
wel voor, zijn toevlucht te nemen tot het
middeltje dat zoveel staatslieden al hebben
geprobeerd... een oorlog. Zijn ministers
hadden hem verteld, dat het leger paraat
was, dat er zelfs geen knoop aan een jas
ontbrak. En Bismarck hoopte maar, dat
Napoleon zou happen en de oorlog begin
nen, als aanvaller. Dan had hij een excuus."
(Wordt vervolgd)
Op maandag 29 juni j.l. kwam de raad
van Wissenkerke in openbare vergadering
bijeen en stond onder voorzitterschap van
burgemeester P. Wisse. Terwijl de heer
Noordhoek afwezig was..
De notulen werden met één enkele wijzi
ging vastgesteld en de ingekomen stukken
voor kennisgeving aangenomen. De voorzit
ter had nog een mededeling en dat betrol
de aanleg van de tweede jachthaven. Het
college was van mening dat dit plan voor
lopig in de ijskast moest worden gezet.
Ook een eenvoudig plan van de provinciale
waterstaat kwam toch nog op 50,per
m2 ligplaats. Mede door de hoge rentestand
en de nog vrije plaatsen aan het Veerse
Meer is besloten voorlopig geen jachthaven
aan te leggen. Een rapport hierover zal
nog aan de raad ter discussie worden aan
geboden.
De vaststelling van een Afvalstoffenver-
ordening gaf nogal wat voeten in de aarde.
De heer Sandee vroeg of het mogelijk was
om alle huiseigenaren te verplichten een
heffing te laten betalen volgens art. 62.
Verder had hij bezwaren tegen de artikels
38 en 39 en vooral wat betreft de formu
lering daarvan. Voor een agrarische ge
meente zoals Wissenkerke dienden andere
normen te gelden. Ook de heren Van der
Maas en Remijnse waren het daarmee eens.
Terwijl de heer Blok vroeg hoe de inza
meling geschiedde van o.a. landbouwgif.
De voorzitter stelde dat in de toekomst
iedereen wordt aangeslagen voor huisvuil.
Toch moest men de artikelen 38 en 39 niet
zo letterlijk lezen. Er waren nog mogelijk- j
heden genoeg om alles redelijk te regelen.
Via de Rijksdienst is er eens per jaar een
inzameling van landbouwgif.
Toch kreeg men nog een hele discussie
over de landbouw, mest en gier, hetgeen
de voorzitter noodzaakte een ander voorstel
te doen. In artikel 38 zou vervallen de
woorden mest, gier en slib. En in artikel
39 werd toegevoegd de zin: „Opslag van
mest is uitgezonderd tenzij in de onmid
dellijke nabijheid van woningen." Met de
stemmen van de heren Blok en Hamelink
tegen werd de verordening aldus gewijzigd.
Er werd een bedrag van 7500,— uit
getrokken ten behoeve van het meebetalen
in de aanleg van een weg naar het koelhuis
te Kamperland. Dit mede omdat daardoor
parkeerruimte werd geschapen op die weg.
Voor het sportveld aan de Nieuwstraat
te Kamperland werd een nieuw plan voor
gelegd met parkeerruimte voor 21 auto's
en plantsoen. Hierdoor zou het modderige
vierkant in die straat verdwijnen.
De heer Sandee kwam namens zijn fraktie
met een voorstel om op de plaats van het
plantsoen nog eens 7 parkeervakken te
creëren. Ondanks de bezwaren van de voor
zitter kreeg dit plan toch een meerderheid.
Er tegen waren de heren Hamelink, Blok
en Van der Maas, omdat die het overbodig
vonden.-Er waren reeds 76 parkeerplaatsen
bij het sportveld en het kwam 6000,—
duurder uit, dan de nu geraamde 50.000,
De overeenkomst met Het Zeeuwsche
Land b.v. ter exploitatie van het park
„Ruiterplaat" werd met twee" jaar verlengd.
Wegens het ontslag van de beheerder
van het Dorpshuis te Wissenkerke, dhr. D.
J. Zwijnenburg, werd voorgesteld een wacht
geld-regeling te treffen ten bedrage van
2.500,—.
De heer Blok stelde niet over het ontslag
te willen praten en ging akkoord met het
voorgestelde bedrag. Wel kwam hij nog
met een voorstel. Hij zou graag zien dat
het beheer en de exploitatie van beide
dorpshuizen. Kamperland en Wissenkerke,
ondergebracht werd in een Beheerscom
missie, Vereniging of Stichting. Daarbij wel
de overgrote bestuursinvloed van de ge
meente. Kwam het college niet met iets
dergelijks, dan zou zijn fraktie er bij de
begroting op terug komen.
De heer Leendertse vond die. 2.500,—
nog te veel en de heer Meulenberg vroeg
dergelijke moeilijkheden in de toekomst
te vermijden.
De voorzitter sprak van een minimale
vergoeding en zou de suggestie van de
heer Blok eens bekijken.
Aan de raad werd gevraagd in principe
in te stemmen met een aanvraag van De
Roompot b.v. Dit plan bevatte het oprichten
van een „slecht wcer-accommodatie" aan
de Mariapolderseweg. Er kwam een gebouw
met daarin een golfslagbad, sauna, sola
rium, kinderbad en een bar. Daarnaast
een bijna 2 hectare grote speeltuin.
De heer Van der Maas kon hier niet
mee instemmen vanwege zijn principe. Hij
vond het verder een gevaar voor de mid
denstand vanwege de financiële aantrek
kingskracht van dit gebouw. De heer Meu
lenberg daarentegen vond het een mooie
gelegenheid en goed voor de werkgelegen
heid. En ook de heer Remijnse voorzag
de grote behoefte van dit projekt. De heer
Blok vond het ook juist, vooral ook omdat
het geen verblijfsaccommodatie was. Wel
zag hij graag, dat De Roompot eens binnen
een redelijke termijn dat openbaar parkeer
terrein eens zou gaan asfalteren en dat
er een einde kwam aan dit verhard puin-
terrein.
De voorzitter zei bekend te zijn met het
standpunt van Van der Maas. Toch zag hij
geen gevaar voor de middenstand, maar
was van mening dat men juist hiervan zou
profiteren. De kwestie van het parkeer
terrein zou besproken worden in overleg
tussen het college en De Roompot. En werd
met de stem van Van der Maas tegen be
sloten tot in principe medewerking hieraan.
Een wijziging in het bestemmingsplan
„Kamperland II" werd ingetrokken, omdat
de woningwetwoningen (eerst 9, nu 11)
op een andere plaats worden gebouwd.
Voor een bedrag van 9.000,werden
een aantal voorzieningen getroffen aan het
strandje te Geersdijk. De heer Hamelink
sprak nog van overlast met honden op
dit soort terreinen. Volgens de voorzitter
was dit een bekend en oud euvel.
De twee gemeentewoningen kregen een
huursverhoging van 6% per 1 joli a.s.
De verbetering van enkele wegen in De
Banjaard ging 50.000,— kosten. Wel vroeg
de heer Uijl om de borden „alleen voor
bewoners" weg te halen. De voorzitter
zegde toe dit te zullen bekijken.
Bij de begrotingswijzigingen .voor 1980
wees de voorzitter op het overschot van
300.000,—. De heer Leendertse verzocht
het schilderen door de havenmeester te
laten verrichten. Maar de voorzitter wees
op de dringende zaak, dus werd een op
dracht gegeven aan de schilder.
Bij de hierna volgende rondvraag wees
de heer Leendertse op het te kleine ver
keersbord, dat aangaf richting haven. Wet
houder De Nooijer sprak van een misluk
king en het zou veranderd worden.
De wegen bij de verkeerslichten te Kam
perland sloten niet goed aan. Er komt een
reconstructie, volgens wethouder De Nooijer
De heer Leendertse sprak verder over het
onnodig uitrukken van twee brandweer
wagens. De voorzitter sprak over de mel
ding aan Vlissingen van een uitslaande
brand en dan was het normaal dat beide
korpsen in aktie kwamen.
Als laaste vroeg de heer Leendertse te
waarschuwen voor de gevaren op zee. De
voorzitter zou de campings vragen om daar
over mededelingen te verstrekken. Terwijl
de heer Sandee opmerkte, dat dit ook voor
de windsurfers gold.
De heer Meulenberg constateerde dat
woningen in de bebouwde kom door recre
anten werden bewoond. Toch liet de voor
zitter merken, dat men daar alert op was
en dat er regelmatig processen-verbaal
worden opgemaakt.
De heer Meulenberg vroeg of men beesten
mocht houden in de bebouwde kommen.
De voorzitter dacht van wel, als er maar
geen mestvaalten bij hoorden.
De heer Remijnse sprak van wateroverlast
op het nieuwe sportterrein te Kampetland.
Hetgeen door de voorzitter nader onder
zocht zou worden.
~,De heer Hamelink vroeg nog naar het
gebruik van de verkiezingsborden voor de
zomeraktiviteiten en dan vooral het aan
plakken van medecfelingen. De voorzitter
zag toch veel meer nadelen en bezwaren,
dan de voordelen ervan.
En zo kwam een einde aan deze raads
vergadering en werd op de gebruikelijke
wijze afgesloten.
Onder grote belangstelling is op vrijdag
26 juni de gerestaureerde Ned. Herv. Kerk
te Kortgene in gebruik genomen. Muzikale
medewerking werd verleend door de Kon.
Muziekvereniging E.M.M. en het Ned. Herv.
Kerkkoor, beiden o.l.v. dhr. F. Smit. De
bijeenkomst werd geopend door dhr. J.
Weber, kerkvoogd van de Ned. Herv. Kerk
te Kortgene.
De rij sprekers werd geopend door dhr.
Poley van het architectenbureau Rothuizen
en 't Hooft. Deze dankte voor de opdracht
om de restauratie voor te bereiden en te
begeleiden. Daarna sprak burgemeester J.
L. D. van der Linde zijn gelukwensen uit
aan de kerkvoogdij, de gemeente Kortgene
en de hele gemeenschap. Hij herinnerde
aan de moeilijkheden die moesten worden
opgelost en de teleurstelling toen er bericht
kwam dat de toegezegde subsidie niet te
verwachten was. Gelukkig is de staatsse
cretaris op dat onzalige besluit teruggeko
men en kon met de restauratie worden
doorgegaan, met als resultaat dit fraaie
monument.
De president-kerkvoogd, dhr. H. Ligthart
Schenk, dankte hierna de gemeente Kort
gene, de gemeenschap van Kortgene en de
velen van buiten Kortgene. Hij bracht dank
aan de kerkeraad van de Gereformeerde
Gemeente voor het beschikbaar stellen tij
dens de restauratie van- de kerk van de
Geref. Gemeente. Nadat hij de kerk had
overgedragen aan de predikante da. A. M.
Attema, werden de gereedschappen voor
de erediensten binnengebracht. Twee bijbels
door de ouderlingen, een doopvont door
kinderen van de zondagsschool en brood
schalen en beker voor het Avondmaal door
diakenen.
Hierna volgde orgelspel door mevr. P. C.
Prince - Bevelander. Na psalmgezang, votum
en groet, zong het kerkkoor „Alles was ihr
tut" (C. C. Dedekind). Na een korte pre
diking door da. Attema zong het kerkkoor
„Confitemini Domini" (A. Constantini) en
,,d' Allerhoogste zij geprezen" (Gez. 272).
Bij de aanvang van de bijeenkomst in de
stampvolle kerk speelde E.M.M. „Voorspel,
marsch en chor" uit Gelegenheidsoratorium
van Handel en tot slot van de dienst
„Triptiek" van G. F. Handel.
Hierna werden felicitaties aangeboden
door de vroegere predikant, ds. G. van
Schuppen: dhr. Nagelhout namens de kerk
voogdij van Kats: ds. H. J. Zoethout na
mens de kerkvoogdij uit Colijnsplaat; dhr.
G. Blankenstijn namens de Geref. Gemeente
van Kortgene: dhr. Leenhouts, de aannemer
die de kerk heeft gerestaureerd: mevr.
Slabbekoorn namens de handwerkgroep:
mevr. Smit namens het kerkkoor en dhr.
C. van Damme namens E.M.M.
Tenslotte dankte da. Attema alle sprekers
voor hun goede wensen en geschenken,
waarna dhr. Weber de bijeenkomst sloot.
Velen hebben daarna het kerkgebouw en
de gerestaureerde woningen naast de kerk
bezichtigd. Dit alles onder het genot van
koffie en frisdranken, die werden aange
boden.
GESLAAGD
Aan het Instituut Schoevers B.V. te Rot
terdam slaagde mej. Anja Leenpoel uit
Kamperland voor receptioniste-informatrice.
CLUSTERPROJEKTEN VOOR LICHAMELIJK GEHANDIKAPTEN
IN ZEELAND. NU AANMELDEN VOOR DEZE NIEUWE WOONVORM.
Eén van de meest indringende kanten
van de integratie van gehandikapten in
onze maatschappij is het wonen, iedereen
zoekt een huis om geborgenheid en vei
ligheid te vinden en van waaruit kontakt
met de buitenwereld mogelijk is.
De woonsituatie van gehandikapten be
paalt door praktische moeilijkheden en mo
gelijkheden nog sterker dat naar buiten-
treden. Wanneer een gehandikapte steeds
om 21.30 uur naar bed geholpen wordt
zijn er duidelijk minder kansen om 's avonds
weg te gaan. Indien hij pas om 9.00 uur
op kan staan, wordt het ook moeilijk een
baan te krijgen.
Er bestaan in Zeeland aangepaste wo
ningen voor gehandikapten en er is een
gezinsvervangend tehuis in Goes. Maar
nieuwe zogenoemde Clusterprojekten zijn
er nog niet. De Zeeuwse Stichting voor
Revalidatie en een ingestelde werkgroep
proberen ook aan deze nieuwe ontwikkeling
in Zeeland meer bekendheid te geven.
Op 11 mei is in de Staatscourant gepu
bliceerd dat er naast 33 projekten in de
rest van het land, ook in Zeeland 2 Cluster-
of Fokus-projekten voor lichamelijk gehan-
dikaptep ontwikkeld kunnen worden. Dit
betekent dat er, waarschijnlijk in Goes en
in Middelburg, bij voldoende interesse,
maximaal 30 woningwetwoningen met ADL-
unit gebouwd kunnen worden. De voorbe
reiding hiervan neemt wel enkele jaren in
beslag.
Wat is het nieuwe aan deze Cluster
woningen?
Deze bestaan uit 12 tot 15 woningwet
woningen verspreid in een gewone woon
wijk, met in de buurt een unit van waaruit
een bewoner assistentie kan vragen bij de
Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen
(ADL). Gedacht moet daarbij worden aan
bijvoorbeeld aan- en uitkleden, opstaan en
naar bed gaan, wassen en naar het toilet
gaan.
Deze Clusterwoningen worden b.v. aan
gepast aan rolstoelgebruikers. Dat wil zeg
gen dat er bredere deuren zijn zonder
drempels, er is een aangepast toilet, een
grote natte cel en een aangepaste keuken
wat betreft hoogte van aanrecht, kasten en
dergelijke. Deze aanpassingen zijn indivi
dueel instelbaar.
Het eerste Fokus-projekt startte in ja
nuari van het afgelopen jaar in Almere.
Deze Stichting heeft ook in andere plaatsen
projekten in voorbereiding, zoals in Gro
ningen, Nijmegen, Rotterdam, Utrecht, etc.,
welke waarschijnlijk nog dit jaar of in 1982
bewoond zullen worden.
Alternatief.
De Stichting Fokus werd zeven jaar ge
leden in Nederland opgericht. Het Fokus-
wonen vindt zijn oorsprong in Zweden. In
Zweden wordt al meer dan 15 jaar in een
groot aantal plaatsen het Fokus-wonen als
een gewone alledaagse zaak beschouwd.
In Nederland wordt het zelfstandig wo
nen door veel mensen nog steeds als een
experiment beschouwd. De meer dan 800
ingeschreven gehandikapten bij de Stichting
Fokus denken daar anders over. De doel
stelling van de Stichting Fokus is de inte
gratie van ernstig lichamelijk gehandikapten
in de maatschappij.
In een nieuwbouwwijk of renovatiewijk
worden een 12 tot 15 Fokuswoningen ge
bouwd. Deze woningen worden van begin
af aan aangepast gebouwd. Deze woningen
liggen ook verspreid door de wijk om de
integratie zoveel mogelijk te bevorderen.
De bewoners huren ook op normale wijze
de woning, waarbij zij ook gebruik kunnen
maken van de rechten op huursubsidie,
de regeling voor verhuiskostenvergoeding,
etc. Voor huishoudelijke en wijkverpleeg
kundige hulp schakelen zij net als de an
dere wijkbewoners de daarvoor bestaande
instellingen in, respektievelijk gezinszorg en
wijkverpleging. In de prakijk wordt hier
weinig een beroep op gedaan.
Voor de ADL-assistentie (hulp bij aan-
en uitkleden, in en uit bed gaan, naar
het toilet gaan, persoonlijke hygiëne en an
dere persoonlijke zaken) kunnen zij dag en
nacht een ADL-assistent(e) oproepen. De
woningen worden namelijk allemaal voor
zien van een oproepsysteem, welke verbon
den is met de zogenaamde ADL-unit. Een
klein gebouw dichtbij de woningen gelegen,
waar de ADL-assistentes(n) dag en nacht
bereikbaar en oproepbaar zijn voor het ver
lenen van ADL-assisténtie.
Op deze wijze zijn ook gehandikapten in
staat gebruik te maken van hun recht op
normaal wonen in een geïntegreerde maat
schappij. Zij prefereren momenteel immers
het onopvallende wonen in de wijk en vol
ledig aan het leven van alledag deel te
nemen. Vele gehandikapten vinden dit voor
henzelf een betere oplossing, dan een ver
blijf in een instelling, verpleeghuis of woon
vorm, dan een verblijf in een instelling,
verpleeghuis of woonvorm, waar zij nood
gedwongen zich aanpassen aan de regels
van het huis.
Bewoners van Fokus-woningen kunnen
van de ADL-assistentie zoveel en zo weinig
gebruik maken als ze zelf willen. Niet alleen
alleenstaanden komen voor deze woningen
in aanmerking, ook bijvoorbeeld een echt
paar waarvan bijvoorbeeld de man wel ge-
handikapt is en ADL-verzorging nodig
heeft en de vrouw niet. Gezinnen met een
gehandikapt kind kunnen zich ook aan
melden. Als de vrouw een baan heeft en
daarvoor om zeven uur moet opstaan is
de man in elk geval verplicht om óók om
zeven uur op te staan, omdat hij nou een
maal hulp nodig heeft. Soms heeft een der-
gelfjke situatie tot gevolg dat de man naar
een verpleeghuis gaat.
In een Fokus-projekt is dat probleem van
de baan, een oproep via de intercom naar
de ADL-unit zorgt voor asistentie op elk
gewenst ogenblik. De afhankelijkheid wordt
op deze manier zo klein mogelijk en dat
is precies waarnaar wij streven. Ook ernstig
lichamelijk gehandikapten kunnen zo een
eigen leven opbouwen in een weliswaar
aangepaste woning, maar wel in een „ge
wone" wijk.
De Fokus-projekten worden gebouwd in
de grotere plaatsen, ondermeer omdat daar
het pakket voorzieningen meestal ruim vol
doende is. Voor realisatie van een Fokus-
projekt in Zeeland wordt gedacht aan de
plaatsen Goes en Middelburg. U kunt na
tuurlijk ook aangeven dat u in een andere
woonplaats zoals Zierikzee en Terneuzen
bent geïnteresseerd.
Aanmelding.
Tot nog toe zijn er ongeveer 18 geïnte
resseerden voor een Clusterwoning in Zee
land bekend. Deze nieuwe vorm van wonen
kan in de provincie pas gerealiseerd worden
wanneer er voldoende belangstelling (on
geveer 30 personen) voor bestaat. Daarna
kan pas een overleg over een projekt met
de erbij betrokken instanties zoals G.M.D.,
de gemeente en de woningverenigingen van
start gaan.
Vandaar is het nodig dat belangstellenden
zich nu al aanmelden en meedelen dat zij
in een Clusterwoning zijn geïnteresseerd.
Zowel alleenstaanden, echtparen, gezinnen,
samenwonenden, waar één van de gezins
leden (ook b.v. kinderen) ADL assistentie
nodig heeft, kunnen in principe in aan
merking komen.
Landelijk is er een centraal aanmeldings-
en registratiepunt omdat op deze wijze
planning en realisatie van Clusterprojekten
gemakkelijker te volgen is. Na binnenkomst
van het aanmeldingsformulier ontvangen
geïnteresseerden een bericht dat zij staan
ingeschreven. Vervolgens worden zij bezocht
voor een gesprek waarin aan de orde komt
wat wonen in een Clusterwoning precies
betekent, samen met de belangstellende
wordt nagegaan of hij/zij in aanmerking
kan komen of er een werkelijke behoefte
is aan de ADL-assistentie of dat ook in
een normaal aangepaste woning zonder as
sistentie gewoond kan worden.
Inlichtingen en aanmeldingsformulieren
kan men verkrijgen bij de Stichting Fokus,
Postbus 4, 9790 AA Ten Boer, Telefoon
05902 - 31 15.
