NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
s
„Een vreemde Eend"
Rodelko bv
hi hlad
Hand
1 H
OMR IK
ii
het meesl
op looi
gele»
rd-Bevi
in
handen
Ambtsjnbilea W. P
en E. R. van
van den Bogaardt
Zeeland
Magazine?
No. 3969
Donderdag 18 juni 1981
84e jaargang
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs ƒ24,per jaar. Franko per post ƒ40,per jaar. Advertenties 35 ct. per mm., excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
En toen was ze, nog vóór de pauze, op
de trein gestapt naar papa. En hij, de kun
stenaar, zou begrip tonen voor haar artis
tiek temperament, haar partij kiezen. En
wel snappen, dat ze in dat middelmatig
milieu van brave burgermensen niet blijven
kon.
Maar dat was tegengevallen. Héél erg
tegengevallen.
Haar vader was verrast, zelfs blij ge
weest, haar te zien. Maar toen ze eenmaal
begon haar hart uit te storten en de ge
beurtenissen in gloeiende kleuren te schil
deren, haar verontwaardiging en opwinding,
door de treinreis een beetje afgezakt, kunst
matig weer opjoeg... Toen had z'n gezicht
de gesloten, ontoegankelijke uitdrukking
gekregen die ze maar al te goed kende.
„En nou wou je zeker bij papa terug
komen, niet?" Had hij koeltjes geïnformeerd
Of hij haar vader niet was, had ze woe
dend gedacht.
„Zet dat maar uit je hoofd, meisje. Je
moet je maar schikken en je temperement
een beetje beteugelen. Want anders zal
later de wereld je het met harde klappen
leren."
Hij had zich niet willen uitlaten over
de billijkheid van de straf, haar door haar
„pleegvader" opgelegd.
„Maar ik kan me levendig voorstellen,"
had hij gezegd, „als jij daar binnenkomt,
uren en uren te laat, met groot lef en
ruikend naar 'n dronken zeeman... Ja, ja,
laat je ogen maar niet bliksemen, dat maakt
op mij toch geen indruk... En daar even
meneer Kerkman de oren wast. Zou je me
misschien letterlijk durven herhalen wat je
tegen hem hebt gezegd?"
„Denkt u dat ik dat nog weet?" had ze
uitdagend geantwoord.
„Het is misschien maar beter, dat je het
vergeten hebt. Maar ik kan me het tafereel
maar al te goed voorstellen. De artistiek
begaafde Iris Sonderius, die het artiesten-
bloed voelt bruisen in haar aderen en niet
kan wennen aan wat ze burgerlijkheid
noemt, in rechtmatige verontwaardiging
over de bekrompen ideeën van zo'n mense
lijke rekenmachine. Die notabene van haar
durft vergen, dat ze op etenstijd thuis is.
En op z'n minst dat ze even een berichtje
geeft als ze later is. Die zich niet sidderend
kromt onder haar bliksemende verontwaar
diging en haar als een klein kind naar
boven stuurt. Waarlijk meisje," en zijn
stem klonk spottend, „het is te veel!"
Toen had ze het over de tranenboeg
gegooid. Maar haar vader scheen een stenen
hart te hebben. „Spaar me je aqua," had
hij gezegd, „de noodrem voor vrouwen. Je
kunt hier vannacht blijven, maar ik bel
meteen meneer Kerkman op, die natuurlijk
dodelijk ongerust is en morgen ga je terug.
En je veegt je eigen straatje maar schoon.
Ik houd me hier volledig buiten. Ik heb
meneer Kerkman m'n vertrouwen gegeven
en daar ga ik niet aan knibbelen."
Ze wist niet, dat hij toen ze eindelijk
was ingeslapen, lang bij haar bed had ge
staan en voorzichtig met z'n hand gestreeld
over die blauwzwarte lokken. „Iris, lieverd,"
had hij gefluisterd, „kunstenaar zijn is niets,
wanneer je niet tevens mens bent. Hoe
eerder je dat leert, hoe beter."
En nu ging ze dan maar weer... Hoe
zouden ze haar ontvangen?
Op die vraag kwam het antwoord al
heel gauw. Want nog vóór ze haar hand
naar de bel had uitgestoken, vloog de deur
open en stond mevrouw Kerkman haar
lachend op te wachten.
Bent u reeds geabonneerd op
een 2-maandelqks tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kleuren ora-
alag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 25,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
4490 AA WISSENKERKE
„De deserteur," schertste ze. „Kind, ik
ben blij, dat ik je weer zie." Ze stak haar
hand uit en greep die van Iris, die niet
wist wat ze moest zeggen. Haar hele zorg
vuldig voorbereide verdediging in het water
zag vallen.
„Kom er gauw in, ik heb net koffie,"
vervolgde mevrouw Kerkman.
„En, Iris... luister es, we praten hier niet
meer over. Mijn man en ik willen deze
hele storm in een glas water stilletjes over
laten waaien, want het zou de stemming
in huis maar bederven."
Iris volgde haar zwijgend in de kamer,
keek verwonderd op, toen ze daar op de
divan een klein, blond figuurtje met grote
blauwe ogen ontdekte.
„Ha, Iris!" riep Els, maar dempte meteen
bedachtzaam haar stemmetje. „Ik ben ziek."
„Ja," legde mevrouw Kerkman met een
glimlach uit. „Ze is lekker een beetje ziek,
niet Els? Fijn niet naar school, in de kamer
op de divan, lekker verwend worden."
„Maar ik was echt ziek," verdedigde zich
Els, die als vanouds er uit wilde halen wat
er in zat. En voor geen geld de indruk
wilde wekken, dat men het met haar ziekte
niet zo ernstig hoefde te nemen. „Ik heb
gisteravond overgegeven! En ik was hele
maal alleen en Miep is niet eens wakker
geworden."
„Iris stond als een stenen beeld bij het
bed. Gisteravond... Toen zij naar de fuif
was en de hele familie weg... Toen was
de kleine Els ziek geworden en helemaal
alleen in huis. Langzaam drong het tot
haar door. Ze voelde de hand van mevrouw
Kerkman op haar arm.
„Ze had wat kou gevat, denk ik," zei ze
geruststellend. „Gelukkig waren we gauw
weer thuis..."
Maar Iris draaide zich met een ruk om
en ging de kamer uit. Mevrouw Kerkman
hoorde haar de trap opgaan, niet de drif
tige levendige stappen van anders, maar
langzaam, bijna sloffend.
„Wat is er met Iris?" vroeg Elsje nieuws
gierig.
„Iris moet zich even opknappen boven/'
legde haar moeder uit. Maar verdween, zo
gauw ze kon, naar Iris' kamer. Voorzichtig
klopte ze aan de deur, hoorde een flauw
geluid. Iris lag op haar bed, het hoofd in
de handen en haar lichaam schokte.
„Nou, meisje." Mevrouw Kerkman kwam
naast haar zitten. „Wat is dat nou... Toe
Iris, kind..."
Eindelijk, gebroken, kwam het er uit.
„Elsje... helemaal alleen... en ziek... en ik...
ik heb haar alleen gelaten en ze was ziek."
De hand van de oudere vrouw omklemde
vast de hare. „Iris... Ik kan het me best
begrijpen. Je hebt er niet bij nagedacht.
Je moet het je niet zo aantrekken. Er is
toch niets gebeurd. We waren zo gauw
weer thuis."
„En u moest weg. Ik heb uw hele avond
bedorven," snikte het meisje, nu al haar
weerstand gebroken was.
„Och... maak je daarover nu geen ver
wijten. Heus, je kijkt er vreselijk zwaar
tegen aan misschien, maar het is allemaal
niet zo erg."
„En uw man... oom Karei?"
„Die vindt dat hij je niet had moeten
verbieden naar, de feestavond toe te gaan."
Ze zat meteen rechtop. „Heeft hij dat
gezegd?"
„Ja, maar. hij was zelf een beetje kop-
over-bol. Je kwam ook zo raar thuis en
je ging zo te keer! 't Was allemaal erg
melodrama, achteraf..."
„Dus ook Karei vond..."
„Nee, hij gaf je géén gelijk, maar hij
vindt dat hij het anders had moeten aan
pakken. Dat mag je gerust weten. Mijn
man is iemand die zijn eigen tekortkomin
gen wel ziet... Te veel en te vaak zelfs,
denk ik wel eens."
„U moet de rollen niet omdraaien. Ik
was fout."
„Dat doe ik ook niet. Je was fout. Alsje
blieft. Maar wij hadden het toch anders
moeten aanpakken."
„Tante Lies..." Met 'n schok van vreugde
voelde mevrouw Kerkman opeens de arm
van het meisje om haar hals. „Ik schaam
me zo verschrikkelijk. Ik dacht: er zal wat
zwaaien en ik had al een hele preek klaar.
En nu zegt oom Karei: Het is mijn fout
en u ook. Dat is niet waar. Maar ik vind
het zo machtig sportief van jullie En ik
vind het vreselijk van Els, die schat."
„Nou, kind," meende mevrouw Kerkman
opgelucht. „Ik geloof, dat we elkaar weer
gevonden hebben. Streep er door. Ik ben
zo blij, dat je er weer bent."
„O, ik ook," zei ze spontaan en opeens
gaf ze mevrouw Kerkman een zoen. „U bent
een schat, weet u dat?" vroeg ze en haar
ogen tintelden ondeugend.
„Jij ook," was het lachende antwoord.
„Kom, anders wordt de koffie koud. Hoor,
Elsje roept. Het duurt haar te lang en ze
is net zo gezellig ziek."
Roerend in haar koffie, overpeinsde me
vrouw Kerkman, hoe uit het kwade zo vaak
het goede kan voortkomen. „Ik ben blij,
dat ik weer hier ben," had Iris gezegd.
Dat was voor 't eerst. Nu, dacht ze op
gewekt, houen zo!
Terwijl Iris haar koffie zat te drinken,
woelde de onrust in haar. De manier, waar
op „tante Lies" haar tegemoet was geko
men, had haar volledig ontwapend. Maar
niet zonder beklemming zag ze de ontmoe
ting met de anderen onder de ogen. Ze
had allen getrotseerd, ze had een groots
gebaar gemaakt, de benen genomen. En
nu was ze met hangende pootjes terugge
stuurd. Ze had „haar gezicht verloren".
En toch... Ze had een les geleerd. Vooral
het feit, dat ze Elsje alleen had gelaten,
terwijl het kind ziek was. Els, van wie ze
zoveel hield, had haar diep getroffen. Iris
zat met zichzelf in de knoop. Het was zo
helemaal niets voor haar onvoorwaardelijk
te capituleren. Ze wilde zichzelf handhaven,
maar ze voelde toch ook wel dat de manier,
waarop ze het totnogtoe gedaan had, de
rechte niet was. Ze begreep ook dat het
haar moeilijk zou vallen het roer om te
wenden. Vooral tegenover Loes en Bert,
die hun houding tegenover haar hadden
bepaald: Bert onverschillig, Loes bijna vij
andig. En dan meer Kerkman... oom Karei.
Ook die zoustraks thuiskomen. Wat zou
hij zeggen, wat zou hij doen? Ze voelde,
dat ze eigenlijk excuus moest maken. Moest
dat gebeuren waar ze allen bij waren? Op
eens schoot haar een reddende gedachte
door het hoofd.
„Ik moet nog even een boodschap gaan
doen," zei ze met een haastige blik naar
de klok. Het was kwart voor twaalven. Ze
wist, dat Karei Kerkman klokslag twaalf
uur, hij was een man van de klok, zijn
kantoor verliet en in zijn auto stapte.
„Goed, kind," zei mevrouw Kerkman.
„Je bent wel met eten thuis, niet?"
Het was de gebruikelijke opmerking, die
alle kinderen meekregen wanneer ze vlak
voor het eten nog even wegwipten, maar
Iris kreeg een kleur.
„Ja, natuurlijk," zei ze gejaagd en was
al weg.
Buiten was haar haast verdwenen en
langzaam liep ze naar het kantoor van
meneer Kerkman. In de verte zag ze de
grijze Ford al buiten staan. Ze dwaalde in
de buurt rond tot het carillon van de oude
toren begon te spelen. Langzaam kwam
ze naderbij. Jawel, daar was hij. In de deur
zei hij nog iets tegen zijn typiste. Iris
stond al bij de auto.
„Oom Karei..." begon ze bedeesd.
„Iris!" Zijn stem klonk verrast, zijn ogen
waren vriendelijk, zag ze met blijde op
luchting.
„Ik, eh... ik kwam u afhalen."
„Mooi kind, stap maar in, dan rijden we
samen naar huis."
Ze gleed op de voorbank. Maar hij startte
de wagen nog niet.
„Oom Karei," ze^ Iris verlegen, „ik eh...
ik ben u komen afhalen, omdat ik wou
zeggen, dat het me speet... van gisteren."
„En dat gaat gemakkelijker onder vier
ogen, dan in de hele vergadering," glim
lachte de man achter het stuur. „Natuur
lijk, meisje, gelijk heb je. Al te veel zelf
vernedering, daar hou ik zelf ook niet van."
„Dus u begrijpt het wel."
(Wordt vervolgd)
KADE 23 - VEERE - TEL. 01181-555
VO0R
BEMIDDELING
AAN" BI VERKOOP
HYPOTHEKEN
TAXATIE VAN AL UW ONROEREND GOED
V ar tegen vroorcügar voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01188 - 1578.
De heer W. P. van den Bogaardt, direk-
teur van de openbare mavo-school te Kort-
gene was onlangs 25 jaar in dienst van
de gemeente Kortgene. Eind 1955 begon
hij als leraas aan de toenmalige ulo-school
en per 1 februari 1962 werd hij hoofd
van die school. Per 1 september 1968 kreeg
de school de benaming mavo en werd de
funktie genoemd direkteur.
De echtgenote van de heer Van den Bo
gaardt, mevrouw E. R. van den Bogaardt-
Mos was nagenoeg tegelijk met het jubi
leum van haar man 25 jaar werkzaam in
het onderwijs. Aanvankelijk in het lager
onderwijs in 's-Gravenpolder, later bij het
nijverheidsonderwijs te Kortgene en Zierik-
zee en bij de mavo te Kortgene.
Deze jubilea zullen deze week worden
gevierd in Dorpshuis „De Pompweie" in
Kortgene. Na een officieel deel, waarbij
leerlingen, leraren, vertegenwoordigingen
van gemeente, rijk, bestuur ZLM, ouders
en andere direkt bij de mavo betrokkenen
aanwezig zullen zijn, volgt op vrijdag 19
juni a.s. 's avonds om half negen een
openbare receptie.
Op deze receptie worden naast de reeds
aanwezigen verder verwacht oud-leerlingen,
ouders van leerüngen en oud-leerlingen en
andere belangstellenden, zoals collega's uit
de afgelopen 25 jaar.
Kruiswoordpuzzel no. 730
Horizontaal: 1. voetbalvereniging - 4. slag
hout - 7. stofvouw - 9. soort snoer - 11.
smak - 12. ongerijmd - 13. alsmede - 15.
strafwerktuig - 17. papiermaat - 19. Frans
voegwoord - 20. baardje - 23. deel v. e. vis
24. dubbelklank - 25. wig - 27. denderen
28. inhoudsmaat - 29. recht stuk water
30. zet - 31. godin - 32. zwaardvis - 33.
boom - 35. huisdier - 37. kloosterzuster
38. grappig - 40. duur der dingen - 42.
anno (afk.) - 43. vis - 44. plakmiddel - 46.
gewicht (afk.) - 47. titel - 51. Aziatisch
schiereiland - 53. bijwoord - 54. Indon.
eiland - 56. nakomeling - 57. mist - 59.
verdriet - 61. verbinding - 62. smalle weg.
Verticaal: 1. niets uitgezonderd - 2. zang-
noot - 3. schaap - 4. niet scherp meer - 5.
anno (afk.) - 6. zetel - 7. schrede - 8.
zijrivier van de Donau - 9. Kon. Pakket
vaart-Maatschappij (afk.) - 10. gek - 11.
rijgsnoer - 14. deel van een vis - 15.
schoorsteenkap - 16. deel van de vinger
17. Europeaan - 18. bejaard - 21. groot
bouwwerk - 22. klein vertrek - 23. telwoord
26. naaigerei - 28. kleurling - 33. plaats
in Utrecht - 34. deel van Amerika (afk.)
36. roofdier - 37. drinkgerei - 38. soort
brandstof - 39. waagstuk - 41. spoedig - 43.
steekwapen - 45. strafbaar feit - 48. elektr.
geladen deeltje - 49. vallei - 50. grote bijl
52. tochtje - 54. verlaagde toon - 55. eenh.
van elektr. stroomsterkte (afk.) - 58. fa
milielid - 60. water in Brabant.
Oplossing kruiswoordpuzzel no. 729
- 11. aar Verticaal: 2. aalt - 3. vadem - 4. er - 5.
18. graaf naar - 7. r.o. - 8. graad - 9. eend - 10.
24. kader Agnes - 12. brons - 13. lakei - 15. tiran
- 28. ra 17. eek - 20. ter - 22. lans - 24. knul
39. tuin 29. vuist - 31. kg - 32. pinda - 33. put
43. tsaar 34. Ina - 35. tor - 36. keg - 37. een - 38. nis
54. krat 44. aard - 45. Po - 47. iman - 48. label
- 60. ion 49. stipt - 50. manen - 51. parel - 53. arg
- 66. tree 54. kolos - 56. motie - 57. roe - 59. oele
71. geste 61. Ohio - 63. tram - 68. t.t. - 70. r.r.
Horizontaal: 1. haver
12. bal - 14. ore -
19. anti - 21. netel
25. e.k. - 26. maan
30. ski - 33. puist -
40, o.k. - 41. de -
46. ginds - 49. som
55. Adam - 57. ra -
62. motor - 64. egel
67. lot - 69. tin -
72. trema.
- 6. orgel
16. geld -
23. ork -
- 27. eind
36. klein -
42. enig -
- 52. Aa -
58. brood
65. ophef
70. Ria -
