NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Rodelko bv
-
KRONIEK \?AN
NOORQ-BEVELAM-
STIEFMOEDER
door Tom Lodewijk
Zeeland
Magazine?
No. 3945
Donderdag 1 januari 1981
84e jaargang
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs 24,— per jaar. Franlco per post 40,— per jaar. Advertenties 35 ct. per mm., excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
Het kwam toch hard en onverwacht aan.
Dit had ze niet kunnen vermoeden. Carla
zat niet snel om een woord verlegen, maar
nu was ze met stomheid geslagen. Hij
maakte daarvan snel gebruik.
„Ik zie de bezwaren. Een jonge, aan
trekkelijke verpleegster. Och ja, dat bent u
toch? Ik zeg het niet als compliment, ik
constateer alleen een feit, komt in huis
bij haar chef, de chirurg, weduwnaar. Stof
voor kletsen en roddel te over. Weegt die
faktor bij u?"
„Nee," zei ze. „Het zou voor mezelf en
voor u beledigend zijn, als ik dat deed
gelden."
„Wat u daar zegt overtuigt me er te
meer van, dat ik goed heb gedaan bij u
te komen. Zuster, de indruk die ik van u
heb, is die van een vrouw met een hart,
maar vooral met een nuchter verstand. U
bent zoals u uw werk doet, uzelf helemaal
gevend, maar tegelijk uzelf terdege onder
controle houdend. De kinderen moeten geen
oude, degelijke huishoudster, die hebben
veel meer een kameraad nodig. De positie
van een vrouw in deze huishouding is moei
lijk, intern en extern.
Nogmaals: daarom dacht ik aan u. Ik
dacht dat u hiertegen opgewassen zou zijn.
De vraag is alleen: durft u, of liever, wilt
u? Ziezo, ik heb, zoals u wilde, er niet
om heen gedraaid. Ik ben rechtstreeks tot
de zaak gekomen. Als u nee zegt, hoeft u
me niet eens de redenen te vertellen, ik
kan er zelf plenty bedenken. Ik zei al,
het is een kans van één op de honderd.
Alleen bij u zou .ik die durven wagen. Dat
ik hiermee bij u kom toont u, welke opinie
ik over u heb. En die zal zeker zich niet
wijzigen, als u meent te moeten weigeren.
En wij, als steeds, ons werk in het zie
kenhuis voortzetten."
„Ik vind het een vererende vraag," zei
Carla, „ik zou niet weten waarom u of ik
daardoor anders over elkaar zouden gaan
denken. Maar u verwacht, denk ik niet,
dat ik meteen ja of nee zal zeggen. Zoudt
u me niet eerst eens iets willen vertellen?
Over uw vrouw? Over uw kinderen?"
Die avond leerde ze Herman de Hoogh
kennen als mens, als man, als vader. Ze
hoorde hem vertellen over Judith, zijn
dochter, schuw en kwetsbaar achter haar
ogenschijnlijke vrijgevochtenheid. Over de
jongen, die moeilijk leerde, maar alles wist
van auto's en motoren. Over de vrouw
op wie Judith leek, met wie hij zich zo
innig verbonden had gevoeld, dat niemand
de leegte had kunnen opvullen. Over Lies-
beth, de efficiënte, zakelijke zuster, die
toch haar hele carrière had opgegeven om
hem door deze moeilijke jaren heen te
helpen.
Dokter De Hoogh kon zeer directe, on
verwachte vragen stellen, die soms veel
verwarring veroorzaakten. En zichzelf ge
trouw, kwam hij nu opeens haar overvallen
met zo'n vraag.
„Zuster, hebt u er wel eens over gedacht,
of u met mij zoudt willen trouwen?"
Zo onverwacht was die vraag, dat Carla
er meteen vlot het antwoord op had.
„Daar heb ik zelfs nooit over gedacht,
dokter."
Hij lachte. Zo direkt was het antwoord,
dat hij niet twijfelde of ze had de waar
heid gesproken.
„Neem me niet kwalijk, maar ik ben blij,
dat ik het gevraagd heb en dat u zo direkt
antwoordde. Ik denk niet aan hertrouwen.
Bent u reeds geabonneerd op
een 2-maandelijks tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kleuren om
slag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 25,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
4490 AA WISSENKERKE
Maar ik moet met alles rekening houden.
Ook met uw gevoelens. Wat ik nodig heb,
is iemand aan het thuisfront, aan wie ik
dat met vertrouwen over kan laten. Die
dat aan kan zonder in persoonlijke, ge
voelens verstrikt te raken."
„Als we toch zakelijk zijn," merkte Carla
op, „daarvoor is nooit een garantie te geven.
Door u, noch door mij."
„Volkomen juist. Dat is alleen maar reëel.
Maar je moet niet verkeerd starten. „Ik
zou haast zeggen, zuster, dat er in dit
gesprek tussen u en mij nergens van enig
misverstand sprake is, dat we elkaar vol
komen begrijpen. En dat dit mogelijk ge
weest is, onder deze omstandigheden, ap
precieer ik zeer. Ik moet u dan ook eerlijk
zeggen: ik kan alleen maar te meer hopen,
dat u ja zegt. Want dat zou een pak van
m'n hart zijn."
„Voor mij betekent het een volledige
ommezwaai."
„In zekere zin. U bent nu een door mij
zeer gewaardeerde medewerkster. U zoudt
daarginds thuis een onschatbare hulp zijn.
Me nog méér bij mijn werk helpen dan
hier., want ik zou dat werk zonder zorgen,
zonder piekeren kunnen doen."
Hij stond op. „Ik heb lang genoeg uw
tijd in beslag genomen. Wilt u er over
nadenken? Wanneer verneem ik uw besluit,
tenzij u dat nu al genomen hebt?"
„Morgen," zei ze. „Ik bel u morgenavond
thuis op."
Die avond zat hij thuis, schijnbaar ver
diept in een boek. Tegenover hem zat Lies-
beth. Ze wist wat hij gedaan had. Ze was
in spanning. Ze kende Carla niet. Haar
broer had een waagstuk ondernomen, maar
hij was geen waaghals. Als hij zo beslist
en_zonder weifelen zijn keus maakte, niet
beïnvloed daarvan was ze overtuigd
door andere gevoelens, dan was ze bij
voorbaat bereid, het met die keus eens
te zijn.
De telefoon ging en De Hoogh pakte
meteen de hoorn. „De Hoogh".
„Ja dokter."
Ze hoefde niet te zeggen, wie ze was.
„Dag zuster. En?"
„In principe, ja."
Hij lachte en Liesbeth zag hoe jongens
achtig zich zijn gezicht ontspande.
„Dank u, zuster. Ik ben blijer, dan ik
kan laten merken."
Liesbeth keek op, glimlachte. Ze zag het
aan hem. En dit was ook geweldig. Dit
probleem voor haar en hem, zo opeens
uit de wereld!
„Over de rest zullen wij eens degelijk
moeten praten. Maar dat doen we hier.
Overmorgen is het zondag. Dan heb ik
geen dienst. En u?"
„Ik kan wel zorgen, dat ik dan vrij ben.
U hebt me toch niet nodig dan."
„Ik kom u wel halen, 's Middags om
half drie. Goed?"
„Uitstekend. Dag dokter."
„Dag zuster. Tot zondag!"
„Dat heb je wel wondervlug klaarge
speeld," zei Liesbeth. „Ik verbaas me."
„Bij geen ander zou het me gelukt zijn."
„Is ze zoiets bijzonders?"
„Als jij jezelf als iets bijzonders wilt
beschouwen, dan kun je dat van haar óók
zeggen. Jij stapte er toch ook uit, voor mij?"
„Jij bent mijn eigen broer."
„Dat is niet altijd een aanbeveling. Zij
is net als jij. Ze weet waar ze nodig is en
dan schrikt ze niet terug."
„Zeg Her, je bent toch niet verliefd op
haar?"
„Nee, al mag ik haar graag, vooral na
dat gesprek."
„En zij is het hopelijk ook niet op jou."
„Niet dat ik weet en niet dat zij weet.
Maar, zei ze: dat zijn dingen die je nooit
kunt garanderen."
„Dat is nogal reëel," lachte Liesbeth.
„Wat niet is, kan komen. Maar," liet ze
er ernstiger op volgen, „daar ligt het risico."
„Voor haar, ja."
„En voor jou."
„Voor mij?" Hij lachte onbekommerd.
„Ik ben getrouwd met m'n werk."
„Daar krijg je dan ook nooit ruzie mee,"
zei ze. Liesbeth de Hoogh zei niet alles,
wat ze dacht.
Zo was voor Carla opeens een nieuw
leven begonnen. Een fascinerend leven.
Dankbaar was ze geweest, dat tussen
Liesbeth en haar meteen wederzijds begrip,
wederzijdse sympathie was geweest. De
kinderen hadden haar te makkelijker aan
vaard, omdat ze alléén maar de plaats van
tante Liesbeth innam. Gemakshalve werd
ze tante Carla. In vertrouwelijke gesprekken
met Juud was het al gauw Carla, zonder
meer.
De huishouding liep op rolletjes, dankzij
een stuurse, zwijgzame maar effektieve
werkster en een meisje, dat zeer aan de
dokter gehecht was, omdat hij door een
geslaagde operatie haar moeder het leven
had gered. De jongens keken geen tweemaal
naar Boukje om, ze was schraal en haar
ene been was iets korter dan het andere.
Maar in het gezin van de dokter wist ze
zich gewaardeerd. Van de kinderen had ze
geen commando's te verwachten, dat was
hen als met de paplepel ingegeven. En
juffrouw Liesbeth liet haar rustig haar gang
gaan. Nu en dan een aanwijzing gevend.
En moedigde haar aan, toen ze merkte, dat
ze zeer smaakvol en handig borduren kon.
Carla begon haar taak dan ook niet met
de gedachte, dat hier orde op zaken moest
worden gesteld, was niet van plan iets te
veranderen. Liesbeth had het, met Boukje's
hulp, prima gedaan. Houen zo! Ze ver
anderde zelfs niets aan de rangschikking
van de meubels. Alleen zorgde ze voor
beter licht bij de stoel van de heer des
huizes, die zijn ogen bedierf bij een sche
merlamp. Ze hielp Judith bij haar huiswerk
en zorgde er voor, dat die voldoende at
en sliep, wat wel de nodige aandcaht ver
eiste. En ze stal het hart van Derk, door
na een ernstig gesprek over zijn toekomst,
te beloven dat ze bij zijn vader zou be
pleiten hem naar Driebergen, naar de auto-
school te sturen.
En met de roddel liep het wel los. Na
tuurlijk werd er over gepraat, over de jonge,
knappe huishoudster van dokter De Hoogh.
Maar de dokter was een man met een
onbevlekte reputatie. Zij die hem kenden,
wisten hoe gelukkig zijn huwelijk was ge
weest. Liesbeth had haar zegen gegeven.
De kinderen liepen met de nieuwe tante
weg. En dat zou zeker niet zo zijn, als
er iets in de verhouding scheef lag.
Soms, als ze 's avonds alleen zat, dacht
Carla aan vroeger. Hoe radicaal was haar
leven veranderd. Na de wilde jaren opeens
verantwoordelijkheid. Aan de liefde was ze
niet toegekomen. Wat zou de toekomst
brengen? Afwachten maar. Voorlopig had
ze wel andere zorgen aan haar hoofd.
HOOFDSTUK IV.
De kogel door de kerk.
„Zo dokter," zei Carla en haar ogen had
den ondeugende spotlichtjes, „leuk u weer
eens te zien."
„Voor mij ook eh... ik zou haast nog
zuster zeggen."
Er was iets onweerstaanbaar komisch in
de situatie. Arntzenius, die in het zieken
huis nogal zijn best gedaan had indruk
op haar te maken, ontving ze nu als gast
vrouw!
„Zo collega," begroette dokter De Hoogh
zijn gast. „Ja, je komt hier in een ver
trouwde omgeving!"
„Ik kan desnoods meteen onder narcose,"
stelde Arntzenius lachend vast.
„Een goeie kop koffie is beter," meende
De Hoogh. „Carla weet daar weg mee."
Aha, dacht de bezoeker. Geen zuster, geen
juffrouw. Ze is al Carla. Maar eigenlijk
sprak dat vanzelf. Vooral met zo'n ouwe
bok als De Hoogh. Hij kon met een beetje
schik haar vader zijn. Zijn kinderen noem
den haar vast óók Carla.
Maar zij zelf bleef gereserveerd. Dokter
voor en dokter na. Ook tegen hem. Dat
vrouwtje wist onder alle omstandigheden
haar houding onfeilbaar juist te bewaren.
Dat had hij al eerder, niet immer met ge
noegen, gemerkt. Hij had nooit een voet
bij haar aan de grond kunnen krijgen. En
daardoor werd ze juist dubbel aantrekkelijk.
(Wordt vervolgd).
KADE 23 - VEERE - TEL. 01181 - 5 55
VOOR BEMIDDELING
AAN- EN VERKOOP
HYPOTHEKEN
TAXATIE VAN AL UW ONROEREND GOED
Vertegenwoordiger voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01186 -1578.
NIEUWJAARSRECEPTIE K0RTGENE
Het gemeentebestuur van Kortgene biedt
weer de jaarlijks gebruikelijke en voor ieder
toegankelijke nieuwjaarsreceptie aan. Deze
keer wordt dit gehouden op maandag
5 januari a.s. van 19.30 tot 21.00 uur in
het dorpshuis „De Pompweie" te Kortgene.
K0LLEKTE STICHTING NATIONAAL
FONDS SPORT GEHANDICAPTEN
De opbrengst van de onlangs gehouden
kollekte Stichting Nationaal Fonds Sport
Gehandicapten gaf op Noord-Beveland het
volgende resultaat te zien:
Colijnsplaat 417,35
Kats 104,86
Kortgene 218,95
Kamperland 796,33
Wissenkerke-Geersdijk 716,06
KERSTMAALTIJD VAN DE
A.N.B.O. AFD. COLIJNSPLAAT
De A.N.B.O. afd. Colijnsplaat heeft don
derdag 18 december voor haar leden een
Kerstmaaltijd georganiseerd.
Er was een goede opkomst, hoewel er
door ziekte veel leden verhinderd waren.
Het was voor ons de eerste keer, dat we
zoiets hebben kunnen doen. Maar de reac
ties van de leden gehoord hebbende, was
gezellige sfeer.
het een succes. Er werd na afloop bingo
gespeeld, gebiljart, etc. Er heerste een heel
We hopen ook hierdoor nog meer leden
te werven, wat de bond nog sterker kan
maken. We hebben nu 400.000 leden (lan
delijk), maar we wilden graag de 500.000
halen, aangezien de bond voor onze be
jaarden al heel veel heeft bereikt op velerlei
gebied. Maar we moeten met ons allen
dit werk steunen.
Het bestuur, afd. Colijnsplaat.
KERSTBOOM-VERBRANDING
TE WISSENKERKE
Maandagavond 5 januari a.s. om 19.00
uur kunnen bij gunstig weer en onder
toezicht van de brandweer van Wissen-
kerke kerstbomen worden verbrand.
Dit gebeurt in het Bestemmingsplan
Zuid-West, einde Orisantstraat.
Op het groepsbureau der Rijkspolitie te
Kortgene zijn inlichtingen te verkrijgen om
trent de volgende gevonden voorwerpen:
1 bankbiljet van 10,—; 2 houten peddels;
2 surfzeilen; 1 sleutelhanger met 4 sleutels;
1 wieldop; 1 etui met 7 sleutels; 1 zwarte
damesportemonnee met inhoud; 1 sleutel
hanger met 2 sleutels; 1 damesfiets; 1 hor
loge; 1 rode portefeuille met inhoud;
1 blauw dekzeil; 1 bankbiljet van ƒ5,—;
1 papegaai; 1 herenpolshorloge; 1 paar
handschoenen; 1 damespolshorloge; 1 por
temonnee met inhoud; 1 kinderportemonnee
met inhoud; 1 ring met 2 sleutels; 1 bos
sleutels van 4 stuks.
De plv. commandant v. d. groep,
A. Hage.
ALLE STEMPELS
worden geleverd door
DRUKKERIJ MARKUSSE
WISSENKERKE
Hopenlijk allemaal de Kerstdagen goed door gekomen, beste
vrienden, na alle vrije dagen en de etentjes die bij deze gele
genheid horen. Het volgende jaarlijkse gebeuren staat weer al
voor de deur. Met veel geknal en lawaai gaan we traditie-getrouw
het nieuwe jaar weer in. Dat dit geknal mens en dier reeds
dagen van tevoren opschrikt, is natuurlijk een nare bijkomstigheid.
Bij de onderstaande wensen, beste vrienden, nog de volgende.
Gebruik het vuurwerk alleen voor oud en nieuw, misschien dat
dan veel narigheid voorkomen kan worden.
Nieuwjaers-wensen.
Van 't ouwe jaer in 't nieuwe jaer;
't is een kleine stap.
Mee vee heknal zó ier en daer,
dus zet je wee mè schrap.
Dien overhang is zonder schokken
heweun d'n oarendag.
Hopeluk zonder brokken:
eerste nieuwjaersdag.
Toch zulle d'r ök slachtoffers valle,
ut zei een poes of een 'ond.
Die deur ons knallen,
noe nie mi bestond.
En wat dienk je van der kinders,
die mee dat hevaerluke spul;
soms enkele vingers misse
of een öögje, 't in hin flauwekul.
Dirom wens ik, as zó vele,
pas hoed op, zou ik ac-st hebiede.
Je kan ut toch wè schele?
of worre d'r kinders invaliede?
Toch wil ik nie bewere,
dat ut hlad nie mag.
Je zou d'r toch van lere,
a je de hevolhen zag.
As slot dan beste mensen,
ier nog een hoei-je raed.
Kiek hoed uut mee dat tuug, dat is te wensen,
dan behin je mee een hoeie daed.
Misschien niet zulke gebruikelijke wensen, beste vrienden, maar
oprecht gewenst door velen. Verder wenst uw Kroniekschrijver
u een goed uiteinde en een fantastisch 1981.
't Is te wensen werachentug,
iederéén'een hoed éénentachentug.
CeeBee.