NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD Rodelko bv - KRONIEK \?AN NOORQ-BEVELAM- STIEFMOEDER door Tom Lodewijk Zeeland Magazine? No. 3945 Donderdag 1 januari 1981 84e jaargang DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882 Abonnementsprijs 24,— per jaar. Franlco per post 40,— per jaar. Advertenties 35 ct. per mm., excl. BTW. Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen. FEUILLETON Het kwam toch hard en onverwacht aan. Dit had ze niet kunnen vermoeden. Carla zat niet snel om een woord verlegen, maar nu was ze met stomheid geslagen. Hij maakte daarvan snel gebruik. „Ik zie de bezwaren. Een jonge, aan trekkelijke verpleegster. Och ja, dat bent u toch? Ik zeg het niet als compliment, ik constateer alleen een feit, komt in huis bij haar chef, de chirurg, weduwnaar. Stof voor kletsen en roddel te over. Weegt die faktor bij u?" „Nee," zei ze. „Het zou voor mezelf en voor u beledigend zijn, als ik dat deed gelden." „Wat u daar zegt overtuigt me er te meer van, dat ik goed heb gedaan bij u te komen. Zuster, de indruk die ik van u heb, is die van een vrouw met een hart, maar vooral met een nuchter verstand. U bent zoals u uw werk doet, uzelf helemaal gevend, maar tegelijk uzelf terdege onder controle houdend. De kinderen moeten geen oude, degelijke huishoudster, die hebben veel meer een kameraad nodig. De positie van een vrouw in deze huishouding is moei lijk, intern en extern. Nogmaals: daarom dacht ik aan u. Ik dacht dat u hiertegen opgewassen zou zijn. De vraag is alleen: durft u, of liever, wilt u? Ziezo, ik heb, zoals u wilde, er niet om heen gedraaid. Ik ben rechtstreeks tot de zaak gekomen. Als u nee zegt, hoeft u me niet eens de redenen te vertellen, ik kan er zelf plenty bedenken. Ik zei al, het is een kans van één op de honderd. Alleen bij u zou .ik die durven wagen. Dat ik hiermee bij u kom toont u, welke opinie ik over u heb. En die zal zeker zich niet wijzigen, als u meent te moeten weigeren. En wij, als steeds, ons werk in het zie kenhuis voortzetten." „Ik vind het een vererende vraag," zei Carla, „ik zou niet weten waarom u of ik daardoor anders over elkaar zouden gaan denken. Maar u verwacht, denk ik niet, dat ik meteen ja of nee zal zeggen. Zoudt u me niet eerst eens iets willen vertellen? Over uw vrouw? Over uw kinderen?" Die avond leerde ze Herman de Hoogh kennen als mens, als man, als vader. Ze hoorde hem vertellen over Judith, zijn dochter, schuw en kwetsbaar achter haar ogenschijnlijke vrijgevochtenheid. Over de jongen, die moeilijk leerde, maar alles wist van auto's en motoren. Over de vrouw op wie Judith leek, met wie hij zich zo innig verbonden had gevoeld, dat niemand de leegte had kunnen opvullen. Over Lies- beth, de efficiënte, zakelijke zuster, die toch haar hele carrière had opgegeven om hem door deze moeilijke jaren heen te helpen. Dokter De Hoogh kon zeer directe, on verwachte vragen stellen, die soms veel verwarring veroorzaakten. En zichzelf ge trouw, kwam hij nu opeens haar overvallen met zo'n vraag. „Zuster, hebt u er wel eens over gedacht, of u met mij zoudt willen trouwen?" Zo onverwacht was die vraag, dat Carla er meteen vlot het antwoord op had. „Daar heb ik zelfs nooit over gedacht, dokter." Hij lachte. Zo direkt was het antwoord, dat hij niet twijfelde of ze had de waar heid gesproken. „Neem me niet kwalijk, maar ik ben blij, dat ik het gevraagd heb en dat u zo direkt antwoordde. Ik denk niet aan hertrouwen. Bent u reeds geabonneerd op een 2-maandelijks tijdschrift met actualiteiten, cultuur, evenementen, historie en recreatie. Het geheel in 4-kleuren om slag en alle artikelen voor zien van nog nimmer gepu bliceerde foto's. Slechts 25,per jaar. Vraag gratis proefnummer: POSTBUS 1 - 4490 AA WISSENKERKE Maar ik moet met alles rekening houden. Ook met uw gevoelens. Wat ik nodig heb, is iemand aan het thuisfront, aan wie ik dat met vertrouwen over kan laten. Die dat aan kan zonder in persoonlijke, ge voelens verstrikt te raken." „Als we toch zakelijk zijn," merkte Carla op, „daarvoor is nooit een garantie te geven. Door u, noch door mij." „Volkomen juist. Dat is alleen maar reëel. Maar je moet niet verkeerd starten. „Ik zou haast zeggen, zuster, dat er in dit gesprek tussen u en mij nergens van enig misverstand sprake is, dat we elkaar vol komen begrijpen. En dat dit mogelijk ge weest is, onder deze omstandigheden, ap precieer ik zeer. Ik moet u dan ook eerlijk zeggen: ik kan alleen maar te meer hopen, dat u ja zegt. Want dat zou een pak van m'n hart zijn." „Voor mij betekent het een volledige ommezwaai." „In zekere zin. U bent nu een door mij zeer gewaardeerde medewerkster. U zoudt daarginds thuis een onschatbare hulp zijn. Me nog méér bij mijn werk helpen dan hier., want ik zou dat werk zonder zorgen, zonder piekeren kunnen doen." Hij stond op. „Ik heb lang genoeg uw tijd in beslag genomen. Wilt u er over nadenken? Wanneer verneem ik uw besluit, tenzij u dat nu al genomen hebt?" „Morgen," zei ze. „Ik bel u morgenavond thuis op." Die avond zat hij thuis, schijnbaar ver diept in een boek. Tegenover hem zat Lies- beth. Ze wist wat hij gedaan had. Ze was in spanning. Ze kende Carla niet. Haar broer had een waagstuk ondernomen, maar hij was geen waaghals. Als hij zo beslist en_zonder weifelen zijn keus maakte, niet beïnvloed daarvan was ze overtuigd door andere gevoelens, dan was ze bij voorbaat bereid, het met die keus eens te zijn. De telefoon ging en De Hoogh pakte meteen de hoorn. „De Hoogh". „Ja dokter." Ze hoefde niet te zeggen, wie ze was. „Dag zuster. En?" „In principe, ja." Hij lachte en Liesbeth zag hoe jongens achtig zich zijn gezicht ontspande. „Dank u, zuster. Ik ben blijer, dan ik kan laten merken." Liesbeth keek op, glimlachte. Ze zag het aan hem. En dit was ook geweldig. Dit probleem voor haar en hem, zo opeens uit de wereld! „Over de rest zullen wij eens degelijk moeten praten. Maar dat doen we hier. Overmorgen is het zondag. Dan heb ik geen dienst. En u?" „Ik kan wel zorgen, dat ik dan vrij ben. U hebt me toch niet nodig dan." „Ik kom u wel halen, 's Middags om half drie. Goed?" „Uitstekend. Dag dokter." „Dag zuster. Tot zondag!" „Dat heb je wel wondervlug klaarge speeld," zei Liesbeth. „Ik verbaas me." „Bij geen ander zou het me gelukt zijn." „Is ze zoiets bijzonders?" „Als jij jezelf als iets bijzonders wilt beschouwen, dan kun je dat van haar óók zeggen. Jij stapte er toch ook uit, voor mij?" „Jij bent mijn eigen broer." „Dat is niet altijd een aanbeveling. Zij is net als jij. Ze weet waar ze nodig is en dan schrikt ze niet terug." „Zeg Her, je bent toch niet verliefd op haar?" „Nee, al mag ik haar graag, vooral na dat gesprek." „En zij is het hopelijk ook niet op jou." „Niet dat ik weet en niet dat zij weet. Maar, zei ze: dat zijn dingen die je nooit kunt garanderen." „Dat is nogal reëel," lachte Liesbeth. „Wat niet is, kan komen. Maar," liet ze er ernstiger op volgen, „daar ligt het risico." „Voor haar, ja." „En voor jou." „Voor mij?" Hij lachte onbekommerd. „Ik ben getrouwd met m'n werk." „Daar krijg je dan ook nooit ruzie mee," zei ze. Liesbeth de Hoogh zei niet alles, wat ze dacht. Zo was voor Carla opeens een nieuw leven begonnen. Een fascinerend leven. Dankbaar was ze geweest, dat tussen Liesbeth en haar meteen wederzijds begrip, wederzijdse sympathie was geweest. De kinderen hadden haar te makkelijker aan vaard, omdat ze alléén maar de plaats van tante Liesbeth innam. Gemakshalve werd ze tante Carla. In vertrouwelijke gesprekken met Juud was het al gauw Carla, zonder meer. De huishouding liep op rolletjes, dankzij een stuurse, zwijgzame maar effektieve werkster en een meisje, dat zeer aan de dokter gehecht was, omdat hij door een geslaagde operatie haar moeder het leven had gered. De jongens keken geen tweemaal naar Boukje om, ze was schraal en haar ene been was iets korter dan het andere. Maar in het gezin van de dokter wist ze zich gewaardeerd. Van de kinderen had ze geen commando's te verwachten, dat was hen als met de paplepel ingegeven. En juffrouw Liesbeth liet haar rustig haar gang gaan. Nu en dan een aanwijzing gevend. En moedigde haar aan, toen ze merkte, dat ze zeer smaakvol en handig borduren kon. Carla begon haar taak dan ook niet met de gedachte, dat hier orde op zaken moest worden gesteld, was niet van plan iets te veranderen. Liesbeth had het, met Boukje's hulp, prima gedaan. Houen zo! Ze ver anderde zelfs niets aan de rangschikking van de meubels. Alleen zorgde ze voor beter licht bij de stoel van de heer des huizes, die zijn ogen bedierf bij een sche merlamp. Ze hielp Judith bij haar huiswerk en zorgde er voor, dat die voldoende at en sliep, wat wel de nodige aandcaht ver eiste. En ze stal het hart van Derk, door na een ernstig gesprek over zijn toekomst, te beloven dat ze bij zijn vader zou be pleiten hem naar Driebergen, naar de auto- school te sturen. En met de roddel liep het wel los. Na tuurlijk werd er over gepraat, over de jonge, knappe huishoudster van dokter De Hoogh. Maar de dokter was een man met een onbevlekte reputatie. Zij die hem kenden, wisten hoe gelukkig zijn huwelijk was ge weest. Liesbeth had haar zegen gegeven. De kinderen liepen met de nieuwe tante weg. En dat zou zeker niet zo zijn, als er iets in de verhouding scheef lag. Soms, als ze 's avonds alleen zat, dacht Carla aan vroeger. Hoe radicaal was haar leven veranderd. Na de wilde jaren opeens verantwoordelijkheid. Aan de liefde was ze niet toegekomen. Wat zou de toekomst brengen? Afwachten maar. Voorlopig had ze wel andere zorgen aan haar hoofd. HOOFDSTUK IV. De kogel door de kerk. „Zo dokter," zei Carla en haar ogen had den ondeugende spotlichtjes, „leuk u weer eens te zien." „Voor mij ook eh... ik zou haast nog zuster zeggen." Er was iets onweerstaanbaar komisch in de situatie. Arntzenius, die in het zieken huis nogal zijn best gedaan had indruk op haar te maken, ontving ze nu als gast vrouw! „Zo collega," begroette dokter De Hoogh zijn gast. „Ja, je komt hier in een ver trouwde omgeving!" „Ik kan desnoods meteen onder narcose," stelde Arntzenius lachend vast. „Een goeie kop koffie is beter," meende De Hoogh. „Carla weet daar weg mee." Aha, dacht de bezoeker. Geen zuster, geen juffrouw. Ze is al Carla. Maar eigenlijk sprak dat vanzelf. Vooral met zo'n ouwe bok als De Hoogh. Hij kon met een beetje schik haar vader zijn. Zijn kinderen noem den haar vast óók Carla. Maar zij zelf bleef gereserveerd. Dokter voor en dokter na. Ook tegen hem. Dat vrouwtje wist onder alle omstandigheden haar houding onfeilbaar juist te bewaren. Dat had hij al eerder, niet immer met ge noegen, gemerkt. Hij had nooit een voet bij haar aan de grond kunnen krijgen. En daardoor werd ze juist dubbel aantrekkelijk. (Wordt vervolgd). KADE 23 - VEERE - TEL. 01181 - 5 55 VOOR BEMIDDELING AAN- EN VERKOOP HYPOTHEKEN TAXATIE VAN AL UW ONROEREND GOED Vertegenwoordiger voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01186 -1578. NIEUWJAARSRECEPTIE K0RTGENE Het gemeentebestuur van Kortgene biedt weer de jaarlijks gebruikelijke en voor ieder toegankelijke nieuwjaarsreceptie aan. Deze keer wordt dit gehouden op maandag 5 januari a.s. van 19.30 tot 21.00 uur in het dorpshuis „De Pompweie" te Kortgene. K0LLEKTE STICHTING NATIONAAL FONDS SPORT GEHANDICAPTEN De opbrengst van de onlangs gehouden kollekte Stichting Nationaal Fonds Sport Gehandicapten gaf op Noord-Beveland het volgende resultaat te zien: Colijnsplaat 417,35 Kats 104,86 Kortgene 218,95 Kamperland 796,33 Wissenkerke-Geersdijk 716,06 KERSTMAALTIJD VAN DE A.N.B.O. AFD. COLIJNSPLAAT De A.N.B.O. afd. Colijnsplaat heeft don derdag 18 december voor haar leden een Kerstmaaltijd georganiseerd. Er was een goede opkomst, hoewel er door ziekte veel leden verhinderd waren. Het was voor ons de eerste keer, dat we zoiets hebben kunnen doen. Maar de reac ties van de leden gehoord hebbende, was gezellige sfeer. het een succes. Er werd na afloop bingo gespeeld, gebiljart, etc. Er heerste een heel We hopen ook hierdoor nog meer leden te werven, wat de bond nog sterker kan maken. We hebben nu 400.000 leden (lan delijk), maar we wilden graag de 500.000 halen, aangezien de bond voor onze be jaarden al heel veel heeft bereikt op velerlei gebied. Maar we moeten met ons allen dit werk steunen. Het bestuur, afd. Colijnsplaat. KERSTBOOM-VERBRANDING TE WISSENKERKE Maandagavond 5 januari a.s. om 19.00 uur kunnen bij gunstig weer en onder toezicht van de brandweer van Wissen- kerke kerstbomen worden verbrand. Dit gebeurt in het Bestemmingsplan Zuid-West, einde Orisantstraat. Op het groepsbureau der Rijkspolitie te Kortgene zijn inlichtingen te verkrijgen om trent de volgende gevonden voorwerpen: 1 bankbiljet van 10,—; 2 houten peddels; 2 surfzeilen; 1 sleutelhanger met 4 sleutels; 1 wieldop; 1 etui met 7 sleutels; 1 zwarte damesportemonnee met inhoud; 1 sleutel hanger met 2 sleutels; 1 damesfiets; 1 hor loge; 1 rode portefeuille met inhoud; 1 blauw dekzeil; 1 bankbiljet van ƒ5,—; 1 papegaai; 1 herenpolshorloge; 1 paar handschoenen; 1 damespolshorloge; 1 por temonnee met inhoud; 1 kinderportemonnee met inhoud; 1 ring met 2 sleutels; 1 bos sleutels van 4 stuks. De plv. commandant v. d. groep, A. Hage. ALLE STEMPELS worden geleverd door DRUKKERIJ MARKUSSE WISSENKERKE Hopenlijk allemaal de Kerstdagen goed door gekomen, beste vrienden, na alle vrije dagen en de etentjes die bij deze gele genheid horen. Het volgende jaarlijkse gebeuren staat weer al voor de deur. Met veel geknal en lawaai gaan we traditie-getrouw het nieuwe jaar weer in. Dat dit geknal mens en dier reeds dagen van tevoren opschrikt, is natuurlijk een nare bijkomstigheid. Bij de onderstaande wensen, beste vrienden, nog de volgende. Gebruik het vuurwerk alleen voor oud en nieuw, misschien dat dan veel narigheid voorkomen kan worden. Nieuwjaers-wensen. Van 't ouwe jaer in 't nieuwe jaer; 't is een kleine stap. Mee vee heknal zó ier en daer, dus zet je wee mè schrap. Dien overhang is zonder schokken heweun d'n oarendag. Hopeluk zonder brokken: eerste nieuwjaersdag. Toch zulle d'r ök slachtoffers valle, ut zei een poes of een 'ond. Die deur ons knallen, noe nie mi bestond. En wat dienk je van der kinders, die mee dat hevaerluke spul; soms enkele vingers misse of een öögje, 't in hin flauwekul. Dirom wens ik, as zó vele, pas hoed op, zou ik ac-st hebiede. Je kan ut toch wè schele? of worre d'r kinders invaliede? Toch wil ik nie bewere, dat ut hlad nie mag. Je zou d'r toch van lere, a je de hevolhen zag. As slot dan beste mensen, ier nog een hoei-je raed. Kiek hoed uut mee dat tuug, dat is te wensen, dan behin je mee een hoeie daed. Misschien niet zulke gebruikelijke wensen, beste vrienden, maar oprecht gewenst door velen. Verder wenst uw Kroniekschrijver u een goed uiteinde en een fantastisch 1981. 't Is te wensen werachentug, iederéén'een hoed éénentachentug. CeeBee.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1981 | | pagina 1