NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Rodelko bv
U houdt nu
het meest geleien hlad
op Noord-Beveland
in handen
STIEFMOEDER
door Tom Lodewijk
Zeeland
Magazine?
Verschijnings
data
No. 3944
Donderdag 11 december 1980
84e Jaargang
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs ƒ23.— per jaar. Franko per poat 38J50 per jaar. Advertenties 33 ct. per mm. excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
Trouwens, dat deden de kinderen zelfs
niet eens. Vroeger was het „tante Carla"
geweest en daaraan had Herman zich nogal
eens geërgerd. Maar Carla was wel wijzer
geweest, aan te dringen op de moedertitel.
Hij had geen tijd gehad zich lang te er
geren. Drie maanden, het was wel kort...
Een jongeman voor Juud aan de deur!
Hoe kort geleden was het eigenlijk nog, dat
zij zelf het hof gemaakt werd. Martin en
Pier.
Carla had al vroeg op eigen benen moeten
staan. Haar vader, de zakenman Van Essen,
had weinig tijd, nóch voor haar, nóch voor
zijn vrouw Julia. Het huwelijk liep al spoe
dig spaak, al leek het na de geboorte van
het meisje iets beter te gaan. Julia had geen
interesse voor de zaken, kon veel geld aan,
ging veel uit en lang niet altijd alléén.
Karei van Essen kon daar niet te veel
van zeggen, want op een liaison met een
knappe secretaresse was een duurzamer
verhouding met een blonde Zweedse ge
volgd. Een gescheiden vrouw, die wist hoe
met de mannen om te springen. Ze waren,
zoals dat heet, in goede vriendschap ge
scheiden. En Julia kreeg het kind, dat
zodra het maar mogelijk was, naar een
dure kostschool werd geëxpedieerd. Carla
besloot te gaan studeren, of liever studente
te worden, want ze koos de studie van
de medicijnen bepaald niet uit roeping.
Vele jongemannen omzwermden haar,
maar onder die waren er twee de meest
standvastige aanbidders. De één was Pier
Groen, die nu naar ze meende, chirurg
was net als haar overleden man, dokter
De Hoogh. De ander was Martin van den
Dohl, een geestige vent. Een vooraanstaande
figuur in het corpsleven en in het studenten-
kabaret en met de reputatie van ladykiller.
Hoe luchthartig ze er over deed, toch had
ze wel nagedacht. Pier, wist ze, was een
serieuze vent. Bij Pier was je veilig. Ze
voelde dat ze zo'n stuurman aan het roer
van haar levensschip niet kon ontberen.
Maar ze was er nog lang niet aan toe,
dat roer aan andere handen toe te ver
trouwen. Voorlopig zou ze zelf wel sturen,
in de wateren van plezier.
En haar eerzucht werd bevredigd, toen
ze er in bleek te slagen Martin, de wel
haast ongrijpbare, te boeien. Martin, die
meisjes en vrouwen bij de vleet kon krijgen!
Later bedacht ze, dat ze wel verliefd op
Martin was geweest, maar hem nimmer
echt had liefgehad. Anders had ze zo koel-
berekenend het spelletje van aantrekken en
afstoten niet kunnen spelen. Martin was
een beetje over het paard getild. Ze liepen
tóch wel achter hem aan, maar bij Carla
was dat niet het geval. Je wist nooit wat
je aan haar definitief gewonnen had, hep
ze weg en moest hij hard lopen om haar
in te halen.
Ze was bijzonder knap in die tijd, met
haar mahoniekleurig haar (niet geverfd)
haar ranke, rechte figuur en haar uitda
gende, iets wippend neusje. Ze wist zich
zeer goed te kleden, ze danste als de beste,
was geestig en intelligent in de conversatie.
Ze onderschatte zichzelf allesbehalve en
daardoor wist ze het spel met Martin te
spelen. Hij dacht dat een meisje blij mocht
zijn met zijn attenties? Hij vergiste zich.
Hij mocht blij zijn, dat ze van zijn attenties
nota nam.
Martin van den Dohl, enig kind van al
vroeg gestorven ouders, erfgenaam van een
uitstekende naam en een behoorlijk fortuin,
Bent u reeds geabonneerd op
een 2-maandelijks tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kleuren om
slag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 25,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
4496 AA WISSENKERKE
het was een prijs die de moeite waard was.
En het was de gloriedag van haar leven,
toen zij het middelpunt vormde van een
zeer druk bezochte verlovingsreceptie.
Pier was ook gekomen en had haar de
hand gedrukt. „Ik hoop", had hij gezegd,
„dat jullie gelukkig met elkaar zullen
worden."
Ze had gekeken naar zijn gezicht, ge
probeerd er iets in te lezen, maar hij ver
trok geen spier. En ging drie maanden
later naar Amerika.
Maar nu waren de bordjes verhangen. In
de verlovingstijd was het tussen haar en
Martin allemaal rozegeur en maneschijn
geweest. Nu had ze hem. Maar nu moest
ze hem houden. En ze merkte, dat dit een
moeilijker opgave was dan hem te krijgen.
Ze huldigden allebei moderne opvattin
gen van elkaar vrij laten en ieders recht
op een eigen leven. Maar in Carla kwam
toch het primitieve bezitsinstinct steeds
stérker naar boven. Haar trots kwam daar
nog bij. Trots was ze geweest, toen ze daar
naast Martin stond en dacht aan al de
genen die vóór haar hadden geprobeerd
de ring met zijn initialen te dragen. Waar
van er verscheidene op de receptie waren
geweest, alsof er niets aan de hand was
geweest.
Die trots leed, als ze merkte hoe op
fuiven en in gezelschap Martin al gauw
vrolijk flirtte met andere meisjes en vrou
wen, zoals hij altijd gedaan had. Zij liet
dat niet op zich zitten. Zij liet zich niet
kennen, maar ze was er zich van bewust
dat ze, pratend en lachend, met haar blik
ken steeds hem volgde, alles opmerkte.
Eens had ze er, schijnbaar schertsend,
iets van gezegd. „Hoor es," zei Martin,
„wil je ine aan je schortebanden vast
knopen?"
„Ben ik iemand voor een schort?" had
ze lachend gevraagd.
„Nee, juist daarom."
Toen was dat ongelukkige voorval er tus
sen gekomen. Samen waren ze naar de win
tersport gegaan en bij het skieën had ze
haar enkel verstuikt. Ze kon niet meer
meedoen. Ze drong er bij Martin op aan,
dat hij zou genieten van de sport, zich om
haar niet bekommeren. En dat deed hij zó
conamore, dat ze al gauw het gevoel had,
dat hij zich inderdaad om haar minder
bekommerde dan om Ellen van Haersma,
die ze hield voor haar beste vriendin. Na
tuurlijk waren er anderen, die onder het
mom van meeleven en ziekenbezoek haar
voortdurend op de hoogte hielden. En ze
wist, dat Martin en Ellen vrijwel onaf
scheidelijk waren, maar ze zei niets. Die
enkel genas wel weer en dan was ze weer
van de partij!
Terug in het vaderland, ging het vrolijke
leven zijn gang en Carla deed van harte
mee, maar haar lach was verkrampt door
argwaan. Ze voelde dat Martin haar ont
glipte, ze wist dat ze door haar houding
dat niet kon verhinderen, eerder nog ver
ergeren.
Ze ging naar de verloving van een
vriendin in Brussel, vastbesloten daar een
weekje te blijven, maar de onrust joeg haar
op. Drie dagen later was ze alweer terug.
Haar lege kamer staarde haar aan. Ze
besloot naar Martin te gaan. Misschien
was hij thuis.
Ze zag licht branden achter de gesloten
gordijnen. Ze zou hem verrassen. Stilletjes
opende ze de deur van zijn flat. Ze had
de sleutel. Ze hoorde zijn stem. Toen een
andere stem, Ellen van Haersma.
„Als je zo ondeugend blijft," hoorde ze
haar zeggen, „doe ik de badkamerdeur
op slot!"
Hij lachte. „Ik wacht wel tot je er uit
komt!"
„En als ik nu de hele nacht in bad blijf
zitten?" Ellen sprak een beetje lispelend.
Deed ze altijd als ze wat veel gedronken
had.
Ze wachtte niet af, wat Martin ant
woordde. Als een schaduw gleed ze de deur
uit, sloot die geruisloos achter zich. Ze
wist genoeg. En ze kon het Martin niet
eens voor 't hoofd gooien. Ze kon daar niet
staan als de beledigde. Ze moest doen of
ze van niets wist.
In die nacht, waarin ze geen oog dicht
deed, realiseerde ze zich dat de verliefdheid
over was. Dat de liefde nooit een rol ge
speeld had, dat alleen overbleef de diep
gewonde trots.
Dat bepaalde haar houding. Ze liet Mar
tin op geen enkele wijze merken, dat ze
iets wist van zijn intimiteit met Ellen,
maar op de eerstvolgende fuif flirtte ze on
beschaamd met Hans, aan wie Martin, zoals
ze wist, een gloeiende hekel had. Het liep
in de gaten, zoals ze Martin op een wel
haast beledigende manier verwaarloosde.
En dat moest ook. Ze moest de eer aan
zichzelf houden, voorzover hier van eer nog
sprake was. Niemand mocht zeggen dat
Martin haar links had laten liggen. Haar
opzet gelukte. Martin voelde zich beledigd,
schonk zelfs minder aandacht aan Ellen,
door zijn ergernis over haar uitdagend ge-
drag.
De volgende dag belde hij haar woest-
nijdig op. Zij bleef kalm, sarcastisch, te
vreden omdat hij kennelijk niet door had,
dat zij hem door had. Hij speelde de
verdrukte onschuld en hij repte met geen
woord van Ellen. Ze begreep waar het om
ging. Ook Martin's trots vedroeg niet, dat
men zou kunnen zeggen dat Carla hem
de bons had gegeven.
Maar hij kon er niets tegen doen. Martin's
flirtation met Ellen verdween in het niet
bij de uitdagend-onverschillige houding van
Carla en bij een laatste fikse ruzie, smeet
ze hem zijn ring toe. Een en al vorstelijke
waardigheid. Hij moest nog bukken ook,
om hem op te rapen.
O zeker, dat gaf voldoening. Maar meer
ook niet. Tijdens dit gevecht tot het behoud
van haar trots was ze moe geworden. Haar
gedachten vlogen terug naar Pier. Met die
was zoiets 'niet mogelijk geweest. Maar
Pier zou aan haar ook niets hebben gehad.
Niet zoals ze totnogtoe was geweest, alleen
maar denkend aan en om zichzelf.
De korte, hevige episode bracht bij Carla
een ommekeer teweeg. Ze begreep: ga ik
op deze weg voort, dan ben ik met een
paar jaar uitgebrand, gedesillusioneerd. Ze
wilde niet de kant op van haar vader en
moeder. Ze wilde leven en gelukkig zijn.
De studentenwereld stond haar tegen, stu
die interesseerde haar niet genoeg meer.
En in een plotselinge omzwaai besloot ze
in de verpleging te gaan.
Daar kreeg ze alle gelegenheid om te
vergeten. De opleiding was voor haar niet
moeilijk, ze had een degelijke ondergrond,
een helder verstand. En als Carla iets be
reiken wilde, overwon ze alle hinderpalen.
Het werk nam haar geheel in beslag en
ze vermeed de vrienden van vroeger.
Na enkele jaren mocht ze assisteren in
de operatiekamer en daar was het, dat ze
dokter De Hoogh leerde kennen.
Herman de Hoogh was weduwnaar. Nog
net niet oud genoeg om haar vader te
kunnen zijn, maar hij had een zoon en een
dochter, allebei op de HBS.
Dokter De Hoogh, chirurg in het Wil-
helminaziekenhuis, was op zijn hoede voor
wat men noemde „het blauwe gevaar" als
echtgenoot. Er liepen knappe zustertjes
genoeg rond. En De Hoogh, met zijn lange
gestalte, zijn aan de slapen grijzend haar,
zakelijk maar voor alles menselijk, was een
veelbegeerde prooi.
Na het overlijden van zijn vrouw, enkele
jaren geleden, was zijn ongehuwde zuster
in de huishouding komen helpen. Liesbeth
had een staffunktie bij een groot bedrijf
en had die er voor opgegeven, maar De
Hoogh begreep, dat hij niet van haar kon
vergen, dat ze haar eigen kansen blijvend
opofferde. Ze werkte nu voor halve dagen,
bleef zodoende „bij", maar dat kon ook
niet permanent. Hij had kansen genoeg om
te hertrouwen, maar juist dat maakte hem
schichtig. Van zijn vrouw had hij zeer veel
gehouden, ze begrepen elkaar in alles.
Weer zo iemand te vinden, mocht je niet
vergen. Dat kon niet, daarvoor moest je
jong samen beginnen, kinderen krijgen. Mis
schien liep hij er nog eens tegen op, dacht
hij met een wrange glimlach. Niet zo drin
gen, dan kwam je verkeerd terecht.
(Wordt vervolgd).
KADE 23 VEERE TEL. 01181-555
VOOR
BEMIDDELING
AAN- EN VERKOOP
HYPOTHEKEN
TAXATE VAN AL UW ONROEREND GOED
Vertegenwoordiger voor Noord-Beveland: dhr. Wattel, Tel. 01186 -1578.
SINTERKLAASAVOND IN HET
PENSIONTEHUIS TE K0RTGENE
Woensdagavond werd in het Pensionte
huis „Noord-Beveland" in Kortgene voor de
bewoners .en de bewoners van de 37 be
jaardenwoningen het Sint Nicolaasfeest ge
vierd. Het geheel stond onder leiding van
de waarnemend directrice mevr. N. Ste-
vense, die er met haar medewerksters in
slaagde er een prettige avond van te maken.
Sint Nicolaas en Piet bezochten het huis
en bleven daar een paar uur, waarbij ook
de zieken in de kamer werden opgezocht.
Het bejaardenkoor zorgde onder leiding
van de heer A. Platschorre voor de zang,
terwijl de heer P. J. Bom als vanouds
de pianobegeleiding voor zijn rekening nam.
Mevrouw P. Bom-van Oeveren en de
heer M. Meesen wisten met voordracht en
een praatje tussen de bedrijven door de
avond te vullen. Aan het eind van de avond
zorgde de directrice voor een verrassing
voor iedereen, door het uitreiken van ka-
dootjes, hetgeen bijzonder in de smaak viel.
Het feest werd door enige bestuursleden
bijgewoond.
In verband met de feestdagen
verschijnt dit blad in 1980 nog
op de volgende dagen:
DONDERDAG 18 DECEMBER
en
WOENSDAG 31 DECEMBER
Advertenties voor het Nieuw
jaarsnummer (31 dec.) moeten
uiterlijk binnen zijn op dinsdag
middag 12.00 uur.
De uitgever.
Kruiswoordpuzzel no. 705
Horizontaal: 1. vreemde munt - 4. grote
boor - 9. soort - 11. aanzien - 13. jongens
naam - 14. laatste nieuws (afk.) - 15. vis
16. en dergelijke (afk.) - 17. tweevoudig
21. Frans lidwoord - 23. wapen - 25. ver
diepingen - 27. bijwoord - 28. zoals de
akten getuigen (Lat. afk.) - 30. goud (Fr.)
31. tandarm zoogdier - 32. feestelijkheden
37. schip - 38. rijksgrens (afk.) - 39. de
onbekende (afk.) - 40. knaagdier - 42. rond
hout - 43. lidwoord - 44. vruchtennat - 45.
getij - 46. water in Brabant - 47. tam
49. de dato (afk.) - 51. displaced person
(afk.) - 52. voetbalvereniging - 53. minder
heid - 59. tandarm zoogdier - 60. verlaagde
toon - 61. voorzetsel - 62. windrichting
(afk.) - 64. gehalte - 68. listig - 71. soort
onderwijs (afk.) - 72. zonder genade - 75.
maanstand (afk.) - 76. drank - 78. voeg
woord - 79. bergplaats - 80. schortje - 82.
staatsbedrijf (afk.) - 83. kuiperij - 84.
plaats in België.
Verticaal: 2. verstand - 3. bijwoord - 5.
telwoord - 6. plaats in Gelderland - 7. drank
8. niet dezelfden - 9. rondhout - 10. onbep.
hoofdtelwoord - 12. gasten - 15. mooie
steen - 16. ik - 18. pers. vnw. - 19. laatst
leden (afk.) - 20. hetzelfde - 22. boom
24. deel van het jaar - 26. vogel - 29.
als volgt (afk.) - 30. jongensnaam - 32.
prachtig - 33. deel van een trap - 34. vol
komen ontwikkeld insekt - 35. ongerijmd
36. voorzetsel - 37. lengtemaat - 41. ter
attentie van (afk.) - 48. hard geluid - 50.
onaangenaam te kennen geven - 51. deel
van de week - 52. -schaakstuk - 54. flesje
55. bestaat - 56. het romeinse rijk (Lat .afk.)
57. unieke - 58. smak - 63. luchtstrijd
krachten (afk.) - 65. ovenkrabber - 66. Fr.
onbep. vnw. - 67. de onbekende (afk.) - 69.
Chinese maat - 70. mep - 73. loot - 74.
sprookjesfiguur - 77. Frans voegwoord - 81.
deel van Amerika (afk.).
Oplossing kruiswoordpuzzel no. ,704
Horizontaal: 1. slang - 5. zanger - 10. Ede
12. Lea - 13. or - 14. Rie - 15. genoeg
17. Azië - 19. gek - 21. ok - 22. elf - 24.
enge - 25. Cairo - 27. LSK - 28. eik - 30.
stand - 32. lol - 34. Eelde - 36. tak - 37. of
39. vlo - 40. ar - 41. eg - 43. armee - 44. st
46. bl - 48. alt - 50. NS - 52. ulo - 55. rente
57. ons - 59. kolom - 61. eli - 62. ivm
64. ruine - 66. ende - 67. pil - 68. sr - 69.
kat - 71. asla - 73. aperte - 76. gil - 78. tij
79. aai - 80. aak - 81. ageren - 82. Anton.
Verticaal: 1. sen - 2. ale - 3. neger - 4. ga
5. zoz - 6. Aries - 7 gr - 8. eigeel - 9. ree
10. egoist - 11. dek - 16. Oran - 17. af
18. enkel - 20. koker - 23. lol - 25. cake
26. ido - 27. 11 - 29. Ida - 31. ta - 33. Ommen
35. Eos - 38. fat - 39. ven - 42. gat - 45.
tule - 46. breuk - 47. lel - 49. Leida - 51. ski
53. lo - 54. omtrek - 56. nietig - 57. om
58. sri - 60. onze - 63. veste - 65. ulaan
67. pa - 68. sta - 70. aga - 72. lijn - 74. pit
75. Ran - 77. Ie - 79. aa.
