TASSENDAG
Moederdag
Hinderwet
Absoluut Oxford!
Alles voor de
hengelsport bij
Hengelsport
Markusse
Wissenkerke
KRONIEK VAN NOORD-BEVELAND
Met optochten en veel muziek is 5 mei gevierd, beste vrienden.
Jong en oud was op de been en op een paar kleine voorvalletjes
na, is alles goed verlopen, dacht ik zo. Zo'n klein voorvalletje
deed zich voor bij de optocht in Kamperland, waar de as van
de brandweerwagen, die meereed, het begaf. Wat voor de mini-
brandweermannen natuurlijk geen prettige ervaring was. De muziek
van Kamperland liet z'n nieuwe uniformen nog een keer zien.
Een kompliment voor „Ons Genoegen", wat voor ieder een ge
noegen was. Over een muziekgezelschap, beste mensen, en hoe
zoiets vroeger zou zijn kunnen ontstaan, gaat deze week het
onderstaande.
Onze Fanfare.
Eindeluk emme'n bie ons ók een meziekgezelschap;
nog nooit a we d'r een hehad.
Vanwege geldhebrek emme hin instrementen,
vaerder we oales, behalve de centen.
We zouwe nog een keer bie mekoare komme op een verhaedering
en toen kwam de Burgemééster mee een mededééling.
't Kwam d'r in 't kort op neer,
dat um held hekregen a van een rieke meneer. i
Ie mocht nie zegge van wie,
mè dat haf vo ons ök nie.
Wat waere we oal blieë mee dat held
en de instrementen wiere hauw besteld.
De bakker zei: dan hae we dus noe toetere en blaeze.
Ie zag z'n eige a mee een toeter deur't durp raeze.
De smid hing ineens stae
en zei: dan wil ik op d'n hróóte trommel slae.
Ie dee nie anders dan slae mee een aemer,
dus di was iedereen .vo in de helagkaemer.
De schilder, een éél klein veintje, riep: en ik op de bombardon.
Wat, zei de slachter, mee zo'n ding rond je nikke, vaal je heliek om.
De burgevaoder zei: hin ruzie maeke,
anders zumme nooit an't blaezen raeke.
De bovenmééster, die a direhent zou worre, sting te bewere,
da ze noe ók neuten zulle motte lere.
Da doek nooit, vloog de smid nè voren,
want den ene klap op de trommel, klinkt net as de'n oren.
Ho us even, zei de bovenmééster, bie een trommel ei je ók
rust maete.
Ruste, zei de smid, dat kan nie. Saemen uut, saemen tuus. Dus
di hae we nie over praete.
De tummerman riep inééns: zeg, julder wete ut nog nie;
we motte nog een naem dat oor ter ók bie.
Di stemde ze oal mee in.
Mè dat haf toch nog k wat problemen in 't behin.
't Was hlad stille in 't cafee, je oorde ze prakkezere
en toen inééns wouwe ze 't oalemael helieke probere.
Iederéén schreeuwde deu mekander en voor z'n uut.
Je oorde naemen as Ons Genoegen en Ons Durp Vooruut.
De burgemééster riep: laeme noe oal nie deur mekander praete.
Eén riep nog: Blaeze of Boste. Mè dat kan nie, dus a ze't zó mè
helaete.
Afijn, een paer weken di nae,
toen waere de instrumenten d'r en bin ze wee nae 't café hehae.
Ieder pakte zo'n blienkend ding
en je kan behriepe oe of dat hing,
't Was oal piepe en blaere,
of d'r vee zieke waere.
Mè de gróóten trom was kollesaal in 't gebruuk.
A de smid di op sloeg, dan voelde je 't in je buuk.
De post k een eel klein orentje hepakt, mè hin neute kreeg um
d'r uut.
Blaeze dee um, ie wier eel rood en z'n oagen puulden d'r hlad uut.
Kwaed wier um, mè 't haf hin zier.
Mè nae vee perbere hing ut. 't Leek of ter een verke hekeeld wier.
De schilder zat in een oekje en 't klonk behoorluk vals.
Ie wouw niet op auwe, want ie zei: ik spele een wals.
De mééster was ondertussen eel moeizaem op een stoel hae stae
en ie viel nog bienae.
Ie was zó stief as een pinne.
Stoppe, riep um, dan hae we behinne.
We spele eest ut Wilhelmus saemen,
da's eel hepast, dus di haemen.
Ie zwaoide mee z'n anden in de lucht en riep: één, twee, drie.
Toen brak ut heweld los. En je kan't heloave of nie.
't Was een oorverdoavend hesnerp en hebrul, van achter nae voren.
De kastelein liep vlug nae achter, mee z'n anden vó z'n oren.
Di sting z'n vrouwe mee drie jankende huus d'r bie.
Ze riep: toe ael mè vlug de peliesie. 1
't Zk vaneigens wee wé opouwe, zei de waerd.
En jawel nog een gróóten klap op de trommel en 't was bedaerd.
Ik ut k hehore, zei de direhent,
Julder k oal vee talent.
En werachtug, 't is oal hoed hekomme.
We k't nie hedocht, toen ze behonne.
A je ze noe deur ut durp zie marsjere,
dan zk je 't zelf ók bewere.
Gelukkig dat deze mensen er zijn, beste vrienden. Want wat is
tenslotte een feest zonder muziek. Daarom om te besluiten iets
toepasselijks:
't Zei Fanfare of Harmonie,
misse kunne we ze nie.
Dirom muzikanten, laet ieder mè raeze,
heweun bluuve blaeze.
CeeBee.
Komt u eens kijken in de grootste
TASSENZAAK VAN ZEELAND.
U vindt er altijd een apart cadeau.
BIJOU
Lange Delft 44 MIDDELBURG.
MANIFESTATIES VAN
SCOUTINGGROEPEN
Op zaterdag 10 mei organiseren de scou
tinggroepen op Zuid-Beveland en Schouwen-
Duiveland in verschillende plaatsen mani
festaties. Men wil hierbij aan zoveel moge
lijk mensen laten zien hoe scouting vandaag
gespeeld wordt. Aanleiding voor deze aktie
is het feit, dat er in deze regio over het
algemeen veel kinderen zijn en naar ver
houding te weinig leiders en leidsters.
Het woord scouting klinkt velen onge
twijfeld bekend in de oren. Vooral als je
vertelt dat het vroeger padvinderij heette.
Scouting is een Engels woord en kan wor
den vertaald door „het spel van verkennen"
Scouting is een spel van en voor kinderen,
ze hebben het eigenlijk zelf ontdekt.
Aan het begin van deze eeuw verscheen
er een boekje dat „Aids to scouting"
heette. Het was geschreven door Robert
Baden Powell. Hij had het boekje bedoeld
voor jongens die een loopbaan als ver
kenner bij het leger wilden beginnen. Voor
de jeugd was er in die dagen niet veel.
Kinderarbeid was nog heel gewoon en spelen
was slechts voor weinigen weggelegd. Toen
kwam dat boekje. Daar stonden toch span
nende dingen in: dierensporen kunnen lezen,
planten en bomen goed leren kennen, eigen
potje kunnen koken, met hout en touw
hulpmiddelen kunnen maken, seinen, enz.
Kortom: met weinig middelen veel kun
nen doen. En daar ging de jeugd. Letterlijk
verkennertje spelen; boekje mee en kijken
of het lukt. Ze konden natuurlijk niet alles
weten en daarom moesten ze ook weieens
wat vragen. Daar waren de vaders voor,
zij fungeerden eigenlijk als de eerste lei
ders. Als je de kinderen vroeg: „Wat doen
jullie", was het antwoord: „Wij spelen
scouting". Het gevolg hiervan was, dat er
voor de jeugd een eigen boekje verscheen:
„Scouting for boys". Het was een door
braak in de geschiedenis. Een spelenboek
voor de jeugd. Dat boek werd het uitgangs
punt voor het spel van verkennen.
Nu wordt het in meer dan 120 landen
gespeeld door meer dan 23 miljoen jongens
en meisjes en leiders en leidsters. En dat
getal neemt nog steeds toe, omdat het
spel is aangepast aan de leeftijd van het
kind, de omgeving waarin het woont en
de omstandigheden waarin het leeft.
In Nederland hebben we de grote lan
delijke vereniging Scouting Nederland.
Daarin hebben de oude organisaties van
padvinders, verkenners, padvindsters en
gidsen elkaar gevonden. Scouting Nederland
heeft ongeveer honderdduizend leden.
Scouting Nederland is een algemene vere
niging, die onafhankelijk van ras of gods
dienst, een plezierige vrijetijdsbesteding wil
bieden aan meisjes en jongens waardoor
een bijdrage geleverd wordt aan de vorming
van hun persoonlijkheid.
Het uitgangspunt hierbij is het spel van
verkennen. En dat spel wordt dan gespeeld
in de eigen speltak. Zo zijn er binnen
Scouting Nederland welpen, kabouters, pad
vindsters, gidsen, zeeverkenners, rowans,
sherpa's en jongeren tak. Iedere speltak heeft
zijn eigen spel, gericht op de mogelijkheden
en de interesse van kinderen op die be
paalde leeftijd.
Toch zijn er enkele dingen die in alle
speltakken hetzelfde zijn en die sinds het
begin van scouting zo'n 70 jaar geleden
ook al belangrijk waren. Zo is er de
Wet en de Belofte die ieder aflegt bij de
„installatie". Door de belofte geef je te
kennen bij scouting te willen horen en
vanaf dat moment draag je dan ook een
uniform. Dat uniform is niet meer met
korte broek, maar het is een eigentijds en
fleurig speelpak.
Het buitenleven, de natuur en het milieu
zip ook zaken die vanaf het begin belang
rijk zijn geweest. Ze zijn dat nog steeds en
zeker nu. Verantwoord omgaan met na
tuurlijke hulpbronnen, zuinig met energie
en iets doen tegen vervuiling van land,
water en lucht en primitief kamperen om
te ervaren hoe rijk je kunt zijn met erg
weinig. De goede daad van vroeger kennen
we, in die vorm tenminste niet meer. Wel
wordt eraan gewerkt om hulpvaardig te
zijn, „tot je dienst", bereid zijn te helpen
waar het nodig is. Alle speltakken gaan
minstens een keer per jaar op kamp. Kam
peren is scouting op z'n best. Het kamp
is het hoogtepunt van het jaar.
Ook in Zeeland heeft scouting over be
langstelling niet te klagen. De groepen op
Zuid-Beveland en Schouwen-Duiveland, die
samen het distrikt Oosterschelde vormen,
hebben een groot aantal leden vanaf 7 jaar.
En dat aantal groeit gestadig. Iets wat
echter niet groeit, is het aantal leiders
en leidsters. Groepen in Yerseke, Goes,
Heinkenszand en Nieuwerkerk zitten met
een nijpend gebrek aan leiding.
Het is om die reden, dat men scouting
eens flink in het zonnetje wil zetten. De
groepen gaan zich in hun eigen dorp of
stad presenteren om de mensen kennis
te laten maken met scouting. Om te laten
zien hoe leuk het kan zijn kinderen te
zien spelen, maar vooral hoe leuk het kan
zijn kinderen te leiden of te begeleiden
bij het spelen. Een ruggesteuntje te zijn
bij dingen die ze net niet alleen kunnen,
een kind door een moeilijk moment heen
helpen of gewoon delen in het enthousiasme
waarover alleen kinderen schijnen te be
schikken.
In feite kan iedereen vanaf ongeveer
17 jaar leider of leidster worden. Nieuwe
leiding inwerken is geen probleem. Men
beschikt gelukkig nog over voldoende men
sen om ervoor te zorgen, dat een nieuwe
ling zich snel thuisvoelt binnen scouting.
AUTOBANDEN EN VEILIGHEID
Dat er in Nederland veel auto's rijden
weten we allemaal. Dat er veel ongelukken
mét de auto gebeuren weten we ook. Het
veiligheidsaspekt krijgt dan ook grote aan
dacht bij de ontwikkeling van nieuwe
automodellen (veiligheidsriemen, hoofd
steunen, kreukelzones, e.d.).
Het is daarom uiterst merkwaardig dat
de rol die de banden hierbij spelen zo
wordt onderschat. Als men zich realiseert
dat het enige kontakt tussen de auto en
de weg bestaat uit 4 stukjes rubber, dan
blijkt de kwaliteit van de banden werkelijk
van levensbelang te zijn. Uit onderzoeken
is gebleken dat de bekendheid van het
merk en de prijs de belangrijkste factoren
zijn bij de aanschaf van nieuwe banden.
De kwaliteit is blijkbaar niet de voor
naamste afweging. Zodra de nieuwe ban
den gemonteerd zijn, kijkt de doorsnee
automobilist er niet meer naar om. Niet
alleen het profiel van de band is belangrijk,
maar ook de bandenspanning is een essen
tiële voorwaarde voor een goed functioneren
van de band. Ruim 70% van de Neder
landse automobilisten rijdt met een foutieve
bandenspanning, waardoor de kans op on
gelukken aanzienlijk wordt vergroot. Voor
dergelijke bestuurders is het maar goed,
dat er hoofdsteunen, kreukelzones en vei
ligheidsriemen bestaan.
Het is verstandig om bij de aanschaf
van nieuwe banden niet op een paar
tientjes meer of minder te letten. De nieuw
ontwikkelde banden blijken het veiligste te
zijn. Bovendien rijden zij zuiniger. Een
belangrijk aspekt in deze tijd van energie
besparing.
GEMEENTE KORTGENE
OPENBARE KENNISGEVING VERZOEK OM VERGUNNING
Op de secretarie van de gemeente Kortgene ligt ter inzage een
verzoek met bijlagen van burgemeester en wethouders van Kort
gene, Hoofdstraat 79, Kortgene, om vergunning tot het oprichten,
in werking brengen en in werking houden van een gemeentelijk
vismijnbedrijf annex kantine. Op 6 maart 1980, Vissershaven Co-
lijnsplaat, Kortgene, sectie I, nr. 32 ged.
Schriftelijke bezwaren tegen het verlenen van de vergunning kan
een ieder gedurende vier weken na dagtekening van deze bekend
making inbrengen bij het gemeentebestuur, waar dit verzoek ter
inzage ligt. De ingekomen bezwaarschriften worden mede ter in
zage gelegd.
Mondelinge bezwaren kan een ieder persoonlijk of bij gemachtigde
inbrengen op een openbare zitting
op 27 mei 1980 om 10.00 uur in de gemeentesecretarie van Kortgene.
Beroep tegen een beschikking kan later o.a. slechts worden in
gesteld door:
a. een inwoner van een gemeente waar deze openbare kennisge
ving is geschied, mits hij in persoon of bij gemachtigde op de
bovenbedoelde zitting is verschenen;
b. een andere belanghebbende, mits hij binnen de gestelde termijn
schriftelijk bezwaren heeft ingebracht.
Kortgene, 7 mei 1980.
Burgemeester en wethouders van de gemeente Kortgene:
de burgemeester, J. L. D. van der Linde;
de secretaris, M. Meesen.
Voor nadere inlichtingen: gemeentesecretarie Kortgene, Telefoon
01108- 15 53, toestel 4.
Als ir'n pak ziet, dat duidelijk niet is
ontworpen om te lijken op
al die andere pakken,
tien tegen één dat 't Oxford is.
De formidabel komfortabele
pasvorm en het etiket
verschaffen u zekerheid:
't is Oxford, een Beterkleder
van de Nederlandse Modemakers.
Zo'n pak zit beter,
staat beter en blijft beter
hoe vaak u 't ook draagt.
Toch is 't niet duurder
dan veel "gewonere mode",
integendeel. Bewijzen
volop in onze
kollektiel
