NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
DD
,Schoonmoeder'
II houdt nu
het meest geleien blad
op Noord-Beveland
in handen
1
m
d
1
1
1
1
li
I]
1
M
mi
l
I
m
i
door L. van Schooten
Zeeland
Magazine?
ra
2'
JU
32
36
37
39
S3
Not 3905
Donderdag 13 maart 1980
83e jaargang
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs 23,— per jaar. Franko per post ƒ38,50 per jaar. Advertenties 33 ct per mm, excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
Zij zag daar zelf niets, egoïstisch in. Er
waren in alle rangen en standen lieve meis
jes te over, en dus ook in de stand waarin
ze Bert zijn keus wilde doen maken. Bert
was een knappe, intelligente, aardige jon
gen, die zeker een goede boterham zou
kunnen verdienen. Mettertijd het bescheiden
kapitaal van zijn moeder erven, dat hem
in staat zou stellen in één of andere zaak
deelgenoot te worden. Het moest een meisje
uit de „betere kringen" zijn en de naam
Van Hoornwijck zou daardoor weer nieuwe
glans krijgen. Bert was niet de eerste de
beste... Hij zou ook niet met de eerste
de beste trouwen, voorzover zij daar iets
aan kon af of toe doen. En al had ze dit
nooit met één woord uitgesproken, Bert
wist het zo goed of het op een aanplak
biljet in de kamer met grote letters stond
gedruk. En nuJitske Polderman!
Ze deed zeker in niets onder voor Mar-
jorie en Mia. En was honder procent na
tuurlijker en charmanter dan de laatste met
haar volwassen flirtmaniertjes. Wat Marjo-
rie betreft, ze had hem nog nooit laten
merken, dat ze hem bijzondere aandacht
waard vond... Marjorie was sportief en een
gezellige meid, meer niet.
Jitske was behoorlijk ontwikkeld, ze was
vrolijk en opgeruimd, eerlijk, handig, lief...
gunst, wat was ze niet? Hij mocht z'n
handen dichtknijpen, dat ze hem wilde
hebben. En de familie Polderman? De moe
der was een eerste-klas-vrouw, heel wat
anders dan zijn eigen moeder, maar zeker
niet minder. En vader Polderman, verweerd
door het werk in de buitenlucht, met zijn
pientere grijze ogen en zijn verstandige
praat. Een man, waarvoor je je nergens
behoefde te generen, omdat men met één
oogopslag zag wat en wie hij was en hij
zich nooit anders voordeed. Maar die toch
uit de toon viel in de kring, waarin zijn
moeder zo graag zou verkeren, die niet
tenniste en geen lid was van de golfclub
en de sociëteit. En die liever een goed glas
bier dronk dan een whisky soda.
Bert kende z'n moeder. Ze kon lief zijn
als ze wilde, maar ze verstond bij uitstek
de kunst om afstand te scheppen. Hij kon
zich levendig voorstellen hoe ze zou rea
geren op zijn mededeling dat hij het eens
was met Jitske Polderman. Bij het horen
van de naam zou ze het voorhoofd fronsen
op zo'n grappig-verbaasde manier... Polder
man? Met honderd pond nadruk op polder.
Ze zag kans iedere bezoeker meteen op
zijn gemak te stellen, als die in haar smaak
viel, maar ook om hem (in het omge
keerde geval) de ganse tijd als op spelden
te laten zitten, zonder ook maar een mo
ment onbeleefd of ongastvrij te zijn. Ze
zou, bedacht hij met een halve glimlach,
het echte type van de slotvrouw, de chate
laine, zijn geweest... Jammer dat het lot
haar die rol immer onthouden had.
En nu zat ze op hem te wachten. „Wat
ben je laaten wat ben je ftat", zei ze
bezorgd. „Waar ben je toch geweest jongen,
al die tijd in de regen?"
„Welnee moeder," stelde hij haar gerust,
met zijn zakdoek zijn gezicht droogwrijvend,
ik heb maar een kort eindje in de regen
gefietst."
„Waar heb je dan gezeten?"
„Ik ben ergens op visite geweest."
„Toch niet bij de Lomans?" vroeg ze
plagend-vissend.
Bent u reeds geabonneerd op
een 2-maandelijks tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kleuren om
slag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 20,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
WISSENKERKE
„Wat moet ik bij de Lomans doen?"
„Nu, ik dacht dat van de week Mia
en jij
„Mia," zei hij stroef, „ziet kans iedere
man de indruk te geven, dat hij dodelijk
op haar verliefd is en erg veel moeite zal
moeten doen om haar te krijgen."
„Dat is niet aardig van je."
„Moeder, ze is door en door on-echt."
„Dat is een hard oordeel."
„Ik geloof wel dat het gegrond is."
„Waar vind je dan het échte, denk je, in
deze wereld? Lopen we niet allemaal met
een masker voor?"
„Nee..." zei hij nadenkend, „de mensen
waar ik vanavond was, liepen beslist niet
met een masker voor. Daar wist je op het
eerste gezicht van, wat je aan ze had."
„Een soort natuurmensen zeker," zei z'n
moeder met lichte spot. Het waakvlammetje
van haar achterdocht was beginnen te
branden. Zou Bert nu toch
„Ja, natuurmensen," herhaalde hij, scher
per dan hij wilde, „maar ze liepen niet
rond in beestenvellen, als u dat bedoelt."
„Hoe kwam je daar zo?" leidde ze af.
Ze moest hem niet tegen het haar opstrij
ken, want dan werd hij zo gesloten als
een oester.
„Ach," probeerde hij onverschillig te
doen, „u weet wel, dat meisje, dat me toen
verbonden heeft..."
„Die bus-conductrice, ja". Het klonk als
een vonnis.
„Nu, die heb ik toevallig weer ontmoet."
Waarom moest hij er nu om liegen? „En
omdat het zo regende, zijn we bij haar
thuis een kopje koffie gaan drinken."
Maria zag dwars door de gaten en kieren
in dit antwoord heen. „Ze zijn dus wel
erg gastvrij," stelde ze vast, „zomaar een
wildvreemde te gast. Hoe heten die men
sen?"
„Dat is de familie Polderman."
„Ach gunstheet dat meisje geen
Trienke of Dienke?"
„Jitske." Hij snauwde het bijna.
„Jitske Polderman, schilderachtige naam".
Bert zocht in zijn zak naar sigaretten,
stak er nerveus een op. Het werd niet
makkelijk, dat voelde hij.
„En kom jij nu vandaag of morgen ook
met die Tjitsje, of hoe heet ze ook weer,
hier op de koffie?" vroeg ze honingzoet.
„Ik zal niets doen, waarmee ik u on
genoegen doe," zei hij ijzig.
„Och... ongenoegen, wat weet ik van die
mensen af. Wat zijn het voor mensen?"
„Haar vader heeft een kwekerij."
„Orchideeën?"
„Nee... andijvie". Hij voelde, dat hij grof
werd en zag aan de pijnlijk samengetrokken
wenkbrauwen van zijn moeder, dat ze zich
gekwetst voelde. Maar tegelijk merkte Maria
van Hoornwijck dat ze nu toch bezig was
met wat ze beslist niet van plan was.
Bert tegen zich in 't harnas te jagen.
„Je hoeft niet zo fel te reageren," glim
lachte ze, „als ik me er een beetje over
verwonder... mag ik? Hoe jij zo bij een
tuindersfamilie te land komt? Dat ligt toch
ook wel een beetje buiten jouw levenskring?
Overigens... ik zal de laatste zijn, om er
één verkeerd woord over te zeggen. Het
zijn natuurlijk keurige mensen en aardige
mensen waarschijnlijk ook, anders zou jij
je niet met ze bemoeien. Daarvoor heb je
zelf te veel mensenkennis en te veel
goede smaak."
Bert slikte het compliment met een zuur
zoet gezicht. Je wendt het roer, mama,
dacht hij, maar je laveert toch nog steeds
op je doel af.
„Nee," vervolgde Maria mét ontwapenen
de openhartigheid, „heus Bert, je moet niet
denken dat ik er iets van zeggen wil, dat
je daar eens een keer bent gaan kijken. Ik
trek daar geen overhaaste conclusies uit
en ik verwacht niet dat jij morgen met
Jitske op de stoep staat om met haar hier
koffie te komen drinken. Gelukkig leven
we in een andere tijd dan toen ik jong
was. Als je toen een voet bij een meisje
over de drempel zette, stonden ze al met
verlovingsringen klaar."
„Daar hebt u gelijk in," glimlachte Bert,
„zo is het tegenwoordig niet meer. Aan de
andere kant, moeder, hebt u me een beetje
ouderwets opgevoed, en ik geloof, goed
opgevoed. Ik denk tenminste, dat ik in dat
opzicht maar ouderwets zal blijven. Ik ben
ook niet iemand, die met meisjes meegaat
om bij ze thuis koffie te drinken, als ik
dat meisje niet zeer de moeite waard vind."
„O, ze zal in bepaald opzicht zeker
de moeite waard zijn," verdedigde Maria
haar bastion, „anders zou ze jouw aandacht
niet trekken. Maar, Bert, ik ben je moeder,
ik heb meer van het leven gezien dan jij.
Je moet niet boos worden; maar vooral als
je op het gebied van de liefde komt, 'geldt
'soort zoekt soort'. Verliefde jonge mensen
kunnen daar de ogen wel eens voor sluiten,
maar later krijgen ze de rekening thuis.
Té grote verschillen wreken zich."
„Moeder", Bert besloot nu maar resoluut
de knoop door te hakken. „Zal ik u eens
wat zeggen? Als Jitske Polderman mij heb
ben wil, dan zal ik daar heel m'n leven
blij om zijn."
Maria zat als door de bliksem getroffen.
„En als ik u zou vragen of ik hier met
Jitske bij u koffie zou mogen drinken, zou
ik niet zó maar een toevallige kennis mee
brengen, maar een meisje, waarvan ik hoop,
dat u net zo veel van haar zult gaan
houden, als ik."
Maria zat lijkbleek, haar handen in el
kaar geklemd. Egbert van Hoornwijck en
Jitske Polderman. Ze zag als 't ware de
verlovingskaart al gedrukt voor zich. Het
zou geen verlovingskaart worden in de
trant van: „Mevrouw M. van Hoornwijck-
Jansen heeft de eer u kennis te geven van
de verloving van haar zoon Egbert met
mejuffrouw... Marjorie van Besoijen, of
Mia Loman, of Yvonne van Heijst". Of één
van die andere society-meisjes, die ze in
gedachten had gekeurd als waardige echt
genoten voor Egbert van Hoornwijck. Ze
stond op. ,,'t Is laat," zei ze, „ik ga naar
bed. Welterusten, Bert."
Hij bleef zitten, zwijgend.
HOOFDSTUK VI.
Er zit niets anders op!
Maria van Hoornwijck staarde uit het
raam, met de bloeiende planten in 't kozijn,
over de gazons en het water van de Singel.
In de verte zag ze nog de lange, enigszins
gebogen gestalte \van haar zwager Evert
van Hoornwijck, die haar één van zijn
zeldzame bezoeken had gebracht.
Evert was een gesloten zwijgzame figuur,
op en top een broer van Coenraad. Maria
was zeer op hem gesteld, meer dan op
haar altijd pratende schoonzuster. Al was
Evert geen held in de conversatie, hij was
een zeer goed luisteraar. Misschien, bedacht
ze met een grimas, was hij dat door de
jaren heen wel geworden met een vrouw,
die altijd het hoogste woord voerde. Hij
was door-en-door betrouwbaar, hij was haar
vertrouwensman in alle financiële zaken
en zijn raadgevingen, voorzichtig, bijna
aarzelend, hadden haar immer profijt ge
bracht. Er was tussen hen beiden een sterke
band, al lieten ze elkaar daarvan niet
graag iets merken.
(Wordt vervolgd)
AFSCHEIDSRECEPTIE IN HET
PENSIONTEHUIS 'NRD.-BEVELAND'
In tegenwoordigheid van o.a. de bewoners
van het Pensiontehuis Noord-Beveland, van
de bejaardenwoningen, van het gemeente
bestuur van Kortgene en van oud-bestuurs-
en directieleden van het huis, werd afscheid
genomen van de oud-voorzitter, dhr. P. J.
Bom, het oud-dagelijks bestuurslid, mevr.
P. Bom - van Oeveren, de oud-secretaris,
dhr. W. Goossen en de vroegere admini
strateur, dhr. M. Meesen. Zij zijn in die
funkties werkzaam geweest vanaf de inge
bruikname van het tehuis in 1962. Deze
bijeenkomst had plaats op vrijdag 7 maart
in het Pensiontehuis te Kortgene.
De waarnemend voorzitter van het be
stuur, dhr. J. L. D. van der Linde, memo
reerde dat het echtpaar Bom al in 1951
het initiatief hebben genomen voor het
totstandkomen van een bejaardeninrichting.
Door omstandigheden was men in een im
passe geraakt, totdat na de ramp in 1953
een gift van 250.000,— werd ontvangen
van Nieuw-Zeeland. Hiermede veranderde
wel het oorspronkelijke karakter van de
opzet. Aan alle aktiviteiten hebben de heer
en mevrouw Bom deelgenomen. Ze hebben
nu de leeftijd bereikt, om het wat rustig
aan te gaan doen. Ze hebben een moeilijke,
maar mooie taak in dit huis verricht. Veel
is in die tijd veranderd. Het nieuwe bestuur
krijgt te maken met andere regelingen zo
als o.a. de indicatiecommissie. In Kortgene
zijn 19% van de inwoners bejaard en het
is niet eenvoudig een beleid te voeren,
waar iedereen tevreden mee is.
Ook de heren W. Goossen en M. Meesen
werd dank gebracht voor hun bijdrage in
de goede gang van zaken. Toen het huis
werd geopend was de gemiddelde prijs van
een kamer 200,— per maand. Nu is dat
1.500,Het was voor de administratie
niet eenvoudig om iedereen daarvan te
overtuigen.
Namens het bestuur overhandigde hij de
aftredenden geschenkenbonnen en boeken,
terwijl de dames in de bloemen werden
gezet. De heer Bom ontving nog namens
de gemeente Kortgene een schild met daarin
het gemeentewapen.
De oudste bewoner, dhr. G. Heijboer,
bood namens de bejaarden geschenken aan.
Hierna dankte dhr. Goossen voor de
aangeboden receptie en bracht dank aan
de dagelijks bestuursleden voor hun mede
werking in de afgelopen periode.
Dhr. Meesen zei, dat hij niet van plan
was om af te treden, maar andere funkties
maakten dit noodzakelijk. Hij blijft wel lid
van het algemeen bestuur.
Mevrouw Bom dankte het personeel voor
het geduld, dat ze hebben opgebracht om
het de bejaarden zo aangenaam mogelijk
te maken.
Daarna was het woord aan dhr. Bom.
Hij zei in verlegenheid te zijn gebracht
door de vele lofuitingen aan zijn adres.
Gevoelens van intense dankbaarheid over
stromen mij. Het heeft mij zeer veel ge
noegen gedaan om met zoveel bejaarden
te mogen omgaan, aldus dhr. Bom. Veel
waardering had hij voor de wijze waarop
dhr. W. Schrijver indertijd de bouw van
het huis had begeleid.
Nadat de scheidende bestuursleden op
hun eigen wijze dank hadden gebracht voor
de aangeboden receptie, voor de geschenken
en bloemen, zei dhr. Bom er van overtuigd
te zijn, dat er iets in het huis tot stand
is gebracht, dat de toest van kritiek kan
doorstaan. Hij besloot met het gedicht van
A. Roland Holst:
„Ik zal de halmen niet meer zien,
nog dorsen ooit de volle schoven.
Maar laat mij in de oogst geloven,
waarvoor ik dien."
Het laatste woord was aan burgemeester
Van der Linde. Hij dankte voor de belang
stelling. Het moet de scheidenden goed
doen dat zovelen aanwezig zijn.
SIMAVI
55 jaar achtereen levert Simavi een bij
drage aan verbetering van de gezondheids
zorg in de derde wereld. Uitgangspunt
daarbij is, dat de hulp vooral gericht dient
te zijn op hen, die leven op het platteland
in de ontwikkelingslanden. Op hen dus
voor wie de medische zorg vaak nog een
onbereikbaar goed is. Voor Simavi betekent
dit: de mensen ter plaatse steunen en samen
met hen een passend systeem opzetten en
uitvoeren, dat aan deze onaanvaardbare
situatie een eind moet maken.
Dit kan op vele manieren: Steun aan
projekten, die op medische preventie zijn
gericht: voorlichting; drinkwatervoor
ziening: meer/beter/gevarieerd voedsel.
Steun aan projekten, die er op gericht
zijn de gezondheidszorg bereikbaar te ma
ken voor iedereen: mobiele klinieken;
opleiding gezondheidswerkers, verpleegkun
digen, e.d.; gezondheidscentra in de dorpen;
transport/vervoer.
Dat is wat Simavi nu reeds 55 jaar en
geheel op eigen uw) kracht doet. Simavi
is daarbij aangewezen op uw steun! Zij
ontvangt geen subsidies. Daarom dit drin
gend beroep: Steun Simavi, giro 300100,
Haarlem.
In de periode van 17 tot en met 22 maart
a.s. is de jaarlijkse aktieweek van Simavi.
Kruiswoordpuzzel no. 666
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
u
15
16
17
18
20
21
23
25
26
27
28
29
31
34
35
38
40
41
43
'5
46
47
48
49
50
51
52
54
55
56
57
58
59
50
61
R
Horizontaal: 1. ongeluk - 6. strafwerktuig
11. uitroep - 12. alfabet - 13. bedorven
14. vlaktemaat - 16. oosterse titel - 18.
Duits pers. vnw. - 19. levenslucht - 20. deel
22. jongensnaam - 24. eiland in de Oostzee
26. geestelijke - 28. bevelschrift - 29. deel
van de hals - 30. volk - 32. vruchtbare
plek - 33. vaartuig - 34. plaats in Italië
37. plaats in Duitsland - 39. rekening - 42.
strafwerktuig - 43. inwendig orgaan - 44.
hof - 45. verharde huid - 46. bejaarde
49. wederom - 51. bedrog - 54. visgerei
55. Bijb. naam - 56. deel van het hoofd
58. meisjesnaam - 59. niet (Eng.) - 60. naaste
bloedverwanten van vaders zijde - 61. kwel
len uit lust tot kwellen.
Verticaal: 1. reden - 2. nieuw (in samen
stellingen) - 3. zwarte delfstof - 4. bloemen-
houder - 5. grondsoort - 6. mep - 7. vreemd
8. liefkozing - 9. ziekte (afk.) - 10. rivier
in België - 15. argument - 17. wacht van
krijgslieden - 19. plaats in Zeeland - 21.
lnd. winkel - 23. plaats in Gelderland - 25.
bevel - 27. voorzetsel - 28. boomvrucht
31. stapel - 34. bloem - 35. sportartikel
36. van het jaar - 37. Ned. vliegveld - 38.
mist - 39. naar beneden - 40. vreemde
munt - 41. myth, figuur - 47. eenheid
48. voedsel - 49. ouderloos kind - 50. slot
52. nauw - 53. kookgerei - 56. gewicht
57. familielid.
Oplossing kruiswoordpuzzel no, 666
Horizontaal: 1. blazoen - 7. toppunt - 13.
kroon - 14. riant - 15. eng - 18. age
20. emoe - 22. oase - 25. eg - 27. eminent
29. no - 30. elk - 32. ra - 33. pe - 34. ham-
35. lik - 37. pro - 39. Ria - 41. od - 42.
degel - 43. da - 45. ook - 47. lei - 48. sas
50. suf - 52. ad - 54. be - 55. tor - 57. ai
58. penseel - 61. au - 62. Oslo - 63. maal
65. alt - 66. dam - 68. slier - 70. novum
72. asperge - 73. genadig.
Verticaal: 2. Ik - 3. are - 4. zone - 5.
oogmerk - 6. en - 8. or - 9. piaster - 10.
page - 11. une - 12. nt - 16. mei - 17. toe
19. week - 21. oma - 23. anp - 24. Rome
26. gl - 28. nergens - 29. na - 31. kloof
34. haast - 36. ido - 37. pel - 38. oei
40. Ida - 44. Isar - 46. kapster - 48. seladon
49. kruk - 51. ui - 53. del - 54. Bca
56. oa - 59. nop - 60. erna - 62. olie
64. lava - 65. alp - 67. mud - 68. ss
69. rg - 70. ne - 71. mi.
x
