NOORD-BE VELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD E3 SUIKER-OOM - m Raadsvergadering Kortgene 1 1 1 d n I 1 11 d 1 E door Tom Lodewijk Zeeland Magazine? 21 24 26 30 - 36 38 45 ffi No. 3883 Donderdag 4 oktober 1979 83e (aargaag DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882 Abonnementsprijs 20,per jaar Franko per post 32,50 per jaar Advertentie» 31 ct per mm, eed. BTW. Voor fouten -m advertenties per telefoon opgegeven, kannen wij geen enkele i FEUILLETON Ze dacht aan het bestuur. De dames en de heren van het bestuur. De heren, die waren makkelijk. Te mak kelijk. Als ze er zelf niet achterheen ging, gebeurde er niets. Wat had ze niet moeten sjouwen voor ze behoorlijk huisvesting had, omdat het bestuur het bij vage toezeggingen liet. Er ging van deze mensen geen initiatief uit. De nazorgspreekuren, dat was helemaal haar eigen idee, maar het bestuur was alleen maar bang dat het teveel tijd zou kosten. Als er een vacature was, zoals nu weer, moest ze zelf maar speuren naar een nieuwe kracht, want als ze wachtte op het bestuur, was die er volgend jaar nog niet. Dat bestuur zat heel deftig op de jaarvergadering, waar verder niemand kwam opdagen dan meneer Hazelzet, die haastig een verslagje voor het plaatselijk blad pende. De dames in het bestuur waren lastiger, want die hadden er natuurlijk verstand van. Zélf kinderen gehadwat zou een kraamverpleegster hen nog kunnen vertel len. Ze waren erg blij met zuster Heersma, want het viel niet mee een geschikte leid ster van het centrum te vinden, maar de zuster moest wel weten dat het bestuur de dienst uitmaakte en zij niet. Mevrouw Hemelrijk gaf niet zoveel zorg; als die als bestuurslid maar de eer kreeg die haar (meende -ze) toekwam, dan was die verder net zo makkelijk als de mannen. Maar mevrouw Kroonstuiver, voelde ze, mocht haar niet, vond haar veel te zelf standig en liet geen gelegenheid voorbij gaan om haar te betuttelen en op zuinig heid aan te dringen. Daarbij vond ze altijd een medestander in meneer Verhage, de penningmeester. Een ouwe uitgedroogde boekhouder waarvan niemand begreep hoe hij ooit in het bestuur van de Vereniging voor Kraamzorg was terechtgekomen dan alleen omdat hij ongetwijfeld vroeger, héél vroeger, zelf baby was geweest en dus over deze zaken kon oordelen. Hij was een man die doodviel op een cent, met voorbeeldige nauwkeurigheid de boeken bijhield en het oog hield op mogelijke subsidies, maar die het altijd weer jammer vond als -hij het ontvangene moest uitgeven, hoewel er van hemzelf geen cent bij was. Han Heersma voelde op dit ogenblik het boosaardig verlangen de heer Hendrik Jan Verhagen hier in de boot te hebben en te zorgen, dat een flinke boeggolf pal in zijn schoot terecht kwam. Ze zou wel eens willen zien, hoe die ouwe sok dan uit de plooi kwam! Maar die gedachten vervaagden weer en in haar kwam een onweerstaanbare be hoefte op aan koffie. Die kreeg ze genoeg elke dag. overal en meermalen had ze een smoes bij de hand om te weigeren, want ze wist gauw genoeg waar men koffie zette en waar slootwater. Maar nu was het een uur of elf en ze had „nat noch droog" gehad. Ze dubde een ogenblik of ze naar „De Meermin" zou gaan, het' zei lerscafeetje waarvan de witte gevel zich heel ver weg tegen de horizon aftekende, maar ze wist dichterbij ook nog een adres „Daar hebben we de zuster," zei Sjoerd tot Simon Kolberg, glurend vanonder de boot die hij aan 't opkalefateren was. „Nou kunnen we er wel mee uitscheiden." „De zuster?" vroeg Simon, „ben je ziek of zo?" „Dit is een kraamverpleegster," legde Sjoerd effen uit. „Ze komt niet ambtshalve." Bent a reeds geabonneerd op een 2-maandelijks tijdschrift met actualiteiten, cultuur, evenementen, historie en recreatie. Het geheel in 4-kleuren om slag en alle artikelen voor zien van nog nimmer gepu bliceerde foto's. Slechts 20,per jaar. Vraag gratis proefnummer: POSTBUS 1 - WISSENKERKE „Goed dat je 't zegt," grinnikte Simon. „Wat komt ze dan doen?" „Ik weet niet of ze een goeie smoes heeft, maar in ieder geval komt ze op de koffie, 't Is op," riep hij naar de snel na derende jol en maakte een wanhopig ge baar, „m'n maat hier heeft jouw bakkie leeggedronken." Han lachte een benijdenswaardige onge schonden rij tanden bloot. Met een handige draai stuurde ze het bootje langs het kleine steigertje. Sjoerd ving het „touwtje" en even later stond ze in haar donkerblauwe zeiljopper op de planken. „Wat is dat voor een zaak hier, waar ze niet eens koffie hébben?" „We kunnen niet iedereen koffie schen ken, die zo maar aan komt waaien." „Als je mij nog es nodig hebt, laat ik je ook zitten." „Dit dreigement verpletterde al zijn bra voure," zei Sjoerd plechtig. „Zo Hanneke, heb je de beebies weet es in de steek gelaten? Kijk,, hier héb je ome Simon van de Onvolwaardige Arbeidskrachten. Hij leert hier het vak." Ome Simon van de Onvolwaardige Ar beidskrachten séhudde een stevige, gebruinde hand. „U kent 'em vast langer dan ik," zei hij, „maar ik ben nu al zo ver dat ik 'em maar laat zwammen." Ondanks Sjoerds plechtige verzekering, dat de laatste druppel koffie verslonden was, zette het drietal doelbewust koers naar het keetje, waar een ouwerwetse ketel op een nog ouwerwetser petroleumstel al zinggeluidjes begon te maken. „Dat is dan zeker vast voor de avond thee," zei Han. Ze opende het kastje en zocht wegwijs naar de koffiebus. „Bonen," zei ze geringschattend haar neus rimpelend. „Nou, malen dan maar Sjoerd. Goed voor de lijn." „Malen doet het jongmaatje," besliste Sjoerd. „Hier, Simon, is de koffiemolen. Spuug maar in je handen." Oom Simon had weldra de koffiemolen tussen de knieën en luisterde boven het geknars uit naar het vlot en luchtig discours tussen zijn nieuwe maat en de zo plots aangewaaide „zuster". Die twee hoefden elkaar niets te vertellen. Sjoerd's drama tische betogen, onderstreept met brede ge baren, braken stuk op Han's spottende commentaren. „Toch gek, hè?" zei Sjoerd. toen ze ge drieën vol welbehagen aan de hete koffie zaten en Han uit de boot een blik „kano's" tevoorschijn had getoverd. „Koffie door een vrouw gezet, smaakt altijd anders." „In ieder geval beter," zei Simon effen, maar puntig. „Jij had ze gisteren laten verkoken." „Ik begrijp nou, waarom je me zo graag hier hebben wou. Nou kun je al je stom miteiten op mij afschuiven." „U durft tenminste wel wat aan," vond Han. „Sjoerd is een echte miezerige here miet. Als ik hier zo af en toe niet kwam om z'n geestelijk peil een beetje op te voeren, wie weet, waar hij dan terecht kwam." „Ik spaarde in ieder geval op de koffie uit," meende Sjoerd. „Moet je nog 'n bak kie? Zonde om ze te laten verschalen." „Alle mensen," zei Simon, „moet je nou es buiten kijken. Daar komt een schip met zure appelen!" Eén van die plotselinge weersveranderin gen die het Hollandse klimaat zo wispel turig maken, voltrok zich bijster snel. Een laaghangende bui met witte koppen als boeggolven voorop, kwam laag over het water aanzetten. Han vloog de deur uit om de boot goed vast te leggen en af te dekken en Simon volgde haar op de voet. Ze waren nog niet binnen of de eerste grote druppels tikten tegen het enige raam van de keet. „Je hebt het maar weer goed uitgekiend," constateerde Sjoerd, „zeker eerst naar het weerbericht geluisterd, niet?" „Natuurlijk," zei Han blijmoedig, „ik zette niet voor niets koers naar dit immer gastvrij dak." „Nou blijf )e hier zeker boterham eten ook?" „Als ik mag? Ik heb ze niet bij me, maar misschien heb jij nog een korstje over? Ik was van plan om in „De Meermin" te gaan eten." Ondanks Sjoerds verzekering dat de mui zen dood voor de kast vielen, stond Simon even later zo onhandig een groot tarwe brood te snijden, dat Han hem kordaat het mes afpakte. Sjoerd toverde een stuk kaas tevoorschijn. „Half ons kaas, dun gesneden, papa houdt niet van die hompen," mekkerde hij met een Imitatie-haags accent. „En dan bakken we nog een paar eitjes. Ik zou niet graag willen, dat je van de graat viel. zuster. Ze is niet op dieet," legde hij aan Simon uit. „En we mogen blij zijn als er nog iets voor ons overschiet." „Op brood en water hou je het lang uit," verzekerde Han vriendelijk. „Nou meneer..." „Hier valt niks te meneren," zei Sjoerd. „Meneer, notabene, tegen hem! Je moest eens weten wat een duistere figuur hij is. Zeg maar gewoon Simon hoor." „Nou, dat moet dan maar," schikte Han zich welgemoed. „Wat is er voor duisters aan, Sjoerd?" „Hij komt uit de binnenlanden van eh... van Zuid-Amerika." „Haha," lachte Han. „De laatste die 't vertelt leeft nog." „Nou, als je Rio onder 't binnenland rekent, klopt het wel zowat," zei Simon, met aandacht zijn brood met kaas beleg gend. Wat Sjoerd deed opmerken, dat er nog meer mensen van moesten eten. „Rio?" vroeg Han. „Nou, in zekere zin zijn we dan collega's. Ik heb in Buenos Aires gewerkt. Da's er nog wel een eindje vandaan, maar het komt wel op 't zelfde neer. Stinkend rijk en stinkend arm vlak naast mekaar." ,,'t Stinkt allebei," stemde Simon toe, die haar met verhoogde belangstelling aan zag. „Wat voerde u daar uit?" „Ik heb daar een paar jaren gewerkt als helpster van een priester, die de mensen in de krotten opzocht. Ik ben zelf niet katholiek, maar dat maakte niets uit. De padre was zelf een Hollander, had in dertig jaar zijn land niet gezien, was blij zijn moedertaal weer eens te kunnen ophalen. En we hadden zoveel werk, dat we nooit aan een discussie over katholi cisme en protestantisme toegekomen zijn." En ze vertelde van de verschrikkelijke omstandigheden waaronder ze gewerkt had. Van de nederzettingen van tienduizenden mensen in hutten, gemaakt van benzine- 'blikken, oude planken, stukken plaatijzer, zonder sanitair, zonder werk. zonder eten vaak, schooierend en schuimend, vuilnis bakken nazoekend. Van de kinderen met al hun ziekten en zweren, de hopeloze moe ders, het uitzichtloos bestaan van mensen die uit de verre provincies als muggen naar de lichten van de grote stad waren ge trokken. Om alleen te ervaren, dat het daar erger was dan in hun eigen regionen. (Wordt vervolgd) Bij het behandelen van de notulen tijdens de raadsvergadering op donderdag 27 sept. te Kortgene, vroeg het lid Van Damme naar de in de vorige vergadering beloofde be scheiden van de Colijnsplaatse Weegbrug. Hij had daar toen om gevraagd naar aan leiding van de gemeentelijke financiële bij drage voor het verplaatsen van de brug. De burgemeester zei te willen wachten op de goedkeuring van G.S. op het genomen besluit. Een schrijven van de Stichting Comité hulpverlening zuid-oost Azië betreffende woonruimte voor vluchtelingen, werd voor gesteld om voor kennisgeving aan te nemen. Dit was voor Boot en Blankenstijn aan leiding om te vragen of er geen mogelijk heden waren voor woonruimte. Het is onze plicht om de medemens te helpen. De burgemeester zei, dat het schrijven voor kennisgeving is aangenomen, omdat er geen zekerheid is of er woonruimte beschikbaar is. Ook vindt het college het spijtig, dat meer comité's gaande zijn, zodat het gevaar dreigt, dat men langs elkaar heen werkt. Het verzoek is niet gedaan voor het comité bootvluchtelingen. Hoewel Blankenstijn nog vyat dieper op de zaak wilde ingaan na de mededelingen van de burgemeester, legde hij zich node bij de beslissing van het college neer. Er werd verder meegedeeld, dat C.R.M. ƒ20.000,— extra beschikbaar had gesteld voor het jaar 1979 ter dekking van de kosten van het experiment specifiek welzijn in het proefgebied De Beveianden. En dat de begroting 1980 behandelingsgereed is. Een volgend punt was een voorstel om een bijdrage te geven aan een maatschap pelijk werkende aan de Anne Frank-school te Goes. Aan die school is een maatschap pelijk werkende verbonden in het kader van een landelijk experiment. Dat experi ment is op augustus 1979 beëindigd. Voor de gemeente Kortgene gaat het om 4 kin deren en een bijdrage van 678,dus 167,50 per kind. Dobbelaar vraagt of dit kinderen zijn uit onze gemeente. De bur gemeester zegt dat dit het geval is. Boot vindt het een goed voorstel, maar vraagt zich af of dit niet moet worden onder gebracht bij het onderwijs. Verder was hij het met het college eens. dat tot één jaar te beperken. Ook mevr. Van Oeveren heeft geen bezwaar vooral nu het per jaar wordt bekeken. Het voorstel wordt aangenomen. Een voorstel om een snoei-installatie op luchtdruk aan te schaffen, bracht De Looff er toe om te vragen of dit arbeidbesparend werkt en of het mogelijk is, dat meer terreinen dan de bungalowparken bewerkt kunnen worden. Wethouder Van der Weele zegt dat het niet arbeidbesparend, maar wel arbeidverlichtend werkt. Ook Boot is van mening, dat verbeterde werkomstan digheden van belang zijn. Bij een volgend voorstel, om een bijdrage te geven aan het „Kats Boekje", waarin voorlichting wordt gegeven aan de huidige en toekomstige inwoners van Kats, o.a. over de geschiedenis van Kats en van Noord- Beveland en dat door enige inwoners is samengesteld, vroeg Van Damme zich af waarom niet met advertenties is geprobeerd om de kosten te dekken. Men dient eerst bij particulieren te proberen, eer er een beroep op de gemeente wordt gedaan. Boot en Dobbelaar vinden het een uitstekend voorstel en het enthousiasme van de samen stellers mag best beloond worden. De burgemeester is vol lof over de ini tiatiefnemers. Het zou sneu zijn voor een kleine gemeenschap om in financiële moei lijkheden te raken. Het kost 1600,— en zij vragen 600,—. Vandaar dat het college positief heeft gereageerd. We scheppen ook geen precedent, omdat op alle dorpen vrij willig werk wordt gedaan, waar toch ook subsidie voor wordt gegeven. Hoewel Van Damme van mening blijft, dat met adver tenties de zaak zou zijn rondgekomen, wordt het voorstel met algemene stemmen aangenomen. Omdat door het ontslag van dhr. Goossen het aantal ambtenaren van de burgerlijke stand tot 3 is teruggebracht, wordt voor gesteld om dhr. G. P. Geelhoed als zodanig te benoemen. Zonder discussie wordt dit voorstel met algemene stemmen aangeno men. In de vergadering van oktober 1978 is besloten een samenwerkingsovereenkomst aan te gaan en werkwijzen vast te leggen in het bestuurlijk experiment op het terrein van het specifieke welzijn van de zes Bevelandse gemeenten. Door het bestuur- dersoverleg is op advies van de projekt- groep tot een serie wijzigingen besloten om de samenwerkingsovereenkomst aan te passen en om te komen tot de vorming van het bestuursoverleg, de installatie van de projektgroep en het aanstellen van een coördinator. Het college legt nu de herziene samenwerkingsovereenkomst ter vaststelling aan de raad voor. Mevr. Van Oeveren vindt het stuk moeilijk te lezen en vraagt wat de eisen zijn van de coördinator. Het gaat over een periode van 4 jaar. Wat gaat er nadien gebeuren? Blankenstijn vindt het een vreemde gang van zaken, dat men geregeld op het woord „Goes" stuit. We mogen aan alles mee betalen, maar Goes is niet in staat om zelf voor een coördinator te zorgen. De burgemeester vindt het positief, dat men gezamenlijk tot samenwerking kan ko men. Hij vindt het ook erg eenzijdig om te suggereren, dat alles in Goes wordt ge regeld en als het op betalen aankomt Goes niet thuis geeft. Het is voor Goes een zware last om al deze instellingen onder te brengen, waar wij niet aan moeten be talen. We moeten een en ander genuan ceerd bekijken en ook wel eens de hand in eigen boezem steken. Wat er na 4 jaar moet gebeuren is nog niet bekend, maar C.R.M. heeft een formatieplaats aan de Stichting Zeeland toegezegd. De taak van een coördinator is ingebouwd en met de salariëring is daar reeds rekening mee gehouden. Wat de eisen voor de coördinator zijn, is moeilijk aan te geven. Het voorstel om met de wijzigingen in te stemmen wordt aangenomen. Bij een voorstel tot deelname in expe riment commissie bevordering plaatselijke educatieve netwerken, vindt mevr. De Looff het bijzonder zinvol om op volwassen leef tijd deel te nemen aan scholing en vorming, waarbij men zich kan ontwikkelen op een manier waar men vroeger de kans niet voor kreeg. Omdat het een ontwikkelings- projekt is van 2 jaar, moeten we ons be zinnen of het wel of niet kan doorgaan in deze vorm van volwassen educatie. Ook de a.s. welzijnscommïssie kan dit experi ment volgen en bezien hoe de animo en de resultaten zijn. De vraag is, welke cur sussen, vorming en scholing kunnen binnen dit experiment vallen. Dobbelaar wil weten hoe het programma er uitziet. Mevr. Van Oeveren is positief over het werk van het Open-School-team. Ze is er van overtuigd, dat dit werk nodig is en dat het in stand moet worden gehonden. Waarschijnlijk zal een kleine eigen bijdrage van de deelnemers, die voor 80% uit vrouwen bestaat, geen bezwaar zijn. Wat de samenstelling van het programma betreft, zegt de burgemeester, dat het lijkt op het Open-School-programma. Hoe een en ander zich ontwikkelt, zal nog bekeken moeten worden. De Open School loopt af in 1980. Langzamerhand wordt duidelijk 045 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 20 23 25 27 28 29 31 33 34 35 37 39 40 41 42 43 u 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 50 61 Horizontaal: 1. afzichtelijk wezen - 6. mid deleeuws bouwwerk - 11. plaats in Over ijssel - 12. ontkenning - 13. luchtstrijd krachten (afk.) - 14. bedorven - 16. klooster voogd - 18. bijwoord - 19. gezellig - 20. groente - 22. Europese hoofdplaats - 24. soort kansspel - 26. gebrek - 28. inhouds maat - 29. geneesheer - 30. schatten - 32. hemellichaam - 33. deel van het lichaam 34. jongensnaam - 37. drank - 39. dunne 42. plaats op de Veluwe - 43. ijzeroxide 44. hetzelfde - 45. telwoord - 46. tip 49. bloedvat - 51. ton - 54. Eng. telwoord 55. watering - 56. vogel - 58. plaats in Gelderland - 59. deel van een schip - 60. betrekking - 61. plaats in Gelderland. Verticaal: 1. ziekte - 2. gewicht - 3. deel van de hals - 4. losse naad - 5. steenmassa 6. mep - 7. vleesgerecht - 8. een zekere 9. bijwoord - 10. leger - 15. vader of moeder 17. hersens als zetel van het verstand 19. het kiezen - 21. hetzelfde - 23. voor zetsel - 25. bid (Lat.) - 27. onzin - 28. strijdmacht - 31. inhoudsmaat - 34. dieren- lijk - 35. Europeaan - 36. materie - 37. omhulsel van rupsen - 38. deel van een wedstrijd - 39. zijrivier van de Donau 40. et cetera (afk.) - 41. sterk aftreksel 47. windrichting - 48. dunne - 49. sierplant 50. eenmaal - 52. groet - 53. seconde - 56. groet - 57. herkauwer. Oplossing kruiswoordpuzzel no. 644 Verticaal: 1. gratie - 2. as - 3. vinnig - 4. ir 5. neus - 6. revolte - 7. kers - 8. ar - 9. pikant - 10. pe - 11. ruilen - 15. neon 17. peer - 23. idool - 24. tante - 25. aarde 27. obool - 30. mirakel - 31. gammel 32. epos - 33. draalt - 35. bondig - 36. oran - 37. setter - 41. ober - 42. Orel 46. at - 47. ge - 49. lo - 50. ag. Horizontaal: 1. gravin - 7. kapper - 12. sire - 13. Erie - 14. An - 16. uiver - 17. pi 18. tennis - 19. stapel - 20. io - 21. Ee 22. enig - 24. tetra - 26. torn - 28. procent 29. proloog - 31. geld - 34. elite - 35. blos 38. ap - 39. re - 40. Monaco - 42. ornaat 43. ms - 44. baker - 45. nt - 46. alge 48. Elia - 51. letter - 52. logger.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1979 | | pagina 1