NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
U houdt nu
het meest gelezen blad
100 jaar muziek in Kortgene
I1
I
I18
I
8E
B
1
B
1
L
B
i
1
I57
■I
door Tom Lodewijk
Zeeland
Magazine?
6
21
31
33
34
51
42
43
fl
49
bü
bb
Mai M78
Donderdag 30 augustus t®79
82a Hawaï,
DRUK EN UITGAVE: DRUKKERIJ MARKUSSE TE WISSENKERKE - TEL. 01107-13 08 - GIRO 206882
Abonnementsprijs 20,— per jaar Franko per post ƒ32,50 per jaar Advertenties 31 ct per mm, exd. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordek^dteid dragen.
FEUILLETON
Karei vond dat ouderwetse denkbeelden,
al besefte hij niet dat hij zelf nog midden
in de negentiende eeuw stond. Voor hem
ging het om de winst. Lonen en prijzen
fungeerden daarin, maar mensen niet. Het
was al erg genoeg, dat je vanwege de
krappe arbeidsmarkt niet kon doen wat je
wou. De mensen in de fabriek meer nog
dan die op kantoor wisten dat „de jonge
meneer" hen eenvoudig niet zag. Hij reed
in zijn snelle sportwagen, hij liet in dure
restaurants dg kelners voor zich vliegen,
voorzover ze dat nog deden. Dat was alle
maal nodig voor de representatie en daarin
vond hij zijn moeder aan zijn kant, die
dit een machtig woord vond. Douwe Krol
was verre van representatief geweest, met
z'n eeuwige pet en de mesthandel was het
al evenmin. Ben had voor die dingen zo
geen gevoel, die zou liefst nog na een
drukke dag z'n das afdoen en z'n sokke-
voeten op een andere stoel leggen.
Jannetje zag in zoon Karei de kans, om
helemaal boven het verleden uit te komen.
Als Ben eens klaagde over de grote kosten
die zoonlief veroorzaakte, als er eens wrij
ving was omdat Karei wat al te veel uit
de hoogte tegen de mensen was opgetreden,
wist Jeanne, zoals ze thans heette, altijd
woorden ter verdediging te vinden. „Jij en
je zoontje" had Ben eens gezegd en hij
besefte zelf niet hoe juist hij de situatie
had geschetst: moeder en zoon aan de ene,
hij aan de andere kant. Maar ook hij
klemde zich vast aan de zoon en opvolger.
Anders immers had hij tevergeefs geleefd
en gewerkt. Want Ben Kroonstuiver was
één van die mensen die menen dat het
levensdoel er in gelegen is, dat hun werk
door anderen wordt voortgezet. „Anders,"
zei hij, „ging ik net zo lief iedere dag
vissen."
In heerlijke onwetendheid omtrent het
gesprek tussen moeder en zoon, waarvan
hij het onderwerp vormde, zat oom Simon
in een roeibootje op de plas naast zijn
nieuw ontdekte neef Pieter de Jong.
Hij logeerde bij Herman en Thea, maar
daar voelde hij zich voortdurend op visite
en had er dan ook een dag van genomen
om met Pieter te gaan vissen. Hij zat er
nu vlakbij, Pieter en Anneke woonden maar
een kwartiertje van Herman vandaan.
Het was stil op het water. Af en toe
kwam er geluidloos, behalve wat vaag geruis
van water en van wind in de zeilen, een
jolletje of een schouwtje langs, dan werd
er een hand opgestoken. Verderop tjotterde
de motor van een beurtschipper en een
statige Lemsteraak met witte zeilen toonde
dat er ook in de vrijetijdsbesteding rangen
en standen waren. Maar op het water, zei
Pieter. die zelf een klein schouwtje had,
ging het er alleen om of je een goeie
zeiler en een goeie sportsman was.
Oom Simon zat vredig naar zijn dobber
te staren en trok af en toe eens aan zijn
pijp. Gek, dacht hij, noch bij Ben, noch
bij Herman ontbrak het hem aan iets. Alles
was er royaler en geriefelijker dan bij
Pieter en Anneke. En toch had hij hier,
in dit bootje, naast zijn neef „de school
meester" pas het gevoel, werkelijk vrij man
te zijn en te genieten van het leven. Op
zitten en pootjesgeven was er niet bij. Je
kon helemaal jezelf zijn, want de anderen
waren dat ook. Er werd ook helemaal geen
drukte gemaakt. Neef én oom gingen samen
vissen. Dat was het doel van de tocht.
B»nt u reeds geabonneerd op
•en 2-maandelijks tijdschrift
met actualiteiten, cultuur,
evenementen, historie en
recreatie.
Het geheel in 4-kIeuren om
slag en alle artikelen voor
zien van nog nimmer gepu
bliceerde foto's.
Slechts 20,per jaar.
Vraag gratis proefnummer:
POSTBUS 1 -
WISSENKERKE
Inmiddels verleende de vis weinig mede
werking. „Ze hebben vakantie," wist Pieter.
„Ze verlangen helemaal niet naar de
pan," stemde Simon bedroefd toe. „Dat zal
Anneke spijten."
„Geloof dat," grinnikte Pieter, „die is
nogal tuk op al die rommel. Ik heb es één
keer een snoek gevangen. Mens nog toe,
alles stond overeind. En al die graten! Ik
had maar één troost, de jongens waren
diep onder de indruk."
Ze zwegen en visten weer.
„Hoe bevalt u nou dat niksdoen?" vroeg
Pieter, steeds starend op zijn simmetje.
„Nou, jong, eerlijk gezegd, maar matig.
Ik ben geen man om met m'n duimen te
draaien."
„Nee," knikte Pieter. Het was hem dui
delijk.
„ik zoek wat te doen, maar ik moet er
een beetje sjenieïgheid in hebben, zie je?
Niet te veel zorgen, een beetje eigen baas,
en liefst niet aismaar binnen. Daar moet
je tegenaan lopen."
„Ja," zei Pieter, „als je gaat zoeken vind
je het niet, stiekum wachten tot het voorbij
drijft en dan ophalen." Maar hij sprak aan
dovemansoren, want oom Simon was in een
andere wereld. Hij had „een bewijsje", er
was duidelijk daar onder water een lief
hebber komen opdagen.
„Eindelijk," zei Pieter, „wat zal het
wezen, een witvisje?"
„Nee," zei oom Simon gespannen, „dit
is wat anders, jong. Pats, daar gaat ie.
Nou, maar dat is een knaap!"
„Laat 'em niet schieten," vermaande
Pieter.
Nu. dat was oom Simon bepaald niet
van plan; met een ijver, een betere zaak
waardig, voerde hij de strijd met de nog
onzichtbare vis, die niet op de kennismaking
met oom Simon gesteld bleek. En toen hij
wild uit het water opsprong, zagen de twee
hengelaars eindelijk wat er aan de haak
spartelde.
„Een reus van een karper!" schreeuwde
Pieter opgewonden.
„Jaja," hijgde oom Simon, want de reus
van een karper gaf hem handen vol werk.
„Wacht," zei Pieter ijverig, „zal ik effe,"
maar hij maakte de zin niet af. In zijn
ijver om zijn maat te hulp te komen,
struikelde hij en wankelend proberend zijn
evenwicht te bewaren, belandde hij met
een grote plons in de woelige baren.
„Hou 'em vast," schreeuwde hij naar
oom Simon, „ik red me wel!"
Een zwaar geronk overstemde zijn woor
den. Met een sierlijke boog en een brede
schuimbaan voer een kleine sloep met bui
tenboordmotor op hem af.
„Hier moet je wezen," riep de schipper,
en naar oom Simon, „houd 'em aan de
lijn, meneer, ik pik deze dooje visjesvreter
wel op."
Pieter stak een nat hoofd boven de golven,
spuwde met een vies gezicht wat water
uit eii maakte zich gereed om zijn redder
van antwoord te dienen.
„Niet preken, klim d'r in," zei de redder.
„En dan zullen we es kijken wat die ouwe
baas klaarmaakt."
Oom Simon, ofschoon hevig benieuwd hoe
Pieters leven werd gered, was geheel be
vangen door jagersinstinct. Hij dacht niet
aan loslaten, integendeel bracht hij de kar
per al dichterbij. Hij voelde hoe de boot
hevig schommelde en begreep, dat er iemand
overstapte. Een bruin gezicht met baard
dook in zijn gezichtskring op, alsmede een
schepnet.
„We krijgen 'em ook nog," zei de baard.
Vijf minuten later was het bekeken. In
derdaad was het een pracht van een karper.
Oom Simon's borst zwol van trots. „Nau
welijks in 't land en nou al roem," zei hij
stralend.
Naast elkaar lagen de beide boten. Pieter,
in de sloep, was bezig zich van zijn natte
kleren te ontdoen.
„D'r ligt nog een ouwe werkbroek van
mij," zei de baard, „als je niet in adam-
kostuum wilt lopen, trek die dan maar an."
„Zozo," zei oom Simon, „nou u kwam
net bijtijds."
„U moet niet met schoolmeesters gaan
vissen," zei de baard, „daar komt niks
dan narigheid van. Dat zie je nou alweer."
„Luister niet naar wat die vent zegt,"
protesteerde Pieter, tijdens het uittrekken
van een kletsnat hemd, vanuit het andere
schuitje. „Hij heeft iets tegen schoolmees
ters, omdat ie het zelf nooit verder dan
de derde klas heeft gebracht."
Oom Simon grijnsde naar de baard. „Jul
lie kent mekaar zeker."
„Nou, ik zou Pieter niet kennen! Ik heb
hem bij vergissing het leven gered, anders
had ik hem laten dobberen. D'r is niks an
verloren, meneer."
„Jij mij het leven gered," protesteerde
Pieter. „Je had me bijna overvaren, sukkel.
Ik heb jou niet nodig!"
„Maar wel m'n broek," constateerde
baardmans tevreden. „Kleed je nou an,
want het is geen gezicht, al die beenderen."
Oom Simon knorde van genoegen. Niet
alleen had hij een knaap van een karper
gevangen, helemaal alleen, ondanks de duik-
demonstratie van zijn neef, maar hier was
een man komen opdagen waarmee je ook
figuurlijk uit vissen kon gaan, dat wist hij
meteen.
„Ik ben Simon Kolberg," zei hij, „en
Pieter is mijn aangetrouwde neef."
„Zo," zei de baard, „ik heet Sjoerd Bol.
Tia, je weet niet wat je in de familie
krijgt, hè? Het is een misstap van Anneke
geweest, denk ik altijd maar."
„Ik kom zo bij je," dreigde Pieter, die
net bezig was de laatste hand aan zijn
schaars toilet te leggen.
„Pas maar op, dat je er dan niet wéér
induvelt. Ik heb geen twee broeken," trei
terde Sjoerd.
Nadat oom Simon bemiddelt had tussen
de man met de baard en Pieter, die aanbood
zijn levensredder te water te werpen, to
verde Sjoerd ergens uit een kastje van de
sloep een kleine, vierkante fles te voorschijn,
waarvan hij Pieter de inhoud sterk aanbeval
tegen „de kippekoorts." Ook oom Simon
versmaadde de medicijn niet en Sjoerd nam
de laatste en grootste slok.
„Ziezo," zei hij, „alle goeie dingen bestaan
in drieën. Wat gaan we doen, jongens? Piet,
ga mee naar de werf, dan kunnen je kleren
drogen. Ennezouwen we die karper
dan niet soldaat maken?"
„Ben je gek," meende Sjoerd, „niks voor
Anneke."
Oom Simon meende van zijn neef al zoiets
gehoord te hebben. „Maar niemand gelooft
me als ik vertel
„Zien is geloven," besliste Sjoerd. „We
maken d'r een foto van. De karper een
beetje naar voren, dan lijkt ie nog groter
en u zakt een beetje door uw knieën."
„Je bent een schurk," lachte Simon Kol
berg.
(Wordt vervolgd)
Voor feestvieren bij een 100-jarige vere
niging is niet veel moed nodig. Meer lof
kan men toeschuiven naar al degenen, die
gedurende een eeuw de muziekvereniging
in stand wisten te houden.
Wat een doorzetting en opoffering moeten
de bestuursleden en leden van het eerste
uur hebben gehad om met eenvoudige in
strumenten een harmonisch geluid voort te
brengen. Zij toch wisten het te klaren om
na dagen ja lange dagen hard werken
een avond per week vrij te maken om
bij kou en kaarslicht te oefenen en te
repeteren. Steeds te voet langs vrijwel
onbegaanbare wegen werd getrouwelijk en
eensgezind getornd om zuivere tonen uit
te stoten.
De naam „Eendracht Maakt Macht" is
veel betekenend en hulde voor de leden,
die steeds streefden om de vaandelspreuk
te handhaven. Het saamhorigheidsgevoel
moet toch wel bijzonder groot geweest zijn.
Van het karige loon en grote verscheiden
heid van kleding en uitrusting, bezochten
zij te voet de omliggende plaatsen op
Noord-Beveland, waar zij de „muziekkie-
men" achterlieten.
Na enkele jaren ontsproot een zuster
vereniging te Wissenkerke, die onlangs haar
90-jarig bestaan mocht vieren. Een vereni
ging, die ook thans goed floreert en van
aanpakken weet.
Huidige leden, adspirantleden en vele
toekomstige muziekbeoefenaars, uw bedje is
gespreid. De begeerte tot het optreden in
uniform is al jaren verwezenlijkt en de
werkdagen zijn thans zodanig ingekort, dat
er in vergelijking met vroeger een
zee van tijd over moet zijn voor de mu
ziekbeoefening. Het draaien aan een knop
of het beluisteren van mechanische muziek
kan nimmer die bekoring geven als wat
men zelf produceert. Jongelui, ban luiheid
en laksheid uit uw agenda. Het verhoogt
de eendracht en het geeft u macht.
De bevolking draagt de muziek een warm
hart toe, niet alleen met woorden, maar
ook met daden, getuige de goede opbrengst
van ingezetenen, oud-dorpsgenoten, midden
standers en instellingen, etc. voor de viering
van het 100-jarig bestaan.
Dit is geen loze kreet, want zelfs het
gemeentebestuur van Kortgene onderschrijft
dit, door aan het jubilerende korps met
een groot scala van genodigden, een offi
ciële receptie aan te bieden op vrijdag 31
augustus a.s., aanvangende om 19.00 uur
in het dorpshuis „De Pompweie" te Kort
gene. Aansluitend hierop organiseert het
werkcomité een gezellige avond met mede
werking van The Riverside Combo.
Zaterdag 1 september a.s. staat de 100-
jarige E.M.M. de gehele dag in het midden
van de belangstelling.
's Morgens met torenmuziek, herauten te
paard en groepjes paarden/pony's zullen u
tonen, dat het een bijzondere dag is. Een
echt draaiorgel zal al spelende de stemming
verhogen.
In de namiddag zullen een aantal mu
ziekkorpsen hulde brengen aan E.M.M. bij
een muziektent op het Kerkplein en ver
volgens zullen deze korpsen bij toerbeurt
concerteren op de tent.
Voor de jeugd zal een jeugdprogramma
in „De Korenbeurs" worden georganiseerd
en één muziekkorps zal zelfs gaan musiceren
in het Pensiontehuis Noord-Beveland, zodat
jong en oud bij dit unieke gebeuren wordt
betrokken.
In de avonduren komt een groot muziek
korps „Kolpings' Zonen" uit Bergen op
Zoom een gevarieerd muziekprogramma
verzorgen en tot slot zal het muziekkorps
uit Oost-Souburg optreden met een taptoe
en fakkel-lampionoptocht.
Toont uw belangstelling en komt allen
naar Kortgene. Een aantal programma's
zijn nog te koop op de straat en bij de
sigarenwinkelier Fa. Post aan de Hoofd
straat. Door nijverige handen zijn borden
met muziekbalken gemaakt, die geplaatst
zijn bij de toegangswegen tot het dorp
Kortgene.
DOE IETSHEEL ZEELAND
OP DE FIETS
Zaterdag 1 september 1979
Provinciale Fietsdag Zeeland
Ook in de gemeente Wissenkerke bestaat
de mogelijkheid aan deze provinciale fiets
dag Zeeland deel te nemen. De Commissie
Sportieve Recreatie in de gemeente Wissen
kerke heeft hiertoe een route van ongeveer
35 km in de gemeente uitgestippeld.
U kunt tussen 9.00 en 12.00 uur starten
te: Wissenkerke, hal Dorpshuis, Voorstr. 20;
Kamperland, hal Dorpshuis, Nieuwstraat 46;
Geersdijk, hal Drenthehuis, Hoofdstraat.
De deelnemersbijdrage bedraagt 2,50
per persoon. Aan het eind van de tocht
wordt een medaille uitgereikt.
Fiets daarom eens mee.
Kruiswoordpuzzel no. 041
2
3
4
5
7
8
s
,0
11
12
14
15
16
17
19
20
22
23
24
25
2b
27
28
29
30
32
35
3S
40
44
47
48
51
52
54
56
58
Horizontaal: 1. noodgebouw - 4. borstharnas
6. indien - 8. gewicht - 9. muziekinstrument
11. halfedelsteen - 13. soort onderwijs - 14.
onderwijzer - 16. eminentie (afk.) - 18.
Europeaan - 20. schermbloemige plant - 21.
heuvel - 23. Europeaan - 25. spoorstaaf
26. voorzetsel - 28. staaf - 30. vochtig - 31.
vleesgerecht - 32. tafelfles - 34. getreiter
36. glibberig - 37. strafwerktuig - 39. op
gedragen werk - 41. deel van een bijenkorf
44. laatste nieuws (afk.) - 46. oefenen - 50.
geogr. aanduiding (afk.) - 51. plaats in
Duitsland - 53. deel van een trap - 55.
Eng. telwoord - 56. steen - 57. arbeidzaam
58. oorzaak.
Verticaal: 2. aanhaling - 3. vochtig - 4.
oude boomtronk - 5. deel van Amerika
(Eng. afk.) - 7. snavel - 8. toegankelijk
9. land in Europa - 10. dubbelklank - 11.
jongensnaam - 12. buigzaam - 13. koeien-
maag - 15. noodsein - 17. afstandsmaat
19. projectiel - 20. het in voorraad vervaar
digen - 22. tuin - 23. Frans voegwoord
24. toets alleen (afk.) - 25. tiert - 27. bevel
29. Eng. lidwoord - 32. afnemer - 33.
vreemde munt (afk.) - 34. pers. vnw. - 35.
ongekookte - 36. bitter vocht - 38. schaap
40. koud - 42. toestand van rust - 43. boom
46. kleurnuance - 47. slede - 48. deel van
de "bijbel (afk.) - 49. naar beneden - 52.
paard - 54. aanw. vnw.
Oplossing kruiswoordpuzzel no, 040
Horizontaal: 1. lamp - 3. snaar - 8. gauw
11. jeugdig - 13. n.t. - 15. na - 16. au
18. b.l. - 19. graad - 20. ons - 22. droog
23. e.a. - 24. verstolen - 27. o.a. - 28. ms
30. es - 31. sa - 32. ps - 34. mm - 36. pk
38. soep - 39. dadel - 40. raak - 41. pi
42. ai - 43. sg - 44. et - 46. ah - 47. oh
49. km - 50. verzenden - 55. oi - 57. renet
58. tra - 59. vijand - 60. ut - 61. Ee
62. Ed - 63. do - 65. rooster - 71. Noor
72. motel - 73. keel.
Verticaal: 1. lange - 2. ma - 3. se - 4. nu
5. agent - 6. ad - 7. ri - 9. af - 10. Wolga
11. jade - 12. gade - 14. tram - 15. nav
17. urn - 18. boos - 20. Oss - 21. sos
25. rendier - 26. Lapland - 29. steeg - 32.
piano - 33. USA - 35. ode - 37. aks - 43.
smet - 45. tzt - 46. Ina - 48. hond - 49.
kruin - 50. vee - 51. ster - 52. ernst
53. ever - 54. nijd - 56. idool - 64. Po
66. om - 67. oo - 68. te - 69. el - 70. re.
