NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
E
Baardproblemen
II houdt nu
het meest gelezen blad
op Noord-Beveland
in handen
GIEPS GOUDEN
VIJFJE
door Henk
van Heeswijk
Zeeland
Magazine?
No. 3714
Donderdag 1 juli 1976
79e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel 3 08, Giro 206882
Ab/innementsprijs 16,— per jaar Franco per post 25,— per jaar Advertenties 27 ct. per mm, excl. BTW
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen
FEUILLETON
Hoofdstuk 5: De groothandel.
In juni 1948 liep de overeenkomst af, die
Giep Geugies drie jaar tevoren met de
eigenaar van de grote kippeschuur had ge
sloten. Al die tijd was het gebouw ingericht
geweest als showroom en opslagplaats voor
de meubelen, die hij verkocht. Al die maan
den waren er vrijwel dagelijks bezoekers
geweest, van de Veluwe en uit de provincie
Utrecht. Want al had Giep contractueel
enkel een deel van noordoost Utrecht toe
gewezen gekregen, in feite bediende hij de
gehele provincie; af en toe druppelsgewijs
zelfs meublezaken in Noord- en Zuidholland.
Tot nog toe was daar nooit aanmerkingen
over gemaakt, maar in 1948 ging Maarten
Stroet voor zijn fabriek reizen en bewerkte
ook een gedeelte van de provincie Utrecht.
Giep had het evenwel te druk om er
erg in te hebben. Want hij had besprekin
gen met de gemeente, omdat de kippeboer
besloten had, dat het driejarig kontrakt
met Giep Geugies niet verlengd zou wor
den. Hij wilde weer een vermeerderings-
bedrijf beginnen, zodat Giep naar een ander
onderkomen moest uitzien. Daarvoor moest
hij grond hebben. Weliswaar was de nieuw
benoemde burgemeester niet ongenegen mee
te werken, zodat Giep te zijner tijd zou
kunnen verhuizen en zo mogelijk uitbreiden,
maar het terrein, dat hem toegewezen werd,
leek hem niet.Het lag ongunstig, vooral
voor de mensen, die met de trein arriveer
den, want er was-ook geen busverbinding
langs het terrein, dat voor industrievestiging
beschikbaar was gesteld. Daar kwam als
klap op de vuurpijl nog bij, dat Giep met
zijn gezin het huis uit moest, want Piet
Zwaan was afgekeurd en beëindigde van de
ene dag op de andere zijn dienst als sta
tionschef. En omdat hij in een zogenaamde
spoorwoning zat, moest hij die ook zo
spoedig mogelijk ontruimen. Er was een
nieuwe chef benoemd, afkomstig uit Lim
burg. De man ging voorlopig op kamers,
reisde in het weekeind naar zijn vrouw en
kinderen, maar iedereen begreep, dat dit
een noodmaatregel was, die zo spoedig
mogelijk opgeheven diende te worden.
In Hoogerbroek waren meer dan vier
honderd woningzoekenden. De bouw van
nieuwe huizen begon net zo'n beetje op
gang te komen. Maar daar had Giep niet
veel aan. Zijn oom en tante zouden weldra
een huis toegewezen krijgen, dat wist hij.
Maar hij, zijn vrouw en beide dochters
waren inwonend, dus in feite konden ze
door de Spoorwegen op straat gezet worden.
Gelukkig waren er verantwoordelijke
mensen op het gemeentehuis, dfe inzagen,
dat hier spoedig een beslissing moest wor
den genomen. Hoewel het bestemmingsplan
niet toeliet, dat er op het industrieterrein
ook woningen zouden worden gebouwd, wil
den burgemeester en wethouders wel de
raad voorstellen het plan in dit éne geval
te wijzigen, maar de eerstkomende raads
vergadering was pas over drie weken. Met
het risico, dat het afgestemd werd, omdat
de raad enkele maanden geleden al woe
dend was geweest op een wethouder, die
zijn zoon ergens een benzinepomp had laten
plaatsen, terwijl in het onderhavige be
stemmingsplan was bepaald, dat er op
geen enkele wijze industrie of iets derge
lijks gevestigd mocht worden. De wethou-
derszoon was er intussen al een garage
begonnen. Dit had kwaad bloed gezet en
Bent u reeds geabonneerd op
een twee-maandelijks tijd
schrift met actualiteiten,
cultuur, evenementen, his
torie en recreatie.
Het geheel in 4 - kleuren
omslag en alle artikelen
voorzien van nog nimmer
gepubliceerde foto's.
Slechts 16,— per jaar.
Vraag een gratis proef
nummer aan
POSTBUS 1 -
WISSENKERKE
daarom viel er niet veel heil van de ge
meenteraad te verwachten.
Toen nam Giep Geugies een radikaal
besluit. Hij huurde een zomerhuisje aan de
rand van het bos in een aangrenzende ge
meente. Het was een stevig stenen bouwsel,
weliswaar klein, maar net voldoende voor
twee volwassenen en twee kinderen. In deze
gemeente waren meer mogelijkheden en dus
vroeg en verkreeg Giep een onderhoud met
de burgemeester en beide wethouders. De
drie mannen voelden er wel wat voor de
meubelgroothandel van Geugies in hun ge
meente te krijgen. Na het onderhoud stapte
men in auto's en reed door de betrekkelijk
kleine gemeente. De burgemeester wees
naar een stuk grond, tegen het bos aan, op
een paar honderd meter van de grote weg
af, maar goed bereikbaar, omdat de ge
meente de grond al bouwrijp had gemaakt
en de weg provisorisch verhard. Giep vroeg
de meterprijs en die viel hem mee. In ieder
geval een stuk lager dan in Hoogerbroek.
Het hele terrein bedroeg ruim een halve
hectare. „Als ik in de kortst mogelijke tijd
een bouwvergunning krijg, koop ik het hele
stuk," besliste Giep. „Maar dan moet ik
ten volle op uw medewerking kunnen re
kenen, omdat de tijd voor mij dringt." Die
toezegging gaf men. Drie dagen later had
via de notaris de overdracht plaats en nam
Giep een architect in de arm. Hij liet zijn
bedrijf in Hoogerbroek zien en zei, dat hij
daar weg moest. „In Schalenveld heb ik
grond gekocht van de gemeente. Voor wat
de bouwvergunning betreft, heb ik alle me
dewerking van de gemeentelijke autoriteiten
daar. Maak een tekening en bestek en voor
waarden, zodat we zo snel mogelijk aan
het werk kunnen."
In het najaar van 1948 verhuisde Giep
met zijn vrouw en dochters naar het zo
merhuisje, dat op een kilometer afstand
lag van de grond, de hij gekocht had voor
zijn bedrijf. Met de boer, die eigenaar was
van de grote kippeschuur kwam hij over
een, dat hij er ook na afloop van het kon
trakt zou mogen blijven tot zijn nieuwe
gebouw klaar zou zijn. Al moest hij daar
voor wel een hogere huur betalen.
Thuis maakte Giep 's avonds berekenin
gen. Want al had hij deze drie naoorlogse
jaren redelijk goed verdiend, hij had bij
lange na niet voldoende geld om alles te
kunnen financieren. Dan kwam Hielkje wel
eens bij hem staan, sloeg haar mollig ge
worden armen om zijn hals en kuste hem.
Op een avond zei ze op zachte toon tegen
hem: „Als je niet voldoende geld hebt voor
die nieuwbouw, zeg het dan. Ik heb nog
behoorlijk wat op de bank en als het moet,
zal vader je zeker wel willen lenen."
Hij legde zijn vulpen neer en draaide
zich naar zijn vrouw. „Liefje, dit is op geen
stukken na in kontanten te voldoen. Ik heb
een ruwe berekening gemaakt. Als ik alles
wil hebben, zoals dat in mijn hoofd zit,
met woning en kantoor, ontvangstkamertje,
keuken, hal, parkeergelegenheid, centrale
verwarmingenfin, noem maar op, dan
kom ik zeker op acht ton. Achthonderddui
zend. En ik steek er beslist niet mijn hand
voor in het vuur, dat ik er geen cent boven
kom. De architect waagde zich niet een
bedrag te noemen, maar ik kon aan zijn
gezicht wel zien, dat driekwart miljoen,
wat ik opperde, in zijn ogen nauwelijks vol
doende zou zijn."
Hielkje schrok niet gauw, maar keek toch
wel verbaasd. „Acht ton! Maar lieverd, waar
wil je dat vandaan halen?"
Hij keek naar het verwonderde gezicht
van zijn vrouw en trok haar in een op
welling op zijn schoot. „Breek jij je lieve
hoofdje daar maar niet over, schat. Dat
komt allemaal best in orde. Zorg jij er
maar voor, dat we volgend jaar een zoon
hebben."
Ze vleide zich tegen hem aan. „En als
het nu weer een dochter is, Giep? Wat
dan?" vroeg ze zacht.
„Dan is ze vanzelfsprekend even welkom,
wat dacht je? Maar ik had toch wel graag
een zoon
Toen alle plannen eenmaal rond waren,
kwam nog vrij snel de bouwvergunning af
en veertien dagen later begon men met
het grondwerk. Dagelijks ging Giep even
kijken. Thuis maakte hij weer berekeningen
en begreep, dat hij veel geluk zou moeten
hebben, als in de voorzomer van 1949 alles
onder de pannen zou zijn. Als eerst de
grote hal maar klaar was, dan kon hij zijn
meubelvoorraad over laten brengen en was
hij tenminste van die huur af.
Op gezette tijden reed het echtpaar met
de kinderen naar Dronrijp, waar iedereen
gezond was en Sake geleidelijk aan de teu
gels overgaf aan zoon Fokke, die het bedrijf
te zijner tijd zou overnemen. Dan reden
ze zondags na kerktijd nog even door naar
Snakkerburen, naar Douwe en Catrien, be
wonderden daar hun zoon en bespraken
de zaken. Want Douwe had al moeilijk
heden gehad met Maarten, omdat deze in
zijn rayon, de drie noordelijke provincies,
aktief was geweest en aan een nieuwe zaak
een grote partij meubels had verkocht. „Die
knul schiet onder mijn duiven en wat kan
ik er aan doen? In feite is hij ook nog
mijn baas."
„Wat zegt Pomstra ervan?"
„O, met hem is wel te praten. Hij heeft
beloofd Maarten onder handen te nemen."
„Waar werkt Maarten eigenlijk? Ik be
doel: welk rayon heeft hij?"
„Officieel eigenlijk niets. Ik heb nog altijd
geen idee, of hij systematisch werkt of zo
maar eens te hooi en te gras wat orders
weet los te krijgen. Ik denk, dat ie wel vaak
in het zuiden zit."
Nu schoot het Giep te binnen, dat Maar
ten ook al aan het werk was geweest in
Utrecht. Weliswaar in dat deel van de pro
vincie, dat officieel niet tot zijn rayon be
hoorde, maar omdat er toch nooit iemand
uit Leeuwarden kwam, had hij geleidelijk
aan de hele provincie als zijn werkterrein
gaan beschouwen. Giep wist nu, dat Maar
ten er al menige order, die hij anders kreeg,
in de wacht had gesleept. „We moeten
maar eens een keer naar Leeuwarden om
met Pomstra te praten," meende Giep. „Mij
dunkt, er is toch zeker nog plek genoeg
voor Maarten om af te werken. Als ik denk
aan Overijssel en de rest van Gelderland,
dan heeft hij een groter rayon dan ik. En
denk eens aan het zuiden
Douwe haalde de schouders op. „In het
zuiden krijgen wij toch geen voet aan de
grond. Daar zitten zoveel andere fabrieken."
(Wordt vrevolgd).
VOOR ONZE VOORVADEREN WAS SCHEREN
EEN MARTELENDE BEZIGHEID
Vrijwel geen enkele moderne man be
schouwt het dagelijks scheerkarwei als een
regelmatig weerkerende ellende. De moderne
middelen die ons ten dienste staan, zijn van
dien aard, dat we ons in een wip en zonder
problemen keurig glad scheren.
Wanneer u zo in de vroege morgen
met het scheren bezig bent, denkt u dan
eens aan uw voorvaderen, voor wie dit
zelfde werk niet minder dan een marte
lende bezigheid was.
Reeds eeuwenlang voert de man een
verbeten strijd met de stoppels die zijn
gelaat ontsieren. Het is een eenzijdig ge
vecht, want de baard is een onverslaanbaar
monster. Hoe heviger men strijdt, des te
sterker en veelvuldiger toont de tegenstan
der zijn wapens.
Bij alle volkeren in de grijze oudheid
werd de baard in ere gehouden. De grote
goden van het heidendom werden met een
baard afgebeeld en ook Mozes bemoeide
zich met de baard. Hij kondigde namelijk
af, dat mannen zich niet mochten scheren;
slechts slaven en zwakken werden geschoren.
De bewoners van Kreta schoren als straf
de baard af van dieven en brandstichters
en de Spartanen deden dit bij gedeserteerde
soldaten. In die tijden betekende het baard
loos zijn een schande.
De Grieken dachten er anders over. Bij
hen zien wc keurig gladgeschoren gezichten
op de afbeeldingen. De beroemde veldheer
Alexander de Grote, heeft de mode om
zich te scheren sterk verbreid en via Sici
lië, kwam de scheergewoonte naar het oude
Rome. Pro en contra baard wisselden daar
nogal met de verschillende heersers. Scipio
Africanus verbood het dragen van een baard,
behalve als teken van rouw. Keizer Hadria-
nus voerde de baard echter weer in, maar
keizer Constatijn deed hem weer in de
ban en zo ging dat nog lange tijd door.
De oosterlingen hebben zeer lang de
baard in ere gehouden. In Egypte mochten
slechts edellieden een vierkante baard dra
gen en het gewone volk moest glad ge
schoren door het leven.
In Rusland is heel lang de baard in ere
geweest, totdat Peter de Grote, die de
westerse zeden in zijn land wilde door
voeren, het dragen van de baard verbood.
Een hevig oproer was hiervan het gevolg
en de vorst werd gedwongen de maatregel
in te trekken. Het baarddragen werd wel
toegestaan, maar er werd zwaar belasting
op geheven. Daardoor lieten de Russen zich
niet afschrikken en het geld stroomde in
de schatkist.
Slechts heel langzaam hebben de scheer-
methoden zich in de loop der tijden ont
wikkeld en veel van onze voorvaderen heb
ben ongetwijfeld gejammerd over de ellende
die hen was „beschoren".
Het scheermes van de oude Grieken had
veel weg van een sikkel. Hiermede kon men
echter niet alle behaarde plaatsen bereiken.
De resterende plukjes haar moesten gewoon
met een tangetje worden uitgetrokken. Een
uiterst pijnlijke zaak.
De Romeinen gebruikten reeds een meng
sel van vet en alcali, om de baardharen
wat soepeler te maken voor de behandeling.
De Egyptenaren gebruikten een mes, dat
veel op een beitel leek! De Germanen had
den koperen scheermessen en elders waren
nog andere martelwerktuigen in gebruik,
zoals scherp geslepen stenen, stukken bam
boe, schelpen en wat al niet meer voor
materialen. Steeds weer kwam het er op
neer dat het scheren een bijzonder on
plezierige zaak was, waaraan de mannen
zich dienden te onderwerpen.
Tegenwoordig hebben we geen problemen
meer. Velen scheren zich elektrisch, zonder
gebruik van water en zeep en daartoe staan«
hen de modernste apparaten, voortreffelijke
stukjes van onze hoogontwikkelde techniek
ter beschikking. Anderen houden het bij
het oude vertrouwde scheermes en gebrui
ken nog water en zeep. Maar ook hier
hebben zich ontwikkelingen voorgedaan,
die het scheren een werkje van korte duur
maken en wat zeker geen marteling meer
is. Prima gladgeschoren in een wip is te
genwoordig een normale zaak.
Wanneer de „ouden" eens om een hoekje
konden kijken, zouden ze ons benijden.
Kruiswoordpuzzel no. 484
Horizontaal: 1. voorzetsel - 3. jongensnaam
6. schrede - 8. voorzetsel - JO. vaartuig
11. geur - 14. bejaarde - 15. wrede keizer
17. godheid - 19. ter attentie van (afk.)
21. wederhelft - 23. gelofte - 25. boos
27. stuk grond - 28. telwoord - 30. gebied
33. schillen - 35. vaartuig - 36. afvoerbuis
39. jong dier - 40. Fr. lidwoord - 41.
tweetal - 42. gebruik in kleding - 43.
vaartuig - 44. opening - 46. drank - 48.
ontkenning - 50. afgod - 52. elke - 55. in
orde - 56. Europeaan - 58. drank - 59. wate
ring - 61. opzoeken - 64. voorzetsel - 66. vul
kaan - 67. verstand - 69. advies - 70. plaats
in Frankrijk - 72. land in Europa - 74. af
standsmaat (afk.) - 75. bijb. naam - 76.
bergweide - 77. goud (Fr.).
Verticaal: 1. in orde (afk.) - 2. familielid
3. kledingstuk - 4. bericht - 5. zangnoot
6. handelsterm - 7. noodsein - 8. begrip
9. deel van een Franse ontkenning - 12.
Europese hoofdplaats - 13. drank - 16.
landbouwwerktuig - 18. bez. voornaamw.
19. stapel - 20. omroepvereniging - 22.
van het jaar - 23. rivier in Spanje - 24.
Spaanse titel - 26. gymnasticktoestel - 29.
armoede - 31. soort dans - 32. soort bank
roet - 33. stofvöuw - 34. draagvat - 37.
meisjesnaam - 38. familielid - 45. plant
47. lijst - 49. verharde huid - 50. graaf-
diertje - 51. munt - 53. vogel - 54. aanzien
56. zijrivier van de Donau - 57. vreemde
60. plaats in N.-Holland - 62. tegen - 63.
tijdperk - 65. rivier in Spanje - 66. plaats
in Gelderland - 68. water in Utrecht - 69.
godsdienst (afk.) - 71. bestaat - 73. bijwoord.
Oplossing kruiswoordpuzzel no. 483
Horizontaal: 1. USA - 4. overvol - 9. das
11. leb - 13. as - 14. on - 15. Eem - 16. lo
17. aantasten - 21. es - 23. staand - 25.
pikant - 27. rr - 28. ai - 30. ao - 31. er
32. sinaasappelen - 37. sta - 38. ag - 39.
tm - 40. nog - 42. Ee - 43. sr - 44. ego
45. af - 46. du - 47. tno - 49. db - 51. si
52. kil - 53. onderstelling - 59. zr - 60. os
61. mi - 62. ra - 64. freule - 68. koepel
71. To - 72. indrukken - 75. Ik - 76. bof
78. ei - 79. Ee - 80. Eva - 82. neb - 83.
kroning - 84. ons.
Verticaal: 2. slot - 3. ae - 5. vandaag - 6.
Est - 7. vos - 8. ontpopt - 9. de - 10. amen
12. Baarn - 15. enkel - 16. LSK - 18. An
19. Ab - 20. ei - 22. sta - 24. arie - 26.
aren - 29. is - 30. ap - 32. steno - 33. aarde
34. angst - 35. email - 36. nodig - 37. set
41. gul - 48. onze - 50. broeder - 51. slikken
52. knap - 54. druif - 55. ss - 56. em - 57.
Irene - 58. oft - 63. elk - 65. robe - 66. In
67. nu - 69. oe - 70. elan - 73. Rip - 74.
kei - 77. Ob - 81. vo.
