NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD H DE KLUIZENAAR Zeeland Magazine? DE TAPIJT- SPECIALIST No. 3692 Donderdag 29 januari 1976 79e jaargang Druk en uitgave; Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel 3 08, Giro 206882 Abonnementsprijs 16,— per jaar Franco per post 25,— per jaar Advertenties 27 ct. per mm, excL BTW Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen Onze kroonprinses mag zich verheugen in het voorspoedig opgroeien van haar vier zonen. Tijdens de ski-vakantie in het Oostenrijkse Lech werd weer een prachtige serie foto's van onze vorstelijke familie gemaakt. Willem-Alexander riep: „Nou even stilstaan jongens, dan zijn we er gauw vanaf." Het is goed dat onze kroonprinses nog een groot gedeelte van haar tijd aan haar gezin kan besteden. Zij heeft voldoende tijd over om aan haar verplichtingen te voldoen en om zich voor te bereiden op de haar wachtende taak om haar moeder op te volgen als koningin van ons land. Zij zal zich dan volledig aan die zware opgave moeten wijden en daarom wensen wij haar toe dat zij nog enige tijd „moeder" in haar gezin kan zijn voordat zij „moeder des vaderlands" wordt. Wij feliciteren haar met haar 38ste verjaardag. XNJhm~2M FEUILLETON door Gerrit Franssen Terwijl zij afwaste, molk hij de koe en had buiten, voor de duisternis inviel, nog het een en ander te doen. Els zat bij de tafel met de koffie en koek op hem te wachten. Het was al lang donker buiten de woning, toen hij terugkwam in huis. Hij sloot de buitendeur. De hond was naar het fornuis gelopen en ging ervoor liggen. De ketel water, die er op stond, begon te zingen. Even kuste hij haar op de wang. Bent u seeds geabonneerd op een twee-maandelijks tijd schrift met actualiteiten, cultuur, evenementen, his torie en recreatie. Het geheel in 4 - kleuren omslag en alle artikelen voorzien van nog nimmer gepubliceerde foto's. Slechts 16,per jaar. Vraag een gratis proefnummer aan POSTBUS 1 - WISSENKERKE toen hij ging zitten. Ze schonk koffie in en dronken, de rest van het gebak etend, dat van de verjaardagsfuif was overgebleven. De man ging naar het fornuis en zette de aan de kook geraakte waterketel een eindje terug. Waarna hij weer naar de tafel liep, maar nu in de leunstoel ging zitten. Ze keken elkaar aan, lang. Als het ware om elkanders gevoelens te peilen. Tot hij zwijgend zijn armen uitstrekte, uitno digend. Ze keek nog altijd naar hem. Hij had zijn pijp neergelegd. Nog een keer strekte hij zijn armen naar haar uit. Het was, alsof er een elektrische schok door haar lichaam voer, een kontakt kwam tot stand; ze kon geen weerstand meer bieden. Ze wilde het ook niet meer. Haar ogen schitterden, toen zp overeind kwam en naar hem toe liep. Even daarna zat ze dicht tegen hem aan en liet zich kussen en liefkozen. Pas toen hij haar in zijn sterke armen omhoog hief en ze instinctmatig haar armen om zijn hals sloeg, zei ze als laatste poging om dat wat onweerstaanbaar ging komen, te bezweren: „Het bed moet nog opgemaakt worden. Ennemijn pyjama is nog bo ven In haar oor fluisterend, zei hij; „Heb je die dan nodig vannacht?" Ondanks de veranderde situatie ten aan zien van haar status in dit huis, ging het werk als elke andere dag normaal door. Indien het weer zulks toeliet, ging hij zodra het licht werd met de tractor en aanhang wagen naar het land om het ontginnings werk voort te zetten. Om 's avonds terug te keren met enkele stapels zoden, die hij aflaadde en tegen de schuur onder het afdak optastte. Maar als hij het huis betrad, omhelsde ze hem met al het vuur van haar liefde en verlangen voor deze man. Want nu wist ze het: met hem zal ik gelukkig zijn, zelfs hiér. In dit afgelegen deel van ons land. Waar vrijwel nooit iemand langs komt. En naarmate de avonden verstreken trilden ze beiden van verlangen elkaar te bezitten tot in het oneindige, telkens weer. Om daarna in eikaars armen, geheel ver zadigd en bevredigd, in slaap te vallen. In de stille uren van de dag, als ze alleen was met de hond en haar dagelijks werk verrichtte wist ze: Ik heb geen verlangens meer, want dit is mijn geluk. Ik heb een man, die me verafgood en van wie ik intens ben gaan houden. Meer heb ik niet nodig. Maar op een dag in oktober, waarop de bruin verkleurde bladeren al vielen, reed hij met zijn tractor naar Langeveen en nam de fiets mee. „Ik zal hem wel een paar dagen kwijt zijn," zei hij tegen Els, „want hij moet nodig helemaal gerevideerd worden. Het is geen bezwaar, want ik kan natuurlijk evengoed doorgaan met mijn werk. Nog boodschappen? Neem ik die gelijk mee Zc keek hem na, toen hij op de tractor gezeten in het bos verdween. Ze zag nog even 't metaal van de fiets blinken in het zonlicht, toen was hij weg. Terug in huis ging ze door met haar werk. Om tien uur dronk ze koffie en dacht: hij zal nu wel gauw thuiskomen, tenzij hij meer boodschap pen moest doen. Wat heeft hij eigenlijk gezegd? Was het niet, dat hij tegen lunch tijd terug zou zijn? Ze wist het zich niet meer te herinneren, maar het kon haar ook niet zoveel schelen. Ik zie 't wel, wanneer hij thuiskomt. Ze zat nog aan tafel, toen ze de hond opeens naar buiten zag gaan. Dat kan twee dingen betekenen, wist ze: of hij ziet een haas of een konijn, of hij voelt, dat er iets of iemand nadert. En omdat dit laatste in deze tijd van het jaar helemaal iets on waarschijnlijk is, temeer omdat de bronstijd van de herten is ingetreden en dan is het bos eigenlijk voor iedereen taboe, hield ze het op een konijn of ander klein wild. Maar de hond kwam even later in de deuropening staan en keek de vrouw aan. Ze wist nu: er is in ieder geval iets bizonders. Waar schijnlijk komt er iemand deze kant uit, want ik ken die blik in zijn ogen: hij vraagt ermee of het in orde is of niet. Dus maar eens kijken, besloot ze, opstaand. Met de hond liep ze naar buiten. En luisterde. Ja, ze hoorde hét geluid van een auto. Kon zijn, dat hij over de weg reed, als de wind oost was, kon je dat goed horen. Maar de wind was zuidwest. Ze luisterde opnieuw. Is het de tractor? Nee, het geluid is anders. Dit is een gewone personenauto. Misschien brengt iemand hem toch met de wagen thuis. Het was een blauwe Opel en zag er- nieuw uit. Beer keek haar "aan, maar de vrouw beduidde de hond, dat hij moest gaan zitten. Zelf nam ze een afwachtende houding aan. De wagen stopte op enige astand van het huis, dicht bij de schuur. Het geluid van de motor stierf weg. Vrijwel meteen stapte er een vrouw uit de wagen, modieus gekleed in een bruin mantelpak. Ze was niet groot, maar haar gezicht had iets ex pressief, met regelmatige trekken. Behalve de mond, die smal was. Ze had licht aan gezette lippen. Ze leken dun. Dit alles zag Els in de enkele sekonden, die er verliepen tot de vrouw haar genaderd was. De hond kwam weer overeind. Els zag, dat zijn bo venlip gevaarlijk krulde. Ze gaf het dier zacht een tik op zijn kop en zei: „Koest, Beer, houd je gemak." De vrouw was haar tot drie passen ge naderd en keek haar met een lichte spotlach om de mond van top tot teen aan. „De zaken gaan hier blijkbaar goed tegenwoor dig." Haar stem klonk beschaafd, maar met een licht accent. „Er is tevens vrouwelijke hulp aanwezig. Of is het de moderne Asse poes?" Nogmaals bekeek ze Els van onder tot boven. Els, gekleed in overall en blote voeten in klompen gestoken, beheerste zich. „Wie bent u?" vroeg ze kalm. De ander knikte. „Logische vraag, die ik evenwel ook kan stellen: wie bent u??" En ze legde de klemtoon op het laatste woord. „Ik ben mevrouw Lefering," antwoordde Els en er klonk een zekere trots in haar stem. Grote verbazing op het gezicht van de andere vrouw. „Dat is even een surprise!" Ze stak haar gehandschoende hand uit naar de vrouw. „Wat leuk. Dan zijn we collega's. Want ik ben ook de vrouw van Dirk Lefering!" Els wankelde, zo schrok ze van deze laatste woorden. De hond deed een paar stappen in de richting van de vrouw, maar Els boog zich snel voorover en pakte Beer bij de hals. „Ben je helemaal gek gewor den?" riep ze tegen het dier. „Vooruit! Naar binnen! Ik kan het alleen wel af." De hond had geen woord verstaan, maar begreep precies, wat er van hem werd ver langd. Met de staart omlaag liep hij lang zaam naar de deuropening en verdween naar binnen. Els wist op dit moment: Beer kent deze vrouw en heeft een gloeiende hekel aan haar. Waarom anders zou hij zo lelijk tegen haar doen? De vrouw zei: „Kan dat mormel tegen woordig weer horen? Hij gehoorzaamt u tenminste Later, toen de bezoekster weer vertrokken was, deed Els, wat onder de gegeven om standigheden het enige was, wat haar nog overbleef: ze verkleedde zich en pakte haar bezittingen in. Gelukkig, dat ik nog vol doende geld bij me heb, dacht ze. Een bloc note pakkend, nam ze een balpen en schreef enkele regels. Ze bekeek het nog even, het geschrevene nalezend. Een snik welde er in haar op. Nog een keer keek ze in het rond, toen pakte zc het koffertje, dat ze in de periode van Dirks verblijf in het ziekenhuis, tijdens winkelen in Almelo had gekocht, aaide de hond over de kop en knielde nog even bij hem neer. „Dag Beer, dag lieve hond, dank je voor alles, wat je voor me deed en vooral voor je bescherming, elke dag en elke nacht. Zorg jij verder voor de baas, jongen, want hij zal het nodig hebben Toen liep ze vlug weg. De hond keek haar na, misschien niet-begrijpend, maar tenslotte ging hij weer als altijd languit in de deuropening liggen, maar keek wel af en toe naar binnen, alsof hij iets zocht of miste. De vrouw in het bos wist nu de weg. Ze repte zich in de richting Vriezenveen, want ze wist, dat Dirk naar Langeveen was gegaan en dat lag precies in tegenoverge stelde richting. Zo vlug het pad dit toeliet, liep ze door. Omdat ze niet het risico wilde lopen, dat hij haar achterna kwam. Na een uur lopen was ze doodmoe, want al maakte ze de laatste tijd zondags door gaans een lange wandeling met Dirk, dit was ongewoonte. Maar ze zette haar tanden opeen en liep verder, tot ze de buitenwijk van het dorp bereikte. Daar zag ze een autoverhuurinrichting. Een man stond bui ten een grote, zwarte auto te wassen. Ze bleef bij hem staan en vroeg: „Is hier een taxi te krijgen?" De man kwam overeind, de vrouw aan kijkend. „Het hangt er van af, waar u heen moet." „Als het kan: naar het station Almelo." Hij knikte en begon zijn handen af te vegen. „Dat is mogelijk. Ogenblik." Even later zat ze in de auto en had binnen twintig minuten het station bereikt. Ze betaalde de man, hem vriendelijk dan kend toeknikkend. Voor het loket in de hal van het station vroeg ze een enkele reis Haarlem. Want onderweg had ze haar besluit genomen. Niet naar huis terug, maar voorlopig een paar dagen naar Danny en Babs. Die vangen me wel op. In de trein kwam ze enigszins tot zich zelf. Ze rookte en toen de kelner langs kwam met een wagentje dranken en kleine etenswaren, nam ze een kop koffie en twee broodjes, want nu voelde ze, dat ze trek gekregen had. Na deze geïmproviseerde lunch voelde ze zich wat rustiger, al dacht ze met weemoed terug naar het boswach tershuisje in De Pollen. Maar wat ze van daag van die vrouw, die Ada Lefering te weten was gekomen, ging toch wel alle perken te buiten. Hoe in-gemeen om te zwijgen over het feit, dat hij getrouwd was. Al meer dan tien jaar! (Wordt vervolgd). DELTA STAR Torendijk 45 - Kortgene Telefoon 01108-2 80 -4 28 Het goedkoopste adres van Zeeland voor TAPIJT 's Zaterdags na 12.00 uur GESLOTEN Kruiswoordpuzzel no. 462 Horizontaal: 1. hetzelfde - 4. glans - 7. rivier in Limburg - 11. rustplaats - 12. projectie plaatje - 13. halfbloed - 15. en omgekeerd (afk.) - 16. bekende motorraces (afk.) - 18. zwaar stuk hout - 19. deel van een etmaal 21. bijb. plaats - 23. waterplantje - 24. hert 26. neerslag - 28. persbureau - 31. toon ladder - 32. beroemde schilder - 34. muziek term - 35. woerd - 39. gelofte - 41. voor malig Russisch heerser - 44. optocht - 46. godin - 48. sekonde - 49. meisjesnaam 51. cijfercombinatie - 53. soort kussen - 56. voornemen - 58. windrichting (afk.) - 59. in orde (afk.) - 60. aangezien - 62. dun 63. watering - 64. voorzetsel - 65. geivaagde toer - 66. soort struisvogel. Verticaal: 1. vogel - 2. boom - 3. oud-noors prozawerk - 5. metaal - 6. delfstof - 8. plaats in Noord-Holland - 9. vogel - 10. langzaam - 14. langwerpig rond - 15. nauwe 17. losse naad - 18. straf - 20. meisjesnaam 22. part - 25. plaats in Duitsland - 26. uitroep - 27. Gode zij lof (Lat. afk.) - 28. uitroep - 29. meisjesnaam - 30. bevestigings middel, snoer - 33. vr. munt - 36. naschrift (afk.) - 37. pl. in Noord-Brabant - 38. oven krabber - 39. dr. voegwoord - 40. dat is (afk.) - 41. boeket - 42. onvriendelijke be jegening - 43. water in Noord-Brabant - 45. geestdrift - 47. vuilnis - 50. geleedpotig dier 51. feestkleding - 52. brandbaar koord 53. vis - 54. smook - 55. paar - 57. bijb. naam - 61. nieuw (lat.). Oplossing kruiswoordpuzzel no. 461 Horizontaal: 1. vezel - 5. kranig - 10. pro 12. eek - 13. ra - 14. one - 15. oester 17. dons - 19. til - 21. ri - 22. sla - 24. jaar - 25. Kreta - 27. lab - 28. een - 30. inept - 32. pil - 34. Evert - 36. eel - 37. si 39. Eli - 40. ge - 41. km - 43. emelt - 44. st 46. am - 48. aar - 50. co - 52. are - 55. links - 57. iel - 59. egaal - 61. Leo - 62. sar 64. sprei - 66. edel - 67. oke - 68. me 69. sim - 71. Nita - 73. teller - 76. des 78. do - 79. leg - 80. Oss - 81. orgaan 82. kroes. Verticaal: 1. vos - 2. zee - 3. eerst - 4. Ik 5. Kro. - 6. ranja - 7. no - 8. intree - 9. gei - 10. partie - 11. rei - 16. terp - 17. da 18. dabei - 20. lente - 23. lap - 25. kelk 26. ets - 27. 11 - 29. erg - 31. ne - 33. Irene 35. vis - 38. Ier - 39. etc - 42. mak - 45. taai - 46. alles - 47. mie - 49. Assen - 51. oer - 53. ra - 54. elders - 56. noemer - 57. ir 58. LSK - 60. geel - 63. Alida - 65. peter 67. oa - 68. mes - 70. ido - 72. ton - 74. ego - 75. los - 77. sg - 79. Ik.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1976 | | pagina 1