NOORD-BEVELANDS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD GD DE KLUIZENAAR Mijn litteken steekt zo FSourier heefl PE schoenen Zeeland Magazine? Ne. 3675 Donderdag 25 september 1075 79e jaargaag Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel 3 08, Giro 206882 Abonnementsprij's 14,— per jaar Franco per post 22,50 per jaar Advertenties 25 cent per mm, excl. BTW Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen doer Gerrit Franssen „In dit gedeelte is niet veel wild. Het bos is ook niet erg groot. Het leent voor de grote stropers nauwelijks de moeite. Trouwensals de jachtopzieners er de lucht van krijgen, organiseren ze een klop jacht, net zo lang tot ze die schooiers op heterdaad kunnen betrappen. Maar dat is hier nog maar één keer gebeurd: verleden najaar op een nacht." „Dicht bij hier?" vroeg ze. Er klonk enige angst in haar stem. „O nee, bij de Pollen. Dat is zo ongeveer aan de andere kant van het bos. Zo'n anderhalve kilometer zuidelijk. Wat dat be treft, leven we hier vredig en rustig. Heel erg eenzaam. De meeste mensen zouden er niet tegen kunnen." „Jij wel." „O ja. Hier heb ik gevonden, wat ik nodig had." Ze ging er niet verder op in. Terug lopend in het vertrek, zei ze: „Het schaak spel is nog compleet. Als je zin hebt..." Koffie drinkend en schaakspelend ver maakten ze zich die morgen. Els rookte af en toe een sigaret en voelde zich happy. De hond lag in de deuropening en keek soms naar het tweetal. Van buiten kwam nauwelijks geluid. Soms het getjetter van een vogel. Een enkele keer loeide de koe. Voor het overige verbrak niets deze stilte. In het spel waren ze aan elkaar gewaagd. De man zei, toen ze de stukken opzetten, nadat de eerste partij in remise was ge ëindigd: „Ik heb 't zeker in een jaar of drie niet meer gedaan." Ze antwoordde: „Ik evenmin. Ik had er eigenlijk nooit wat mee op. Ik heb een broer, die is er een meester in. Lid van zo'n club en in wedstrijden bij het eerste tiental spelend. Echt een fanatiekeling in schaken. Maakt ook problemen voor kranten en zo. Maar ik zag er nooit veel in en dacht: dat is iets voor mannen." Begrijpend antwoordde hij: „Soort min derwaardigheidsgevoel. Vrouwen eigen." „Best mogelijk. Vader wilde, dat ik het leerde. Het komt je algemene ontwikkeling ten goede, zei hij dan. Dat was een soort stokpaardje van hem. Misschien had hij gelijk. Maar hij besliste teveel in mijn le ven: ik kreeg niet voldoende gelegenheid zelfstandig te worden. Me te ontplooien. Zelf iets te scheppen naar eigen zin. Ik leefde niet, ik werd geleefd, snap je? Iemand startte me en dirigeerde me volgens een bepaald systeem. Eigen initiatief was er niet bij. Misschien waren zijn bedoelingen goed, maar ik kon het op de duur niet meer verwerken. Nu ja, er waren nog andere omstandigheden, die me tenslotte opstan dig maakten. Op een gegeven ogenblik zag ik het niet meer: er ontstond een soort explosie bij me. Nu ja, na een ruzietje ben ik het huis uit gelopen. De spreekwoor delijke druppel, die de emmer deed over lopen. Ik kan me nog herinneren, dat ik op een bus ben gestapt en in de stad een Bent u reeds geabonneerd op een twee-maandelijks tijd schrift met actualiteiten, cultuur, evenementen, his torie en recreatie. Het geheel in 4 - kleuren omslag en alle artikelen voorzien van nog nimmer gepubliceerde foto's. Slechts 13,per jaar. Vraag een gratis proefnummer aan POSTBUS 1 - WISSENKERKE trein heb genomen, maar daarna is er een mist. Mijn herinneringen zijn vervaagd, als ik probeer te ontdekken, wat ik die be wuste dag allemaal heb gedaan tot ik hier in de buurt over dat bospad liep en jou zag werken. Vanaf dat moment weet ik alles nog, maar daarvoor „Gebeurt vaker. Als gevolg van heftige gemoedsaandoening. Tijdelijke onderbreking van het geheugenbewustzijn. Soms komt het terug. Vind je het belangrijk?" Schouderophalend deed ze een zet. „Wat is belangrijk?" Ze keek hem aan. „Dat ik leef? Dat ik er ook ben op deze wereld? Dat ik sinds enkele dagen hier ben neerge streken? Bij jou in huis? En me probeer verdienstelijk te maken? Dat ik het fijn vind, omdat hier een volledige vrede is? Rust, ja, vooral rust? Of komt het, omdat ik hier helemaal mezelf kan zijn? Omdat niemand me commandeert of bestelt? Dat ik eigen initiatieven kan ontplooien?" Ze wees naar de schoongemaakte kamerwand. Knikkend antwoordde de man: „Alles bij elkaar waarschijnlijk. Misschien was je een luxe gevangene, met alle mogelijke comfort, maar toch een gevangene. Nu ben je vrij." De man aankijkend, sprak ze: „Ja, dat is het, denk ik: vrijheid. Die heb ik in wer kelijkheid al een hele poos gemist. Nu ben ik vrij. Als ik weg wil gaan, doe ik dat. Je kunt me niet tegenhouden. Als ik wil blijven weet ik nu, dat jij het goed vindt. Niemand legt me beperkingen op. Dat zal het wel zijn. Als ik, bij wijze van spreken, op blote voeten buiten in de regen wil gaan lopen, zodat mijn haren drijfnat wor den en m'n bloes en rok aan me kleven, kan ik dat gaan doen, want niemand zal het me verbieden." „Vast niet. Het zou enkel jammer zijn van je bloes en rok, he? Trek dan in elk geval een lange broek aan." „Kijk, daar heb je nu het verschil. Mijn vader zou zeggen: je bent gek om op blote 'voeten in de regen te gaan lopen. Je bent toch geen ganzehoedster." Ze lachte. „Zoiets bijvoorbeeld. En m'n geliefde stief moeder zou er ongetwijfeld aan toe voegen: Zonde van je haren; kost je weer geld voor de kapper en je hebt toch al zulk onmo gelijk haar!" „Welnee, hoe komt ze er bij? Je hebt prachtig haar!" riep de man ineens op hef tige toon uit. „Het lijkt wel zijde, zo zacht lijkt het. En het glanst Ze keken elkaar aan en beiden begonnen te lachen. Hij voelde zich betrapt en om zich een houding te geven, klopte hij nauw keurig zijn pijp uit. „Sorry, Els, maar ik vind, dat je erg mooi haar hebt." „Dank je. Mijn stiefmoeder heeft een hekel aan me. Omdat ik nog thuis ben. Mijn beide broers zijn getrouwd, hebben hun eigen gezin en dus maling aan Dien. Zo heet ze. Maar ik ben nog thuis; dat is haar een doorn in het oog. Ze wil mijn vader helemaal alleen voor zichzelf hebben, begrijp je? En doet val alles om me te treiteren en te vernederen." „Ik kan het me voorstellen. Ik heb vroeger duiven gehad. Symbool van de vrede, niet? Nou, vergeet het maar rustig: de gemeenste dieren, die je kunt bedenken. Als twee duivinnen met elkaar vechten en je grijpt niet in, vechten ze net zo lang door, tot er één zijn kop helemaal stuk gepikt is en sterft." Hij knikte. „Als vrouwen samen vechten, in werkelijkheid of via pesterijen, dan is het erger dan twee mannen met elkaar. Dat wil ik er maar mee zeggen." Hij verzette een loper. „Schaak." De vrouw legde haar koning om. „Ik geef het op. Misschien ben ik, na ons ge sprek er niet meer helemaal bij met m'n gedachten. Graag nog eens een volgende keer, want ik vind het nu wel een leuk spel." 's Middags ging Dirk een dutje doen. „Dat is m'n zondagsprivilege," zei hij schert send. „In de week heb ik daar geen tijd voor. Althans, ik gun het mezelf niet. Maar zondags ga ik graag 's middags een uurtje naar bed." Maar Els had geen lust om te gaan slapen. Waarom zou ik? Ik ben klaar wakker. Ze had zin om een wandeling in het bos te maken. De regen had nagenoeg opgehouden; het wolkendek was niet meer zo dik. Met een beetje geluk krijgen we vanmiddag nog opklaringen, dacht, ze. Met de hond op haar hielen liep ze een eindje de laan rond, af en toe een klein stukje het bos in, maar het was zo dicht, dat ze niet verder durfde gaan dan een meter of dertig. Zolang ik het licht door de bomen van de laan kan zien loop ik, maar daarna ga ik weer terug. De hond keek haar af en toe aan. Wat moet je nu tegen een dier zeggen, dat doof is en niet kan blaffen? Ze aaide hem zo nu en dan over z'n kop en dan drukte hij zijn neus in haar rok. Op een gegeven ogenblik knielde ze bij hem neer en nam zijn kop in haar armen, met haar gezicht tegen hem aan. „Ach, mijn diertje, wat erg, dat je niet meer kunt horen, want dan zou ik zeggen, hoe lief ik je vind en hoe fijn, dat je me beschermt als dat nodig zou zijn. Want je bent intelligent genoeg om je andere zintuigen optimaal te ge bruiken. Fijne Beer van me, hoor!" Het dier kwispelde met zijn staart en gaf haar heftige likken met zijn grote, lange tong. „Ja, ik weet wel, dat je van me houdt. Misschien ben jij de enige in de wereld, die echt om me geeft. Zonder enige bijbedoelingen. Kom jongen, we gaan weer terug. Om een kopje thee te zetten. Met een plakje cake erbij omdat het zondag is. En dan roken we fijn een sigaretje en denken we: laat iedereen verder de koorts krijgen, he? We hebben met niemand meer iets te maken. Geen boze stiefmoeder, die mij hier wat kan doen, omdat niemand weet, dat ik hier neergestreken ben. En Dirk stelt geen vragen. In dit opzicht vooral is-ie een fijne knul." 's Avonds vroeg ze: „Mag ik morgen een paar boeken uit die kist op de schuurzolder halen om te lezen?" „Natuurlijk. Waarom niet?" „O, ik dacht, omdat je ze opgeborgen had. Waarom eigenlijk heb je ze niet hier? Mij dunkt ze wees naar de wand daar kun je best een plank timmeren om er een aantal op te zetten." Hij keek. „Ja, daar zit wat in. De ko mende week zal ik eens kijken, op een avond als ik een beetje bijtijds thuis ben. Help me er maar aan herinneren." „Lees jij nooit meer?" Hij begon verlegen te lachen. „Sinds ik hier werkik had ze aanvankelijk be neden, al die boeken en had het plan veel te gaan lezen. Ik dacht er tijd voor te zullen hebbenmaar sinds ik hier werk, kan ik 's avonds niet meer lezen. Als ik tien minuten in eén boek kijk, vallen mijn ogen dicht. Liet zal wel komen door het werk, dat ik hier doe." (Wordt vervolgd). EEN KWESTIE VAN WEERSGEVOELIGHEID Het is reeds lang bekend, dat bijvoor beeld mensen die ergens een litteken heb ben, de veranderingen van het weer reeds één of twee dagen van tevoren krijgen aangekondigd door fijne stekende pijn in dit littekenweefsel. Het lijkt dan alsof er spelden in gestoken worden en het slachtoffer zegt dan: „Mijn litteken steekt zo. We krijgen ander weer." Dit verschijnsel beperkt zich overigens niet alleen tot mensen met een litteken. Ook zij die gebroken armen of benen heb ben gehad en patiënten die lijden aan Ischias, kennen dit verschijnsel, evenals vele anderen. Is de weersverandering eenmaal een feit, dan houden de pijnen weer op en velen beschouwen deze weersgevoeligheid dan ook als een bijna onfeilbare barometer. Maar dit neemt niet weg, dat velen een derge lijke gevoeligheid toch niet zo op prijs stellen. Reeds honderden jaren geleden wist men van dit verschijnsel en het is zelfs verwerkt in rechtspleging. Wanneer iemand een an der, bijvoorbeeld in een gevecht e.d. wonden toebracht waarvan men mocht verwachten dat zij weersgevoelige littekens zouden opleveren, achtte men het slachtoffer ern stiger gedupeerd en naar verhouding van de ernst was ook de straf van de delinkwent zwaarder. Het kwam zelfs tot uiting in een lijst van boetes. Jarenlang heeft de wetenschap zich af gevraagd, wat toch wel de oorzaak van dit verschijnsel kon zijn en het is enkele jaren geleden pas aan een team van Weense onderzoekers, bestaande uit medici, bio logen, natuurkundigen en meteorologen gelukt een tip van de sluier rond dit mys terie op te lichten. Tien jaar lang heeft men er aan gewerkt. Begonnen werd met het registreren van meteorologische veranderingen, terwijl pa rallel daarmee aantekeningen werden ge maakt van patiënten en hun klachten. Men heeft het gezocht in een eventuele invloed van veranderingen in de tempe ratuur, veranderingen in de luchtvochtig heid, of in de luchtdruk, maar deze faktoren bleken niet verantwoordelijk te zijn voor de bekende verschijnselen. Tenslotte koncentreerde men zich op de elektriciteit in de lucht, die ook bepaalde veranderingen ondergaat wanneer het weer zich gaat wijzigen. Deze veranderingen spe len zich inderdaad zo'n 24 tot 48 uur voor de weerswijzigingen af. Vroeger meende men, dat deze elektrische verschijnselen zich op grote hoogte afspeelden en dus geen invloed op het menselijk lichaam konden hebben. Nu is gebleken, dat deze processen zich ook op lagere niveaus vol trekken en daarmee werd deze faktor bij zonder interessant. De onderzoekers hebben vastgesteld, dat de elektrische processen in de lucht van invloed zijn op de celwanden van weefsels. Er ontstaat aan de oppervlakte een zekere beïnvloeding. Bij gezond weefsel hebben de oppervlakten van de cellen een bescher mend laagje, waardoor de elektriciteit in de lucht geen invloed op de celwand kan uitoefenen. Bij ziek weefsel mankeert een dergelijke beschermende laag en de elek triciteit is in staat een bepaalde invloed op de celwand uit te oefenen, waardoor een soort kortsluiting ontstaat. Dit leidt onder andere tot verstoring van de zuur stofvoorziening van dit weefsel en er ont staan pijnlijke spanningen in de spieren. Overigens treden dergelijke verschijnselen ook onder normale omstandigheden op, wanneer er zich ergens in het lichaam een ontstekingshaard bevindt. Bij ophanden zijnde weersveranderingen hebben de elek triciteitsveranderingen in de lucht ook in vloed op het zieke weefsel en nemen de pijnen e.d. toe. De ontdekking van het hoe en waarom van weersgevoeligheid is van groot belang, omdat medici verwachten, dat uit deze wetenschap ook nieuwe mogelijkheden ge boren kunnen worden. Kruiswoordpuzzel no. 445 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 i 14 15 17 18 19 m 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 bi 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 Horizontaal: 1. een duistere zaak - 7. pl. in Overijssel - 13. bar - 14. meisjesnaam 15. voetbalvereniging - 16. deel van een dag 17. maanstand (afk.) - 18. deel van een week 19. stuk grond - 20. zangnoot - 22. bij woord - 24. plaats in Duitsland - 26. vogel 29. plaats in Zuid-Holland - 31. fraai 33. afgod - 35. bevel - 36. titel - 37. en omgekeerd (afk.) - 38. verlaagde toon - 40. bestemming - 41. zangnoot - 42. titel - 43. klein persoon - 45. plant - 46. hoofddeksel 48. verlaagde toon - 50. vierkante platte steen - 52. lust - 54. ijzeroxide - 56. oever gewas - 57. voorschrift - 59. slimme - 60. soort - 61. steen - 63. compagnon (afk.) 65. rustplaats - 66. naar mijn mening (afk.) 67. welwillende lezer (lat. afk.) - 68. tuin 70. wagen (Eng.) - 72. bevel - 73. liefkozing 74. plaats in Brabant - 75. plaats in Zeeland. Verticaal: 1. godsdienst - 2. woonschip 3. N.V. (Duits) - 4. land in Azië - 5. hemels wezen - 6. zangnoot - 7. vlaktemaat (afk.) 8. nobele - 9. regel - 10. dubbelklank - 11. strik - 12. oorsprong - 21. vogel - 23. verlangen - 24. deel van Amerika (afk.) 25. onvruchtbaar - 27. nieuwe wereldtaal 28. jongensnaam - 30. ingetogen - 31. dof 32. deel van het hoofd - 34. eetgerei - 36. zuivelprodukt - 39. van het heilige roomse rijk (afk.) - 40. Europeaan - 43. provincie 44. steen - 45. lidwoord - 47. speelgoed 48. boom - 49. zeker - 51. dwaas - 52. telwoord - 53. deel van de hals - 55. lidwoord - 57. communicatiemiddel - 58. muziekterm - 60. ontvangstbewijs - 62. oos terse titel - 64. schaap - 67. hevig - 69. munt - 71. rijksgrens (afk.) - 72. sociaal democraat (afk.) - 73. uitroep. Horizontaal: 1. klomp - 5. aan - 7. poets 11. stoer - 13. egaal - 15. rel - 17. pleiter 19. ski - 21. anode - 23. net - 24. kaart 26. no - 27. baron - 29. as - 30. r.r. 32. ja - 33. Ed - 34 ha - 35. emoe - 37. s.l. - 39. sr - 40. tolk - 42. Brest - 43. ivoor - 44. twijg - 46. is - 47. p.e. - 48. Edda - 50. An - 51. N.S. - 53. uk - 54. Ee 55. et - 57. thans - 61. l.s. - 63. gezin 66. ore - 67. salet - 69. ara - 70. element 73. era - 74. niets - 76. Maarn - 78. dadel 79. t.a.t. - 80. paard. OO. 444 Verticaal: 1. koran - 2. Oslo - 3. m.t. 4. pope - 5. arena - 6. netto - 7. park 8. o.a. - 9. Elsa - 10. spits - 12. el - 14. ge 16. enorm - 18. Iers - 20.- kraal - 22. dl 25. af - 27. bassist - 28. nerveus - 31. robijn - 34. horde - 35. ent - 36. erg 38. l.t.s. - 39. sip - 40. toe - 41. K.M.A. 45. water - 49. deler - 52. Harm - 55. egard - 56. r.i. - 58. hoest - 59. neemt 60. Aa - 62. stand - 64. zand - 65. Neel 67. stap - 68. Lena - 71. It - 72. na 75. i.e. - 77. ra. GANZEPOORTSTRAAT 21 - TEL. 16535 - GflES j

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1975 | | pagina 1