NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
Het wederzijdse wantrouwen
Plouvier heeft DE schoenen
H
L
m
Zeeland
Magazine?
Ne. 3642
Donderdag 6 februari 1975
78e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel 3 08, Giro 206882
Abonnementsprijs 14,— per jaar. Franco per post 22,50 per jaar. Advertenties 25 cent per mm, excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
22
„Je bent natuurlijk welkom, je vrouw
eveneens. We geven een receptie en daarna
is er een etentje met de naaste familie
leden, wederzijds. Regien wil graag, dat
jullie er ook bij zijn. Bericht je even, of
je het doet? En hoe laat je hier kunt zijn?
Kunnen we er rekening mee houden voor
wat betreft de volgorde."
Over vader geen woord. Ik neem aan,
dat de stakker er niet eens bericht van
krijgt, want Regien is meerdèrjarig en heeft
nu geen toestemming meer nodig. Enfin,
ik heb momenteel een gerechtvaardigd
excuus om weg te blijven. Vanavond meteen
maar schrijven.
Tijdens de maaltijd werd er tussen het
echtpaar nauwelijks gesproken. Blijkbaar
was ieder met zijn of haar gedachten bezig.
Frans vond de stilte pijnlijk. Hij wilde ver
tellen van zijn sukses ten opzichte van
de besprekingen met het stichtingsbestuur
in Zaltbommel, maar hij besloot er over
te zwijgen, omdat anders de naam Zalt
bommel weer zou klinken.
Na het eten hielp hij, zoals hij meer deed
indien hij thuis was, de gebruikte vaat naar
de keuken te brengen. Terug in de kamer
stak hij opnieuw zijn pijp aan, herlas de
brief van zijn moeder en probeerde zich
daarna te verdiepen in het avondblad:
foto's van in de mist op elkaar gereden
wagens: drie doden op de E 8. Moeten ze
maar niet als idioten rijden. Je hebt altijd
opnieuw weer van die stommelingen, die
met mist toch gaan inhalen.
Een klein half uurtje later pas kwam
Ina terug in de kamer. In haar handen
twee koppen koffie. Ze zette er een voor
hem neer, waarna ze op de bank ging
zitten, haar man enige tijd aankijkend.
Opeens vuurde ze de al die tijd op haar
lippen brandende vraag op hem af: „Waar
om ben jij gisteravond naar Jannie gegaan?"
Hij keek geschrokken op van zijn lektuur.
De aderen op zijn voorhoofd begonnen zich
te spannen. Maar hij beheerste zich met
moeite en zijn antwoord was een weervraag:
„Hoe kom jij op de zotte gedachte, dat
ik de nacht bij Jannie zou hebben door
gebracht?"
Ze fronste haar wenkbrauwen. „Heb ik
dat gezegd? Ik heb 't woord „nacht" niet
in de mond genomen."
„Nee, maar in gedachten stel je je
zoiets voor. Laat ik je dan vertellen, dat
ik Jannie sinds haar verdwijning niet meer
heb gezien, niet hier en niet elders. Ik
zei je al, dat ik het dorp Hurwenen niet
eens weet. Nooit van gehoord zelfs."
„Waar was je vannacht dan, als je niet
in Hurwenen verbleef?"
„Heb ik je daar geen antwoord op ge
geven, toen ik thuiskwam?" Zijn stem
klonk dreigend.
„Jawel. Maar ik geloof geen barst van
die zogenaamde zakelijke relatie. Als je
genoeg van me hebt, zeg het dan. Dan
Bent u reeds geabonneerd op
een twee-maandelijks tijd
schrift met actualiteiten,
cultuur, evenementen, his
torie en recreatie.
Het geheel in 4-kleuren
omslag en alle artikelen
voorzien van nog nimmer
gepubliceerde foto's.
Slechts 13,per jaar.
Vraag een gratis proefnum
mer aan:
POSTBUS 1,
WISSENKERKE
door Gré de Boer
weet ik tenminste, waar ik aan toe ben.
Want als ik over alles nadenk, is het wel
heel toevallig allemaal: die smerige beha
in je wagen. Eigenaresse Jannie Essenga.
Je komt onverwacht thuis en dan zie ik,
dat je bij de buurvrouw bent. In casu
Jannie. Opeens is Jannie verdwenen met
een rotsmoessie: ze vindt Bert te oud.
Flauwekul, want dat wist ze eveneens
voor haar huwelijk. Ze duikt op in een
rotgat bij Zaltbommel en jij moet opeens
zo nodig voor zaken naar dat stadje en
blijft er zelfs de hele nacht hangen. Al
thans in de omgeving. En probeert mij
wijs te maken, dat je bij een zakelijke
relatie geslapen hebt. Wat was die zoge
naamde relatie? Een vrouw zeker, he? Ik
geloof geen barst meer van je verhaaltjes.
Jij en Jannie zullen dat samen wel bekok
stoofd hebben. Met de bedoelingnu
jawelke bedoeling snap ik al lang.
Dat heb je vannacht dan wel fijn voor
elkaar gehad, zeker? Als dat ellendige geval
met vader niet was gebeurd, zou er geen
haan naar gekraaid hebben en hadden
jullie rustig door kunen gaan. Hoe vaak
heb je in het verleden al ergens anders
geslapen dan in een hotel? De keren, dat
je 's nachts niet thuiskwam?"
Ze snikte. „Vader heeft me indertijd tot
in de treure toe gewaarschuwd: pas op
met hem; het nest, waaruit hij voortge
komen is, deugt niet. Maar ik vertrouwde
je, omdat ik van je hield. Waarom bedrieg
je me? Waarom doe je me dit aan? Ben
ik niet altijd goed voor je geweest?"
De man legde de uitgegane pijp in de
asbak. De krant viel van zijn schoot, toen
hij overeind kwam. Met een felle blik in
zijn ogen liep hij naar de vrouw en bleef
vlak voor haar staan. Even keek hij op
de klok, waarna hij een opschrijfboekje
uit zijn zak diepte en er wat op schreef.
Het blad uitscheurend, gooide hij het voor
haar neer. „Bel op. Het is het wegres
taurant aan de autoweg naar Den Bosch.
Daar eet ik doorgaans. Vraag naar me
vrouw Van der Ven en vraag haar, waar
ik de afgelopen nacht heb doorgebracht.
Ze woont in Kerkdriel. Daar heb ik ge
slapen en nergens anders, versta je? En
Jannie heb ik niet gezien. Al die onzin,
die jij hier hebt uitgekraamd, zijn verzin
sels, die in jouw wantrouwend brein naar
voren zijn gekomen. Het is, dat ik een
vredelievend mens ben, andersik zou
in staat zijn je te slaan, vrouw."
Ze keek naar het briefje, waarop tele
foonnummer met kengetal was geschreven.
Zonder het aan te raken, vroeg ze: „En
die mevrouw? Woont zij alleen?"
Hij dacht: nu moet ik hoog spel spelen.
Een andere mogelijkheid is er voor mij
niet meer om me te rehabiliteren. Wijzend
op het briefje, antwoordde hij: „Bel op.
Dan krijg je het antwoord. Of ze al dan
niet alleen woont, moet je dan zelf maar
uitzoeken. Als je goed geluisterd hebt, weet
je, dat ik zei: mevrouw Van der Ven. Het
was op haar advies, dat ik naar Kerkdriel
reed. Vanwege de mist, die steeds dichter
werd. Het dorp ligt een kilometer of drie
van de grote weg. Uit veiligheidsoverwe
gingen besloot ik niet helemaal naar Zalt
bommel te rijden."
„Waarom bij die mevrouw? Er is toch
ook een hotel?"
„Wist ik niet. Denk je, dat ik met mijn
werk door zulke negorijen rijd? En het
was een vriendelijk aanbod. Natuurlijk heb
ik ervoor betaald, want dat moet ik in
een hotel eveneens."
„Het klinkt anders maar erg toevallig,"
bleef ze nadreinen als een klein kind.
Hij keerde terug naar zijn stoel en dronk
het restje koffie op. „Je denkt maar, wat
je wilt. Als je tevens beseft, dat je op
dit moment bezig bent de basis, waarop
ons huwelijk rust, met je onzinnige ver
dachtmakingen te ondermijnen. Enne
nog bedankt voor je sneer. Voor wat betreft
het nest, waaruit ik voortgekomen ben.
Dank je nogmaals. Ik zal die vooral goed
in mijn oren knopen, mevrouw."
Het was lange tijd stil in het vertrek.
Van onder haar oogleden wierp ze steelse
blikken naar haar man. Opeens voelde ze
pijn. Op dezelfde manier als indertijd die
avond, toen ze het op aandringen van haar
vader had uitgemaakt met Frans. Ik houd
van hem, wist ze opnieuw. Ik wil hem niet
verliezen. Maar ik vertrouw hem niet meer.
Het is allemaal zo toevallig. Bovendien
kan ik niet loskomen van de gedachte, dat
hij toch iets voor me verzwijgt. Maar wat?
Waarom is hij niet eerlijk tegenover mij?
Ze zag, dat Frans zenuwachtig was. De
manier, waarop hij rookte, verried dit. Ze
kende hem immers? Hij is geschokt. Of
is het schrik? Omdat ik hem door heb?
Wat weet ik, als het er werkelijk op aan
komt, van mijn man? Ik zeg nu wel, dat
ik hem ken, maar is dat ook zo?
Wie is in staat de intiemste roerselen
van de mens te bevroeden? Niemand im
mers! Je denkt, dat je geheel voor elkaar
leeft en daarom alles weet van je partner,
maar opeens bots je tegen een gesloten luik.
Ieder mens behoudt een zekere privacy.
Niemand geeft ooit zijn ego geheel bloot.
Wat gaat er nu in Frans om?
Om zich enigszins een houding te geven,
steekt Ina een sigaret op. En rookt. Ze
laat haar huwelijksjaren de revue passeren.
En vooral de laatste twee jaren, de omgang
met de buren. Met Bert en zijn veel jongere
vrouw. Jannie, die soms met van die kalver-
ogen haar man aankeek. Als hij bijvoor
beeld naar de keuken liep om een nieuwe
fles te halen. Ze is zelf vrouw en kent
die blik. Ze heeft er nooit op gereageerd.
Ook niet op de flirtations, die af en toe
tijdens de kaartavonden plaatsvonden. Of
op verjaarsfeestjes en andere hoogtijdagen.
Ze herinnert zich nog de laatste nieuw
jaarsdag, waarop ze beiden naar de andere
kant waren gegaan om Bert, Jannie en hun
dochtertje een voorspoedig nieuwjaar te
wensen. Zelf had ze Bert gekust. Twee keer.
En hij had zich ook niet onbetuigd gelaten.
Daar steekt niets in; gewoon een vriend
schappelijke zoen. Desondanks had ze een
zekere jaloezie in zich voelen opkomen,
omdat ze moest toezien, dat Jannie haar
armen om Frans' hals had geslagen en hem
uitbundig had gekust. Ze had er zelfs een
grapje over gemaakt: mooie gelegenheid
om eens mijn knappe buurman te kunnen
omhelzen. Frans had er wat verlegen
lachend bij gestaan.
Och, dat beetje flirtenZe had er
eigenlijk nooit bizondere aandacht aan be
steed. De enkele keren, dat Bert haar in
de nek zoende, toen ze in de keuken een
slaatje klaarmaakte (maar Bertfoei,
don Juan, ga daar in de hoek staan om
je te schamen) en een keer op haar wang,
toen ze hem een lift had gegeven, omdat
hij met pech aan de kant van de weg
stond, een kwartier buiten het dorp (nou,
een hand was ook voldoende geweest, buur
man). Maar toch inwendig gevleid, omdat
ze instinctmatig begreep, dat Bert haar
bewonderde. Ik ben beslist niet lelijk,
vast niet. Ik heb bovendien m'n figuur mee.
Aan m'n benen mankeert evenmin wat. Al
die dingen ziet een man. Als het niet zo is,
mankeert er iets aan hem. En ergens ben
ik natuurlijk ijdel. Als alle vrouwen. Ik
vind het fijn bewonderd te worden en op
straat kijkt menige man me na. Zoiets
voel je immers.
(Wordt vervolgd).
BEZETENHEID
We zijn in letterlijke zin bezeten geraakt
van onze demokratische principes. De laatste
twintig jaar vooral zijn we maar steeds
doende om alles wat er maar op bestuurlijk
gebied bestaat nóg demokratischer te ma
ken. De inspraak „van onderop" moet in
al het bestuurlijke tot uiting komen, want
dan pas, zo meent men, maken we een
waarlijk demokratische samenleving. Het
gevolg is, dat er op ieder bestuurlijk
niveau overlegd moet worden met groepen
van ondeskundigen, die toch ook zo nodig
hun zegje willen doen, al is het maar om
zichzelf te laten gelden. Al die inspraak,
al dat overleg, mag niet geweigerd worden,
want dat zou als ondemokratisch worden
aangemerkt, hoe demokratisch de betref
fende bestuurlijke organen dan ook tot
stand zijn gekomen.
Al die besturen die daar zitten om tot
daden te komen, worden nu gedwongen om
met allerlei er zich bij betrokken voelende
groepen hun plannen breedvoerig te be
spreken. En omdat die groeperingen er zich
mee willen bemoeien, voelen zij zich ook
gedrongen om alternatieve ideeën naar vo
ren te brengen. Waar dan ook weer niet
iedereen het mee eens is. Ideeën die prak
tisch soms ook niet te verwezenlijken zijn,
doch waarvan het uren kost om dat duide
lijk te maken, als men zich al wil laten
overtuigen. Vaak is het zo, dat toch die
alternatieven door een meerderheid van de
zich ermee bemoeienden worden aanvaard.
En dan moet het betreffende bestuur maar
zien, hoe dót dan eventueel te verwezen
lijken is, ook al weten de deskundigen bij
voorbaat dat het op een teleurstellend re
sultaat moet uitlopen.
Het is begrijpelijk, dat dit op de duur
bij de deskundige bestuurders tot frustratie
gaat leiden. In de kort achter ons liggende
tijd hebben al enige rektoren van univer
siteiten en hogescholen hun tijdelijke be-
stuursbaan voortijdig opgegeven. Zo pas
was dat weer prof. dr. H. A. Leniger te
Wageningen. Hij noemt als reden „de ein
deloze diskussies in de universiteten, de
langdurige procedures, de moeizame be
sluitvorming, het kwistig omspringen met
de tijd, het doodbloeden van initiatieven en
de ruime inspraak van ondeskundigen."
En diezelfde argumenten gelden ook op
ander bestuurlijk niveau. Als het niet om
hun baan en dus hun bestaan ging, zouden
ook vele burgemeesters het bijltje erbij
neer willen leggen. En hoevele van ge
meenteraden laten zich niet voortijdig door
hun opvolgers op de lijst vervangen, omdat
ze het moe worden al dat gepraat, waaruit
zo weinig konkreets ontstaat en omdat al
het wenselijke zo lang gaat duren. Alle
overheids- en andere openbare organen
worstelen met deze problemen. En hun des
kundige adviseurs trekken zich de haren
uit het hoofd en worden somber gestemd
van al die ondeskundige inspraak, alleen
terwille van het heilig verklaarde demokra
tische principe.
Jazeker, iedereen moet mondig geacht
kunnen worden om mee te praten. Maar
dan wel met verstand. Verstand over de
zaken die aan de orde gesteld worden. Doch
men is ook emotionele betrokkenheid al
gaan beschouwen als verstandelijke opmer
kingen. Men is dat demokratische spel als
belangrijker gaan zien dan een zo efficiënt
mogelijk besturen. Talrijke beslissingen wor
den erdoor op de lange baan geschoven. En
als men dan uiteindelijk toch nog tot de
uitvoering van de plannen komt, heeft men
maanden en som:1 jaren voorbij laten
gaan.
Al die tijd heeft de burgerij op dat nood
zakelijk geachte kunnen wachten. En intus
sen zijn de kosten voor de uitvoering ervan
danig gestegen. Maar het demokratisch spel
is gespeeld en dat schijnt men veel belang
rijker te achten dan alle verloren tijd en
alle hogere kosten. Het is haast onbegrij
pelijk dat de eertijds zo nuchter geachte
Hollanders zichzelf en hun belangen in dit
spel verliezen, aan al dat gepraat een
hogere waarde toekennen dan aan daden.
Het gevolg ervan is trouwens niet eens dat
nu wel iedereen met de uiteindelijke be
sluiten tevreden is. Het aantal ontevredenen
zal zeker niet kleiner zijn dan bij de vroe
ger toegepaste procedure, waarbij meer ge
zag werd toegekend aan de deskundigheid
en men zich daarop verliet. Integendeel, men
krijgt eerder de indruk, dat met de meer
dere inspraak toch het aantal ontevredenen
is gegroeid.
De politiek heeft ons te pakken genomen.
We hebben er ons als echte gokkers aan
verslingerd, veronderstellend dat dit ons
eens het grote geluk zal brengen. Doch we
zijn er zo bezeten door geraakt, dat we
het nuchtere werken erbij vergeten. Onze
samenleving is erdoor verziekt en we be
seffen nog niet hoe ziek we wel zijn.
H. v. Wermeskerken.
Kruiswoordpuzzel no. 412
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
■29
30
31
32
33
34
35
HHI36
37
38
39
liiaA0
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
58
54
55
56
Pü57
59
60
b1
62
63
64
65
56
67
68
69
70
|72
73
74
|75
R
Horizontaal: 1. land in Europa - 7. ge
denknaald - 13. tovergodin - 14. lokspijs
15. mondijzer - 16. onsamenhangend - 17.
heilige (afk.) - 18. droogvallende plaats
bij eb - 19. groot water - 20. fr. lidwoord
22. projektieplaatje - 24. hemellichaam
26. bijb. naam - 29. ruzie - 31. plaats aan
de Oostzee - 33. van node - 35. kledingstuk
36. aanvang - 37. de dato (afk.) - 38.
vruchtennat - 40. alsmede - 41. laatst
genoemde (afk.) - 42. aanwezig - 43. stof-
maat - 45. praatvogel - 46. vreemde munt
48. van het lopende jaar (lat. afk.) - 50.
eenvoudig - 52. boom - 54. dans - 56.
huisdier - 57. borstharnas - 59. breekbaar
60. lokspijs - 61. stapel - 63. raden (afk.)
65. vrouwelijke titel (afk.) - 66. kleding
stuk - 67. ambtshalve (lat. afk.) - 68.
kraan - 70. bijwoord - 72. snavel - 73.
nieuw (in samenstellingen) - 74. militaire
rang - 75. de voet met kracht neerstoten.
Verticaal: 1. de verwijdering tussen mee
punten - 2. visgerei - 3. lidwoord - 4.
advies - 5. communicatiemiddel - 6. spil
7. rivier in Rusland - 8. rund - 9. voedsel
10. ter herinnering (afk.) - 11. goeierd
12. wapen - 21. rustplaats - 23. persbureau
(afk.) - 24. lust - 25. keg - 27. bieding
28. plant - 30. draak - 31. elasticiteit - 32.
kreet - 34. beeld aan een drogisterij - 36.
zuivelprodukt - 39. voor - 40. gewicht
43. grassoort - 44. paleis bij Apeldoorn
45. verlaagde toon - 47. voordeel - 48.
Friese jongensnaam - 49. getekende mop
51. mandje - 52. bijwoord - 53. vochtig
55. maand - 57. stukje karton - 58. soort
garen - 60. godheid - 62. één der Nederl.
Antillen - 64. naar aanleiding van (afk.)
67. herkauwer - 69. per expresse (afk.)
71. pers. vnw. - 72. vervoerbedrijf (afk.)
73. normaalpeil (afk.).
Oplossing kruiswoordpuzzel no. 411
Verticaal: 2. element - 3. reu - 4. sik
5. do - 7. oor - 8. end - 9. koevoet - 10.
akker - 12. vlas - 13. soda - 15. klaar
17. rap - 19. elp - 23. melodie - 24. ap
25. spinnen - 26. gij - 27. elegant - 31.
sos - 32. lee - 33. dit - 35. sip - 40. toen
dra - 43. afladen - 44. gazon - 46. mm
47. on - 48. poema - 50. Rijn - 52. Ilse
53. emoe - 55. ego - 59. aam - 60. nto
62. iep - 63. Edo - 66. rk.
Horizontaal: 1. eerst - 6. moeke - 11. lei
12. vos - 14. ene - 16. kreukel - 18. oor
deel - 20. kam - 21. vla - 22. Epe - 23.
massage - 28. opa - 29. ep - 30. ijl - 31.
stel - 32. lid - 34. erts - 36. co - 37.
opening - 38. ik - 39. stad - 41. ent - 42.
atap - 45. im - 47. on - 49. are - 51.
eminent - 54. Leo - 56. zijn - 57. age
58. ondanks - 61. oliedom - 64. rat - 65.
ere - 67. Ede - 68. Samos - 69. spons.
GANZEPOOBTSTRAAT 21 TEL. 6535 GOES
