NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
GD
Het wederzijdse wantrouwen
PSonvier beeft DE schoenen
Zeeland
Magazine?
No. 3639
Donderdag 16 januari 1975
78e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel 3 08, Giro 206882
Abonnementsprijs 14,— per jaar. Franco per post 22,50 per jaar. Advertenties 25 cent per mm, excl. BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
0
Op zondag 19 januari zal h.k.h. prinses Margriet haar 32ste verjaardag
vieren. Wij wensen haar temidden van haar gezin een goede verjaardag toe.
FEUILLETON
De vrouw knikte nogmaals. „Daar zit
wat in."
„Heb je zulks tegen Bert geopperd?"
Heftig hoofdschuddend kwam ze overeind.
„Ik niet. Dat zoekt hij zelf maar uit."
De man keek door het grote raam. De
Volvo stond niet bij de garage, maar het
was ook mogelijk, dat hij binnen stond.
In de grote salon zag hij evenwel ook
niemand.
„Moet je thee?"
„Graag."
„Met een kwartiertje eten we. Ik heb
een verrassing."
„Ha. Wat?"
„Geduld, jochie. Ik heb het gisteravond
toch door de telefoon beloofd?"
„Dat is waar ook. Je maakt me nieuws
gierig."
,,'t Begint met een A." Ze lachte en liep
naar de keuken om de thee te halen. Toen
ze daarmee terug kwam, snoof hij.
„Ik ruik niks bizonders," zei hij.
De vrouw kuste hem vluchtig op het
puntje van zijn neus. „Het zijn ook geen
uien
Bent u reeds geabonneerd op
een twee-maandelijks tijd
schrift met actualiteiten,
cultuur, evenementen, his
torie en recreatie.
Het geheel in 4-kleuren
omslag en alle artikelen
voorzien van nog nimmer
gepubliceerde foto's.
Slechts 13,per jaar.
Vraag een gratis proefnum
mer aan:
POSTBUS 1,
WISSENKERKE
door Gré de Boer
Een kwartier later was de tafel gedekt
en kwam ze met de schalen binnen. Frans
nam het deksel van de grootste schaal en
keek naar de inhoud. „Jeetje... asperges!"
Ze knikte met voldoening. „Met eieren
en botersaus; je lievelingskostje."
Hij nam zijn vrouw in de armen en kuste
haar. „Dank je, schat. Hoe kan ik jou es
verrassen?"
„Dat zoek je zelf maar uit, jochie. Laat
me los, anders wordt alles koud. En heb
ik daarvoor zo mijn best gedaan?"
Die avond zag het echtpaar geen Bert
Essenga. Het huis bleef donker, zodat men
aannam, dat hij niet thuis was.
De volgende morgen reed Frans weer
vroeg weg. Ditmaal moest hij de Achter
hoek in. Deze kant uit was het niet bijster
druk, zodat zijn gedachten af en toe ver
wijlden bij het probleem Jannie. Voor hem
stond 't vast, dat er meer achter zat. Vast
niet enkel en misschien in het geheel niet
het leeftijdsverschil. De verpleegster Jannie
Vonkberg heeft indertijd ruimschoots de tijd
gehad om na te denken over het aanzoek,
dat Bert Essenga haar had gedaan. Een
man, die ruwweg twintig jaren ouder was.
Weliswaar als veekoper goed verdiende,
misschien wel zeer goed en die in Friesland
een vrij behoorlijk huis had. Bert had wel
eens foto's laten zien van zijn woning in
de onmiddellijke nabijheid van Heerenveen.
'Later, toen hij zijn koetjes op het droge
had, kocht hij een huis in Hoogerveld en
hier woonde hij nu ongeveer twee jaar.
Het huis in Friesland verhuurde hij.
Toen ze pas buren waren geworden, had
den hij en Ina terstond begrepen, dat het
leeftijdsverschil tussen beiden vrij groot
was. Later, toen ze wederzijds kennis ge
maakt hadden, kwamen ze te weten hoe
veel jaren het verschil bedroeg. Doch na
enige tijd waren Frans en Ina tot de slot
som gekomen, dat het best ging met dit
echtpaar. Hemzelf waren enkele gevallen
bekend, waarin de man een stuk ouder was
dan de vrouw. Het hoeft niet altijd een
beletsel te zijn; dat bewees de praktijk.
Nee, dat leeftijdsverschil als motief aan te
voeren kon je gevoeglijk beschouwen als
een doekje voor 't bloeden. In elk geval
zal het vast niet de hoofdoorzaak geweest
zijn voor haar onverwacht en overhaast
vertrek. Ongetwijfeld was de ruzie van vrij
dagavond wel de druppel geweest, die bij
Jannie de emmer deed overlopen. Wat zou
toch de aanleiding geweest zijn voor deze
ernstige woordenwisseling? Hij wist het
niet en waarschijnlijk zou hij het ook niet
te weten komen. Overigens, het was zijn
zaak niet. Bert vertelde doorgaans niet zo
veel. Dan toonde hij zich de oer-Fries, want
in zulke zaken was hij gesloten.
's Maandags voerd.e zijn route weer naar
het zuiden. Nabij Zaltbommel kwam een
laboratorium. Van zijn baas had hij een
tip gekregen. Soms verwonderde hij zich er
wel eens over, dat ze altijd zo goed op de
hoogte waren; doorgaans veel eerder dan
anderen. Maar sinds kort wist hij het: de
directeur had enige jaren geleden iemand
benoemd, die alle kranten naploos en uit
knipte, wat voor het bedrijf van belang kon
zijn. Vooral uit de medische tijdschriften
de nieuwe vorderingen op het gebied van
de heelkunde en chirurgie. Waarvoor dan
nieuwe instrumenten moesten worden ont
worpen. Ook daarvoor had de fabriek zijn
mensen. Zodra een aantal proefinstrumen-
ten gereed waren, kreeg Frans ze mee om
ze zo nodig aan deskundigen te laten zien.
Daarom kende bijna elk ziekenhuis in Ne
derland de vertegenwoordiger, meneer ter
Scheure uit Hoogerveld. Want de fabriek,
waarvoor hij werkte, was in Nederland
althans uniek.
Na veel gezoek had hij eindelijk de adres
sen te pakken van enkele bestuursleden van
de stichting, die het laboratorium voor
bodemonderzoek zou bouwen. Dus diende
hij zich aan en werd binnengelaten. Het
gesprek duurde de gehele middag. Frans
stalde zijn folders uit, noemde prijzen en
levertijden en hoopte, dat hij te zijner tijd
de benodigde instrumenten zou mogen le
veren. Maar men kwam er die middag nog
niet uit, omdat de voorzitter en de secre
taris van de stichting, met wie hij het ge
sprek voerde, eerst overleg wilden plegen
met andere bestuursleden. Of de conferentie
de volgende morgen om tien uur voortgezet
kon worden.
Dat kon. Frans zegde toe, dat hij prompt
om tien uur weer aanwezig zou zijn. Met
een handdruk namen de drie mannen af
scheid van elkaar. Even later stond Frans
weer op straat. Op zijn horloge kijkend,
constateerde hij, dat het kwart over vijf
was. Gelijktijdig voelde hij zijn maag. Ik
rammel, wist hij. Dus eerst maar ergens
eten. Al heb ik dan vandaag nauwelijks iets
verdiend, morgen heb ik een redelijke kans
een order af te sluiten. En dat geeft ook
voldoening. Je verkoopt niet iedere dag aan
een in aanbouw zijnd ziekenhuis nieuw in
strumentarium.
Hij besloot naar het wegrestaurant te
rijden, omdat het betrekkelijk dichtbij was
en omdat hij er vaker kwam. Willy van der
Ven keek blij verrast, toen ze de jongeman
zas binnenkomen. Altijd uiterst correct ge
kleed, constateerde ze. Een knappe jongen.
Ze zuchtte. Waarom heb ik het indertijd zo
slecht getroffen. Hoe heerlijk zou het zijn
deze rustige, aardige man dagelijks bij je
te hebben. En 's nachts
„Hallo, meneer ter Scheure, blij u weer
te zien. Hoe is het?"
Hij begreep haar vraag onmiddellijk. „Een
reeks afschuwelijke misverstanden, Wil. In
feite was er niets aan de hand. Goddank."
Het klonk haar in de oren, alsof het uit
de grond van zijn hart kwam. Maar ergens
voelde ze zich teleurgesteld. Het is natuur
lijk gemeen van me, wist ze, maar als hij
zou gaar. scheiden, zou ik een kans bij hem
hebben. En geloof maar, dat ik zo'n kans
zou uitbuiten!
Proficiat, meneer," antwoordde ze op
zachte toon. „Wat heb je aan narigheid in
het huwelijk, nietwaar?"
„Zo is het, Wil. Apropos, ik heb honger.
Ik denk, dat ik vanavond maar hier in de
buurt blijf slapen, want morgen moet ik
weer bijtijds in Zaltbommel zijn. Dus kan
ik nu op m'n gemak eten. Geef me de
spijskaart, wil ie?"
Terwijl ze de kaart haalde, dacht ze
koortsachtig na. Hij gaat niet naar huis,
want hij moet morgenvroeg weer in Zalt
bommel zijn. Misschien krijg ik hem zo ver,
dat hijdat hij
Ze legde de kaart voor hem neer. „We
hebben gestoofde niertjes. Is dat iets voor
u?"
Hij keek haar in het blozende gezicht.
Lachend vroeg hij: „Is 't lekker? Bij mijn
weten heb ik het nooit gegeten."
„Ik kan het u echt aanbevelen."
„Doe ik dan, Wil. Geef maar kippesoep
vooraf. Wat hebben jullie voor groenten
vandaag?"
Ze somde enkele soorten op.
„Ja, geef maar spinazie, die heb ik een
poos niet geproefd. Oké?"
Ze knipoogde. „Komt in orde. Wat drinkt
u?"
Hij voelde zich prettig en had zin in een
flirt. „Als ik bij jou thuis was, zou ik
zeggen: een cognacje. Maar laat ik nu maar
een biertje nemen."
„Een biertje hier en vanavond bij mij
thuis een cognacje. Nou?"
Een zucht slakend, antwoordde de klant:
„Wil, breng me niet in verleiding. Het was
die avond fijn bij jou thuis."
„Als u toch in de buurt blijft, wat be
let u dan om nog eens een avondje bij mij
door te brengen? Ik eet u niet op, hoor."
Ze zocht onder haar diensterschortje en
legde daarna een sleutel op de tafel, half
onder een bierviltje. „Alstublieft. U weet
de weg, he? Om acht uur ben ik klaar
vanavond."
Zonder zijn antwoord af te wachten,
draaide ze zich om en liep naar het buffet,
waar ze de bestelling doorgaf. Zodoende
bleef ze onkundig van de tweestrijd, die er
in de man omging, toen hij naar de kleine
Lipssleutel keek. Zou het toch niet ver
standiger zijn naar huis te rijden? Kwestie
van een kleine anderhalf uur. Maar dan
moest hij er morgen opnieuw vroeg uit en
nog eens anderhalf uur rijden. Hij wilde
morgenochtend zo fris mogelijk de vervolg
conferentie bijwonen. Het ging ook nu weer
om een belangrijke order. Bovendien had hij
vandaag al een dikke tweehonderd kilo
meter gereden. Wat zeg ik? Zeker twee
honderdenvijftig. Ik zie er echt tegen op.
Wat let me eigenlijk om een uurtje naar
Wil te gaan? Ze is een aardige meid. Ik
gebruik natuurlijk m'n verstand, dus ben
niet van plan ook maar iets met haar uit
te halen. Want ik heb Ina en niemand kan
aan mijn vrouw tippen. Jannie niet, Wil
evenmin. Nu kan ik de sleutel weigeren en
na het eten meteen naar een hotel gaan.
Maar daar zit ik de hele avond alleen. Met
wat kranten en tijdschriften. Hoogstens een
biljartpartner, als ik geluk heb. Wat kan
het schelenik doe het. Na een paar
uurtjes met Wil gebabbeld te hebben, rijd
ik weg. Wil zal wel ergens een hotel in de
buurt weten. Die is in deze omgeving ge
boren en getogen.
Even later stond ze weer voor zijn tafel
en zette met een neutraal gezicht het bier
voor hem neer. „Maar goed, dat u van
avond niet naar huis rijdt," zei ze op kalme
toon. „De radio voorspelt mist. In het mid
den en zuiden van het land."
„Dat mankeert er nog aan. Nee, dan
zoek ik een hotel op." Hij dronk van zijn
bier.
„Heel verstandig," beaamde ze lachend.
„Steek die sleutel in uw zak. De hele zaak
hoeft 't niet te weten."
Automatisch deed hij het. Vooruit, waar
om ook niet? Wil is een aardige meid, die
zo het een en ander in haar leven heeft
meegemaakt. Niet bepaald prettige weder
waardigheden. En na haar werk is ze altijd
alleen. Ze zal een paar uurtjes aanspraak
ook wel eens nodig hebben.
Na betaald te hebben, belde hij naar
huis en zei, dat hij in de buurt van Zalt
bommel bleef slapen. „Ik heb kans op een
mooie order en heb morgenochtend om tien
uur daarover een bespreking. In feite een
vervolg, want we hebben er vanmiddag al
een paar uur over gebabbeld. Er waren be
richten over mist, dus het lijkt me ver
standig om hier in de buurt te blijven."
Ina begreep het. „Allicht. Het is hier ook
behoorlijk heiïg en het ziet er naar uit, dat
het erger wordt. Misschien is er in je hotel
wel een of ander aardig grietje, dat je wat
gezelschap wil houden."
„Goed idee," antwoordde hij lachtend.
„Goed idee," antwoordde hij lachend.
„Ja, ja," meesmuilde zijn vrouw, „ik hoor
't je zeggen!"
„Vóór ik naar huis rijdt, morgenmiddag,
zal ik eerst goed mijn wagen inspecteren."
„Je bent nogal wat van plan."
(Wordt vervolgd.)
Kruiswoordpuzzel no. 409
Horizontaal: 1. heilige - 4. meisjesnaam - 7.
insekt - 13. vriend (Er.) - 14. pl. in Brabant
16. verdieping - 17. hinder - 19. monster
21. kloosterzuster - 22. N.V. (Duits) - 23.
kneedbare massa - 25. godsdienst (afk.)
26. soort hond - 28. Noorse godheid - 30.
per expresse (afk.) - 32. voegwoord - 33. be
roep - 36. voorvoegsel - 37. specerij - 39.
met teer behandelen - 40. in aanzien houden
42. zangnoot - 43. landbouwwerktuig - 45.
pret - 46. stampvol - 48. zangstem - 50.
gewicht (afk.) - 51. beroep - 52. bijwoord
54. pers. vnw. - 55. meisjesnaam - 57. netto
(afk.) - 60. pers. vnw. - 62. betaalplaats
64. eerwaarde heer (Lat. afk.) - 65. pape
gaai - 67. toneelgordijn - 69. verbond - 71.
opbrengst - 73. zonder inhoud - 74. voor
dat - 75. niet hetzelfde - 76. redaktie (afk.)
77. losse naad.
Verticaal: 1. gerecht - 2. volledig ontwik
keld insekt - 3. muurholte - 4. beroep - 5.
interest - 6. oud-Noors prozawerk - 8.
ijzerhoudende aarde - 9. meterton (afk.)
10. kreupel - 11. ik (Lat.) - 12. deel van
het oog - 15. tandarm zoogdier - 18. ter
plaatse (afk.) - 20. maanstand (afk.) - 24.
water in Brabant - 25. opstandeling - 27.
pl. in Zwitserland - 29. gewas - 30. staats
bedrijf (afk.) - 31. reukwater - 33. per ex
presse (afk.) - 34. deel van Amerika - 35.
loot - 36. sterrenbeeld - 38. jongensnaam
40. eikenschors - 41. begrip - 44. beroep
47. luchtstrijdkrachten (afk.) - 49. bijwoord
53. nieuwerwets - 55. planeet - 56. spil
58. pl. in Duitsland - 59. omroepvereniging
60. grondsoort - 61. van het lopende jaar
(Lat. afk.) - 62. maal - 63. uitroep - 66.
deel v. h. kippenhok - 67. Soc. Econ. Raad
(afk.) - 68. inhoudsmaat (afk.) - 70. nieuw
(in samenstellingen) - 72. voorzetsel.
Oplossing kruiswoordpuzzel no. 408
Horizontaal: 2. stank - 7. blad - 9. Ali - 10.
drom - 12. gaar - 13. emoe - 14. ons - 16.
tam - 17. ode - 18. tik - 19. Aa - 20. ae
22. the - 24. ala - 25. nnw - 28. hamster
31. deemoed - 34. ot - 35. nu - 36. roesten
41. krassen - 45. mee - 46. aan - 47. abt
48. mr. - 49. lp - 50. ben - 52. oke - 54.
gei - 56. sos - 57. sire - 58. bril - 60. rete
61. nee - 63. eelt - 64. Isere.
Verticaal: 1. rag - 2. tartaar - 4. al - 5.
niemand - 6. are - 7. bont - 8. dag - 10.
don - 11. mode - 15. Siam - 17. Ohio - 19.
ale - 21. ene - 23. ahorn - 24. at - 26. we
27. Iduna - 29. ATO - 30. sas - 32. mes
33. ene - 37. Elbe - 38. tm - 39. Eem - 40.
nergens - 41. kaliber - 42. rap - 43. An
44. soes - 47. aker - 51. noot - 53. die
55. wie - 57. sta - 59. lek - 62. Ee.
GANZEPOORTSTRAAT 21 - TEL 6535 - GOES
