QH Het wederzijdse wantrouwen Vervolg raadsvergadering Wissenkerke 5. Is het waar dat het havenkanaal ondiepten vertoont en wat doen b. en w. daaraan. Dit waren enkele vragen, mijnheer de voorzitter, en tenslotte willen wij de dames en heren op de secretarie hartelijk danken voor de prettige samenwerking. En als laatste spreekt de heer J. C. Kouwer (A.R.P-C.H.U.): Mijnheer de voorzitter, mijne heren. Bij de behandeling van de begroting 1975 wil ik namens de fracties van de A.R.P. en C.H.U. een algemene beschouwing hou den over het tweede gedeelte van de be groting: Ik wil beginnen met de opstellers van deze begroting een compliment te maken met de manier waarop alles is uitgevoerd. Tevens wil ik de dames en heren van de secretarie danken voor de medewerking die zij ons als raadsleden altijd graag geven. We verkeren in een gezonde gemeente, niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Onze gemeente biedt ruimte voor een groot aantal investeringen waar inwoners en re creant van kunnen genieten. Het is een zeer verheugende zaak dat zo'n kleine gemeente (wat inwoners be treft) kan spreken over sportvelden, speel weiden en openbaar groen in de dorps kernen. Het is plezierig, dat er, ook al gaat het langzaam, bij de gemeenten het idee gaat groeien, dat we er niet alleen zijn met de bouw van huizen en het aan leggen van straten (die hopenlijk in de toekomst wat breder uit kunnen vallen), maar dat de aankleding van een dorp heel belangrijk is. Als positief voorbeeld wil ik hier graag de vijver in Wissenkerke noemen en het plaatsen van bloembakken. We ho pen dat er in de komende tijd nog meer aandacht aan besteed gaat worden, zodat in alle drie de kernen nog meer groen komt. Als we toch bezig zijn met het aankleden van de dorpen, dan wil ik hierbij nogmaals graag namens de A.R.P. en C.H.U. de stank overlast vermelden van de omwonenden van de stinksloot te Geersdijk. Ook al zullen de kosten hiervoor aanzienlijk zijn, de beste oplossing is het dempen en rioleren. Een gemeentehuis heeft, vooral op kin deren en jonge mensen, de naam van def tigheid en sfeer. Als het goed is worden er een heleboel deftige gebeurtenissen vol trokken. Helaas ondanks aangebrachte verbeteringen is de werkruimte verre van ideaal. Vooral de burgemeesterskamer en de afdeling financiën zitten erg krap ge huisvest. Zoals u zelf al hebt opgemerkt is het houden van gemeenteraadsvergade ringen en het voltrekken van huwelijken in het „Dorpshuis" niet bepaald sfeervol. We zouden er dan ook graag als fracties op aan willen dringen, na en dat willen we graag onderstrepen tot een goede oplossing gekomen te zijn met de bewoner van Voorstraat 29, zo spoedig mogelijk met de verbouw en uitbreiding van het ge meentehuis over te gaan. Men zou kunnen stellen dat de gemeente Wissenkerke dan weer een heel klein beetje steviger staat in zijn strijd om het bestaan. Het getuigt van praktische instelling door voor recreanten en sportvissers dijkover- gangen te maken. Het is een gelukkige bij komstigheid dat deze plannen in A.C.W. verband uitgevoerd kunnen worden. We hebben in het verleden al meer aan gedrongen op betere voorzieningen, zoals meer kleedcabines en betere beschutting bij het zwembad. Als het instructiebad uitge breid gaat worden met een diep basin, uiteraard zeer tot genoegen van de zwem- instructrices en leerlingen die dan in Wis senkerke af kunnen zwemmen, zal dit een voorziening zijn, waarbij vele evengrote- kleine gemeenten hun vingers af zullen likken. Als we op het fonds dorpsontwik keling een post vinden van ruim 475000, dan lijkt ons dit, zeker als dit werk in A.C.W.-verband kan worden verricht, een uit te voeren zaak. Hoewel het sportveld van Wissenkerke pas uitvoerig aan de orde is geweest, willen we in deze algemene beschouwingen nog eens er op wijzen, dat we ook grote waarde hechten aan het op tijd klaar-zijn van het oefenveld en tegelijk vragen we ons af wat er in de toekomst voor bestemming wordt gegeven aan het sportveld onder de molen. Als A.R.P.-C.H.U. fracties zijn we ver heugd dat er nu enkele jaren sprake is van een toename van het aantal gebouwde woningen. We hopen dat er continuïteit zal zijn in de woningbouw en hopen dat ook de plaatselijke aannemers aan bod zullen komen. Wat de bestemmingsplannen betreft graag het volgende. Voor Wissenkerke is zich een leuk plan aan het realiseren. Hierbij is het verheugend dat ook een makelaarskantoor zich heeft aangemeld voor de bouw van 16 premie-verkoopwo ningen. We hopen dat dit plan zal slagen. Wat Geersdijk betreft, willen we graag aantekenen, dat de nog aanwezige bouw rijpe grond, vanwege de ligging en de vorm geving aan het dorp niet geschikt is om er 6 woningen op te bouwen. Hoewel finan cieel niet aantrekkelijk, zouden we graag zien dat daar een speelterrein en/of plant soentje gemaakt zou werden en dat er een nieuw bestemmingsplan voor Geersdijk zal komen, zodat zo vlug mogelijk weer wo ningen gebouwd kunnen worden, misschien weer in combinatie met de bouw van wo ningwetwoningen in Kamperland. Wat Kamperland betreft kunnen we con stateren dat woningwetwoningen vrij vlot gevuld raken, maar dat men helaas nog aarzelend is ten opzichte van koopwonin gen. Het Landhuizenterrein Heer Jansz- polder lijkt ons aardig van opzet. We hopen dat dit plan, ondanks de onzekere economische toestand haalbaar is. Als we de vrij grote uitbreiding van Kamperland in het afgelopen jaar bekijken, dan vragen wij ons af, of er misschien in het uitbrei dingsplan nog wat ruimte is voor een speelveldje op de manier zoals in Wis senkerke gebeurd is. Hoewel bij de recreatie niet met name genoemd, wil ik toch graag even uw aan dacht vragen voor het strandje te Geersdijk. Na afloop van een vorige raadsvergadering zijn we allen gaan kijken naar het strandje. De conclusie was eensluidend: „Er moet iets gebeuren, want anders is het binnen enkele jaren verdwenen." Meneer de voor zitter, laat er dan ook wat gebeuren, want het is echt de moeite waard. De wat grotere recreatieterreinen indui kend, belanden we bij de Schotsman-Ruiter- plaat. We hopen dat de afwikkeling met de exploitant spoedig tot stand zal komen en dat zeer binnenkort met de bouw van woningen in de Schotsman-Ruiterplaat 2e fase wordt begonnen. Hoewel, volgens het Zeeuws Coördinatie-orgaan voor natuur-, landschaps- en milieubescherming de bouw van bungalows aan het Veerse Meer een landschappelijke vergissing genoemd wordt, zijn er al heel wat bezwaren tegen het ontwerpbestemmingsplan „De Schotsman" weggenomen, nu, na gezamenlijk overleg tussen middenstandsvereniging enerzijds en exploitanten en gemeente anderzijds, over eenstemming is bereikt. Wel willen we als minimum garantie dat de oevers van het Veerse Meer door iedereen betreden mogen en kunnen worden. Het moet niet zo wor den dat de eigen bevolking geen plaats meer heeft om zich aan het Veerse Meer te ontspannen. Een tweede jachthaven in Kamperland is, gezien het aantal aanvragen, beslist niet overbodig. Kamperland is „in" bij de watersport. Laten we er blij om zijn, want het biedt aan heel wat mensen een goede boterham. Wel willen we met name stel len, dat de aanleg en exploitatie niet mag drukken op de schouders van onze 2950 inwoners. De financiële middelen zullen ergens anders gehaald moeten worden. Het is te hopen dat er dan ook een groter kantoortje overschiet voor de jachthaven- meester dan het kantoortje wat nu op de jachthaven staat, want dit is wel wat erg klein om de mensen te helpen. Nog een enkele algemene opmerking meneer de voorzitter. Als we onze gemeente vergelijken met andere gemeenten in de buurt, dan valt het op dat er in de Darticuliere sector betrekkelijk weinig gebouwd wordt. Zou het misschien een idee zijn met de ge meente de boer op te gaan, dus meer re clame te maken voor de dorpen en mate riaal beschikbaar te stellen via de secre tarie. Ik denk hierbij aan duidelijke kaart jes met de bestemmingsplannen die door gegadigden of belangstellenden verkregen kunnen worden. Dus meer service voor de klant. Misschien moet hier intergemeente lijk gedacht worden of misschien wel sa men met de gemeenten rond het Veerse Meer. Meerdere malen hebben we ook al de aandacht gevraagd voor de kruising Molen weg—A. van Heestraat—Noordweg te Kam perland. Ook in deze beschouwing willen we het nogmaals onder uw aandacht bren gen en we spreken de wens uit dat daar een veilige kruising ontstaat. Een heet hangijzer is voor verschillende mensen de tweede woning. Als A.R.P.-C.H.U. staan we op het standpunt dat het ge voerde beleid door b. en w. het juiste is ten opzichte van het woonbeleid. Alleen betreuren we het dat er nog steeds mensen door de mazen van de wet glippen. Als er dan geen woningen in de kernen voor re creatie gebruikt mogen worden, dan stellen we het op prijs dat er op wordt toegezien dat de regels nageleefd worden. Persoonlijk zou ik, gezien de weersom standigheden van de laatste weken bij het binnenhalen van de oogst een beroep willen doen op de medewerking van de gemeente t.o.v. landbouwers, klein-landbouwers, loonwerkers en indirect de arbeiders in de agrarische bedrijven. We dachten hierbij aan de Rijksgroepsregeling zelfstandigen. Uit dit oogpunt bezien kunnen we begrij pen dat de gymlokalen in Kamperland en Wissenkerke voor de duur van drie weken beschikbaar zijn gesteld voor militairen, maar we vragen ons wel af wat de conse quenties zijn als straks de vloeren bescha digd achtergelaten worden. Bovendien zul len enkele verenigingen met hun trainings- en speelprogramma in de knel komen, wat ook weer finaniciële gevolgen zal heb ben voor de gemeente. Voorzitter, ik hoop dat we op deze wijze een positieve bijdrage hebben geleverd aan de verdere uitbouw van onze gemeente. Volgende week het antwoord van de voorzitter, e.d. JAARVERGADERING BRASSBAND "WILHELMINA" Onder voorzitterschap van de heer P. Tazelaar hield de brassband „Wilhelmina" te Colijnsplaat, in het dorpscentrum „De Brug", haar algemene jaarvergadering. De voorzitter verwelkomde in zijn ope ningswoord enkele ere-leden en het ge nodigde bestuurslid van de K.N.F., de heer A. Welleman, en wees tevens op de vele activiteiten van het afgelopen jaar die de vereniging op verschillend gebied heeft gepresteerd. Secretaris J. I. van Gilst gaf een duidelijk jaarverslag met als hoogtepunt het ont vangen van de 17 nieuwe instrumenten (merk Besson) en de nieuwe grote trom met bekkens. Deze heeft men kunnen aan schaffen dankzij financiële hulp van de gemeente, een bijdrage van het Anjerfonds en een gesloten lening bij de Rabo-bank. De vereniging heeft thans 47 leden, waar van 27 actieve muzikanten, 15 drumband leden en 5 leerlingen. Het financieel verslag van de penning meester L. Serier vermeldde, ondanks de hoge uitgaven, toch een gunstig jaar. Be sloten werd 3000,— af te lossen op een grote lening. De leden stemden voor de vrijwillige spaarkas te blijven handhaven. Bij de bestuursverkiezing werden de he ren M. Steketee, J. Pouwer en Th. Clement bij acclamatie herkozen. Voor de kascom- missie zijn de heren M. Koster en A. For tuin gekozen. Op 31 jan. 1975 hoopt men een uitvoe ring te geven, waarvoor men naast het muzikale gedeelte, een vrolijk duo zal aantrekken. Het komend jaar wil men in principe een uitwisseling organiseren met een muziekvereniging, eventueel in eigen land. Hierover zal men nadere gegevens inwinnen. Besloten werd om in de eerste helft van 1975 deel te nemen aan een concours van de K.N.F. buiten de provincie. Een cor rectie in de vergoedingen voor optreden buiten de gemeente, met verschil tussen marsen lopen en concerten, werd met al gemene stemmen aangenomen. Het voorstel om voor jonge leerlingen, die een gratis instrument van de vereniging gebruiken, een geringe contributie in te stellen, werd eveneens aangenomen. Nadat de voorztter nogmaals een beroep deed op de aanwezigen om muzikaal wer kende leden te winnen, sloot deze de ver gadering. OPENING EETHUISJE "T SLOP" Woensdagavond openden Ada en Jan Verburg te Colijnsplaat hlin eethuisje ge naamd ,,'t Slop", gelegen op de hoek Voorstraat—Kruisstraat, met een druk be zochte receptie. In aanwezigheid van familieleden en ge nodigden verrichtte burgemeester P. J. Evers uit Kortgene de opening door het tappen van het eerste glaasje bier, hetgeen goed gelukte, want na éénmaal bijtappen bleek het een „goed pilsje" te zijn. Tevens feli citeerde burgemeester Evers het echtpaar Verburg hartelijk met de opening van hun eethuis en sprak de wens uit dat het geheel aan hun verwachting mag voldoen. De verbouwing in het voormalige win kelhoekpand annex woonhuis, is door het echtpaar Verburg in zes maanden tijd eigenhandig uitgevoerd. Mevrouw Verburg-Gast gaf tijdens haar felicitatie-toespraak een toelichting van het tot stand komen van het eethuisje en de vele werkuren er aan besteed, met het bereikte resultaat. Het interieur van het eethuis, dat een oppervlakte beslaat van 7 x 8 m, met achterin een ruime keuken, heeft een geheel eigen sfeer verkregen, door het behouden van het balkenplafond met daaraan gepaste lampen. De bestaan de ramen met de gekleurde gordijnen bleven gehandhaafd, hetgeen een gezellige indruk schept. Het eethuisje met ingebouwde bar biedt een grote verscheidenheid aan variatie van warme hapjes. Naast het nuttigen van het gewone zakje friet, levert men ook voor het mee-nemen. Aan de bar serveert men gekoelde dran ken, vele soorten binnen- en buitenlandse wijnen en verschillende Franse cognacs. Het ligt in de bedoeling in de toekomst zekere specialiteiten aan te bieden. Een geluidsinstallatie zorgt voor een achter grond-muziekje. Vele gelukwensen gingen woensdagavond tijdens de receptie vergezeld van fraaie bloemstukken, die het geheel een feestelijk aanzien gaven. BENT U GEZOND U GEEFT TOCH OOK BLOED De Bloedtransfusiedienst van het Neder landse Rode Kruis behoort tot een van de best georganiseerde diensten ter wereld. Het hangt van het Nederlandse volk af of deze organisatie, die voor vele landen een voorbeeld is, ook in de toekomst zijn grote reputatie zal kunnen behouden. Im mers, de belangrijkste pijler waarop alles steunt, wordt gevormd door de vrijwillige bloedgever. Gelukkig is ons volk van nature bereid tot hulp. Steeds weer wordt ervaren hoe iedereen bereid is, mee te helpen om nood te lenigen en leed te verzachten. Ook duizenden donors bewijzen steeds weer. dat zij willen meehelpen, zieken te gene zen. Zij weten, dat deze vorm van hulp verlening van zo groot belang voor de ontvanger voor de gever zeer eenvoudig is. Er wordt slechts een kleine opoffering van hem gevraagd, in de vorm van nog geen halve liter bloed. Indien men gezond is, wordt dit verlies van bloed in het li chaam snel weer aangevuld, zonder dat men er iets van merkt. Voor een zieke of gewonde daarentegen, betekent een bloed- of plasmatransfusie dikwijls het behoud van zijn leven. Door de steeds groter wordende kennis op dit gebied is het mogelijk, behalve vloeibaar plasma, ook allerlei andere be langrijke eiwitpreparaten uit bloed te ver vaardigen, welke voor vele zieken levens reddend kunnen zijn. Een patient, die zo wordt gered, verkeert eigenlijk in een benijdenswaardige positie: zijn leven dat in gevaar is, wordt als door een wonder gered. Dat wonder vervult hem met dankbaarheid tegenover zijn onbekende redder, die bloed voor hem af stond. En de donor weet. dat hij met zijn „vrij willige offer" de zieke medemens heeft geholpen. Wie die zelf gezond is zou dit niet willen? GEDEPUTEERDE STATEN VRAGEN FINANCIËLE REGELING VOOR LANDBOUWERS Gedeputeerde Staten hebben in een brief aan de minister van landbouw en visserij met de grootste klem gevraagd een finan ciële regeling te treffen voor de door de aanhoudende regenval in zuidwest Neder land getroffen boeren, die zodanig is, dat een redelijke tegemoetkoming wordt ver kregen voor de inkomensderving. G.S. spreken hun erkentelijkheid uit over de militaire oogsthulp, maar wijzen erop, dat thans begin december in Zeeland nog een groot gedeelte van de oogst moet worden geborgen, n.l. 16.500 ha aardappelen, 29.000 ha uien, 1.010 ha bruine bonen, 14.900 ha suikerbieten, 800 ha gladiolen, 700 ha knolselderij, 500 ha witlof, 400 ha korrel maïs en 700 ha snij- mai's. Door het korter worden van de dagen en de aanhoudende regen gaat de hulpverlening te weinig effect sorteren, waardoor het bouwplan voor volgend jaar in de war dreigt te raken en ook het uit zicht op een enigszins normale oogst in 1975 bijzonder slecht is. Naast het harde en extreem zware werk dat moet worden geleverd, doen zich in veel boerengezinnen geestelijke spanningen voor. Het is volgens G.S. dan ook dringend gewenst, dat aan de onzekerheden een eind wordt gemaakt door beslissingen op korte termijn, gericht op het voortbestaan van de bedrijven. Het college is van mening, dat onder deze omstandigheden de rijks groepsregeling zelfstandigen, zelfs in een zeer soepele of eventueel aangepaste versie, te weinig soelaas biedt. BURGEMEESTER P. J. EVERS BEDANKT ALS LID VAN DE P.v.d.A. In een schrijven aan het hoofdbestuur van de P.v.d.A. heeft burgemeester P. J. Evers als lid van deze politieke partij bedankt. De breuk met zijn partij is een gevolg van de beslissing de Oosterschelde niet definitief met een dam af te sluiten. Hij zegt in bedoelde brief diep teleurgesteld te zijn dat de partij het milieu-belang heeft laten prevaleren boven het belang van mens en dier en ook dat een partij, die openheid en medeverantwoordelijkheid in haar vaandel schrijft, de stem van de Oosterscheldebevolking niet heeft willen aanhoren. FEUILLETON Frans schrikt en trekt zich schielijk te rug. Als Jannie naar het raam wijst, be doelt ze ons huis, weet Frans. Waarschijn lijk hebben ze ruzie om Ina. Is het dan toch waar? Verwijt Jannie Bert z'n slip pertjes met de buurvrouw? Het lijkt er op. Gedurende enige minuten staat Frans zo te kijken. Bert schenkt zichzelf nog een borrel in, onderwijl pratend. Opeens springt Jannie op, gaat naar de man en zegt hem wat in zijn gezicht. Ze ziet rood van woede. Bert doet onwillekeurig een paar passen terug. Het volgende moment rent Jannie de kamer uit en is verdwenen. Bert ziet even later boven een licht op gaan. Jannie is dus op haar kamer. Bert haalt zijn schouders op, drinkt zijn glas leeg en steekt zijn uitgegane sigaar opnieuw aan. Dan gaat hij zitten. Langzaam loopt Frans terug naar zijn eigen woning. Wat hij niet gezien heeft is, dat Ina in het donker achter een kier van het gordijn gezien heeft, dat Frans naar het raam van de buren is gelopen en daar een hele tijd heeft staan kijken. Want ze is wakker geworden, toen Frans eindelijk met de Mercedes kwam aanrijden. En om dat hij niet dadelijk het huis betrad, is ze uit bed gestapt en zag ze hem naar het huis van de buren lopen. De achterdocht is bij Ina weer groeiende. Doch als haar man eindelijk de slaap kamer betreedt, houdt ze zich slapende. Ze heeft er nu geen zin meer in hem terwille te zijn. Hoe zeer ze diep in haar hart ook door Gré de Boer verlangt naar zijn omhelzing, zijn lippen op de hare en zijn zachte handen op haar lichaam. Morgen zal ze met hem praten, want zo kan het niet langer. HOOFDSTUK 9 Er verdwijnt plotseling iemand De volgende morgen is Ina in een ge melijke stemming. Ze heeft slecht ge slapen. Want Frans is nooit later thuis dan een uur of acht, half negen. En dan heeft hij tevoren gebeld, dat het wat later wordt dan gewoonlijk. „Gewoonlijk" is doorgaans om een uur of zes. Doch deze vrijdagavond heeft hij helemaal niet gebeld en was om tien uur nog niet thuis. Ze is naar bed gegaan, maar had een hazeslaapje tot ze de Mercedes hoorde aankomen. Op het wek kertje kijkend, constateerde ze, dat het ruim half één was. Het mankeert er nog maar aan, dat hij gedronken heeft, dacht ze. Hoewel, het zou dan de eerste keer zijn, want Frans was helemaal geen drinker. Vast niet! Om half negen is ze die morgen opge staan. Met hoofdpijn. Dat mankeert er nog net aan. Komt natuurlijk door de emotie van de afgelopen dag en het feit, dat ze slecht heeft geslapen. In de keukenkast zoekt ze naar het doosje tabletten. Het is er niet. Gelijk herinnert ze zich, dat ze deze week de laatste tabletten heeft ingenomen en het plan had een nieuw doosje te kopen. Maar ze heeft 't vergeten. Ook dat nog. Ze kijkt op haar horloge. Straks meteen even halen. Ze kan er immers niet buiten; als ze hoofdpijn heeft, is ze geen half mens meer. Werktuigelijk zet ze theewater op. En maakt wat brood klaar. Soms brengt ze Frans zaterdagsmorgens thee en beschuit op bed. En een eitje. Dan blijft ze bij hem tot hij het op heeft en dollen ze nog een poosje met elkaar. Waarom ook niet! Le veranciers komen er tegenwoordig zater dagsmorgens toch niet meer. En de post, als hij al wat heeft, gooit 't wel in de brievenbus. Waarom zullen ze zich niet uitleven, als het kan? Niemand zit zater dagsmorgens op hen te wachten. Ja, deze ochtenden zijn hoogtepunten in hun huwe lijksleven. Nu heeft ze er geen zin in. Als je honger hebt, kom je maar beneden, meneer. Had je gisteren maar moeten bellen, als je van plan was later thuis te komen. Hij moet straks naar de zaak, dus meneer komt er heus wel tijdig uit. En anders is het nog geen ramp. Boven wordt Frans een half uurtje later wakker en is slecht gehumeurd. Hij kijkt op het klokje op zijn nachtkastje en kon- stateert, dat het bijna negen uur is. Het bed naast hem is leeg, dus Ina is al be neden. Hij blijft nog wat nadoezelen. Straks zal hij met Ina praten. Maar eerst naar de zaak. De directeur verwacht hem tegen elven. Hij heeft financieel een geweldige week. Jammer, dat dit geduvel met Ina er bij gekomen is. Anders had hij gezegd: Meid, kleed je mooi, rij mee naar de zaak. Als ik klaar ben, trekken we er dit weekend samen tussen uit. Naar een knus hotelletje ergens in een mooie streek. Heb jij ook een paar gemakkelijke dagen. Maar onder deze omstandigheden voelt hij er weinig voor. Het zal zelfs de vraag zijn, of Ina zin heeft. Als ze een verhouding heeft met Bert, gaat ze wellicht liever met hem uit. Tegen half tien komt hij uit bed. Ina zal wel de smoor in hebben, omdat ik te laat ben thuisgekomen en niet heb gebeld. Zal me een zorg zijn. Ik heb meer reden om sjachrijnig te zijn. En dat zal ik haar dan ook goed aan het verstand brengen. Ondanks het feit, dat hij gespannen is, maakt hij rustig zijn toilet, scheert zich zorgvuldig en neemt dan een bad, waarna hij zijn nieuwe kostuum aantrekt. De baas staat er op, dat zijn vertegenwoordigers tot in de puntjes gekleed gaan. Daarom draagt hij zijn kostuums doorgaans door elkaar. Het is over tienen, als hij beneden komt. Gelijk hoort hij Ina wegrijden in haar wagen. De ontbijttafel staat nog gereed. Het duurt haar vanmorgen zeker te lang naar haar zin. Dan maar alleen eten. Na tuurlijk, ze is boos. Om half elf is Ina nog niet terug, dus rijdt Frans in zijn eigen wagen weg naar de fabriek, die een kleine twintig minuten rijden van het dorp ligt. Als hij door de Dorpsstraat rijdt, ziet hij Bert Essenga aan de kant staan. Naast hem Ina. Hun beider wagens staan achter elkaar. De beide mensen blijken een ernstig gesprek te voe ren, want ze hebben de Mercedes, die door de straat rijdt niet bemerkt. Frans kijkt na het passeren in de spieeel; nee, ze hebben hem niet eens gezien. Als hij verder rijdt, slaakt hij een diepe zucht. Flet staat voor hem nu wel vast, dat beiden wat met el kaar hebben. Ze nemen niet eens meer de nodige voorzichtigheid in acht, doch ont moeten elkaar op klaarlichte dag midden in het dorp. Halverwege de stad, waar de fabriek staat en de directeur woont, krijgt hij een steek in de zij. Verschrikt remt hij af en zwenkt naar de kant, waar hij de wagen stopt. Het is een scherpe pijn. Even heeft hij het benauwd. Het raampje opendraai end, maakt hij het bovendste knoopje van zijn overhemd los. Een diepe zucht slakend, bemerkt hij, dat de pijn zakt. Wat kan dat zijn? Daar heeft hij nog nooit last van gehad. Maandagmorgen eerst maar naar naar de dokter. Was het nu eigenlijk z'n zij of z'n hart. Nietsziende zit hij voor zich uit te staren. Langs hem heen razen de auto's voorbij. Ook de Volvo van Bert Essenga passeert hem. In een flits herkent hij de wagen en ziet, dat Bert zelf achter het stuur zit, maar of er iemand naast hem is, kan hij ai niet meer konstateren. Wat is er opeens allemaal aan de hand? Binnen enkele dagen is zijn paradijsje, dat hij met Ina deelde, in elkaar gestort. Eerst die vondst in de VW van Ina, zijn onver wachte terugkeer diezelfde avond, de raad selachtige houding van Jannie, die hem uit schold voor sufferd. Verder de eigenaardige bejegening van Ina zelf. En nu vanmorgen het vroege wegrijden van Ina naar het dorp. Terwijl ze anders praktisch nooit zaterdags boodschappen doet, omdat ze er een hekel aan heeft. Maar nu wel. Ken nelijk een afspraak met Bert? Je zou het haast denken. Zat ze bij hem in de wagen, die met zo'n snelle vaart passeerde? En waarover hadden Bert en Jannie vannacht met elkaar ruzie? Ze had één keer naar het raam gewenkt, dus in de richting van hun huis. Dat van Ina en hem. Waarover ging die woordenwisseling? Het een was nog ellendiger dan het an dere. Waarom dreigt mijn huwelijk kapot te gaan? In welk opzicht ben ik tekort geschoten? Is het soms, omdat ik af en toe dagen van huis ben? Kan Ina niet tegen het alleen zijn? Waarom heeft ze me dat nooit gezegd? Dan zou ik proberen elke avond thuis te zijn. Maar ze wist toch, vóór we trouwden, dat ik niet iedere avond naar huis zou terugkeren? Hij keek op zijn horloge en zag, dat het de hoogste tijd was om door te rijden. Meneer Van Havelen had een hekel aan wachten. De pijn was weggeëbd. Misschien ging het wel weer. Toch maandag maar eens naar de dokter gaan. Stel je voor, dat het terugkomt... Het is bij énen, als hij de wagen voor de garage plaatst. De VW is er ook, dus Ina is weer thuis. Onwillekeurig kijkt hij naar het huis van zijn buren. Maar hij ziet geen sterveling en Berls Volvo is er evenmin. Ina monstert hem onderzoekend, als hij de kamer betreedt. Automatisch buigt hij zich en geeft haar een kus. Haar lippen voelen koel aan. Ze beantwoordt de kus niet. Hij bemerkt het, maar doet, alsof hij er geen erg in had. „Sorry, dat ik gisteravond laat was," verontschuldigt hij zich, als hij in zijn stoel neerzakt en zijn pijp pakt om die te stoppen. „Het is een beetje uit de hand gelopen." (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1974 | | pagina 2