NOORD-BEVELANDS
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
m
De Stelpost....
Pion vier heeft DE schoenen
door Gees Giesbeek
No. 3584
Donderdag 13 december 1973
77e jaargang
Druk en uitgave: Drukkerij Markusse te Wissenkerke, Tel. 308, Giro 206882
Abonnementsprijs 5,per half jaar. Franco per post 20,— per jaar. Advertenties 19 ct per mm, exclusief BTW.
Voor fouten in advertenties per telefoon opgegeven, kunnen wij geen enkele verantwoordelijkheid dragen.
FEUILLETON
Ze greep zijn hand opnieuw vast, en ant
woordde: „Het is misschien naar voor jou,
maar ik heb dagelijks tal van mannen in
het restaurant en de een ziet er nog ge
mener uit dan de ander. Als je soms ziet,
hoe ze naar je kijken, wordt je gewoon
bang. Net of ze door je kleren heen willen
zien. Daarom stelde ik voor gewoon een
eindje te wandelen. Ik ben gek op auto
rijden, maar ik durf gewoon niet meer.
Dat komt door wat ik vroeger heb ervaren.
Misschien vertel ik het je wel een keer."
Hij wees naar een restaurant. „We gaan
wat drinken. Geen protest. En dan babbelen
we wat. Want ik wil dat je weet en beseft,
dat je bij mij altijd veilig zult zijn. Onder
alle omstandigheden."
Wat onwillig ging ze mee naar binnen.
Hij koos een tafeltje bij het raam, waar ze
naar het drukke verkeer konden kijken.
Een kelner kwam en bleef vragend bij hun
tafel staan.
„Wat wil je drinken?", vroeg Gert aan
het meisje.
„Ik heb trek in ijs, Mag dat?"
„Natuurlijk. En ik doe met je mee. Twee
ijscoups, ober. Of ehwil je een banaan
royale?"
„Ja, zegHaar ogen begonnen te
schitteren.
Gert keek de kelner aan. „U hoort het?
Eén gewone coupe en een banaan royale."
Nadat het ijs gebracht was, begon hij
te lepelen. „Geniet er maar van," moedigde
hij aan. Waarom hebben jullie dit niet in
de zaak?"
Ze schudde het hoofd. „We zijn niet ge
specialiseerd in ijs. Vindt de baas te om
slachtig. Hier is de uitsmijter matig. Weet
ik van vertegenwoordigers, die bij ons eten.
En onze uitsmijter is juist beroemd."
Hij knikte. „Ik weet het. Zeer uitgebreid.
Dat viel me dadelijk op."
Na het ijs staken beiden een sigaret op.
Gert. zei: „Nou. lucht je hart eens. Vertel
me je nare belevenis. Anders wordt het
een complex van je. Als het er uit is, ben
je misschien niet meer zo bang."
Ze dacht een poosje na en begon te kleu
ren. „Ik vertel niet alles. Dat durf ik niet,"
antwoordde ze kleintjes.
„Dat moet je nu juist wel doen. Alles
er uit. We zijn beiden volwassen mensen
en je moet beginnen met me te vertrouwen.
Anders kunnen we er beter na vanavond
mee ophouden. Riek."
Ze keek hem enige tijd onderzoekend
aan. „Misschien heb je wel gelijk," was het
op zachte toon gesproken antwoord. „Maar
kijk me niet aan, als ik praat, want dan
durf ik misschien niet verder te gaan."
„Oké, ik kijk wel ergens anders heen."
Terwijl ze begon te praten, bleven zijn
ogen rusten op haar borst, die zacht op en
neer ging. Ze had een donkerblauwe japon
aan, die afgezet was met rode stroken,
waarop zilverkleurige knoopjes. Op de mid
delste bies, ter hoogte van haar bors waren
het er zeven. En vijf gingen op en neer,
als ze ademde. Het fascineerde hem zo,
dat hij bleef kijken.
„Hij heet Arnold," begon ze op aarze
lende toon, nadat ze links en rechts zich
er van vergewist had, dat er geen andere
mensen in de nabijheid zaten. „En hij kwam
regelmatig in het restaurant, waar ik werk,
om eten. Het begon net als vanavond met
jou: hij vroeg naar m'n vrije avond en
stelde een bioskoopje voor. Arnold is ont
zettend knap. Ik was pas een en twintig
en voelde me gevleid, al begreep ik wel,
dat hij jaren ouder was. Dus we gingen
naar de bioskoop. We zaten boven en er
waren verder weinig andere mensen. Maar
hij raakte me nauwelijks aan. Ook later
niet, toen we een eindje gingen toeren.
Op een stil plekje zette hij de wagen aan
de kant en kuste me. Ik vond het prettig,
want ik was die eerste avond al dol ver
liefd op hem."
Ze zuchtte even voor ze verder ging.
En omdat de man tegenover haar maar op
één punt bleef turen en niet naar haar ge
zicht keek, vervolgde ze met een rustiger
stem: „Nadien kwam hij me elke week
halen, als ik m'n vrije avond had. Soms
gingen we naar het strand. In de nabijheid
zette hij zijn wagen neer, waarna we samen
een eind gingen wandelen. Als we ver ge
noeg van de mensen waren, gingen we tegen
de duinen liggen ennenu ja, dan dol
den we samen. Ik was natuurlijk een dwaas;
hij ging elke keer verder. Tot ik bang werd,
maar dan lachte hij me uit en hield zich
weer in. Een enkele keer dacht ik: ik scheid
er mee uit, want op een keer verliezen we
allebei ons hoofd en dan is het zover. En
als er dan eens wat van komt? Dat wilde
ik niet."
Ze hield weer op en keek hem aan, maar
Gert tuurde enkel naar de bewegende zil
veren knoopjes, zodat ze vervolgde: „We
gingen een maand of vier met elkaar, toen
hij begon over trouwen. We zaten ergens
een eind buiten de stad. Ik meen, in de
buurt van Hillegom. Hij was heel ernstig,
maar ik vroeg: hoe komen we aan een huis?
En heb jij genoeg geld om meubels en zo te
kopen? En ik wil ook weten, wat je ver
dient. Trouwen is tenslotte een band voor
je verdere leven. Hij legde uit, dat hij zo'n
twintigduizend per jaar verdiende. Boven
dien had hij overal relaties, dus een huis
zou geen probleem vormen. Als ik ook nog
wat geld had, zouden we samen meubels
kunnen uitzoeken. O man, duizend-en-één
plannen voor de toekomst. Maar hij was al
die tijd nog niet bij ons thuis geweest, dus
stelde ik op een avond voor mee te gaan.
Na aanvankelijk tegengestribbeld te hebben,
ging hij een week later inderdaad mee. Hij
viel tamelijk goed in de smaak. Moeder
mocht hem meteen, misschien ook wel,
omdat hij zo'n mooie plant had meege
bracht, want moeder is dol op planten en
bloemen. Vader was evenwel voorzichtiger,
vroeg zo tussen neus en lippen door bijzon
derheden. Hij vertelde, dat hij op kamers in
Haarlem woonde en voor een fabriek in
Zoetermeer reisde: dure apparatuur voor
dokters, ziekenhuizen en laboratoriums. En
dat hij acht en twintig was. Het werd een
gezellige avond, want ik was natuurlijk erg
trots op mijn verovering. Mijn oudste broer
was ook thuis en zei, na Arnolds vertrek,
dat hij hem heel geschikt vond. Vader was
niet onverdeeld gelukkig met mijn keuze.
Hij was kleermaker en zei, toen Arnold
weer naar Haarlem was weggereden, dat
zijn kostuum goedkope konfektie was. Als
die man zoveel verdient, waarom draagt hij
dan geen betere kleding? Vooral als hij
artsen en ziekenhuizen bezoekt. Doch ik
was veel te verliefd om er dieper over na
te denken. Na een paar maanden nam hij
me op een avond mee naar Sassenheim,
wees me op een leegstaand huis en vroeg
me, hoe of ik het vond. Het was een klein
herenhuis, maar het leek me vrij modern
en er was een leuke, goed onderhouden tuin
bij. Ik zei, dat ik het mooi vond. Hij kon
het kopen en verklaarde, dat hij voldoende
geld had om het kontrakt te betalen. Als ik
er in toestemde te trouwen, zou hij het
de komende dagen kopen. Er moest vanzelf
sprekend wel het een en ander aan opge
knapt worden, een beetje verbouwen, op
nieuw behangen en wat kleine reparaties,
maar dat was en kwestie van een maand
hoogop. Nou, je begrijpt, dat ik helemaal in
wolken was. Ik waande me overgelukkig,
omdat ik een knappe man kreeg, die goed
verdiende en we weldra een eigen huis zou
den hebben. Ik moest over een poosje maar
behang uitzoeken en zeggen in welke kleur
ik het huis van buiten geschilderd wilde
hebbenMan, hij beloofde van alles en
ik was zo gek om het allemaal te geloven."
Ze zuchtte. „Enfin, je zult het onderhand
wel begrepen hebben. We reden daarna naar
de duinen en daar liet ik me alles welge
vallen. Hij vroeg een voorschot op ons toe
komstige huwelijk en omdat ik er enerzijds
zo van overtuigd was, dat ik de man van
mijn dromen gevonden had en anderszijds
ook niet ongevoelig was voor zijn liefko
zingen, want daarin was hij bijzonder be
dreven, liet ik alle remmen los en gaf
tenslotte toe. Dat gebeurde daarna nog
enkele keren
Het meisje zweeg en keek hem aan.
Maar Gert tuurde naar de zilveren knoop
jes, die nu wat sneller op en neer gingen.
Zonder haar aan te kijken, vroeg hij: „Wil je
soms nog wat drinken?"
Ze schudde haar hoofd. „Straks mis
schien. Laat ik nu eerst de rest maar ver
tellen, want anders durf ik het niet meer.
Op een gegeven ogenblik wist ik, dat ik in
verwachting was."
Opnieuw keek ze hem aan, maar Gert
reageerde niet. „Schrik je er niet van?",
vroeg ze.
„Nee, ik vermoedde al zoiets."
„Werkelijk?"
„Het lag toch voor de hand? En toen?"
„Op een avond vertelde ik 't hem. Hij
was ontzet en verstijfd van schrik en ver
weet me, dat ik geen voorzorgsmaatregelen
had genomen. Ik antwoordde: Waarom zou
ik? We gaan toch trouwen? Ik drong aan
op een spoedig huwelijk en hij antwoordde,
dat hij de verbouwing zou versnellen. Een
kwestie van drie of vier weken hoogstens.
En omdat ik nu toch in verwachting was,
liet ik hem daarna, toen we ergens onder
ons waren, zijn gang maar weer gaan. Hij
bleef trouw twee keer in de week komen,
koeien met gouden horens belovend. Ik
was bijna twee maanden heen, toen moeder
het bemerkte. Toen was de boot natuurlijk
helemaal aan.
(Wordt vervolgd).
DE OLIE
IS NOG MAAR EEN BEGIN
Wanneer in een of andere Zuid-Ameri
kaanse staat een succesvol buitenlands za
kenman wordt ontvoerd en de ontvoerders
ontvangen voor hem, behalve inwilliging
van hun eisen betreffende het vrij laten
van enige medestanders-misdadigers, boven
dien een aanzienlijk bedrag in geld, dan
is het vrij zeker dat dit recept herhaald
en uitgebreid wordt. Dat blijkt ook wel uit
de herhalingen die in Zuid-Amerika voor
komen. Toegeven aan chantage heeft nog
nooit iets goeds opgeleverd, doch de wel
varende europese industriële werkgever van
de zakenman of de eveneens welvarende
regering van een diplomaat, betalen liever
dan in moeilijke onderhandelingen het leven
van hun mannetje in de weegschaal te stel
len.
Zou men evenwel op een harder stand
punt gaan staan en eens en vooral duidelijk
maken dat men voor chantage of dreige
menten niet zwicht dan bestaat een beste
kans dat de aardigheid van het ontvoeren
snel minder wordt.
Nederland zit nu in de nare situatie dat
de chantage door olieproducerende landen
bijna geen mogelijkheden laat om iets an
ders te doen dan toegeven.
Alleen, het staat van tevoren vast dat ook
daarmee niets bereikt wordt. Ook al speelt
de falende Nederlandse regering „aap wat
wat heb je mooie jongen' voor de Arabieren
dan nog is nauwelijks te verwachten dat
olie weer rijkelijk gaat vloeien, want het
zeer zit dieper.
De narigheid van dit alles is dat de zo
genaamde „derde landen" uit deze gebeur
tenissen dezelfde lering trekken als de anar
chisten in Zuid-Amerika. Niet alleen Ara
bische landen maar ook bijvoorbeeld de
jonge Afrikaanse staten leren nu dat het
wapen chantage geen windeieren legt.
Op een lezing van het Atlantisch Jonge-
rencomité Nederland heeft onlangs dr. M. J.
W. M. Broekmeyer, secretaris van het Azië-
instituut hier te lande, uiteengezet, dat olie
slechts één van de strategische goederen
is die Europa broodnodig heeft. Zodra even
wel de jonge Afrikaanse landen ontdekken
dat de Europese welvaartswereld evenmin
kan bestaan zonder koper, pecblende, man
gaan, kobalt, diamant en uranium om er
maar een paar te noemen, dan kan Europa
op hetzelfde moment verwachten, dat het
inhouden van die goederen door de produ
cerende landen als pressiemiddel gebruikt
zal worden. De overweging, dat de jonge
landen hun delfstoffen toch kwijt moeten
om van de opbrengst te leven is niet aan de
orde. De producerende landen kunnen hun
zeldzame maar onmisbare spuien in bijna
onbeperkte hoeveelheden leveren aan Japan,
dat met open armen staat te wachten. Spe
ciaal in het Afrikaanse geval geldt dan nog
dat Rood-China al breedvoerig op het vin
kentouw zit om de stroom strategische goe
deren om te buigen in de richting van het
Aziatische vasteland. In beide gevallen is
Europa een wenende derde.
Zonder die strategische grondstoffen en
met of zonder olie (dat maakt dan weinig
verschil meer) is Europa veroordeeld zijn
economie een geweldig eind terug te schroe
ven. Geen Afrikaan of Arabier die daar een
traan om zal laten. Allemaal niet zulke er
ge leuke vooruitzichten bij de jaarwisseling.
(Nadruk verboden).
Burgerlijke stand
WISSENKERKE
Geboren:
10 november 1973: Arno Jan, z.v. P. M.
de Moor en S. Sinke.
16 november 1973: Edwin Jacobus, z.v.
A. Dieleman en W. A. Dieleman.
Ondertrouwd:
16 november 1973: Clement, Gerard, oud
22 jaar, wonende te Wissenkerke en Bou-
terse. Janna Adriana, oud 21 jaar, wonende
te Wissenkerke.
Getrouwd:
9 november 1973: Moerman, Frangois
Reinier, oud 21 jaar, wonende te Goes en
Van Goudswaard, Jannie Geertruida, oud
19 jaar, wonende te Wissenkerke.
23 november 1973: De Beste, Adriaan
Pieter, oud 36 jaar, wonende te Middelburg
en Heijboer, Maatje Jannetje, oud 29 jaar,
wonende te Wissenkerke.
Overleden:
1 november 1973: Van der Moere, Cor
nells, oud 71 jaar, weduwnaar van T. L.
Leendertse, wonende te Wissenkerke.
9 november 1973: Broekhoven, Dingenis,
oud 70 jaar, weduwnaar van D. Visser, wo
nende te Wissenkerke.
KORTGENE
Geboren:
3 november 1973: Tamara Elisabeth, d.v.
J. van der Weele en L. T. de Buck.
11 november 1973: Michel Willem Anton,
z.v. K. M. Tazelaar en M. S. de Bruine.
Ondertrouwd:
9 november 1973: Marinus A. Westdorp,
22 jaar te Middelburg en Helena de Jonge,
20 jaar.
21 november 1973: Thomas Broekhoven,
21 jaar te Wissenkerke en Anna A. Verburg,
19 jaar.
29 november 1973: Marinus D. van 't
Westende, 26 jaar te Goes en Marina van
der Heijde, 21 jaar.
Getrouwd:
23 november 1973: Peter A. Simpelaar, 24
jaar te Valkenisse en Neeltje P. van Liere,
22 jaar.
Overleden:
1 november 1973: Adriana van de Heijde,
72 jaar.
Kruiswoordpuzzel no. 355
Horizontaal: 1. pralen - 6. kleiner worden
12. elektr. geladen deeltje - 13. gelukkig
nieuwjaar (afk.) - 15. ter herinnering (afk.)
16. vlaktemaat - 17. deel v. e. Fr. ontken
ning - 19. weersgesteldheid - 23. geogr.
mijl (afk.) - 24. zo meteen - 25. vloerbe
dekking - 26. lekkernij - 28. pl. in Engeland
30. vaartuig (afk.) - 31. Eur. Econ. Ge
meenschap (afk.) - 33. beroemde schilder
34. het zwaaien - 36. bijwoord - 38. bouw
materiaal - 40. namelijk (afk.) - 41. per
expresse (afk.) - 42. vogelprodukt - 43.
inhoudsmaat (afk.) - 45. larve v. d. lang
pootmug - 48. werpstrik - 50. zangstem
52. op de wijze van - 54. herkauwer - 56.
jongensnaam - 57. winterkost - 59. oprol
baar zonnescherm (Ind.) - 60. rivier in
Nederland - 62. pl. in Italië - 63. Fr. pers.
voornaamwoord - 65. soort bril - 68. heilige
(afk.) - 69. een zekere - 71. onderofficier
(afk.) - 72. grondtoon - 74. familielid - 75.
herkauwer - 76. in de meeste gevallen.
Verticaal: 1. siertorentje - 2. strafwerktuig
3. Fr. onbep. vnw. - 4. gewicht (afk.) - 5.
deel v. h. been - 7. meisjesnaam - 8. oos
terse titel - 9. familielid - 10. bar - 11.
godin - 14. onmeetbaar getal - 18. deel
v. d. hals - 20. pl. in Engeland - 21. wijze,
manier (Lat.) - 22. graansoort - 24. pl. in
Limburg - 27. dubbelklank - 29. en omge
keerd (afk.) - 30. N.V. (Fr.) - 32. soort stof
34. pl. in Utrecht - 35. land in Europa
37. dun - 39. thee (Eng.) - 44. deel v. e.
auto - 46. vrucht - 47. taankleurig - 48.
muziekterm - 49. dierenverblijf - 51. getij
53. Fr. lidwoord - 55. water in Friesland
58. uitrusting, uniform - 59. liefkozing - 61.
dierenverblijf - 64. Fr. lidwoord - 66. vlakte
maat - 67. deel v. d. bijbel (afk.) - 68. pl.
in België - 70. voegwoord - 73. voorzetsel
74. deel v. d. bijbel (afk.).
Oplossing kruiswoordpuzzel no. 354
Horizontaal: 1. kerker - 5. dwalen - 9. ia
10. moede - 12. as - 14. sla - 16. ambitie
17. ham - 18. akte - 20. oude - 21. metro
24. gerst - 26. em - 28. mo - 29. as - 30.
mi - 31. les - 33. ene - 35. sap - 37. oog
38. Irene - 39. apert - 40. rei - 41. dek
43. Kro - 44. kip - 46. or - 47. ar - 48.
ro - 50. eo - 51. draak - 53. aster - 56.
maat - 59. rood - 61. els - 62. edelman
65. Ide - 66. lo - 68. enkel - 70. er - 71.
export - 72. ekster.
Verticaal: 1. kalk - 2. rk - 3. emmer - 4.
Rob - 5. DDT - 6. weide - 7. Ik - 8. naad
9. Isabel - 11. eis - 13. smerig - 15. atm
17. hut - 19. Eem - 20. Oss - 22. toendra
23. ore - 24. Gijs - 25. rapport - 27.
meier - 30. motie - 32. sri - 34. nee - 36.
aar - 37. ork - 40. rommel - 42. kok - 43.
KMA - 45. polder - 47. art - 49. oer - 51.
das - 52. adder - 54. spalk - 55. roi - 57.
aloe - 58. alk - 60. Oder - 63. ent - 64.
mee - 67. lp - 69. tt.
GANZEPOORTSTRAAT 21 - TEL. 65 35 - GOES