JANSEN JUWELIERS gaat nog door met de grote
verbouwingsopruiming
EXTRA GOEDKOOP
KORTINGEN VAN 10-20-30-40-50 PCT.
EN VELE ANDERE KOOPJES
WEET U HET OOK AL!!!
Bloemsierkunst RIJERSE
22,-
Ruime school- en aktetas
5 vakken met riem, 45 cm br. 30,-
Tuiglederen schouderschooltas 23,-
St. Adriaanstraat 11, Goes,
Telefoon 6924
MERKWAARDIGE DIEREN
DAT U BIJ
LANGE KERKSTRAAT 8 TELEFOON 01100 -88 18
WILLEM ZELLEWEG 33 TELEFOON 01100 - 61 20
GOES
OP UW EXCLUSIEVE BRUIDSBOUQUETTEN
30% KORTING KRIJGT
LAAT HET WEER U MISSCHIEN IN DE STEEK.
/öoe!BO<?-
BESLIST NIET
IN ONZE JULI-AANBIEDING
ONDANKS VERHOGING VAN DE LEERPRIJZEN
TUIGLEDER, 4 VAKKEN EN RIEM
EN VELE ANDERE SOORTEN SCHOOLTASSEN
OP ALLE TASSEN: 10 JAAR GARANTIE OP HET LEER
BIJOU
DE ZAAK GP DE HOEK
DE ZAAK MET DE GROOTSTE SORTERING
LANGE DELFT 44 - HOEK SEGEERSSTRAAT
MIDDELBURG - TELEF. 01180-31 72
Dit is het tweede en tevens laatste artikel over merkwaardigheden
van onze huisdieren.
Jammer genoeg voor de hond kwamen
er andere huisdieren bij! Eerst het schaap.
Het viel niet mee daar af te blijven, maar
de listige wolf leerde het. En een schaap
is volmaakt weerloos. Misschien speelde
ook dat een rol. De geit volgde. Maar toen
kwam het rund en dat werd oorlog!
Dat is het nóg. Ieder weet, dat men
een koppel koeien nooit erger van streek
kan maken dan er een vreemde hond bij
te brengen. Erger: sluit in een gesloten
loopstal een aantal koeien op met een
vreemde hond erbij: het laatste dier is
absoluut ten dode opgeschreven, want al
les wat rund is zal niet rusten voor het
roofdier op de horens genomen is, of, in
geval van onthoornde dieren, vertrapt is.
De haat tussen rund en hond is blijkbaar
eeuwigdurend. Dat hebben jongens wei
eens ondervonden, die op handen en voe
ten lopend en blaffend in de weide speel
den. Wie niet gauw weg kon komen werd
op de horens genomen. En deze eeuwige
haat dagtekent óók van vroeger.
Kudde en kalf.
Men vermoedt, dat het als volgt in el
kaar zit. Toen het oerrund nog in kudden
door Europa (en Noord-Afrika alsmede het
nabije oosten) zwierf, zaten de wolven het
altijd op de hielen. De volwassen dieren
aanvallen was zelfmoord, maar de kalfjes
werden nogal eens het slachtoffer. Een
maal de keel stukgebeten kon de wolf wel
afdruipen: het kalfje bleef toch achter en
kon naderhand met smaak worden ver
orberd.
Misschien waren de stieren ook niet zo
aktief meer. als er kalfjes bij de koeien
liepen. In elk geval „onthield" het rund
het terdege: alles wat wolf is, is levens
gevaarlijk en moet, het koste wat het kost,
afgemaakt worden. En dat is zo gebleven,
de eeuwen door. Alleen de hofhond, die
men van jongsaan kent, wordt geduld.
De hond kan het niet helpen, deze vijand
schap.
Dal het niet gaat om het feit dat de
hond een roofdier is en daardoor een geur
bij zich heeft die voor een zuivere plan-
teneter afstotelijk moet zijn, kan men af
leiden uit het feit dat de kat een koe
niets „doet". Want in de kat herkent het
rund geen dier dat gevaar zou kunnen
opleveren.
Paard en hond.
Waarom bestaat er dan geen vijand
schap tussen paard en hond? Ze kunnen
zelfs samen de mens bij de jacht behulp
zaam zijn. Allereerst is het paard als huis
dier van oude datum. Maar belangrijker is,
dat alle voorouders van het paard (en het
paard zelf) bijzonder rap ter been waren.
Zij konden door wegrennen altijd aan de
wolf ontkomen. Voorts was bij de hengsten
het kudde-instinkt goed ontwikkeld en
vermoedelijk had een wolf weinig kans
een veulen aan te vallen omdat de hengst
razend vlug was en met gemak een Wolf
kon doodslaan. Dat moet de wolf „begre
pen" hebben.
Daar komt nog bij, dat paard en wolf
ergens iets gemeen hebben. De voorouders
van het paard leken veel op een hond.
Dat gaat dan wel terug op onvoorstelbaar
oude tijden, maar het beïnvloedt het ge
drag. Een hond „verstaat" het gedrag van
een paard en omgekeerd. Dit „verstaan"
van eikaars gedrag is eerst in de laatste
tijd door de biologen diepgaand bestu
deerd. Als wij zeggen, dat paard en hond
eikaars gedrag „verstaan", dan bedoelen
wij daarmee, dat hun lichaamsbewegingen
nog in zoverre met elkaar overeenkomen,
dat er te weinig vreemds of angstaanja
gends inzit, dat de dieren elkaar gaan
schuwen en haten.
Dat dit inderdaad zo is zal u duide
lijk worden als wij hier iets vertellen
van de waarnemingen, die de Duitse die
renpsycholoog dr. Schenkel sinds 1947 bij
katten en honden heeft gedaan.
Kat en hond.
Om boze brieven te voorkomen: worden
kat en hond van jongsaan aan elkaar ge
wend, dan zijn ze meestal beste maatjes.
Maardan zijn ze aan eikaars bewe
gingen gewend! de dieren „denken" dan
van elkaar: hij doet altijd gek, maar ik
weet dat hij er niets kwaads mee bedoelt,
dus waaróm zou ik mij druk maken?
Echter: geen enkele hond, die nog nooit
een kat heeft ontmoet, sluit op het eerste
gezicht vrede met dat dier. En omgekeerd!
Waarom? Omdat zij eikaars bewegingen
geheel verkeerd uitleggen. Dr. Schenkel
zegt het ongeveel als volgt.
Het merendeel van wat de hond demon
streert en tot uitdrukking brengt komt van
de wolf. En dat is nu juist precies het
omgekeerde van wat de kat doet en de
monstreert. Wat doet een hond (en de wolf,
maar die blijft verder buiten beschouwing)
als hij zijn vreugde wil tonen? Hij opent
de bek, laat de tong en tanden zien en
kwispelt met de staart! Vaak legt hij de
oren daarbij plat.
Een kat laat haar tanden alleen zien
als ze woedend is. En ze kwispelt alleèn
met de staart als ze gereed is om haar
prooi te bespringen en daarbij slaat zij
de oren neer. De hond hijgt van welbe
hagen en vreugdede kat blaast van
kwaadheid! De hond gromt zachtjes als
iets hem niet aanstaat: de kat spint van
plezier.
Misverstand.
Het gevolg is, dat de hond geen snars
van een kat snapt. Voor hem is de kat
de vleesgeworden valsheid en leugenachtig
heid, een dier dat ja zegt als het nee
bedoelt en omgekeerd, dat lief doet als
het wil aanvallen en nijdig doet als het
tevreden is. Kortom: in de ogen v. e. hond
kan een kat alleen maar liegen. Voor
de hond is de katde duivel in eigen
persoon, zegt dr. Schenkel. Maar een dui
vel die de hond wel aandurft.
En zelfs als het gevecht losbarst reageert
de kat nóg verkeerd. Zij klimt in een
boom, wat de hond niet kan en hem tot
razernij brengt. Vanuit de veilige beschut
ting probeert de kat te krabben een
strijdmethode waartegen de hond in feite
geen verweer heeft. Soms blijft de kat
zitten. Dat is een bewijs voor de hond,
dat de kat het niet kwaad bedoeldMis,
de woede wint het van de angst bij de
kat en ze krabt wat ze kan.
Nu de zaak van de kat bezien! De kat
komt uit zuidelijker streken, geeft geen
snars om de mens (geen protest a.u.b.) en
hecht zich alleen aan het milieu: het
huis en de omgeving. Verhuist de baas,
dan blijft ze graag achter of loopt weer
terug. Haar manier van aanhalen (kopjes
geven) is een handelswijze die de hond
niet begrijpt. Het spinnen trouwens ook
niet. Voor de kat is de hond een lawaai
schopper, die niet te vertrouwen is: het
dier springt heen en weer zonder aan
te vallen, likt onaangenaam en toont zijn
tanden zonder agressief te zijn. De hond
hijgt, maar niet van woede!
Tot de vernietiging
Loopt de kat weg, dan is dat het teken
dat ze niets van doen wil hebben mei
de hond. Dat moest voldoende zijn, maar
de hond beschouwt dat als een vlucht die
nog best wat versneld kan worden. Houdt
de kat stil omdat zij van wanhoop tot
vechten wil overgaan dan meent de hond
dat dit een uitnodiging tot spelen is.
Maar de kat houdt niet van spelen met
een maat, die zijn nagels niet eens in
trekt bij het spel
Dr. Schenkel zegt, dat een gevecht tussen
hond en kat daarom (wanneer de vlucht
van de kat onmogelijk is) het meest fun
damentele gevecht is dat in de dieren
wereld denkbaar is: dit gaat door tot er
één vernietigd is en dat dan nogal een-
de kat.
Natuurlijk is dit alles te voorkomen,
door de dieren geleidelijk aan elkaar tc
doen wennen. Maar waar het ons om ginf
was dit: de vijandschap tussen dieren be
rust meestal hierop, dat ze doodgewoon
eikaars taal niet verstaan. De gedragingen
zijn onbegrijpelijk en blijkbaar liggen dan
wantrouwen en haat al voor de deur.
Zonder met een preek te eindigen: lig'
hierin 'niet iets wat wij als mensen óói
maar eens moesten overdenken? Is de ge
schiedenis der mensen wel helemaal vrij
van dat „onverstand" der dieren?!
(Nadruk verboden).
