Aardolie?
OPERATIE IN DE
DE CELLEN
ZIN?
Voor al uw drukwerk naar...
Drukkerij MARKUSSE
HEEFT SPAREN N<
Kennen we onze
handtekening?
NOG
Eerste toepassing van petroleum?
Omstreeks het jaar 700 vonden de By
zantijnen een geheim wapen uit, het
Griekse vuur. Het speelt in de Middel
eeuwen een belangrijke rol, maar nergens
vinden we een exacte beschrijving.
Men heeft in dit strijdmiddel, een
voudige, bij vermenging met water op
vlammende mengsels van ongebluste kalk
en zwavel vermoed, zoals de Chinezen uit
de Sungperiode dit ook aanwendden als
ze op het water streden. Andere onder
zoekers nemen aan, dat de Byzantijnen
lang voor de monnik Berthold Schwartz,
het buskruit hebben uitgevonden en voor
hun vlammenwerpers gebruikten.
Volgens de Engelse natuurkundig dr.
J. R. Partington, zou het Griekse vuur
een soort zeer licht aardoliedestilaat zijn
geweest, vermengd met harssoorten, dat
het merkwaardig resultaat opleverde, dat
het vuur als het ware bleef kleven. Door
de toevoeging van deze harssoorten is
het mogelijk de brandende vloeistof aan
een voorwerp te doen vasthechten.
Aardolie al bekend.
Zowel de mededelingen over de ver
vaardiging en het gebruik van dit wapen,
als ook de toenmalige stand van de che
mische wetenschap en techniek in By
zantium pleiten voor deze verklaring.
Aardolie kenden de Byzantijnen en zij
benutten dit toen al op zeer „moderne"
wijze en wel voor de verwarming van
hun baden.
Trouwens het was zelfs voor Byzan
tium niets nieuws, want in Perzië de
monstreerde men aan Alexander de Grote
reeds hoe deze vette vloeistof gehele stra
ten in brand kon zetten.
In Byzantium kon men echter al des
tilleren en dat was belangrijk voor het
resultaat. In oude Griekse alchemistische
manuscripten lezen we over glazen des-
tilleerkolven van een Egyptische alche
mist, waarmee men een zeer snel ont-
brandbare olie voor de verlichting won.
En dat was nog vóór de Middeleeuwen!
Het destilleren was in Byzantium dus
bekend en men was dus is staat om uit
aardolie een snel ontbrandbare olie te
maken.
Bovendien tonen oorlogsberichten en
schilderijen van tijdgenoten heel dui
delijk aan, dat dit Griekse vuur uit bui
zen gespoten werd, dat wil zeggen dat
het een vloeistof geweest moet zijn.
De uitvinder.
Het vermoeden is gerechtvaardigd, dat
dit Griekse vuur uitgevonden werd door
een zekere Kallinikos, een geleerde, die
zich in het jaar 700 vanuit zijn vader
land Syrië onder de bescherming van
Byzantium had gesteld.
In een kroniek wordt bericht, dat de
Byzantijnse keizer zich in die tijd dien
de te verweren tegen een overmachtige
De meesten van ons gebruiken bij de
handtekening een ander schrift dan zij
normaal gebruiken. De handtekening
moet toch vlot en me elan worden ge
schreven en mag vrijwel onleesbaar zijn.
Hoofdzaak is bij velen, dat de hand
tekening een eigen karakter heeft en dat
tracht men te bereiken door het neer
schrijven van een of ander vrijwel on
leesbare kriebel. Toch is zo'n handteke
ning evenmin borg tegen vervalsing als
de normaal neergeschreven naam. On
derzoekingen hebben uitgewezen, dat
zelfs deze laatste moeilijker is te ver
valsen, dan de onleesbare krabbel.
Natuurlijk is het helemaal onverstan
dig om een handtekening te hebben, die
niet konstant is, die morgen weer anders
is dan vandaag. Hoe groter de variatie
hoe meer de mogelijkheden dat een ver
valsing als echt wordt beschouwd.
aanval van de Islamieten. Hij had hier
toe de opstelling van een vloot „vuur
schepen" gelast. Na een zevenjarige be
legering van Constantinopel gelukte het
toen werkelijk met behulp van deze
speciale schepen de Arabische vloot ver
nietigend te verslaan. Het resultaat was
van dien aard, dat de aanvallers voor
een periode van niet minder dan veertig
jaar afdropen. De moed tot verdere ak-
tiviteiten was hun grondig ontnomen.
Omstreeks het jaar 900 bleek keizer
Constantijn Porphyrogenitus zelfs be
reid dit geheime wapen aan zijn bond
genoten in leen te verstrekken, maar het
recept werd angstvallig geheim gehouden.
Het zou Constantijn door een engel zijn
medegedeeld. Hij verklaarde, dat wie
het zou verraden, op het zelfde ogen
blik dood zou blijven. Dit verhaal ver
spreidde zich als een lopend vuurtje en
bijzonder bijgelovig als de mensen in die
tijden zeker waren, geloofde men dit
grif en niemand van diegenen die het
geheim kenden, durfde het prijs te geven.
Het drastische tegenvuur.
Natuurlijk kon het geheim ook niet
altijd bewaard blijven. We weten in
ieder geval dat Arabische scheikundigen
tegen het einde van het jaar 1000 een
eigen „Grieks vuur" hadden ontwikkeld.
Dat was in de tijd, dat de ontwikkeling
van de Arabische wetenschap en tech
niek op een hoogtepunt stonden en deze
tegen de kruisvaarders werd gebruikt.
We weten hiervan dat dit wapen niet
alleen op zee, maar ook te land werd
gebruikt. De Arabieren stelden troepen
vlammenwerpers samen, voorzien van
vuurvaste kleding en uitgerust met
draagbare handpompen, die in staat wa
ren dood en verderf onder de vijanden
te verspreiden. Het gebruik van pompen
hier is weer een duidelijk bewijs, dat
het hier om een vloeistof gaat.
Ook de vloot die Byzantium verdedig
de, was met zulke vlammenwerperspom-
pen uitgerust. Aan de uiteinden hadden
de pompen, die van brons vervaardigd
waren, koppen van leeuwen en tijgers
met wijd open gesperde kaken, waaruit
het vuur spoot.
In de loop der jaren zijn er veel ver
halen verschenen over dit mysterieuze
„Griekse vuur", uit de Middeleeuwen,
waarvan men nog steeds het fijne niet
weet. Er waren doldwaze legendarische
verhalen bij, doch ook mededelingen die
een wetenschappelijke achtergrond had
den. Zo is de zienswijze van de Engelse
natuurkundige dr. J. R. Partington, ge
baseerd op grondige onderzoekingen er
weer een die waarschijnlijk de waar
heid zeer dicht benadert. Maar met dit
alles is het oorspronkelijke recept nog
niet gevonden. En misschien zullen we
dat ook nooit achterhalen.
(Nadruk verboden.)
Heel verstandig is, cm voor het zetten
van een handtekening gebruik te maken
van een normale vulpen met inkt, waar
bij men steeds gebruik maakt van de
zelfde pen. Men heeft dan het voordeel,
dat de typische karakteristiek van de
pen van de vulpen en de gebruikte inkt,
evenzoveel goed herkenbare, maar moei
lijk te vervalsen eigenschappen zijn van
de handtekening.
Interessant op dit gebied is wel een
uitgebreid onderzoek dat professor Mi
chel, psycholoog en schriftkundige van
de universiteit van Mannheim, met zijn
staf deed met betrekking tot vervalsing
en herkenning van handtekeningen. De
vraag was namelijk, hoe goed of hoe
slecht iemand in staat is zijn eigen hand
tekening te herkennen.
Bij de onderzoekingen werd gebruik
gemaakt van een groep van 100 per
sonen, die niet wisten waarover het
onderzoek ging. Gedurende twee dagen
kregen zij onder diverse voorwendsels
ieder dertig maal een handtekening te
zetten. Deze genoemde voorzorgen waren
getroffen om te bereiken dat deze men
sen hun handtekening normaal en spon
taan zouden zetten. Daarna gingen ver
valsers aan het werk. Handtekeningen
van andere personen mocht men nama
ken en wel op allerlei denkbare manie
ren. Dat wil zeggen men mocht die doen,
los uit de hand, men mocht gebruik
maken van lichtbakken om ze over te
trekken, kortom alles was toegestaan,
mits het een vervalsing bleef.
Van elke handtekening nam men nu
16 originele en 9 vervalsingen en deze
werden dooreen gemengd. Daarna moest
de betreffende proefpersoon ze bekij
ken en kon in alle rust uitmaken welke
Wanneer we spreken over operaties,
dan denkt iedereen meteen aan de chi-
rure. die met behulp van zijn instru
menten als scalpels, kochers en wond-
haken zijn ingreep op het menselijk
lichaam pleegt. Daarbij denk men ook
aan operaties vanaf de simpele blinde
darm verwijdering tot de meest moeilijke
orgaan-transplantatie. De operatie waar
wij het nu over hebben, kennen de
chirurg en zijn instrumentarium niet.
De chirurg wordt vervangen door de
moleculair-bioloog en de instrumenten
zijn virussen en bacteriën. Het klinkt
natuurlijk wat science-fictionachtig, maar
wanneer men operaties wil uitvoeren in
menselijke cellen, dan heeft men uiter
aard speciale kennis en speciale instru
menten nodig.
Nu zullen velen misschien vragen:
„Waarom moeten cellen geopereerd wor
den?" In de cel bevinden zich bijvoor
beeld de genen, de erfelijkheidsdragers
en hieraan kan iets mankeren, waardoor
zich een ernstige ziekte openbaart. Kan
men de cel opereren en verbetering aan
brengen, dan is het misschien mogelijk
de ziekte te genezen.
Ziekten die bijvoorbeeld veroorzaakt
worden, door het ontbre.ken van een
Gen kunnen bijvoorbeeld in de toekomst
behandeld worden, want virussen (de
instrumenten) brengen dan de ontbre
kende Gen in de cel, alwaar de Gen
wordt ingebouwd (transductie). Voor de
operatie is deze Gen door de virussen uit
de echte en welke de valse handteke
ningen zouden zijn.
Gemiddeld bleek 75 goed beoordeeld
te worden en 25 foutief. Men moet
hierbij echter niet vergeten, dat men
bij willekeurig raden altijd 50 50 kans
heeft juist te raden. Zeker wanneer men
een en ander in detail gaat bekijken,
komt men tot de ontdekking dat het met
het herkennen van de eigen handteke
ning in wezen maar slecht gesteld is.
Van de 100 proefpersonen, waren slechts
4 in staat alle handtekeningen van zich
zelf juist te beoordelen als echt of vals.
De twee slechtste deelnemers vergisten
zich van de 25 beoordelingen liefst 14
maal.
In totaal werden van de echte hand
tekeningen er 19,9 °/o als vals betiteld,
terwijl van de valse handtekeningen niet
minder dan 34,1 als echt werd be
oordeeld.
een bacterie gehaald. Het klinkt allemaal
wonderlijk, maar het is pure waarheid.
Het zijn de Amerikaanse wetenschappe
lijke onderzoekers C. R. Merril, M. R.
Geier en J. C. Petricciani van het be
kende Amerikaanse National Institute
of Health te Bethesda, die menen dat
Gen-transplantatie door bacteriën-virus
sen naar de menselijke cellen moge
lijk is.
Het idee is overigens niet nieuw.
Reeds in de veertiger jaren werden
onderzoekingen gedaan op het gebied
van Gen-transplantatie, maar, de resul
taten waren niet bevredigend.
Ongeveer een jaar geleden kwam de
moluculairbioloog, R. L. Sinsheimer, met
de veronderstelling, dat door middel van
transductie misschien eens Diabetes Mel-
litus (suikerziekte) behandeld zou kun
nen worden.
Om welk experiment ging het nu?
Merril en zijn medewerkers hebben zich
beziggehouden met een ziekte van de
suikerstofwisseling. Het is een ziekte
die bepaald wordt door een aangeboren
stofwisselingsfout. Er ontbreekt namelijk
een Gen, dat de informatie bezit voor
de afbraak van het enzym GPU-Trans-
ferase, een belangrijk element bij de af
braak van suiker.
Bij een patiënt met deze ziekte hebben
Merril en zijn collega's cellenweefsel
weggenomen. De cellen werden op een
voedingsbodem in leven gehouden. Voorts
Toen het materiaal aan anderen ter
beoordeling werd gegeven, steeg het
aantal foutieve beoordelingen nog ster
ker.
Bij gesprekken achteraf gaven de
meeste proefpersonen toe, dat zij in de
meeste gevallen eigenlijk niet in staat
waren vals van echt te onderscheiden,
omdat zij er eigenlijk nooit goed op ge
let hadden, hoe zij hun handtekening
precies zetten en hoe die er in feite
uitzag. Veelal gingen ze bij de beoor
deling af op de globale indruk, zonder
in detail te kunnen zeggen welke aan
merking zij hadden op valse handteke
ningen.
Professor Michel meent hieruit te mo
gen concluderen, dat de meeste mensen
hun eigen handtekening zeer slecht ken
nen en dat het zogenaamde typische
„eigen" maar een zeer betrekkelijke
zaak is.
lastingen. Vooral als u ongehuwd bent of
geen kinderen hebt, valt u in een hoog
belastingtarief. Als u dan nog eens weer
aan het rekenen slaat, mag u zelfs blij
zijn als u quitte speelt. Winst aan koop
kracht is er nagenoeg niet bij, soms zelfs
in het geheel niet.
Slachtoffers.
De spaarders, zeker de kleine spaar
ders, maken moeilijke tijden door. Zij be
horen tot de ergste slachtoffers van de
inflatie. Vele oudedagsvoorzieningen (niet
de welvaartsvaste A.O.W. gelukkig) zoals
bijvoorbeeld diverse bedrijfspensioenen
slinken in waarde. Wat eens een aardige
aanvulling op de A.O.W. leek, is nu
al niet meer dan een fooi, waarvan
sommige bejaarden nog net hun zieken
fondspremie kunnen betalen. Het is grie
zelig te bedenken dat juist in deze tijd
nu de overbesteding de kop moet worden
ingedrukt, velen op de treurige gedachte
komen dat sparen nauwelijks zin meer
heeft, je in geen geval rijker maakt.
Nederlanders zijn een spaarzaam volk
je, maar de voortschrijdende geldont
waarding brengt deze traditie in ernstig
gevaar. Zouden in de huidige omstan
digheden vele spaarders tot het alles
zins begrijpelijke besluit komen hun
spaargeld maar op te nemen en direkt te
besteden, dan zou de inflatie onze eco
nomie als gevolg van deze overbesteding
helemaan in de wurggreep nemen.
In deze paradoxale toestand zijn we
nu aangeland: sparen heeft nauwelijks
zin meer, spaargelden opsouperen zou
onze economie aan de rand van de af
grond brengen.
(Nadruk verboden)
maakten zij gebruik van Lambda-Bac-
teriophagen, een bacterie-virus, dat de
bedoelde Gen wegnam bij de bacterie
Escherichia coli. Deze Lambda-Bacterio-
phagen werden samengebracht met de
zieke cellen. Het gevolg was, dat deze
cellen daarna Galaktose konden afbre
ken, dat betekent, dat zij van de Bacte-
riophagen de bewuste Gen hebben over
genomen, waarna het enzym GPU-Trans-
ferase werd geproduceerd. De zieke cel
len werden gezond.
De onderzoekers menen, dat de resul
taten van hun onderzoekingen doen ver
moeden, dat het mogelijk zou moeten
zijn, uitgekozen bacterie-Genen in de
levende menselijke cellen over te bren
gen, wanneer men Bacteriophagen als
overbrengers gebruikt. Er zijn aanwij
zingen, dat de verschillen tussen ver van
elkaar staande levende wezens, als bac
teriën en de mensen, minder groot zijn,
dan tot nu toe werd aangenomen.
Tot nu toe is het slechts gelukt genen
over te brengen in afzonderlijke mense
lijke cellen. Het principe is aangetoond,
maar het probleem is nu nog, hoe men
dit in het groot moet realiseren, dat wil
zeggen op het totale zieke celweefsel van
de patiënt. Er zullen nog veel onder
zoekingen moeten worden gedaan, al
vorens men zover is. Toch zijn er des
kundigen die menen, dat we aan het
begin staan van een geheel nieuw tijd
perk in de medische geschiedenis, het
tijdperk van de Gen-transplantatie.
VOORSTRAAT 7 WISSENKERKE TELEFOON 01107- 3 08
HET GEHEIME WAPEN IN DE MIDDELEEUWEN
NOG STEEDS WETEN WE DE WAAARHEID NIET OVER HET
„GRIEKSE VUUR"
In de vroege middeleeuwen werd het christelijke avondland ernstig be
dreigd door de zogenaamde Turken. Het ging hier feitelijk niet alleen
om Turken, maar om de islamietische legei's die te vuur en te zwaard
trachtten het mohammedaanse geloof te verbreiden. Pe legers bestonden
uit Arabieren, Perzen en Turken. In het westen trokken ze over de Straat
van Gibraltar, het Iberisch schiereiland binnen en kwamen zo zelfs over
de Pyreneeën. In het oosten vocht het Oostromeinse rijk als bolwerk van
het christendom aan de rand van Europa.
De zwakke keizers van Byzantium moesten zich voortdurend verweren
tegen de islamitische aanvallen. Zij deden dat met vernuftige diploma
tieke handigheidjes, maar ook,met een wel zeer verfijnde krijstechniek,
die ons twintigste eeuwers verwondert om zijn „moderniteit". Wat wij er
van weten, komt uit Romeinse geschriften en is in veel gevallen helaas
niet duidelijk genoeg om ons een juist beeld van een en ander te geven.
GULDEN VAN 1964 NU NOG 70 CENT WAARD
Sparen is bouwen aan uw geluk! Deze slogan hebt u kortgeleden ter
gelegenheid van de Wereldspaardag in alle kranten kunnen lezen. Helaas
dekt deze leus de werkelijkheid niet of nauwelijks.
De hogere rentes, die de banken de laatste jaren op de spaarrekeningen
verleenden, zijn vrijwel geheel opgeslokt door de inflatie. Juist de spaar
ders zijn ernstig de dupe van de geldontwaarding, die de voortdurende in
flatie heeft teweeggebracht. Dit heeft talloze mensen reeds op de ge
dachte gebracht dat zij hun geld beter zo snel mogelijk kunnen besteden,
omdat de koopkracht van het geld ieder jaar achteruit gaat.
Sinds 1964 prijsindex gestegen van 100
naar 142.
De koopkracht van de gulden is de
laatste jaren aanzienlijk verminderd.
Vooral na 1964, toen in feite de inflatie
reeds haar hoofd opstak, heeft de geld
ontwaarding zich krachtig doorgezet.
Weliswaar stegen de gemiddelde inko
mens in de periode 1964-1971 zeer sterk,
maar in hetzelfde tijdvak steeg de prijs
index van 100 in 1964 tot ongeveer 142
in 1971 en mogelijk zal de stijging zelfs
nog iets groter zijn, hetgeen aan het
einde van dit jaar zal blijken. En naar
men gevoeglijk mag aannemen zal deze
ontwikkeling zich in 1972 krachtig door
zetten. Een percentage van ongeveer 6,5,
zo schat het Centraal Planbureau de ge
middelde prijsstijging volgend jaar.
Kortom, de gulden wordt elk jaar min
der waard. De gulden van 1964 was in
1965 nog ruim 96 cent waard, in 1968
ruim 84 cent in 1969 78 cent, in 1970
75 cent en nu nog maar 70 cent. In 1972
doet u met 66 cent evenveel als in 1964
met een gulden.
Rente opgeslokt.
Wie zijn geld op de (spaar) bank zet
ontvangt rente. Als u een termijnspaar
rekening opent, d.w.z. uw geld voor een
langere periode vastzet, ontvangt u zelfs
een vrij hoge rente, die kan oplopen tot
7 (twee jaar vastzetten). Zo op het
eerste gezicht lijkt u op deze manier een
aardig reservepotje te kunnen aankwe
ken. Als u per 1 januari 1971 10.000
naar de bank heeft gebracht, met dit geld
een termijnrekening heeft geopend a rai-
son van 6 rente, dan bezit u per 1
januari 1972 niet 10.000, maar 10.600.
Dat lijkt attraktief. Voor die 600,
heeft u immers niets behoeven te doen.
Het wordt u als het ware zo maar in de
schoot geworpen. Bij handhaving van
deze rentestand zou u op 31 december
1972 al een kapitaaltje van 11.236 bij
elkaar hebben. Niet gek, nietwaar?
Maar als we bedenken dat in 1971 de
waarde van de gulden ten opzichte van
vorig jaar alweer met ruim 5 cent is ge
daald, dan kunt u nagaan dat u beslist
geen 600,„winst" heeft gemaakt en
dat ook dat hele bedrag van 10.600, dat
u aan het eind van het jaar hebt, aan
merkelijk minder waard is dan 12 maan
den geleden. Bovendien moet u de rente
opgeven aan de inspekteur van de be-
HET BEGIN VAN EEN NIEUW MEDISCH TIJDPERK???
HET MOEILIJKE ONDERSCHEID TUSSEN ECHT EN VERVALSING
