«•«9
Verbouwde
„Prinses
geopend
Marijke school"
Tien jaar Veerse meer
Paardebloemen redden velen het leven
Openingswoord van de heer A. L. van
Geesbergen, vice-voorzitter van het re
creatieschap „Het Veerse Meer", naar
aanleiding van het 10-jarig bestaan van
dit eerste deltameer.
Het feit, dat op 24 april 1961 de laatste
caisson werd ingevaren in de Veersegat-
dam en het Veerse meer als eerste delta-
meer tot stand was gekomen, lijkt mij
een goede gelegenheid om een terugblik
te werpen op de 10 jaren, die inmiddels
zijn verstreken.
De gemeenten toen nog 8 in getal
die rond het Veerse meer lagen, stonden
10 jaar geleden voor de gigantische op
dracht om gezamenlijk te proberen van
het gevormde binnenmeer een recreatie
gebied met allure te maken. Het getuigt
nog steeds van visie, dat zij zich door de
historische gebeurtenis in 1961 niet lieten
overrompelen. Immers, reeds in 1957
werd de „Commissie ontwikkeling drie-
eilandengebied" in het leven geroepen,
die de in 1959 tot stand gekomen ge
meenschappelijke regeling „Recreatie
Veersche Gat en Zandkreek" heeft voor
bereid. Deze gemeenschappelijke rege
ling werd van het begin af als een tijde
lijke regeling gezien. Dit bleek onder
meer overduidelijk uit de taalt, n.l. „het
voorbereiden van een definitieve regeling
voor het samenwerken terzake van de
recreatie in het gebied van het Veersche
Gat en de Zandkreek tussen de daarbij
betrokken gemeenten en eventueel de
provincie Zeeland."
De definitieve regeling, die werd be
oogd, trad in werking op 1 juli 1965 en
geldt enigszins gewijzigd nu nog.
De provincie Zeeland heeft aan deze de
finitieve regeling van het begin af deel
genomen. Naar mijn mening was dit aan
de ene kant gewenst het daadwerke
lijk tot ontwikkeling brengen van het
Veersemeer-gebied is toch ook zeker een
provinciaal belang en aan de andere
kant onontkoombaar, omdat van de acht
kleine gemeenten toch in redelijkheid
niet mocht worden verlangd, dat zij vooi
alle financiële consequenties zouden op
draaien.
Ik stel er prijs op deze bestuurlijke
voorgeschiedenis te releveren als bewijs
van de bereidheid, die er steeds bij alle
partners is geweest om gezamenlijk en
in goed overleg de problematiek tot een
oplossing te brengen. Ik dacht, dat de bij
zonder goede verstandhouding zowel
binnen het algemeen bestuur als binnen
het dagelijks bestuur in niet onbe
langrijke mate heeft bijgedragen tot de
bereikte resultaten. In dit verband zou
ik tevens de Technische adviescommissie
willen noemen, een commissie, waarin de
technische deskundigheid is samenge
bracht, die nodig is om verantwoorde
adviezen te kunnen uitbrengen. Deze
commissie heeft tot op heden reeds zeer
belangrijk werk verricht.
Wanneer wij de nu verstreken 10 jaren
overzien, dan mogen we naar mijn me
ning met voldoening constateren, dat er
resultaten zijn bereikt, die de aandacht
verdienen. Ik noem u slechts de negen
jachthavens met een totaal van ruim
2000 ligplaatsen,, de twee sportvissers
havens (waarvan die bij „De Piet" binnen
zeer afzienbare tijd gereed zal komen),
de 7 kampeerterreinen, de 6 dagcampings,
9 verpozingssteigers, vier kunstmatige
eilanden (waarvan dit jaar de laatste 2
gereed komen, n.l. de Schutteplaat en de
Mosselplaat), de bungalowterreinen, de
2 natuurreservaten en de vele kilometers
ontsluitingswegen. Tellen we daar nog
bij op de 14 horecabedrijven, 5 jachtwer
ven, 2 zeilmakerijen en ruim 260 hectare
ingeplant bos, dan lijkt het mij verant
woord te concluderen, dat van een ge
slaagde aanzet kan worden gesproken
om het gestelde doel een recreatie
centrum met allure te bereiken. Over
de verstreken 10 jaar Veerse meer mo
gen we tevreden zijn, doch zeker niet
voldaan.
De resultaten hadden beduidend groter
kunnen zijn, wanneer de benodigde geld
middelen daarvoor beschikbaar zouden
zijn geweest. Het is u bekend, dat de fi
nanciële draagkracht van het recreatie
schap zelf gering is. Momenteel hebben
we een budget van 120.000 gulden, maar
dat is een druppel op een gloeiende plaat,
wanneer het gaat om de aanleg en het
beheer en onderhoud van ontstellend du
re waterstaatkundige kapitaalswerken,
zoals b.v. het opspuiten van eilanden en
het verbeteren van de bevaarbaarheid.
Het is ook bekend, dat de financiële
draagkracht van de deelnemende ge
meenten en de provincie minimaal is.
Dus ligt de conclusie voor de hand, dat
de rijksoverheid de helpende hand heeft
moeten bieden om te bereiken, wat tot
op heden gerealiseerd is. Deze conclusie
is juist en het past mij ook op deze
plaats een woord van erkentelijkheid te
richten aan de ministeries van C.R.M. en
economische zaken voor de ontvangen
steun. Ook deze ministeries hadden ech
ter niet voldoende geldmiddelen te ver
delen, waardoor om puur financiële re
denen de recreatieve ontwikkeling van
het Veerse meer werd vertraagd.
Dit is de reden, waarom wij mijns
inziens niet voldaan mogen zijn, ondanks
het feit, dat de genoemde ministeries,
het recreatieschap zelf en de gemeenten
gedurende de afgelopen 10 jaren globaal
tenminste tien miljoen in recreatieve
kapitaalswerken hebben geinvesteerd. In
dit bedrag zijn dus niet begrepen de ge
maakte kosten door R.W.S., staatsbosbe
heer, de dienst der domeinen, e.d., terwijl
de gemeentelijke uitgaven gemakshalve
beperkt zijn tot de gesubsidieerde pro-
jekten.
Praten over de financiële problematiek
van de gemeenten, in het bijzonder van
de recreatie-gemeenten, leidt onherroe
pelijk tot het hete hangijzer va'n dit mo
ment: de toeristenbelasting. Wanneer ik
onder de huidige omstandigheden, genu
anceerd denkend, een antwoord moet
geven op de vraag, of de gemeenten wel
of niet tot de invoering van een toeris
tenbelasting moeten over gaan, dan kom
ik tot een bevestigend antwoord. Ik ben
mij er van bewust, dat velen een andere
mening hebben; er zijn zelfs meningen
bij, die ik niet vermag te bestrijden,
zoals het feit, dat door de toeristenbe
lasting slechts een deel van de recrean
ten en toeristen wordt belast, terwijl vele
voorzieningen voor alle recreanten en
toeristen worden getroffen, met name
ook voor de dagjesmensen. Er zijn vele
argumenten aan te voeren, op grond
waarvan een toeristenbelasting moet
worden afgewezen. Ik heb daar begrip
voor, maar zij overtuigen mij niet.
Ik ben van oordeel, dat men over deze
zaak in alle nuchterheid moet discussië
ren en zeker niet het hoofdmotief uit
het oog moet verliezen, n.l. de harde rea
liteit, dat recreanten in bepaalde ge
meenten bijzondere kosten veroorzaken,
waarvoor in redelijkheid een bijdrage
kan worden verlangd. Dat is het hoofd
motief van de toeristenbelasting en ie
dere gemeente moet voor zichzelf uit
maken of deze bijzondere kosten inder
daad worden veroorzaakt. Belastinghef
fing is nu eenmaal geen populaire zaak,
dat mag de gemeenten er echter niet
van weerhouden iets terug te vragen
voor al die kosten, die zij voor de re
creanten hebben gemaakt. Daarbij wil
ik er wel voor waarschuwen, dat men de
invoering van de toeristenbelasting niet
moet overhaasten; het moet niet zo zijn,
dat de hotels en pensions al zijn volge
boekt en pas dan door de gemeente tot
onmiddellijke invoering van deze belas
ting wordt besloten. Op die manier ma-
noevreert men zich als gemeente geheel
onnodig in de moeilijkheden.
Ik heb u reeds gezegd, dat de finan
ciële draagkracht van de gemeenten mi
nimaal is; daarom moet er naar mijn
mening bijzondere waarde worden ge
hecht aan het gegeven, dat de deelne
mende gemeenten in 1961 zestien cent
Teelt in de oorlog.
In 1920 ontvluchtte dr. Boris Berkman,
Moskou. Deze arts wist Amerika binnen
te komen, erkend te worden en zich als
arts in Chicago te vestigen. Hij had vee]
belangstelling voor natuur en landbouw
en zag, dat in de U.S.A. grote gebieden
door erosie (wegspoelen en -stuiven van
de bovengrond) bedreigd werden. Berk
man zei, dat de paardebloem de beste
plant was om voor erosie vatbare grond
vast te leggen en dat is ook zo. De pen-
wortel gaat diep de grond in; het is een
vaste plant die men maar eenmaal be
hoeft te zaaien en nooit te bemesten en
de rozet houdt de grond stevig vast. Zo
begon de teelt in de U.S.A., die hier en
daar nog toegepast wordt, ook al heeft
men thans andere middelen om erosie
tegen te gaan.
Berkman wist, dat Edison ook al paar
debloemen had bestudeerd. De wortel
bevat nl. 4 procent latex, natuurrubber
dus, van zeer goede kwaliteit. Een ver
want van de paardebloem, de saghys,
werd en wordt in de Sowj et-unie geteeld
als rubberplant, ongeveer op de manier
zoals wij vroeger meekrap teelden: 3
jaar laten groeien, dan de wortels rooien
en de latex extraheren. Bovendien is
het zaad van de paardebloem rijk aan
olie. Toen men de plant nog op uitge
breide schaal teelde in de U.S.A., bouwde
men een soort rijdende stofzuiger om
het pluizige zaad te winnen. Dat werd
vfa de luchtstroom hard tegen een gazen
wand aangeslagen en zo scheidde men
pluis en zaad. De paardebloemolie bleek
voor allerlei doeleinden bruikbaar te zijn.
Maar men bleef zitten piet het pluis.
Bewerking tijdrovend.
Dat pluis echter bestaat uit holle, met
lucht gevulde buisjes. Elk buisje is om
geven door een waslaag. Het is een fan
tastisch isolatiemiddel. Toen in de oor
logsjaren Amerika gebrek kreeg aan ka
pok heeft men het op grote schaal ge
bruikt. Het bleek echter ook een fantas
tisch drijf vermogen te hebben: één pond
pluis kon 50 pond andere stoffen drij
vende houden. Vandaar dat tijdens de
oorlog de „Mae West life jackets" of
reddingsgordels op oorlogsschepen ten
slotte met paardebloemenpluis gevuld
werden. Daardoor heeft de plant duizen
den mensen het leven gered. En dat was
nog niet alles. De bloemstengel is vezel
achtig en levert een prima grondstof
voor touw.
per inwoner uittrokken ter dekking van
de kosten van het recreatieschap; Over
1971 zal door de vergelijkbare gemeenten
(dus behoudens Goes) een bedrag van
vijf gulden per inwoner ten behoeve van
het recreatieschap worden betaald. Hier
in meen ik wederom een bewijs te mogen
zien van de vaste wil van de gemeenten
om het Veersemeer-gebied daadwerkelijk
tot ontwikkeling te brengen. Bedacht
moet worden, dat de bijdrage aan het
recreatieschap slechts een onderdeel is
van het totale recreatieve uitgaven-
pakket van de gemeenten.
Is het dan werkelijk zo'n ramp, wan
neer de gemeenten trachten via de toe
ristenbelasting een graantje mee te pik
ken van de bestedingen voor openlucht
recreatie en toerisme, die in Nederland
ruwweg 7 miljard gulden bedragen? Ie
der weldenkend mens moet deze vraag
mijns inziens ontkennend beantwoorden.
Genoeg over de financiële aspecten, hoe
belangrijk deze ook zijn.
Tien jaren zijn verstreken sedert de
vorming van het Veerse meer en we
kunnen met eigen ogen zien, wat er in
die tijd is gebeui-d. Ik dacht, dat het
verleden voldoende waarborgen biedt
voor de toekomst. Een toekomst, waax-in
de ontwikkeling van het oostelijk deel
van het Veerse meer bijzondere aandacht
zal kunnen krijgen, nu rijkswaterstaat
bereid is gebleken de bevriezing op te
heffen. Een toekomst ook, waax-in het
aantal vaste ligplaatsen beduidend zal
moeten worden uitgebreid zonder er nu
direct een tweede Loosdrecht van te ma
ken. En dan spreek ik nog niet van alle
gemeentelijke plannen, die reeds op sta
pel staan of nog moeten woi-den ont
wikkeld.
Ik spreek gaarne de hoop uit, dat wij
met alle instanties, die ons tot op heden
■terzijde stonden, ook in de komende ja-
i-en tastbare i-esultaten zullen bereiken
in het belang van onze medemensen,
die rust en verpozing zoeken op of aan
de boorden van het Veerse meer.
Hiermee verklaar ik deze bijzondere
vergadering van uw bestuur voor geo
pend.
Tot zover in 't kort de roman van de
paardebloem. Kort na de ooi-log versche
nen in Amerika vele publikaties over
de teelt en de verwerking van de plant.
Maar daar kwam een einde aan, toen de
kapok en d.e rubber uit tropische streken
weer overvloedig toevloeiden. Want eco
nomisch kan de paardebloem niet tegen
kapok en heveaboom op, hoe groot haar
kwaliteiten ook zijn. Misschien is dat
een gevolg van toonverschillen, maar ook
speelt een rol dat de tijd tekort is ge
weest om goede rassen paardebloemen
te kweken. Verder is een dx-ie jarige teelt
nogal tijdrovend. Het rooien van de wor
tels kost veel werk, evenals het verza
melen van de pluizen en het scheiden
van puis en zaad. Dit alles had tot gevolg
dat de paardebloem weer afzakte tot een
vi-oegere status van onkruid. Wat de
erosiebestrijding betreft maakt men ook
al niet veel gebruik meer van de plant,
omdat het zaad, als men het niet zorg
vuldig wint, honderden km ver afdrijft
en terecht komt op bouw- en grasland
waar men het niet wenst.
Men past daarom liever steppevorming
toe alsmede ploegen in cirkelvorm of
teelt planten die gemakkelijk te maaien
zijn, zoals lucei-ne en grassen. De rol
van de paardebloem is vi-ijwel uitge
speeld, als kultuurplant. Als onkruid zal
ze nog wel eeuwen lang onuitx-oeibaar
blijken te zijn.
Molsla.
Konijnenhouders steken de pollen graag
uit, want het is een goed voeder. Kin
deren plukken de bollen met pluizen en
blazen die er af. Zoveel pluisjes er op
blijven zitten, zoveel jaar wordt men
minder oud dan honderd. Thee, getrok
ken van de gedroogde bladeren, wei-d
eertijds gebruikt als bloedzuiverend mid
del en als middel tegen maagklachten.
Doktoren beweren dat men er zijn maag
klachten alleen maar mee kan verer-
gex-en. Wilt u per se toch de paardebloem
nuttig gebruiken, dan moet u haar ge
bruiken als molsla. Als in het vx-oege
voorjaar de plant haar groei hervat,
komen er heel wat tex-echt onder de mols
hopen. De daaronder zittende blaadjes
zijn bleekgroen en zeer mals. Men kan
beter veldsla kopen bij de groenteboer,
maar voor natuuraanbidders is de molsla
nog altijd je van het.
De plant is in ons taalgebied bekend
onder tientallen namen en elk. daarvan
wijst op een bepaald gebruik of een be
paalde opvatting. Gaat u dat maar eens
na: paardebloem (paarden eten het blad
graag), hondensla (is slecht soort sla),
kaardebloem, kaarsjes, kettingbloem, ko-
nijnengx-oen, leeuwentand, melkbloem,
molsla, papenblad, pluimpjes, schuft-
bloem, stuiver, veldrijs, wilde cichorei,
uitblazertjes, zevendistel, zuurdistel, kan-
kerbloem, brievenbesteller.
Uit de wortels heeft men weieens een
extrafct gemaakt dat op koffie lijkt. Ci-
Zaterdagmorgen werd in aanwezigheid
van een gx*oot aantal genodigden, waar
onder het gehele gemeentebestuur van
Kortgene, de verbouwde openbax-e lagere
Prinses Marijke School officieel door de
inspecteur van het lager onderwijs in
Zeeland geopend.
Inspecteur J. Gelijns stelde in zijn o-
peningswoord de flexibele school in Co-
lij nsplaat als voox-beeld voor de vele ba
sisscholen in heel Nedexiand. Het komt
door de flexibiliteit-gedachte waarvan
uit is gegaan bij de hele inrichting van
het schoolgebouw. Bij die inrichting
heeft de flexibiliteit van het onderwijs,
de toekomstvorm, centraal gestaan.
Het houdt in dat er geen specifieke
klaslokalen zijn. Er is ondermeer een
gemeenschapsruimte waar gezamenlijk
aan projecten gewerkt kan worden. De
heer Gelijns zwaaide lof toe aan hoofd
onderwijzer L. Goulooze over de hyper
moderne aanpak van het vernieuwde on
derwijs.
De flexibele school in Colijnsplaat staat
in heel Nederland, maar ook in het bui
tenland model als school van de toe
komst. Het intensief contact dat er tussen
het onderwijzend pei-soneel en de ouders
is ontstaan in deze verbouwingstijd,
noemde de inspecteur iets unieks. De
ouders werden meegetrokken door het
enthousiasme van hoofdonderwijzer Gou
looze.
Sinds het begin van de verbouwing,
die eind augustus vorig jaar is begonnen,
zijn verschillende ouders één avond in
de week bijeen gekomen, om het werk
materiaal voor de kinderen, hoofdzakelijk
in de documentatieruimte te vervaardi-
gen. Er werden open opbergkasten, werk
tafels, parasollen voor koptelefoons,
poefs, enz. getimmerd, geschilderd en
genaaid. Te vaak is het contact enkel
een ouderavond, aldus de inspecteur, in
Colijnsplaat is het alles anders.
Het experimenteren in het vernieuwde
onderwijs moet in de eex-ste plaats we
tenschappelijk worden begeleid door
mensen die weten of het goed of fout
loopt. Hij hoopte dat alle 151 basis
scholen in Zeeland in de toekomst kunnen
woiden opgezet als in Colijnsplaat. De
inspecteur verzette zich fel tegen de ge
dachte één centrale school op Noord-
Beveland. Het betekent dat de kinderen
vaak kilometers moeten afleggen voor-
hun onderwijs. De kern van de samen
leving, het gezinsleven wordt er door
aangetast. Het kind wordt tegenwoordig
toch al bedreigd in het gezinsleven door
dat de moeder bijvoorbeeld aan het pro-
dukbieproces gaat deelnemen.
Na deze uitvoerige rede verrichte de
inspecteur de openingshandeling door op
een knop te drukken die een televisie in
werking stelde waarop een eigen Prin
ses Mai-ijke school programma verscheen.
Beelden van de opening der school wax~en
te zien.
Burgemeester P. J. Evers van Kortgene
uitte zijn dankbaarheid met het gereed
komen van de school. Hij bracht dank
aan de mensen die achter dit plan heb
ben gestaan en memoreerde dat na een
lange weg, de verbouwingsplanning niet
fout is geweest. Dè inzichten van archi
tect De Jong, het bouwbureau M.A.K.O.
N.V. uit Middelburg heeft er toe bijge
dragen wat hier is gerealiseerd, aldus
de bux-gemeester.
Geschenken werden o.a. aangeboden
chorei leent zich daarvoor uiteraard be
ter. U ziet het: het is allemaal „Ersatz"
wat de plant levert. Als de mensheid
elkaar in de haren vliegt kan dat belang
rijk zijn. In normale tijden niet. Vandaar
dat het geval toch weer in de rubriek
„onkxuiiden" thuishoort, ondanks de ar
chieven vol publikaties over het nut van
de plant. Niettemin zouden wij haar in
ons landschap missen.
W. Boshuis.
door de voorzitter van de oudex-commissie
de heer Van Laarschot, een televisie-
recorder, namens de aannemers bood de
heer Boogert een televisie-camera aan,
de heer Reinhoudt uit Goes heeft be
langeloos een muurschildering geprodu
ceerd dat een brok cultuur uitbeeldt,
het echtpaar Nap uit Lax-en bood een
kleiplastiek aan uitbeeldend zingende
kinderen. Dit alles wex-d door de burge
meester in dank aanvaard.
Het aangrenzend gymnastieklokaal
werd zaterdagmorgen eveneens geopend
door de bux-gemeester. De capaciteit hier
van is te groot voor de 70 leerlingen
die de school bezoeken, doch er is vanuit
gegaan, dat dit lokaal niet enkel voor de
beide scholen dient maar dat het dox-ps-
leven hier i-uim van kan profiteren.
Als laatste spreker trad naar voren
het hoofd der school. Deze bracht naar
voren de enorme teamgeest die er is ge
weest met alle medewerkex-s en hij dank
te het gemeentebestuur voor de machtige
aanwinst, die aan zijn wensen voiro heb
ben gegeven. Ook dankte hij het hoofd
van de christelijke school voor het on
derdak tijdens de vex-bouwing genoten.
Mevrouw Gelijns werden bij de aan
vang van de bijeenkomst bloemen aan
geboden.
Tot slot werd het gehele complex door
de genodigden bezichtigd.
Burgerlijke stand
WISSENKERKE
Geboren: 6 mei 1971: Maria Cornelia
Pieternella, dochter van D. G. de Kater
en P. M. Aarnoutse; 18 mei 1971: Saskia
Karen, dochter van M. J. de Looff en
K. Davidse.
Ondertrouwd: 1 mei 1971: Roelof Wil-
lemse, oud 20 jaar, wonende te Leer-
sum en Pieternella Maatje Hoogerheide,
oud 23 jaar; 7 mei 1971: Petrus Jo
hannes de Koning, oud 19 jaar, wonende
te Goes en Maria Adx-iana van Gilst,
oud 19 jaar; 7 mei 1971: Max-ias Stepha-
nus Priester, oud 21 jaar en Helga Ca-
tharina van Riet, oud 19 jaar; 19 mei
1971: Johannes Mamikon Koster, oud
26 jaar en Pieternella Janna de Bruin,
oud 25 jaar; 28 mei 1971: Jozias Bou-
terse, oud 39 jaar en Johanna Catha-
rina Staal, oud 34 jaar, wonende te
Goes.
Getrouwd: 9 mei 1971: Pieter Arie
Geelhoed, oud 21 jaar en Maatje van
Belzen, oud 17 jaar; 28 mei 1971: Roe
lof Willemse, oud 20 jaar, wonende te
Leersum en Pieternella Maatje Hooger
heide, oud 23 jaar.
Overleden: 2 mei 1971: Leuntje Mag-
dalena de Smit, oud 81 jaar; 5 mei 1971:
Teunis Kranendonk, weduwnaar van
C. van Broekhuizen, oud 76 jaar.
EEN VAN DE NUTTIGSTE ONKRUIDEN DIE ER ZIJN
Iederèen kent de paardebloem, die langs wegen en in weilanden op niet
te schrale grond ovex-vloedig voorkomt. De plantkunde- of nattehisleraar
was er verliefd op, want aan de hand van de bloem kon hij je nu eens
haax-fijn uitleggen wat een composiet was. Aan de hand van het verhaal
van de doormidden gesneden wortel waarvan beide delen op totaal ver
schillende grond werden uitgepoot maakte hij je duidelijk, dat vex-worven
eigenschappen niet erfelijk waren. Want het zaad van die twee, uiterlijk
zo vex-sdhillende planten, gaf, uitgezaaid op dezelfde grond, toch weer
precies dezelfde habitus.
De boer is niet vreliefd. op de paax-debloem. Weliswaar is het blad van
deze plant véél voedzamer dan gras, maar daar staan een paar hatelijke
eigenschappen van de peerdebtom tegenover: a. ze vox-mt een rozet dat
heel lang plat op de grond blijft liggen, zodat je dat voedzame blad toch
niet te pakken krijgt als je maait; b. dank zij dat rozet vex-pest de paar
debloem de grasgi-oei grondig; c. in kg blad per ha kan de plant niet
tegen goed weidegras op, zodat ze ronduit schadelijk is.
Vandaar dat de plant hier op alle mogelijke manieren bestreden wordt.
Daar kan men echter mee aan de gang blijven, want langs de wegen
groeien miljoenen paardebloemen. Via de pluisjes zweeft het zaad overal
heen en daardoor is de plant onuitroeibaax-.
En toch is ze een der nuttigste planten op onze aardbol.
Aanstaande maandagmorgen zetten wij onze winkeldeur weer
wagenwijd voor u open.
Na onze vakantie gaan wij weer hard aan de slag en zullen
u graag van dienst zijn bij de aanschaf van uw lievelingsplaten.
