EE Elly Ameling Nationale bested ngsbeper ki ng LIEFDE OP DE RIJN Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 5 november 1970 no. 3425 WEG ƒ400.— B.T.W.-verhoging onzekere faktor Minister Witteveen hoopte als de kampioen van de belastingverlaging de geschiedenis in te gaan. Zijn ambities in deze richting waren onmisken baar, maar inmiddels heeft de liberale bewindsman moeten erkennen dat economische wetten sterker zijn dan politieke idealen. En zo wil de ironie van het lot, dat uitgerekend minister Witteveen „wellicht tot leedvermaak van zijn politieke tegenstanders" in de Kamer een fors pakket van belastingverhogingen moet verdedigen, die onze oververhitte economie moeten afkoelen. Weliswaar gaat de tweede tranche van de verlaging van de loon- en inkomstenbelasting (groot 300 miljoen gulden) door, maar deze verlaging is natuurlijk een lachertje geworden, nu anderzijds de tarieven voor deze belastingen over de gehele linie met 3°/o zullen worden verhoogd. Voorts staat ons in 1971, dat wel eens een roerig jaar in onze sociale geschiedenis zou kunnen worden, weer een verhoging van de toch al allerminst populaire B.T.W. te wachten en gaat ook de ver bruiksbelasting op auto's en benzine-accijns met 3% omhoog. Een hogere wegenbelasting en vennootschapbelasting behoren eveneens tot de ge schenken, die uit Witteveen's ministershoed getoverd zullen worden. De werknemers mogen verwachten, dat art. 10 van de Loonwet van toe passing wordt verklaard en dat betekent dat volgend jaar het reëel vrije beschikbare inkomen van de werknemers in 1971 met slechts 2°/o zal kunnen stijgen. De met veel moeite verkregen extra uitkering van 400. wordt als het ware weer „teruggehaald". Deze ingreep in de economische ontwikkeling zal dan nog alleen het gewenste effect kunnen sorteren, wanneer de vakorganisaties, het bedrijfs leven en de individuele burgers meewerken. En dat is nog allerminst zeker. Vooral lagere inkomens krtfgen 't zwaar te verduren. In de afgelopen maanden heeft er aan het loonfront een onrust geheerst, die wij dn deze omvang sinds 1947 niet meer hebben gekend. De stakingen zijn achter de rug, een groot deel van de Neder landse werknemers kreeg zijn 400.en was voorlopig tevreden. Maar hoe zal de reactie zijn, wanneer men in 1971 tot de pijnlijke ontdekking komt, dat deze extra-uitkering weer volledig „terug gehaald" zal worden door uitstel van nieuwe loonstijging? Het reëel beschik bare inkomen van werknemers zal in 1971 niiet met 3.5% maar slechts met 2% stijgen, aldus minister Witteveen in een nadere toelichting, en het is dan nog de vraag of de ramingen van de minister werkelijk uit zullen komen. De nominale loonstijging voor 1971 stelt hij op 7% en 'hij verwacht een prijsstij ging van plm. 5%. Maar wie zegt, dat het bij een prijsstijging van 5% zal blij ven? Twee jaar geleden heeft de regering zich ook pijnlijk vergist in het effect van de B.T.W. en ging minister De Block, die later aftrad, pas optreden tegen de prijsstijgingen, toen het eigenlijk al te laat was. En wie zegt, dat dit nu weer niet zou kunnen gebeuren en hoe zullen de vakbonden en de individuele burgers reageren, wanneer de prijsstijgingen bo ven de huidige ramingen uitgaan? B.T.W- verhoging. Plet B.T.W.-tarief zou aanvankelijk van 12 naar 13 procent gaan, maar het wordt 14%. Gelukkig blijft het lager tarief op 4 staan om de kosten van levensonder houd niet al te zeer te doen stijgen, maar nochtans brengt een tariefsverhoging van 2% onrust aan het prij zenfront. Daar Dat ging zo een poosje door en op een woensdagmiddag in mei was ik naar Soheveningen getramd met de bedoeling een uurtje aan het strand door te bren gen. Het was verrukkelijk warm weer. Op het Gevers Deynootplein dat is vlak bij zee stopte er plotseling een auto naast me en toen ik opkeek, blikte ik in het lachende gezicht van Eline's broer. Hij zei: Ik heb al zoveel goeds over u gehoord van mijn zusje, dat ik eens nader wil kennismaken. Stapt u maar in, dan rijden we ergens heen. Ik antwoordde op afgemeten toon, dat ik het erg op prijs stelde maar dat ik tot mijn spijt moest bedanken voor de eer, omdat ik geen tijd had. Maar hij lachte me uit. Dan maakt u maar tijd, juffrouw. U bent in dienst van onze school en als u nog meer tegenwerpingen maakt, dan zal ik daar mijn ernstige ontevredenheid over uitspreken. Dat was natuurlijk on zin, want hij lachte al die tijd en ten slotte zei hij, zich naar mij overbuigend: Als u niet goedschiks meegaat, schaak ik u. Ik wilde me verontwaardigd om draaien, maar hij greep me vast en keek toen ernstig: alsjeblieft, juffrouw Ver leun, ik wil alleen maar met u van ge dachten wisselen. U kunt me werkelijk voor honderd procent vertrouwen. Enfin, ik was zo stom om in te stappen en we reden weg. Hij praatte honderd uit en vertelde wat zijn zusje allemaal in huis over mij overgebriefd had. Nu ja, daar zat geen kwaad in, want ik mocht dat kind bizonder graag. We gingen ergens zitten en dronken wat. Hij was erg aardig. Ik kon niet tegen hem op, toen hij een afspraak maakte voor de volgende komt bij dat een verhoging van de di recte belastingen meer drukt op de lagere dan op de hogere inkomens. Meer dan de helft van de Nederlandse werknemers plus een niet onaanzienlijk aantal zelf standigen en bejaarden heeft een inko men beneden de weistandsgrens. De B.T.W.-verhoging zal daar hard aan komen en dit zal ongetwijfeld weer veel ontevredenheid zaaien. En dat vlak voor de Kamerverkiezingen Deze ontevredenheid kan nog gevoed worden door het feit, dat de vermogens belasting en de dividendbelasting niet worden opgetrokken. Zelfs al zou een dergelijke verhoging niet zoveel miljoe nen opleveren, ze zou wel een gunstig psychologisch effect kunnen hebben. Nu wordt bij de lagere inkomens de indruk gewekt dat de meestvermogenden gespaard moeten worden. Hierdoor wordt de psychologische weei-stand tegen de regeringsmaatregelen alleen maar groter. Middengroepen. Het zou natuurlijk ook mogelijk ge weest zijn om een verhoging van het B.T.W.-tarief achterwege te laten, maar in dat geval had er weinig anders op gezeten dan de tweede tranche van de belastingverlaging te annuleren. En daar mee zou men vooral de middengroepen hebben gedupeerd. Die gaan in 1971 toch al meer loon- en inkomstenbelasting betalen dan in 1970. Immers, naast deze belastingverlaging staat vreemd genoeg een (tijdelijke) vei-hoging van het tarief met 3%. En die vex-hoging kan door de belastingverlaging niet worden gecom penseerd. Iemand die gehuwd is en twee kinde ren heeft zal bij een inkomen van 15.000 al meer belasting gaan betalen dan in door Qré de Boer avond. We reden naar Leiden, waar hij studeerde, en we gingen dansen. Enfin, u begrijpt wel, hoe het vex-der ging: we werden dol verliefd op elkaar en gingen iedere avond in zijn wagen op sjouw. Binnen een paar maanden was ik wan hopig verliefd en ik voelde me het onge lukkigste wezen van de wereld, als hij eens een avond niet kwam. Nog erger werd het, toen hij in juli een maand naar de Rivièra ging met zijn familie. Ik kniesde me dood, hoewel hij me trouw om de andere dag schreef en leuke foto's stuurde. In augustus begon het feest opnieuw en toen hij me vx'oeg om met me te trouwen, stemde ik toe." Ze zweeg en dronk uit haar glas. Daar na zette ze het langzaam neer en leunde met haar ellebogen op de tafel. Ze keek voor zich uit en vervolgde: „Dat moest natuurlijk geviex-d worden en we besloten ons te verloven. In het geheim, want we zouden met trouwen moeten wachten tot het volgende jaar, dan zou hij klaar zijn met zijn studies. Hij wilde advocaat worden. Ik was jong, krankzinnig ver liefd en ik vond dus alles goed. Er was een daverende fuif in Leiden met mede studenten en tal van andere genodigden, ook meisjes natuurlijk. Waax-schijnlijk heb i'k toen teveel gedronken, want de volgende mox-gen had ik een kater van jewelste en ik liet de school de school. M'n moeder gaf het bericht door, dat ik ziek was. Enfin, de volgende dag was ik weer present en als u nu denkt, dat je in een grote stad als Den Haag alles kunt uithalen zonder dat iemand het te weten komt, dan beix je mis. Op de een of andere manier lekte ons verlo 1970. Een vrij gezel gaat bij een inkomen van 10.000 al meer betalen dan nu. Zou de tweede tranche van de belasting verlaging niet doox-gaan, dan zouden de middengroepen wel erg zwaar worden belast. Zij zouden dan het cadeautje van minister Witteveen missen en bovendien 3% meer belasting gaan betalen. Dat zou teveel offers van deze groep vergen. Daar komt nog bij dat juist de middengroepen naar verhouding een wel zeer fors deel van hun inkomen aan de sociale premie- pot moeten afstaan. Ook de middenstand heeft waarschijn lijk geen glorieus jaar voor de boeg. Bestedingsbeperking betekent minder omzet. Bovendien hangt een opheffing van de vertikale prijsbinding in de lucht en in dat geval kunnen vooral de grote concerns (warenhuizen e.d.) als prijsbre kers fungeren, zulks ten gerieve van de consument maar bepaald niet ten gerieve van talloze zelfstandige detaillisten. An derzijds heeft de middenstand er alle belang bij dat de „hardheid" van de gulden wordt beschermd, hetgeen mede een van de bedoelingen van de regerings maatregelen is. Sociale premies. De verwachting is dat ook in 1971 VOOR DE TWEEDE KEER EEN EDISON maakt de hoge verwachtingen waar Carrière begon in Den Bosch. In 1965 werd Elly Ameling een Edison toegekend voor haar vertolking van de sopraanpartij in de Mattheuspassion, haar aandeel in een opname van de Bruilofts cantate van Bach en haar vertolking van vijf liederen van Franz Schubert. Vooral haar aandeel in Bach's Mattheus- passie wex-d door de Internationale mu ziekkritiek uitbundig geprezen. Zij zong deze partij onder leiding van px-of. Karl Münchinger, een van de grootste Bach- dirigenten van deze tijd, en ook de andere partijen waren bezet met internationale vingsfeest uit en Theo kwam op een avond vertellen, dat ze thuis min of meer op de hoogte waren." „Hoe heette hij?" vroeg De Haan ver- rast. „Theo, Theodorus, en nog een stuk of vijf voox-namen, maar die ben ik alle maal vergeten. Nou, hij wilde spijkers met koppen slaan en stelde voor meteen maar dezelfde avond naar huis te rijden en me daar voor te stellen als mijn aan staande vrouw. Dus ik me opdoffen. Ik zocht m'n mooiste jurk uit en ik met hem mee in de wagen naar het slot." „Slot?" „Ze woonden op een groot buiten aan de rand van Wassenaar. In mijn ogen was het een slot. Een machtige oprijlaan en toexx we ax-riveerden, kwam er meteen een bediende het box-des af en nam de wagen over om weg te zetten. Wij naar binnen en daar werd ik voorgesteld aan bax-on van Dinges tot Dalles ik zal z'n werkelijke naam maar niet noemen, want hij is natuurlijk een vooraanstaan de ingezetene van ons land en natuur lijk ook aan mevx-ouw de baronesse. Ik kreeg een stevige handdruk van papa en een genadig handje van ma. Ik mocht ergens gaan zitten en mevrouw begon me, zonder dat ik er aanvankelijk erg in had, uit ±e melken. Wie mijn ouders wax-en en wat ik deed. Dat wist ze natuurlijk al, maar deson danks vx-oeg ze het nog eens. Ik ant woordde naar waarheid en zo zat ik al een half uur op een dr-oogje, toen ik plot seling tot de ontdekking kwam, dat Theo weg was en meneer de bax-on eveneens. Er kwam een bediende binnen en die fluis terde de barones wat in het oor. Toen hij weg was, kwam ze overeind en zei, dat Theo plotseling voor een belangrijke aangelegenheid weg moest. Ze zou me wel even thuis laten brengen met de wa gen. Nog steeds snapte ik, stommeling die tik was, nog niet het rechte. Als in een droom volgde ik de bediende en een chauffeur met een uitgestx'eken gezicht bracht me naar huis, opende het portier, en boog even en reed zonder een woord te zeggen weer terug. En toen, op de stoep van ons huis, begon het tot me door te dringen, dat ze zich op een fat enkele sociale px'emies zullen moeten stijgen. Hoewel de inkomensgrens voor de verplichte ziekenfondsverzekering ver moedelijk tot minstens 17.000 zal wor den opgetrokken en de ziekenfondskas sen dus danig worden verstex-kt, zal naar alle waarschijnlijkheid toch een premie verhoging van ca 0.3% noodzakelijk zijn. Ook de premiepercentages van de W.A.O. en de wet bijzondere ziektekosten zullexx vermoedelijk niet op het huidige niveau gehandhaafd kunnen blijven. De A.O.W.- premie is in juli 1970 reeds fors opge trokken en een lichte stijging van de ziektewet-premie moet al eveneens wor den verwacht. Een arbeidsongeschikt heidsverzekering voor zelfstandigen wox-dt ovex-wogen. Dat zou ook een fikse premievei-hogiixg impliceren, hetgeen een reden kan zijn om er voorlopig nog maar van af te zien. Zo zal er dus van welvaartsverhoging in 1971 geen sprake kunnen zijn. Maar terecht heeft de regering de bestrijding van de inflatie voorop gezet. Of deze nationale bestedingsbeperking sukses zal hebben, moet worden afgewacht. Mr. A. Bxonsbergen. (Nadruk verboden). beroemdheden als Peter Pears en Her mann Prey. Wanneer een eminent kunstenaar als prof. Münchinger een zangeres in zulk een excellent gezelschap laat optreden, dan mogen we aannemen dat hij haar van een even groot kaliber acht. De Stuttgarter maestx-o heeft zioh niet ver gist. Elly Ameling zong deze pax-tij met zoveel fijne tederheid (men hore slechts haar ontroerende vertolking van „Blute nur, du liebes Herz") dat men vanaf dat moment de Mattheuspassion nauwelijks meer zonder haar medewexking kan in denken. soenlijke manier van me af gemaakt had den. Ik ging naar binnen en thuis vroe gen ze natuurlijk, hoe het was geweest cn waax-om ik al zo gauw terug was. Ilc vertelde precies, wat ik had meege maakt en ik zie nog mijn vader bij de baard. „Ja Cobie", zei hij, „ik wilde je niet teleurstellen, maar ik had al zoiets verwacht. Adel en niet-adel, dat geeft een messaillance en dat tolereert men in Den Haag niet. Het zal je wel heel wat kosten, maar je zult Theo uit je hoofd moeten zetten." Die nacht huilde ik mezelf iix slaap. Maar ik vei-trouwde op Theo en de vol gende mox-gen had ik weer meer hoop. Die hoop werd al dadelijk de bodem ingeslagen, toen ik bemerkte, dat Eline er niet was. Het werd twee dagen later nog erger, toen ik bij het hoofd moest komen, die mij verweet, dat ik de bru taliteit gehad had om een liaison aan te knopen met iemand van de hoogste adel in Nederland. Ik had natuurlijk wel op m'n kx'ijtvingei's kunnen uittellen, dat zulks vroeg of laat. moeilijkheden zou geven. Mevrouw de baronesse had laten weten, dat Eline niet eerder weer op school zou komen, dan wanneer in de eerste klas een andere onderwijzeres zou worden aangesteld en ze adviseerde het hoofd voortaan wat serieuzer te zijn met zijn keuze. Tja, hij las de brief woox-d voor woord voor. Ik begx-eep toen al, wat mijn lot was. Hij was desondanks een heer en gaf me zelf het initiatief, dat ik met beide handen aanvaardde, want ik had meteen al schoon genoeg van zijn school. Ik verzocht ontslag met ingang van de eerste van het nieuwe kwartaal en tot zolang ziekteverlof. Het geen genadig wex-d verleend. Ik kreeg zelfs een getuigschrift, weliswaar zo verschrikkelijk ingewikkeld opgesteld dat geen zinnig mens daaruit zou kun nen opmaken, dat ik als ongeschikt voor zo'n deftige school gedwongen was ge nomen ontslag te nemen, maar -aan de andere kant voor iemand, die tussen de regels kon lezen, wel te begrijpen, dat er iets niet in de haak was bij deze ontslagname. Dat bemerkte ik, toen ik solliciteeide naar een andere school. Ik kwam niet in aanmerking. Ik solldcteerde Overigens was de carrière van deze zangeres al negen jaar eerder begonnen. Toen bereikte haar naam voor de eerste maal de krantenkolommen door haar op treden tijdens het internationaal voca listenconcours te 's Hertogenbosch, waar ook andere bekende kunstenaars als Ar jen Blanken en Annette de la Bije naam hadden gemaakt. Elly Ameling won hier de Aaltje Nooxdewier-prijs. De twintig juryleden in het Bossche Casino hadden haar unaniem als winnares aangewezen. Nog een prijs. Het Bossche sukses bleef niet zonder gevolgen. De concertzalen en radiostu dio's gingen xxu voor haar open. En an- dei-half jaar later wei-den haar vocale prestaties opnieuw bekxoond. Toen won zij tijdens een zangconcours te Genève een eerste prijs. Op de vaderlandse concex-tpodia wex-d zij een zeer geziene gast. Toen zij als soliste optrad in Mahler's vdex-de sym fonie (met het concex-tgebouwoi-kest) noemden verschillende critici dit de mooi ste uitvoering, die zij ooit van dit weik hadden gehoord. En dat wi'l wat zeggen, want Amsterdam was reeds jaren het Mekka van alle Mahler-bewonderaars. Met het Rotterdams Pbilharmonisch Orkest maakte zij een suksesvolle tour nee door Italië'en de grammofoonplaten- maatschappijen hadden haar grote kwa liteiten ook ontdekt. Zij zong onder ver maarde dirigenten als Eugen Jochum, Cax-lo Maria Giulini, Rafaël Kubelik, Ber nard Haitink, e.a. Zo had de Rotterdamse zangeres, die als kind pianolessen kreeg en later zang lessen nam bij Jo Bollenkamp en me vrouw Dresden, reeds een uitstekende reputatie opgebouwd, toen zij door Mün chinger wex-d uitgenodigd voor het zingen van de Mattheuspassie. De furore die zij met deze vertolking maakte, gaf haar toegang tot die concertpodia, waar al leen de allergrootsten doordringen. Liederen. Elly Ameling houdt .van oratoria en als vertolkster van de weiken van Han del en Bach behoox-t zij tot de allergroot sten, ook intex-nationaal gezien. Met name vei'sohillende cantates van Bach heeft zij gezongen met een souvereine van- zelfspx-ekenheid en bewonderenswaardige expressiviteit. Maar ook Mozart vindt in deze zangex-es een begenadigd vertolkster De sopraanpartijen uit diens sacrale wer ken krijgen bij haar de adellijke glans, de milde streling die deze muziek eist. De* laatste jaren heeft Elly Ameling eveneens bewezen tot de grootste liede- renvertolksters van onze tijd te behoren. Op een „promotionplaat" zingt zij bij- voox-beeld Schubert's prachtige lied „Die Hirt auf dem Felsen" (met obligaat-kla rinet) en haar interpretatie maakt het beluisitex-en van dit werk tot een ont roerende belevenis. Ook andere grote liederencomponisten als Schumann, Wolf en Brahms vinden in haar een ideale vertolkster. Een won derlijk indringende klankwereld weet El ly Ameling hier op te x-oepen. Een prach tig geluid, een gave techniek, een intel ligentie, die zich van de kleinste nuance rekenschap geeft, dat alles maakt een recital van deze zangeres tot een bele venis. Geen wonder dat zij ook bij de discophielen goed in de max-kt ligt. Te recht wei-den haar opnamen van cantates van Bach en liederen van Mozart onlangs met een nieuwe Edison bekroond. (Nadruk vei-boden). nog eens en nog eens, eerst in Den Haag en onmiddellijke omgeving, later verder in het land, maar ik kreeg geen voet meer aan de grond. Gelukkig had ik een paar centen over gespaard en ik was in die dagen nog thuis, dus brood was er altijd wel op de plank. Mijn vader adviseerde me toen vex-der te lex-en en daar zag ik wel wat in. Hij zei: „Over een paar jaar is dit allemaal weer vergeten en dan kun je wel weer aan de slag." Goed ik besloot over te gaan naar het Nijverheidsonder wijs en ik ging studei-en voor een paar diploma's. Drie maanden na m'n ontslag ontmoet te ik plotseling Theo. Ik kwam met de trein aan uit Utrecht, waar ik leerde, en hij stond blijkbaar iemand op te wachten. Ik klampte hem aan en vroeg, waax-om hij me zo schandelijk in de steek had gelaten. Hij schrok, maar opende het portier en we reden weg. Buiten de stad gingen we ergens langs de kant staan en toen vertelde hij, dat hij finan cieel nog geheel afhankelijk was van zijn vader. Dus een mogelijkheid om te txouwen was er niet, want waarvan zou den we dan moeten leven? Zijn vader had hem kort en bondig een huwelijk met mij vex-boden op straffe van een algehele breuk met de familie. En dat kon hij toch niet riskeren, dat moest ik toch begrijpen. En zo voort. U begrijpt het ook wel. Ik kafferde hem uit en zei: als jij werkelijk zoveel van mij houdt, als je altijd hebt vooi-gegeven en je bent een flinke kerel, dan zou je maling gehad hebben aan de banvloek van de familie en je zou het eerste het beste baantje aangepakt hebben dat in je lijn lag en we zouden naar het stadhuis zijn ge gaan. Ik schold hem uit voor een laffe vlerk en nog veel meer van dat fraais. Inplaats van woedend te woi-den, wilde hij me in de armen nemen. Op dat mo ment walgde ik van hem. Ik gaf hem een klap in z'n gezicht en ben meteen uitgestapt. Nadien heb ik hem nooit meer gezien." (Wordt vex-volgd). FEUILLETON Er zijn mensen die beweren dat actrices en zangeressen in het gewone le ven vaak acteren. In die gevallen kan men van een begrijpelijke be roepsmisvorming spreken. Ook de verpleegster, de schooljuffrouw en de zakenvrouw hebben soms eigenaardigheden, waaraan men onmiddellijk haar bei-oep hei-kent. Bij Elly Ameliing kan men echter van zoiets niets bemerken. Hoewel men deze kunstenares vaak in propagandistische slag zinnen pleegt te veldheerlijken, is er niets wat naar effect en kokettex-ie zweemt in haar optx-eden. Iedex-e ophef is deze vx-ouw die in de concert zaal de heftigste gemoedstoestanden kan vex-beelden, van nature vreemd. Ook uiterlijk lijkt zij meer op een pientere Nedei-landse huisvrouw dan op een wereldberoemde vedette, die op de concertpodia een internationale carrière heeft opgebouwd. Is Christine Deutekom op het ogenblik Ne derlands meest gevraagde operazangeres, Elly Ameling dankt haar grote reputatie in de eerste plaats aan haar oratoriumuitvoeringen (Handel, Bach) en haar subtiele liederenvertolkingen. Men heeft haar wel eens met de legendarische Jo Vincent vex-geleken, maar zelfs deze op zichzelf eervolle vergelijking doet haar nog onrecht, omdat mevrouw Ameling een groter repertoire beheei-st dan onze vooroorlogse vedette.

Krantenbank Zeeland

Noord-Bevelands Nieuws- en advertentieblad | 1970 | | pagina 3