EE
Elly Ameling
Nationale
bested ngsbeper ki ng
LIEFDE OP DE RIJN
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 5 november 1970 no. 3425
WEG ƒ400.—
B.T.W.-verhoging onzekere faktor
Minister Witteveen hoopte als de kampioen van de belastingverlaging
de geschiedenis in te gaan. Zijn ambities in deze richting waren onmisken
baar, maar inmiddels heeft de liberale bewindsman moeten erkennen dat
economische wetten sterker zijn dan politieke idealen. En zo wil de ironie
van het lot, dat uitgerekend minister Witteveen „wellicht tot leedvermaak
van zijn politieke tegenstanders" in de Kamer een fors pakket van
belastingverhogingen moet verdedigen, die onze oververhitte economie
moeten afkoelen. Weliswaar gaat de tweede tranche van de verlaging
van de loon- en inkomstenbelasting (groot 300 miljoen gulden) door,
maar deze verlaging is natuurlijk een lachertje geworden, nu anderzijds
de tarieven voor deze belastingen over de gehele linie met 3°/o zullen
worden verhoogd. Voorts staat ons in 1971, dat wel eens een roerig jaar
in onze sociale geschiedenis zou kunnen worden, weer een verhoging van
de toch al allerminst populaire B.T.W. te wachten en gaat ook de ver
bruiksbelasting op auto's en benzine-accijns met 3% omhoog. Een hogere
wegenbelasting en vennootschapbelasting behoren eveneens tot de ge
schenken, die uit Witteveen's ministershoed getoverd zullen worden.
De werknemers mogen verwachten, dat art. 10 van de Loonwet van toe
passing wordt verklaard en dat betekent dat volgend jaar het reëel vrije
beschikbare inkomen van de werknemers in 1971 met slechts 2°/o zal
kunnen stijgen. De met veel moeite verkregen extra uitkering van 400.
wordt als het ware weer „teruggehaald".
Deze ingreep in de economische ontwikkeling zal dan nog alleen het
gewenste effect kunnen sorteren, wanneer de vakorganisaties, het bedrijfs
leven en de individuele burgers meewerken. En dat is nog allerminst zeker.
Vooral lagere inkomens krtfgen 't zwaar
te verduren.
In de afgelopen maanden heeft er aan
het loonfront een onrust geheerst, die
wij dn deze omvang sinds 1947 niet meer
hebben gekend. De stakingen zijn achter
de rug, een groot deel van de Neder
landse werknemers kreeg zijn 400.en
was voorlopig tevreden. Maar hoe zal
de reactie zijn, wanneer men in 1971
tot de pijnlijke ontdekking komt, dat deze
extra-uitkering weer volledig „terug
gehaald" zal worden door uitstel van
nieuwe loonstijging? Het reëel beschik
bare inkomen van werknemers zal in
1971 niiet met 3.5% maar slechts met
2% stijgen, aldus minister Witteveen in
een nadere toelichting, en het is dan nog
de vraag of de ramingen van de minister
werkelijk uit zullen komen.
De nominale loonstijging voor 1971 stelt
hij op 7% en 'hij verwacht een prijsstij
ging van plm. 5%. Maar wie zegt, dat
het bij een prijsstijging van 5% zal blij
ven? Twee jaar geleden heeft de regering
zich ook pijnlijk vergist in het effect
van de B.T.W. en ging minister De Block,
die later aftrad, pas optreden tegen de
prijsstijgingen, toen het eigenlijk al te
laat was. En wie zegt, dat dit nu weer
niet zou kunnen gebeuren en hoe zullen
de vakbonden en de individuele burgers
reageren, wanneer de prijsstijgingen bo
ven de huidige ramingen uitgaan?
B.T.W- verhoging.
Plet B.T.W.-tarief zou aanvankelijk van
12 naar 13 procent gaan, maar het wordt
14%. Gelukkig blijft het lager tarief op
4 staan om de kosten van levensonder
houd niet al te zeer te doen stijgen, maar
nochtans brengt een tariefsverhoging van
2% onrust aan het prij zenfront. Daar
Dat ging zo een poosje door en op
een woensdagmiddag in mei was ik naar
Soheveningen getramd met de bedoeling
een uurtje aan het strand door te bren
gen. Het was verrukkelijk warm weer.
Op het Gevers Deynootplein dat is
vlak bij zee stopte er plotseling een
auto naast me en toen ik opkeek, blikte
ik in het lachende gezicht van Eline's
broer. Hij zei: Ik heb al zoveel goeds
over u gehoord van mijn zusje, dat ik
eens nader wil kennismaken. Stapt u
maar in, dan rijden we ergens heen. Ik
antwoordde op afgemeten toon, dat ik het
erg op prijs stelde maar dat ik tot mijn
spijt moest bedanken voor de eer, omdat
ik geen tijd had. Maar hij lachte me uit.
Dan maakt u maar tijd, juffrouw. U
bent in dienst van onze school en als u
nog meer tegenwerpingen maakt, dan zal
ik daar mijn ernstige ontevredenheid
over uitspreken. Dat was natuurlijk on
zin, want hij lachte al die tijd en ten
slotte zei hij, zich naar mij overbuigend:
Als u niet goedschiks meegaat, schaak
ik u. Ik wilde me verontwaardigd om
draaien, maar hij greep me vast en keek
toen ernstig: alsjeblieft, juffrouw Ver
leun, ik wil alleen maar met u van ge
dachten wisselen. U kunt me werkelijk
voor honderd procent vertrouwen. Enfin,
ik was zo stom om in te stappen en we
reden weg. Hij praatte honderd uit en
vertelde wat zijn zusje allemaal in huis
over mij overgebriefd had. Nu ja, daar
zat geen kwaad in, want ik mocht dat
kind bizonder graag. We gingen ergens
zitten en dronken wat. Hij was erg
aardig. Ik kon niet tegen hem op, toen
hij een afspraak maakte voor de volgende
komt bij dat een verhoging van de di
recte belastingen meer drukt op de lagere
dan op de hogere inkomens. Meer dan
de helft van de Nederlandse werknemers
plus een niet onaanzienlijk aantal zelf
standigen en bejaarden heeft een inko
men beneden de weistandsgrens. De
B.T.W.-verhoging zal daar hard aan
komen en dit zal ongetwijfeld weer veel
ontevredenheid zaaien. En dat vlak voor
de Kamerverkiezingen
Deze ontevredenheid kan nog gevoed
worden door het feit, dat de vermogens
belasting en de dividendbelasting niet
worden opgetrokken. Zelfs al zou een
dergelijke verhoging niet zoveel miljoe
nen opleveren, ze zou wel een gunstig
psychologisch effect kunnen hebben.
Nu wordt bij de lagere inkomens de
indruk gewekt dat de meestvermogenden
gespaard moeten worden. Hierdoor wordt
de psychologische weei-stand tegen de
regeringsmaatregelen alleen maar groter.
Middengroepen.
Het zou natuurlijk ook mogelijk ge
weest zijn om een verhoging van het
B.T.W.-tarief achterwege te laten, maar
in dat geval had er weinig anders op
gezeten dan de tweede tranche van de
belastingverlaging te annuleren. En daar
mee zou men vooral de middengroepen
hebben gedupeerd. Die gaan in 1971 toch
al meer loon- en inkomstenbelasting
betalen dan in 1970. Immers, naast deze
belastingverlaging staat vreemd genoeg
een (tijdelijke) vei-hoging van het tarief
met 3%. En die vex-hoging kan door de
belastingverlaging niet worden gecom
penseerd.
Iemand die gehuwd is en twee kinde
ren heeft zal bij een inkomen van 15.000
al meer belasting gaan betalen dan in
door Qré de Boer
avond. We reden naar Leiden, waar hij
studeerde, en we gingen dansen. Enfin,
u begrijpt wel, hoe het vex-der ging: we
werden dol verliefd op elkaar en gingen
iedere avond in zijn wagen op sjouw.
Binnen een paar maanden was ik wan
hopig verliefd en ik voelde me het onge
lukkigste wezen van de wereld, als hij
eens een avond niet kwam. Nog erger
werd het, toen hij in juli een maand
naar de Rivièra ging met zijn familie.
Ik kniesde me dood, hoewel hij me trouw
om de andere dag schreef en leuke foto's
stuurde. In augustus begon het feest
opnieuw en toen hij me vx'oeg om met me
te trouwen, stemde ik toe."
Ze zweeg en dronk uit haar glas. Daar
na zette ze het langzaam neer en leunde
met haar ellebogen op de tafel. Ze keek
voor zich uit en vervolgde: „Dat moest
natuurlijk geviex-d worden en we besloten
ons te verloven. In het geheim, want we
zouden met trouwen moeten wachten tot
het volgende jaar, dan zou hij klaar zijn
met zijn studies. Hij wilde advocaat
worden. Ik was jong, krankzinnig ver
liefd en ik vond dus alles goed. Er was
een daverende fuif in Leiden met mede
studenten en tal van andere genodigden,
ook meisjes natuurlijk. Waax-schijnlijk
heb i'k toen teveel gedronken, want de
volgende mox-gen had ik een kater van
jewelste en ik liet de school de school.
M'n moeder gaf het bericht door, dat ik
ziek was. Enfin, de volgende dag was
ik weer present en als u nu denkt, dat
je in een grote stad als Den Haag alles
kunt uithalen zonder dat iemand het
te weten komt, dan beix je mis. Op de
een of andere manier lekte ons verlo
1970. Een vrij gezel gaat bij een inkomen
van 10.000 al meer betalen dan nu.
Zou de tweede tranche van de belasting
verlaging niet doox-gaan, dan zouden de
middengroepen wel erg zwaar worden
belast. Zij zouden dan het cadeautje van
minister Witteveen missen en bovendien
3% meer belasting gaan betalen. Dat zou
teveel offers van deze groep vergen. Daar
komt nog bij dat juist de middengroepen
naar verhouding een wel zeer fors deel
van hun inkomen aan de sociale premie-
pot moeten afstaan.
Ook de middenstand heeft waarschijn
lijk geen glorieus jaar voor de boeg.
Bestedingsbeperking betekent minder
omzet. Bovendien hangt een opheffing
van de vertikale prijsbinding in de lucht
en in dat geval kunnen vooral de grote
concerns (warenhuizen e.d.) als prijsbre
kers fungeren, zulks ten gerieve van de
consument maar bepaald niet ten gerieve
van talloze zelfstandige detaillisten. An
derzijds heeft de middenstand er alle
belang bij dat de „hardheid" van de
gulden wordt beschermd, hetgeen mede
een van de bedoelingen van de regerings
maatregelen is.
Sociale premies.
De verwachting is dat ook in 1971
VOOR DE TWEEDE KEER EEN EDISON
maakt de hoge verwachtingen waar
Carrière begon in Den Bosch.
In 1965 werd Elly Ameling een Edison
toegekend voor haar vertolking van de
sopraanpartij in de Mattheuspassion, haar
aandeel in een opname van de Bruilofts
cantate van Bach en haar vertolking
van vijf liederen van Franz Schubert.
Vooral haar aandeel in Bach's Mattheus-
passie wex-d door de Internationale mu
ziekkritiek uitbundig geprezen. Zij zong
deze partij onder leiding van px-of. Karl
Münchinger, een van de grootste Bach-
dirigenten van deze tijd, en ook de andere
partijen waren bezet met internationale
vingsfeest uit en Theo kwam op een
avond vertellen, dat ze thuis min of
meer op de hoogte waren."
„Hoe heette hij?" vroeg De Haan ver-
rast.
„Theo, Theodorus, en nog een stuk
of vijf voox-namen, maar die ben ik alle
maal vergeten. Nou, hij wilde spijkers
met koppen slaan en stelde voor meteen
maar dezelfde avond naar huis te rijden
en me daar voor te stellen als mijn aan
staande vrouw. Dus ik me opdoffen. Ik
zocht m'n mooiste jurk uit en ik met
hem mee in de wagen naar het slot."
„Slot?"
„Ze woonden op een groot buiten aan
de rand van Wassenaar. In mijn ogen
was het een slot. Een machtige oprijlaan
en toexx we ax-riveerden, kwam er meteen
een bediende het box-des af en nam de
wagen over om weg te zetten. Wij naar
binnen en daar werd ik voorgesteld aan
bax-on van Dinges tot Dalles ik zal
z'n werkelijke naam maar niet noemen,
want hij is natuurlijk een vooraanstaan
de ingezetene van ons land en natuur
lijk ook aan mevx-ouw de baronesse. Ik
kreeg een stevige handdruk van papa en
een genadig handje van ma. Ik mocht
ergens gaan zitten en mevrouw begon
me, zonder dat ik er aanvankelijk erg
in had, uit ±e melken.
Wie mijn ouders wax-en en wat ik deed.
Dat wist ze natuurlijk al, maar deson
danks vx-oeg ze het nog eens. Ik ant
woordde naar waarheid en zo zat ik al
een half uur op een dr-oogje, toen ik plot
seling tot de ontdekking kwam, dat Theo
weg was en meneer de bax-on eveneens. Er
kwam een bediende binnen en die fluis
terde de barones wat in het oor. Toen hij
weg was, kwam ze overeind en zei, dat
Theo plotseling voor een belangrijke
aangelegenheid weg moest. Ze zou me
wel even thuis laten brengen met de wa
gen. Nog steeds snapte ik, stommeling
die tik was, nog niet het rechte. Als in
een droom volgde ik de bediende en een
chauffeur met een uitgestx'eken gezicht
bracht me naar huis, opende het portier,
en boog even en reed zonder een woord
te zeggen weer terug. En toen, op de
stoep van ons huis, begon het tot me
door te dringen, dat ze zich op een fat
enkele sociale px'emies zullen moeten
stijgen. Hoewel de inkomensgrens voor
de verplichte ziekenfondsverzekering ver
moedelijk tot minstens 17.000 zal wor
den opgetrokken en de ziekenfondskas
sen dus danig worden verstex-kt, zal naar
alle waarschijnlijkheid toch een premie
verhoging van ca 0.3% noodzakelijk zijn.
Ook de premiepercentages van de W.A.O.
en de wet bijzondere ziektekosten zullexx
vermoedelijk niet op het huidige niveau
gehandhaafd kunnen blijven. De A.O.W.-
premie is in juli 1970 reeds fors opge
trokken en een lichte stijging van de
ziektewet-premie moet al eveneens wor
den verwacht. Een arbeidsongeschikt
heidsverzekering voor zelfstandigen
wox-dt ovex-wogen. Dat zou ook een fikse
premievei-hogiixg impliceren, hetgeen een
reden kan zijn om er voorlopig nog maar
van af te zien.
Zo zal er dus van welvaartsverhoging
in 1971 geen sprake kunnen zijn. Maar
terecht heeft de regering de bestrijding
van de inflatie voorop gezet. Of deze
nationale bestedingsbeperking sukses zal
hebben, moet worden afgewacht.
Mr. A. Bxonsbergen.
(Nadruk verboden).
beroemdheden als Peter Pears en Her
mann Prey.
Wanneer een eminent kunstenaar als
prof. Münchinger een zangeres in zulk
een excellent gezelschap laat optreden,
dan mogen we aannemen dat hij haar
van een even groot kaliber acht. De
Stuttgarter maestx-o heeft zioh niet ver
gist. Elly Ameling zong deze pax-tij met
zoveel fijne tederheid (men hore slechts
haar ontroerende vertolking van „Blute
nur, du liebes Herz") dat men vanaf dat
moment de Mattheuspassion nauwelijks
meer zonder haar medewexking kan in
denken.
soenlijke manier van me af gemaakt had
den. Ik ging naar binnen en thuis vroe
gen ze natuurlijk, hoe het was geweest
cn waax-om ik al zo gauw terug was.
Ilc vertelde precies, wat ik had meege
maakt en ik zie nog mijn vader bij de
baard. „Ja Cobie", zei hij, „ik wilde je
niet teleurstellen, maar ik had al zoiets
verwacht. Adel en niet-adel, dat geeft
een messaillance en dat tolereert men
in Den Haag niet. Het zal je wel heel
wat kosten, maar je zult Theo uit je
hoofd moeten zetten."
Die nacht huilde ik mezelf iix slaap.
Maar ik vei-trouwde op Theo en de vol
gende mox-gen had ik weer meer hoop.
Die hoop werd al dadelijk de bodem
ingeslagen, toen ik bemerkte, dat Eline
er niet was. Het werd twee dagen later
nog erger, toen ik bij het hoofd moest
komen, die mij verweet, dat ik de bru
taliteit gehad had om een liaison aan te
knopen met iemand van de hoogste adel
in Nederland. Ik had natuurlijk wel op
m'n kx'ijtvingei's kunnen uittellen, dat
zulks vroeg of laat. moeilijkheden zou
geven. Mevrouw de baronesse had laten
weten, dat Eline niet eerder weer op
school zou komen, dan wanneer in de
eerste klas een andere onderwijzeres zou
worden aangesteld en ze adviseerde het
hoofd voortaan wat serieuzer te zijn
met zijn keuze. Tja, hij las de brief
woox-d voor woord voor. Ik begx-eep toen
al, wat mijn lot was. Hij was desondanks
een heer en gaf me zelf het initiatief,
dat ik met beide handen aanvaardde,
want ik had meteen al schoon genoeg
van zijn school. Ik verzocht ontslag met
ingang van de eerste van het nieuwe
kwartaal en tot zolang ziekteverlof. Het
geen genadig wex-d verleend. Ik kreeg
zelfs een getuigschrift, weliswaar zo
verschrikkelijk ingewikkeld opgesteld
dat geen zinnig mens daaruit zou kun
nen opmaken, dat ik als ongeschikt voor
zo'n deftige school gedwongen was ge
nomen ontslag te nemen, maar -aan de
andere kant voor iemand, die tussen de
regels kon lezen, wel te begrijpen, dat
er iets niet in de haak was bij deze
ontslagname. Dat bemerkte ik, toen ik
solliciteeide naar een andere school. Ik
kwam niet in aanmerking. Ik solldcteerde
Overigens was de carrière van deze
zangeres al negen jaar eerder begonnen.
Toen bereikte haar naam voor de eerste
maal de krantenkolommen door haar op
treden tijdens het internationaal voca
listenconcours te 's Hertogenbosch, waar
ook andere bekende kunstenaars als Ar
jen Blanken en Annette de la Bije naam
hadden gemaakt. Elly Ameling won hier
de Aaltje Nooxdewier-prijs. De twintig
juryleden in het Bossche Casino hadden
haar unaniem als winnares aangewezen.
Nog een prijs.
Het Bossche sukses bleef niet zonder
gevolgen. De concertzalen en radiostu
dio's gingen xxu voor haar open. En an-
dei-half jaar later wei-den haar vocale
prestaties opnieuw bekxoond. Toen won
zij tijdens een zangconcours te Genève
een eerste prijs.
Op de vaderlandse concex-tpodia wex-d
zij een zeer geziene gast. Toen zij als
soliste optrad in Mahler's vdex-de sym
fonie (met het concex-tgebouwoi-kest)
noemden verschillende critici dit de mooi
ste uitvoering, die zij ooit van dit weik
hadden gehoord. En dat wi'l wat zeggen,
want Amsterdam was reeds jaren het
Mekka van alle Mahler-bewonderaars.
Met het Rotterdams Pbilharmonisch
Orkest maakte zij een suksesvolle tour
nee door Italië'en de grammofoonplaten-
maatschappijen hadden haar grote kwa
liteiten ook ontdekt. Zij zong onder ver
maarde dirigenten als Eugen Jochum,
Cax-lo Maria Giulini, Rafaël Kubelik, Ber
nard Haitink, e.a.
Zo had de Rotterdamse zangeres, die
als kind pianolessen kreeg en later zang
lessen nam bij Jo Bollenkamp en me
vrouw Dresden, reeds een uitstekende
reputatie opgebouwd, toen zij door Mün
chinger wex-d uitgenodigd voor het zingen
van de Mattheuspassie. De furore die zij
met deze vertolking maakte, gaf haar
toegang tot die concertpodia, waar al
leen de allergrootsten doordringen.
Liederen.
Elly Ameling houdt .van oratoria en
als vertolkster van de weiken van Han
del en Bach behoox-t zij tot de allergroot
sten, ook intex-nationaal gezien. Met name
vei'sohillende cantates van Bach heeft
zij gezongen met een souvereine van-
zelfspx-ekenheid en bewonderenswaardige
expressiviteit. Maar ook Mozart vindt in
deze zangex-es een begenadigd vertolkster
De sopraanpartijen uit diens sacrale wer
ken krijgen bij haar de adellijke glans,
de milde streling die deze muziek eist.
De* laatste jaren heeft Elly Ameling
eveneens bewezen tot de grootste liede-
renvertolksters van onze tijd te behoren.
Op een „promotionplaat" zingt zij bij-
voox-beeld Schubert's prachtige lied „Die
Hirt auf dem Felsen" (met obligaat-kla
rinet) en haar interpretatie maakt het
beluisitex-en van dit werk tot een ont
roerende belevenis.
Ook andere grote liederencomponisten
als Schumann, Wolf en Brahms vinden
in haar een ideale vertolkster. Een won
derlijk indringende klankwereld weet El
ly Ameling hier op te x-oepen. Een prach
tig geluid, een gave techniek, een intel
ligentie, die zich van de kleinste nuance
rekenschap geeft, dat alles maakt een
recital van deze zangeres tot een bele
venis. Geen wonder dat zij ook bij de
discophielen goed in de max-kt ligt. Te
recht wei-den haar opnamen van cantates
van Bach en liederen van Mozart onlangs
met een nieuwe Edison bekroond.
(Nadruk vei-boden).
nog eens en nog eens, eerst in Den Haag
en onmiddellijke omgeving, later verder
in het land, maar ik kreeg geen voet
meer aan de grond.
Gelukkig had ik een paar centen over
gespaard en ik was in die dagen nog
thuis, dus brood was er altijd wel op
de plank. Mijn vader adviseerde me toen
vex-der te lex-en en daar zag ik wel wat
in. Hij zei: „Over een paar jaar is dit
allemaal weer vergeten en dan kun je
wel weer aan de slag." Goed ik besloot
over te gaan naar het Nijverheidsonder
wijs en ik ging studei-en voor een paar
diploma's.
Drie maanden na m'n ontslag ontmoet
te ik plotseling Theo. Ik kwam met de
trein aan uit Utrecht, waar ik leerde,
en hij stond blijkbaar iemand op te
wachten. Ik klampte hem aan en vroeg,
waax-om hij me zo schandelijk in de steek
had gelaten. Hij schrok, maar opende
het portier en we reden weg. Buiten de
stad gingen we ergens langs de kant
staan en toen vertelde hij, dat hij finan
cieel nog geheel afhankelijk was van
zijn vader. Dus een mogelijkheid om te
txouwen was er niet, want waarvan zou
den we dan moeten leven? Zijn vader
had hem kort en bondig een huwelijk
met mij vex-boden op straffe van een
algehele breuk met de familie. En dat
kon hij toch niet riskeren, dat moest ik
toch begrijpen. En zo voort. U begrijpt
het ook wel. Ik kafferde hem uit en zei:
als jij werkelijk zoveel van mij houdt,
als je altijd hebt vooi-gegeven en je bent
een flinke kerel, dan zou je maling gehad
hebben aan de banvloek van de familie
en je zou het eerste het beste baantje
aangepakt hebben dat in je lijn lag
en we zouden naar het stadhuis zijn ge
gaan. Ik schold hem uit voor een laffe
vlerk en nog veel meer van dat fraais.
Inplaats van woedend te woi-den, wilde
hij me in de armen nemen. Op dat mo
ment walgde ik van hem. Ik gaf hem
een klap in z'n gezicht en ben meteen
uitgestapt. Nadien heb ik hem nooit
meer gezien."
(Wordt vex-volgd).
FEUILLETON
Er zijn mensen die beweren dat actrices en zangeressen in het gewone le
ven vaak acteren. In die gevallen kan men van een begrijpelijke be
roepsmisvorming spreken. Ook de verpleegster, de schooljuffrouw en de
zakenvrouw hebben soms eigenaardigheden, waaraan men onmiddellijk
haar bei-oep hei-kent. Bij Elly Ameliing kan men echter van zoiets niets
bemerken. Hoewel men deze kunstenares vaak in propagandistische slag
zinnen pleegt te veldheerlijken, is er niets wat naar effect en kokettex-ie
zweemt in haar optx-eden. Iedex-e ophef is deze vx-ouw die in de concert
zaal de heftigste gemoedstoestanden kan vex-beelden, van nature vreemd.
Ook uiterlijk lijkt zij meer op een pientere Nedei-landse huisvrouw dan
op een wereldberoemde vedette, die op de concertpodia een internationale
carrière heeft opgebouwd. Is Christine Deutekom op het ogenblik Ne
derlands meest gevraagde operazangeres, Elly Ameling dankt haar grote
reputatie in de eerste plaats aan haar oratoriumuitvoeringen (Handel, Bach)
en haar subtiele liederenvertolkingen. Men heeft haar wel eens met de
legendarische Jo Vincent vex-geleken, maar zelfs deze op zichzelf eervolle
vergelijking doet haar nog onrecht, omdat mevrouw Ameling een groter
repertoire beheei-st dan onze vooroorlogse vedette.