Industrialisatie
en milieubederf
LIEFDE OP DE RIJN
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 29 oktober 1970 no. 3424
Eerste lustrum van KLM
Noordzee Helikopters N.V.
GELIJKE BELONING
Nederland is een geïndustrialiseerd land geworden. Wij werden tot deze
industrialisatie niet alleen gedwongen, wij hebben haar ook zelf gewild. Na
de tweede wereldoorlog verloren wij spoedig onze overzeese gebiedsdelen,
die voor een deel bijdroegen aan onze nationale welvaart. Wij gaan nu voor
bij aan de vraag of de bijdrage van onze vroegere koloniën rechtmatig was
of niet en wij verdiepen ons evenmin in de vraag of en irn hoeverre ons
gehele volk daarvan wel profiteerde. Wij stellen slechts vast dat ons na
tionaal inkomen door de aanwezigheid van overzeese gebiedsdelen hoger
werd.
Voorts was het voor ons duidelijk dat de bijdrage van agrarische in
komsten en dienstenverkeer onvoldoende zou zijn om aan onze wens tot
stijgende materiële welvaart voor ons volk te voldoen. Wij bevorderden
derhalve de komst van lichte en zware industrie en wij hebben succes gehad.
De gemiddelde welvaart van de Nederlander is met sprongen verbeterd.
Stoppen met uitbreiden van industrie.
Als wij de berichten voor televisie,
radio en in de pers op ons laten inwer
ken, krijgen wij soms het gevoel dat wij
met die industrie het paard van Troje
hebben binnengehaald. De beriohten over
luchtvervuiling en milieuverontreiniging
zijn niet van de lucht. Figuurlijk niet
omdat ze steeds sterker worden, letterlijk
niet omdat in bepaalde streken van ons
land dat milieubederf dreigende vormen
begint aan te nemen.
Wij reageren onze stemming af door
te mopperen op die vuile industrie en
velen zijn van mening dat de onderne
mers uit winstbejag bereid zijn ons te
vergiftigen en daarmee worden de winst
makers dan andermaal in een kwaad
daglicht gesteld.
De kreet doet opgeld dat wij stoppen
moeten met het uitbreiden van de indu
strie en dat het inademen van zuivere
lucht een essentieel element vormt van
ons welzijn, hetgeen iets anders is dan
welvaart. Bij welvaart denken we dan
aan 's mensen materiële positie en bij
welzijn stellen we de materiële situatie
discutabel ten gunste van ander levens
genot, b.v. het krijgen van voldoende
frisse lucht en het genieten van vol
doende vrije tijd.
Bestrijding.
Het is duidelijk dat de kwestie van
welvaart en milieu' niet zo eenvoudig is
als men meent en dat zij zeker niet wordt
opgelost door een emotionele benadering.
Een groeiend economisch bestel kan
niet van de ene op de andere dag gestopt
worden, zelfs niet wanneer we dat zou
den willen; met economische groei is
het als met een trein die vaart heeft en
die men niet plotseling kan afremmen
op straffe van ontsporing. Stoppen van
groei betekent niet dat we het bereikte
peil kunnen handhaven, het betekent in
vele gevallen een terugval. Een rijk
geschakeerd patroon van mogelijkheden
kan dan worden afgewogen, waarvan
afremmen van groei een van de punten
vormt.
Een andere mogelijkheid bestaat in het
verplaatsen van milieu-verontreinigende
industrieën naar delen van ons land, die
daar minder vatbaar voor zijn. Een vol
gende oplossing zou kunnen liggen in het
bevorderen van de groei van niet milieu
verontreinigende aktiviteit.
Ook zouden we kunnen overwegen mid
delen aan te wenden tot bestrijding van
milieu-verontreiniging en daarvoor voor
schriften te geven. Overigens behoren ook
aktiviteiten tot bestrijding van de milieu
verontreiniging tot het economisch leven,
waarbij ook het maken van winst niet
wordt vergeten. Het is dus niet zo dat
hier sprake is van een groep boosdoe
ners uit een bepaalde industriële hoek
die het op de gezondheid van ons volk
hebben begrepen.
We zouden de conclusie kunnen trek
ken dat bij de industx-iële planning te
weinig rekening is gehouden met andere
welzijnsaspecten dan groei van inkomen
en werkgelegenheid en dat deze aspecten
meer aandacht verdienen. Zij zullen zeker
meer en meer bij de voorbereiding wor
den betrokken. Laten wij ook niet menen
dat dit probleem nieuw is. Reeds voor
de oorlog en nog veel meer daarna is
men met het vraagstuk bijvoorbeeld in
het Ruhr-gebied geconfronteerd.
Tot offers bereid.
Een van de aspecten van milieu-veront
reiniging vinden wij in de luchtvervui
ling. Daar doen wij allemaal aan mee
voor zover wij in een auto rijden. Nu
kan autorijden verboden worden met het
gevolg dat wij in ons vervoer zodanig
belemmerd worden dat wij dan maar
liever doorrijden en de luchtvervuiling
op de koop toe nemen.
Misschien is het ook mogelijk andere
auto's te produceren die geen lucht ver
vuilen. Als wij voor zo'n auto vijf cent
per km meer moeten betalen dan de
KLM Noordzee Helikopters N.V., een
100% dochtermaatschappij van de KLM,
opgericht op 21 oktober 1965, heeft thans
haar eerste lustrum bereikt.
Bij deze oprichting werd destijds vooruit
gelopen op het tot stand komen van de
zgn. „Natte Mijnwet", waarin de uitgifte
is geregeld van concessies voor boringen
naar gas en olie in het Nedex-landse ge
deelte van het Continentale Plat in de
Noordzee.
De hoofdopzet van KLM Noordzee Heli
kopters is dan ook het uitvoeren van
bevoorx-adingsvluchten tussen het vaste
land en boox-eilanden ten behoeve van
exploratiemaatschappijen. In 1967 werden
twee amfibische helikoptei-s besteld. Een
(grote) Sikorsky S-61N en een wat klei
nere S-62A, die resp. 26 en 11 passagiers
of het equivalent aan vracht kunnen
vervoex-en. De helikopters werden in fe-
bruax-i en maart 1968 afgeleverd.
Op 27 maax-t van dat jaar had de eerste
contractvlucht plaats, naar het booreiland
„Transocean II", in opdx-acht van de Ne
derlandse Aai'dolie Maatschappij. Ook
van andere exploiratiemaatschappijen
werden opdrachten verkregen en in het
eerste volledig operationele boekjaar
wex'den ruim 1100 vlieguren gemaakt. In
totaal werden voor acht exploiratiemaat-
bestaande, zullen wij dan allemaal dure
luchtzuivere auto's kopen? Wij vrezen
van niet. Wij gaan op zijn hoogst eens
afwegen of wij die hogere kosten kunnen
dragen.
Niet anders is het bij de luchtvervui-
lende industrie. Wanneer daar ten koste
van hoge investeringen de luchtvervui
ling kan worden geëlimineerd dan rijst
de vraag of die hogere kosten door het
pi-odukt kunnen woiden gedragen. Als
dat in het licht van de internationale
concurrentie niet mogelijk is dan zal zo'n
industx-ie zich vex'zetten of de pi'oduktie
staken.
Herwaardering.
Zo is de kwestie van de milieu-ver
ontreiniging geen specifiek Nederlands
px-obleem dat met een handomdraai kan
woxden opgelost. Het hangt samen met
de internationale marktsituatie en met
de bereidheid van de consumenten ter-
wille van hun welzijn een hogere prijs
voor de produkten te willen betalen. Dat
betekent vanzelfsprekend dat wij ons
in het bevredigen van andere behoeften
moeten bepex-ken.
Het is aldus gezien een vraagstuk van
calculatie dat om studie en oplossing
vraagt. Zoals wij in het verleden stap
voor stap hebben moeten lex-en leven
met volkomen tegen lichamelijk letsel
van de mens beveiligde machines, zo zul
len wij stapsgewijze het milieubederf
moeten uitbannen.
Waar voor gewaakt moet worden is
dat wij een stemming kweken in dit land
die zonder meer anti-industrieel zou wor
den. Zo'n stemming zou ons economisch
onnodig schaden. Wel is het nuttig dat
wij via materiële welvaart komen tot een
maatschappelijke hex'waax-dering en na-
calcxxlatie van alle waaiden die wij ons
hebben aangemeten.
Goede zakenmensen als zij zijn, zullen
onze ondei'nemers bereid zijn daaraan
mee te werken. Zij zijn calculeren ge
wend. Of wij ails consumenten ook bereid
zijn ons consumptiemilieu in dezelfde zin
te hei-waarderen zal moeten worden
afgewacht. Dat staat in ieder geval nog
niet bij voox-baat vast.
Drs. A. van Miei'lo.
(Nadruk vex-boden).
schappijen meer dan vijfhonderd vluch
ten naar tien boox-eilanden gemaakt. In
middels werd een dei-de helikopter een
S-61N Mk II bijbesteld en in april
1969 afgeleverd. Dit hefschroefvliegtuig
is een verdere ontwikkeling van de oox--
spronkelijke S-16N. Aan de neus van de
machine is een radoom bevestigd, waarin
als proef een zgn. „airborne" radar werd
ingebouwd. Deze apparatuur kan behalve
als weerradar ook fungeren als autonoom
naderingssysteem, en is daarmee dus on
afhankelijk van grondappartuur. Voor
de specifieke operaties van het bedrijf
is dit van veel belang.
KLM Noox-dzee Helikoptei-s heeft een
kleine gespecialiseerde staf van 29 man,
waaronder 8 vliegers. Het mex-endeel
werd van buiten de KLM aangetrokken
en beschikte reeds- over een grote heli-
kopterei'vax-ing. Het is een boeiend bedrijf
waar dag en nacht een bemanning en
helikopter gereed zijn om direct na een
oproep van de hoofdbasis Schiphol-Oost
te starten. Dank zij de moderne naviga
tiehulpmiddelen is een betrouwbare en
stipte vluchtuitvoering ook in de nach
telijke uren verzekerd.
Behalve bevoorradingsvluchten naar
booreilanden voert KLM Noordzee Heli-
koptex-s tal van andere opdrachten uit.
De speciale eigenschappen van de heli
kopters zijn hierbij van gi-oot nut, zoals
b.v. vluchten met een „cax-go sling" (ver
voer van uitwendige lasten) of met een
..rescue hoist" (voor het ophijsen en neer-
laten van personen zonder te landen).
Wat dit laatste betreft wei-den x-eeds
proefnemingen gedaan met het aan boord
brengen x-esp, van boord halen van lood
sen op grote tankschepen.
Het is tenslotte van belang, dat de
KLM door middel van deze dochter-
Hoge eisen voor échte secretaresse.
Er zijn echte en pseudo-secretaresses.
Overheid en bedrijfsleven vechten om
vrouwelijke administratieve krachten.
Een bedrijf dat een „typiste" vraagt moet
er niet op rekenen dat de sollicitantes
aan de deur staan te dringen. Men kan
het px-oberen met „administratieve mede
werkster gevraagd", maar ook deze term
is al aax-dig gedevalueei'd. Dus waarom
zou men dan geen advertentie plaatsen,
waai-in men een vacatux-e in uitzicht stelt
aan een „secretaresse"? Zo wemelt het op
vele kantoren, banken e.d. van „secreta
resses", hoewel slechts weinigen van deze
meisjes echte secretariaatswex-kzaamhe-
den verrichten.
Maar de echte secretax-esse heeft nog
altijd een zeer verantwooi'delijke funk-
tie als de rechterhand van haar direkteur
of chef. Van haar worden persoonlijke
kwaliteiten als discretie, tact en be
schaafd optreden verwacht. Voorts moet
zij een goede opleiding hebben, te begin
nen met een diploma van een middelbare
school afgerond met steno-type in Nedex--
lands en moderne talen, handelscorres-
pondentie en bij voox-keur ook nog prak
tische talenkennis. Zonder deze vrouwe
lijke administratieve assistenten zou me
nig bedrijf zijn poorten kunnen sluiten,
zou de agenda van menig directeur bin
nen de kortst mogelijke tijd volledig in de
war zijn met alle gevolgen van dien en
zouden vele ministers en andere ambts
dragers hun vergaderingen vex-geten en
afspraken niet nakomen.
Hoeveel.
Vrouwen van een dergelijk top-niveau
moeten wel goed vex-dienen, zou je zo
denken. Wat verdient nu een secretares
se? Een zeer gex-ing aantal secretaresses
kan het brengen tot een salaris van
1250,a 1500,per maand. Maar die
zijn dan ook secretaresse van een minis-
ter-px-esident of van een president-direc
teur van een gi-oot concern. En hun sa-
laris valt dan eigenlijk nog een beetje
tegen, het is niet eens zoveel meer als bij
voorbeeld een salaris van een onderwij
zeres. Maar de gemiddelde secretaresse,
die middelbï ar onderwijs heeft genoten
en allerlei vereiste diploma's bezit ver
dient een salaris variërend van 900,
tot 1100,Misschien zullen enkele sec-
i-etaresses in het bedx-ijfsleven wel wat
meer verdienen, maar zoiets komt alleen
voor wanneer de directeur haar ex-g mooi
vindt en met haar problemen kan be-
maatschappij reeds nu kennis en ervaring
kan opdoen met het gebruik van heli
kopters, indien hiervoor in de toekomst
ook voor gebruik in de geregelde lucht
vaart een economische basis aanwezig
zal blijken te zijn.
Tijdens de twee en een half jaar van
werkelijke operationele dienst werd in
dex-daad een schat van kennis en ervaring
opgedaan, want er werden 1350 vluchten
naar de booreilanden en 300 speciale
vluchten uitgevoerd.
spreken, die zijn vrouw niet begrijpt.
Uit een recente advertentie van de
rijksoverheid blijkt, dat een directie-sec
retaresse met h.b.s.-opleiding en diplo
ma's typen en steno, afhankelijk van
leeftijd en ervaring, een salaris kan be
reiken van maximaal 1072,per
maand.
Grotere marge.
We zouden kunnen zeggen dat deze sa
larissen weliswaar niet bijster hoog,
maar toch ook niet bepaald onaantrek
kelijk zijn. Maar dan denken we wel aan
meisjes van een jaar of 23 24. Vrouwen-
lonen zijn helaas nog steeds „Jeugdlonen"
in ons land. Een salax-is van 950,mag
voor een meisje van 24 jaar ex-g aan
trebkelijk lijken, wanneer zij niet mocht
trouwen of later als gehuwde vrouw
dezelfde functie verricht, dan verdient zij
misschien 150,a 200,bi-uto per
maand meer als nu. Zou er één man
met h.b.s. diploma plus talenkennis zijn,
die op zijn 35ste genoegen zou nemen
met een salaris, dat slechts een paar
honderd gulden hoger ligt dan toen hij
begon?
Toch zal in de naaste toekomst het
bedrijfsleven en de overheid meer oudere
secretaresses (gehuwd of ongehuwd) moe
ten aantrekken, omdat de gemiddelde hu
welijksleeftijd van de vrouw een strek
dalende tendens vertoont en er dus steeds
minder jonge meisjes voor administratie
ve functies beschikbaar komen. Maar die
oudere secretaresses, die dikwijls dóór
hun grotere ervaring en kennis veel meer
waai'd zijn voor het bedx-ijf dan de jon
gere krachten, komen er met bovenge
noemde salarissen wel heel bekaaid af.
De marge tussen begin en eindsalaris
zal -in dit beroep dus aanzienlijk groter
moeten worden. Juist de salariëring in
deze sector maakt duidelijk, dat gelijke
beloning van mannen en vrouwen in
niet-gemengde functies nog een fictie is.
Vooral vrouwen, die in typisch vrouwe-
lijke beroepen werkzaam zijn hebben
nog steeds niet hun gerechtvaax-digd deel
van toenemende welvaart gekregen.
In „Vrouwen en hun belangen" wordt
terecht gewezen op de weinig strijdvaar
dige houding van de vakbonden ten aan
zien van de belangen der vi*ouwen. Wel
iswaar zijn slechts weinig werkende
vrouwen georganiseerd, maar men zou
hier met enige reden kunnen spreken van
„Wedex-kerige ongeïnteresseerdheid".
(Nadi-uk verboden).
WAT VERDIENEN SECRETARESSES
VAN VROUWEN EN MANNEN EEN FICTIE?
Hoewel juridisch gezien de vrouw volkomen de gelijke is van de man,
komt deze gelijkheid in de salariëring nog allerminst tot uitdrukkking.
Gelijke beloning voor mannen envrouwen voor gelijkwaardige ai-beid in
niet-gemengde functies is in onze samenleving, waar de emancipatie van
de vx-ouw ogenschijnlijk reeds lang een voldongen feit is, nog steeds een
illusie. Vele functies, waarin vrijwel alleen vrouwen werkzaan zijn, wor-
den onvoldoende gehonoreerd. Tot die functies behoort zeker die van sec
retaresse.
In het blad „Vrouwen en hun belangen" wordt onder meer aangetoond,
dat vooral voor de oudere vi'ouwen. die dit beroep uitoefenen, de promo
tiemogelijkheden uiterst beperkt zijn en bijzonder ongunstig afsteken bij
de mogelijkheden, die manlijke werknemers hebben. Zeker in de admi
nistratieve sector is equal pay voorshands nog een fictie.
FEUILLETON
Ze keken elkaar aan en schoten gelijk
tijdig in een lach. Toen ze wat bedaarden,
zei hij: „We gooien ons ontleedmes in de
Rijn. Maar het is gek: mijn dokter raadde
me ook al aan om te hertrouwen. En als
een arts op zoiets zinspeelt, dan zal hij
daarmee wel een goede bedoeling hebben.
Ik zal 'm toch eens vragen, als ik weer
thuis ben, wat hij ermee bedoelde."
Ze zaten enige tijd zwijgend over het
water te kijken, tot De Haan plotseling
overeind kwam en ging staan. „Ik denk
er helemaal niet aan, dat u best wat te
drinken wilt hebben. Wat mag ik voor u
halen?"
Ze schudde haar hoofd, „Niet hier. Het
wordt me trouwens ook te fris aan dek.
Ik zal even m'n jas halen, dan wil ik
nog wel een wandeling maken langs de
Rijn. Daar kunnen we dan wel ergens
wat drinken."
„Dat lijkt me wel. Wacht, ik haal gelijk
een pakje sigaretten."
„U denkt ook overal aan
Hoofdstuk 9.
Juffrouw Verleun vertelt van haar leven.
Na een half uurtje geslenterd te hebben
langs het water, kozen ze een overdekt
terras uit, waar het rustig was. Binnen
speelde een strijkje en werd er gedanst.
Hij maakte een uitnodigend gebaar, toen
de consumpties gebracht waren, maai' de
vrouw schudde haar hoofd. „Vanavond
niet. Ik wil alleen wat praten. En rustig
naar buiten kijken."
„Ik vind alles uitstekend.'f' Hij dronk
van de wijn en keek haar aan. Ze speelde
met de sluiting van haar tasje en tuurde
dromerig voor zich uit.
„Vertelt u mij eens, meneer de Haan,
uw kinderen zijn getrouwdWas u
door Qré de Boer
het in alle gevallen eens met de keuze
uwer kindei*en? Ik bedoel: waren de kan
didaten in uw ogen aanvaardbaar?"
Hij dacht een ogen-blik na, verrast
door haar vraag. „Wat zal ik daarvan
zeggen," begon hij langzaam, „Dick, mijn
oudste, is nu vier jaar -getrouwd. Ellie,
zijn vx-ouw, kende hij al van de school
banken af. Hij was nog op de Ulo, toen
hij al min of meer met haar scharrelde.
Ik wist het wel en de oudex-s van Ellie
ook, -maar we zagen er geen kwaad in.
Ellie is bizonder schrander, bovendien
een schoonheid. Ze komt uit een goede
familie, dus welke bezwaren zou ik kun
nen aanvoeren? Ze waren er eenvoudig
niet. Toen Dick twintig was, vroeg hij
toestemming om te verloven. Ellie's ou
dex-s hadden ook geen bezwaren, dus het
ging door. Op het verlovingsfeest leerde
mijn dochter Lien een jongeman kennen,
die niet bepaald van onze stand is, maar
Lien heeft een onverzettelijke wil en
ze zag kans hem binnen een maand in
te palmen. Bobbie, zo heet hij, is vijf
jaar oudex-, en in vei-re lijn nog van adel.
Ze zijn nu ruim drie jaar getrouwd en
hij aanbidt haar. En Lien is op haar ma
nier ook wel -gek op hem. Ze is erg zelf
standig en Bobbie vindt alles goed, wat
zij wil. Ze heeft, maatschappelijk bezien,
een goed huwelijk gedaan, want de Van
Halmekerkes zijn gefortuneerd. En Flip,
mijn jongste, is pas een en twintig ge
worden. Hij is een half jaar getrouwd.
Joke is een bedeesd vroutwje, ex-g lief,
en vereert Flip tot en -met. Dieh en Ellie
hebben twee kinderen: een zoon en een
dodhter. Nee, ik had nimmer enig be
zwaar. Afgezien van het feit, dat de mo-
dex-ne jeugd zich misschien weinig van
een eventueel bezwaar aangeti'okken zou
hebben. Nu ja, de Van Halmeskerkes
hadden aanvankelijk wel wat tegen het
huwelijk met mijn Lien. Een kwestie van
standsverschil. Lien is evenwel ontzet
tend koppig en wat zij in haar hoofd
heeft, krijgt zij voor elkaar. De ouders
van Bob mogen haar nu bizonder graag.
Bob is namelijk niet bepaald een per
soonlijkheid. Ei-g verwend in zijn jeugd,
enig kind, enfin, je begrijpt wel, hoe dat
gaat. Een doodgoeie jongen, want er zit
geen cent kwaad in. Maar te slap, vooral
voor Lien. Ze doet net met 'm, wat ze
zelf wil en Bobbie zegt ja en amen op al
haar besluiten. Ik ben er van overtuigd,
dat ze allemaal gelukkig zijn op hun
manier. Lien uit zich zelden, Dick .heeft
een heersersnatuur en vormt desondanks
met Ellie een goede combinatie. Flip is
terug getrokken en stil. Z'n vrouw even
eens. Ik zou zeggen: ook een ideaal paar.
Wat wil ik op m'n ouwe dag nog meer?"
Ze schudde haar hoofd. „Kom kom,
ouwe dagdat loopt met u wel los.
Vond u het niet vreemd, toen u groot
vader werd?"
„Och, wat zal ik zeggen? Dick belde me
het heuglijke nieuws en zei: gefelicteex-d,
opa, je hebt een kleinzoon. Ik was wat
in de war en mijn eerste gedachte was:
had Wil dit mogen beleven. Zo heette
mijn vx-ouw, ziet u?"
Ze knikte begrijpend. De kelner kwam
en hij gaf een nieuwe bestelling op. Toen
die gebracht was, grabbelde ze een siga
ret uit het pakje, dat op de tafel lag
en stak hem op. Ze keek hem lange tijd
aan en lachte even. „Uw karakterbe-
schrijving van die Bobbie heeft me ge
troffen. Ik ken dat type namelijk, ziet u?
Ik ben er mee verloofd geweest, in het
geheim. Pa en moe hadden ook bezwa
ren, vanwege het standsvex-schil. Maar ik
was niet zo bijdehand als uw dochter.
Afgezien nog van het feit dat uw dochter
in mijn plaats maar een geringe kans
van slagen gehad zou hebben."
Ze dronk uit haar glas en rookte ver-
der. Ze keek naar buiten en vervolgde
met toonloze stem: „ik was net twintig,
toen ik mijn akte haalde. Het was zo
mer 1949 en de onderwijzersbaantjes la
gen nog niet voor het opscheppen. Ik
had echter goede papieren, was ongeveer
nummer één van de Kweek en kreeg
door bemiddeling van de'dix-ekteur bin
nen een maand een school. Een dood
gewone lagere school in een doodgewone
buurt. In Rijswijk. In vond het wel leuk
en ik hield van m'n kindex-en. Ik was
er ongeveer twee jaar, toen mijn vx*oegere
direkteur van de Kweek me belde. Of ik
eens bij hem wilde komen. Goed, ik ging
die middag naar hem toe het was
woensdag en toen vertelde hij me, dat
er op een sohool in Den Haag een onder
wijzeres voor de eerste klas gezocht werd.
De juf daar ging tx-ouwen en ze moesten
dus een opvolgster hebben. Maar het
was een zeer bizondex-e school: uitslui
tend voor de adel, diplomaten, kindex-en
van hogere regeringsfunctionarissen en
zo. Het personeel voor deze school werd
met zeer veel zox-g uitgezocht en gese
lecteerd. Er werd bizonder op gelet op
het milieu, waaruit de leex-krachten kwa
men, het voox-komen en natuurlijk de
capaciteiten. In zo'n geval werd dan
weieens advies gevraagd aan de direkteur
van de Kweekschool en dat was ook in
mijn geval geschied. Hij dacht meteen
aan mij en belde mc. Dat vertelde hij me
allemaal. Of ik interesse had. Dan zou
hij een ontmoeting met het schoolhoofd
arrangeren.
Natuurlijk voelde ik me gevleid. Welke
jonge vrouw van twee en twintig zou dat
niet prettig gevonden hebben op de no
minatie te staan voor een High school,
zoals ze de instelling in Den Haag alge
meen noemden. Goed ik bezocht hel hoofd
thuis en het ondex-houd was zeer bevre
digend. Hij kreeg blijkbaar een goede
indruk van me en ik moest maar eens
op een avond met het schoolbestuur ken
nis maken. Die bestuursleden, dat be
grijpt u wel, bestonden uit jonkheer Die
en Die en bax-onesse Van Zus en Zo, ge
boren Dit en Dat, en zo voort. Er was
nog een ingenieur en een pi-ofessor, als
mede een sekretaris-generaal van een der
Depax'tementen, welke ben ik vex-geten.
Nu heb ik gelukkig nooit veel last
van Biihnenfiber gehad en ook ditmaal
viel het geweldig mee. Ik stond de hei-en
blijkbaar wel aan, dus ik dacht de be
noeming al in m'n zak te hebben. Maar
behalve goede afkomst en representabel
voox-komen, moest je tenslotte ook onder
wijs kunnen geven, dus kreeg ik een op
roep voor een pi-oefles. In het bijzijn
van het schoolhoofd en enkele bestuux-s-
leden. Ook dat verliep vx-ij vlot als ik
eenmaal met de kindex-en bezig ben,
vergeet ik toch alles om me heen en
na afloop van een paar weken kreeg ik
bericht, dat ik benoemd was. Er werd
me een pension aangewezen maar ik
bedankte voor het laatste, want ik was
nog thuis. Dat gaf eerst wel wat voeten
in de aarde, maar tenslotte zag men toch
in, dat een tehuis bij de ouders niet te
vervangen was. Ik nam afscheid van
Rijswijk en ik begon na de grote vakantie
met achttien zes- en zevenjax-ige kinde
ren. In de eerste klas. Het hoofd gaf me
duizend-en-één raadgevingen. Slaan was
er natuurlijk niet bij en standjes even
min. Strafwex-k bestond niet en in de
hoek staan was een begrip, dat niet van
toepassing was op deze kindex-en. Na dx-ie
maanden had ik er genoeg van en dat
zei ik tegen het hoofd. Er waren een paar
behoorlijke lastposten onder de kinderen,
maar ze wisten, dat je praktisch niets
kon doen en daarvan maakten ze gewel
dig misbruik.
Op de eerstvolgende pex-sorxeelsvex-ga-
dering bespraken we het probleem en
ik kreeg beperkte bevoegdheden, waar
van ik dankbaar gebx-uik maakte. Dat
kostte de school één van de belhamels,
een jonkertje van zeven lentes, want me
vrouw zijn moeder wenste niet, dat haar
zoon straf kreeg. En daarmede was te
vens de orde in de klas hersteld, want ik
had er nooit meer last.
Eén van deze kinderen, een leuk dik-
kertje, Eline, een toekomstige bax-onesse,
werd 's middags opgehaald met een auto
en 's mox-gens op dezelfde wijze weer
gebracht. Ox-de en discipline moet er zijn
op school, dus mijn kleuters stapten ge
dwee in rijen van twee uit de klas naar
buiten. Dat was één van de dingen, die
ik meteen ingevoerd heb, ondanks de be
zwaren van het hoofd. Maar in dat op
zicht was ik onvermurwbaar. Doox-gaans
was het een oudere broer van Eline, die
haar met de wagen haalde. Hij was uiter
mate vriendelijk, wuifde altijd en ik
knikte beleefd en vx-iendelij k terug, zoals
een onderwijzex-es van de Highschool be
taamt.
(Wordt vervolgd).