doed
in 12les
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 3 mei 1969 no. 3349
mm
asr"
Beter
ten halve
gekeerd
cöd
Fabery de Jonge
WACHT OP HET WONDER
Bijou tassen
Les 2.
De film.
Wat is korrel? Wat betekent lichtge
voeligheid? Snelle en luie films. Er is
een film voor elk doel!
De film.
Het woordje film betekent in feite
„dunne laag". Men spreekt in de verf
techniek over een verffilm. In de foto
grafie is het een dunne strook kunststof,
triacetaat, waarop een dunne laag licht
gevoelige stof is gegoten. Die stof bestaat
uit een zilverhoudende gelatineoplossing.
Lichtgevoelig.
Allemaal hebben we meegemaakt dat
zonlicht sommige dingen doet verkleuren.
Behang wordt lichter en een echt zilveren
lepeltje wordt zwart. En dat laatste feit
brengt ons meteen op het verschijnsel
dat zilver onder invloed van licht don
ker wordt.
Een film bevat zilver. Eigenlijk zilver
zouten. De verkleuring van een zilveren
lepeltje kost veel tijd. De zilverzouten
vergen wat minder tijd. Om nu de zwar
ting van het zilver te versnellen worden
films na belichting in een ontwikkelaar
gedompeld. Dit versnelt het proces tot
een tijdsduur van enkele minuten.
Wat gebeurt er in uw camera?
Als u uw camera op een bepaald on
derwerp richt en dan de sluiter indrukt,
wordt er een kort moment een beeld op
de film geprojecteerd. Wij zeiden het al,
precies als bij de toverlantaarn. Laten
we nu eens aannemen dat u een wit
schaap tegen een zwarte, geteerde schuur
fotografeert. Het licht veroorzaakt een
soort reactie op de film. Halen we nu de
film uit de camera (in werkelijkheid
nooit doen!) en we rollen de film af, dan
zien we daarop nietsEvenmin als
een lepeltje in 1/25 seconde donker wordt,
is er op de zilverlaag op uw film iets te
zien. Het beeld is er heus wel. Het is
latent aanwezig. Wordt de film echter
in de donkere kamer uit de camera
gehaald en daarna in de ontwikkelaar
gestopt, dat vormt zich snel een beeld.
Negatief.
Het zonlicht dat op ons neerstraalt
wordt door allerlei dingen weerkaatst.
Witte voorwerpen stralen veel licht te
rug, donkere voorwerpen bijna niets. On
ze foto zal in de ontwikkelaar zo uit
gaan zien. Het witte schaap kaatst bijna
al het zonlicht terug. Dus ook naar de
lens. Veel licht geeft dus extra „zwar
ting" op de film. Het schaap is op ons
stukje film een zwart schaap. De don
kere schuur kaatst echter bijna niets
terug, daar wordt de film nauwelijks
zwart. Het stukje film is op die plaats
praktisch blank. Onze foto is in feite
omgekeerde werkelijkheid, dus negatief.
Om nu een betere weergave van de
werkelijkheid te krijgen, wordt dit nega
tief opnieuw „gefotografeerd", echter
zonder camera. Het wordt afgedrukt.
We leggen het negatief op een stukje
papier dat ook met lichtgevoelige stof
bestreken is. Wij laten er een kort mo
ment licht op vallen. Nu gebeurt er dit.
Op de plaats van het schaap laat het
negatief geen licht door. Daaronder ont
staat dus geen zwarting. Naast het schaap
echter is de doorzichtige muur. Die laat
al het licht door, op die plaats wordt het
beeld pikzwart. Ontwikkelen we dit stuk
je afdrukpapier, dan zien we het witte
schaap tegen de zwarte muur weer net
jes terug.
Films in soorten.
Als u langs een fotohandel loopt ziet
u niet alleen veschillende merken films.
U ziet ook verschillende soorten. Er zijn
nl. films die met heel weinig licht te
vreden zijn. U kunt er bij avond op
straat mee fotograferen of in een don
kere kerk. Maar er zijn ook films die
„lui" zijn. Die vragen een heleboel licht.
Gevorderde amateurfotografen gebrui
ken die speciale films voor bijzondere
doeleinden. De ene soort voor opnamen
in een circus of theater. De andere soort
voor portretopnamen of voor reproduk-
ties van oude boeken en documenten. De
gevoeligheid van een film wordt aange
duid met cijfers. U mag de rim-ram er
omheen vergeten, maar de cijfers moet u
onthouden.
DIN en ASA.
Er zijn meestal twee aanduidingen. De
Duitse norm is DIN, de Amerikaanse
ASA. In ons land gebruiken we meestal
DIN. Dan staat er dus bijv. 18 DIN. Hoe
hoger het getal, hoe gevoeliger de film.
Een film van 24 DIN is erg gevoelig,
een film van bijv. 14 DIN erg lui. De
ASA aanduiding werkt anders en met
hogere cijfers. Een film van 18 DIN .is
50 ASA. Een film van 21 DIN is 100
ASA. Maar ook hier geldt dus: hogere
cijfers, gevoeliger films.
Simpel te onthouden, hoe later op de
avondhoe hoger het cijfer van uw
film moet zijn. In de praktijk is het
natuurlijk niet te doen om steeds maar
een andere film in de camera te stoppen.
Daarom werken wij meestal met een film
van gemiddelde gevoeligheid.
In de zomer.
In de zomer is er voldoende licht om
met een film van bijv. 17 of 18 DIN o-
veral geslaagde opnamen te maken.
In de winter.
Nu gebruiken we een film van bijv.
21 DIN. Een film die toelaat dat u bij
bedekte lucht een goede opname kunt
maken. Een film die ideaal is om in com
binatie met flitslicht binnenshuis te foto
graferen.
Voor elk doel een film.
Wanneer u wat verder op het fotopad
bent, gaat u wellicht eens een serie op
namen maken bij avond in de stad. Dan
neemt u de gevoelige film van bijv. 24-27
DIN. Die is niet geschikt om opnamen
te maken in de zon, maar uitstekend om
momentopnamen te nemen in een hel
verlichte straatbij avond.
De korrel.
Naarmate de techniek voortschrijdt,
worden de films (geruisloos) beter. Vroe-
ger was een film van 21 DIN niet zo
ideaal. De afbeelding vertoonde toen
(vóór 1940) een soort korreling. Het beeld
leek wel uit zwarte puntjes te bestaan.
Dat waren de zilverkorrels die, vooral
bij vergroting, zichtbaar werden. Tegen
woordig is dat korrelprobleem nagenoeg
verdwenen. Zelfs de hoogstgevoelige
films die we kennen hebben weinig last
van dit euvel. Toch geven we even een
toelichting op het verschijnsel.
Deze foto werd gemaakt op een doorsnee film van 17 DIN. Het is een typische
„zomerfilm".
Een film van gemiddelde gevoeligheid,
dus 17 DIN, is bedekt met een laag van
een bepaalde hoeveelheid zilverzouten.
Dit bepaalt de dikte. Die „dikte" is in de
praktijk uiterst dun. Hoe gevoeliger de
filmhoe meer zilverzouten hij moet
bevatten. De kans dat dan nog een rede
lijke zwarting ontstaat is immers veel
groter? Een klein nadeel dat ontstaat is
dat die zilverdeeltj es zich gaan aftekenen
in het beeld. Men heeft dit echter kun
nen ondervangen door een gloednieuwe
techniek. Ultra Sonoor geluid speelt er
een belangrijke rol bij. De emulsie, zo
heet de lichtgevoelige laag, is zo samen-
geseld dat samenklonteren van de zilver
deeltjes nauwelijks meer voorkomt. Deze
blijven regelmatig verdeeld. Hierdoor is
het oude euvel van de „korrel" nagenoeg
verdwenen.
Gebruik de film goed.
Wie een supergevoelige film gebruikt
voor opnamen bij daglicht krijgt minder
geslaagde foto's. De kans dat overbe
lichting ontstaat is groot.
Wie denkt dat supergevoelige films
overal bruikbaar zijn en dus kunstlicht
totaal overbodig maken, maakt een denk
fout.
Trage films van 14 DIN zijn al even
min voor een algemeen gebruik gemaakt.
Elke film heeft zijn eigen doel. Houdt u
het 's zomers maar op de film van 17
DIN en gebruik het wintertype van 21
DIN voor gewone amateurfoto's.
De oorspronkelijk zo serieus opgezette
Nederlandse Vereniging voor Sexuele
Hervorming heeft zich het laatste jaar
opvallend afgewend van het „Verstandig
ouderschap" en zich langzamerhand meer
begeven op het terrein van het onge
remde driftleven.
Het maandblad werd eerst omgedoopt
in Sextant en kreeg een nieuwe hoofd
redacteur die de saaie artikelen verving
door erotische prenten.
De vereniging kwam terug op de
brochuresverkoop en probeerde het met
pornografische boeken. Het is een grote
mislukking geworden.
De nieuwe hoofdredacteur is de laan
uitgestuurd, de vereniging kreeg enkele
processen aan de broek en zo'n negen
duizend leden keerden de N.V.S.H de
rug toe.
Het had allemaal voorkomen kunnen
worden door een verstandiger bestuur
met wat meer verantwoordelijkheids
gevoel. Er is werkelijk wel behoefte aan
enige opvoeding op het gebied van het
ouderschap. Want er bestaat nog geen
enkele school voor ouders om dat moei
lijke vak te leren. Maar er is in ons
land beslist geen behopfte aan nog meer
pornografie en prikkelende prenten. Mo
gelijk kan de gehalveerde vereniging ten
halve keren voor zij ten hele gedwaald
en volledig verdwaald is.
Kinderbeker P175
Aan het begin van elk nieuw
Leven hoort natuurlijk een kin
derbeker van Keltum. Een stijl
vol stukje handwerk van de Ko
ninklijkevan Kempen en Begeer!
In juwelierspleet-f26,-.
Juweliers - Goes
FEUILLETON
door: T Dorssen - van Loon
„Allicht. Althans overwegend. Maar ik
weet, dat je zult weigeren. Tenminste
nu."
„Waar zie je me voor aan?"
Hij lachte vergoelijkend. „Niet boos
worden, Woutje. Wat Aat over je ver
teld heeft, is maar een fraktie van de
werkelijkheid. Ik bewonder knappe vrou
wen. Aat is er ook een, maar op een heel
andere manier dan jij. Jij bent.alsof
je in één keer uit een stuk marmer bent
gehouwen."
„En zo koud ook," bitste ik terug, de
melk in de koppen gietend.
„Mijn specialiteit is zulke vrouwen
te ontdooien en te verwarmen."
Met de beide koppen in de hand draaide
ik me naar hem toe. „Schiet op, stand
beeld; je hebt sinds je binnen bent nog
niets anders gedaan dan in de weg staan."
Hij deed een pas opzij, alsmaar la
chend, maar volgde me toch naar de
kamer. Hij zei: „Het is, dat ik Aat ont
moet heb. Een lief poesje, dat na twee
aaitjes al spint. Maar anders werd ik
dolverliefd op je."
M'n kleur werd dieper. Ik voelde het.
Terwijl ik de koppen neerzette, ant
woordde ik, zonder hem aan te kijken:
„En m'n gezicht dan? M'n bril?"
„Een man die lief heeft, kijkt daar
doorheen. Je bent niet voor mij, dat weet
ik nu al. Jij bent niet het type vrouw,
dat een ander haar vriend afhandig
maakt. Teveel eergevoel. Doch de man,
die jou eens naar het altaar voert, krijgt
zo ongeveer de meest ideale vrouw, die
hij zich maar kan denken. In elk opzicht."
Ik werd werkelijk nijdig. „Wat betoog
je te bereiken met dat geflirt?"
„Flirt ik?" Hij keek me eei-lijk ver
wonderd aan. „Ik meen het met heilige
ernst. Je bent een pracht-vrouw. De
mannen, die jouw voorbij gelopen zijn,
kunnen allemaal idioten worden ge
noemd."
Ik ging zitten en maakte een uitnodi
gend gebaar. „Houd alsjeblieft op, Peter.
Als je niets verstandigs weet te zeggen,
drink dan je koffie op en verdwijn tot
Aat terug is."
„Je wilt de waarheid niet horen, hè?"
Ik loosde een diepe zucht. „De waar
heid, meneer Van Kempenade, is hard
en zonder enige romantiek. Die heb ik
in de loop der jaren leren kennen. Tot
m'n twintigste jaar bestond ik niet voor
m'n dorpsgenoten, jongens noch meisjes.
Vanwege m'n uiterlijk." Ik wees op m'n
gezicht. „Na de dood van m'n moeder,
ontdekte men, dat ik wat geld had. Laten
we vaststellen: een aardig kapitaaltje.
Vanaf dat ogenblik kwamen de jongens
op me af als vliegen op de stroop. In
m'n naïviteit had ik geen erg in hun
werkelijke bedoelingen. Twee keer ben
ik er bijna ingetrapt, doch beide keren
ontdekte ik nog tijdig hun ware karakter.
Je begrijpt het: het was hun voor ne
genennegentig pi'ocent om het geld te
doen en één procent om ondergetekende.
De vrouw met de ontsierende pukkels in
haar gezicht en de slechte ogen wilden
ze genadiglijk op de koop toe nemen,
nietwaar? In het donker gebruik je niet
je ogen, maar hoofdzakelijk je handen,
zodat je nog pret genoeg kunt hebben
met dat ene procent. Daarom noem ik
een man, die beweert dat hij mij knap
vindt en verliefd op me is of een dwaas,
of een berekend iemand, die weet, wat
er in mijn portemonee zil".
De man lachte enkel. „Geld heb ik zelf
voldoende, Woutje. Waarschijnlijk heel
wat meer dan jij. Dat kun je me dus
beslist niet in de schoenen schuiven."
Ik roerde in m'n koffie. „Dan weet je
gelijk, in welke categorie ik jou al in
gedeeld heb."
Hij begon te drinken. „Dank je. Het is
overigens oud nieuws. Een dwaas was ik
al met m'n zeventiende, toen ik probeer
de met de dochter van onze boekhouder-
naar Engeland te komen om te trouwen."
Ik keek hem verbluft aan. Dat was
toch wel romantisch. „Tjee. Haalden ze
haar terug?"
„Voor de grens kregen we al ruzie met
elkaar, waarna we, ieder op onze eigen
gelegenheid terug gingen. Naar huis.
Wonder boven wonder had niemand
nog iets gemerkt. Jij bent de eerste aan
wie ik het vertel; zelfs Aat weet het niet."
„Ze zal het van mij niet horen."
„Dus je wilt je niet door mij laten
schilderen?"
„Op die onzin geef ik maar niet eens
antwoord."
„Ik zal eens een doekje van me mee
nemen. Krijg je van me om je kamer te
versieren. Oordeel dan nog eens. overi
gens, vraag het maar eens aan Aat, ze
heeft m'n verzameling doekjes gezien."
Ik zette m'n kopje neer. „Hou je ge
noeg van haar om met haar te trouwen?"
Rustig antwoordde hij: „Het zal er wel
van komen. Ze is bij vader in de smaak
gevallen en dat is voldoende. Als we
trouwen, trekt hij zich terug. Dan is het
voor mij afgelopen met de pret en moet
ik hard werken."
„Dan heb je 's avonds Aat bij je thuis."
Hij knikte. „Het is een aanlokkelijk
toekomstbeeld, dat geef ik toe. Maar
sinds ik jou gezien heb, ben ik verliefd
op jou."
Ik zuchtte. „Het is nog te vroeg, anders
zou ik denken, dat je al een paar bor
reltjes op hebt."
„Ik drink weinig, Woutje. Vader is
nogal puriteins in dit opzicht."
„Heel verstandig." Ik kwam overeind.
„Ik weet niet of je van plan bent te
blijven, tot Aat terug is, maar dan bi
vakkeer je voorlopig in de keuken. Ik
moet de kamer nog zuigen en stoffen."
Hij kwam op me toe en omklemde m'n
armen. „Ik ga weg, Woutje. Want jij en
ik samen in één vertrek is teveel voor
m'n weerstandsvermogen." Ik zag zijn
gezicht naderen. Iets in me maakte me
verlamd. Ik wilde „nee" zeggen, maar het
volgende ogenblik voelde ik al zijn mond
op de mijne. Een nog nimmer ervaren
gevoel ging door me heen. Het was alsof
m'n bloed door m'n lichaam golfde. De
kus leek een eeuwigheid te duren. Ik
sloot de ogen. Dit ene ogenblik, dacht ik.
Daarna nooit meer. Enkel dit ene zalige
ogenblik. Zijn begerige lippen op de mij
ne. Doch toen zijn handen gingen zoeken,
kwam ik tot mezelf en duwde ik hem
van me af. „Dat niet, Peet, zei ik zacht,
zijn handen grijpend. „Doe het niet meer.
Het is gemeen tegenover Aat."
Een paar keer knikte hij. Ik liep om
hem heen en nam zijn jas, die ik voor
hem hield. „Kom niet meer hier, als ik
alleen ben," verzocht ik, haast fluiste
rend. „Jij en ik, we zouden er niet meer
tegen kunnen strijden."
Ik hielp hem in zijn jas, drukte even
zijn arm. Hij keerde zich naar me toe,
nam mijn kin onder zijn hand en vroeg:
„Waarom heb ik jou niet eerder ontmoet,
Woutje?"
Een diepe zucht ontviel me. „Er zijn
zoveel waaroms in het leven, waarop we
nooit antwoord krijgen. Misschien heet
het noodlot. Daar kan niemand antwoord
op geven," antwoordde ik zacht.
„Mag ik je nog één keer kussen,
Woutje?"
Ik wilde nee zeggen, maar hij wachtte
er niet eens op en drukte, nu haast wild,
zijn lippen op mijn mond. Ik kuste hem
terug en liet hem verder even gaan. Plot
seling besefte ik het grote gevaar, waarin
we beiden vérkeerden, zodat ik me wist
los te maken. Ik wist, dat ik een hoog
rode kleur had en mijn haar in de war
zat. Aat kon elk ogenblik thuis komen
en dat zou een vreselijke scene geven.
„Ga," beval ik. „Alsjeblieft, ga dan toch
het kan immers niet
Ik stond met m'n rug naar de deur
gekeerd, toen hij hem achter zich sloot.
Zijn voetstappen stierven weg. Toen
kwam ik tot mezelf. In de spiegel con
troleerde ik mezelf en schrok. Haastig
liep ik naar m'n slaapkamer en draaide
de sleutel om. Als Aat binnen kwam,
had ik tenminste tijd om m'n haar en
kleren in orde te brengen.
Geleidelijk aan kwam ik tot de ont
stellende gewaarwording, dat ik Peet
niet uit m'n gedachten kon zetten. Ik
was verliefd. Telkens weer dacht ik terug
aan die twee momenten, toen hij me
gekust had. Het kon niet anders, of Aat
bemerkte mijn verandering.
Op een avond, toen ze bij uitzondering
thuis bleef, vroeg ze, terwijl we samen
de vaat afwasten: „Wat heb jij toch de
laaste dagen? Je ziet er maar bezopen
uit. Ben je niet lekker?"
„Gaat wel over," antwoordde ik veel
betekenend. „Ben jij altijd honderd pro
cent?"
Ze gaf er geen antwoord op, maar
vervolgde: „Zeg, Peet is hier vorige week
zaterdag geweest, hè? Wat kwam-ie
doen?"
Ik probeerde me groot te houden en
keek haar wenkbrauwfronsend aan. „Tja,
wat zou die hier nu komen doen? Een
beetje scharrelen met mij soms?"
(Wordt vervolgd).
