Fietsend door de wereld
Afwezig
Hengelsport-tips
Markusse - U/issenkerke
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 5 oktober 1967 no. 3320
Snuif en wrijf
nlr-1
RAADSVERGADERING KORTGENE
De Zonderling van Denekamp zag heel wat vreemde volkeren
Niemand van onze lezers kent Toon Damhuis. Toch heeft hij meer gepres
teerd dan menige vermaarde wielrenner, want hij heeft wel meer dan drie
maal de omtrek van de aarde gefietst. Hij woont de laatste twaalf jaar in het
afgedankte spoorwegstationnetje van Denekamp, tussen spinnewebben en ach
ter gesloten gordijnen en gedraagt zich niet zoals men vindt dat men zich in
deze keurige maatschappij te gedragen heeft. Hij heeft dus het stempel „zon
derling" op zijn bruinverbrande kop gekregen en als hij daar iets tegen in te
brengen heeft, mag hij het af en toe verwisselen tegen het stempel „here
miet" of „kluizenaar".
Toon is negenenzestig. Hij heeft zichzelf op zijn vijfenzestigste gepensio
neerd als fietser en gaat al een paar jaar met de trein, want de koorts blijft elk
jaar terugkomen, de reiskoorts. Hij geeft mij een stoel, zegt dat ik nu in de
voormalige wachtkamer van het station Denekamp zit en blijft zelf achter de
kachel staan, een hoge kachel met een lange pijp die boven in de muur ver
dwijnt.
DOOR ZICHZELF GEPENSIONEERD EN NU PER TREIN.
„Ik ben net terug, nog geen kwartier",
zegt hij. „Ik ben net zes weken in Tirol
geweest. Met de trein. Met de fiets is er
niks meer aan. De wegen zijn te vol. De
bergen inop tweeduizend meter waar
je geen levend wezen ziet.
Voor hém is dat een criterium. Hij
lacht heel hoog. Het maakt een tevreden
geluid. Hij praat heel langzaam. Toon
heeft de tijd, altijd al gehad. Zijn spier
witte haar staat overeind, springerig en
dun.
„Hoe is het gekomen, Toon, dat reizen?"
„Ja, hoe is dat gekomen? Het is geko
men toen ik in militaire dienst moest in
Den Haag. Toen zag ik voor het eerst in
mijn leven dat de wereld groter is dan
Denekamp. Dat was een hele gewaarwor
ding voor me
Weer dat vreemde hoge lachje. Hij
loopt even heen en weer, zijn rug gebo
gen. Hij pakt zijn fiets, zet hem weer
neer en zegt: „In drieëntwintig was ik zo
ver dat ik de wereld kon gaan verken
nen. Ik ging met de trein naar de Harz.
Dat kostte van Oldenzaal naar Bent
heim vyfendertig cent en als je in
Bentheim dan in die goedkope Duitse
tijd een kaartje naar Hannover nam,
kostte dat een kwartjeMaar in
Hildesheim moesten we wachten en in
de verte zag ik die hoge bergen. Ik
denk: daar wil ik heen. Niet over de
grote wegen, maar over de zijpaadjes.
En daar kreeg de koorts me te pakken"
Fotograferend.
Hij blijft daar maar staan, naast die
hoge kachel. Zijn handen plukken aan de
krant die er op ligt tegen het stof.
„Het jaar daarop nam ik de fiets en
ik ging tot Parijs, maar in vijfentwintig
was het noorden aan de beurt. Ik fietste
naar Denemarken en weer een jaar later
naar Tsecho-Slowakije. En altijd alleen.
Dan hoeft niemand op mij te wachten.
Ik wil niemand tot last zijn.
Hij deed het elk jaar, op de fiets, al
leen, met een tent, een primus en fotoma
teriaal. Een van Toon's bei'oepen is foto
graaf. Een ander is dat van dierenpre
parateur.
„In negenentwintig maakte ik mijn
eerste grote reis. Die duurde vier maan
den, van mei tot september. Ik reed door
Duitsland en Zweden en haalde de vroe
gere noordelijkste ijsvrije haven van Fin
land: Petsamo. Dat is nu Russisch gebied.
Langs de Russische grens terug tot Est
land, Letland, Litauen, de Poolse Corri
dor en Berlijn.
Duizenden kilometers.
IJszeestenen.
Hij blijft maar staan. „Waarom gaat u
niet zitten?" „Nee, ik sta.ik ben dat
gewend
In zijn wachtkamer staan op de kale
houten vloer stoelen, een divan, een li
berty, alle overdekt met uitgespreide
kranten. Tegen de wand een oud vergro
tingsapparaat. Aan een draad een glazen
schaalvormig lampekapje met daaronder
een kleine peer.
„Die tocht van Rovaniemi tot Petsamo,
dat heette de grote ijszeeweg. Maar het
was geen weg. Het was verschrikkelijk.
Allemaal stenen. Ik had geen banden
meer en geen gummi om ze te plakken.
En wat doet men dan?" Hij wacht wel,
maar verwacht geen oplossing. Hij lacht
hoog, verlegen en overbescheiden. Tan
den heeft hij niet, alleen hier en daar een
stompje. „Dan snijdt men een stuk uit de
band. Dan wordt die band wel korter,
maar dat hindert niet. Men heeft weer
een stuk gummi. Gooi de as maar op de
vloer. Het valt hier waar 't laagste is
Zijn handen krullen maar aan de krant
op de kachel. „Het is daar mooi. Overdag
rolde ik me een paar uur in de deken om
te slapen en 's nachts fietste ik. Donker
werd het toch niet. Je kunt je op de zon
oriënteren. In het noorden wordt het ook
heel langzaam donker. In de woestijn zie
je de zon bewegen
Toon Damhuis verkocht foto's, hield
lezingen voor verenigingen en prepareer
de dieren. Hij ging zich ook al weer pre
pareren voor de volgende tocht. Maar
och, die noemt hij niet. Dat waren maar
ommetjes door Frankrijk, Tirol, Zwit
serland. Dichtbij allemaal.
Turkye.
Nee, de reis van zijn leven was tot dus
verre die naar het zuiden.
,„Dat was in zesendertig, zevenendertig
Die duurde een jaar. Die heb ik gemaakt
met een werkloze onderwijzer uit Olden
zaal, Gerhard Monnink. Want in de A-
rabische landen alleen vond ik te ge
waagd. We reden door Duitsland, Oosten
rijk, Hongarije, Roemenië, Bulgarije tot
in Turkije. Ja, dat was een tocht. De
poesta's in Hongarije, zoals geen toerist
ze zag, want in die tijd ging nog niemand
zo ver. De zigeuners in Roemenië. Weet
u hoe die kippen vangen? Op de zigeu
nermanierZe grijpen ze niet. Er
komt geen hand aan te pashihihi
Ze nemen een draad met aan het eind
een visangel. Aan die angel zit een
Uw verkoudheid van neus,
keel of borst weg met
stuk brood of een maiskorrel. Hap, zegt
de kip en trekken, zegt de zigeuner.
Hihihiis dat praktisch of niet?
Hij noemt namen, hij heeft een fenome
naal geheugen voor namen van steden,
dorpen, rivieren, mensen. En hij frun
nikt maar aan die krant die op de kachel
ligt, alsmaar staand.
„De wegen in Turkije waren karrespo-
ren. We kwamen op een avond laat in
een dorpje.... we zien een lichtje
en het was een kroegje waar je slapen
kon. Of slapener waren van die ban
ken langs de wand. Daar lagen drie Tur
ken op. Wij ook op die banken. Ik trek
de schoener) uit en ik leg ze naast mijn
hoofd. Ik was doodmoe en werd iedere
keer wakker van die Turken die lagen
te draaien. En ik voelde ook iedere keer
iets zachts langs mijn gezicht aaien. Maar
het was pikdonker. Ik kon niks zien.
Toen ik 's morgens wakker werd, was er
een flink stuk uit mijn schoen weggevre
ten. Dat zachte geaaidat waren rat
ten geweest. Hihihi
Tsjechow.
Hij kirt bijna van het lachen. Zijn
wachtkamer doet me ineens denken aan
een wachtkamer van een Russisch sta
tionnetje, uit een verhaal van Anton
Tsjechow.
„Als ik mijn schoenen niet uitgedaan
had, was ik misschien een oor kwijt ge
weest. moet je niks om geven.om
die dingen.... dat hoort er bij. En die
Turken, dat waren boeren die met wa
gens naar de markt gingen. Ze hadden
ook vrouwen bij zich, maar die bleken
onder de wagen geslapen te hebben. Ze
waren al bezig koffie te zetten voor de
heren
Tussen de kamer waar ik zit en hij
staat en het oude kantoor ernaast is een
plaat triplex getimmerd op de plaats
waar het loket zat.
Toen Aziatisch Turkije in. Dat was nog
heel wat anders. Daar waren wolven,
maar de meeste last hadden we van die
halfwilde herdershonden bij de schaaps
kudden. Die vielen je aan. Hier, kijk
maarHij haalt uit een onzichtbaar
laatje een batterij lamp en richt het licht
op zijn linkerhand. In de palm loopt een
litteken.
De Nyl.
Met een vissersboot voeren we over
naar Beiroet in Syrië en vandaar met
een andere boot naar Haïfa. Heel Pales
tina door.... allemaal stenentoen
de Rode Zee over naar Egypte. We fiet
sten de iMijl langs. Tegenwoordig staan
daar allemaal hotels, maar toen alleen
hutten van Arabieren. Tegenwoordig is
d'r niks meer an. Toen zag je nog die
ossen voor watermolens en een jongetje
met een stok erachter en die ossen maar
draaien. Die toeristen worden als een
kudde schapen rondgezeuld
Hij doet, plotseling sneller, voor hoe
ze precies rondgezeuld worden en sjokt,
met gebogen rug, van de kachel naar zijn
fiets die tegen een tafel staat en terug.
„Wilt u een sigaret?"
„Ja, roken heb ik van de Arabieren
geleerd
Hij rookt zwijgend, heen en weer be
wegend naast de kachel, van de ene voet
op de andere.
Meisje.
„In Alexandrië loop ik alleen op straat.
Komt er een man naar mij toe die zegt
dat hij een Engelsman is. Hij zag er
ook niet uit als een Arabier. Ga je mee
koffie drinken? Ik ging mee. Het was
middag en dan is het overal druk. We
praten over koetjes en kalfjes en tegen
de avond waren we nog bij mekaar. We
wandelen langs het strand en toen vroeg-
ie ineens iets waar ik helemaal niet op
verdacht was. Hij zei ineens: do you
want a girl?"
Hij wacht op het effect.
„Of ik een meisje wou.... ik zeg:
nee, voor geld doe ik dat niet en ik heb
trouwens geen geld. Toen zegt ie: oh,
nee maar het is ook niet voor geld. Het
zijn kennissen. Ik werd toen wel een
beetje nieuwsgierig. Ik liep met hem mee.
Komen we voor een groot huis en toen
zegt ie: Hier is het, gaat u maar voor..
Ik kijk naar dat huis en ik denk: nee,
Toon!"
In de deur van de wachtkamer is een
ruit stuk. Hij heeft er een plaat board
tegen aan getimmerd. „Als ik meegegaan
was, zaten we hier niet te praten. Ara
bieren.... arabieren.... Je moet niet
bang zijn, maar wel voorzichtig."
Hij kwam over Griekenland, Brindisi,
Napels en Frankrijk terug. Op de fiets.
En elke zomer, tot 1964 toe, stapte
Toon Damhuis weer in zijn eentje op
de fiets. „Kleine stukjes maar: Zuid-Tirol,
Noord-Italië, Sicilië." Over vijf passen
en zo.
Veertig jaar lang. Zeker drie maal
de omtrek van de aarde op de fiets. Met
een tent en een primus. Niet bang, wel
voorzichtig.
Hij heeft tijdens het gehele interview
gestaan.
Toon Damhuis is niet geridderd. Hij
werd geen wielerkampioen. Hij is maar
een „zonderling".
E. H. B. O.
Vaak horen we, dat we leven in een
tijd van plannen maken. Dat we dus
berekenen hoe iets moet worden en tot
het bereiken daarvan een plan opstellen.
Dat is goed en nuttig, doch kan alleen
plaats vinden voor die zaken, welke te
voren bij benadering kunnen worden
voorzien.
Toch zijn er in het leven van de mens
en van de gemeenschap gelukkig
nog aangelegenheden, welke onmogelijk
kunnen worden voorzien en waarvoor het
treffen van regels dus uitermate moei
lijk is.
Een paar typische voorbeelden vormen
brand en ongelukken. Het zal een ieder
duidelijk zijn, dat naast het treffen van
maatregelen ter voorkoming, zo veel
mogelijk, van die voorvallen, ook aan
dacht moet worden besteed aan de be
strijding van de gevolgen ervan.
Dit is mogelijk en nuttig maar van over
heidswege moeilijk zodra de te treffen
voorzieningen buiten het materiële en
binnen het persoonlijke vlak vallen.
En waar de overheid in gebreke
moet blijven ontstaat steeds weer het
particulier initiatief.
De brandspuit wordt bemand door
vrijwilligers de aangelegenheden, welke
verband houden met de persoonlijke ge
zondheid van de mens worden bij het
plotseling (al dan niet in het verkeer)
verstoren daarvan, opgevangen door de
bekende E.H.B.O.-verenigingen. De leden
van deze vereniging, terzake kundig op
geleid door de plaatselijke dokter, stellen
zich in geval van nood belangeloos be
schikbaar. Een bijzonder loffelijk streven,
waarmede de gemeenschap zeer gebaat
is.
Elke winter worden cursussen georga
niseerd voor opleiding tot gedlipomeerd
E.H.B.O.-er. Geef u voor dit mooie en
interessante werk op bij de plaatselijke
voorzitter. Het geeft u zelf veel voldoe
ning want oefeningen en wedstrijden
worden op prettige wijze georganiseerd
en het stemt iedere E.H.B.O.er telkens
weer tot grote tevredenheid in staat te
zijn de oorzaak van een letsel op te
sporen en de daaraan verbonden han
delingen uit te voeren.
ZONDAGDIENST ARTSEN
Dit weekend doen dienst dokter
Van Arkel, tei. (01107) 3 18
en dokter Klein Wassink. tel.
(01199) 3 04.
WATERSTANDEN
geldig voor
de noordkust
van
Noord-Beveland
OKTOBER
hoogwater
5 zaterdag
2.12
14.22
6 zondag
2.48
14.54
7 maandag
3.20
15.25
8 dinsdag
3.51
15.56
9 woensdag
4.21
16.25
10 donderdag
4.51
17.00
11 vrijdag
5.23
17.35
Predikbeurten
voor zondag 6 oktober 1968.
Ned. Herv. Kerk Colijnsplaat
10 uur ds. R. P. Ytsma,
jeugddienst met medewer
king van „Wilhelmina", ex
tra coll. jeugdwerk en 2.30
uur ds. B. C. de Gelder.
Ned.Herv. Kerk Kamperland
10 uur ds. Alb. van den Ban
en 2.30 uur de heer Kraak.
Ned. Herv. Kerk Kats
9 uur ds. J. Visbeek.
Ned. Herv. Kerk Kortgene
10 uur ds. Willekes en 2.30
uur ds. Ytsma.
Ned.Herv. Kerk Wissenkerke
10 uur ds. B. C. de Gelder
en 2.30 uur ds. A. Sieders
uit Biezelinge (voorber. H.
Avondmaal).
Ned. Herv. Kerk GeersdUk
10 uur de heer Kraak en
2.30 uur ds. Alb. v. d. Ban
Geref. Kerk Kamperland
10 en 2.30 uur ds. Poelman
(H. Avondmaal en dankzeg.)
Geref. Kerk Wissenkerke
10.30 uur ds. Coumou van
Haarlem en 2.30 uur ds.
Blokland, gecombineerde
jeugddienst.
Geref. Kerk Geersdijk
10.45 uur cand. Koole van
Haastrechten 2.30 uur ge-
comb. jeugddienst te Wis
senkerke.
Geref. Kerk Colijnsplaat
10 uur ds. Blokland en 5 uur
ds. Kramer van Nieuwdorp.
Geref. Gem. Kamperland
10 en 5 uur leesdienst.
Geref. Gem. Colynsplaat
10 en 6 uur leesdienst.
Geref. Gem. Kortgene
10, 2.30 en 6 uur leesdienst.
Donderdag 10 okt., 7.30 uur
ds. W. Hage van Krabben-
dijke (H. Doop).
1918 1968
Woensdag 9 oktober
a.s., hopen wij D.V.
♦j* allen de dag te ge-
denken, waarop 50
X jaar geleden onze ou-
X ders en grootouders
J. A. Duine
en
P. Duine - van Sluijs
in het huwelijk tra-
den.
Hun dankbare j
kinderen en J
kleinkinderen.
Kamperland,
Molenweg 39.
Wij hopen dit te vie-
ren in de namiddag
van zaterdag 12 okt.
in het verenigings-
gebouw „Renata",
Veerweg 16.
Heden is in het zie
kenhuis te Utrecht
overleden, na een
zeer smartelijk lij
den, onze innig ge
liefde zuster, schoon
zuster en tante
Krina Catharina
de Looff -
v. d. Hoven,
op de leeftijd van 69
jaar en 9 maanden.
Namens de familie,
J. C. v. d. Hoven.
Colijnsplaat.
Heden ontsliep in
volle vrede, in het
ziekenhuis te U-
trecht, onze lieve
vrouw, moeder, be
huwd- en grootmoe
der
Krina Catharina
de Looff -
van den Hoven,
(echtgenote van
Thomas de Looff),
in de ouderdom van
69 jr. en 9 mnd.
Namens de familie:
Colijnsplaat:
Th. de Looff.
Vlissingen:
N. J. Dingemanse-
de Looff.
W. Dingemanse.
Koudkerke:
C. J. de Looff.
T. de Looff -
Kwekkeboom.
Axel:
J. J. Janse -
de Looff.
Joh. Janse.
Leiden:
J. J. de Looff.
E. de Looff -
van Hakken.
Vlaardingen:
J. de Looff.
Alb. de Looff -
Bosselaar.
Rotterdam:
Th. de Looff
en kleinkinderen.
Colijnsplaat,
29 september 1968.
Voorstraat 3.
De begrafenis heeft
plaats gehad op
woensdag 2 oktober
1968, des namiddags
om 2 uur op de al
gemene begraaf
plaats te Colijnsplaat
Voor de vele hartelijke
bewijzen van deelneming,
welke wij mochten ont
vangen tijdens de ziekte
en na het overlijden van
onze lieve vrouw, moe
der en oma
Dina Moerman -
Huibregtse,
betuigen wij langs* deze
weg onze oprechte dank.
Uit aller naam,
J. Moerman.
Kortgene, oktober 1968.
Weststraat 19.
van 7 tot 14 oktober
DOKTER VAN ARKEL
Dokter 't Hart neemt
waar.
Spreekuur: dinsdag en
donderdag van 1 1.30
0 Prima kwaliteit
Gummiwaren, enz.
Prijscourant en gratis
proefmonster worden op
aanvraag franko toegezon
den!
Verk. kantoor FATA
Postbus 93, Middelburg
Donderdagavond j.l. was het openbare raadsvergadering. Wegens ziekte afwezig
mevr. Janssen en M. van der Weeie. Beiden liggen in het ziekenhuis. Laatstgenoemde
mei. een hersenbloeding. Hun wordt het allerbeste toegewenst met een spoedig en
algeheel herstel.
Door Welleman wordt de niet-benoeming van een gemeentewerkman weer ter sprake
gebracht. Hij vindt dat hier een onduidelijk beleid gevoerd wordt. De voorzitter is
een andere mening toegedaan en zegt dat de mogelijkheid aanwezig is, binnenkort
er een te kunnen benoemen.
De voorzitter doet enkele mededelingen, o.a. dat toezegging is binnengekomen van
50% subsidie voor de aanleg en plaatsing van wandelpaden en zitbanken te Colijnsplaat
en voor de aanleg van een parkeerterrein op de oude haven te Kortgene. Het is nog
steeds niet gelukt om een advies te krijgen voor de bouw van een gymnastieklokaal
te Kats. Volgende maand is dat nu reeds een jaar onderweg. Niet voor 1972 zal het
rijk gelden beschikbaar stellen voor de restauratic van de toren te Kortgene.
Een erfpachtsovereenkomst wordt aangegaan met de N.V. Maatschappij tot Exploi
tatie van Onroerende Goederen Rhoon, Pendrecht en Cortgene, alsmede het sluiten
van een onderhandse overeenkomst betreffende de exploitatie van een kampeerterrein.
Gelden worden beschikbaaar gesteld voor de aanschaf van een boekhoudmachine,
voor de aankoop en het doen plaatsen van een plantenkasje voor het zelf kweken van
planten enz. en voor de aanschaf van sneeuw- en gladheidsbestrijdingmateriaal.
Met 5 stemmen op de heer J. M. Contant te Colijnsplaat wordt deze benoemd tot
administrateur van het gemeentelijk Vismijnbedrijf. De heer P. M. van der Werf
verkreeg 3 stemmen, terwijl één stem blanco werd uitgebracht.
Uit bespreking van enige recreatie-vraagstukken bleek dat door dp inpoot van
forel in het Veerse Meer, het aantal sportvissers aan de Noordzijde is afgenomen.
De aanleg van een picknickwei bij de sluis zal wel op een weigering van de betreffende
instanties stuiten.
Wethouder Bom deelt mede, dat in beginsel een accoord is bereikt omtrent de
bouw van een nieuw „Rustoord" te Colijnsplaat, met een capaciteit van 78 bedden.
De voorwaarde is er aan verbonden dat een aantal bedden beschikbaar gesteld wordt
aan minder validen.
Van Ged. Staten was een schrijven binnengekomen dat de méérkosten van de
verbetering van de Noordlangeweg ten laste van het tertiaire wegenfonds gebracht
zullen worden. Door omstandigheden zijn de kosten van uitvoering aanmerkelijk
gestegen en werden deze door G. S., aan de hand van een eerder gemaakte verdeel
sleutel, de gemeente in rekening gebracht. Voor de gemeente nu een meevallertje
van goed 18.000.
Volgende week hopen wij uitvoeriger op deze raadsvergadering terug te komen.
Nog zijn de vangsten niet zwaar te noemen. In het Veerse Meel
is de forel zo goed als verdwenen en wordt meestal dikke
paling gevangen. Overwegend komt zij voor op de diepere
plaatsen, waar nogal groen op de bodem aanwezig is. U weet
het toch: de paling is een voorzichtige vis en trekt in de
aanvang niet zwaar. Laat hem even behoorlijk sabbelen en
sla hem niet zwaar aan. Daarom- als u met de werphengel vist,
geef dan voldoende lijn. Zet het snoer niet strak. Om te zien
of u beet hebt, kijkt u naar de bewegingen van uw lijn
en niet naar de top van de hengel. Neem ook het lood zo
licht mogelijk. Dat kan, want diepe plaatsen zitten niet ver
uit de dijk. Maar ook hier weer: zoek de vis op.
Hebt u door zachtjes in te draaien de plaats gevonden, waar
paling zit, zet dan b.v. met een stukje lippestift een merk
op uw lijn. U weet dan hoe ver u kunt uitgooien of tot hoever
u moet indraaien.
Hebt u het al eens geprobeerd een voederplaats te maken?
Nu de Zandkreek stilstaand water geworden is, hebben een
aantal vissers er al behoorlijk succes mee gehad.
VOORSTRAAT 7
HEEFT ALLES VOOR DE HENGELSPORT.
