Een ghetto werd vernietigd
Amerika hielp China
aan atoombom
Tweede blad van het Noord-Bevelands Nieuws- en Advertentieblad d.d. 20 april 1967 no. 3296
Verkeer over de Zeefandbrug blijft toenemen
TOEKOMST
Punten van belang
Vcrmocilicid: een gevaar op de weg
De cijfers van het verkeer over de Zeelandbrug over het eerste kwartaal 1968 bevestigen
de tendens, die zich vooral in het laatste kwartaal van 1967 aftekende, namelijk, dat het
aantal vaste gebruikers van de brug blijft toenemen
Voor motorrijtuigen luiden de totalen van het eerste kwartaal als volgt:
Lichte Zware
Personenauto's vrachtwagens vrachtwagens Totaal
1966 131.59.1 10.628 3.567 145.786
1967 142.935 00) 12.525 5.338 160.798
1968 152.998 13.622 7.445 174.065
alleen 1966 inclusief motorrijwielen en scooters
co) inclusief plm. 9000 ..Paasverkeer" (Pasen viel vorig jaar in maart).
De stijging in absolute, getallen bedraagt:
Licht Zware
Personenauto's vrachtwagens vrachtwagensTotaal
1967 tov 1966 11.344 2344) 1.897 1.771 15.012 6.012)
1968 tov 1967 10.063 (19.063) 1.097 2 107 13.267 (22.267)
Tussen haakjes de aantallen na elimineren van het Paasverkeer.
De hiervoor genoemde tendens wordt vooral bewezen door het feit, dat het aantal per
sonenauto's in de maand maart 1967 mèt de ..Paastop" in die maand nog overtroffen
werd in maart 1968 (vergelijk: 59.563 maart 1967 en 60.738 maart 1968).
De maanden januari en februari gaven gelijksoortige beelden te zien: januari 1967 40.310
januari 1968 43.538; februari 1967 43.061, februari 1968 48.722
WASHINGTON Op een warme dag in 1950 vervoegden drie rechercheurs
van Amerika's centrale recherche (F.B.i.) zich aan de woning van dr. Tsien
Hsoe-sjen. Hij was een rakettenspecialist van naam, gehuwd, vader van twee kin
deren, van beroep leraar aan het Caltech-instituut te Pasadena (V.S.), reserve
luitenant-kolonel der Amerikaanse strijdkrachten, hoofdofficier voor speciale
diensten 'en leider van de rakettenafdeling van het Amerikaanse onderzoek en
adviesbureau der nationale verdedigingsraad, maar hij was geboren in Sjang
hai en nog altijd van Chinese nationaliteit. Hem werd medegedeeld, dat hij in
hechtenis genomen werd op grond van het feit deel uit te maken van de afde
ling Pasadena van de communistische partij in Amerika.
De Chinese geleerde werd overgebracht naar de gevangenis in San Pedro en
ter beschikking gesteld van de rechter-commissaris. Dit voor-arrest duurde circa
zeven weken waarna Tsien op vrije voeten werd gesteld tegen een borgsom van
15.000 dollar. Op 26 april 1951 deed de rechtbank te Los Angeles uitspraak en
wees vonnis op c!e navolgende gronden: ,,Dr. Tsien is een buitenlander en van
Chinese nationaliteit. Hij zal de verenigde Staten moeten verlaten op grond
van het feit, dat als bewezen moet worden geacht te zijn dat beklaagde vóór
zijn vestiging in Amerika reeds lid was van de communistische partij".
Chinese geleerden uitgewezen.
In 1950 en in 1951 bereikte de commu
nistenvervolging door Amerika's senator Mc.
Carthy geleid, haar hoogtepunt. Zij groeide
uit tot een soort middeleeuwse heksen
jacht, doch los daarvan brak in 1950 de
oorlog uit met Korea. Amerika geraakte in
paniek en iedere Amerikaan keek voor het
slapen gaan onder het bed. op zoek naar
landverraders.
Een soortgelijk lot als dat van dr. Tsien
Hsoe-sjen wachtte zijn, eveneens in de Ver
enigde Staten woonachtige landgenoot, de
atoomgeleerde dr. Tsjao Tsjoen-jao, Beiden
studeerden aan de technische hogeschool
in Californië, behaalden daar de doctors
bul met dit onderscheid, dat dr. Tsien in
1953 naar the States ging terwijl zijn
landgenoot dr. Tsjao daarheen reeds tien
jaar eerder emigreerde. Tsien werd evenals
Tsjao leraar aan de hogere technische
school, het Caltech-instituut te Pasadena.
Dr. Tsjao Tsjoen-jao met het lot van zijn
landgenoot voor ogen. wachtte geen proces
tegen hem af en verliet in juli 1951 Amerika
met bestemming Hongkong. Hij werd ge
volgd door circa tachtig geleerden van Chi
nese nationaliteit, waaronder zich een groot
aantal zeer begaafde, technisch hoogstaande
wetenschapsmensen bevonden. Hun uittocht
zou in de naaste toekomst grote nadelen
voor Amerika opleveren. Dat is nu uit het
verloop van de jongste geschiedenis over
duidelijk gebleken.
DE VRACHTWAGEN IN HET VERKEER
frGEEF ZE DE RU1MTE4
Ook vrachtwagens moeten zodanig
afstand houden dat andere auto's
veilig kunnen invoegen,
(Buiten de bebouwde kom is 50 m.
zelfs verplicht).
i L) dwingt de vrachtwagenchauffeur
op zijn rem te gaan staan en scheph
daarmee de volgende risico's
•VERHOOGD SLIPGEVAAR
LADING KAN GAAN SCHUIVEN
IGa pas weer naar rechts als u I
de vrachtwagen geheel in uw I
achteruitkijkspiegel kunt zien, j
,,Vijf divisies waard"
Inderdaad stelden de Amerikaanse veilig
heidsautoriteiten vast, dat op een aantal des
kundigen, uit een politiek-crimineel oogpunt
bezien, wat aan te merken viel. Zij wensten
geen enkel risico te nemen en hanteerden
zonder aanzien des persoons hun bevoegd
heid tot het uitwijzen van ongewenste vreem
delingen.
Tsjao, atoomgeleerde van naam en jaren
lang in een leidinggevende functie bij het
Amerikaanse kernwapenprogram werkzaam,
nam op eigen initiatief de benen. Dr. Tsien
wilde dat niet doen. hij voelde zich niet
schuldig en wist zich sterk door zijn per
soonlijk contact met de (voormalige) staats
secretaris van het departement van marine,
Dan A. Kimball, die als getuige in de zaak
Tsien gehoord, verklaarde: ..Wij kunnen deze
man niet zo maar laten gaan, hij weet veel
wat voor ons van belang is en Tsien is voor
Amerika zeker vijf divisies waard." Niette
min werd Tsien uitgewezen. Dr. Tsjao en
hij waren namelijk door een collega, dr. Sid
ney Weinbaum als natuurkundige ver
bonden aan het Caltech-instituut ge
ïntroduceerd bij de ..Professional Unit 122,
Pasadena Section" van de Communist Par
ty of the United States. Dit gebeurde al in
1938 en dr. Tsien werd lid van die partij
onder de schuilnaam van John M. Becker.
Speciale opdracht.
Bedoelde Unit 122, die voornamelijk be
stond uit geleerden, doktoren, technici en
andere intellectuelen, had reeds lang het
wantrouwen van de F.B.I. opgewekt, die ten
slotte een van haar detectives, William Kim-
ple, opdracht gaf om in de groep te infil
treren. Deze rechercheur speelde zijn rol op
voortreffelijke wijze en wel zo. dat hij ten
slotte door de groep als koerier werd aan
gesteld. Daardoor kon hij de F.B.I. volle
dig op de hoogte stellen van het doen en
laten van de groep èn van dat der aange
sloten leden.
Toen Amerika aan de tweede wereldoor
log ging deelnemen, werden dr. Tsien en
dr. Tsjao door de regering met speciale
opdrachten belast en moesten zij zich toe
leggen op de studie en de ontwikkeling van
nieuwe wapens, zeer in het bijzonder op de
ontwikkeling van raketten en atoombommen.
Deze studie en de ontwikkeling leidde ten
slotte tot het gebruik van de eerste atoom
bommen op de Japanse steden Hiroshima
en Nagasaki en is het werk van geleerden
als Tsjao en Tsien.
In juli 1951 werden dr. Tsien en dr. Tsjao
als ongewenst in Amerika naar hun geboor
teland, rood-China afgeschoven"
Het gevolg.
In oktober van datzelfde jaar werd in
Peking het instituut voor atoomonderzoek
door Mao geopend. Tot direkteur werd be
noemd dr. Tsjao Tsjoeng-jao terwijl tot lei
der van het bureau voor de studie, onder
zoek en ontwikkeling van het raketwapen dat
eveneens in Peking werd gevestigd, dr. Tsien
Hsoe-sjen werd aangewezen. Daarna werd
het stil om de beide mannen en de wereld
hoorde geruime tijd niets meer van hen.
Deze onheilspellende rust duurde tot
twee dagen na de val van Ruslands Nikita
Chroesjtsjow en wel tot 16 oktober 1964,
om pre'cies te zijn tot 3 uur n.m,, het tijd
stip waarop de eerste Chinese atoombom
tot ontploffing werd gebracht. Het was
werk van dr. Tsjao en van dr. Tsien, die
hun in de Verenigde Staten vergaarde the
oretische kennis in de roodchinese provin
cie Sinkiang in de praktijk hadden omgezet
en in toepassing hadden gebracht.
Dit betekende tevens een wending in de
wereldgeschiedenis die zowel de Verenig
de Staten als de sowjet-unie in ernstige
verlegenheid bracht. De toestand werd nog
ernstiger toen nog geen drie jaar later in
rood-China melding werd gemaakt van het
tot explosie brengen van de eerste water
stofbom.
Het was Amerika dat communistisch Chi
na had geholpen door zijn geleerden en des
kundigen van Chinese nationaliteit de deur
te wijzen en naar het vijandelijke kamp te
rug te sturen waar zij door een fijntjes glim
lachende en ondoorgrondelijke Mao gast
vrij werden ontvangen.
(Nadruk verboden)
19 APRIL 1943
Laatste overlevenden werden met traangas uit riolen gejaagd en daarna afgemaakt
Het woord ghetto, voor het eerst gebruikt in het Italiaanse Venetië van 1516,
duidt een plaats aan waar Joden moeten wonen. Het werd afgeleid van een gie
terij, die voordien stond op de plek waar die speciale woonwijk was gekomen.
Ghetto en Joden zijn begrippen die onverbrekelijk verbonden blijven en onver
biddelijk herinneringen oproepen aan de Tweede Wereldoorlog, die medogsnlo-
ze wereldbrand waarover ook in deze tijd nog feiten naar voren komen die on
derstrepen in wat voor macabere nachtmerrie de wereld toen was geraakt.
Op 19 april 1968 is het 25 jaar geleden dat in een van de meest berucht
en bekend geworden ghetto's, dat van Warschau, bijna het punt bereikt was
waarop een mensenmassa van 400.000 Joden doelbewust en systematisch was
uitgemoord of naar een zekere dood toegestuurd. Voor die uitroeiing echter een
voldongen feit was ontstond er nog een verbeten opstand tegen de moordenaars
een ongelijke strijd die slechts gewonnen kon worden door de Duitsers door hun
overmacht aan middelen, waartegen de heroïsche moed van de Joden niet be
stand kón zijn.
400.000 mensen opeengeperst.
Het middeleeuwse ghetto van Warschau
mte een oppervlakte van ongeveer zes vier
kante kilometer bood in normale omstandig
heden plaats aan meer dan 150.000 mensen.
De Duitsers die wat de Joden aanging
slechts één doel voor ogen stond, namelijk
de totale uitroeiing van dat volk, meenden
het probleem voorzover het Warschau be
trof op te kunnen lossen door in het ghetto
niet minder dan 400.000 Joden bijeen te
drijven, die daar zonder middelen van be
staan in leven moesten zien te blijven.
Tijdens deze eerste periode meenden zij
dat hun aantal snel genoeg zou slinken.
Toch ging het hen te langzaam. Er kwam
van hogerhand een opdracht te beginnen
met de evacuatie van de Joden. Daartoe
werden er transporten van goederenwagons
samengesteld naar de concentratiekampen
Treblinka, Sobitor en Belzec, waar de slacht
offers zonder uitzondering werden vergast.
Dit gebeurde in de periode van 22 juli tot
3 oktober, waarbij de Joden in opstand
kwamen. Er gingen zo 310.332 Joden naar
vernietigingskampen. Dit was de eerste ghet-
to-opstand.
Tragisch genoeg wisten zij oorspronkelijk
niet wat hen in dergelijke kampen te wach
ten stond, waardoor het kon gebeuren dat
het door de Duitsers aangestelde ghetto-
bestuur, de Jodenraad, de mensen voor
transport aanwees. Daarnaast waren er ve
le vrijwilligers, gezien er voor de reis een
stuk brood met jam werd verstrekt, wat als
kostbaarheid werd gezien. Toen enkele Jo
den die de vernietigingskampen hadden we
ten te ontvluchten in Warschau terugkeer
den, vertelden zij hoe hun volk daar zonder
rtieer werd uitgeroeid. Zij werden niet ge
loofd, althans niet door de Joodse raad.
60.000
Toch zorgden de geruchten ervoor dat nie
mand zich meer voor de transporten vrij
willig meldde. Als reden voor het transport
gaven de Duitsers overigens op dat het
ghetto gevaar kon opleveren voor besmet
telijke ziekten, zodat de veiligheid van de
Duitse troepen in Warschau onzeker werd.
Deze eerste periode van uitroeiing kostte
meer dan driekwart van het aantal bewoners
van het ghetto het leven. Dat er echter nog
60.000 overbleven was niet naar de zin van
Himmler, die dat feit constateerde tijdens
een in januari 1943 gehouden bezoek. Hij
zelf gaf opdracht dat de overigen voor half
februari verdwenen moesten zijn.
Omdat in deze tijd de opmars van de
Duitsers niet meer zo'n vanzelfsprekende
zaak was, de slag om Stalingrad werd ver
loren, bleek de uitvoering van deze op
dracht niet eenvoudig. Alle transportmidde
len waren dringend nodig voor het Duitse
leger. Eind maart was het bevel niet tot
uitvoering gebracht. Dan, in april werd de
S.S.-generaal Jürgen Stroop naar Warschau
gestuurd om het „werk" af te maken. Om
dat hij volmacht had troepen van de Sicher-
heitspolizei te gebruiken en daarnaast de
Duitse eenheden die in de omgeving van
Warschau lagen, was het hem mogelijk een
commando van 2000 man samen te stellen
dat met de uitvoering van de actie werd
belast.
Fabriek.
Direkte aanleiding voor de opstand, die
van 19 april tot 16 mei 1943 zou duren, was
een bevel van Himmler een fabriek in het
ghetto die Duitse uitrustingsstukken ver
vaardigde er werkten 40.000 Joden
te verplaatsen. De Joden verkeerden in de
mening, zo wordt aangenomen, dat ze niet
op transport werden gesteld wanneer ze
bij de fabriek werkten. Zodra de Duitsers
aanstalten maakten dit bevel op te volgen
en de fabriek te verplaatsen, begonnen de
Joden zich te verzetten, bang als zij waren
voor deportatie. Dit verzet, tenslotte met
geweld, leidde tot de tweede opstand.
Stroop trachtte deze bloedig neer te slaan
en de fabriek werd verplaatst, de 40.000
Joden die er werkten werden later geliqui
deerd.
Het verzet van de Joden vormde aanlei
ding voor de hogere S.S.-leiding om Stroop
opdracht te geven het ghetto zeer streng
te behandelen en de wijk uit te kammen.
Stroop besloot de wijk totaal te vernie
tigen De bevolking buiten het ghetto werd
door middel van aanplakbiljetten duidelijk
gemaakt dat betreding van de wijk verboden
was op straffe van ter plaatse neerschieten.
De strijd.
De opstand van de Joden was niet hele
maal onvoorbereid. Zij beschikten over con
tacten met de andere woonwijken en beza
ten als wapens handgranaten, geweren en
revolvers. Toen Stroop met het uitvoeren
van zijn „taak" begon stuitte hij op een
wanhopige weerstand, die niet in zijn voor
deel werkte. Letterlijk alles vocht mee. al
waren er Joden die weigerden aan de op
stand deel te nemen. Jongens en meisjes
wierpen handgranaten naar de tanks en
pantserwagens. Wapens, munitie en unifor
men werden op gedode Duitsers buitge
maakt. Met heroïsche moed namen de Jo
den het op tegen de uitstekend bewapende
Duitsers, die steeds meer materiaal en men
sen moesten inzetten. De Joden hadden
niets te verliezen, de Duitsers bleken on
menselijk in hun methoden. Bundels hand
granaten werden in ruimten gegooid waar
groepen Joden zich trachtten te verbergen.
Tijdens de samenstelling van de transporten
naar de vernietigingskampen hebben zich
afgrijselijke tonelen afgespeeld.
Spreken met Joden werd de bevolking
verboden. Een Poolse vrouw die met een
Joodse man praatte werd ter plaatse neer
geschoten. Een moeder zag hoe haar twee
kinderen de schedel werd ingeslagen met
een geweerkolf alvorens zij werd gedwon
gen in de trein plaats te nemen.
Het einde.
De onverwacht krachtige opstand van de
wanhopige Joden deed Stroop besluiten de
zaak anders aan te pakken. Hij gaf zijn
troepen opdracht de woonblokken op te
blazen en te verbranden. Systematisch wer
den de woonblokken in brand geschoten.
Hiertegen konden de slachtoffers weinig
beginnen, omdat de lichtvoorziening en wa
terleiding werden afgesneden.
In het brandende ghetto speelden zich
afschuwelijke tonelen af. Joden die met ver
branding werden bedreigd gooiden matras
sen en andere voorwerpen op straat en
sprongen dan. met vlammende kleding naar
beneden. Als zij trachtten met gebroken
ledematen nog weg te kruipen werden zij
ter plaatse afgemaakt. Toch vochten zij
door. 's Nachts slopen zij vanuit hun po
vere schuilplaatsen naar uitgebrande puin
hopen. om vandaar de strijd voort te zet
ten. Hoewel de afloop van de strijd vast
stond. hadden de Joden beschikking over de
magazijnen van het ghetto, naast de ge
ringe aanvoer van wapens uit de andere
wijken.
Tenslotte werd de toestand voor de Jo
den hopeloos. Zij vluchtten in de riolen,
zelfs vandaar uit werd gevochten Stroop
gaf bevel de riolen vol te laten lopen, maar
zij zagen kans het water tegen te houden.
Rookbommen, meer dan 175, in de openin
gen geworpen, boekten geen resultaat. Over
dag kon men de stemmen van de mensen
die er gebleven waren horen. Na acht da
gen was het verblijf in de riolen ondraaglijk.
Er stierven talloze Joden. Zij zaten er als
ratten in de val. Toen liet Stroop traangas-
bommen in bijna tweehonderd rioolopeningen
gooien. Hiervoor moesten zijn nu weerloze
slachtoffers vluchten. Zij werden opgevan
gen door hun onmenselijke tegenstanders.
Cijfers.
Het werkelijk einde kwam pas op 16 mei
1943. Op die dag werden bijna nog 200
slachtoffers afgemaakt en als tragisch
sluitstuk werd de synagoge van Warschau
opgeblazen. Stroop, die het niet naliet uit
voerig bij te houden wat zijn onmenselijk
werk tot gevolg had, noteerde dat het ghet
to van Warschau niet meer bestond. Er
was geen levende ziel meer. op enkele ge
bouwen na was alles platgebrand.
Tijdens dit werk waren meer dan 5000
ghetto-bewoners verbrand en omgekomen.
7000 neergeschoten of -geslagen. Bij het
transport naar de vernietigingskampen kwa
men weer 7000 Joden om. De rest werd ver
gast in de concentratiekampen.
En toch heeft de Duitse vernietigings-
machine niet feilloos gewerkt. Toch zagen
nog Joden kans te ontsnappen Enkelen
wisten uit treinen te springen die in volle
vaart naar Treblinka. Sobitor, Belzec reden,
ondanks de schietende bewaking. Anderen
wisten, half gestikt, verhongerd, te vluchten
uit het ghetto, over muren, door gangen
en riolen.
Enkelen overleefden het. Zij konden ge
tuigen van een gebeuren waarvoor het woord
drama nog een te geringe aanduiding is.
(Nadruk verboden)
A. C. J. Flantua
Het enige wat wij van de toekomst weten
is het feit dat zij in het heden begint. Ge
zien uitgebreide diepzeemetingen is men tot
de conclusie gekomen dat de werking van de
aardkorst nog altijd in volle gang is vooral
in de buurt van de enorme dalen in de bo
dem van de oceanen, troggen genaamd, waar
een aanmerkelijk geringere zwaartekracht
heerst dan elders. Het gevolg zal een ont
staan van nieuwe bergen zijn, die vooral het
Middellandse Zeegebied zullen wijzigen. Ook
in de Stille Oceaan zullen nieuwe geberg
ten de zee een nieuwe grens geven, men be
rekende dat dit proces binnen de tien mil
joen jaar voltooid zal zijn.
DE VRACHTWAGEN IN HET VERKEER
Rijd niet te
dicht achter een
vrachtwagen als t
u gaat inhalen. U
De vrachtwagen-
chauffeur kan u' 'S
dan niet zien. s
De kans dat hij
pok gaat inhalen
is groot.
INHALEN EIST AFSTAND ril
Inhalen eist afstand
Kruip n.et te dicht achter een vrachtwagen
■lis u wilt gaan inhalen. De vrachtwagen
chauffeur kan u dan niet zien. De kans
dat hij ook gaat inhalen is niet denk
beeldig.
Begin uw inhaalmanoeuvre op flinke afstand
De vrachtwagenchauffeur vóór u kan dan
in zijn spiegel zien dat u er aan komt.
Geef ze do juimte
Ook vrachtwagens moeten een zodanige
afstand houden dat andere auto's kunnen
invoegen. (Buiten de bebouwde kom is 50
meter zelfs verplicht.
Snijdenlevensgevaarlijk
Een vrachtwagen snijden is levensgevaar
lijk. U dwingt de chauffeur op zijn rem
te gaan staan. Voor hem levert dat extra
problemen op: verhoogde slipkans; de la
ding kan gaan schuiven.
Veel veiliger
Probeer als bestuurder van een personen
auto nooit met alle geweld vanaf een invoeg-
strook nog vóór een vrachtwagen op de
autosnelweg te komen. U kunt er niet op
rekenen dat die vrachtwagen voor u opzij
gaat. Laat hem voorgaan. Veel veiliger
Vrachtwagens in de stad
Wees als bestuurder van een vrachtauto
bijzonder oplettend bij het afslaan in ver
band het de mogelijkheid dat fietsers en
bromfietsers zich klem rijden. Neem bij het
wegrijden maatregelen om te voorkomen
dat spelende kinderen onder de vrachtauto
raken.
Spiegels
Wie goed en veilig wil rijden, kijkt heel veel
in de buitenspiegels. Zorg dat ze goed
staan om een maximaal zicht naar achteren
en langs de wagen te geven Houdt ze
schoon en blijf niet rijden met verweerde of
gebarsten spiegels.
Een vermoeide chauffeur betekent een
gevaar op de weg. Wij kunnen rustig aan
nemen. dat bij een belangrijk aantal ver
keersongevallen vermoeidheid van de chauf
feur een rol heeft gespeeld. Dat wij daar
weinig van lezen komt omdat in veel ge
vallen vermoeidheid niet gemakkelijk aan
toonbaar is. Het ongeval wordt dan uit
sluitend toegeschreven aan een fout van de
bestuurder bij de toepassing van de ver
keersregels, zoals het niet voorrang verle
nen, het rijden met te grote snelheid, een
verkeerde inhaalmanoeuvre, slippen en der
gelijke ongevalsoorzaken. Hoewel de direkte
oorzaak van het ongeval dan inderdaad kan
worden gevonden in een fout van de be
stuurder, heeft in een aantal gevallen (over
vermoeidheid van de bestuurder een min
of meer belangrijke rol gespeeld bij het ont
staan van het ongeval. Het is immers al
gemeen bekend, dat door vermoeidheid de
geestelijke en lichamelijke prestaties van
de mens afnemen.
Heel veel mensen weten niet. dat de Rij-
tuigenwet iedere bestuurder van een motor
rijtuig verbiedt zijn voertuig in een staat
van oververmoeidheid te besturen. Hoewel
dat verbod moeilijk op zijn naleving is te
controleren en de niet-beroeps-chauffeur er
in de praktijk dan ook weinig van merkt,
doet iedere automobilist er verstandig aan
dit verbod dat in het belang van hem
zelf en zijn medeweggebruikers is goed
in gedachten te houden en er naar te han
delen.'
Vooral vakantiegangers, handelsreizigers,
en in het algemeen zakenlieden die lange
en vermoeiende dagen maken, bezondigen
zich dikwijls bewust of onbewust aan over
treding van dat verbod. Zij realiseren zich
niet welke risico's zij daardoor lopen. Dik
wijls loopt het goed af. maar het kan ook
anders gaan. vooral als men in een soort
van chronische vermoeidheidstoestand ver
keert.
Beroepschauffeurs zijn bovendien onder
worpen aan de in het Rijtijdenbesluit opge-,
nomen dienst- en rusttijdenbepalingen. Zij
moeten de door hen gemaakte tijden naar
waarheid in het voor hen verplichte werk
boekje invullen. Blijven doorrijden terwijl
men vermoeid is, is bijzonder gevaarlijk en
daarom verboden. Vermoeidheid vormt voor
iedere automobilist een dreigend gevaar,
een gevaar waarmee door velen helaas te
weinig rekening wordt gehouden.